Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O' // ft. Vasilissa

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
O' // ft. Vasilissa ♡

LET OP: deze orpg is voor jongere kinderen minder geschikt i.v.m. geweld etc, lezen is op eigen risicio.

It's not personal, Alpha. It's strictly business

Alpha Valentin Dimitrova / 21

Danil Alexei Ivanov / 23

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Koude lucht omgaf zijn duistere gedaante, verscholen in de schaduwen van de nacht. Huiveringen trokken met een snelle snelheid door zijn lichaam onderwijl hij het gedaante voor hem ongegeneerd bekeek. Een adrenaline kick volgde vrijwel meteen, zijn zwijgzaamheid nog altijd behouden na zich al enkele minuten lang in stilte te hebben begeven. Hij ontdeed zich al grijnzend van zijn sigaret, die hij achteloos op het grondoppervlak achterliet, en hief zijn hoofd weer op. Haar verschijning kwam hem wel degelijk bekend voor van de foto's die ze hem mee hadden gegeven bij de klus. Dezelfde twee felblauwe ogen reflecteerden in het knipperende licht, afkomstig van de paar lantaarnpalen aan het einde van het steegje. Haar zwarte haar stak lichtjes af tegen de afgebrokkelde muur achter haar rug en haar tedere, noch fitte, lichaam was er een zo aantrekkelijk als hem verteld was. De rondingen brachten iets met zich mee wat zelfs zijn aandacht kon trekken, maar zijn ogen bleven desondanks ijskoud hangen bij de hare. Zijn handgreep om het mes versterkte hij in een kwestie van seconden. Het snijdende metaal weerhield haar ervan bij hem weg te kunnen komen, haar lichaam geklemd tussen dat van hem en het harde gesteente van het gebouw. Enkel zijn adem, zichtbaar geworden door de lage temperatuur, kon er nog in de afstand tussen hun lichamen weergevonden worden. IJzig en snel, waarbij hij langzaamaan zijn mondhoeken omhoog liet gaan uit voldoening.
"Nooit gedacht een Dimitrova alleen tegen te komen," sprak hij haar toe. "Ik had verwacht dat je slimmer zou zijn dan je vader, Alpha." Dreigend werd het metaal strakker tegen haar keel gedrukt, zijn hoofd ietwat schuin gehouden. De capuchon van zijn hoodie maskerde hem voor een deel weg. Het maakte hem merendeel onherkenbaar voor de buitenwereld net als voor zijn slachtoffer, al zou het hem verbazen als het meisje zijn naam wist te benoemen. Hij kon zichzelf immers een van de vele rivalen van haar 'geliefde' vader noemen. Daarbij achtte hij zichzelf goed in zijn werk evenals wat van Alex verwacht werd, en kon het niet meer dan een voordeel zijn. Des te minder zij van hem wist, des te beter, want het bespaarde hem behalve gedoe ook veel moeite ofwel energie. Zijn humeur meer laten verslechteren door de woorden van de prinses van Mikael was inmiddels namelijk gemakkelijk geworden. Geen woorden hoefde hij daaraan vuil te maken; zijn hatelijke blikken spraken al voor zich.

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
Voor de tweede keer in de avond bevond Alpha zich buiten de muren van een nederige discotheek. Ze kende de eigenaren, en heeft daardoor een VIP-pas kunnen regelen voor zichzelf. Het was een succesvolle avond voor het nieuwe stek; het liep er propvol. De happy hour had veel succes, en trok daardoor veel twintigers aan. Alpha keek rondom zich, de warme adem die ze uitblies vormde een wolkje en waaide zo verder. Ze had een stakke, leren broek aan. Die ging gepaard met haar bikerjack. Zo kon zelfs het jongste kind raden dat ze zich naar de discotheek heeft vervoerd in een splinternieuwe brommer die revolutionaire snelheden kon halen. Alpha's helm bengelde aan haar arm, en haar handschoenen had ze ondertussen al aan. Het was hoog tijd om naar huis te gaan. Voor ze nog een stap kon zetten naar haar pasgekochte vervoersmiddel, werd ze omhelsd, eerder vastgegrepen door een onbekende. De 'omhelzing' bracht allesbehalve een warm gevoel met zich mee. Een vlijmscherp mes werd tegen haar keel gedrukt; haar nek naar achteren getrokken. Alpha hoorde de stem van de forse man; hij klonk zwaar. Ze sloot haar ogen om zich te kalmeren. De adrenalinestoot die ze op het moment had, was allesbehalve goed. Één verkeerde beweging en haar keel werd oversneden.
De agressor kende haar achternaam, wat niet verrassend was. Alpha's familienaam kwam bij iedereen bekend in de oren. Sommige keken naar hun op, andere waren gevreesd. Of ze nu het éne gevoel hadden of het andere, de familie werd gerespecteerd, want iedereen wist wat de gevolgen waren moest je je misdragen.
"Is dit hoe je een Dimitrova begroet?" vroeg ze met een lichte grijns over haar lippen.
Alpha's broers hadden haar altijd al gewaarschuwd voor dit soort situaties. Het belangrijkste was om je kalm te houden, het laatste wat je wilde was de potentiële moordenaar boos maken.
"Normaal stelt men zichzelf eerst voor."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar gezichtsuitdrukking zag hij in een kwestie van seconden veranderen. Hoewel hij nooit had verwacht dat een Dimitrova veel angst zou vertonen bij het zien van een andere maffiosi, had hij wel degelijk andere verwachtingen gehad bij de dochter. Ze had na alles geen gevaarlijke uitstraling zoals de rest van haar familie wel met zich meedroeg. Nee, bij haar zag Alex iets terug waar hij geen link mee kon leggen vergeleken met de almachtige Mikael, maar zodra ze haar grijns vertoonde zag hij de gelijkenis. Beide hadden het vermogen een zodanige spottende blik op te zetten dat hij haast begon te denken dat ze het op hem voorzien hadden, en het hem enkel woedender kon maken dan hij al was. Ook was ze op het eerste opzicht even roekeloos en impulsief. Schijnbaar had niemand haar aangeleerd hoe je een rivaal aan moest spreken in een situatie als deze, of wel soms?
"Ik doe niet aan begroeten. Dat is voor zwakkelingen," opperde hij. Met zijn hand oefende hij een grotere druk uit op het wapen, dat inmiddels een haar verwijderd was van een werkelijke snede in haar hals, maar zijn interesse lag eerder bij het goedje in zijn zak. Vanuit zijn vest haalde hij met zijn vrije hand een injectiespuit vandaan. Gevuld met een doorzichtige vloeistof, zeldzaam op de straten en bovendien het meest effectief voor het verdoven van mensen. Het had slechts een paar minuten nodig om in te werken totdat het begon te werken; precies hetgeen waar Alex naar zocht. Het maakte ontsnappen onmogelijk voor het slachtoffer, net als het haar zintuigen zodanig zou beïnvloedden dat ze geen bewegingen meer zou kunnen maken. Zoals hij het zag was het de perfecte drug om een vijand neer te kunnen halen, en kon het hem ook van haar irritante uitspraken afhelpen. In een raas bracht hij het naar haar nek toe. Zijn grijns vergrootte zich daarna al snel, het middel hardhandig in haar gespoten zonder enige twijfel over zijn acties getoond.
"Maar maak je daar verder maar geen zorgen om. Mijn naam zal je niet meer vergeten, daar ga ik zelf wel voor zorgen."

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
Zijn armen voelden als ruwe touwen, gewikkeld rond haar lichaam en schurend in haar huid. Het moordwapen in zijn hand gaf haar een reden om te drie v's van de natuur toe te passen; vechten, vluchten en verstijven. Jammer genoeg bleef enkel de laatste optie voor Alpha vrij. De warme adem, vluchtend uit zijn mond en plakkend tegen haar nek was als een metafoor voor de dood die dichter stond dan dat Alpha het ooit had kunnen voorstellen. In haar achterhoofd was Alpha ervan overtuigd dat hij haar niet ging doden, daar was ze namelijk teveel waard voor; ze wist te veel.
Er viel een korte stilte nadat hij zijn overdreven macho uitspraak in het gesprek smeet. "Je noemt de meest succesvolle mensen op aarde zwak," begon ze. Alpha wist maar al te goed dat ze moest opletten op haar woorden, aangezien ze in deze gevaarlijke situatie zat. Maar doden ging hij niet doen, dus lichte arrogantie als vorm van irritatie mocht wel. "Denk daar maar eens over na." zei ze als vervolg.
Zijn lichaam was stevig tegen de hare gedrukt. Af en toe kwamen er mensen voorbij, die dachten simpelweg dat Alpha een koppel vormde met deze man. Ze nam dat die mensen niet kwalijk, enkel de kenners zagen het gevaar dat zich als symboliek schuilde in zijn houding. Alpha's handen waren in haar broekzak, alsof ze zich op haar gemak voelde. Haar vingers speelden met de dolk die zich in haar rechterbroekzak bevond, die zou nog van pas komen.
Haar pupillen dwaalden naar zijn vingers, die keurig rond het mes gewikkeld waren. Zijn trillingen waren miniem, wat duidelijk maakte dat hij dit soort dingen dus vaker deed. Dat maakte nog een reden om voorzichtig te zijn met haar woordkeuze. Op dezelfde macho manier vervolgde hij het gesprek. "Wat een eer," zei Alpha met een sarcastische toon rond haar woorden. Vragen wat hij nodig had, was niet slim. Gijzelaars plakken er dan meestel een onbeschrijfelijk hoog bedrag bij, die ze puur gebruiken als luxe. Niet iets dat ze nódig hebben dus. Veel woorden besloot Alpha er niet vuil aan te maken, en schreeuwen was al helemaal uit den boze.
In een mum van een seconde veranderde die gedacht helemaal. Hij stak een naald in haar nek, die een extreem brandend en pikkend gevoel met zich meebracht. Met alle moeite die Alpha zich kon veroorloven, deed ze haar best om niet te gillen van de pijn. Het was duidelijk te zien dat ze daar moeite mee had, aangezien al haar spieren opgespannen waren. Het duurde niet lang vooraleer diezelfde spieren het hadden begeven. Zelfs haar greep rond de dolk was verslapt, en haar armen hingen slapjes naast haar lichaam.
Alpha lag verdoofd en hulpeloos in de armen van iemans wiens dodende omhelzing het enige was dat ze aan hem kon linken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Onbescheiden werden haar woorden voortgebracht, geen spijt laten zien bij het loslaten van wat er in haar opkwam. Hij stond haast versteld van de moed die ze met zich meedroeg. Aan de manier waarop ze erbij liep, nonchalant en ongeboeid, had hij het zich eigenlijk ergens wel moeten kunnen bedenken. Ze keek op, recht in zijn ogen, maar met geen overduidelijke angst zoals hij vaker mee had gemaakt tijdens zijn klussen. Integendeel; het leek haar weinig te interesseren. Haar onderarmen verborg ze ietwat achteloos achter haar eigen gedaante, haar hand in haar broekzak gestoken en haar lichaam leunend tegen de muur waar hij haar zo ruwweg vastgezet had. Enkel de verstijvingen in haar bewegingen gaven vrij dat Alex een schokkende indruk had gemaakt en zelfs dat kon hij niet langer dan een paar seconden langer aanzien. Daarna veranderde haar uitstraling tot zijn genoegen tot een slaperig gebeuren, hem de kans gegeven haar zonder pardon op te tillen met geen tegenstribbelingen of een gevecht om de macht. Ze werd gedragen als een hulpeloos, klein kind met geen zeggen over wat haar te wachten stond.
"Brutaal nog wel, huh? Je hebt wel lef," murmelde hij strak terug. Haar onderrug en benen werden ruwweg vastgepakt, haar probleemloos met zich meegedragen onderwijl hij van de 'ontmoetingsplek' vandaan stapte. "Hm, ik noem ze niet succesvol. Het vertellen van dingen die onnodig zijn maakt ze niet meer dan dom. Ze horen niet in een wereld als deze." Zijn gelaat wendde zich tot de straat voor hen. Zoekende naar de zwarte SUV in de leegte die de straten van de grote stad voor moesten stellen. Mensen kwamen, mensen gingen, maar geen van hen allen gaf hen de aandacht die zijn bedoelingen konden verraden. Ze liepen langs met dezelfde ongeïnteresseerde blikken en hun belangstelling bij de vele nachtclubs. Enkelen waagden het toch hen een glimlach toe te werpen, waarop Alex met tegenzin er ook een opzette voor de geloofwaardigheid, voor de rest bleef hij doodstil. De grijns van eerder was na die tijd allang verwaterd. Alles dat ervan over was gebleven, was de emotieloze uitdrukking op zijn gezicht die hem altijd al kenmerkte.

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
De pijn was verzwakt, evenredig aan Alpha's spieren. Het maakte de jongeman makkelijk op haar op te heffen, en te vervoeren naar elke plaats dat zijn hartje maar wenste. Alpha's mondhoeken gingen slapjes omhoog op het moment dat hij haar brutaal noemde. "Take it or leave it," zei ze uitdagend.
Alpha's armen hingen even slapjes als eerst naast haar lichaam, bengelend in de lucht. Als ze hem vastgreep, zou hij minder moeite moeten doen om haar in zijn armen te houden. Dat is wel de laatste wet van de fysica dat ze momenteel zou willen toepassen. De zijkant van haar gezicht was tegen zijn borstkas gedrukt, waardoor ze zonder enig probleem zijn spiermassa voelde. Het was duidelijk dat hij vaak trainde, of in dit geval vaak ontvoerde. Alpha's bewegingen waren minimaal, maar haar gedachtes draaiden volle toeren. Aangezien hij zowel haar voornaam als achternaam kende, zat hij ongetwijfeld in het maffiamilieu. Dat verklaarde zijn manier van haar te ontvoeren; enkel mafiosi kunnen dat foutloos. De enige aanwijzing naar Alpha's onvoering zou mogelijk het feit zijn dat haar brommer nog netjes op haar persoonlijke parkeersplaats staat.
Alpha hoorde zijn stem dof, de drug die hij had ingspoten had een effect op haar gehoor. Om zo weinig mogelijk van zich vrij te geven, besloot Alpha om geen onnodige vragen te stellen. Hem vragen om zijn woorden te herhalen, kon hem alleen de perspectie geven dat ze geen goede mafiosi was. Die horen alles, onthouden alles en manipuleren alles; daar wist Alpha genoeg van. Ze richtte haar aandacht gewoon op de weg, die voor haar momenteel een wazig tafereel was.
Alpha's broers Nicolai en Ralph waten beiden op de hoogte van haar bezoekje aan de discotheek. Moest Alpha, wat ook gaat gebeuren, niet op tijd terug zijn, zouden ze zich vragen beginnen stellen en haar hopelijk gaan zoeken.
Alpha's lederen vest plakte strak tegen haar lichaam, waardoor ze in haar gedrogeerde toestand nauwelijks adem kreeg. Ze hief haar hand op en ritste het kledingstuk langzaam open. Daardoor was haar zwarte, licht doorschijnende bralette met daaronder pikant rode lingerie zichtbaar. Haar hand viel meteen terug naar beneden, en haar felblauwe ogen hief ze op naar zijn gelaat. "Hou je ogen thuis, ik kreeg gewoon bijna geen adem meer," zei ze strikt, met een verwaarloosbaar kleine hoeveelheid plezier in haar toon. Alpha hield ervan om flirterig en speels te doen, dat was gewoon haar karakter. Maar nooit had ze gedacht dat ze zoiets zou zeggen bij een of andere ontvoerder.
Alpha knipperde af en toe met haar ogen, om haar zicht te beteren. Zo zou ze misschien de kleine details van haar ontvoerders gelaat beter zien, maar dat lukte moeizaam. Haar oor hield ze tegen zijn borstkas, luisterend naar zijn hartslag; haar ogen gericht op de man die haar bracht naar God weet waar.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De weg naar het safehouse aan de rand van de stad liep gesmeerd. De drug had haar zintuigen aangetast, makend dat ze weinig kans maakte tegenover hem of elkander in hun omgeving, en zijn eigen krachten lieten hem zoals gewoonlijk niet in de steek. Hij kon haar met gemak aan zodra het nodig was. Haar optillen was een fluitje van een cent, haar meezuilen door de omgeving was ook goed gegaan, maar de tevredenheid kwam pas echt aanzetten zodra hij dan eindelijk met de auto de locatie van de bende had bereikt. Ver van de drukte bevonden ze zich in een oud industriepand. Geen thuis naar zijn mening, noch een plaats waar Alex zich op zijn gemak voelde; het was een begin. Na al zijn jaren op de straat mocht hij immers niet meer klagen nu hij een dak boven zijn hoofd had.
Onbehouwen opende hij de achterbak, het gestalte van Alpha weer in zijn zicht gekomen door de paar binnendringende lichtstralen. De vermoeienis waarmee hij haar aan kon treffen op de bekleding van de SUV was nog altijd hetzelfde gebleven. Voor zijn gevoel sliep ze haast, haar ogen enkel geopend om hem ervan te overtuigen haar niets te flikken. Een moedeloze poging al werd het aan hem gevraagd. Haar genade tonen deed hij na alles niet, en geen blik of actie kon hem ervan weerhouden haar grof weer in zijn armen te nemen. Pas sindsdien kon het meisje de wereld weer goed waarnemen als hoe het moest. De omgeving werd duidelijk in tegenstelling tot de verduistering in de auto zelf, hoe erg hijzelf het ook negeerde. Hij was meer bezig met het opslot doen van het voertuig om dan eindelijk het gebouw te kunnen betreden. Zijn eigen woede van eerder gaf meer uitputting met zich mee dan hij zich had kunnen bedenken, bleek het geval te zijn.

Zonder meer tijd te besteden aan een conversatie liep hij naar de ingang, zijn voetstappen luidruchtig en gehaast over de harde ondergrond. De kou brandde fel op zijn huid met de windvlagen die er buiten langsgingen. Hijzelf was het koude klimaat van zijn thuisland gewend, wat maakte dat hij zich er amper aan kon storen. De anderen deerde het echter ook weinig; nog voor hij de deur had bereikt werd het al voor hen opengezwaaid. Een lichtgetinte jongen versperde de doorgang meteen. Zijn pikzwarte haar kwam aan het licht met het aardig gespierde lichaam, zijn opvallende blauwe ogen dodend op hen gericht. De jongen kende hij al sinds het begin van de 'familie' maar hij kon amper zeggen dat het een echte vriend was. Hij was slordig, arrogant en boven alles zo eigenwijs dat hij er vaak moordneigingen van kreeg. Zijn uiterlijk was opvallend genoeg om hem te kunnen herkennen in menigtes van mensen, al keek Alex er inmiddels amper meer naar om. Als Trevor erbij wilde lopen als een drugsdealer, wat hij ondanks alles eigenlijk zo'n beetje was, mocht hij van hem zijn gang gaan. Behalve het rollen met zijn ogen liet hij het voor wat het was. "Wat zit je nou te staren, klootzak. Ga aan de kant."
"Je bent laat," werd hem medegedeeld, volgend door een paar passen opzij. Alex haalde zijn schouders op, totaal afgeleid van wat hem gezegd werd, en stapte chagrijnig langs hem heen. "Zeg maar tegen Semion dat hij niet moet zeiken. Hij mag blij zijn dat ik die bitch op heb gepakt, anders waren zijn kansen allang vergooid geweest." De toon in zijn stem gaf genoeg aan hoe het zat met zijn ergernissen. Woorden hoefde hij er amper aan vuil te maken, want zijn uitstraling zei meer dan dat hij uitbracht. Ondanks de moeite om wakker te blijven was het duidelijk beter voor iedereen als ze hem gewoon met rust lieten.
"Niet zoveel zelfvertrouwen, Ivanov. Voor jou honderden anderen." Het geroep achtervolgde hem indien hij zijn weg voortzette naar de trap voor de bovenverdieping. De verschillende mannen die hen aanstaarden negeerde hij volledig. Alle ogen waren op hen gericht, alsof ze nog nooit een meisje zoals die in zijn armen hadden gezien. Het kwam zelden voor dat ze de opdracht kregen om een meid te moeten opsporen, dus veel verbazing ging niet door hem heen. IJskoud keek hij van hen weg met zijn ogen gefocust op de doorgang.
"Houd je verdomde klep dicht Trevor, of ik zorg ervoor dat je dat ding nooit meer zal kunnen openen."

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
Zijn armen waren stevig rond Alpha's lichaam gewikkeld; zodat ze zeker en vast niet meer ontsnappen. Zelfs als ze dat zou proberen, was er geen succes gegarandeerd. De drug had nog steeds een duidelijk, verslappend effect op haar. Men kon het als een voordeel beschouwen dat de jongeman haar droeg. Alleen zou ze het niet redden, al deed ze haar best. Ze voelde hoe de atmosfeer een druk op haar uitoefende. Met moeite hield Alpha haar ogen open, en het ademhalen ging steeds moeilijker. De cyclus dat elke gezonde mens volgde qua ademhalen, werd steeds verstoord. Soms kreeg Alpha geen adem, waardoor ze het gevoel kreeg dat ze ging flauwvallen. Gelukkig trok dat gevoel snel weer weg. Alpha's -nog steeds half onbedekte- boezem was nog steeds stevig tegen zijn borstkas geperst. Soms betrapte ze hem op kijken. Op Alpha's snoet speelde er dan een grijns. Zijn goddelijke gelaat deed iets met haar. Haar handen baanden zich onder zijn shirt en streelden zijn huid lichtjes, zo'n tiental centimeters van zijn kruis vandaan. "Hou je ogen thuis, of ik ga je moeten straffen," zei Alpha duivelachtig. Haar gedachten waren bij de dolk, die nog steeds veilig in haar broekzak lag. Alpha plaatste zich zo tegenover hem, nog steeds in zijn armen, waardoor ze haar hoofd op zijn schouders kon steunen. Ze stopten even met wandelen toen hij aangesproken werd door een 'vriend' van hem. Ivanov was zijn naam. Haar lippen raakten lichtjes, bijna onvoelbaar, zijn nekvel aan. Ze voelde de hartslag doorheen de aders van zijn hals. Alpha's ogen waren gevestigd om de weg die ze aflegden. Verschillende mannen van verscheidene kleuren en geuren keken het duo aan. Sommige vol wantrouw, andere stikjaloers. Ze drukte haar lippen lichtjes tegen zijn oorlel en haalde diep adem. De warme lucht ontsnapte vanuit haar mondholte, en plakte tegen zijn huid. "Ivanov," begon ze. "Je maatjes zien er niet zo gezellig uit," vervolgde ze grijnzend. Haar handen waren inmiddels rond zijn nek gewikkeld; haar vingertoppen strelend over zijn ruige huid. Lichaamscontact gebruikte Alpha wel vaker als een vorm van intimidatie. Meestal in de slaapkamer, speels onder de dekens. Nu gebruikt ze het tegen de man die, met behulp van de drug, haar innerlijke jager naar boven haalde. Bij die gedachte zette ze haar nagels dieper in zijn nek, één van de vele erotische en gevoelige plekken van de man.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De weg naar de slaapkamer op de bovenverdieping ging hem minder gemakkelijk af. Bewegingen werden voortgebracht vanuit zijn greep op het meisje, haar positie meerdere keren veranderd met intieme aanrakingen die hij onverwachts op zijn huid kon voelen. Strelingen over zijn bovenlichaam lieten vele tintelingen achter onder zijn t-shirt dat zonder waarschuwing omhoog werd geduwd. Zijn oorlel werd belaagd door haar gekus met eveneens zijn nek als steunpunt. Haar armen werder er achteloos omheen geslagen, wat ergens irritatie bij Alex opwekte. Desondanks liet hij het voor wat het was geweest, haar enkel zo nu en dan dodelijk aangekeken te hebben, en deed Alex er weinig op uit. Hij was daarentegen blij genoeg om het ongemakkelijke gevoel bij het betasten van zijn buik en borstkas weer weg te voelen vagen. Het bracht behalve de aangename gevoelens, met ongenoegen aangevoeld, ook de tientallen littekens aan het licht die hij geenszins wilde laten zien. Bepaald vrolijk was Alex dan ook niet toen hij de slaapkamer na een paar minuten betrad; alleen had hij zijn gedachten over zijn manier van doen wél veranderd.
Uitdagend liet hij zijn hoofd bijdraaien totdat hij haar precies recht in haar ogen aan kon kijken. Zijn lippen kwamen daarbij centimeters dicht bij die van haar, waarmee Alex ze roekeloos liet vergaan tot enkele millimeters afstand. Zijn ogen vestigden zich op haar met een speelse glundering die zichtbaar werd. Hij twijfelde niet, liet hun lippen haast in aanraking komen, maar eerder dan haar te zoenen, besloot hij haar te verleiden en het spel mee te spelen. Na enkele seconden gewacht te hebben zette hij zijn tanden zacht, echter voelbaar, in haar lip. Zijn hand streelde langs haar rug traagzaam naar beneden. Glijdend onder haar lederen jas door, gemaakt dat de ruimte over was om uiteindelijk terug naar boven langs haar bralette vast te kunnen haken. Zijn vingertoppen omklemden de zijkanten van het donkere kant omslachtig. Hij trok haar lip enigszins naar zich toe, vooraleer hij het losliet en zich zo wendde tot haar nek. Dit keer was het niet haar eigen adem die hij vol warmte tegen zijn nek voelde weerkaatsen, maar het zijne dat op haar huid plakte. Het liet zijn hoofd ietwat zakken tot alleen een kleine tussenlaag hem ervan weerhield een zuigzoen achter te laten. "Bij mijn maatjes is precies waar je terecht gaat komen als je je handen niet bij je houdt, Alpha," murmelde hij met een lichte, al dan niet werkelijk gevoelige, grijns. Een laatste aanlokkende keer verstreken zijn vingers haar huid, doende dat het zijn eigendom was, maar daarna was er geen teken van zijn eerdere brutale bui te vinden. Zijn stalen gezichtsuitdrukking keerde terug met het gevolg dat hij genadeloos de greep op haar lichaam verzwakte. Alpha liet hij hardhandig vallen op de gammele matras van het bed, met geen greintje spijt getoond over de ruwe omgang met haar 'gedrogeerde' toestand. Een bespottende blik werd op haar geworpen.
"Goed geprobeerd."

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
Van tedere aanraking maakte Ivanov er een ruwe spel van. Zijn gezicht bracht hij dichter tegen haar lippen, waardoor Alpha voor een ogenblik dacht dat hij haar ging kussen. Alfa wist goed genoeg dat hij onmogelijk zijn lippen op de hare ging planten, daar was de avond natuurlijk nog veel te jong voor. Haar lippen tintelden van genot die ze van zijn onweerstaanbare aandacht kreeg. Hij zit de Avery als eerder voort en plaatste zijn voortanden op haar onderlip. Ze waren als het ware vastgeketend aan hem; hij die met zijn vingers haar naakte, warme lichaam inspecteerde. Vingers die jaren rond geweren omgeklemd waren, vingertoppen die bloed lieten stoppen met stromen vanuit zijn wonden, nagels die hij over haar rug kraste, lieten sporen na. Zijn lippen vormden een weg naar haar hals, waarbij ze zijn lippen op enkele nanometers van haar tedere huid voelde. Ze sloot haar ogen en voelde zijn adem die tegen haar geslaakt werd. Het was adem dat uit zo'n mond kwamen waarbij de woorden 'ik vermoord je' een voorrang hadden op 'ik hou van je'. Alpha opende haar ogen weer als ze zijn ruige, diepe stem hoorde. Hij daagde haar uit, en wel hoe. Zijn vingertoppen grepen vast aan haar bralette, die hij snel weer losliet als zijn woorden waren uitgebracht.
Ze drukte haar nagels, dieprood gelakt, nog eens extra in de huid van zijn schouderblad en kraste zo een spoor. Diep en duidelijk, waarschijnlijk kwam zelfs een vloeistof uit de schram die dezelfde kleur had als haar nagels.
Op het moment dat Alpha haar handen weer terugtrok, verslapte zijn greep op haar lichaam ook. Hij liet haar onverschillig op een steenhard matras vallen, ergens in een soort bunker ver weg van de buitenwereld. Ondanks de onaangename geur en de kilte die haar lichaam omarmde bij het verlaten van zijn lichaamswarmte, bleef haar blik vastgeketend aan zijn ijzige ogen. Alpha's geplezierde grijns vertikte het om haar gelaat te verlaten. De geluidsgolven ontsnappend uit zijn mond, baanden een weg naar haar oren. "Proberen," herhaalde ze grijnzend, met een lichte vorm van spot. "Je hoeft je niet in te dekken, Ivanov. Ik hoorde je hartslag tekeer gaan; the sound of lust."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Alles werd meegespeeld. Het hele tafereel van hen beide was vol uitdaging, maar hij besefte zich wel dat het totaal ongevoelig was wat er allemaal werd gedaan. Geen affectie of liefde kon er bij ook maar een van hen weergevonden worden in het zieke spel dat ze met elkaar speelden. Het was de arrogantie en de macht die de overhand nam over de handelingen, het gestreel en het aanwakkeren van elkaars verlangens om de grenzen te verkennen. Hoe hij haar huid betastte, gingen haar scherpe nagels langs zijn schouders en hoe Alex haar uitlokte door in zekere zin te spelen met haar lippen, probeerde zij hem te verleiden met haar lichaam zelf. Hij kon merken dat ze er ergens wel van genoot om zichzelf eraan toe te geven. Ze voelde genot, zelfs al was ze niet geneigd het toe te geven gelijk aan hem die nooit naar buiten zal brengen dat het hem ergens wel plezierde om zich voor een keer niet van alles en iedereen af te sluiten. Het waren de koelbloedige blikken die naderhand uitgewisseld werden met het grijnzen dat alles terug liet keren naar daarvoor. Hij nam afstand van haar, afwezig haar bespottende woorden aangehoord terwijl hij naar het stenen muuroppervlak tegenover het bed liep. De paar bloeddruppels die ontsnapten aan de achtergelaten afdrukken van haar nagels voelde hij over zijn schouder rollen. Pijn deed het niet, al hinderde het hem genoeg om zijn tanden op elkaar te zetten uit ontstemming. De spiegel voor hem liet Alex uiteindelijk tot stilstand komen met de plannen om de pijn die hij dan wél voelde van eerder, weg te laten gaan. Zijn hoodie en t-shirt belandden met een doffe klap op de grond. Alpha zocht hij voor even op, noch het van korte duur was. "Natuurlijk hoorde je dat. Je zal zelfs wel geesten hebben gezien nu je gedrugged bent, het is maar wat je jezelf wijsmaakt."

Een paar ogen keken terug in het spiegelbeeld aan de muur. Hij bestudeerde zichzelf uitvoerig; voornamelijk de overblijfselen van eerdere gevechten werden zijn blikvanger. Oudere wonden die nooit de kans hadden gehad te genezen vooraleer er een nieuwe voor in de plaats kwam, waren te bekennen op zijn lichtgetinte huid. Vervagende, enigszins ongezonde, kleurovergangen waren naar voren gekomen toen hij zijn borstkas bloot had gelegd door een deel van zijn kleding uit te doen. Littekens werden blootgesteld waarop elk een luguber verleden van hem weerspiegelde. Opvallende bloedsporen waren er op slechts twee nog te zien, afkomstig van die vorige nacht samen met enkele kneuzingen. De rest vormde enkel een verzameling van de afgelopen jaren en maakte zijn gehele bovenlichaam als een plaats waar eeuwige tekenen in zaten gegraveerd. Een kleine zucht rolde over Alex' lippen. Zijn handen leunden op de vervallen wasbak met een grijzige kleur van jarenlang gebruik, een ergernis goed af te leiden van zijn houding. Geen schaamte daarentegen toonde hij bij het afwenden van zijn gelaat van zijn eigen lichaam, maar het herinnerd worden aan alles van eerder maakte dat Alex in een raas naar de fles vodka op de grond greep, in plaats van zijn tijd te nemen en langer zo rond te moeten lopen dan nodig was.
Een doek werd tevoorschijn gehaald vanonder de paar kledingstukken op de grond. De wittige kleur was inmiddels al uitgewassen, het rood nam grotendeels van de stof in beslag en gaf het een viezige uitstraling. Hemzelf kon het niet minder deren om het alsnog weer te gebruiken. De enige reden die Alex ertoe aanzette het vochtig te maken met de vodka en het op de twee laatste open wonden te deppen, was het weten dat het anderszins zou gaan infecteren. De pijn doorstond hij uit gewenning met het enige teken van leed zijn gegrom met wat binnensmonds gevloek. De diepe snedes waren in een kwestie van een paar minuten zodanig brandend achtergelaten, dat hij na de tijd met lichte woede zich weer omdraaide. Zijn pupillen gingen al koud naar de nieuweling: al zijn aandacht was nu voor de eigenwijze Dimitrova geweest. "Ga naast me liggen op het bed of slaap op de grond, het kan me niet schelen. Zolang je maar van mijn spullen afblijft, begrepen?"

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
Zijn koelbloedige blik intimideerde haar niet, verre van. Ze genoot. Hoe hij met haar omging had iets weg van dominantie dat bij hem overheerste. Zijn onverschilligheid in woordkeuze en emotieloze intonatie kon haar wanneer hij wou de mond snoeren, wat bij deze ook gebeurde. Alpha lachte binnensmonds en wendde zich lichtjes van hem weg. "Touché," grijnsde ze. De drug had met een zekerheid van 100% een effect op haar. Ze voelde zich nog steeds futloos en draaierig, maar mentaal was ze helemaal gezond.Voor de zoveelste keer rustte ze haar ogen op zijn lichaam, dat zich naar een wastafeltje wendde. Zijn shirt viel lichtjes op de grond waardoor zijn bovenlichaam blootgesteld werd. Het spoor dat ze had achtergelaten in zijn huid was net als een zuigzoen een tijdelijke tatoeage. Het was net een minuscuul ravijn in zijn schouderblad gegraveerd, afgewerkt met een riviertje van bloed dan in de lage punten vloeide. Ze stond op uit het matras waarin ze eerder gedropt werd en nam enkele trage stappen naar Ivanov toe. Het kostte haar één enkele grote stap om van zijn linkerkant naar zijn rechterkant te geraken, waarbij de met haar vingers op dezelfde manier over zijn bovenrug ging. Bij het uiteinde van zijn zijkant loste ze haar vingertoppen van zijn lichaam en keek naar zichzelf in de spiegel. Ze kon maar driekwart zien van haar lichaam, aangezien het andere deel achter zijn lichaam verstopt was. Alpha greep haar lokken vast en vormde een hoge paardenstaart. Net zoals Ivanov deed ze haar vest uit en liet ze die vallen bovenop zijn kleren. Dat tafereel zag je meestal als twee geliefdes de liefde gingen bedrijven in bed. Ivanov en Alpha waren allesbehalve geliefdes, ze zag hun meer als twee bloeddorstige beesten, snakkend naar zowel vrijheid als elkaars lichaam. Bij die gedachte keek ze naar zijn verzameling van littekens. Alpha was het pijnlijke zicht daarvan al gewoon, aangezien ze vaak de wonden van haar broers moest verzorgen. In een mum van tijd had ze alle littekens geïdentificeerd.Haar ogen liet Alpha naar de zijne schieten. De nog steeds ijzige blik was te zien, waardoor ze in haar eigen ogen keek met behulp van de spiegel. Ze zagen er moe uit, weer een spoor die de drug had achtergelaten. Ook haar huid had een ander pigment gekregen dan eerder. Alpha nam een stap naar achteren en schopte haar schoenen in een hoekje. Na de stilte van even hoorde ze zijn stem weer, bevelend om van zijn spullen af te blijven. Alpha dacht aan de dolk die nog in haar broekzak lag. "Zolang het maar insgelijks is," zei ze monotoon en keek hem dan weer aan in zijn spiegelbeeld. Zijn rug had vele reliëfs die er waren door zijn spieren, die tot het maximum uitgebreid waren.Het was redelijk laat dus besloot Alpha zich klaar te maken om te gaan slapen. "Ik hoop dat je dit niet erg vind," zei ze waarna ze haar riem opende en haar broek traag naar beneden trok. De slotjes van haar bralette ontgrendelde ze en gooide die, samen met haar broek, op de stapel kleren van eerder. Bedekt door rode lingerie nam Alpha enkele stappen naar een bed en liet ze zich op haar buik in de dekens vallen. Ze sloot haar ogen en schoot haar pupillen naar de zijne van het moment dat haar ogen weer open waren.
Bedtijd.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar toegevende opmerking kwam zowel onverwachts als vreemd op hem over. Naar wat hij gemerkt had bezat Apha dezelfde eigenwijsheid als haar vader, wellicht de rest van haar bloedlijn erbij meegenomen. Zichzelf af laten zetten door iemand anders - al was het in dit geval om zijn woorden - was dan ook ongewoon. Zijn wenkbrauw haalde Alex verbaasd op. Een grijns betwistte zijn lippen niet veel later, onmogelijk in te houden met het weten dat hij haar sprakeloos had gemaakt. "Uh-uh," mompelde hij vrijwel onhoorbaar terug. De bewegingen in zijn ooghoeken lieten hem afwijken van zijn eigen spiegelbeeld. Hij keek via het voorwerp terug naar Alpha en detecteerde frigide hoe ze van het bed afkwam. Ongestoord wandelde ze op hem af, zonder ook maar wat te zeggen haar plek op de matras achtergelaten, waarop ze haar aanwezigheid zoals gewoonlijk bleek te zijn, probeerde aan te geven. Enkele nagels verstreken zijn huid in de fractie dat ze achter hem terecht was gekomen. Een weg werd ruw, toch sloom, gebaand van zijn linkerschouderblad naar de rechter met niets anders dan de schelle verkleuringen die Alpha aanbracht bij het zetten van een stap naast hem. Een wit spoor van het gekras verwachtte hij sindsdien zichtbaar te kunnen hebben op zijn rug. Kijken hoefde hij ervoor niet te doen, hij gunde haar de eer niet hem zo te zien.
Roerloos bleef hij staan voor de spiegel. Zijn eigen ogen waren het enige dat leek te bewegen in zijn eigen bezigheden. Hij bekeek haar meerdere keren onderzoekend met geen gevoel van veiligheid, maar met zijn uiterlijk was het de emotie die nog altijd ontbrak. Echt terugkeren uit zijn eigen gedachten was pas een mogelijkheid geweest zodra Alpha's stem nogmaals door de slaapkamer galmde, en Alex erachter kwam dat ze intussen al wat meer meters van hem verwijderd was.
"Je doet maar," zei hij na een korte stilte. Hijzelf kleedde zich ook om, geen bedenkingen gehad over haar bijzijn of elkander probleem. Zijn schoenen dumpte hij bij de rest van de kleding, de rits van zijn spijkerbroek werd opentrokken en al gauw belandde ook dat op de grond, hem laten staan in alleen zijn boxer. De 'pyjama' hield net als elke avond zijn zwarte, aardig wijde voetbalshorts in. Ook deze keer wist hij ze weg te vissen uit de paar stapels kleding om het aan te kunnen trekken.
Het was gek om haar zo relaxed te zien. Meteen toen hij haar kant weer opkeek, lag ze er in haar lingerie op haar dooie gemak bij op zijn bed. Nog geen ander had zo gereageerd op zijn of haar ontvoering. Hij had vijandigheid verwacht, angst of zelfs woede. Alpha leek het allemaal wel prima te vinden voor zover hij kon zien. In zichzelf gekeerd schudde hij zijn hoofd, naar haar toegelopen op een traagzaam tempo. Althans, het was het nachtkastje waar hij opuit was geweest. De handboeien in de onderste lade hadden hem bezig gehouden en, dat het haar mogelijk niet vrolijk kon maken om vastgeketend te zitten, waren geen van zijn bezigheden. Haar rechterpols boeide hij in een snelle beweging strak vast aan het metalen bedframe.
De plek aan de andere kant van het bed werd Alex' slaapplek. Weggezakt in zijn eigen denkbeelden liep hij om het meubelstuk heen, zichzelf neer laten zakken onder de lakens. Hij keerde zich uit gewenning van haar weg, maar niet zonder nog snel een blik op Alpha geworpen te hebben. Haar goddelijke lichaam met de perfect gesierde lingerie negeren ging lastig voor hem.
"Sleep tight, scar."

Savagery
Youtube ster

Savagery schreef:
Onverschillig keek hij Alpha aan, zoals quasi altijd. Ze kende die gezichtsuitdrukking nu al goed genoeg, alle succesvolle maffiosi hadden zo'n gelaat. Die gebruikten ze om duidelijk te maken dat anderen niet op hun gevoel konden werken, met de simpele reden dat ze er zogezegd geen hadden. Althans, zo wouden ze overkomen. Alpha was er zeker van dat het in de werkelijkheid niet zo was. Zijn trage stappen naar haar toe zorgden ervoor dat haar bloedlijn zich vulde met adrenaline. Ze voelden zich als een prooi, met Ivanov als haar predator. Dat gevoel waterde snel weg als ze merkte dat hij naar het nachtkastje wandelde, in plaats van haar. Daaruit haalde hij handboeien, en ketende hij haar vast aan de bedrand. Haar andere hand bleef gelukkig vrij. Zijn lichaam voelde ze in het bed treden door de inzinking van het matras. Zijn rug keerde hij naar haar toe, al hoorde ze wel zijn diepe, krakende raspige stem doorheen de kille ruimte. Aangezien hij haar toch niet kon zien, kwam er spontaan een glimlach op Alpha's gezicht. "Slaap zacht," zei ze zo gevoelloos mogelijk. Echter verklapte haar woordkeuze de kleine hoeveelheid sympathie dat ze voor hem bezat.

Tijdsprong *** volgende morgen.

De zonnestralen die Alpha's ogen prikkelden, zorgden ervoor dat ze wakker werd. Met haar arm nog steeds vastgebonden, gooide ze het deken met haar vrije hand van haar lichaam af. Ze sloeg haar benen uit het bed en schoof, met behulp van haar voet, haar broek dichterbij. Met een beetje moeite en wat getrek aan de handboeien sloeg Alpha erin om haar broek vast te grijpen. Uit de broekzak prutste ze haar dolk eruit. Met haar ogen gleed Alpha kort over Ivanovs lichaam. Hij lag nog steeds roerloos op dezelfde positie als de avond ervoor. Alpha stak het puntje van haar dolk in het slot van de handboeien en ontgrendelde hem. Het ijzeren stuk legde ze naast haar neer en griste Ivanovs trui van de grond. Die deed ze ook onmiddellijk aan, om haar nuditeit te verbergen met iets comfortabels. Haar dolk en de handboeien griste ze van hun oorspronkelijke plaats en nam ze vast in één hand. Met de andere opende ze de deur van de ruimte waarin ze zich bevond en wandelde ze zelfzeker door de verlaten gangen van de zogenaamde bunker. Het was nog veel te vroeg voor de luie maffiosi om wakker te zijn, behalve één figuur: de grote boze wolf, hun baas. Zo ging het er ook aantoe in het bedrijf van Alpha's vader. Papa Dimitrov was altijd als eerste wakker om vroeg te beginnen met de zaken. Zo zocht Alpha dus verder naar het enige kamertje waar er lichte brandde, die vond ze dan ook tamelijk snel. Ze hoorde de man onderhandelen aan de telefoon. Hij klonk geïrriteerd, waarschijnlijk omdat zijn zaken niet goed gingen. Russische scheldwoorden en stoelen dat weggeschopt werden waren hoorbaar. Alpha liet de baas uitspreken, en zodra dat gebeurde opende ze de deur. Naar haar verbazing stond de man dicht bij de deur, wat het Alpha makkelijk maakte om haar dolk in zijn hart te steken. "Amateur," zei ze voor de het mes in zijn hart plantte. Ze voelde hoe het mes zijn botten doorboorde en uiteindelijk zijn aorta raakte. Het dode lichaam lag aan de deuropening met nog enkele laatste stuiptrekkingen. Alpha bestudeerde de ruimte en zag verscheidene geldbedragen rondgestrooid. Op zijn bureau stond een gouden beeld van een hond. Naast het massieven goudstuk lag een simpel pistool, die greep ze vast en stak ze tussen haar bh. Het zou niet lang duren voor de baas zijn onderdanen wakker zouden worden, dus besloot Alpha de kamer te verlaten. Ze haastte zich naar haar oorspronkelijke plaats, daar waar Ivanov lag. Tijdens het terugkeren smeet Alpha de handboeien over een hoge reling, zo hoorde ze het stuk ergens in een riviertje vallen. Daar waar hij hoort. Ze opende de deur van haar 'gevangenis' en sloot die voorzichtig om Ivanov niet wakker te maken. Zijn trui besloot Alpha terug op de stapel te gooien, en het relatief kleine pistool stak ze in haar tas, die niet veel verder van de rommelhoop lag. Grijnzend kroop Alpha terug onder de dekens, in Ivanovs armen. Haar armen sloeg ze rond zijn nek en haar lippen bracht ze voorzichtig naar zijn oor. Ze streelde zijn litteken die zij er zelf heeft gezet en drukte haar lichaam dichter tegen hem aan. "Goeiemorgen"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Vaag gestommel in de kamer liet hem half wakker achter onder de lakens. Dromen, of eigenlijk merendeels bestaande uit nachtmerries en belevingen uit het verleden, werden verstoord door een ondoordringbare warmte. Een einde kwam er aan de wereld die hem zowel beangstigde als plezierde om even aan de buitenwereld te ontsnappen. Het vredige gevoel van de rust werd verstoord door slechts een paar enkele bewegingen tegen zijn lijf aan samen met zacht klinkende woorden. Een hitte begon zich te vormen tegen zijn blote huid indien hij er langer bleef liggen, makend dat Alex langzaam maar zeker uit zijn doodstille positie kwam. Een zachte "hm" rolde al kreunend over zijn lippen. Uit zijn aanwensels ontfermde hij zich volledig over de vreemde warmtebron voor hem. Zijn armen werden er met wat onverstaanbaar gebrabbel omheen geslagen, hetgeen zo dicht mogelijk tegen hem aangedrukt als zogezegd mogelijk was. Alex liet zijn hoofd er voldaan tegenaan steunen. Hij genoot van de hitte die zijn eigen lichaam overwoekerde. Het kon hem niet meer deren wat het mocht zijn dat zich tegen hem aan genesteld had; het enige dat er bij hem toe leek te doen was het prettige gevoel dat in hem begon te groeien naarmate de tijd zo verstreek.
Minuten ging aan hem voorbij in complete stilte. Meerdere keren dommelde hij weg in zijn eigen belevenissen, maar het waren de aanrakingen die hem toch terug wisten te leiden. Een paar vingertoppen kon hij onbeschaamd over zijn rug voelen gaan, traag en vurig. Een spoor van brandingen werden nagelaten door het contact met Alex' lijf. Sloom liet hij zijn ogen openen, om vervolgens ietwat verbijsterd rond te kijken.
"Wat doe je," kermde hij peinzend. De schorre klanken kwamen wat suf uit zijn mond. Hij knipperde een aantal keren, gehoopt dat hij het zich verbeeldde wat er gebeurde of het aan de waas lag die zijn omgeving inhield. Helaas kwam er na zijn inspanningen geen verandering in zijn uitzicht en was het werkelijk Alpha die hij in zijn armen gesloten had. Het was haar voorhoofd waar zijn lippen zich tegenaan bevonden onderwijl hij er gelegen had. Haar lichaam tegen het zijne aangedrukt, haar armen roekeloos om zijn nek gehangen alsof ze een of ander intiem koppel waren. Hij zuchtte. "Je bent echt irritant." Zijn gelaat haalde hij bij dat van het meisje weg door zichzelf half om te draaien. Zachtzinnig werd zijn rug opgevangen door de matras onder hen, zijn pupillen gelijk boven hem gevestigd. De verandering van positie maakte zijn borstkas tot Alpha's hoofdkussen. Haar wang kon hij tegen zijn blote huid voelen, de verschillende inhalingen van lucht tegen zijn nek teruggekaatst. Hij kon zijn schouderblad voelen prikkelen van haar achtergelaten strelingen. Het liet Alex huiveren, al hield hij zich afzijdig door meer contact dan nodig was te vermijden. Alleen zijn linkerarm was nog te vinden om haar schouders en deze was uit eigen belang daar gelaten, gewoonweg omdat hij anders niet lekker lag. Vermoeid gaf hij zijn pogingen om afstand te nemen op. Het was de drang om toe te geven aan zijn behoefte aan slaap, die groter was dan zijn wilskracht Alpha van hem af te duwen. IJzig stil lag hij er weg te dromen met het donkere plafond als aanblik.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld