Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG → Life of a Pawn

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:

Diego Salgueiro - 23 jaar oud - Geschiedenisleraar - Coach Volleybal

Account verwijderd

schreef:

Olivia Jamelynn Stone.

Mooie okselhaar.

Mijn stukje komt hieronder.

Account verwijderd

schreef:
Verschillende geluiden waren om Olivia heen te horen. Het was muisstil in de klas, want er was een proefwerk bezig. Zelf wist ze niet waar het over ging. Het ging over wiskunde, maar de twee hoofdstukken had ze niet binnen gekregen. De geluiden om d'r heen begonnen haar te irriteren, waardoor ze zich moeilijk kon concentreren. Enkele keren had ze verschillende blikken toegeworpen naar de mensen, maar die waren te druk bezig met hun toets. Uiteindelijk had Olivia toch door dat het niet zou werken, dus probeerde ze te concentreren op de toets. De letters en cijfers leken voor haar te dansen. Ze had maar een paar dingen opgeschreven, haar naam, klas, het vak, de docent en de datum. Nog dertig minuten had ze over voor de toets, dus probeerde ze er toch nog wat te maken. Haar rode haren vielen over haar gezicht en schouders, op de tafel. Geïrriteerd pakte ze een pluk van haar haren en sloeg ze over haar schouders heen, maar het leek alsof alles vandaag niet goed liep. Haar haren gleden weer terug naar de eerste positie en zorgden ervoor dat ze de halve toets bedekten. Helaas had ze geen elastiek bij zich, die haar haren uit haar gezicht kon houden. De toets was al moeilijk genoeg voor haar en doordat ze snel haar concentratie verloor zorgde dat ervoor dat ze haar proefwerk niet op tijd zal af hebben.

Na een les van vijfenveertig minuten ging uiteindelijk de bel. Het leek alsof de les langer dan vijfenveertig minuten had geduurd, maar toen ze naar de klok keek was het precies kwart voor tien. Met een diepe zucht pakte Olivia haar etui in en stond ze op. Ze pakte haar proefwerkblaadje en antwoordenblaadje en vervolgens liep ze naar voren. De blaadjes gooide ze ergens bij de stapels en gauw liep ze verder. Ze zag de docent al afkeurend kijken en ze had geen zin in een preek. Ze had nu geschiedenis, wat ervoor zorgde dat haar dag tóch nog wel slechte vond. De docent die ze had was vreselijk. Het was een oudere vrouwtje en ze werd om elk klein ding boos. Meestal eindigde dat met een verdwijning of een begrippenlijst overschrijven. Langzaam liep ze richting het lokaal 108, waar ze meestal haar geschiedenislessen had. Ze bereidde zich al mentaal voor een saaie, lange en stille geschiedenisles.
De eerste stap die ze in het lokaal zette, zorgde ervoor dat ze zag dat er geen docent te zien was. Een lichte frons verscheen op haar gezicht. Mevrouw Clark was nooit te laat bij haar lessen. Ze haatte het als er leerlingen te laat kwamen, maar het leek dat ze het meer haatte als zijzelf te laat kwam. Olivia hoopte maar op uitval, ook al zou dat nooit gebeuren. Met kleine stappen liep ze richting haar plek. Helemaal achteraan, alleen. Ze had wel vrienden in de klas, maar ze moest achteraan alleen zitten zodat ze betere cijfers kon halen. Haar cijfers waren in de eerste periode niet al te best, aangezien ze niet goed haar best deed. Met een zucht liet ze zichzelf op de stoel zakken en pakte ze alvast haar etui en geschiedenisspullen. Langzaam zag ze dat de klas vol stroomde, maar de docent was nergens te zien. Voor even liet Olivia haar hoofd op haar gekruiste armen zakken.
Na een tijdje hoorde ze gefluister en gegiechel, wat vooral van de meisjes kwam. Nieuwsgierig tilde Olivia haar hoofd op en met haar ogen zocht ze naar de oorzaak van het gedrag van de meiden. Al snel zag ze de oorzaak en ze gaf de meisjes gelijk. Er was een man binnen gekomen, die veel jonger was dan de docent die ze daarvoor had. Ze schatte hem rond de vijfentwintig, niet ouder. Een zwarte broek zat rondom zijn benen. niet te strak en niet te los. Een shirt zonder mouwen liet zijn gespierde armen zien met verschillende kleine vlekjes erop. Ook zijn gezicht was bedekt met verschillende moedervlekken. Het gaf hem een "andere" uitstraling, maar het was zeker niet lelijk. Op zijn strakke kaak was een enkel daagse baardgroei te zien, wat hem ouder liet lijken. Zijn haren en zijn ogen leken allebei dezelfde kleur, zwart. Olivia snapte waarom de meisjes zo zuchtten. De docent was zeker weten de knapste docent van de school, maar het bleef een docent. Waarschijnlijk zouden de meisjes hem veel aandacht schenken, wat hem waarschijnlijk zijn werk moeilijker ging maken. Het was illegaal en zo'n iemand als hij zou waarschijnlijk een vriendin hebben. Snel liet ze haar blik glijden door de klas. De meisjes staarden de nieuwe docent aan en de jongens leken geïrriteerd, doordat de docent volledige aandacht kreeg van de meiden. Voor even schudde Olivia haar hoofd, opende haar schrift en begon ze verschillende dingen te tekenen.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij had nog geen woord uitgebracht of het geroezemoes begon zich al voort te zetten. Het deerde hem met enigermate, maar hij deed en reageerde alsof het rumoer geen zorgen baadde door doodgewoon zijn verhaal op te zetten. ‘’De volledige naam is Diego Salguerio, maar jullie mogen me gewoon bij de voornaam noemen.’’ Zijn benodigdheden, veilig opgeborgen in zijn tas, legde hij neer op de –nu nog- kale bureau. Hij was van plan om zijn mond te openen toen hij terug de klas rondkeek, maar een al te nieuwsgierige jongedame verviel hem. ‘’Heb je een vriendin?’’ Onbeschaamd werd hij aangekeken door de groep dames in de rechterhoek van zijn nieuwe lokaal. Hoewel de vraag ronduit brutaal gesteld werd en het de persoonlijke richting opging, wist een lach zijn mond te ontglippen en was hij desalniettemin bereid een eerlijk antwoord uit te brengen. ‘’Je kent me nog geen minuut of drie en doch wil je weten of ik een vriendin heb of niet?’’ murmelde hij, zich onderwijl gefocust hebbende op het uitpakken van zijn rugtas. Een pen, een foto van zijn schoonmoeder en meerdere boeken haalde hij tevoorschijn waarna hij op de draaistoel plaatsnam. ‘’Nee, ik heb geen vriendin.’’ Bij het uitspreken van die paar woorden volgden enkele royale glimlachen op de dames’ gezichten. Het liet hem enigszins ontsteld staan, maar er verder op in gaan deed hij niet. Hij was langzamerhand wel gewend aan de aandacht die hij van het andere geslacht kreeg.
‘’En je bent, hoe oud?’’ Wederom werd de vraag gesteld door dezelfde blonde dame, maar dit keer besteedde hij er nauwelijks aandacht aan. Hij gaf direct antwoord door te zeggen dat hij drieëntwintig jaar oud was en daarna ging hij verder met de les zoals hij dat ingepland had. ‘’Gezien jullie gezichten nog onbekend zijn voor mij, mogen jullie jezelf voorstellen.’’ Een zwakke glimlach sierde zijn lippen waarna zijn blik viel op het roodharige meisje, wellicht de enige die zich daadwerkelijk ook al die tijd stil gehouden had. Hij sprak geen woord meer uit, maar zijn eeuwige gestaar en een knik met zijn hoofd maakte zijn wil duidelijk; zij was degene die zich als eerst mocht voordragen.

Account verwijderd

schreef:
Terwijl Olivia verschillende dingen in haar geschiedenis schrift tekende, luisterde ze mee met de klas. De nieuwe docent heette Diego Salguerio. Het was geen Amerikaanse achternaam, maar aan zijn accent te horen kwam hij ook niet uit Amerika. Zijn achternaam klonk meer Spaans of Italiaans, maar het paste bij hem. Zoals ze al verwacht had vroeg Kelsey of de docent een vriendin had. Voor even schudde ze haar hoofd en een zachte zucht ontsnapte er uit haar mond. De vraag was niet bepaald netjes om te vragen, aangezien het een docent was en het haar niks zou moeten uitmaken. Kelsey was een meisje die elke jongen om haar vinger probeerde te winden. Meestal lukte het, aangezien jongens een zwakte voor haar hebben. Het was een mooie meisje. Haar lichte haren hadden een krul erin en haar grote, blauwe ogen werden gesierd door een eyeliner met een wing en mascara die haar wimpers langer maakte. Haar kledingstijl was niet bepaald bedekt. Elke dag had ze wel iets te bedenken om een stukje huid te veel te laten zien. Volgens verschillende verhalen had ze met bijna elke populaire of knappe jongen van school iets gedaan. Ze vond dat niet bepaald toepasselijk, maar aangezien ze weinig aandacht kreeg van haar ouders snapte ze haar gedrag wel. Haar ouder waren allebei rijk, maar vaak weg van huis en dat zorgde voor het gevolg van haar gedrag.
Een kleine glimlach sierde Olivia's gezicht toen ze het antwoord van de docent hoorde. Ze vond het meer grappig dan erg, aangezien ze wist hoe Kelsey het erg vond als een jongen geen aandacht in haar toonde. De reactie van Kelsey was goud waard. Zij en Kelsey hadden nooit een bepaald goede band samen. Allebei haatten ze elkaar al vanaf de eerste klas. Nooit zou ze snappen hoe dat kwam, maar dat had ze soms met mensen. Bij Kelsey was het altijd al zo geweest en eerlijk gezegd wilde ze het zo houden. Ze zou nooit met zo iemand als Kelsey willen omgaan,
Olivia was zo diep in haar gedachten verzonken, dat ze niet doorhad dat de klas haar zat aan te staren. Met een lichte frons zocht ze naar de oorzaak van het gestaar. Haar ogen kwamen uiteindelijk in contact met de ogen van de docent. Ze probeerde zich de vraag te herinneren. 'Eh.. mijn naam is Olivia. Olivia Stone', een minimale glimlach sierde haar lippen. Na de aantal jaren had ze geleerd dat ze de docenten altijd te vriend moest houden. Ze zouden altijd haar cijfer kunnen verhogen, want in de eerste periode had ze dat zeker nodig. Ze stond veel te laag voor sommige vakken, maar nu ging het gelukkig veel beter.
De rest van de les verliep goed. Er werden verschillende vragen aan de docent gesteld en er werd een voorstelrondje gedaan. Nog steeds zochten de meisjes aandacht bij de docent, maar de docent leek zich er niks van aantrekken.

De laatste pauze was net afgelopen en Olivia liep naar haar kluisje. Met haar beste vriendin aan haar zij liepen ze pratend door de gang. 'Liv, je hebt geluk dat je lessen hebt van die nieuwe docent. Ik heb er verschillende mensen over horen praten, vertel eens. Hoe is hij?', de vragende blik van haar beste vriendin zorgde ervoor dat ze een kleine giechel uit haar mond liet ontsnappen. 'Jacky, het is maar een docent. Chill. Hij is wel aardig, maar ik had pas één les van hem', ze stopte voor haar kluisje en opende die met haar sleutel. Snel haalde ze haar sporttas en jas eruit en stopte haar schooltas erin. Haar kluisje sloot ze met een irritant, piepend geluid. 'Ze moeten deze kluisjes echt vernieuwen', zuchtte ze. Toen ze zich omdraaide zag ze haar vriendin naar haar telefoon staren. 'Olivia, waarom heb je niet verteld dat we nu training van hem hebben?', met haar hand in haar zij probeerde Jacky boos over te komen. Voor even lachte ze, terwijl ze haar jas aandeed en dichtritste. 'Jacky, kom', haar ogen ogen rollend trok ze haar vriendin mee richting de gymzaal waar ze nu training hadden.
In de kleedkamers waren alle meisjes al klaar, wat Olivia raar vond aangezien de meesten te laat kwamen. Op een rustige tempo begon ze zich aan te kleden, terwijl ze zat te praten met Jacky.. De kniebeschermers maakte ze strak rondom haar knieën vast en haar schoenen veterde ze het strakst mogelijk. Haar, haar bond ze samen in een hoge staart, om het haar tijdens de training uit haar gezicht te houden. Met een zucht stond ze op en liep ze achter haar vriendin, naar de zaal. Kippenvel verspreide zich over haar lichaam, toen ze de kou voelde. Ze vond het niet bepaald fijn om korte dingen te dragen naar gym, aangezien het er altijd koud was. Ze liep richting het bankje en ging samen met haar vriendin erop zitten.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Heb je nog hulp nodig? Ik bedoel, ik ben altijd bereid om mee te helpen.'' Een donkergetinte man met donkerbruine, haast zwarte ogen aanschouwde zijn kledinggedrag. Hij voelde zich voor de zoveelste keer bekeken vandaag, maar hij kon de schuldigen niet ten laste leggen. Hij was nieuw voor zowel de studenten als de werknemers dus een tikkeltje aandacht viel te verwachten.
''Nee, het is oké, geloof me,'' zei hij ietwat oncomfortabel. Zijn hand greep moeizaam naar het achterste van zijn nek, terwijl hij zijn blik wierp op de geverfde grond. Doch bracht het gelach van Drake hier verandering in. ''Denken Spanjaarden altijd dat ze alles met gemak aankunnen, hmm?'' Een royale grijns verwelkomde zijn partners' gelaatsexpressie waardoor Diego automatisch zijn wenkbrauwen ophaalde. Hij mocht zijn onbeschaamdheid wel. ''Denken Amerikanen altijd dat ze alles en iedereen moeten helpen?'' Beiden schoten in de lach en hoewel hun gelach tijd in beslag nam die ten koste van de training ging, kon het hem nauwelijks deren. Daarbij bleef zijn glimlach staan. Hij was net nieuw hier, maar hij kon vol zelfvertrouwen zeggen dat hij gemocht werd door de docenten waar hij mee moest samenwerken. Zo erg was Amerika nog niet. ''Als ik hulp nodig heb, ben jij de eerste die het hoort, deal?'' Hij stak zijn hand naar hem uit, géén seconde van hem afgewend. Binnen een fractie van een seconde daarna werd zijn hand stevig beetgepakt. ''Daar houd ik je aan, Salgueiro,'' werd hem, proberend, strikt verteld waarna Drake uit zijn zicht verdween.

---

''Diego -'' Hij probeerde zijn zin af te maken, maar een licht getinte jongedame onderbrak hem. ''We weten allemaal al wie je bent.'' Grijnzend werd hij door haar aangekeken, hoewel hij zelf slechts een verbaasde blik kon trekken. ''Is dat zo?'' murmelde hij, enigszins verbaasd over de inspraak. ''Diego Salgueiro, Spaanse afkomst, drieëntwintig jaar oud en single.'' Verbluft haalde hij een hand door zijn haren, terwijl hij met zijn hand door zijn warrige haren ging en een lach zijn mond ontglipte. Het was langzamerhand wel duidelijk geworden dat hij moest oppassen met wat hij aan leerlingen vertelde, want alles werd rondverteld.
Doende alsof hij zijn introductie wél had gehouden, bekeek hij de zeven dames. ''Het belangrijkste is dat jullie plezier hebben in hetgeen wat jullie doen. Als ik iets doe wat jullie niet bevalt of iets zeg wat allesbehalve het juiste is, gewoon zeggen,'' meende hij oprecht, onderwijl een volleybal in handen genomen. Hij probeerde een goede trainer te zijn, maar gezien dit het begin van zijn ultra-coole carrière was, wist hij niet precies waar hij beginnen moest. Daarnaast verwachtte hij ook niet dat hij meteen serieus zou worden genomen. Het bleef nota bene jongeren waar hij een band mee moest zien te vormen.
Zichzelf proberend te vermaken door enkele keren de bal kort rond te laten draaien in de lucht, vervolgde hij zijn serieuze gepraat. ''Waar beginnen jullie altijd mee?'' vroeg hij en zijn vraag werd a la minute beantwoord. ''Overspelen.'' Hij stopte met de balbewegingen, enkele keren knikken met zijn hoofd. ''In trainen dus, huh?''
''Oké, well, gezien het oneven aantal speel ik over met degene die overblijft.''

Account verwijderd

schreef:
De les begon snel. Alle meisjes van het team hadden zich verzameld op de houten bank. De docent liet zich gelijk kennen. Hij zorgde ervoor dat de meisjes hem geweldig vonden. Waarschijnlijk zou dit enkele maanden duren, misschien wel langer? Voor even keek Olivia haar vriendin aan, die de man voor haar met bewondering aan zat te kijken. Net als bijna iedereen, trouwens. Een zacht lachje ontsnapte er uit haar mond, waardoor haar vriendin haar even een lichte duw met haar schouder gaf. Hoofdschuddend draaide Olivia haar hoofd naar de docent. Een paar keer leidde de bal haar af, doordat hij daarmee speelde. Ze vroeg zich af of hij inderdaad ook echt volleybal speelde of dat hij dat deed omdat hij geen andere keus had. Hij leek haar meer een basketballer, aangezien zijn lengte. Hij was lang en gespierd en de shirts zonder mouwen die hij droeg lieten hem op een basketballer lijken. Hij deed haar ook meer denken aan een voetballer, maar ze had geen idee waar die gedachte vandaan kwam. Misschien om zijn lange benen? Waarschijnlijk zou dat het zijn.
Zoals gewoonlijk zouden ze beginnen met overspelen. Olivia vond dat altijd het saaist om te doen, aangezien niemand iets deed. De meiden zouden dan ondertussen gaan praten en de bal zou dan niet eens gebruikt worden. Ze hoopte dat hij ze streng aan zou pakken. De meiden waren erg hinderlijk en het zorgde erovor dat Olivia gelijk geen zin meer had in de training. Aangezien er een oneven getal was, moest één iemand met de leraar. Het leek wel alsof iedereen daarvoor in de rij stond, omdat iedereen natuurlijk met de docent wilde. Ze hoorde de meiden uit de team discussiëren wie met de knappe trainer moest. Voor even rolde ze met haar ogen en een zucht ontsnapte er uit haar mond. Zonder aandacht te schenken aan de rest, liep ze naar de bak waar alle ballen zaten. Ze pakte er één witte bal eruit die goed genoeg op gepompt was en draaide zich daarna om. Het leek wel alsof de meisjes al tweetallen hadden gemaakt. Enkele meiden kwamen naar de bak toe en zochten een goede bal uit om ermee over te gooien en daarna liepen ze gauw weer terug naar hun tweetal. Haar ogen zochten het veld af, op zoek naar haar beste vrienden. Toen ze haar vriendin vond, keek ze haar met een boze blik aan. Jacky was met één van de stille meiden uit de team gegaan, deed ze wel vaker, aangezien ze anders niemand had. Nu er een meisje ziek was uit de team, moest ze met de trainer. Automatisch verzachtte Olivia's blik en maakte een gebaar naar haar vriendin, die alleen zij twee begrepen. Ze hoorde haar vriendin lachen. Ze liep naar de docent toe en keek hem vervolgens aan. 'Zo te zien moet u met mij, als u het niet erg vind?', zei ze. Van dichtbij waren zijn moedervlekken over zijn hele gezicht beter te zien. Het gaf hem een andere uitstraling, misschien was dat hem wat hem knap maakte? Waarschijnlijk niet, het was het totaalplaatje wat ervoor zorgde dat de meiden zich tot hem aangetrokken voelden. Aangezien de docent al een bal had, gooide ze haar eigen bal richting de pak en ze glimlachte toen die er precies in kwam. Ze ging op haar plek staan. 'Onderhands of bovenhands?', vroeg ze, hard genoeg zodat hij haar zou verstaan.
-
Ik hou van die foto o.o

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij miste de blijdschap in haar uitstraling en het gaf hem direct het idee dat ze het niet naar haar zin had. Of het aan hem lag of aan iets anders, was voor hem onduidelijk, maar dat hij liet merken dat de 'somberheid' hem niet beviel, was wél duidelijk. Voor hij het wist, had hij zijn mond al geopend. ''Kom op, toon wat blijdschap. Ik ben niet de ergste, dat beloof ik.'' Hij nam de bal van haar aan en met tegenzin luisterde hij naar haar vraag. Ze liet hem beseffen dat hij wederom iets belangrijks was vergeten, terwijl hij stiekem wel gehoopt had dat ze zowel bovenhands als onderhands mochten gebruiken. Echter bracht hij hier nu verandering in.
''Ah, sorry. Ik ben er niet helemaal bij vandaag, maar goed dat je het vraagt.'' Hij glimlachte zwak vooraleer hij zich omdraaide en naar de rest van de groep keek. ''Hoe goed zijn jullie in de onderhands?'' vroeg hij uitdagend. In koor werd hem duidelijk gemaakt dat ze goed waren. Hij wist niet veel over de groep, simpelweg omdat hij nieuw was, maar hem werd wel verteld dat ze hoog scoorden in de ranglijst. Of hij in staat was om hem nog verder te kunnen helpen naar de top, was onzeker, want in zijn jongere jaren had hij zich niet zo heel veel gefocust op balsporten. Het was meer zijn uithoudingsvermogen en spieren die hij trainden door middel van gewichten, maar dat nam niet weg dat hij niet zijn best zou doen.
''Zelfverzekerd, huh?'' Grijnzend keek hij naar de jongedames. ''Bewijs het maar,'' zei hij waarna hij zich terugkeerde naar zijn 'partner'. Zijn rechtermondhoek was opgekruld en daarmee stuiterde hij de bal naar de jongedame, wiens naam hij nog goed herinnerde. Haar oranje haren en vele sproeten hadden wat weg van zijn ex-vriendin en vandaar was het voor hem lastig om zijn ogen van haar af te houden. Doch deed en moest hij wel zijn best doen, want hij bleef een docent en hij wilde niet dat men verkeerde dingen zou gaan opvatten.
Hij spreidde zijn benen, hurkte ietwat door zijn onderbenen en plaatste daarna zijn handen op zijn knieën. De ketting die hij droeg, zat deels in de weg, maar hij deed alsof het hem niet uitmaakte. ''Je mag beginnen.''

Account verwijderd

schreef:
Voor even rolde Olivia met haar ogen. Ze wist dat als ze ook maar één keer té aardig zou doen tegen hem, zouden de meiden allemaal boos op haar zijn. Het maakte haar niks uit, maar ze had geen zin in drama. Ze wist hoe de meiden hier op school waren en ze waren geen pretje. Waarschijnlijk zou ze dan nog meer worden gehaat, aangezien ze dan al helemaal als lievelingetje van de leraren gezien zou worden. Het was eigenlijk wel waar, elke leraar mocht haar wel, maar dat was puur omdat ze dat zo wilde. Aangezien ze hetzelfde bij deze docent wilde bereiken, moest ze zich zo aardig mogelijk gedragen. Olivia was geen gemeen persoon, maar soms konden mensen wel een arrogante opmerking van haar verwachten. Voor even glimlachte ze naar hem. 'Dat geloof ik best', was haar antwoord terug.
Zijn ogen vestigden zich op de rest van de meiden en een vraag werd gesteld aan de hele groep. Het geluid die de meiden maakten was te hard voor Olivia's oren, ze keek even haar beste vriendin aan. Ze zat verveeld met de bal te spelen, terwijl de rest van de team enthousiast was. Zo te zien was ze net zo geïrriteerd als zijzelf. Hoofdschuddend draaide ze haar hoofd om richting haar partner voor deze les, die de docent was. De bal ving ze op en met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar haar partner. Ze herkende zijn positie als duizenden. De onderhandse techniek. Ze was er niet bepaald goed in, misschien dat ze daarom bij wedstrijden altijd vooraan werd gezet. Een zachte zucht ontsnapte er uit haar mond en ze kopieerde de positie van de man voor haar. Ze gooide de bal zacht in de lucht en met haar polsen schoot ze die weg. Helaas kwam de bal de hele andere kant dan het gepland was. Ze ging rechtop staan en keek de docent onzeker aan. Ze wilde altijd haar best doen, maar voor nu voelde ze niet bepaald "de beste". De bal stuiterde de hele verkeerde kant op. 'Ik ben niet zo goed in onderhands, zoals u ziet', zei ze.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld