Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ~ Don't let the darkness swallow you

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Ida Lionhearth ~ Ziet eruit als 22 ~ Schaduwmeester

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Lewis Trushdale ~ 21 ~ shaduwjager

begin komt hier onder

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Lexy en ik kwamen samen het instituut binnen, we kwamen dan ook net terug van de club waar we een demon hadden gedood die we al meer als een week aan het volgen waren. Maar dat was eigenlijk niet ons grootste probleem, het hoofd van ons instituut moest voor een paar dagen naar de stad van glas en aangezien de heksenmeester die altijd de portalen maakte onlangs werd vermoord, was het nu dus prioriteit om een andere heksenmeester te vinden die ons wou helpen. Ik nam Lexy haar zweep en samen met m'n boog legde ik ze in de wapenkamer, daarna ging ik samen met Lexy naar de keuken. We hadden dan ook altijd honger als we van een missie terugkwamen, ik nam 2 appels uit de koelkast en gaf één ervan aan Lexy, dan zette ik me naast haar neer op een stoel.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ida hield van Parijs. Gedurende haar lange leven had ze veel gereisd, maar Parijs was een stad waar ze telkens weer belandde. Het voelde echt aan als een thuis en door de toevloed aan mensen was het zelfs niet nodig om na verloop van tijd te verdwijnen. Met een dampende mok koffie keek ze vanaf haar balkon uit op de Seine. Het nieuws over de dood van Guillaume had haar niet onberoerd gelaten. Ze was goed bevriend met de heksenmeester, al was ze geen voorstander van zijn betrokkenheid met het instituut. Ze was niet zo'n liefhebber van schaduwjagers met al hun regels. Als je niet deed wat ze zeiden, dreigden ze met geweld. Barbaren vond ze hen.
De brief die vanaf het instituut naar haar hadden gestuurd was vrijwel meteen in de vuilbak beland. Dachten ze werkelijk dat ze met hen wilde samenwerken en dan nog eens voor zo weinig geld. Zelfs vrienden van haar betaalden meer voor een spreuk, dan wat haar nu werd geboden. Haar lange zwarte jurk wapperde in de wind. Het was een koude dag, voor de tijd van het jaar. Guillaume's begrafenis was over enkele uren. Enkel de intieme kring was uitgenodigd. Ida was geen fan van lange speeches, maar in haar bundels met gedichten had ze een passend exemplaar gevonden dat ze zou voorlezen voor haar dierbare vriend. Zelfs nadat je keer op keer je geliefden hebt zien sterven, blijf je niet onbewogen voor de dood. Ida hield van haar leven als schaduwjager, eeuwig jong, eeuwig mooi, beschikking tot magie. Velen zouden er een moord voor plegen, maar de prijs bracht sommigen tot waanzin.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Al snel gingen Lexy en ik naar de trainingsruimte, we deden eigenlijk bijna niets anders dan trainen en op missie gaan, soms mochten we natuurlijk helpen bij andere dingen. Zoals nu bijvoorbeeld, we moesten helpen om zo veel mogelijk heksenmeesters op te sporen in Parijs en ze allemaal een brief te sturen. Niet veel heksenmeesters antwoordden natuurlijk, ze wouden immers niets met ons te maken hebben en zelfs als we al een antwoord kregen, stond er altijd gewoon in dat ze niet wouden samenwerken. We konden ze natuurlijk ook niet dwingen om met ons samen te werken, dat zou dan tegen de akkoorden zijn. Lexy en ik trainen wat, maar niet veel later komt Lucas, de vader van Lexy, binnen omdat we nog meer brieven moesten schrijven. Ik veronderstel dus dat ze nog steeds geen heksenmeester gevonden hebben die de spreuk wil uitvoeren. IK loop dan maar met tegenzin zin naar de hoofdzaal van het instituut om daar opnieuw de brieven te schrijven, in het begin vond ik het wel nog leuk om te doen, want we mochten eens iets anders doen dan op missie gaan of te trainen. Maar Lexy en ik moesten zoveel brieven schrijven, soms moesten we heksenmeesters twee keer dezelfde brief schrijven, gewoon voor als die de brief niet ontvangen zou hebben. Wat natuurlijk debiel is, sommige heksenmeesters nemen nou eenmaal niet de moeite om te antwoorden, maar dat begrijpen de ouderen natuurlijk niet. Zij zien altijd het beste in de benedelingen, maar ze moeten eens gaan begrijpen dat de benedelingen niet zijn zoals ons. Het is immers niet omdat er vrede is en iedereen zich aan de akkoorden houd dat ze ook meteen vriendelijk of behulpzaam gaan zijn, we zullen uiteindelijk toch nooit helemaal aan dezelfde kant staan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gefrustreerd hield Ida Guillaumes brief in haar handen. Ze was blij geweest met de dure juwelen en andere zeldzame hebbedingen die hij haar had nagelaten, maar de brief. Ze wilde dat ze die nooit had gekregen. Geërgerd opende ze haar kledingkast. Een eerste indruk was alles. Zorgvuldig doorzocht ze haar garderobe en koos voor een korte zwarte rok met een bijpassende top. Ze werkte haar make-up bij en legde extra nadruk op de kieuwen in haar hals. Elke schaduwmeester had een lichamelijk kenmerk dat duidelijk maakte dat ze niet geheel menselijk waren. Soms betrof het een opvallende haarkleur. Guillaume had krullende ramshoorns gehad en Ida bezat kieuwen en wie een goed oog had kon ook de lichte glinsterende schubben op haar handen zien. Natuurlijk verborg ze haar kieuwen met een spreuk voor mensen. Al zou hun soort er nog eerder van uitgaan dat ze naar een verkleedpartij ging, dan te denken dat ze echt waren.
Haar hakken maakte een klikkend geluid terwijl ze vastberaden naar het instituut wandelde. Ze kon gewoon naar binnen gaan. De brief die de schaduwjagers hadden gestuurd fungeerde als uitnodiging, waardoor ze niet hoefde te wachten tot de deur voor haar werd opengedaan. Natuurlijk zou het de aandacht trekken van de schaduwjagers. Het duurde niet lang voor enkele van hen haastig de hal in kwamen gelopen. Ida deed haar jas uit en gooide die naar één van hen. "Kan je die even weghangen schat. Je bent hartelijk bedankt. Zo is dit hoe jullie gasten behandelen, geen wijn, hapjes niets. Ik moet toegeven dat ik er meer van had verwacht. Dus wie was diegene die een portaal nodig had, naar waar en hoelang moet het geopend blijven. Voor ik het vergeet bij deze benadruk ik dat ik dit niet voor jullie doe, maar voor een dierbare vriend die niet langer bij ons is en waar jullie niet eens het respect voor hadden hem een laatste groet te bezorgen. Ik vraag dan ook het dubbele voor het uitvoeren van de spreuk. Hebben we een deal?"

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Lexy en ik zijn bezig met de brieven te schrijven, wanneer we plots het bekende geluid horen van iemand die het instituut binnenkomt. Ik vermoed dat het geen schaduwjager is, aangezien het hoofd van het instituut, Elijah, maar ook Lucas meteen naar de gang gaan. Desondanks dat iedereen blijft zitten trek ik Lexy met me mee aan haar arm en gaan we samen naar de gang. Wanneer we daar toekomen hoor ik een vrouwenstem praten, als ik zie vanwaar de stem komt, staat daar een vrouw met een zwarte jurk, die natuurlijk een heksenmeester is. Wanneer ze uiteindelijk klaar is met bevelen uit te delen vertrek ik weer samen met Lexy, ik had natuurlijk niet anders kunnen verwachten dan dat die heksenmeester weer zo'n omhooggevallen benedeling is die denkt dat ze alles kan krijgen. De ouderen zullen natuurlijk alles doen wat ze wilt, aangezien ze de enige heksenmeester is die wou helpen en ze haar dus nodig hebben voor het portaal. Als ik me samen met Lexy ergens aan een tafel zet, praten we wat, we moeten gelukkig nu die brieven niet meer schrijven. Niet veel later komen Elijah en Lucas samen met die heksenmeester de zaal beginnen en zo te zien gaat Elijah een speech geven dus word het helemaal stil in de ruimte. Ik glimlach naar Lucas die naast Elijah staat, maar in de plaats dat Elijah zijn speech begint te geven volgt er helemaal niets en blijft het gewoon stil. Een paar mensen gaan al weer gewoon door met hun werk en al snel volgt de rest hun voorbeeld, ook ik zet m'n gesprek met Lexy weer voort.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Elijah het hoofd van het Parijse instituut kwam met uitgestoken hand op haar afgelopen. "Ida Lionheart, toch. Het spijt me dat we niet aanwezig konden zijn op de begrafenis van je dierbare vriend. Ik denk niet dat onze aanwezigheid zeer geapprecieerd zou worden, maar ook wij zijn diep geraakt door Guillaume's dood." Ida schudde kort zijn hand. "Oh ja dat kan ik zeker begrijpen. Hij was uiteindelijk diegene die altijd jullie vuile werk en klusjes praktisch gratis opknapte, dan zou ik hem ook erg missen. Ik ben niet haar hier gekomen voor openhartige gesprekken, laat ons alsjeblieft voortmaken, dan kunnen we beiden onze levens hervatten." Ze volgde hen naar een grote zaal. Even leek het alsof de leider nog iets kwijt wilde, al leek hij zich daarna te herinneren dat Ida dit snel achter de rug wilde hebben en ze zelfs nu al erg prikkelbaar was. "Mag ik?" vroeg ze, toen hij nog steeds niets had gezegd. De man knikte en liet de schaduwmeester aan het werk gaan. Het was een tijd geleden dat ze voor het laatst een portaal had geopend. Haar techniek was wat roestig, maar enkele minuten laten kon Elijah zonder problemen naar Alicante reizen. "Dus over de betaling, gebeurt dit cash of via een overschrijving?"

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
In m'n gesprek met Lexy keek ik nog eens om naar de schaduwmeester die zich nu zo te zien was aan het klaarmaken om de spreuk uit te voeren. Waarschijnlijk nadat ze betaalt is zal ze hier zo snel als ze kan terug buiten zijn en zullen we terug brieven moeten beginnen schrijven, als ik er alleen nog maar aan denk zakt de moed me al weer in de schoenen. Ik trek Lexy met me mee aan haar arm naar de trainingsruimte, als we dan toch geen brieven moesten schrijven, konden we evengoed iets doen dat wel nuttig was. Ik haal twee zwaarden uit de wapenkamer en geef één ervan aan Lexy, zoals altijd begint zij de aanval die ik dan weer makkelijk kan afweren. Nu we toch aan het trainen waren konden we eigenlijk op missie gaan, maar waarschijnlijk zal dit wel niet mogen van Lucas, aangezien Elijah vertrekt naar Alicante, is Lucas nu de baas over het instituut zolang hij blijft in Alicante. Van Elijah hadden we misschien op missie mogen gaan, maar Lucas zou dat nooit toelaten, we waren immers al een keer naar buiten geweest vandaag en twee keer zou te vermoeiend zijn. Na een dik kwartiertje te getraind hebben met Lexy ga ik naar de keuken en schenk ik een glas water in dat ik dan ook meteen leegdrink, Lexy was dan wel een meisje, maar ze wist hoe ze moest vechten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Nadat Elijah was vertrokken nam Lucas haar mee naar zijn kantoor. Hij leek haar een strenge maar rechtvaardige man. Hun gesprek was kort en Ida nam het gevraagde geld in ontvangst. "Ik begrijp niet hoe een man zo goedhartig als Guillaume vrienden kan zijn met iemand als jij." zei hij toen Ida aanstalten maakte om te vertrekken. Langzaam draaide ze zich om. Hij had lef haar zo aan te spreken. "Dat vraag ik me ook vaak af Lucas en dan herinner ik me opeens hoe fantastisch ik eigenlijk ben." Er klonk een lichte ironie door in haar stem. Ze deed haar mantel terug om en wandelde het kantoor uit. Op weg naar de uitgang kwam ze voorbij de keuken waar ze twee jonge schaduwjagers zag die eerder al haar aandacht hadden getrokken.
"Als jullie iets leuker willen doen dan heel de dag brieven schrijven kom dan vannacht naar dit adres. Gewapend zijn is aan te raden." fluisterde ze en schoof hen een klein stukje papier toe met haar adres op. Guillaumes dood mocht dan voor velen op een ongeluk hebben geleken. Zij wist wel beter, maar als ze dit wilde onderzoeken had ze de hulp van de schaduwjagers nodig.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Wanneer Lexy en ik klaar zijn om terug naar de trainingsruimte te gaan komt er net de schaduwmeester binnen die we al eerder hadden zien binnenkomen. Z e zegt dat we 's avonds naar het adres dat op het briefje dat ze ons gaf moesten komen en meteen daarna vertrekt ze weer. Ik kijk met een twijfelende blok naar Lexy, hoewel ik het brieven schrijven echt haatte, me mee benedelingen bemoeien vond ik nu ook niet echt leuk. Lexy die het brieven schrijven nog meer haat dan ik was natuurlijk meteen enthousiast. Samen gingen we terug naar de trainingsruimte en Lexy wou er vanzelfsprekend een weddenschap van maken, ik die dacht dat hij altijd kon winnen ging tenslotte akkoord met haar: Als Lexy won gingen we naar de heksenmeester, als ik won bleven we in het instituut om weer brieven te schrijven. Hoe hard ik mijn best ook deed, Lexy deed zo te zien meer haar best, want ik was niet degene die aan het winnen was. Na een lang gevecht won Lexy uiteindelijk toch en besloot ik dan maar om samen met haar deze avond uit het instituut te glippen om naar die schaduwmeester haar huis te gaan. We moesten natuurlijk Lucas ontlopen, hij zou ons niet eens laten gaan als we zouden zeggen dat we op een missie gingen. En ook al was Lexy zijn dochter, daardoor was hij niet veel milder voor ons of zelfs maar voor haar.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld