Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
Lefacumis schreef:
Ik heb een mini verhaaltje, maar aangezien mijn nl echt geweldig is vroeg ik mij af of iemand heel even de fouten er uit wil halen voor me?
Lopend over straat keek ik naar de mensen die voorbij kwamen. Sommigen druk in gesprek en anderen dwalend over straat. Ik kon lezen hoe ze zich voelden. Mensen verborgen zoveel meer dan dat iedereen altijd dacht. Een glimach werd zo opgezet, maar aan de binnenkant was dat misschien helemaal niet waar. Gedachten lezen, een gave die ik alleen bezat. Zo makkelijk was het om te lezen wat mensen nou daadwerkelijk dachten en voelden. Leugen na leugen, een raadsel op zich. Was het waar of niet? Geen raadsel voor mij. Ik was niet erg bekend, maar mensen vroegen mij al gauw om hulp. Een superheld vonden mensen, maar dat vond ik niet. Geboren was ik met deze unieke gaven, anders was er niet. In gedachten liep ik verder over straat, toen oppeens de grond begon te bewegen onder mijn voeten. Mensen renden gillend over straat. Ik kon altijd controle houden over alle gedachten van mensen, maar dit was een warboel. Gebouwen begonnen te bewegen, als bomen in de wind heen en weer.
Veel mensen vluchtten de gebouwen in. Ver kwamen ze niet; brokstukkenvielen naar beneden als hagel.
En daar stond ik dan, middenop straat; gegil,geschreeuw, paniek het was overal. Ik kon mijn gedachten er niet meer bij houden. Het enige wat ik dacht, was wegvan hier, rennen nu het nog kan. Drie stappen vooruit toen plots een groot brokstuk naar beneden kwam vallen. Met éénklap boven op mijn hoofd viel ik op de grond.Bewegen kon ik niet, want alles werd vaagen een piep verscheen in mijn oren als een felle zonnestraal. Met het laatste beetje kracht hield ikmijn ogen open, tot een grote vlam voorbij kwam en mijn ogen voor altijd sloten.
Ik heb een mini verhaaltje, maar aangezien mijn nl echt geweldig is vroeg ik mij af of iemand heel even de fouten er uit wil halen voor me?
Lopend over straat keek ik naar de mensen die voorbij kwamen. Sommigen druk in gesprek en anderen dwalend over straat. Ik kon lezen hoe ze zich voelden. Mensen verborgen zoveel meer dan dat iedereen altijd dacht. Een glimach werd zo opgezet, maar aan de binnenkant was dat misschien helemaal niet waar. Gedachten lezen, een gave die ik alleen bezat. Zo makkelijk was het om te lezen wat mensen nou daadwerkelijk dachten en voelden. Leugen na leugen, een raadsel op zich. Was het waar of niet? Geen raadsel voor mij. Ik was niet erg bekend, maar mensen vroegen mij al gauw om hulp. Een superheld vonden mensen, maar dat vond ik niet. Geboren was ik met deze unieke gaven, anders was er niet. In gedachten liep ik verder over straat, toen oppeens de grond begon te bewegen onder mijn voeten. Mensen renden gillend over straat. Ik kon altijd controle houden over alle gedachten van mensen, maar dit was een warboel. Gebouwen begonnen te bewegen, als bomen in de wind heen en weer.
Veel mensen vluchtten de gebouwen in. Ver kwamen ze niet; brokstukkenvielen naar beneden als hagel.
En daar stond ik dan, middenop straat; gegil,geschreeuw, paniek het was overal. Ik kon mijn gedachten er niet meer bij houden. Het enige wat ik dacht, was wegvan hier, rennen nu het nog kan. Drie stappen vooruit toen plots een groot brokstuk naar beneden kwam vallen. Met éénklap boven op mijn hoofd viel ik op de grond.Bewegen kon ik niet, want alles werd vaagen een piep verscheen in mijn oren als een felle zonnestraal. Met het laatste beetje kracht hield ikmijn ogen open, tot een grote vlam voorbij kwam en mijn ogen voor altijd sloten.
19
