Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG - Alison

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Wij weten, olé.

@Alison

Marinda Welsh - Foto

Account verwijderd

schreef:
Jackson O'nell

De volgende dag brak aan. Terwijl ik met de jongens van de bende een strategie ging bedenken om de man te grazen te nemen, nam ik een jointje in mijn mond. Ik was de verantwoordelijke voor de bende. Ik moest alle bevelen aannemen, net alsof ik de Alfa van een roedel was.Als je in een bende zat, moest je je ook gedeisd hadden en buiten de gevaren zone blijven. Zo voorkom je problemen, maar nu we problemen hadden met een van de rijkste zakenmannen van het land, hadden we geen keus. Hij was diegene op wie we wraak moesten nemen, en als dat niet zou lukken dan zouden we een van zijn dierbaarste mensen te grazen nemen, wat het ons zal kosten. Die man zal niet zonder pijn van zijn daden verder zijn leven tegemoet gaan. Het was ook geen makkelijke zet, maar zoals ik al zei tegen de andere. We moesten terug vechten. We waren inmiddels een van de bekendste bende's van de stad, met connecties die ons misschien een handje konden helpen, terwijl ik ze daar een aanbod voor terug gaf. Mensen deden het eenmaal niet gratis, en inmiddels hadden we al genoeg geld binnen. We wisten alles over de man. Het was een welbekende, zakenman, die het niet krap had met geld en hij meerdere huizen had voor zichzelf. Maar wie hij in zijn familiekring had, moesten we nog achter zien te komen. Inmiddels was het bijna onmogelijk om de man uit te schakelen, doordat hij beveiliging had en er geen onbekende in zijn buurt kon komen zonder toestemming.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Marinda
Het was vroeg in de ochtend en nog met een suf hoofd kroop ik richting de wekker. Deze had ik nu al vier keer op snooze gedrukt. Ik wist wel dat ik eruit moest, maar mijn lichaam was het er niet mee eens, plus het was heerlijk warm onder de dekens. Buiten hoorde ik de regen tegen het raam tikken, wat het nog moeilijker maakte om uit bed te komen. Waarom kon het niet gewoon zonnig zijn, net als de meeste dagen in Italië. Maar nee, vandaag kon dat blijkbaar niet. Zuchtend kwam ik overeind en gooide de dekens van mij af. Meteen kwam de kou me tegemoet en wou ik de dekens weer over me heen gooien en verder slapen. Dit deed ik niet, want anders zou mijn vader me straks wel persoonlijk uit bed halen. Daar stond ik ook niet bepaald op te wachten. Ik gooide mijn voeten naast het bed en zocht naar mijn slippers. Wanneer ik die gevonden had liep ik richting de badkamer en zette de douche aan. Wanneer wat kleding verzameld had die ik zou aandoen, kleedde ik me uit en ging onder de douche staan. Na een klein halfuurtje deed ik de douche weer uit en pakte een handdoek om me af te drogen. Wanneer ik me had aangekleed en mijn haar had gedaan liep ik naar beneden, waar mijn vader al aan de ontbijt tafel zat. 'Goedemorgen!' Zei ik en glimlachte even naar hem. 'Goedemorgen meid. Lekker geslapen?' Vroeg hij aan mij. Ik knikte en liep door naar de keuken om wat ontbijt klaar te maken.

Account verwijderd

schreef:
We waren te weten gekomen dat hij een dochter had, aangezien ze op hetzelfde dak woonden, was het dit keer geen moeilijke aanpak meer. Het enige wat de jongens moesten doen is haar in de gaten houden. Waar ze allemaal naartoe gaat en wanneer we zonder het bijzijn van andere haar kunnen kidnappen. Door zijn vader instinct zal zijn zwakke plek zich uitbreiden op het moment wanneer hij erachter komt dat zijn dochter bij de verkeerde mensen is beland. Misschien zal het wel zo erg voor hun beide zijn, dat een van de twee het niet lang meer zou redden. Ik voelde ook geen medelijden voor het meisje, omdat zij een vader had die de fout is begaan en ook al had ze er niets mee te maken. Ze waren familie van elkaar, en ze was de enige optie die we nog hadden om hem op een fysieke manier pijn te laden lijden. Hij had qua baan en geld niks te verliezen, wan hij was een van de machtigste mannen van het land. In welke situatie hij zich ook maar ingeleefd had. Hij kon het altijd rechtzetten door middel van zijn geld en pure macht. Het verschil tussen hem en de bende was dat hij de oorzaak was van alles waar wij betrokken bij waren en wij uit waren op ernstige gevolgen, waar voor zijn dochter geen ontsnappen meer aan was. Hij had ons onderschat, misschien waren we niet zo machtig als hem, maar vanaf het moment dat hij ons onderschat, zullen we hem harder aanpakken dan hij ooit gedacht zou hebben. Ik en de jongens hadden gezworen dat we hem op welke manier dan ook zullen lastigvallen. We mochten onze gevoelens niet in de weg laten lopen, hoe moeilijk dat misschien ook was.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Marinda
In de keuken pakte in wat cornflakes en alles wat ik daar bij nodig had. Terug in de woonkamer ging bij mijn vader aan tafel zitten. 'Heb je het vandaag druk?' Vroeg ik en keek even opzij naar hem. Ondertussen begon ik met eten, want anders zou ik straks mijn afspraak mislopen. Mijn vader legde uit wat hij vandaag allemaal op de planning had, niet dat het mij veel kon schelen. Toch moest ik als dochter interesse in hem blijven tonen. Zijn werk was zijn leven, familie kwam op tweede plaats. Mijn moeder was daar achter gekomen, maar was helaas de verkeerde weg in geslagen. Daar door kon ik niet bij haar terecht en moest ik bij mijn vader blijven wonen. Ik had dan wel alles wat mijn hartje begeerde, maar liefde was er niet altijd bij. Door hem was ik qua emoties ook wat kouder geworden. Wanneer ik mijn schaaltje leeg had, stond ik weer op om deze terug te brengen naar de keuken. 'Hier, neem die van mij ook even mee.' Zei hij en keek naar mij. Zonder ook nog maar iets te zeggen pakte ik zijn bord over en liep naar de keuken toe. Ik legde het schaaltje en bord op het aanrecht neer. De schoonmaakster zou de rest straks wel doen. 'Tot vanavond.' Hoorde ik mijn vader naar me roepen en daarna ging de deur met een klap dicht. 'Doei.' Mompelde ik hem nog na. Nu moest ik me ook maar klaar maken voor mijn afspraak, ook al duurde het nog een uurtje. Ik was liever op tijd klaar dan te laat.

Account verwijderd

schreef:
Met mijn jointje in mijn rechterhand en mijn telefoon in mijn linkerhand wachtte ik geduldig af op het telefoontje. Ik zou gebeld worden als ze aanwezig was, maar er was tot nu toe niemand te bekennen. Dit plannetje moest lukken. We hadden er teveel tijd voor ingestoken om dit te laten werken, dus hoopte ik op een voltooide missie. Ik werd gebeld door een van de jongens, een teken om te gaan vertrekken. Het enige wat mij te doen stond is haar de auto in krijgen, voor zover ik wist. Aangezien ze zich heftig kon verzetten had ik al wat klaarstaan om haar buiten bewustzijn te krijgen. Ik reed zo hard als ik kon op weg naar het afgesproken straatje. De jongens hadden een zak over haar hoofd geen geslagen, terwijl ze met haar benen hysterisch probeerde te ontsnappen. Ik moet zeggen dat we wel lef had voor een meisje, moed, wat ze waarschijnlijk van haar vader had overgenomen. Ze duwde haar de achterbak in. De missie was geslaagd. tevreden stak in nog een jointje op, terwijl ik via een oogopslag het meisje bekeek. Er borrelde een gevoel van medelijden naar boven, maar ik probeerde het te verzetten. Ik mocht vooral geen medelijden tonen aan de dochter van de man die alles voor ons in stukken had kapot gemaakt. Alsof al die herinneringen nog in mijn hoofd spookte, net als duizenden kapotte scherven op de grond. Zo had ik me ook gevoeld, maar het waaide over naar woede en wraak.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Marinda
Voor ik mijn jas pakte keek ik even op mijn horloge. Het was rond een uur of tien, dus kon ik wel die kant op. Ik trok mijn jas aan, pakte mijn tas van de stoel en liep naar buiten. Drukte voor ik weg ging nog even de beveiliging aan en liep toen door de hekken de straat op. Door dat mijn afspraak in de buurt was besloot ik er zelf heen te lopen in plaats van een van mijn vader zijn chauffeurs te vragen. Zo verwend was ik nou ook weer niet. Ik pakte mijn mobiel en de oordoppen die nog in mijn jaszak zaten. De oortjes plugde ik in en deed toen een oordopje in elk oor. Vrolijk liep ik verder en tot ik een hoek om kwam en opeens werd vast gegrepen. Voor ik ook maar kon schreeuwen was er al een hand tegen mijn mond gedrukt. Uit paniek schopte ik alle kanten op en om het nog erger te maken werd er een zak over mijn hoofd gedaan. De oordopjes werd nog net daar voor uit mijn oren gehaald en mijn mobiel werd afgepakt. Ik had geen idee wat er met me gebeurde en wat ik ook probeerde ik kon geen kant op.

Account verwijderd

schreef:
Aangekomen op onze bestemming trokken ze het meisje de auto uit. Terwijl ik iedereen de bevelen gaf, dumpte ze haar in kelder, wat inmiddels al jaren niet meer gebruikt was. De kans op ratten en andere ongedierte was groot, maar een meisje zoals haar was daar te dapper voor, nadat ik een beeld van haar had. Een meisje die onlangs alles nog gelukkig was, maar nu ze hier is belandt komt ze onvoorspelbare dagen tegemoet waarin er streng over haar gewaakt zal worden, terwijl ze maar net een glaasje water en een stukje brood te eten krijgt. Ik, als leider van de bende kon alles aanpakken, maar mijn bevelen kon het ook allemaal beendigen. De jongens hadden daar geen macht over, sterker nog, als iemand hier de regels zou verbreken waren er nare consequenties als gevolgen, zoals kwelling en mishandeling. Gelukkig was niemand hier een geesteloos persoon die alles deed wat diegene maar wilde. Het meisje werd vastgebonden aan kettingen, zodat ze geen kant op kon gaan. De zak werd over haar hoofd eraf gehaald. Ze bevond zich nog steeds in een slaap, maar kon op elk moment ontwaken. Haar kastanjebruine haren die nu ongekamd over haar gezicht zat. Ze had een kort t-shirtje aan, waardoor haar de rillingen straks uit haar lichaam zullen ontploffen. De kou in deze kelder was niet te omschrijven, vooral in de late avond uren kon het hier behoorlijk vriezen. De kans dat de jongens haar een deken zullen geven was erg klein, maar of ik het zou doen was nog maar een vraag.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Marinda
Alles was als een vaag voor mijn ogen gebeurt. Zelfs een deel ben ik helemaal kwijt. Pas wanneer ik bij kwam zag ik waar ik terecht was gekomen en dat voorspelde niet bepaald veel goeds. Wanneer ik mijn handen wilde bewegen voel ik dat ze vast gebonden waren door kettingen. Zuchtend keek ik de kamer rond en bleef haken bij de jongen die voor me in de kamer stond. 'Laat me raden, mijn vader heeft weer iets gedaan.' Zei ik kort en probeerde nogmaals mijn handen te bewegen. Hier kon ik nou niet tegen. Mijn vader die de fout maakte en ik moest er voor boeten. Wat had ik nou met zijn problemen te maken? 'Wat heeft hij gedaan?' Probeerde ik maar. De kans dat ik antwoord kon terug verwachten was klein. Meestal waren het van die mysterieuze jongens met een donker verleden en die daar liever ook niet over spraken. Moesten ze vooral mij ontvoeren, ik kon bij dit soort dingen mijn mond toch nooit houden. Als er iets niet eerlijk was, dan had ik mijn mond wel open en zou ik er voor zorgen dat het eerlijk voor mij werd. Een koude wind kwam de kamer binnen en meteen begon ik al wat te rillen. Ze hadden ook echt de beste kamer uitgezocht. Niet dat ik een hotel verwachtte, maar op z'n minst een kamer waar je niet dood ging aan de kou.

Account verwijderd

schreef:
Ze begon langzaam haar ogen te openen, terwijl ik een paar meter van haar af stond, leunend aan de muur, vol concentratie op het meisje. Ik was benieuwd naar haar naam, maar het enige wat ze zich af zal vragen is wat haar gruwelijk vader voor een daad verricht had voordat ze in deze hel belandt was. Nadat ze haar roze lippen langzaam bewoog en ze iets wou zeggen, hield ze zich in. De rillingen in haar lichaam zorgde ervoor dat ze niet uit haar woorden kon komen. Haar bleke huid en donkere amandelvormige ogen keken me op een krankzinnige wijze aan, alsof ze het antwoord wist van haar langdurige bezoek in deze kelder. Hoelang we van plan waren haar hier te houden, was nog onbekend, aangezien we ondertussen zoveel mogelijk antwoorden uit haar gedachte wilde vissen. Ze ging hier niet weg, totdat we genoeg informatie over haar vader hadden ontvangen en haar vader zichzelf zal passeren. Al zijn vreselijke daden die hij waarschijnlijk probeer goed te praten door middel van geld, maar dit keer was dat geen alternatief voor hem. Het meisje snakte naar iets warms, haar lange nagels die ze in haar huid prikte, zodat ze haar woede niet hoefde te uiten op een manier waarin ze zou denken dat ik haar zou verwonden. Haar mascara die ondertussen uit was gelopen tot haar bovenste lip. Na al die tijd dat wij haar hier als gevangene hadden opgesloten, had ze nog geen woord gezegd. Zelfs geen tranen of gesmeek van verlangen naar haar thuis. Ze was doodstil op haar plek, alsof ze wist hoe het voor haar zal eindigen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld