Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

HPorpg Labyrinthine ft. Orpgaccountxx

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Jij speelt Pansy Parkinson en Charlie Weasley!
Ik speel Malia Parkinson en Draco Malfoy.

Malia Parkinson
Zuchtend leg ik de krant op de tafel voor mij neer. Ik bedank de bediende voor het kopje koffie die zij zojuist voor mij heeft gezet. Mijn ogen volgen de voorbijlopende muggles. Ze zien er zo normaal uit, zo onwetend en zo kwetsbaar. Mijn koude vingers omklemmen de kop koffie in de hoop enigszins op te warmen. De afgelopen jaren waren al verschrikkelijk op Hogwarts door de ellenlange ruzies tussen Malfoy, mijn zus en Potter. Ik heb geprobeerd mij hier uit te houden, maar helaas betrok Malfoy mij hier vaak genoeg bij. De meeste denken dat ik hier ook mee te maken heb en aan hun kant sta, terwijl ik in wekelijkheid er niets mee te maken wil hebben. Toch heb ik mijn zus en Malfoy enkele keren bij moeten staan om hen van de dood te redden, waardoor ook ik een bepaalde naam heb gekregen. Ik sta niet in een bepaald positief daglicht op Hogwarts en daarom heb ik mij de hele zomervakantie van alles en idereen afgezonderd door in de normale wereld te wonen. Het voelde vreemd aangezien dit zo normaal hoort te zijn. Ik heb de hele zomer in een ijswinkel gewerkt, maar ik heb mij vaak in moeten houden om geen magie te gebruiken. Mijn familie heb ik niets verteld, maar ik betwijfel of zij mij ook echt zouden hebben gemist. Langzaam breng ik het kopje naar mijn mond, maar ik laat deze bijna uit mijn handen vallen wanneer ik een gedaante in de weerspiegeling van de ruit zie. Met een ruk draai ik mijn hoofd om, maar er is niemand te zien. "Ik zou toch zweren dat het hem was," fluister ik tegen mijzelf. Mijn handen beginnen te bibberen en mijn hoofd voelt plots heel zwaar aan. Sinds Voldemort vorig jaar is teruggekeerd heb ik het vaak het gevoel dat ik in de gaten word gehouden. Ik zou niet weten waarom, maar ik ben bang dat ieder er hard voor zal strijden zodat ik mij bij hen aansluit.

Draco Malfoy
Heel de vakantie heb ik doorgebracht met zenuwen. Mijn ouders hebben uit angst diverse stomheden ondernomen, maar er is geen weg meer terug. Daarnaast heeft de heer hemzelf mij een speciale opdracht gegeven waarvoor ik bang ben hem uit te moeten voeren. Hoe kan ik de school zo verraden? Hoewel ik de man hemzelf nooit als een dierbare zou kunnen beschouwen, weet hij toch een bepaald respect af te dwingen. Ik haal diep adem wanneer ik de brief met benodigdheden voor het aankomende jaar op tafel neerleg. "Het is het gebruikelijke," zeg ik luchtig. Mijn ouders zijn net zo gespannen als ik ben, maar in tegenstelling tot mijzelf hebben zij alle vertrouwen in mij. Mijn vader is nooit een aardig man voor mij geweest maar daardoor heeft hij mij veel geleerd. En nu vertrouwt hij erin dat ik alle kracht bij elkaar weet te verzamelen en deze taak uit zou kunnen voeren. "Het komt goed, Draco. We komen er allemaal doorheen. Wij zijn niet de slechteriken," zegt mijn moeder terwijl zij haar hand op mijn schouder legt. Ik schud deze direct van mij af en stap op. "Laat dat," sis ik en pak mijn spullen bij elkaar. "Over drie uur vertrekt de trein, dus ik koop mijn spullen en ga richting Hogwarts." Mijn moeder slikt moeizaam. Mijn vader staart uit het raam. Hij knikt kort en maakt een beweging met zijn hand. "Schiet maar op." Is het enige wat hij te zeggen heeft. Mijn moeder slaat haar armen om mij heen en weet een kus op mijn voorhoofd te drukken voordat ik mijzelf in de openhaard werp en naar de wegisweg verhuis.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:

Pansy Parkinson

Mijn borstel gaat door mijn krullen en ik leg het op mijn kaptafel neer. Ik kijk in de spiegel en laat een diepe zucht over mijn lippen rollen. De vorige jaren had ik een crush op Draco en ik deed alles er aan om zijn aandacht te krijgen. Ik hielp hem altijd met Potter en hem uittelachen, maar nu zijn we 16. Ik ben er wel klaar mee. Ga me meer richten opschool om hoge cijfers te halen. Zoveel make-up en met Daphne altijd arrogant rodellen over hoe andere meiden er uitzien. Ik ben ook veel veranderd. Mijn bruine haren zijn langer geworden en ik stijl het niet meer elke dag het zijn nu mijn natuurlijke krullen, mijn gezicht is niet vol fondation en al die andere troep. Ik doe nu alleen mascara en lippengloss op. Ik loop naar buiten. "Doei moeder, zie jullie straks." Zeg ik en loop door naar buiten. Richting de dreuzelstad en zie mijn zus zitten. Ik ga er bij zitten. "Hey." Zeg ik en kijk haar aan. Zij was echt de mooi van onze familie. Zij had niks nodig en daar ben ik vaak jaloers op. Ik heb gewoon groene ogen met bruine haren. Zij zit nu ook mijn nieuwe look voor het eerst. "Ik heb zo een afspraak met Daphne bij een cafe in wegisweg. Wil je zo meegaan?" Vraag ik aan haar. Ik wil wat aardiger voor haar zijn en voor de mensen om mij heen. Ik ben ook begonnen met boek lezen en het is heerlijk. Ik verslind ze allemaal. Ik lees nu een roman en het is geweldig. Ik sta rustig op en ga alvast naar de Wegisweg, en loop ons cafe in. Je kan hier vele drankjes halen, als ik Daphne al zie zitten neem ik tegen over haar plaats en praat met haar. Ze geeft me een compliment over mijn uiterlijk.

Charlie Weasley
Na mijn avonturen in Roemenie ben ik terug gekomen bij mijn ouders. Mijn vader was eerst woedend. Ik koos geld over de familie en hij was geld maakt niet gelukkig, maar dat maakt mij niet uit. Ik koos voor wat mijn hart wou en daarom ben ik er heen gegaan. Het was een geweldige evaring met leuke mensen en dingen die ik daar heb gezien, maar ik ben gevraagd om leraar te worden. Eerst verbaasde met heel erg, maar uiteindelijk heb ik het aangenomen. Na 5 jaar weer terug op mijn oude school om les te geven. Als ik de school in loop begin ik te praten met Perkamentus. Er is iets mis met zijn hand, maar hij lijkt er niet over te willen praten dus ik begin er maar niet over. Het voelt raar, maar ik zal het gevoel toch moeten overwinnen en gewoon hier mijn lessen geven. Misschien zal er nog een andere jonge leraar zijn waar ik veel contact mee zou kunnen hebben. De leerlingen komen over 10 uren rond het avond eten wel binnenstromen en dan hebben we het welkomsdiner. Geweldige diner. Alle het eten is er en zoveel snoepjes. Het water loopt al uit mijn mond als ik er aan denk.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
Ik trek mijn wenkbrauwen op wanneer mijn zus mee heeft weten te vinden. Vanuit de verte had ik haar niet herkend. Ik wil haar bijna vragen wat er met haar plamuurgezicht is gebeurd, maar ik besluit om mijn mond te houden. Ik ben niet de gemene die iedereen altijd maar afsnauwt of slechter laat voelen, ik vind het altijd veel fijner om iemand een compliment te geven. Helaas denken de meeste dat het slechts slijmpogingen zijn, dus ben ik daar de afgelopen tijd ook maar mee opgehouden. Ik stop een verdwaalde blonde lok van mijzelf weer achter mijn oor en neem een slok van mijn koffie. "Nee bedankt," zeg ik met een glimlach. Ik heb totaal geen zin in die meidenpraat van die twee. Ik heb Daphne nooit echt gemogen, maar ook dat heb ik altijd verzwegen. Daphne is in mijn ogen een apart type, maar als Pansy met haar om wil gaan doet zij haar best maar. Ik heb er geen behoefte aan. Voor ik het weet is Pansy alweer verdwenen en blijf ik alleen achter in dit vreemde café. Ik denk niet dat het een populair café is en daarom heb ik hem ook uitgekozen. Ik pak de krant van zojuist weer op en blader er doorheen. "Horace Slughorn returns to Hogwarts," staat er in een van de koppen. Fronsend spits ik het artikel door. Ik dacht dat de man er al niet meer was, maar dan waren dat slechts de geruchten. De Heer is wild bezig geweest de afgelopen tijd. Veel van zijn oude aanhangers heeft hij weer naar zich toe weten trekken. Dit alles weet ik van Malfoy. Hoewel het soms een vreselijke jongen kan zijn en ik het liefst zo ver mogelijk uit zijn buurt wil blijven, geef ik toch om hem. Ik ken hem al zolang als ik mij kan heugen, net als Pansy. Soms hebben wij gesprekken en de laatste tijd gaan die over de Heer. Hij heeft mij dingen verteld die verder niemand weet, ik betwijfel het of hij die dingen tegen Pansy heeft gezegd. Hoewel zij beste vrienden voor het leven zijn merk ik toch een bepaalde afstand tussen hen. Pansy heeft hem altijd leuk gevonden, dat was overduidelijk, maar hij beantwoordde deze liefde nooit. Maar nu beide aan het veranderen zijn is hun vriendschap ook aan het veranderen.
Wanneer ik de laatste slok koffie door mijn keel heb gegooid sta ik op om te betalen. Zodra ik bij de kassa aankom begint het meisje te glimlachen. "De rekening is al voor u betaald," zegt ze. Fronsend kijk ik haar aan. Ik heb niemand hier binnen gezien, wie zou dit dan hebben betaald? "Sorry, maar wie?" vraag ik daarom. Het meisje haalt haar schouders op. "Geen idee, hij had een grote hoed op en een zwarte jas aan. Hij zei alleen dat ik je de groetjes moest doen van ene LV?"

Draco Malfoy
Ik heb al bijna alles van mijn lijst af kunnen strepen wanneer ik Daphne door de wegisweg zie lopen. Eerst wil ik haar gedag zeggen, maar het ziet er naar uit dat zij momenteel geen zin heeft om te praten met iemand. Ze gaan een van de cafeetjes in waar zij vaker met Pansy afspreekt, dus ga ik er vanuit dat die zo ook wel zal komen. Daarom haast ik mij snel naar Olivanders, niet omdat ik een nieuwe wand nodig heb, maar omdat ik even geen andere mogelijkheid zie. Het belletje boven de deur begint te rinkelen en meneer Olivanders kijkt op. "Dag meneer Malfoy, wat een verassing u hier te zien," zegt hij. Ik rol met mijn ogen en trek mijn wenkbrauwen op. "Wat brengt u hier?" "Nou zeker niet om een nieuwe wand te kopen," brom ik. Hij lacht een beetje cynisch, maar er is niets over gelogen. "De wand die u momenteel in bezit heeft zal niet snel aan vervanging toe zijn, denk ik zomaar." Ik staar uit het raam en zie inderdaad Pansy het café binnen lopen. Opgelucht haal ik adem en trek de deur weer open. "Jammer dat u al gaat. Vergeet niet wie de echte vijand is, meneer Malfoy." Met een klap laat ik de deur achter mij in het slot vallen. Ik haast mij naar de winkels waar ik nog iets moet halen. Vervolgens kom ik al aan op het perron 9 3/4. Het is al overspoeld met eerste jaars die gespannen zijn voor de rit.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy Parkinson
Samen met Daphne praat ik over de vakantie en we gaan naar mijn huis. Mijn spullen worden gebracht en er ingezet en ik neem afscheid van mijn ouders. Ik ga naar binnen in een coupe zitten en al snel komt Blaise bij. Blaise is altijd een goeie vriend geweest van mij en ook wel van Draco. We deelde sommige vrienden. "Zo Pansy verandert? Staat je beter dan al die make- up." Zegt hij. "Dankje." Antwoord ik beleefd. Ik trek mijn boek open en begin hem verder te lezen. Meestal komt Draco wel hier en als op mijn schoot gaat liggen streel ik zijn blonde haren. We doen het elk jaar, maar dit jaar heb ik er niet zo veel zin in. Ik heb geen zin echt meer in Draco, ja tuurlijk wel in zijn vriendschap, maar niet in dat ik zijn aandacht ga zoeken om zijn liefde te krijgen die ik toch nooit zal krijgen. Mijn zus integendeel zal het heel makkelijk lukken met haar prachtige blonde haren en ze heeft ook wel gespreken gehad met Draco die hij nooit tegen mij heeft verteld terwijl ik zijn beste vriend ben. Rustig lees ik verder normaal maak ik vet veel geluid en roddel ik met Daphne en eis ondertussen Draco"s aandacht, maar nu lees ik veel liever. Daphne praat veel met Blaise, nouja meer rodellen. Hoe kan mijn zus het soms met mij overleven?

Charlie Weasley
Als ik zie dat het al kwart voor 11 is betekent dat de trein over een kwartier zal vertrekken. Hij wist nog zijn eerste keer. Oh, wat was hij zenuwwachtig. Ze stonden er al half 11 en hij was meteen binnen. Hij maakte snel nieuwe vrienden en werd in Gryffindor geplaats net zoals zijn 2 oudere broers. Hij was trots, want zijn hele familie was in Gryffindor geplaatst. Het was een traditie die hij volgde. Hij genoot van zijn jaren op Hogwarts en dacht aan alles wat hij had meegemaakt. Hij had vele hogepunten. Gryffindor won eens voor een keer van Slytherin en hij was er zo trots op. Gryffindor was natuurlijk het beste. Hij praat nog wat met wat andere docenten en ziet Snape. Hij respecteerde man, maar hij trok Slytherin heel erg voor. Nog steeds hoor ik van mijn broertje en zusje. Hun zie ik ook. Ron start aan zijn 6e jaar en Ginny aan haar 5e jaar. Ze worden zo snel groot.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson (en Draco Malfoy)
Nog steeds verward loop ik over het station heen, op weg naar ons perron. Sommige eerstejaars zijn makkelijk te herkennen aan hun volgestouwde karren. Het zal een vreemd gezicht zijn voor de muggles. Zelf heb ik daar nooit last van gehad aangezien onze spullen direct naar de trein worden vervoerd. Met mijn treinticket in mijn ene hand en een klein tasje in de andere loop ik naar de muur toe. Het duurt even voordat ik zelf er doorheen kan gaan door de vele leerlingen. Het verbaasd mij elk jaar weer hoeveel nieuwe scholieren er bij zijn gekomen. Uiteindelijk stap ik zelfverzekerd door de muur heen en loop wat over het perron heen. Onhandig struikel ik over een tas heen en val bijna op de grond. Mijn val wordt gebroken door een paar armen die mij stevig omhoog trekken. "De volgende keer moet je beter uitkijken waar je loopt," zegt Draco. Ik kijk hem even arrogant aan, maar verzacht mijn blik daarna. "Moet je niet bij je vrienden zitten?" vraag ik en knik naar de coupé. Via het raam kan ik de hele club al gezellig zien zitten. Ik rol met mijn ogen, aangezien ik precies weet waar ze het over hebben. De roddels zullen altijd wel blijven komen. Alleen Pansy zondert zich af van de rest door een boek te lezen. Wat is er toch in de vakantie met haar gebeurd? "Dat komt zo wel," zegt hij luchtig en kijkt ook even naar binnen. "Wat is er met Pansy gebeurd?" vraagt hij terwijl hij haar nieuwe look aanschouwt. Ik haal mijn schouders op. "Ik had gehoopt dat jij daar wel een antwoord op zou weten. Ik heb haar de hele vakantie niet gezien en aangezien jij haar beste vriend bent dacht ik..." Ik kan mijn zin niet afmaken omdat hij zijn hand omhoog houdt en mij het zwijgen oplegt. "Ik had wel belangrijke zaken aan mijn hoofd." Hoewel hij het niet over mij heeft doen de woorden veel pijn. Pansy is wel mijn zus en het is gemeen om zo over haar te praten. "De enige met wie ik echt contact heb gehad ben jij," voegt hij er aan toe. Nog steeds begrijp ik niet goed waarom. Ik weet van zijn opdracht en ik heb het er ontzettend moeilijk mee. Ik kan maar niet begrijpen waarom hij dat met mij gedeeld heeft, aangezien wij beide weten dat ik hem dat nooit zal laten doen. Dat zou ik nooit over mijn hart kunnen verdragen. En toch heb ik dit nog met niemand gedeeld. Toch durf ik het er met niemand over te hebben of iemand te waarschuwen, hoewel dat wel het beste zou zijn om te doen. "Waarom weet jij mij altijd te manipuleren, Draco?" Hij grijnst wanneer ik de woorden heb uitgesproken en knippert een paar keer overdreven met zijn ogen. "We weten allebei wel dat ik onweerstaanbaar ben." Ik rol geïrriteerd met mijn ogen en draai mij om. "Nou knapperd, dan zien we elkaar wel weer op Hogwarts."

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy Parkinson
Als ik verder lees hoor ik Blaise tot mij praten en kijk kort op. "Je zus was net in Draco"s armen." Zegt hij. "Dat is niet meer mijn probleem. Hij zit niet aan mij vast en is vrij om te doen wat hij wilt." Zeg ik en lees verder. "Je houdt niet meer van hem?" Vraagt Daphne verbaast. "Nee, mijn gevoelens zijn weg. Ik ga geen moeite en aandacht in iemand steken die mijn gevoelens niet kan terugkeren." Zeg ik en lees verder. Als Crabbe en Goyle aan de andere kant gaan zitten groet ik ze kort en ze kijken verbaasd naar me. Ben ik zo erg veranderd dan? Ik gebruik gewoon niet zoveel make up meer. Alleen een laagje mascara en lippenbalsem. Het scheelt ook zoveel tijd. Ik hoef geen uur van te voren op te staan voor mijn make-up samen met Daphne en Tracey. Ik ben al in 5 minuten klaar. Ze zijn nog steeds mijn beste vriendinnen, maar rodellen zo veel. Theo en Tracey komen ook binnen. Theo heeft zijn arm laag om haar taille. Ik groet ze en ze gaan zitten bij Goyle en Crabbe. "Omg Pans, je ziet er zo goed uit. Welke creme gebruik je?" Vraagt Tracey. "Niks." Glimlach ik. Daphne en Tracey beginnen hun make-up bij te werken. Nu ik niet meer voor Draco gaan kunnen zij wel hun kans gaan aanslaan, maar dat maakt me niks uit. Zolang Draco maar gelukkig is.

Charlie Weasley
De trein is nu onderweg en ik maak mijn kamer op order. Ik heb best een grote kamer en helemaal voor mij alleen. Ik begin alle kleren in mijn kast op te bergen en leg wat persoonlijke spullen op mijn nachtkastje en bureau. Ik leg mijn boeken aan de rechtkant op het bureau en berg mijn koffer onder mijn bed. Mijn kamer is helemaal netjes. Mijn broertje zei dat er in zijn jaar veel knappe meiden zaten zoals Hermione granger, zijn beste vriendin en crush, en een meid genaamd Malia Parkinson. De Parkinson. Ik ken ze. Ze zijn net als de Malfoys, maar iets minder erg. Ze hebben 2 dochters; Pansy Parkinson en Malia Parkinson. En de Malfoy"s hebben 1 zoon, maar er zijn altijd wat roddels in de toverwereld. Dat 1 van de meiden met een Malfoy zou eindigen. Dat zou een perfect match zijn en goed op politieke en economische zaken.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
Alle coupés zitten al stampvol. Uiteindelijk trek ik een willekeurige deur open en neem plaats op een de bank. Wanneer er een enorme stilte heerst kijk ik even op om te zien met wie ik deze coupé eigenlijk deel. Tot mijn verassing zitten de drie "helden" van onze school bij elkaar. "Oh, dat was onverwacht," zeg ik en slik even. Ik sta op en trek de deur weer open. "Ik laat jullie wel met rust," zegt ik ongemakkelijk. "Dat hoeft niet hoor!" hoor ik een klein stemmetje zeggen. Wanneer ik mij weer omdraai zie ik dat Ronald een schop van Hermione krijgt. Hij kijkt haar onschuldig aan. "Zeker weten?" vraag ik dan maar terwijl ik weer plaats neem. "Ja, prima ik was toch net van plan even ergens anders heen te gaan," zegt Harry Potter. Hermione kijkt hem verbaasd aan en hij haalt kort zijn schouders op. Daarna verlaat hij de coupé en laat hij ons in een ongemakkelijke stilte achter. Zuchtend laat ik mij tegen de rugleuning vallen en pak ik een klein boekje uit mijn tasje. Het gaat over zwarte magie, het was "een cadeau" van de heer hemzelf. Mijn ouders moesten deze aan mij geven, hoewel ik mij nog steeds afvraag wat zij nou eigenlijk met hem te maken hebben. Ik dacht dat zij zich er niet mee wilde bemoeien, maar blijkbaar zit dat wel anders. Pansy weet daar waarschijnlijk meer over, aangezien zij altijd al het lievelingetje thuis is geweest. Onze ouders zouden haar als eerste redden wanneer wij beide in een gevaarlijke situatie zouden zitten, dat weet ik wel zeker.
Het boekje is vermomd in een ander jasje, maar er blijken vreemde spreuken en aantekeningen in te staan. Ik weet niet goed wat ik hier eigenlijk mee moet. Het is een gevaarlijk attribuut dat ik nu bij mij draag, misschien moet ik hem onderweg maar uit het raam mieteren of doorspoelen op het toilet. Wanneer zij er op Hogwarts achterkomen dat ik dit in mijn bezit heb word ik direct als een verrader gezien. Toch is het moeilijk om er afstand van te doen en begin ik er weer verder in te bladeren.

Draco Malfoy
Vincent en Gregory zijn de eerste die mijn enthousiast begroeten wanneer ik de coupé binnen strompel. Geërgerd zeg ik dat ze hun kop moeten houden. Ze kijken elkaar even aan, halen hun schouders op en beginnen dan maar weer met elkaar te praten. Mijn blik glijd even over het groepje meiden aan de andere kant. "Hoi Draco, fijne vakantie gehad?" vragen Tracy en Daphne in koor. Theo werpt mij een boze blik toe en ik haal niet wetend mijn schouders op. Ik zou bijna willen zeggen: Als je bedoelt dat ik de hele vakantie heb doorgebracht bij de dooddoeners en er zelf ook een ben geworden en om mijn eer te bewijzen Dumbledore zou moeten vermoorden, dan ja, dan heb ik een geweldige vakantie gehad! Maar ik houd mij in. Ik negeer de vraag en richt mij op de twee jongens voor mij. "Hé," sis ik en probeer hun aandacht te krijgen. Nieuwsgierig draaien zij zich naar mij om. Ik kijk even om mij heen. Ik heb het gevoel dat iemand naar ons aan het kijken is, maar wanneer ik om mij heen kijk zie ik niemand in de coupé die ons in de gaten zou houden. Fronsend buig ik mij verder naar hun toe. "Het is gebeurd. En ik moet het doen. De opdracht is duidelijk geworden en er valt geen omkomen meer aan," zeg ik zacht. De jongens kijken elkaar geschrokken aan. "Maar dat," ik houd mijn hand omhoog om Vincent stil te krijgen. "Niet zo hard," bijt ik hem vervolgens toe. Hij kijkt even moeilijk voor zich uit en schud dan zijn hoofd. "Dit kan niet waar zijn," zegt Gregory.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy Parkinson
De meiden kijken boos naar Draco. "Dray, je moet ons nog antwoorden." Zegt Tracey en ik rol mijn ogen. Ze gebruikt mijn afkorting. Het kwam voor uit vroeger. Draco en ik speelden samen met Malia en toen ik klein was had ik veel moeten met de c dus zei ik altijd Dray en nu gebruiken zij het. Het is mijn woordje. Ik rol mijn ogen als ze tegen hem aangaan zitten. "Dray, vertel eens wie vind je mooiste meisje van de school?" Vroeg Daphne en leunde meer tegen hem aan. Zeg asjeblieft Malia denk ik bij mezelf.Dan is hun ego sowieso gebroken. "Pans, heb je geen roddels voor ons? En leg dat boek eens weg." Zeurt Tracey. Ik leg mijn boekenleger netjes in mijn boek en sluit het boek. Ik leg het op mijn schoot en ga elegant zitten. "Ik doe niet meer aan roddellen." Zeg ik beleefd. "Wat maar Pans, je bent de koningin van het roddellen, dat is je taak. We hebben het nodig." Zegt Daphne en kijkt naar me. "Jullie hebben het niet nodig." Zeg ik. "Jawel, dit is het jaar dat we ons moet voorbereiden op de huwelijken en het daten. We moeten de juiste jongens vinden. Ik heb hem al gevonden." Zegt Tracey en kijkt naar Draco. "Blijf af. Hij is van mij. Toch Pans?" Vraagt Daphne. "De jongens komen naar je toe als ze klaar voor je zijn. Draco is van niemand. Hij is geen speeltje dat je kan bezitten. Het is een mens met genoeg verstand en verantwoordelijk om zijn eigen leven te leiden." Zeg ik en open mijn boek weer. Ik lees verder. De meiden kijken mij vet verbaast aan. Na een tijd gaan Goyle en kwast weg om snoep te halen, Daphne en Blaise gaan een lege coupe zoeken net zoals Tracey en Theo, waardoor ik alleen achter blijf met Draco. Ik leg mijn boek neer en kijk hem aan. "Goeie vakantie gehad?" Vraag ik beleefd aan hem. Hij si veel knapper geworden en groter, nu ben ik nog kleiner nast hem. We zijn gewoon vrienden en hij houdt niet van je hou ik mijn hoofd.

Charlie Weasley
Ik denk aan de 6e en 7e jaars dat komt in de buurt van mijn leefdtijd. De rest van de leraren zijn veels te oud om mee om te gaan, maar ik kan ook niet me leerlingen omgaan, want ik ben hun leraar. Ik krijg de klassenlijst binnen en kijk naar de afdelingen. Pansy is haar informatie is best Weinig eigenlijk. Een druk meisje maar haalt wel goeie cijfers. Hmm, benieuwd. Haar zus zit er ook en ik kijk naar de foto. Malia is ouder en veel mooier. Het kind is prachtig. Wauw, die prachtige ogen die je zo diep aankijken en haar prachtige blonde haren. Ze maakt iedereen wel gek met een blik, maar het kan niet. Ik ben haar leraar.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
Al een half uur lang krijg ik boze blikken toegeworpen van Hermione. Ik weet niet precies wat ik ooit verkeerd heb gedaan, maar ik probeer mij er niet veel van aan te trekken. Uiteindelijk begint alles te kriebelen en dus kijk ik boos naar haar op. "Heb ik wat van je aan?" vraag ik trek een wenkbrauw omhoog. Zij doet hetzelfde en werpt een arrogante blik over mijn kledij. "Ik hoef niet te pronken met dure lelijke kleding," werpt zij mij toe. Natuurlijk is ze stik jaloers, dat zijn ze allemaal. Maar dat betekend niet dat je mij hoeft te beledigen. Ik moet mij inhouden om geen spreuk naar haar hoofd toe te werpen, maar ik weet dat dat mijn imago niet veel beter zal maken. Ik adem even diep in en ga kort verzitten. Dan open ik mijn boek weer en lees ik verder waar ik was gebleven.
"Wat is dat voor boek?" vraagt ze dan nieuwsgierig en buigt zich wat meer naar mij toe. Direct sluit ik het boekje en doe ik deze in mijn tasje.
"Niets," brom ik en staar naar de leerlingen die voorbij de coupé rennen.
"Dat zag er niet uit als een schoolboek, maar ook niet als ieder ander normaal boek," zegt Hermione terwijl zij haar wenkbrauwen optrekt.
"Wat zou jou dat nou helemaal interesseren?"
"Ik wil gewoon weten aan wiens kant jij staat!"
Ik begin te lachen en doe alsof ik een traan van mijn gezicht afveeg. "Ach, vraag dat dan gewoon meteen."
Langdurig blijft zij mij aankijken en haalt dan haar schouders op. "Dus?"
"Dus wat?"
"Dus aan welke kant sta je?"
Ronald zit ons al die tijd met open mond aan te gapen en vindt dit gesprek maar al te interessant. Bij de vraag aan wiens kant ik sta knippert hij een paar keer met zijn ogen en kijkt dan beschuldigd de andere kant uit.
"Ik kies geen kanten."

Draco Malfoy
Wanneer ik het woord 'Dray' hoor kijk ik automatisch naar Pansy. Aan haar blik te zien is ze niet blij dat iemand anders deze bijnaam hardop zegt. Er rolt een zucht over mijn lippen aangezien de twee kwebbels mij weer eens onderbreken terwijl ik net in een belangrijk en geheim gesprek zit. Wanneer Daphne tegen mij aan komt zitten hoor ik iemand gniffelen. Natuurlijk kijk ik direct naar Vincent en Gregory, maar die waren het niet. Het leek ook meer van boven te komen. Mijn ogen gaan de rekken af, maar er is niemand te zien. Hoewel.. Verschoof die koffer nou zojuist een stukje? Ik schud mijn hoofd en duw Daphne een stukje van mij af. "Er zijn belangrijkere zaken dan meiden," werp ik hen toe in de hoop het gesprek af te kappen. Maar zij laten niet zomaar los en dat had ik kunnen weten. Ik kan nog net de arm van Daphne ontwijken waardoor haar knokkels tegen de paal naast bij stoten. Gekwetst kijkt zij even de andere kant op. Tot haar redding begint Tracy weer tegen Pansy te praten over roddels.
Het zijn toch ook een stel kinderachtige vervelende meiden. Ik zou willen dat iedereen hier eens een stuk volwassener zou zijn. Ik heb altijd het gevoel dat ik nooit compleet eerlijk tegen deze mensen zou kunnen zijn, omdat zij te dom voor woorden zijn. Ze doen het vast niet expres, maar ik weet zeker dat wanneer iemand ergens naar zou vragen zij er zonder bij na te denken direct antwoord geven. En dat kan ons nog wel eens fataal zijn. Of eigenlijk mij. In de vakantie wilde ik daarom al met geen van deze mensen te maken hebben. De Heer was ook niet te spreken over hen. Natuurlijk moet ik hen dicht bij mij houden als dekmantel aangezien het vreemd zou zijn als ik ineens met andere mensen om zou gaan, zoals Malia. Ik frons mijn wenkbrauwen even en probeer te bedenken wie haar vrienden eigenlijk zijn. Volgens mij niemand. Ik haal mijn schouders op en kijk uit het raam. Zij is de enige die ik in vertrouwen heb genomen om de opdracht mee te bespreken. De Heer had mij al door en uiteindelijk wilde hij haar er ook bij gaan betrekken. Hij ziet een bepaalde potentie in haar en weet dat zij uiteindelijk voor ons zal gaan kiezen. Hij zegt dat hij dat van haar af kan lezen, al stelt zij zich nu nog onpartijdig op. Ik weet niet of ik dat van hem aan zou moeten nemen, zo afkerend als zij op mij reageerde toen zij mijn teken zag. Ze verafschuwde mij bijna. Maar toen ik over de opdracht begon wist ze haar gevoelens direct op zij te schuiven. Professioneel handelen heet dat en daar is zij erg goed in. Ik kijk weer even naar de mensen om mij heen. En zij weten niet eens wat volwassen zijn betekend.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy
Als Draco niet op mijn vraagt reageert begin ik verder te lezen. Daphne komt terug. "Waarom heb je eigenlijk met Malia afgesproken?" Vraagt Daphne aan Draco. "Het was maar 1 keer." Mompel ik. "Nee meedere keren. Zo geheimzinnig en close. Zijn jullie een stel?" Vraagt Daphne met een afschuw in haar toon. Draco, een vriendin? Mijn bloed eigen zus terwijl ik van die jongen hou? Dat breekt me als het waar zou zijn, maar ik negeer het. "Draco, kan zelf toch omgaan met wie hij wilt." Snauwt Blaise Daphne af. Als we er zijn glimlach ik. Ik sta op en ga op zoek naar mijn zus. Als ik haar vind na een tijd neem ik haar mee in een aparte koets en we rijden weg. "Malia, ik dacht dat je maar 1 keer met Draco heb gesproken, maar blijkbaar meerdere keren. Hij vetrouwt je. Beschadig het niet, asjeblieft. Alle meiden zijn nu alleen bezig om Draco te versieren, maar ik zie dat een last heeft te dragen. Hij zal iemand nodig hebben om hem te steunen en om op terug te vallen. Help asjeblieft en als je het niet voor hem doet zou je het dan voor mij kunnen doen. Je bent nu belangrijk voor hem." Zeg ik lief tegen haar. Ik weet dat het nu over is tussen Draco en mij, maar dat komt omdat er een groot geheim tussen ons in zit. Misschien zal hij mij nog bezoeken in de avonden om te praten of gewoon als hij niks wilt en wilt zitten naast me. Misschien een knuffel, maar geen hele volwassen gesprekken zoals hij zal hebben met Malia.

Charlie
Nadat ik klaar ben met de foto beter bekijken sta ik op en loop de zaal in. De leerlingen zullen zo binnen komen. Ik glimlach en denk terug aan mijn sortering. Ik was uiteindelijk bij Gryffindor beland, maar ze dachten ook aan Ravenclaw. Ben ik blij dat ik bij Gryffindor ben beland.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
De verdere rit was er slechts een ongemakkelijke stilte die de coupé vulde. Mijn haren komen overeind te staan wanneer ik het koud begin te krijgen. Net op het moment dat ik wil vragen of het raampje dichtgeschoven kan worden, doet Ronald deze al dicht. Hij glimlacht flauwtjes en kijkt dan weer direct met een strakke blik naar zijn schoenen. In mijn ooghoeken zie ik Hermione met haar ogen draaien. Wanneer ik uit het raam kijk herken ik de omgeving al en weet ik dat we dicht bij Hogwarts zijn. Opgelucht haal ik adem en begin mijn spullen bij elkaar te rapen. Mijn kledij zit nog in mijn koffer en ik heb geen idee waar deze zich op het moment bevindt, dus ik kan er niets meer aan doen.
Voordat ik überhaupt de trein uit heb kunnen stappen word ik al meegetrokken door Pansy. Ik ruk mijn arm verontwaardigd los en kijk haar even bot aan. Ik wil haar vragen wat ze van mij moet, maar ik houd mij in. In de koets blijft het even stil tot zij eindelijk begint te praten. Ik laat haar uitpraten, maar wanneer zij klaar is begin ik hard te lachen. "Speciaal? Ik? Voor Draco? Ben je wel wijs? Als er iemand is die hij vertrouwd ben jij het wel. Jullie zijn vrienden voor het leven, vroeger had ik alleen maar ruzie met hem en snauwde wij elkaar af. Je weet dat ik geen partijen kies," zeg ik terwijl ik weer even moet lachen. Nee, ik kan niet speciaal voor Draco zijn. Ik? Ik schud mijn hoofd en lach opnieuw. Draco, de egoïst. Hij moet mij proberen te overtuigen en mij aan zijn kant zien te krijgen. Hij vertelde zijn opdracht alleen maar omdat... Omdat... Hij had er vast een goede reden voor, maar niet omdat wij plots goed met elkaar op zouden kunnen schieten. Nee ik vind hem nog steeds een kwal eerste klas die zich onvolwassen gedraagt tegenover zijn jaargenoten. Ik hoop voor hemzelf dat hij de juiste keuzes maakt. Net als met de opdracht..
Ik slik moeizaam wanneer ik weer aan de opdracht denk. Ik weet niet goed wat ik er mee zou moeten. Natuurlijk word ik hiermee op de proef gesteld en ben ik kwetsbaar wanneer ik er juist over praat. Misschien zou ik mijn mond moeten houden, maar wanneer hij de taak daadwerkelijk uit zou voeren en de mensen er achter komen dat ik het al wist! Misschien is dat juist de list, dat ze iedereen tegen mij op willen zetten Mijn hoofd explodeert wanneer ik aan alle verschillende listen denk die het zou kunnen betekenen.
"Ik heb hem inderdaad wel vaker gezien, maar niet om de redenen dat je denkt. Het was echt niet zo dat ik dat voor mijn plezier deed, of hij! Nee, Draco is nog steeds je beste vriendje hoor."

Draco Malfoy
Daphne begint op mijn zenuwen te werken en ik bal mijn handen tot vuisten. Met moeite kan ik mijzelf inhouden om haar niet voor van alles en nog wat uit te schelden. "Ik ken Malia mijn hele leven al, wat zou dat nou uitmaken?" vraag ik ongeïnteresseerd. Toch zie ik dat iedereen daar wel een andere mening over heeft. Ik kijk Pansy even kort aan en trek mijn wenkbrauwen op.
Wanneer de trein aankomt doe ik alsof ik druk bezig ben met mijn spullen bij elkaar rapen. "Gaan jullie maar vast, ik kom zo wel," zeg ik. Het duurt even voordat iedereen is vertrokken. Dan doe ik gauw alle luiken dicht waardoor niemand meer naar binnen kan kijken. "Slim hoor, Potter, om je zo schuil te houden," zeg ik. Dan draai ik mij om, trek mijn stok en spreek een spreuk uit wijzend naar de plek boven waar ik zojuist nog gezeten had. Het gedaante schiet door de lucht heen en valt met een klap op de grond. Zijn onzichtbaarheidsmantel is half van zijn lichaam gegleden door de val. Ik stap naar hem toe en buk even om dichter bij zijn gezicht te komen.
"Heel slim, om te denken dat je hier wel informatie vandaan zou kunnen halen. Als je niet had gelachen had ik je waarschijnlijk niet eens doorgehad. Maar, je bent niet zo slim en tactisch. Potter." Ik sta op en draai mij om, om weg te kunnen lopen. Dan draai ik mij terug om naar Harry en glimlach nog even. "Bedank me later maar," zeg ik. Dan hef ik mijn been en trap hem op zijn gezicht met alle kracht die ik in mij heb. Vervolgens doe ik de onzichtbaarheidsmantel weer om hem heen waardoor het lijkt alsof de coupé verder leeg is. Ik trek mijn jasje even recht en pak mijn spullen bij elkaar. Dan veeg ik het stof van mijn broek af en verlaat de trein.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy Parkinson
"Ja, maar Draco en ik zullen over zijn. Dat weet je zelf ook wel. Hij was te druk bezig met iets en jou zien. Hij heeft niemand van ons bezocht. Malia, hij heeft je iets verteld waar mee hij je vertrouwt. Geloof me nou maar." Zeg ik en kijk haar aan. "Van papa en mama, moet ik je een brief geven. Het is geheim en je weet wel waar het over zou kunnen gaan. Ze zijn trots op je." Zeg ik en geef haar de brief. Ik heb nooit opengemaakt. "Ik zie het in zijn ogen, dat hij iets zal doen wat hem een enorme last zou geven. Zorg asjeblieft voor hem als hij naar jou toe zal gaan." Zeg ik en doe mijn ketting af. Ik doe het om Malia"s nek. "Dit is van jou en niet van mij. Je bent de eerstgeborne." Zeg ik. Het is een prachtige goude ketting met een diamant er aan. Mijn ouders gaven het aan mij, maar ik vind dat zij het verdient en het is ook van haar.Als we aankomen loop ik zweinstein binnen en luister naar de speech. Ik begin te eten en sta op met Draco. Wij moeten de eerste jaars begeleiden en daarna gelijk patrouille lopen. We begeleiden ze en leggen ze dingen uit. Als ze naar boven gaan, kijk ik Draco aan. "Kom." Mompel ik en loop alvast de commonroom uit en wacht op hem. "Draco, gaat het met je?" Vraag ik aan hem en kijk naar hem. Mijn groene ogen kijken in zijn prachtige grijze ogen aan.

Charlie
Als de leerlingen binnen komen en de hoed begint te zingen:
Ik ben misschien wat sjofel,Maar dat is de buitenkant,Niemand weet zo goed als ik,Van de hoed en van de rand.Op gebreide mutsen kijk ik neer, En ook op hoge hoeden, Ik ben de Sorteerhoed van de school, En weet meer dan je zou vermoeden. Al puilen de geheimen uit je hoofd, De Sorteerhoed ziet ze vast, Dus zet me op, dan zeg ik je,Wat het beste bij je past. Misschien hoor je bij Griffoendor, Bekend om zijn dapperheid,Ja, ridderlijkheid en durf en lef,Is wat Griffoendor onderscheidt.Misschien hoor je bij Huffelpuf,Vind je hard werken oké, Huffelpuffers blinken uit door trouw, En hebben geduld voor twee. En bij het wijze Ravenklauw, Vinden mensen met verstand,Die geleerd en bij de pinken zijn,Altijd wel een geestverwant.Misschien voel je je pas werkelijk thuis, Als je naam bij Zwadderich prijkt. Die sluwe lui schuwen echt niets,Als hun doel maar wordt bereikt.Dus raak vooral niet in paniek,Zet me rustig op je kop, Al ben ik een hoed, ik heb van jou, Vast een vrij hoog petje op.Worden de leerlingen één voor één gesoteerd in de juiste huizen. Ik kijk naar de meiden en zie een knappe meid. Malia Parkinson, maar leraar en leerling verhoudingen kunnen niet. Ik laat een diepe zucht over mijn lippen rollen.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
Zodra ik plaatsneem aan de lange tafel van Gryffindor schieten de herinneringen van de eerste dag direct door mijn hoofd. Onze ouders waren zo trots geweest dat wij naar Hogwarts gingen, het straalde van hun af. Zij hadden er alle vertrouwen in dat de hoed ons bloed zou herkennen en wij de traditie voort zouden zetten om in Slytherin te komen. Pansy was voor mij en natuurlijk wist de hoed zonder twijfel waar zij plaats mocht nemen. Ik was blij voor haar, trots dat zij eer deed aan haar bloed. Toen ging ik zitten en de hoed bleef maar weifelen. Hoewel hij mijn familie kende en zag dat ik familie van Pansy was door mijn hoofd te lezen, plaatste hij mij bij Grfyffindor. Mijn ogen schoten naar Draco en Pansy, ik was verdrietig en van mijn stokje geslagen. Hun blik was afchuwing en zij keken mij weken lang niet recht in mijn ogen aan. Ik was de verrader. Ook mijn ouders lieten duidelijk merken dat ik minderwaardig bleek te zijn. Daarvoor was Pansy altijd al hun favoriet geweest, maar nu hadden ze er een reden voor. Natuurlijk is het wel weer bijgetrokken, maar mijn vertrouwen is altijd beschadigd gebleven.
En nu zit ik hier met het gevoel dat ik hier totaal misplaatst ben. Overal waar ik kijk zie ik dappere, gelukkige en blije studenten met iedereen om zich heen een gesprek voeren. En ik? Wanneer ik alleen al naar iemand kijk werpen zij mij een verschrikkelijke blik toe. Wat heb ik ze ooit misdaan? De roddels gaan natuurlijk snel rond, dat ik iets met Draco zou hebben of mij bij de Heer zou hebben aangesloten. De tranen branden achter mijn ogen, maar ik moet sterk blijven. Ik kan niet laten zien dat ik zwak ben.
Mijn ogen glijden over tafel en ik maak even kort oogcontact met Ronald. Hij haalt zijn wenkbrauwen op terwijl hij gulzig nog een hap van zijn kippenpoot neemt. Wanneer Hermione doorheeft wat er is kijkt zij mij even arrogant aan en stoot Harry aan. Zuchtend sla ik mijn ogen neer, maar wanneer ik weer opkijk zitten alle Weasleys en hun vrienden over mij te praten. Mijn gezicht wordt rood en daarom kijk ik naar de lerarentafel. Ook daar zit een Weasley, die zal wel net zo nep zijn als hun. En dat wordt mijn leraar. Hij is natuurlijk door hen op de hoogte gesteld en hij zal mij vast net zoveel haten als de rest, de lessen zullen dus verschrikkelijk worden.

Draco Malfoy
Toen ik hoorde dat ik samen met Pansy de klassenoudste was begon ik eerst hard te lachen, tot ik door had dat zij het serieus meende. Hier had ik toch helemaal geen zin in en al helemaal geen tijd voor. Er zijn wel belangrijkere dingen dan die snotneuzen de weg wijzen en dingen leren. Mopperend stamp ik door het gebouw heen en laat Pansy het meeste werk doen. Eenmaal in de commonroom plof ik neer op een van de banken en wil lang uit gaan liggen. "Heb jij geen patrouille?" vraagt Vincent. Fronsend kijk ik hem aan en dan knikt hij naar Pansy. Zuchtend en chagrijnig sta ik op en volg haar naar buiten toe.
"Hoezo vraag je dat? Ziet het eruit alsof het niet met mij gaat? Je hebt het toch in de trein gehoord, of niet?" vraag ik mompelend. Ik heb er geen zin in om er weer over te praten. Het was al moeilijk genoeg om er eens volledig over te praten en dat was al tegen haar zuster. Ik kan nog steeds niet begrijpen wat de Heer precies in haar ziet en waarom hij wil dat ik háár in vertrouwen neem, terwijl hij weet dat ik met Pansy veel beter over weg kan.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy
"Nee, het ziet er uit alsof je een zware last zal moeten dragen. Je praat alleen met Korzel, Kwast en mijn zus erover. Maar niet met je beste vriendin. Nouja, zolang ze je de hulp bieden die je nodig hebt vind ik het goed." Zeg ik en loop verder. Draco is nu een jongeman en bij onze purebloods en vooral in de hogere en rijkere klassement werkt het zo dat je de jongen de vrouw zal kiezen waar hij bij zou willen zijn. Het meisje zou 1 van de uitnodigingen moeten accepteren. Ik zie Draco wel met Malia of Daphne eindigen. Beide hele prachtige meiden met blonde haren en prachtige blauwe ogen. Perfect lichaam en uit goeie familie. Alleen Daphne is niet zo snugger integenstelling tot Malia die heel slim is. Ik zal niet in zijn rij komen en dat weet ik, maar dat komt omdat ik 5 jaar achter hem aan ben gegaan dus ik ben best makkelijk voor hem, maar nu niet meer. Ik heb geaccepteert dat hij mij niet op die manier zit dus heb ik het opgegeven. Mijn stijle haren doe ik uit een staart en kijk rond op de gangen als ik niemand zie.

Charlie Weasley
als ik zie dat mensen verschrikkelijk naar haar kijken, vind ik het zielig voor haar. Je afdeling is je familie en je zou er blij mee moeten zijn. Familie is belangrijk. Dat is iets wat ik jaren geleden heb geleerd. Als ik klaar ben met eten loop ik op de gangen en zie Draco Malfoy samen met Pansy Parkinson lopen. "Wat doen jullie zo laat nog op de gangen?" Vraag ik aan ze. "We zijn prefecten en we hebben nu onze ronde." Zegt ze beleefd en laat haar speld zien. Ik knik. "Loop maar door." Zeg ik en Pansy stapt door. Ik kijk haar kort van achter zodat het niet opvalt. Wel een goed lichaam, maar haar zus is beter. Wat ik mag toch wel kijken. Ik ben pas 23.

Anoniem
Princess of Pop

Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
Eenmaal in de commonroom maak ik het mij gemakkelijk op een van de banken bij de haardvuur. Het stroomt vol en de jongeren verspreiden zich. Elke keer weer verbaasd het mij hoeveel mensen er in één ruimte passen. Wanneer ik even anders ga zitten hoor ik wat onder mij kraken. Wanneer ik met mijn hand voel wat dit kan zijn, realiseer ik mij dat het de brief is die Pansy mij had gegeven. Ik snak even naar adem en duw hem terug in mijn zak, bang voor wat de brief met andere zou doen. Moeizaam kijk ik om mij heen, maar natuurlijk heeft niemand door wat het zou kunnen zijn. Ik pluk wat aan mijn haren terwijl ik de leerlingen bekijk. De groepjes die er altijd zijn geweest zitten weer gezellig bij elkaar. Ik kon het altijd wel met Luna goed vinden, maar momenteel zie ik haar niet. Verder heb ik nooit echt vrienden gemaakt, maar dat betekend niet dat ik niet weet wat er allemaal is gebeurd. Je zou het niet van mij zeggen, maar ik ben een goede spion. Hoewel ik voor niemand in het bijzonder spioneerde, zo nu en dan kreeg ik de opdracht van Dumbledore, wist ik altijd maar al te goed wat er allemaal in en rondom het kasteel gebeurde. Als iemand ook maar over een onderwerp iets zou weten zou ik hen het haarfijn kunnen vertellen. Maar dat weet niemand, natuurlijk niet. Wanneer mensen erachter zouden komen dat ik al die tijd alles en iedereen in de gaten heb lopen houden zal iedereen mij direct verdenken van een complot met Voldemort! Ik sla mijn hand voor mijn mond. Hoewel ik zijn naam niet hardop heb uitgesproken ben ik altijd bang dat hij mijn gedachten alleen al zou kunnen horen.
Fred en George zijn bezig met wat kunsten uit te halen en natuurlijk moet iedereen er om lachen. Ik vind het ook leuk, maar zodra iemand mij alleen al hoort lachen en mij een boze blik toewerpt houd ik weer op. Ik heb het gevoel dat ik hier niet thuis hoor en ik begrijp niet waarom het dit jaar nog erger is als de jaren daarvoor. Het lijkt wel alsof iedereen mij in de gaten houd, maar ik begrijp niet waarom.

Draco Malfoy
Ik begin te lachen wanneer zij over haar zus begint. "Het is niet zo dat ík dat wil hoor," mompel ik dan en schud mijn hoofd. Het zijn ook maar opdrachten die ik moet uitvoeren als ik mijn loyaliteit wil bewijzen. Ik begrijp het ook niet, maar als er iets is wat ik heb geleerd is dat je nooit aan de Heer zou mogen twijfelen. Die fout bekoop je namelijk met je leven. Wanneer de nieuwe docent door de gangen dwaalt frons ik mijn ogen. Natuurlijk spreekt hij ons aan, maar Pansy laat de badge zien. "Wat loop jij nou te kijken, Weasley?" vraag ik wanneer ik hem om zie kijken. Een naar gevoel kruipt door mij heen. Zijn ogen waren duidelijk op haar gericht en het zag er vies uit. Ik sla mijn arm om haar heen. "Kom, dan maken we de ronde af."

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy Parkinson
Zijn arm om mij heen maakt me super blij, maar waarom zou hij het doen? Hij geeft toch niet om mij op die manier? Dan waarom zou dat doen? Ik kijk op naar Draco en knik. Als er een jongen komt ga ik naar hem toe. Een 7e jaar Ravenclaw. Hij kijkt me vet arrogant aan. "Wat doe je hier?" Vraag ik aan hem. "Nou heb een pleziertje net gehad." Zegt hij grijzend. "Hoefde niet zo eerlijk. Maar je krijgt een waarschuwing. Nu mag je gaan." Zeg ik en kijk naar hem. "Hmm, Parkinson. Ik wil jou ook best wel nemen hoor." Grijnst hij en legt zijn hand op mijn wang. Hij komt dichterbij en leunt voor me. "wat zeg je daarop?" Vraagt hij grijzend. Ik geef hem een knietje. "100 punten aftrek van Ravenclaw voor het lopen na de kloksuren en 400 voor het beledigen van een prefect." Grijns ik naar hem en grijnst als hij wat inzakt en kreunt van de pijn.

Charlie Weasley
Ik kijk naar Malfoy. "Nergens naar." Zeg ik en ga door mijn haren heen. Ik loop verder. Ze zag er wel goed uit, maar Malia zig er vast beter uit. Ze zag er echt goed uit. Als ze bij mij in het jaar had gezeten, was ik vast voor haar gegaan. Ik ga door mijn haren heen en loop verder.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld