Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

22 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG | Murderers

Account verwijderd

schreef:
Met Lespoir. Gelieve niet te reageren. c:

Aaron Donaire

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

Alexis Ren ~ Vampire

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Met haar hoofd steunend op haar rechterhand, wachtte ze lichtelijk ongeduldig op de barman die druk de bestellingen afnam van zijn klanten. Met haar tikte Alexis op de houten bar, een teken van haar ongeduldigheid. Het werd tijd, al een kwartier lang zat ze daar, wachtend tot de barman doorkreeg dat ook zij één van de klanten was in plaats van zich te focussen op de stomdronken mannen die bleven vragen achter bier en allerlei andere alcoholische dranken. Hoe het ook zij, hield ze haar agitatie amper onmerkbaar. Tenminste, dat vermoedde ze nu de barman na een lange vijftiental minuten eindelijk haar kant op kwam. Haar houding daarentegen veranderde ze niet. Nog steeds zat ze er in dezelfde positie, haar hoofd ondersteunend door haar hand.
"Wat kan ik voor deze jongedame betekenen?" vroeg de man met een zwakke grijns op zijn gezicht, een tafereel wat maakte dat ze voor even ongeïnteresseerd met haar ogen rolde. Het individu voor haar neus was alles behalve het type waar ze vrijwillig mee omging, maar ze moest het te vriend houden sinds hij voor vanavond de persoon was die haar de alcohol die ze nodig had kon bezorgen.
"Het sterkste dat je in huis hebt. Whisky of zo," beantwoordde ze de jongeman beleefd, hopend dat hij vaart maakte nu ze na een zeer tijdrovende wachttijd haar bestelling had kunnen maken.
"Zware dag achter de rug?" vroeg de vreemdeling grinnikend, een opmerking die haar voor enkele seconden liet fronzen. Het was iets waar ze een grondige hekel voor vertoonde, de nieuwsgierigheid van onbekenden. Was een glas whisky geven zonder een portie commentaar erbij te veel gevraagd dan?
"Dat zijn je zaken niet. Haal het nou maar gewoon," antwoordde ze al zuchtend, een stuk minder beleefd dan voorheen, hoewel het een zeer goed effect had. Zonder nog een woord aan de situatie vuil te maken, baande de man zijn weg naar de koelkast waar verscheidene whiskyflessen netjes naast elkaar geordend stonden. Alexis zag hoe hij een willekeurige fles nam en er een glas mee vulde. Het maakte weinig uit wat voor alcohol hij haar voorschotelde. Slechts de gedachte ervan maakte haar al vrolijk en hoe sterk het ook was, had het zeer weinig bijwerkingen bij haar. Als ze eens dronken werd, was het meestal ook voor een ontzettend korte tijd.
"Bedankt, zet het maar op de rekening. Ik betaal het straks wel," meldde Alexis hem nog alvorens hij zich omdraaide om vervolgens de rest van de klanten te bedienen. Met slechts één enkele slok, dronk ze al bijna de helft van haar glas leeg, gevolgd door een brandend gevoel in haar keel. Het was waar ze het voor deed; het prettige, brandende gevoel in haar keel, de leegte die door de alcohol gevormd werd in haar hoofd...

Account verwijderd

schreef:
Normaal gesproken was hij alleen te vinden in de kleine, donkere kroegjes in de steegjes van de stad. Steegjes waar een normaal mens zich niet zou wagen, maar waarin hij zich wel thuis voelde. Ten slotte was hij uitschot, net als alle anderen die zich in de steegjes waagden.
Vandaag had hij echter een ander besluit gemaakt. De kroeg die hij binnenliep was ook geen populaire kroeg, maar het was veiliger dan de kroegen waarin hij zich normaal gesproken bevond. Uit automatisme keek hij om zich heen, schaamteloos nam hij elk detail in zich op. Het was een gewenning geworden om alles in zich op te nemen, klaar om gebruik te maken van alternatieve uitgangen en manieren om ongemerkt iemand te benaderen. Vanavond had hij echter geen plannen om iemand uit te schakelen. Vanavond was een vrije avond. Een avond waarin hij te veel zou drinken, maar waarvan hij geen spijt zou krijgen. Als hij geluk zou hebben, zou hij ook nog iemand vinden die hem amuseerde en hem voor de nacht kon vermaken.
Hij baande zich een weg naar de bar, waaraan zich een heleboel mannen bevonden die duidelijk al te veel gedronken hadden. Het was nog vroeg in de nacht, maar voor hen zou de nacht niet meer lang duren. Hij leunde met zijn onderarmen over de bar en boog iets over de bar heen, waardoor hij al snel opviel bij de barman.
'Doe maar een wodka,' zei hij, nog voor de barman hem kon vragen wat hij wilde hebben. Met barvrouwen had hij nog wel eens praatjes, maar aan barmannen verspilde hij geen tijd. Hen gebruikte hij slechts voor de drank, waarvoor ze aangenomen waren. De man verspilde ook geen tijd aan hem en plaatste het glas voor zijn neus, waarna hij betaalde en met het glas wegliep. De bar was wat hem betreft te druk, de mannen maakten te veel lawaai om van zijn drank te kunnen genieten. Dus koos hij voor een plaats verderop, op een bank in de hoek. Natuurlijk bevond de bank zich in de schaduw, de plek waar hij zich tot dusver altijd het meest op zijn gemak gevoeld had. Hij had nooit willen opvallen, hoewel hij dat meer dan regelmatig wel gedaan had. Ondanks dat hij zich vrijwel altijd in de schaduw bevond, hadden mensen wel aandacht voor hem. Voornamelijk het vrouwelijke geslacht leek hem erg interessant te vinden, hoewel dat niet de slimste keuze was. Zijn aanwezigheid bracht narigheid met zich mee, veel geluk had hij ook niet. Mensen die zich in zijn omgeving bevonden, bevonden zich daar over het algemeen niet lang in.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
De allerlaatste druppels alcohol liet ze gulzig naar binnen glijden waarna ze vervolgens haar lege glas op de houten bar neerzette. Met haar ogen scande ze de volledige kroeg, iets dat ze wel vaker deed sinds ze nogal eenzaam zat en ze zich op die manier toch ietwat kon vermaken. Haar ogen gleden over enkele stomdronken mannen die gulzig hun biertjes opdronken aan de bar. Vervolgens verschoof haar blik zich naar de mensen aan de pool tafel waar enkele fanatieke spelers een wedstrijdje speelden. Volgens Alexis was het nogal eigenaardig hoe ze de hele avond konden doorbrengen met een saai spelletje als pool. Zuchtend keek Alexis toe naar de vrolijk lachende mensen. Ze had er een hekel aan, die overenthousiaste vrolijkheid. Misschien was dat de reden achter haar eenzaamheid? Verder maakte het haar zeer weinig uit. Wanneer ze een interessant individu opmerkte, zou ze erheen gaan, maar voor nu, bleef ze als een eenzaat achter de bar zitten. De barman had ze ondertussen voor de zoveelste keer gewenkt om haar glas weer te vullen. Ze moest iets doen nu ze er toch was, of niet soms?
"Hetzelfde?" vroeg de barman toen hij na enkele minuten wachten voor haar neus stond, haar hoofd knikte ze simpel als antwoord. Weinig tijd verstreek voordat ze het glas whisky voorgeschoteld kreeg. Na alle drankjes die ze onderhand naar binnen had gespeeld was ze de tel kwijtgeraakt en de openstaande rekening liep vermoedelijk hoog op. Wel duizenden euro's aan drank had ze opgemaakt tijdens haar levensjaren, maar toch raakte ze nooit blut. De jongedame had geen recht tot klagen en was een echte levensgenieter.
Tijdens ze een nieuwe slok nam van de alcoholische vloeistof in haar glas, zette ze haar bezigheid van de avond verder. Het scannen van elkander gedaante in de kroeg. Het duurde zeer kort. Na enkele tellen bleven haar ogen hangen bij een nogal mysterieuze jongeman. In zijn eentje zat hij er op één van de banken met een duisternis om zich heen. Zonder aarzeling stond ze op van haar barkruk, haar weg gebaand naar de jongeman die haar zonet opviel. Ongegeneerd nam ze plaats naast hem.
"Wat doet een knappe jongeman zoals jij hier in zijn eentje?" vroeg ze lichtelijk nieuwsgierig.

Account verwijderd

schreef:
Vanuit het donker was iedereen zo gemakkelijk te bestuderen. Bij de bar bevond zich een vijftal mannen die al te veel op hadden. Drie daarvan waren ook daadwerkelijk bezig met drinken, de overige twee keken nieuwsgierig om zich heen, kijkend naar de vrouwen die zich in de kroegen bevonden. Ook zij hadden te veel gedronken, maar leken niet zo dronken als de overige drie. Zij hadden een doel. Geamuseerd glimlachte hij toen de twee naar dezelfde vrouw aan de bar keken. Zij leek niet geïnteresseerd in de twee. Ze leek in niemand geïnteresseerd. Het enige waar ze wel geïnteresseerd in leek te zijn, was de whisky in haar handen. Hij kende het gevoel. Hij nam zelf een slok van zijn wodka en haalde een nieuw glas bij de bar, waarna hij zijn plek weer innam.
De muziek was aanwezig, maar overstemde het geroezemoes van de mensen om hem heen niet. Voornamelijk de mannen aan de bar waren goed te horen boven de muziek. Het irriteerde hem niet, hij vond het prettig om iets anders te kunnen horen dan de muziek, op die manier kon hij zijn omgeving in de gaten houden.
Een derde keer liep hij naar de bar, waarna hij weer ging zitten met zijn wodka. Het geld was het probleem niet, hij werd goed betaald voor wat hij deed. Er was niemand anders die het deed. Het was ook niet makkelijk, maar iemand moest het doen.
Hij keek op van zijn glas toen iemand besloot dat het een goed idee was om naast hem te komen zitten. Er was genoeg plek in de ochtend, het was niet nodig om naast hem te komen zitten. Zijn blik gleed over de vrouw naast hem. Hij had haar al eerder gezien, de twee mannen aan de bar hadden meer dan genoeg aandacht aan haar besteed. Hij kon begrijpen waarom.
'Drinken. Wat doet een vrouw als jij hier in haar eentje?' vroeg hij de onbekende vrouw. Vrouwen als zij hoorden niet in een kroeg als deze, ze hoorden in de populaire kroegen. Dit was geen plek voor uitschot, maar het goede volk kwam hier ook niet. Hij hield zijn hoofd iets schuin terwijl hij de vrouw van top tot teen bestudeerde. Ze was interessant. Hij kon haar niet direct lezen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Als poging tot het creëren van sfeer stond er één of andere achtergrondmuziek op. Het was alles behalve haar smaak, maar kon er mee door. Daarnevens was ze er voor de alcohol die er geserveerd werd, niet voor de muziek. Er ging geen dag voorbij zonder alcohol, maar weinige keren sloeg ze erin om echt dronken te worden. Misschien had ze door de vele jaren heen zodanig veel alcohol naar binnen gewerkt dat ze immuun werd? Het was een theorie waarbij ze nooit kon achterhalen of het nou waar of onzin was. De gedachten verbande ze onmiddellijk uit haar hoofd toen de stem van de jongeman hoorbaar werd. Zijn antwoord klonk nogal bekend en logisch. Wat deden mensen anders in een kroeg?
"Drinken, de tijd doden en dat soort dingen," beantwoordde Alexis zijn vraag. Hoe sneu het ook klonk was het enige dat ze dagelijks deed jagen op mensen, hen vervolgens nogal tragisch vermoorden en drinken. Anderen mensen konden het zielig vinden. Zijzelf daarentegen kon geen beter leven wensen. Ze hoefde niet te werken voor het geld, ze hoefde überhaupt amper te betalen sinds ze alles en iedereen kon dwingen. Bijna alles werd voor haar gedaan sinds ze velen zag als slaafjes die ook nog eens voedsel voor haar konden betekenen.
Ook al kon het als onbeleefd overkomen, liet ze haar ogen voor enkele seconden over de gehele jongeman gaan. Zijn uiterlijk stond haar vast en zeker aan. Hij kwam zeer mysterieus over, een feit dat haar zeker interesseerde. Het maakte dat ze moeite deed om hem te lezen, hem in te schatten om de zien wat voor persoon er achter zijn knappe uiterlijk zat. Alexis had gemengde gevoelens over hem. Enerzijds zag hij er best sympathiek uit terwijl ze anderzijds het gevoel had alsof hij heel wat temperament bezat, kanten die een stuk minder sympathiek waren. Niet dat ze zich eraan zou storen. Sterker nog, ze vond kwaadheid wel wat hebben. Hoe het ook zij, had ze geen precieze mening over hem, nog niet.
"Ik ben Alexis. En jij bent?" stelde ze zichzelf voor terwijl ze beleefd haar hand naar hem uitstak, iets dat ze mensen wel vaker zag doen tijdens ontmoetingen.

Account verwijderd

schreef:
Regelmatig dronk hij, maar slechts zelden werd hij echt dronken. Meestal had hij al iemand gevonden die hem amuseerde voor hij zo ver was. Hij bracht de rest van zijn nacht liever in bed door dan dat hij hier dronk, maar niet elke nacht kwam hij iemand tegen die hij in bed wilde zien. Vrouwen waren niet in staat om meer tijd met hem door te brengen met hem dan een nacht. Ze verveelden hem. Bovendien was hij ook niet het makkelijkste gezelschap. Hij was te gefrustreerd, te boos.
'Je zag er niet uit alsof je je amuseerde terwijl je dat deed.' Ze had er ongeïnteresseerd en zelfs geïrriteerd uitgezien, alsof ze op iets gewacht had dat niet kwam. Het waren zijn zaken niet en hij zou zich ook niet in haar zaken mengen, maar wellicht konden ze deze nacht interessanter maken dan het geweest was.
Hij kon haar blik over zijn lichaam voelen glijden, maar hij besteedde er geen aandacht aan. Ten slotte had hij precies hetzelfde gedaan. Als ze dit deden, zouden ze allebei moeten weten waar ze aan begonnen, was het niet? Zij interesseerde hem en hij interesseerde haar, dat was hoe deze nacht begon. Hij wist nog niet waar de nacht zou eindigen.
Geamuseerd keek hij naar de vrouw toen zij zich voorstelde als Alexis, waarna ze beleefd haar hand naar hem uitstak. Het was onschuldig, misschien zelfs schattig te noemen. Hij glimlachte, waarna hij zijn hoofd schudde.
'Een vrouw als jij heeft vast aangenamere manieren van kennismaken dan het schudden van een hand.' Zijn naam liet jij expres achterwege. Hij zou het haar nog wel vertellen, maar voor nu nog niet. Als ze een aangenamere manier hadden gevonden van kennismaken, zou hij haar zijn naam wel vertellen. Hij gebaarde naar het lege glas voor haar.
'Nog een whisky?' vroeg hij, nadat hij zijn laatste slok wodka achterover sloeg. Het was nog niet genoeg geweest, hij zou nog wel een paar glazen achterover kunnen slaan voor zijn gedrag ook daadwerkelijk zou veranderen. Zijn blik gleed even rond. De twee mannen aan de bar zaten nog steeds naar de vrouw, Alexis, naast hem te kijken, waarschijnlijk wachtend tot zij genoeg van hem zou krijgen. Hij vroeg zich echter af of dat ook het geval zou zijn, momenteel kon hij niet zeggen dat het niet klikte.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Ik vermaakte me prima met mijn alcohol hoor, het is alleen niet echt simpel om je vrolijk te gedragen wanneer je aangestaard wordt door een stelletje stomdronken, oude mannen," vertelde Alexis. Hoe subtiel de mannen het ook probeerden, was het zeer opvallend. Tenminste, voor Alexis was het zeer opvallend. Nog steeds kon ze de ogen op haar voelen branden en desondanks ze de aandacht van het mannelijke geslacht zeker kon appreciëren, moesten de oudere mannen toch uit haar buurt blijven. Nee, ze beperkte zich het liefst tot de mannen van haar "eigen" leeftijd, de leeftijd waar ze op leek nochtans. Toch kon ze het goed vinden in haar eentje met haar zeer geliefde alcohol. Het maakte dat ze zich ondanks de eenzaamheid, waar ze overigens al gewend aan was na al die jaren, toch goed voelde. Velen vonden het vreemd dat ze amper dronken te krijgen viel, zijzelf zag het eerder als voordeel. Hoewel ze ook niet zou stoppen wanneer ze daadwerkelijk dronken was. Het was een smaak die ze nooit beu werd en ook nooit beu kon worden.
Toen Alexis merkte dat hij niet het type was om handen te schudden tijdens en ontmoeting, trok ze haar hand terug. Het was een afwijzing die ze nog nooit eerder had meegemaakt sinds mannen nooit zo mysterieus in haar buurt waren. Zelfs de super mysterieuze mannen lieten hun masker vallen in haar bijzijn. Deze man daarentegen bleek anders te zijn, hetgeen dat haar ernstig interesseerde. Alexis fronste lichtjes voor enkele seconden door zijn opmerking die zeer onverwachts was.
"Denk je? Ik zou niet weten wat voor andere manieren ik zou hebben," vertelde Alexis. Ze wilde zeer graag weten wat voor andere manieren van kennismaken hij in gedachten had in haar plaats. Het konden verscheidene dingen zijn, maar nu hij het had verteld, moest hij hetgeen dat hij bedoelde ook duidelijker maken. Wie A zegt met B zeggen, nietwaar? Ook zijn naam was een raadsel gebleven, maar hoe dan ook, zou ze er uiteindelijk toch achter komen. Dat deed ze altijd.
"Dat sla ik nooit af," beantwoordde ze het aanbod op een nieuw glas gevuld met whisky. Voor haar gevoel had ze nog niet voldoende alcohol binnen, dat had ze namelijk nooit. Al enkele glazen had ze besteld, ze was echter de tel kwijt geraakt. Bovendien kon ze wel wat extra whisky gebruiken en wie weet werd ook de, nog steeds onbekende jongeman, losser bij het nuttigen van meer alcoholische drank. Tot nu toe had ze het naar haar zin met hem, iets dat vermoedelijk kwam door de mysterie rondom hem. Hij maakte haar gewoonweg nieuwsgierig naar hem, iets waarin zeer weinig mannen sloegen sinds Alexis nogal kieskeurig was.

Account verwijderd

schreef:
Alexis had een punt, vrolijk werd je er niet van als je aangestaard werd door een stel stomdronken, oude mannen. Opvallend was dat voornamelijk vrouwen hier last van hadden, mannen werden zelden tot nooit aangestaard door dronken, oude vrouwen. Het zou zeker amusant zijn om zoiets dergelijks mee te maken, hoewel hij jongere vrouwen prefereerde. Niet te jong, maar ook niet oud. Achttien was te jong, een jaar of veertig te oud. Daar kwam nog eens bij dat hij redelijk kieskeurig was, wat hem zelden in de weg zat. De vrouwen die hem aanspraken, waren de vrouwen met zelfvertrouwen. Vrouwen met zelfvertrouwen waren vaak de mooiere vrouwen, hoewel dat niet altijd het geval was. De vrouwen in wie hij niet geïnteresseerd was, wimpelde hij subtiel af. Hij was niet asociaal, hij zou het zelfvertrouwen van een vrouw niet krenken door verkeerd met haar om te gaan, hij was daadwerkelijk subtiel.
Met een geamuseerde blik keek hij naar de vrouw toen zij hem vertelde dat ze niet zou weten welke andere manier zij zou hebben. Alexis leek hem niet de typische, preutse student die hij meestal tegenkwam. Ze leek een stuk uitdagender dan ze zich op dit moment voor liet komen. Misschien had hij het mis, maar daar ging hij niet vanuit. Er was iets aan de vrouw naast hem dat hem deed vermoeden dat er veel meer achter haar zat dan een mooi gezichtje.
'Zo'n vermoeden had ik al.' Je begon niet aan de whisky als je niet wilde drinken. Als je eigenlijk niet wilde drinken, dronk je dat waar zo min mogelijk alcohol in zat. Hij knikte met zijn hoofd naar de bar.
'Ik weet wel een leukere manier om ons voor te stellen.' Hij gebaarde dat ze met hem mee moest lopen naar de bar en leunde tegen de bar terwijl hij wachtte tot de barman hem opmerkte. Dat duurde niet heel erg lang. De barman keek hem even vragend aan en hij tikte met zijn vingers op de bar.
'We vinden het tijd voor bodyshots.' De barman grijnsde naar hem, waarna hij een fles drank uit een schap pakte en hen aankeek.
'Wie gaat er eerst?' vroeg de man hen. Zijn blik gleed naar Alexis, het maakte hem niet uit. Als zij begonnen met de shots, zou de rest van de kroeg snel volgen. Hij zag al hoe mensen afwachtend naar de bar keken, wachtend op hun beurt.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Het drinken van alcohol kon een drietal redenen hebben. Ofwel had ze persoon een zware dag achter de rug, verveelde hij of zij zich of was het gewoon een alcoholverslaafde. Bij Alexis was elke reden het geval, zeker het alcohol verslaafd gedeelte. Men zou verwachten dat ze na al die jaren die ze al op de aarde, al drinkend, doorbracht, ze de smaak beu zou zijn. Verrassend genoeg was het iets dat ze nooit bij raakte. Mannen en gebieden waren de dingen die ze beu kon raken. Haar dagelijkse portie sterke drank daarentegen bleek ze nodig te hebben. Haar lichaam snakte ernaar, zou amper nog kunnen functioneren zonder. Het was een eigenschap die aan weinig vrouwen gelinkt werden die Alexis uiteindelijk toch bezat en gewoonweg toegaf. Sterker nog, ze vertoonde geen schaamte voor wie ze was.
"Hm... Ik ben benieuwd," was haar antwoord waarna ze opstond van de bank waarop ze zaten om hem vervolgens te volgen zoals hij aanbood. Na al die levenservaring die ze had, kon ze nogal naïef zijn, al was het zeer bewust. Vele acties onderging ze uit pure vermaak. Er waren amper dingen die ze niet aandurfde uit bescheidenheid of wat dan ook.
Kort trok ze een wenkbrauw op naar aanleiding van zijn opmerking over de bodyshots. Het was niets nieuws voor haar, iets dat in verschillende kroegen gedaan werd en waaraan ze zonder problemen deelnam. In tegenstelling tot andere vrouwen vertoonde ze weinig onzekerheden. Daarnevens was het een spel waaraan ze gewoon was geworden sinds ze het ontiegelijk vaak had gespeeld. Een tijdverdrijf dat ze graag deed, hoewel het afhing van de persoon waarmee ze het spel speelde. Zoals verwacht verkoos ze eerder goed uitziende, jongere mannen boven oude mannen.
"Serieus? Bodyshots? Jij hebt wel een heel vage manier van kennismaken," sprak ze uit, doende alsof ze iets compleet anders had verwacht. Het was een man, ze had het zeker kunnen verwachten. Het initiatief van bodyshots kwam vaker van het mannelijke geslacht, maar toch deed Alexis bijna elke keer ongegeneerd mee. Jammer genoeg eindigde haar medespelers meestal in een feestmaal dan slechts mensen waarmee ze een stom spelletje speelde. Of ze deze jongeman zou sparen was onzeker, het hing ervan af hoeveel amusement hij Alexis kon bieden.
"Nou, zeg jij het maar," vertelde Alexis aan de nog steeds onbekende jongeman naast haar. Hij had het voorgesteld en mocht voor haar part gerust kiezen wie begon. Uiteindelijk kwamen ze toch beiden aan de beurt.

Account verwijderd

schreef:
Nog regelmatig vroeg hij zich af wat vrouwen interessant vonden aan mysterie. Was het instinctief? In dat geval zouden ze zich niet moeten laten leiden door instinct. Iedereen die mysterieus was, had iets te verbergen. Over het algemeen was het geen goed teken om iets te verbergen. Alle vrouwen leken hetzelfde op hem te reageren, ze waren allemaal nieuwsgierig naar het mysterie rondom hem. Vaak begrepen ze niet dat ze weg zouden moeten lopen van mysterie. Vrouwen waren bestemd voor een veilig leven, een leven met kinderen, een baan en een liefdevolle echtgenoot. Ze waren niet bestemd voor iemand zoals hij. Ironisch genoeg leken ze allemaal te denken dat ze hem wel konden veranderen, dat zij anders waren.
Nog geen seconde twijfelde hij eraan of Alexis mee zou werken, daar ging hij simpelweg vanuit. Afwijzing was hij sowieso niet gewend, maar daarnaast leek Alexis hem ook niet het type om iets dergelijks af te slaan. Ze leek hem de soort vrouw die zich niet schaamde voor wat ze in huis had. De soort vrouw die ervan genoot om mannen langzaam gek te maken. Opnieuw kon hij dit niet met zekerheid concluderen, maar hij had zo'n vermoeden.
'Liever vaag dan saai.' Handen schudden was niet bepaald spannend te noemen, het was niet boeiend. Er waren een hoop dingen te bedenken die spannender waren dan bodyshots, maar die konden ze nog voor later op deze avond bewaren. Hij hief zijn schouders op toen Alexis hem vertelde dat hij mocht kiezen. Sinds zij zich al voorgesteld had, besloot hij dat het eerlijker was als hij begon. Misschien zou hij haar daarna zijn naam vertellen, misschien ook niet. Daar zou hij nog even over denken. Hij glimlachte toen de bar drukker en drukker werd, nieuwsgierige blikken werden op hen gevestigd. Hij duwde zichzelf op de bar, trok zijn shirt over zijn hoofd en schudde geamuseerd zijn hoofd toen hij de mensen om hem heen hoorde joelen. Het was een reactie die hij vrijwel altijd kreeg. Met zijn werk waren spieren niet te vermijden, wat hij deed was zowel lichamelijk als mentaal ontzettend zwaar. Het bracht een heleboel risico's met zich mee en zijn lichaam verhulde dat niet. Sommige littekens waren duidelijker dan anderen, maar als je er aandacht aan zou besteden, zou je zien dat het er meer waren dan je in eerste instantie verwachtte. Hij had een hoop meegemaakt, een hoop overleefd. De meesten viel het echter niet op.
Een zucht gleed over zijn lippen toen hij voelde hoe de koele vloeistof zijn huid raakte. Het voelde bijna prettig in de warme kroeg.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Oh, dus je vind me saai?" vroeg Alexis, desondanks ze al te goed wist wat hij bedoelde. Mensen plagen, voornamelijk mannen, was één van haar favoriete bezigheden naast het nuttigen van alcoholische dranken. Handen schudden was niks voor Alexis, al had ze het gewoonweg geprobeerd uit vriendelijkheid. Wilde hij een kennismaking met bodyshots, dan kreeg hij die, met veel plezier. Alexis was het type vrouw dat nogal gedurfd en uitdagend met het andere geslacht om ging. Ze merkte het vanzelf wel wanneer haar gesprekspartner het vervelend vond, hoewel ze ervan op de hoogte was dat de meeste mannen het best konden waarderen. Hoe aandoenlijk sommigen de onzekerheid van vrouwen ook vonden en er uiteindelijk gebruik van maakten, vielen verscheidene mannen evenzeer op zelfvertrouwen, iets dat Alexis zeker bezat. Ze had tijd genoeg gehad om te piekeren over haar uiterlijk of haar gedeeltelijk negatieve karakter. Sinds ze zich besefte dat er niets was om negatief over te denken, had ze te tijd van haar leven.
Alexis volgde zijn bewegingen met haar ogen. Zijn T-shirt werd met een vlotte beweging over zijn hoofd getrokken, gevolgd door hijzelf die plaatsnam op de bar. Het initiatief van de bodyshots was hetgeen waar iedereen op wachtte. Elkander individu wilde zeer graag deelnemen met het spel, maar waren te gegeneerd om het zelf voor te stellen. Het waren stuk voor stuk watjes. Mensen die niet wisten hoe ze hun leven goed moesten leiden en angst vertoonden voor hun eigen schaamte. Het was zeer zielig als je het aan Alexis vroeg.
Met een lichte vorm van ongeduld wachtte Alexis af totdat hij de alcohol over zijn bovenlichaam zou laten glijden. Ze kon er niets aan doen, ze kon gewoonweg amper wachten. De drang vertonen om haar lippen in contact te laten komen was geen zonde, veel vrouwen zouden precies hetzelfde willen doen. Of ze het durfden was een andere vraag.
Toen het eindelijk het moment was, liet ze er weinig gras over groeien. Al snel bevonden haar lippen zich tegen zijn lichaam. Haar tong liet zich glijden vanaf onderaan zijn buik waar de meeste vloeistof zat tot ietwat naar boven. Het luide gejoel van allerlei mensen die hetgeen dat ze deden blijkbaar zeer amuserend vonden, liet haar voor kort grijnzen, al ging ze ongestoord verder met wat ze bezig was.

Account verwijderd

schreef:
Een geamuseerde blik verscheen op zijn gezicht toen Alexis hem vroeg of hij haar saai vond. Misschien wel, misschien ook niet, zij zou het waarschijnlijk ook nooit weten. Haar manier van kennismaken was saai geweest, misschien bleek ze uiteindelijk ook wel saai te zijn. Tijd zou het leren.
Bodyshots waren regelmatig zijn manier van kennismaken geweest. Preuts was hij niet, evenmin verlegen. Hij deed niet moeilijk over het uittrekken van zijn shirt, of elk ander kledingstuk. Hij was niet van plan om te strippen in de kroeg, maar dat kwam niet door onzekerheid of verlegenheid. Misschien zou hij het nog eens doen als hij de juiste persoon daarvoor tegenkwam. Zijn dagen bestonden niet bepaald uit plezier, dus alles wat hij tekort kwam overdag, haalde hij in de nacht weer in. Niet elke nacht, maar toch zeker wel regelmatig. Zijn nachten uit werkten bijna medicinaal, morgen zou hij weer vol energie zitten. Een normaal mens was hij niet, maar soms vond hij het prettig zich wel normaal te voelen. Normaal was niet verkeerd, hoewel anders hem ook wel aanstond.
De barman deed er lang over, waarschijnlijk om de mensen om hen heen nog eens extra op te hitsen. Voornamelijk de vrouwen waren nu geïnteresseerd in het tafereel, maar zodra het de beurt was aan Alexis, zou dat wel veranderen. De mannen in de kroeg hadden al eerder interesse in de vrouw getoond.
Alexis leek niet gegeneerd en ging direct voor wat ze wilde, dat stond hem wel aan. Vrouwen die wisten wat ze wilden en daar ook voor gingen, had hij altijd een stuk interessanter gevonden dan de vrouwen die altijd maar afwachtend waren. Mannen hoorden wat dat betreft dominant te zin in deze maatschappij, wat het des te interessanter maakte als dat niet het geval was.
Alexis liet geen druppeltje alcohol over, waardoor ze toch even bezig waren. De mensen om hen heen waren luid en enthousiast, waardoor hij niet de kans kreeg iets te zeggen. Dat gaf niet. Met alle geduld wachtte hij tot ze klaar was, waarna hij zijn shirt weer over zijn hoofd trok en hij met zijn hoofd naar de bar gebaarde. Haar beurt. Zijn beurt was leuk geweest, maar daarmee was het nog niet afgelopen. Hij leunde lichtjes tegen de bar terwijl hij Alexis bekeek, hij wist vrij zeker dat hij niet teleurgesteld zou zijn als dat shirt naar boven of zelfs uit ging. In de loop der jaren had hij een redelijk inschattingsvermogen ontwikkeld en als hij haar zo bekeek, was hij er vrij zeker van dat haar lichaam hem niet teleur zou stellen.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Alexis vond het gejoel en enthousiaste gedrag van de overige mensen uit de kroeg zeer aangenaam. Het was gek hoe mensen zich geëntertaind konden voelen door twee mensen aan bodyshots te zien doen, hoewel het voor nu grotendeels de vrouwen waren die zich lieten horen. Alexis begreep zeker waarom. De jongeman waarvan ze alcohol van zijn buik aan het drinken was, zag er zeer goed uit. Sterker nog, Alexis zou liegen wanneer ze zou zeggen dat ze hem onaantrekkelijk vond. Hij bezat een zeer knap gezicht en aan zijn lichaam ontbraken zeker geen spieren. Ze beschouwde het met haar tong over zijn bovenlichaam laten glijden alles behalve als een straf. Hij had gelijk, badyshots was een zeer interessante manier om kennis te maken, hoewel zijn naam nog steeds onbekend was en ze had het gevoel alsof dat nog een tijdje zo zou zijn. Uiteindelijk zou Alexis erachter komen, desnoods dwong ze hem.
Het feit dat hij zijn shirt weer aantrok, ervoer ze als spijtig. Zijn gespierde bovenlichaam was geen straf en stiekem had ze het leuker gevonden als hij zijn shirt iets langer van zijn lichaam gescheiden had gehouden. Er verder bij stil staan deed ze niet. Toen hij het teken gaf dat het haar beurt was, hief ze haarzelf op de bar door haar handen erop te plaatsen en zichzelf vervolgens op te trekken. Geen aarzeling vertoonde Alexis terwijl ze haar strakke shirt over haar hoofd trok. Het betekende dat het enige kledingstuk dat haar bovenlichaam voor een klein gedeelte bedekte, haar bh was,bestaande uit een dikke, zwarte, kanten stof. Het zorgde ervoor dat haar volle boezem onzichtbaar was voor elkander die er geen recht toe hadden.
Ze merkte hoe de mannen nu zij plaats had genomen op de bar plots een stuk aandachtiger werden. Talloze ogen kon ze op haar lichaam voelen branden, een prettig en onaangenaam feit tegelijk. Ze wist wat er door hun hoofden heenging, daar waren ze namelijk mannelijk voor.
Dezelfde fles die de mysterieuze jongeman eerder had gebruikt, nam ze vast. Het glas een beetje schuin gehouden om ervoor te zorgen dat het op haar lichaam terecht kwam zoals het hoorde.

Account verwijderd

schreef:
Hij had een goede keuze gemaakt door vanavond van kroeg te veranderen. Normaal gesproken vond hij kroegen als deze niet zo interessant, maar deze avond was interessant geworden. Waar de nacht zou eindigen was nog onduidelijk, maar als het zich zou voortzetten zoals het op dit moment deed, durfde hij wel een gokje te wagen. Ten slotte was het niet de eerste of de laatste vrouw waarmee hij contact gehad had. Vrouwen waren individuen, maar ze hadden altijd wel iets met een ander gemeen. Uiteindelijk wilden ze allemaal hetzelfde, hoe ze dat ook probeerden te verkroppen en verbergen.
Een tevreden grijns verscheen op zijn gezicht toen hij enkele wat teleurgestelde blikken toegeworpen kreeg. Als ze genoten van het aanzicht, waren er genoeg andere plekken waar dit centraal stond. Tegenwoordig waren er ook plekken waar vrouwen heen konden voor vermaak, hoewel hij het hen niet kon bieden. Hij had een heleboel gedaan, maar vrouwen vermaken tegen betaling was geen punt op het lange lijstje.
Zijn blik gleed ongegeneerd over het lichaam dat tevoorschijn kwam. Zoals hij al verwacht had, stelde dat hem niet teleur. Zelfs als ze niet verder zouden komen dan bodyshots, had hij in elk geval een aangenaam beeld om aan terug te denken. Aan dwingen deed hij niet, hij deed slechts wat een vrouw van hem verlangde. Niet meer en niet minder. Als Alexis besloot dat het hiermee genoeg was geweest, had hij daar vrede mee. Ondanks het werk dat hij deed, was hij niet ziek in zijn hoofd.
Rustig wachtte hij af tot de alcohol over haar lichaam gegoten werd, waarbij hij rustig bestudeerde welke plekken gevoeliger leken. Het waren de gevoelige plekken waar hij over het algemeen voor ging, waarom niet plezieren als je dat wel kon? Pas toen de alcohol over haar lichaam gegoten was, ondernam hij actie. Zijn lippen raakte haar huid zacht, enigszins plagend. Het puntje van zijn tong raakte haar huid ook zacht, waarbij hij heel langzaam de alcohol van haar huid deed verdwijnen. Hij begon bij de onderkant van haar buik, net boven haar broek en hij werkte zich langzaam naar boven. Langs haar navel, tussen haar borsten en uiteindelijk eindigend in haar nek. Geamuseerd glimlachte hij toen zijn lippen haar huid na lange tijd weer verlieten. Heel even bleven zijn lippen bij haar oor hangen.
'Aaron,' stelde hij zichzelf voor, waarna hij wat afstand van haar nam om haar de kans te geven om overeind te komen. Hij was niet van plan bij de bar te blijven hangen. Nu de bodyshots begonnen waren, zou het nog een hele poos druk blijven.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld