Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

RPG l Two Worlds, Six Candidates

Redamancy
Youtube ster

Redamancy schreef:

Kletstopic:
Two Worlds, Six Candidates l Kletstopic

WAARSCHUWING:
Deze RPG kan schokkende teksten bevatten. Lezen op eigen risico.

Regels:
- Schrijf met abn.
- Maak er een samenhangend verhaal van.
- Gebruik tekens ( ', ", *,) of vetgedrukt of schuingedrukt om aan te geven dat je in die zin iets zegt.
- Tussen elk stukje tekst dat jij geschreven hebt, moeten minimaal twee stukjes tekst van anderen zitten.
- Er moet minimaal één tekstvak geschreven zijn.

Verhaallijn:
Er bestaat een mythe over een oude "tweede" wereld waar mensen in verdwijnen en waar magie nog verder is uitgebreid dan in de eerste wereld. Uit de machtigste en meest prominente koninkrijken van de eerste wereld wordt iemand aangeduid om de tweede wereld te annexeren. Ieder koninkrijk bestaat uit een eigen soort wezens (bijvoorbeeld: heksen, tovenaren, vampieren, mensen, feeën en centauren). Dit veroorzaakt problemen, want hoe wilt een vampier samenwerken met een mens zonder zijn tanden in de mens te zetten? Voldoen de wezens aan de taken die ze krijgen? Bovenal, hoe verloopt de samenwerking om te overleven in de tweede wereld? Blijven de allianties staande?

Meer over de "tweede wereld":
De tweede wereld wordt ook wel "het onbekende" genoemd. Elke dag ziet die wereld er anders uit. De ene dag is het donker met bijvoorbeeld een zware storm die je het duister in kan sleuren en de andere dag is het gras groen en de lucht fel blauw met een prachtige natuur. Hoe vredevol het onbekende eruit kan zien op een dag, het is nóóit vredevol. Overal waar je gaat, schuilen gevaren. Om deze wereld te annexeren, moet er een portaal geopend worden. De vraag is alleen: Hoe?

Rollenverdeling:
Ilja a.k.a. Redamancy, Trickster
Renée a.k.a. Dauntless, Will-O-Wisp
Shiri, Elf
~
Barbara a.k.a. Ravenclaw, Gargoyle
FelixFelicis, Kobold
Exid, Vampier

Begin:
Het was vroeg in de ochtend, het licht begon net door te komen. Ieder doet zijn eigen ding, tot ze worden opgeroepen om zich netjes te kleden voor een hereniging van zes koninkrijken. Bij die hereniging zitten meer mensen die potentieel hebben om de tweede wereld te annexeren, maar de mensen die dat graag willen en het beste kunnen beargumenteren worden gekozen door de leiders van alle koninkrijken.

Redamancy
Youtube ster

Redamancy schreef:
"Thalia Pembroke"
Een zucht verlaat haar lippen. Ondanks dat het zo vroeg is, is Nathalia oftewel "Thalia" klaarwakker. Weer een dag met een man aan haar zij die haar niet respecteert, weer een dag geld toe-eigenen voor haar familie. Thalia laat de zoveelste zucht ontsnappen. Het liefst was zij die zucht geweest. Ze wilt al jaren niets anders dan ontsnappen, maar haar familie in de steek laten is het laatste wat ze zou doen. Normaal maakt zo'n groot kasteel, een jonge vrouw als Thalia, juist gelukkig, maar Thalia heeft dromen. Bijgelovig is ze niet, maar toch doet ze een wens zodra er een ster uit de hemel valt. De hoop is er, het geloof niet. Thalia loopt de vele trappen af. Een dienstmeisje opent de grote kasteeldeuren en voor Thalia verschijnt een erf met daaraan een grote brug die bij een dorpje eindigt. Iedere keer wanneer iemand wilt buigen, kneed Thalia als het ware de hersenen in de twee woorden "niet buigen". In het middelpunt staan is niet iets wat Thalia aantrekt. Iets dieper het dorpje in, staat een kleine gezellige markt. Het ziet er erg vriendelijk en uitnodigend uit. Echter voelt Thalia zich niet zo uitgenodigd. Ze verschuilt zich achter een leegstaande winkel en observeert de gebaren die de mensen maken. De gewoontes van mensen vindt Thalia raar, maar buitengewoon interessant. Thalia schrikt wanneer ze op haar schouder getikt wordt en draait zich in een keer om. Oh Absolem, u bent het maar. Een heer in een net pak staat voor haar. "Majesteit, ik heb u toch niet gestoord?" Thalia schudt haar hoofd en wacht ongeduldig tot hij zijn zegje doet. "U wordt terug verwacht voor een hereniging van de zes koninkrijken. Een korset is noodzakelijk." Zegt de heer genaamd Absolem. Dank u, ik verwacht over tien minuten naar het kasteel te gaan. Absolem knikt, buigt en loopt weer weg.
Eenmaal in het kasteel wordt ze begroet door haar man, de prins. Hij legt uit dat er een korset en kousen zijn neergelegd boven en dat het dienstmeisje helpt met het korset. Thalia kreunt van de pijn en hapt naar adem. Het dienstmeisje zegt dat het nog één keer moet dus trekt ze weer aan de draden van het korset en strikt ze. Thalia probeert op adem te komen, wat moeilijk gaat in verband met het strakke keurslijf. Even later wordt er geroepen dat de koets klaar staat en na weer tien minuten is Thalia op weg naar de hereniging. Ze heeft geen idee wat er daar plaats gaat vinden, maar ze hoopt op iets avontuurlijks.

Anoniem
Youtube ster

Ravenclaw schreef:
"Dit kan mijn laatste paar uur op wacht zijn.." Denkt Flint. Hij zit op zijn voetstuk en zwaait zijn benen zenuwachtig op en neer. Aan weerszijden van hem staat om de 10 meter een nieuw voetstuk op de muur met een gargoyle op zijn plaats. Ze zijn allemaal versteend, natuurlijk. Zij hebben waarschijnlijk nog een eeuwigheid te gaan. Flint is sinds hij weer terug op wacht is gestuurd niet meer in steen verandert, ookal lijkt het de tijd te versnellen. Hij wil zijn mogelijk laatste keer op wacht zelf uitzitten.
Het is nu al een week geleden dat precies op deze plek de muur werd aangevallen door een groep orcs. Er zit nog steeds een bijl in de muur, die rakelings langs Flint's hoofd was gegooid. Het zou opzich niet zoveel uitmaken als hij zou worden onthoofd, zolang zijn hart intact is blijft hij in leven en de tovenaar die de gargoyles creeërt kan nieuwe lichamen voor je maken als je oude te toegetakelt is. Maar Flint is best gehecht geraakt aan zijn huidige lichaam. Er zitten al wat barsten en gaten in, maar verder is hij nog in goede staat.
De gargoyle is zo in gedachten opgegaan dat hij niet merkt dat een sterk gebouwd mens langs de muur naar hem toe loopt. "Haldis!" Roept de man. Flint schrikt op uit zijn gedachten en kijkt naar beneden. De man die er staat herkent hij als guard Algor. De gezaghebber over de gargoyles. Niet dat het een moeilijke taak is, aangezien de gargoyles geen pauzes krijgen en ook nooit afgelost worden, zoals bewakers van andere races wel krijgen. Meestal is de man in een van de vele herbergen in Aras te vinden. "Volg mij, je wordt verwacht in het kasteel." Zegt hij, met een norse blik. Waarschijnlijk heeft hij een slechte werkdag. Flint zet zichzelf af van zijn zitplaats en slaat zijn vleugels wijd open, zodat ze hem als een soort parachut naar beneden laten glijden. Hij landt voor de voeten van Algor, die twee koppen groter is dan hem. Er gaan geruchten rond dat de man afstamt van een reus. De man haalt zijn neus op, draait een kwartslag en begint dan terug te lopen naar waar hij vandaan kwam, de westelijke poort van de muur. Flint volgt hem te voet, ookal is het sneller om te vliegen, het is wel zo beleefd om naast hem te lopen.
Algor is niet het enige mens dat in Aras woont. Het koninkrijk accepteert goedaardige wezens van alle soorten en maten. Er wonen mensen, elfen, dwergen, en uniekere wezens in prachtige kleuren waarvan Flint de namen niet eens weet. Alleen het koningshuis bestaat grotendeels uit mensen.
Wanneer Flint en Algor eindelijk aankomen bij het kasteel, worden ze begroet door de koning's adviseur. "De koning zal u zo zien, maar eerst moet u wat.. nettere kleding aan doen." Zegt ze, en haar blik gaat snel op en neer van zijn ogen naar zijn kledij en weer terug. Flint kijkt zelfbewust naar beneden. Hij draagt een verscheurt, lang shirt met een oude, half vergane riem om zijn middel. Zijn broek is ook niet in een geweldige staat en zijn blote voeten maken harde geluiden op de stenen bevloering.
Nadat Flint in nettere kleding is gestoken door een knecht wordt hij naar de troonzaal gebracht, waar hij een diepe buiging maakt voor de koning. Deze vertelt hem dat er een koets klaarstaat voor ze, en een paar minuten later zijn ze op weg naar de hereniging.

Anoniem
Youtube ster

Taemin schreef:
Zoals gewoonlijk was Hyun Sik weer te vinden in de kroeg. Om het koninkrijk heel lagen een paar kroegen en het was een dagelijkse activiteit voor hem om er heen te gaan. Als je hem nodig had kon je het beste langs alle kroegen gaan en dan wist je zeker dat je hem tegen kwam. Op dit moment was de kroeg aardig leeg omdat veel mensen hun klussen moesten doen, maar omdat hij een vrije loper was kon hij doen wat hij wilde. Hij tikte met zijn vingers op de bar en keek de barman aan. De barman wist gelijk wat hij bedoelde en begon het drankje voor Hyun Sik te maken. Ineens vloog de kroegdeur open en hij draaide zijn hoofd naar de deur toe. 2 wachters stonden bij de deur en liepen op hem af. Hij duwde zich met zijn ellebogen van de bar af en liet een zucht over zijn lippen rollen. Hij was benieuwd wat er nu weer aan de hand was. "Demon, je wordt verwacht bij de hereniging van de zes koninkrijken. Bij het kasteel staat er een koetst voor je klaar en die brengt je naar de exacte locatie", riep een van de wachters door de kroeg heen. Hyun Sik keek vaag naar wachters en sloeg boos op de bar. Hij had wel ergens gehoord dat er een hereniging van de zes koninkrijken was, maar niet dat hij er bij moest zijn. Hij stapte van de barkruk af en pakte zijn inmiddels gevulde glas weer. "Die kan je beter..". "Wat? Wat kan ik beter?", riep hij dreigend naar de wachters. Pissig liep hij met zijn glas de kroeg uit en baande hij een weg naar het kasteel toe. Op dit moment had hij er helemaal geen zin in..

Na een paar minuten lopen kwam hij bij het kasteel aan en zag hij al een zwarte koets voor de deur staan. Hij grijnsde en gooide zijn glas tegen de muur aan, zijn glas knalde kapot, wat veroorzaakte dat de koning naar hem keek. De koning zuchtte en wees gelijk naar de koets toe. "Demon, we weten dat je niet naar de koning luistert. Maar probeer je straks te gedragen..", zei een van de hoofdwachters. Hyun Sik knikte maar en zwaaide naar de koning. De koets werd voor hem geopend en hij ging in de koets zitten. "Hier zijn nette kleren voor Demon, zorg ervoor dat hij ze aantrekt", zei de koning dreigend tegen de wachters die meegingen. De wachters knikte en bogen voor de laatste keer naar de koning. "Kunnen we eindelijk gaan?", schreeuwde Hyun Sik de koets uit, wat maakte dat de koning woedend terug het kasteel inliep. Even later kwam er beweging in de koets en waren ze op weg nar de hereniging.

FelixFelicis
Straatmuzikant

FelixFelicis schreef:
Kaffax legde het briefje op zijn bed, en zuchtte. Hij vond het niet fijn om Flannery - zijn tovenaarsleraar en vriend - achter te laten, maar hij had niet veel keus. Hij wou rondreizen, bergen beklimmen, zeeën bevaren, gewoon meer zien. Flannery zou hem nooit zomaar laten gaan, daar was hij veel te beschermend voor. Kaffax kon ondertussen heus wel voor zichzelf zorgen, en dat wist Flannery goed. Flannery was, simpelweg, angstig van aard. Geen wonder dat hij zijn leven spendeerde onder bescherming van een leger stenen beschermers, vier torenhoge muren en zijn massa's aan kennis over zowel defensieve spreuken als illusie-spreuken.

Maar Kaffax verwijtte hem dit nooit. Flannery had nou eenmaal zijn leven altijd onder bescherming geleefd, en was meer dan een beetje goedgelovig, en geloofde daardoor nog steeds in de verhalen van grote, enge, vierkoppige draken zou groot als bergen.

Kaffax realiseerde zich dat hij verdwaald was in zijn gedachtes en raapte zich bij elkaar. Hij moest echt weg, anders zou hij niet gelijk met de gargoyle mee kunnen. Toen hij in de hal langs de studiekamer van Flannery liep, pauzeerde hij. Moest hij dit echt doen? Door de deur heen hoorde hij het gekrabbel van een veer op perkament, en het belletje aan de halsband van Flannery's kat, Rowan. Flannery was zo goed tegen hem geweest... Nee, hij moest dit doen. Kobolds leven niet al te lang, dus hij moest er het beste van maken. Plus, hij heeft beloofd terug te keren. Flannery zal het heus wel begrijpen.

Stilletjes liep Kaffax de trap af, en hield stil bij de deur. Hij wierp de kap van zijn lange, donkere mantel op en opende de deur tot een kiertje, waardoor hij naar buiten glipte. Er was vrijwel niemand in zicht, en de mensen die Kaffax zagen dachten er niks bij, vermoedend dat hij maar gewoon een gnoom, dwerg of ander klein wezen was onder een grote mantel. Kaffax liep voort en voort, zijn hoofd naar beneden gebogen maar met zijn ogen naar voren, recht op de grote poort aan het einde van de lange straat af. De poort stond in een boog in de muur, hoewel deze meer leek op een tunnel omdat de muur zo lang was. Eenmaal daar wachtte hij tot er niemand in zicht was en kroop tegen de muur op met behulp van zijn klauwen en wat bakstenen die uit de muur staken. Hij ging zitten op een ondersteunende balk, en wachtte daar af tot de koets langskwam.

Na een dik uur gewacht te hebben kwam de koets. Kaffax bereidde zich voor om zich te laten vallen op het dak van de koets. De poort werd langzaam open geduwd door twee wachters... de koets kwam steeds dichterbij... en hij liet zich vallen, recht op het dak, met een zachte plof. Ze hadden niks gemerkt.

Kaffax volgde het gesprek tussen een mens en de gargoyle, maar het was redelijk saai. Het bestond voornamelijk uit de man (blijkbaar de koning) die praatte over zichzelf, zichzelf en zichzelf, terwijl de gargoyle alleen maar terughoudig instemde met hem. Na een tijdje stilte hoorde hij een gesnurk, dat steeds luider werd, en besloot door het achterraampje te kijken. Hij zag een slapend mens in veel te sjieke kleding met een kroon op, en een stenen achterhoofd. Zachtjes opende hij het raampje, en tikte de gargoyle aan. "Hiya!"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gefascineerd keek Ava naar de man die voor haar verdronk. Ze had al zovele wezens naar hun dood geleid, maar hun uitdrukking was telkens anders. Sommigen smeekten voor hun leven, anderen schreeuwden, een enkeling accepteerde zijn dood in stilte. Langzaam nam ze zijn levensenergie op. Ze zou het snel kunnen doen, de man een korte dood bezorgen. Echter wilde ze hem duidelijk maken hou fout het was hun gebied te betreden. Hem de tijd geven na te denken over deze foute keuze. Ze bleef staan nog lang nadat zijn lichaam volledig in het moeras was verdwenen. Andere wezens zouden zich aan zijn vlees te goed doen. Het was een vorm van symbiose. De wisps zorgden voor zowel hun eigen als hun voedsel en kregen in ruil daarvoor bescherming van de andere wezens.
"Ava ik heb je overal gezocht. De ouderlingen willen je spreken." Broeder Eli kwam over het moeras naar haar toegerend. "De ouderlingen? Waarom?" vroeg ze verbaasd. "Is er een vergadering?"
"Nee ze willen jou alleen spreken. Waarom weet ik niet er werd erg geheimzinnig over gedaan."
'Dan kan het niet veel goeds betekenen' dacht Ava, maar sprak haar gedachten niet luidop uit. "Dankje om me te waarschuwen. Ik vertrek onmiddellijk." De will-o-wisps woonden in een treurwilg die diep in het moeras was gelegen. De boom was reusachtig, maar via de stam kon men een gebied onder het moeras bereiken dat nog groter was. De raad der ouderlingen was in het topje van de kruin gevestigd. Ava was nerveus. Ze kon zich niet herinneren iets fout te hebben gedaan. Haar hele leven lang had ze altijd gedaan wat van haar werd verlangd. Voor de deur van de vergaderzaal haalde ze diep adem. Ze streek haar kleding glad en klopte aarzelend aan.
Ze moest naar boven kijken, wilde ze de gestoelten van de raad zien. De tien oudste en meest wijze wisps keken haar allen aan. Zuster Cae nam het woord: "Ava lange tijd hebben we er ons over gebogen een kandidaat uit te kiezen om onze soort te vertegenwoordigen op de herenigingen van de koninkrijken. Dit klinkt ongewoon. Onze soort heeft altijd contact met hen vermeden, maar als we de toekomst juist belicht hebben zal dit in ons voordeel kunnen werken. We kozen voor jou, door je opmerkelijke zelfstandigheid en schrandere aard. We hopen dat je ons niet teleur zult stellen. Een gepaste outfit en koffer zijn reeds gemaakt. De reis zal lang duren. We willen niet dat iemand je terug kan traceren, vandaar dat je verschillende omwegen zult moeten nemen. Natuurlijk zijn we niet onredelijk, democratie is wat ons volk zo sterk maakt. Als je weigert zal dit erg jammer zijn, maar we willen je hier wel de keuze toe geven. Dus wat is je antwoord op deze opdracht?"

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Zoals gewoonlijk was Dayla te vinden in de nationale bibliotheek van Magron, het land waar ze verbleef. Hier bestudeerde ze magie, spreuken en de geschiedenis van onder andere de alliantie der zes koninkrijken, maar ook de verschillende oorlogen tussen Eskye en Magron. Kennis was het machtigste wapen in een gevecht en zij wilde hier dan ook veel gebruik van maken. Natuurlijk hielp het ook wel dat ze erg bedreven was in magie, maar uiteindelijk zou ze een strijd winnen met haar tactieken, niet haar krachten.

Het was rond het middaguur dat Dayla ineens werd onderbroken door een boodschapper van de koning, Ilvisar III. Dayla hield er niet van dat mensen zomaar de bibliotheek in kwamen en haar stoorden, maar de koning was de enige waar ze het van accepteerde. Ze dankte dan ook haar leven aan hem. Dayla nam de brief aan en bekeek het kort, waarna ze meteen opstond om de bibliotheek te verlaten. Haar aanwezigheid werd vereist bij de koning en het klonk ernstig.

Nog geen tien minuten later knielde Dayla neer bij de troon van de koning. 'U vroeg om mijn aanwezigheid, uwe hoogheid?' vroeg ik. Ilvisar knikte alleen even voordat hij het punt aan haar begon uit te leggen. 'Binnenkort is er een audiëntie met de zes koninkrijken,' begon hij. De elf fronste onmiddellijk. 'Dus ook...?' De koning leek haar allang te begrijpen en schudde haar hoofd. 'Eskye houdt zich afzijdig dit keer, wat goed is.' vertelde hij. 'In ieder geval, er staat een missie te wachten. De details zal je dan wel horen, maar als ervaren oorlogsstrategist en bevoegd magiër zou ik jou als representatieve van Magron willen sturen. Wil je deze opdracht accepteren?' Lang dacht Dayla niet na. 'Als dat is wat u wenst, dan is dat mijn bevel.' zei ze, Dayla stond op, boog nogmaals voor de koning, waarna ze de zaal verliet. Het eerste wat ze moest doen, was voorbereidingen treffen voor haar reis. Een lange reis.

Redamancy
Youtube ster

Redamancy schreef:
"Thalia"
De paarden lopen met kleine passen vooruit. Thalia steekt haar hoofd uit de koets en beveelt de koetsier sneller te gaan. Op redelijke snelheid zou je er met twee uur moeten zijn. De hereniging vindt plaats in het midden van de zes koninkrijken. Ze zouden allemaal twee of drie uur moeten reizen. Thalia vertegenwoordigt Norbridge Kingdom op de hereniging al sinds ze met de prins moest trouwen. Sommige koninkrijken weten niet van haar gave af en denken dat ze menselijk is. Dat zal een mooie verassing zijn als ze iets verkeerds bij Thalia's koninkrijk willen doen. Wanneer ze bijna arriveren bij de bestemming, verandert Thalia van gedaante. Een jonge mysterieuze vrouw, verandert in een oudere dame. Geen enkel koninkrijk weet van de tragedie van de vrouw van koning Kalatas de tweede. Daarom moet Thalia doen alsof zij de koningin is bij de herenigingen. De koning wilt dat andere koninkrijken zo weinig mogelijk details weten over Norbridge Kingdom. Wanneer de koets stopt, opent iemand het deurtje en geeft Thalia een hand. Thalia neemt de hand aan en loopt het kleine trappetje af. De man kust haar hand. Welkom reine, dat uw bezoek aangenaam mag zijn. De man escorteert haar naar de deur. Voordat ze de reeds geopende deuren binnen stapt, draait ze zich om en neemt het prachtige erf in haar op. Thalia haalt even diep adem en stapt dan naar binnen. Ze komt binnen in een grote hal. Overal staan zwarte rozen. Precies zoals ze bij de vorige hereniging gesuggereerd had. Op dit soort gelegenheden genoot ze en maakte ze gebruik van de macht, maar normaal is dat niks voor haar. Thalia wilt alleen maar genieten van de tijd uit het kasteel.

Anoniem
Youtube ster

Taemin schreef:
Hij had gehoopt dat ze er na een halfuur al wel waren, maar hij zag nog steeds geen koninkrijk in de verte. Een zucht rolde over zijn lippen heen en keek de koetsraam uit. Stiekem hoopte hij had dat er paar mensen in het koninkrijk waren zodat hij zijn honger gevoel kon stillen. Het was al ruim anderhalf dag geleden dat hij zijn laatste prooi had gehad en het bloed wat hij in de kroegen kon halen beviel hem niet. Meestal was dat bloed al een paar dagen oud en ging de smaak ervan af. Het smaakte nergens naar en vaker werd hij er zelfs hongeriger van. Hyun Sik smeet onder het rijden de koetsdeur open en keek over de deur de verte in. Eindelijk zag hij het koninkrijk liggen en kwam er een grijns op zijn gezicht. Als het langer zou gaan duren zou hij sowieso gek worden en was de kans aanwezig dat de koets niet heel aankwam. "Demon, terug de koets in!", schreeuwde een wachter naar hem toe. Hyun Sik rolde zijn ogen en trok met een grote kracht de koetsdeur dicht. De koetsdeur raakte los en viel met een klap op het grind. Een korte lach kwam er uit zijn mond en hij plofte weer op het bankje neer.

Na 10 minuten stonden ze eindelijk voor het koninkrijk en sprong hij de koets uit. De wachters waren inmiddels omsingeld om de koets en bekeken de schade wat hij had aangericht. Voordat ze hem konden aanspreken was hij alweer verdwenen. Hyun Sik gooide de kleren die hij van de koning kreeg op de grond en stopte zijn handen in zijn leren jas. Hij haatte het als hij nette kleren aanmoest en helemaal voor zo'n evenement als dit. Hij zag dat er iemand op hem afliep en hij hield zijn wenkbrauw omhoog. Toen de man zijn arm wilde vastpakken liep hij vooruit en duwde hij met zijn schouder de man aan de kant. "Ik vind het wel", zei hij dreigend en liep richting de grote deuren. De deuren stonden al open en blijkbaar waren er al mensen aangekomen. Vlak naast zijn koets stond nog een koets. Hyun Sik hield een hand door zijn haren heen en stopte zijn handen weer in zijn leren jas. Hij baande een weg richting de deuren en negeerde de mensen die naar hem bogen. Het kasteel zag er qua kleren redelijk licht uit en hij vond het nu al verschrikkelijk.

Anoniem
Youtube ster

Ravenclaw schreef:
((Dit hebben en ik samen geschreven en telt dus als allebei onze stukjes))

"..En mijn knechten deden niets! Kan je dat geloven?" Zegt de koning. Hij kijkt Flint verbaast aan. "Eh.. Nee, natuurlijk niet uwe hoogheid!" Antwoord de gargoyle. Eigenlijk heeft hij geen flauw idee waar de koning het over heeft. Hij was al afgehaakt toen de man begon over de nieuwe mantel die hij aan heeft, die hij speciaal voor de gelegenheid heeft laten maken. Flint kijkt naast zich uit het raam. De koets rijdt stapvoets door een dichtbebost gebied. Na 100 bomen te hebben geteld schraapt de gargoyle zijn keel. "Weet u hoe ver het is naar de hereniging?" Vraagt hij, maar krijgt geen antwoord. Hij hoort opeens een snurk en kijkt op, de koning is in slaap gevallen. Flint grinnikt, gaat weer terugzitten in de positie waar hij net in zat en staart bedenkelijk uit het raam.

Flint schrikt op uit zijn gedachten wanneer hij op zijn schouder wordt getikt en geeft een gil. Hij draait zich om en ziet een klein draak-achtig wezen voor zijn neus. "Hoi, ik ben Kaffax, ik ben een kobold, en ehm, weet je wat kobolden zijn? We leven onder jullie koninkrijk, en we zorgen dat jullie riolering in goede staat is, en we stammen af van draken, en we eten voornamelijk paddenstoelen, en.." De kobold stopt langzaam met praten en staart Flint aan. De gargoyle laat een hoog geluidje uit zijn keel ontsnappen. "Oke.. Er staat een draakje tegenover me.." Denkt hij. "Denk maar niet dat je de koning ook maar met een poot aan kan raken!"
De kobold kijkt hem verbaast aan. "W-wat? Natuurlijk niet! Daarom ben ik helemaal niet hier!"
"Waarom ben je hier dan wel?" Vraagt Flint hem, en kijkt hem fronsend aan. Hij heeft geen idee of hij de kobold kan vertrouwen. Wat als hij gewoon de juwelen van de koning wil stelen?
"Ik eh.. wil meer zien van de wereld en eh.. op.. avontuur? Ik zit al jaren bij tovenaar Flannery in de leer.. ik kan je helpen! Waar gaan we heen?" Bazelt Kaffax. Hij sluit zijn ogen en glimlacht breed.
"Ehm.." De gargoyle betwijfelt of hij de kobold wel kan vertrouwen, maar waagt het er uiteindelijk op. "Er is een hereniging van alle koninkrijken, en ieder koninkrijk moet een vertegenwoordiger meenemen. Dat ben ik dus." Legt hij uit.
"Ooh, cool! Vast niet Aggaf denk ik, bijna niemand weet nog dat we bestaan." zegt de Kobold, terwijl hij zich achter een van zijn lange, spitse oren krabt "Maar ik mag vast wel mee, toch? We zijn gewoon een koninkrijk!"
"Ik denk het wel?" Zegt Flint aarzelend, en werpt een blik op de slapende koning. "Maar ik weet hoe de koning er van mening over zal zijn.."
De kobold kijkt hem verward aan. "Hoe bedoel je..?"
"Nou," Legt Flint uit. "Ik vertrouwde je ook niet toen ik je voor het eerst zag, ik heb geen idee wat de koning zal doen als hij je ziet."
Kaffax kijkt Flint bedenkelijk aan. "Nou eh... Ik ehh... Kan me... Verstoppen? Wat gaan jullie eigenlijk doen op die vereniging?"
"Ik weet er zelf weinig van om eerlijk te zijn.." Zegt Flint. "Alleen dat er een hereniging is en ze een vertegenwoordiger nodig hebben van ieder koninkrijk. Misschien zou jij jouw koninkrijk kunnen vertegenwoordigen, als er toch niemand anders is die het doet."
"Ja... Ja! Ze hebben me nodig daar, zal wel moeten!" Roept Kaffax uit. De koning kreunt in zijn slaap, en Kaffax krimpt een beetje in elkaar. "Oeps, sorry.."

De koning schrok erg toen hij wakker werd en een klein draakje naast de gargoyle zag zitten, maar nadat Kaffax zijn verhaal had gedaan vond de man het geen probleem als hij meereisde.
Na een paar uur reizen, waaronder Flint zich stiekem in steen had veranderd zodat de tijd iets sneller voorbij ging, rijdt de koets het pad naar de plek waar de hereniging plaatsvindt op.
Wanneer de koets tot stilstand komt opent Flint het deurtje. Hij laat de koning er als eerst uit, en stapt daarna zelf achter hem aan de frisse lucht in. Hij hoort Kaffax achter zich uit de rijwagen springen en hij komt met een plof neer op het terrein.
De koning wenkt de twee, waarna hij een beetje waggelend naar een grote kasteeldeur begint te lopen. Kaffax en Flint kijken elkaar even aan en volgen de man naar het grote kasteel.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Op een kelpie galoppeerde Ava door de moerassen. Kelpies waren een soort moerasmonster. Ze vertoonden wel wat gelijkenissen met de Wisps. Net zoals hen lokten ze mensen met hun uiterlijk lokten ze mensen naar hun dood. In tegenstelling tot de Wisps hadden kelpies een dierlijk uiterlijk, met name dat van prachtige paarden. Hun soorten werkten al jarenlang samen. Ze beschermden elkaar en in ruil daarvoor mochten de Wisps kelpies als transportmiddel gebruiken.
Ava had toegezegd op het verzoek van de wijzen. Het zou voor haar de eerste keer zijn dat zich buiten het moeras begaf, maar als zij diegene was die meest geschikt was voor de taak, dan zou ze deze naar best vermogen uitvoeren. Zoals haar was opgedragen had ze een menselijk uiterlijk aangenomen. Enkel iemand met een zeer goed oplettend oog zou af en toe iets blauw zien opvlammen in haar ogen. Ze nam een grote omweg om eventuele spionnen te misleiden. Nu pas kwam het in haar op dat deze samenkomst weleens een valstrik zou kunnen zijn om hun ras in de val te lokken. Zouden ze daarom Ava een minder belangrijk lid van hun gemeenschap hebben gestuurd? Nee dat kon niet, zoiets zou voorzien zijn, dan zou niemand zijn vertrokken.
De hereniging nam plaats op een kasteel van een volk dat volledig was verdwenen. Het paleis was wat aan de afgesleten kant, maar de centrale ligging, maakte de plaats ideaal voor samenkomsten zoals deze. Ava reed zonder teugels of zadel. De stal knecht wist dus ook niet precies wat van hem werd verwacht toen ze van het paard afsteeg. "Hij eet geen stro, maar vlees, liefst zo vers mogelijk. Je kunt het hem best zo snel geven. De reis heeft hem hongerig gemaakt, een jongen als jij is voor hem een overheerlijk hapje." Het kon Ava niet schelen of deze jongen opgegeten werd door haar kelpie of niet. Trillend op zijn benen begeleidde hij het witte paard met wier aan zijn hoeven naar de stallen. Ondertussen betrad Ava het binnenplein. Haar jukt, die lang was maar teven van een lichte doorschijnende stof, was maar weinig verhullend. Ze voelde hoe enkele blikken over haar gleden. Met minachting keek ze naar de tuin. Natuur hoorde niet zo nauwgezet onderhouden te zijn. Zwarte rozen, wie hield er nu van zoiets artificieel. Om eerlijk te zijn kon ze niet wachten tot ze opnieuw naar het moeras kon reizen.

_________________________________________________________
Outfit + menselijk uiterlijk

Redamancy
Youtube ster

Redamancy schreef:
"Thalia"
Steeds meer opmerkelijke wezens verzamelen zich in de hal. Thalia kijkt zo ongeïnteresseerd als mogelijk, pakt een roos uit een van de witte bloempotten en neemt de fantastische levenloze geur in zich op. De prachtige vorm van de roos is enkel schijn, want de verf heeft de roos allang doen sterven. Nadat bijna iedereen gearriveerd is, loopt Thalia richting de vergaderzaal. Een grote, ovale, donker eikenhouten tafel staat in het midden van zes stoelen. Elke stoel bevat een gouden naamplaatje met sierlijke letters. Ze loopt even langs alle stoelen, tot ze op zo een bordje de naam Sirene ziet staan, de naam van haar overleden schoonmoeder. Ze gaat op de bijbehorende stoel zitten en bestudeert de ruimte. Zwarte rozen, een groot zilveren dienblad met chique wijnglazen en flessen en een witte, met de tijd beschadigde stenen muur. Een paar minuten nadat Thalia plaats heeft genomen, komt er een bediende binnen die bij elke stoel een wijnglas neerzet. Hij schenkt de rode wijn alleen in bij de mensen die al zitten. Niet veel later komt de bediende weer langs de aanwezigen, maar deze keer met een klein dienblad waarop een aantal sigaretten liggen. Thalia neemt een van het dienblad af en de bediende steekt de sigaret voor haar aan met een gouden aansteker. Ze hijst aan haar sigaret en blaast de rook nonchalant uit. Het leek uren te duren voordat iedereen aan de ronde tafel zat aangeschoven. Ongeduldig tikt ze met haar zwart gelakte nagels op de eikenhouten tafel. Ze wilt graag weten waarvoor iedereen hier bijeen is geroepen. Deze herenigingen komen niet vaak voor, dus het moet iets bijzonders zijn.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld