Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orpg || Forbidden Love

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Alexander (Alex) David Trevino

-----

23 years old

Account verwijderd

schreef:

Carisah Katherina Stone.

Begin komt hieronder (:

Account verwijderd

schreef:
Terwijl Carisah het kasteel bewonderde, liep ze richting het kasteel. Het zou de eerste keer worden dat ze het kasteel vanbinnen kon bekijken. Het was waarschijnlijk net zo groot en net zo mooi als vanbuiten. Het was een zonnige dag en er was geen enkel wolkje te zien in de lucht. Ze was nerveus. Nog nooit had ze zich zo gevoeld als nu. Vandaag was de dag dat er een dienstmeisje zou worden gekozen door de koning. Het enige wat ze wist is dat hij nog eer jong was, maar toch zorgde hij goed voor het volk. Hij was bij meerdere mensen geliefd en veel mensen waren ook voor dat hij koning zou worden. Ze wist niet of hij verder nog broers of zussen had, maar dat was niet wat nu belangrijk was. Haar ouders mochten niet mee en ze wist niet waarom. Het zal waarschijnlijk te maken hebben met privacy.
'Naam?', een gemeen uitziende man stond voor de grote deur. 'Carisah Stone', zei ze. Het stukje papier pakte ze uit één van de zakken in haar jurk en ze overhandigde het aan de man. Hij pakte het met een vies gezicht aan en vervolgens zag ze hoe zijn ogen over het papier gleden. Op het papier stond een uitnodiging en de dag waarop ze moest komen opdagen. Er waren genoeg meiden in de stad, dus de kans was erg klein dat ze gekozen zou worden. Als het niet verplicht zou zijn, zou ze niet zijn gegaan. Ze wilde haar ouders helpen met hun werk, zodat hun het minder zwaard hadden. In vergeleken met de man voor haar was ze niet bepaald rijk gekleed. Haar ouders waren niet rijk. Het enige waar ze soms aan verdienden was hun oogst, maar die lukte niet altijd. Ze had vaker dat ze dagen zonder eten zat. 'Loopt u maar verder', voor even knikte ze en liep ze verder. Een andere man leidde haar naar een zaal. Verschillende meiden stonden naast elkaar. Allemaal zagen ze anders uit. Onzeker liet ze zichzelf leiden door de man naar de rij. Sommige meiden wierpen haar een gemene blik toe, maar die probeerde ze sterk te negeren. Haar hoofd boogde ze naar de grond, ervoor zorgend dat haar haren voor haar ogen vielen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Kijkend in de spiegel knoopte hij zijn blouse vast. Hij had zeker mensen die hem konden aankleden maar hij vond het totaal niet fijn als hij werd aangekleed. Hij kon dit prima zelf en het was toch een beetje privacy wat hij graag wilde behouden. Vele andere koningen vonden het maar geweldig om aangekleed te worden door allemaal vrouwen. Maar van dat gepluk en getrek moest hij niets hebben. Hij likte kort over zijn lippen en pakte zijn mantel van het bed. Zijn rode fluwelen mantel die zo vreselijk zacht en warm was. Hij deed de mantel om en bekeek zichzelf nogmaals in de spiegel. Hij was jong, maar je kon duidelijk aan zijn houding zijn dat hij machtig was en vooral erg rijk. Met een goedkeurend knikje liep hij naar de deur en sloeg de twee houten deuren open waarna hij over het rode tapijt richting de ontmoetingszaal. In deze zaal ontmoeten hij mensen die in het kasteel kwamen, dit konden jonkvrouwen zijn, mensen uit andere koninkrijken, zakenpartners maar ook net zoals vandaag een stel vrouwen. Hij deed al zijn ontmoetingen in dezelfde zaal aangezien deze vrijwel niks prijs gaf van de rijkheid van het kasteel zelf, dit wilde hij ook niet omdat mensen anders alleen voor hem wilde werken of samen wilde werken omdat hij zijn rijkdommen in het kasteel had staan. Maar hij ging goed met zijn rijkdom om, en gaf het aan goede dingen uit.
Hij werd uit zijn gedachten gehaald toen twee lakeien de deuren voor hem opende en hij naar binnen liep. Hij liep richting zijn troon en nam plaats waarna hij kort naar de vrouwen voor hem keek. De een viel meer op dan de ander. Sommige hadden erg blote kledij aan, sommige zagen er erg arm uit en sommige leken totaal op de verkeerde plek te zijn. 'Gegroet.. en vooral welkom in het kasteel. Ik heb jullie bijeen laten komen omdat ik een vrouw nodig heb die mij kan helpen met de kleine dingen waar ik momenteel geen tijd voor heb. Ik zoek dus een dienstmeisje en ik hoop dat een van jullie de taken kan vervullen.' Hij likte zijn lippen 'Kom één voor één naar voren en stel jezelf voor, je leeftijd en waarom ik jou zou moeten aannemen als dienstmeid..' Hij keek op en wenkte het eerste meisje in de rij.

Account verwijderd

schreef:
Na enkele minuten waren er al meer dan vijf meisjes aangekomen. De één zag er rijker uit dan de andere. Voor even friemelde Carisah aan haar onverzorgde jurk, schamend voor hoe ze eruitzag. Haar blik gleed langs de zaal. Hij was enorm en op de plafond waren verschillende tekeningen en kroonluchters te zien. Het leven leek zo makkelijk en mooi hierbinnen. Op de muen waren er verschillende schilderijen te zien en de pilaren hielden de kasteel heel. Een zucht ontsnapte er uit haar mond en vervolgens keek ze op. Een deur werd door twee lakeien geopend. Een jong uitziende man kwam uit de deur vandaan, met een rood fluwelen mantel achter zich aan wapperend. Enkele ringen sierden zijn vingers, maar er was geen kroon te zien bovenop zijn hoofd. Vol bewondering volgde ze hem met haar ogen. Hij was vreselijk rijk, maar had hij een goede persoonlijkheid? Hij nam plaats op zijn troon en vervolgens keek hij iedereen één voor één aan. Sommige meiden hoorde ze naast haar zuchtten, waardoor ze even haar hoofd schudde. Deze meiden waren niet te begrijpen. Waarschijnlijk wilden ze alleen als dienstmeid werken voor de luxe en om dichterbij de koning te komen.
Zijn stem liet een echo achter in de zaal wanneer hij sprak. Aandachtig luisterde ze naar hem en ze wachtte op haar beurt om iets over haarzelf te vertellen. Ze wilde niet verkeerd overkomen, dus herhaalde ze een paar keer in haar hoofd wat ze wilde zeggen. Het meisje voor haar was klaar, wat betekende dat het haar beurt was om te spreken. Langzaam nam ze twee stappen naar voren en ze richtte haar blik op de koning. 'Ik ben Carisah Katherina Stone. Ik ben negentien jaar. De rede waarom ik voor u wil werken is dat ik denk dat ik daadwerkelijk goed werk zou kunnen verrichten. Ik ben erg behulpzaam en werkzaam en... ik hou van mensen helpen', langzaam ging ze weer terug op haar plaats staan, twijfelend of ze goed overkwam. Haar ogen liet ze op de prachtige kleed onder haar voeten vallen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Na enkele seconden liep het eerste meisje naar hem toe en begon zichzelf voor te stellen. Hij knikte kort en nam alle informatie in zich op waarna hij zag hoe het volgende meisje naar voren stapte. Dit ging zo door tot het laatste meisje aan de beurt was. Op de een of andere manier trok dit meisje meteen zijn aandacht. Ze was erg mooi en zag er ondanks de vieze vegen in haar gezicht en haar vieze kleding, nogsteeds mooi uit. Hij luisterde naar haar stem en het klonk werkelijk als muziek in zijn oren. Ze had een zachte vriendelijke stem en hij zou hier zeker aan kunnen wennen om dit elke dag te horen. Hij likte zijn lippen en keek nogmaals naar de meiden toen ze klaar waren. 'Dus, ik ga nu meteen bekend maken wie ik wil aannemen omdat ik meteen wil hebben dat het meisje begint met werken.' Hij glimlachte zacht en stond op 'Dus Carisah, als je het niet erg vind neem ik je mee het kasteel in en leg ik je alles uit samen met de andere werkers.' Hij wenkte de wachter om de andere meiden naar buiten te begeleiden waarna hij voor Carisah uitliep richting de grote deuren. Hij opende de deuren en wenkte haar met een lach. 'Volg mij maar.' Hij sprak een lakei aan om ervoor te zorgen dat haar spullen in haar nieuwe kamer terecht zouden komen aangezien zij hier nu tijdelijk zou wonen. Ze mocht zeker op elk moment naar huis en ook op feestdagen mocht zij naar huis maar hij vond het fijn als ze toch zoveel mogelijk in de buurt was. Hij liep richting de eetzaal en opende de deuren. 'Dit is de eetzaal, hier eten wij op vaste tijdstippen, 8 uur ontbijt, 13.00 is de lunch en om 19.00 het avondmaal.' Hij knikte. 'Ik zit op de kop van de tafel, en de rest aan de zijkanten.' Begon hij met uitleggen van de grote en vooral lange tour.

Account verwijderd

schreef:
Langzaam bereide Carisah zich voor op de uitslag. Ze wist bijna zeker dat ze niet zou worden uitgekozen. De rest van de meiden leken haar veel beter en ze zagen er zelfs mooier uit dan haar. Het zorgde ervoor dat ze zich niet helemaal op haar gemak voelde. De meeste meisjes leken inderdaad erg rijk, maar een aantal leek dat juist niet. Ze hoopte dat één van de arme meisjes zou worden uitgekozen, want eerlijk gezegd gunde ze het de rijke meisjes niet. Ze waren zo vol van zichzelf en ze zagen armere familie als een schande. Automatisch greep ze een stukje van haar jurk, waar ze vervolgens nerveus mee begon te spelen.
Met grote ogen keek ze op toen ze haar naam hoorde. Had ze het goed gehoord? Ze wist niet wat ze moest doen. Geshockeerd bleef ze stilstaan, terwijl ze haar armen los liet hangen. De rest van de meisjes werden weggebracht en was ze als enige meisje van de twintig die was overgebleven. Langzaam stapte ze naar voren, toen ze merkte dat de koning voor haar uit begon te lopen. Nog steeds wist ze niet wat er aan de hand was, aangezien ze nooit had verwacht dat zij uitgekozen zou worden. Ze versnelde haar looppas om de jongeman bij te houden. Ze zorgde ervoor dat ze niet per ongeluk op zijn lange, dieprode mantel zou stappen. Voor even richtte ze haar blik op hem toen hij begon te spreken. Ze knikte en ze liep door. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen of hoe ze tegen hem zou moeten spreken.
Terwijl ze doorliepen naar de eetzaal, bewonderde ze de grote en lange gang. Op de grond lag een lange, rode tapijt die bijna dezelfde kleur was als de mantel. De volgende grote deur werd geopend en een enorme eetzaal was te zien. Ze luisterde aandachtig naar zijn korte uitleg, terwijl ze alles in zich opnam. 'Het is... groot', was haar reactie. Voor even keek ze hem aan en glimlachte ze. Haar blik wendde ze snel van hem af, om de ruimte verder te verkennen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Voetstappen waren achter hem te horen en hij glimlachte kort. Hij wist dat ze hem braaf volgde en met een gerust hart liep hij door de eetzaal. 'Ik laat nu de belangrijkste dingen zien, daarna mag je uiteraard zelf nog rondkijken..' Hij keek haar kort aan waarna hij via de eetkamer naar de keuken liep. 'Hier heb ik oprecht geen verstand van maar Rosa zal je alles uitleggen.' Hij klopte zacht op de schouders van een wat oudere vrouw 'Rosa, dit is Carisah, Carisah, dit is Rosa. Zij zal je in het begin begeleiden en helpen' Hij gaf een kort knikje waarna hij de keuken uitliep en via de eetzaal weer naar de hal liep. 'oh en noem me alsjeblieft Alexander, in plaats van Majesteit, dat klinkt zo onpersoonlijk. En aangezien we elkaar vaak zien, leek me Alexander wat gepaster.' Hij glimlachte naar haar waarna hij omdraaide en via de gang naar de trappen liep en naar boven liep. 'Er zijn beneden ook nog anderen zalen maar die laat Rosa straks allemaal zien, ik heb namelijk niet teveel tijd, ik heb straks een vergadering in het dorp verderop.' Hij liep naar haar kamer en opende de mooie bruine deuren. 'Zo.. Ik hoop dat je het wat vind en je hier je eigen plekje van kan maken, dit is jou slaapkamer.' Hij liep naar binnen en wachtte totdat zij hem volgde.

Account verwijderd

schreef:
Algauw volgde de keuken, die ook groot was. De keuken was kleiner dan de eetzaal, maar de formaten waren nog steeds enorm. Carisah hield van koken en ze deed het graag. Ze hoopte dat ze ook in de keuken kon helpen, aangezien ze koken als haar hobby beschouwde. Ze vond het jammer dat ze het thuis niet vaak kon doen. Haar gedachten gingen naar haar ouders. Zou ze ze ooit nog kunnen zien? Misschien moest ze wel haar hele leven in de kasteel blijven. Die gedachten maakten haar verdrietig, maar ze schudde ze weg. Haar ogen rustten op de koning, die zich nu als Alexander voorstelde. Tot nu toe leek hij aardig en was hij eg beleefd, ook al stond ze veel lager dan hem. Voor even knikte ze om te merken dat ze het begreep. Voordat ze wegging zei ze nog gedag tegen de oude vrouw en vervolgens liep ze achter de koning aan. Langzaam liep ze de trap op, terwijl ze de onderkant van haar jurk een stukje omhoog hijste.
Een kamer werd blootgesteld toen hij de deur opende en met grote ogen bleef ze in de deuropening staan. De kamer was enorm en alles leek perfect gemaakt. Een groot bed stond in het midden en daaromheen waren verschillende kasten en andere meubels te zien. Ze zette een stap naar voren en dat zorgde ervoor dat ze in haar nieuwe slaapkamer stond. Ze nam alles goed in zich op. 'Dankjewel, uwe Hoog-', ze stopte middenin haar zin en keek hem aan. Ze herinnerde zich dat hij niet zo genoemd wilde worden. 'Alexander. U weet niet hoe blij ik ben', zei ze. Langzaam liep ze langs een kaptafel en ze liet bewonderend haar hand over het houten glijden.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach sierde zijn lippen bij het zien van haar reactie op de kamer. Het was zeker te zien dat ze de kamer erg mooi vond en hier was hij blij om. 'Ik ben blij dat je de kamer mooi vind.' Hij liep naar een deur en opende deze waarna hij glimlachte 'Hier is jou eigen badkamer' Hij liet de deur open zodat ze kon kijken waarna hij even kort haar kamer bekeek. Hij liet haar even haar gang gaan waarna hij toch weer naar de deuren liep. 'Kom, ik laat nog snel mijn kamer zien zodat je ook weet waar dit is aangezien jij mijn persoonlijke wekker word.' Hij lachte zacht en liep naar de kamer naast die van haar waarna hij de deuren opende. De kamer was werkelijk mega groot en het was eigenlijk erg asociaal dat er maar 1 iemand verbleef. Hij voelde zich ook vaak eenzaam in zijn kamer, omdat deze zo groot was maar toch zo leeg. Hij liep naar binnen en likte zijn lippen. 'Ik word graag om half 8 gewekt' Hij knikt en liep met zijn handen op zijn rug verder. 'Ik zal Rosa vragen om een takenlijst voor je te maken zodat je gedurende de dag je taken kan zien. Ook leg ik agenda erbij zodat je weet waar ik ben of waar ik heen moet op bepaalde tijdstippen.' Hij keek haar aan. 'Maar ik moet helaas over enkel minuten gaan dus ga gerust zelf nog op onderzoek en vraag vooral aan iedereen hoe of wat aangezien ze je allemaal graag zullen helpen.'

Account verwijderd

schreef:
Bewonderend keek Carisah op toen hij de volgende stel deuren opende. 'Een eigen... badkamer?', het leek een droom. Alles wat ze ooit had gewild leek uit te komen. Ze had een eigen kamer met een badkamer, wat ze thuis nooit had gehad. Ze stapte richting de badkamer. Alles was zo groot in de kasteel en het verbaasde haar steeds weer. Alles wat ze nodig had stond in de badkamer. Het eerste waar ze haar aandacht op vestigde was de grote bad in de hoek. Er pasten wel drie mensen erin, leek het. Ze draaide zich om toen Alexander begon te praten. Zijn kamer zien? Ze was oprecht geïnteresseerd naar zijn kamer, aangezien ze wilde weten hoe een koning nou echt leefde. Ze wist niet dat ze hem ook wakker moest maken, dus ze hoopte dat hij niet moeilijk wakker werd. Snel liep ze achter hem aan, maar ze stopte algauw. Was haar kamer naast die van hem? Dat had ze nooit verwacht. Ze bleef in de deuropening staan, niet wetend of ze binnen mocht komen. Haar ogen gleden over de enorme kamer heen. Haar kamer kon twee keer in zijn kamer passen. Niet dat ze daar problemen mee had. Haar kamer vond ze groter dan ze nodig had. Uiteindelijk liet ze haar ogen op de koning rusten en knikte ze. Ze had zo veel vragen, maar aangezien hij over enkele minuten weg moest hield ze voor zichzelf. 'Uhm.. ja, tuurlijk. Ik wens u veel succes. Morgen om half 8 uur zal ik u wakker maken. Ik wens u een fijne dag, Alexander', met een kleine buiging en een glimlach verliet ze zijn kamer om vervolgens naar haar kamer te gaan.

- Tijdsprong, volgende ochtend. -

De geluiden van buiten en de zonneschijn die via haar raam op Carisah's gezicht scheen, maakte haar wakker. Nog nooit had ze zo heerlijk geslapen, maar helaas moest er een einde aankomen. Ze herinnerde zich dat ze veel taken had om uit te voeren en dat het een lange dag zou worden. Langzaam stond ze op en keek ze even uit haar raam. Gister had ze tijd om haar kamer helemaal door te kijken. Ze voelde zich gelukkig, maar toch eenzaam. Ze miste haar familie en ze wist niet of ze haar familie ooit zou zien. Een zucht verliet haar mond en vervolgens keek ze naar de grote klokkentoren die verderop stond. Over een half uur moest ze de koning wekken. Snel liep ze naar haar kast, waar al haar jurken zaten. Zuchtend koos ze er één uit, aangezien ze allemaal op elkaar leken. Allemaal hadden ze wel één scheur en hadden ze de meest lelijke kleuren. Ze bedacht zich dat ze er niet mooi uit moest zien, maar dat ze hier was om te werken. Ze trok haar pyjamajurk uit en vervolgens trok ze een jurk aan. Ze streek hem glad en ze liep richting de spiegel. Snel bekeek ze zich en deed ze haar, haar in een knot. Dit alles kostte haar iets minder dan een half uur. Ze trok snel haar donkerbruine schoenen aan en ze knoopte een witte schort om zich heen die ze van Rosa had gekregen. Nog even keek ze naar de klok bovenop de klokkentoren. Het was over vijf minuten half acht. Ze liep uit haar kamer om richting de kamer van Alexander te gaan. Ze zuchtte nerveus. Dit was haar eerste werkdag en ze kon het niet verpesten. De deurklink duwde ze naar beneden en vervolgens liep ze naar binnen. De kamer was donker, aangezien de gordijnen dicht zaten. Ze liep naar alle ramen en vervolgens schoof ze elke gordijn open.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Op dit moment lag Alexander nog lekker te slapen. Hij had gister na zijn korte rondleiding nog een lange dag gehad. Hij is naar het buurdorp geweest om met enige volksvertegenwoordigers te praten en wat nieuwe afspraken te maken over bepaalde zaken zoals over het importeren van voedsel, het beter maken van de arbeidsomstandigheden en wat financiële dingen. Hij is daarna niet thuis gekomen voor het eten aangezien hij de hele avond nog in het dorp was gebleven. Hij ging erg laat weer terug naar haar kasteel en lag na middernacht pas in bed. Hij zou daarom zo waarschijnlijk wat humeurig zijn aangezien hij normaal veel langer sliep. Hij was benieuwd naar Carisah's eerste dag. Ze leek erg oprecht en leek ook geïnteresseerd in het werk in plaats van zijn macht of rijkdom. Hij zou vandaag nog wat kleine dingetjes met haar bespreken, dit leek hem absoluut niet erg. Normaal besteedde een koning geen aandacht aan mensen die onder hem stonden maar hij beschouwde iedereen in het kasteel als gelijken. Dit maakte hem dan ook wel een speciale koning, al vond hij zelf. Hij vond nu immers dat iedereen recht had op dezelfde dingen, dit was ook iets wat hij nu probeerde door te voeren in zijn land. Hij beschouwde iedereen als een soort van familie, aangezien hij die niet meer had voor zijn gevoel. Hij voelde zich vaak eenzaam en zocht dan het gezelschap van de werkers op. Hij hoorde vaak hoe de deur van zijn kamer open ging en niet veel later voelde hij de ochtendzon op zijn gezicht branden. Met een korte grom draaide hij zich weg van de zon en kroop dieper onder zijn dekbed. Het liefst zou hij de hele dag blijven liggen, maar hij had zo als elke dag weer, zat te doen.

Account verwijderd

schreef:
Wanneer Carisah klaar was draaide ze zich om, om te kijken of Alexander nog sliep. Ze zag net dat hij zich omdraaide en zijn deken verder over zich heen trok. Hij was dus een diepe slaper, of hij hield niet van ochtend. Persoonlijk hield Carisah zelf van ochtenden en had ze geen last van een ochtendhumeur. Een kleine glimlach verscheen er op haar gezicht. Hij zag er nu zo... on-koninklijk uit. Toch moest er een einde aankomen. Het was haar plicht om hem nu te wekken. Met dezelfde glimlach liep ze naar zijn abnormaal grote bed. 'Alexander? Het is half acht', zei ze. Ze bleef aan de rand van het bed staan, niet wetend wat ze moest doen. Ze durfde hem niet aan te raken, aangezien dat niet mocht. Haar handen grepen naar haar schort, wachtend op een reactie. Het leek erop dat ze er geen zou krijgen. Voor even schraapte ze haar keel. 'Heer?', twijfelend legde ze haar knie op het bed, om bij de koning te komen. Haar hand greep zijn laken, om die vervolgens een stukje naar benen te schuiven. 'Het spijt me, maar ik kan geen ontbijt maken voordat ik u heb gewekt', zei ze. Snel ging ze terug staan in haar vorige positie. Ze had begrepen dat hij zich zelf altijd klaarmaakte voor de dag, dus dat hoefde ze niet te doen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Hij lag net zo lekker te dromen toen hij een zachte stem zijn naam hoorde zeggen. Hij dacht even dat het in zijn droom was maar besefte al gauw dat het de stem van Carisah was. Hij deed net of hij het niet hoorde terwijl hij zijn ogen dichthield. Hij voelde niet veel later dat het bed wat indeukte en hoe zijn deken omlaag werd getrokken. Hij opende langzaam zijn ogen en zuchtte. 'Ja ik ben wakker..' Sprak hij met zijn hese ochtendstem. Hij draaide zich om zodat hij op zijn rug lag waarna hij zichzelf uitrekte. 'Ik zal zo beneden zijn.' Hij sloeg de dekens van zich af en ging rechtop zitten waarna hij in zijn ogen wreef. Hij pakte zijn satijnen badjas van de kapstok naast zijn bed waarna hij deze aandeed en de band om zijn middel vastknoopte. Hij liep toen naar de badkamer en deed gapend de kraan aan waarna hij zijn gezicht waste en zijn stoppels wegschoor. Douchen zou hij vanavond doen, nu moest hij wat haasten voor het ontbijt. Hij liep zijn kamer weer in en trok zijn badjas uit waarna hij zijn kleding aantrok. Eerst een zijden broek, daarover een witte blouse en daarover natuurlijk weer zijn mooie mantel. Hij deed zijn haar nog met zijn hand en liet wederom zijn kroon liggen waarna hij de kamer verliet en rustig naar de eetkamer liep

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld