Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O ♣ Torn between times.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:

Athena

Carstairs
Youtube ster

Carstairs schreef:
Chris

{option}

‘Chris! Hierkomen!’ beval een zware stem aan de andere kant van de massief beukenhouten deur. Met een zucht kwam Chris omhoog van het rood fluwelen bankje, waar hij plaats had genomen. Hij zette zijn hoed alvast af en stak zijn wandelstok onder zijn arm. Zijn blonde haar stak alle kanten op en werkte nooit mee – vooral niet als het een paar uur lang gevangen had gezeten onder een hoed. Met drie lange stappen was hij bij de deur en met zijn vrije hand duwde hij deze open. Als eerst stak hij voorzichtig zijn hoofd door het gat heen, om de situatie te inspecteren. Slechts één iemand achter het bureau, verder was het veilig. Opgelucht stapte Chris naar binnen. Hij was eerder die ochtend opgeroepen door een briefje onder zijn deur. Slechts de verwachtte tijd was genoeg geweest voor hem om precies te weten wie zijn aanwezigheid verzocht en waar.
‘Chris,vertel mij nog eens een keer waarom jij, van alle malloten hier, het slechts scoort op je testen en het best scoort op de overvallen?’ De vraag ging gepaard met een sluwe glimlach. Een griezelige glimlach zonder tanden welteverstaan. De glimlach was afkomstig van hertog Johanson, trouw aan het hof van Hare Majesteit Koningin Victoria en leider van de grootste criminele organisatie van Londen. Zijn huis aan de rand van de stad zat vol wezen die vol potentie zaten om groots te worden en hierom werd hij geroemd. Johanson had echter nooit specifiek verteld waarin zijn wezen groots zouden worden. Niemand zou ooit durven dromen dat het huis vol zat met magiërs, met als doel in hun leven om te roven.
‘Zoals ik u al eerder verteld heb, heer, is het presteren in een test-situatie niet aan mij besteed. Ik vertrouw in het veld eerder op mijn instincten, dan op protocollen. Op die manier is het veel makkelijker in te schatten wat de beste manier is om een hulpeloze vrouw uit de hoge klasse eenvoudig te beroven van haar meest geliefde juwelen,’ legde Chris met een grijns uit. Zijn stormgrijze ogen vonden de donkerbruine kraaltjes van de hertog en hielden deze vast. Hij had vanaf het begin af aan al kritiek gehad op de manier waarop de hertog met wezen omging om ze te trainen in hun magische vaardigheden. Er werd te veel een focus gelegd op het aanvallen met brute kracht, niet op tactiek om zo veel mogelijk goud buit te maken met zo min mogelijk moeite. Ondertussen werd Chris bijna wekelijks bij de hertog geroepen, met vaak hetzelfde gesprek als uitkomt. Als er niet gesproken werd, had Johanson zijn vriendjes uit de onderwereld opgetrommeld om Chris een flink pak slaag te geven. Het was altijd een opluchting voor Chris als hij niemand aantrof in het kantoor, maar alleen was met de hertog. Natuurlijk wist hij dat er twee bewakers voor de deur stonden die de boel makkelijk konden volgen, maar er kwam geen heftig geweldig bij aan de pas.
Pats! Een scherpe klap klonk door deruimte. Chris wendde zijn gezicht af en deed zijn best om zijn handen niet omhoog te brengen naar zijn wang. Zijn handen hadden zich om het zitvlak van de stoel geklemd, om niet omhoog te kunnen komen. Zijn wandelstok en hoed lagen op de grond naast hem. Zijn wang begon al branderig te voelen, de boel was vast vuurrood. Hij was dit gewend, dit gebeurde iedere keer. Toch deed het iedere keer verdomde veel pijn.
‘Ik zal mijn best doen de volgende test wel te presteren,’ kreeg Chris met moeite tussen zijn op elkaar geklemde tanden vandaan. De woorden klonken meer als een dreigement dan als een belofte, maar dat deden ze altijd.
Zonder nog meer woorden vuil te maken aan de situatie, pakte Chris zijn wandelstok en hoed, zette de laatste weer netjes op en verliet met een geheven kin het kantoor, alsof er nooit iets gebeurd was.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Haar hoofd bonkte. Wat er precies gebeurd was dat wist ze niet zeker. Ze was in haar paleis geweest. Genietend van haar dagen, haar eeuwen aan het slijten. Ze leefde al zo lang dat ze het nog maar nauwelijks besefte. Het was wel eens eenzaam, ze had de belofte gemaakt om maagdelijk te blijven en dat deed ze ook. Nooit had ze een man gehad en dat speet haar wel. Het gaf haar weinig gedoe maar ook veel eenzaamheid. Veel van haar dagen sleet ze in haar bibliotheek om weer meer te weten, meer te leren. Leren en steeds meer kennis vergaren. Kennis was immers macht. Die kennis en logica liet haar nu echter in de steek.
Ze was wakker geworden op een donkere plek, haar hoofd leek haast uit elkaar te knallen. Voorzichtig kwam ze overeind en keek rond. Waar was ze in hemelsnaam? Alles zag er totaal anders uit dan ze gewend was en een frons verscheen op haar gezicht. Het was een donkere ruimte maar haar ogen waren ontzettend goed. Met zachte stappen liep ze richting een streepje licht en vond een trap. Ze liep omhoog maar er was iets dicht. Ze duwde het omhoog en knipperde tegen het zonlicht. Het was een felle zon, ze voelde wel direct de warmte ervan en die maakte haar direct een stuk rustiger. De zon.. De hemel.. Haar vader was daarboven. Hij wist vast wat er aan de hand was.
Athena stapte de straat op en keek van links naar rechts. Overal zag ze paarden en vreemde vormen, iets dat de paarden trokken maar het waren geen wagens. Wagens met een dak en rijkelijk versierd. Wat ze zag begreep ze niet helemaal en ze beet zachtjes op haar onderlip. Ze was op een andere plek, direct schoot dat door haar hoofd. Dat kon niet anders. Naast de vreemde wagens zag ze andere gebouwen, het zag er zo enorm anders uit. Tevens zag ze allerlei vreemde kleding. Haar alarmbellen gingen rinkelen en direct ging ze een donkere steeg in. Ze had een moment nodig om tot rust te komen. Beseffen waar ze was, ze was een godin en hier hoorde ze niet. Dat was ontzettend duidelijk.Haar lichte ogen sloten zich even. Haar kleding was nog haar eigen, haar sieraden waren nog haar eigen maar ze voelde dat haar straling verdwenen was. Het was duidelijk dat ze ergens anders was, maar dat besef kwam maar langzaam. "Wat is er in Hades'naam gebeurd.." Mompelde ze voor zich uit en even sloot ze haar ogen even.
Haar jurk streek ze glad, ze had andere kleding nodig. Hiermee viel ze op, teveel op. Athena wist dat ze niet meer aanbeden werd, niet op de manier zoals het geweest was. Ze werd aanbeden, offers aan haar gebracht en dat was over. Mensen wisten voor haar gevoel wel weer wie ze was, maar niet ontzettend bewust. Met een schuine blik keek ze naar de straat, naar de mensen die daar rond liepen en slikte even. Wat moest ze doen? Twijfel speelde haar parten en dat was een naar gevoel, een gevoel dat totaal niet bij haar paste.

Carstairs
Youtube ster

Carstairs schreef:
Chris knikte de portier toe en verliet daarmee het paleis. Frisse lucht was wat hij nu nodig had en snel. Met een beetje geluk kon hij ergens een hulpeloze hoer vinden in een steegje, hij had nodig afleiding nodig. Hij had best genoeg geld om een begaand prostituee te veroorloven, maar dat was niet spannend genoeg voor hem. Hij wilde zijn hersenen gebruiken, er een spelletje van maken. De jacht was altijd het leukste deel; de vrouw in een hoekje drijven en daar zijn kans grijpen. Hij wist precies waar hij heen moest om geen problemen met de wet te krijgen, in het deel van de stad waar hij zich bevond, waren steegjes genoeg om zijn slag te slaan.
Hij zette zijn wandelstok met de punt op de grond en steunde er licht op, iedere keer dat zijn linker voet met de grond in contact kwam. Chris had een aantal jaar geleden een aanvaring gehad met een iets te agressieve oude man wiens wandelstok verstevigd was met lood in de punt. Een rake klap had het een en ander verwond in zijn knie en dat was nooit volledig goed gekomen. Hij was tot alles in staat, maar een dag lopen was lastig en rennen was zeker niet zijn favoriete bezigheid. Vandaar het liever willen ontwijken van de politie.
Na een korte wandeling tussen de straten, vond Chris het eerste steegje waar hij vaker kwam. Een man had zo zijn behoeftes en zonder vrouw moesten die op een andere manier bevredigd worden. Hij wist ook dat hij absoluut niet de enige was uit het weeshuis, zoals het paleis door de gewone burger genoemd werd, die zo af en toe hier zijn slag sloeg. Hij liep het steegje dieper in, maar vond niemand. Het volgende steegje had hij evenveel succes. Het enige wat hij daar aantrof, was een rottend katten lijk, omgeven door ratten. Nee, bedankt. De aanblik daarvan had hem bijna doen omdraaien en weer terug te gaan. Dat was voordat hij een zeer schaars geklede en angstig kijkende vrouw uit het steegje waar hij net vandaan kwam, zag rennen en even snel weer zag omdraaien. Chris grijnsde, dit was de vrouw die hij wilde en wel nu.
Hij liep snel de kant op van het steegje, klaar om zijn prooi te vangen. In het steegje zocht hij naar de vrouw, wat niet lastig was. Ze zat redelijk opzichtig in het midden van de steeg, niet eens zo heel diep. Ze vroeg er haast wel om, het kon niet anders. Vast net achtergelaten door haar eigenaar, ze zag er hulpeloos en verloren uit. Haar kleding liet zien dat ze waarschijnlijk uit een van de exotische huizen kwam, hij kende het in ieder geval niet. Met zijn wandelstok in de ene hand en een blauwe magische vlam in de ander, stapte hij langzaam en dreigend op haar af.
‘Dus, wat hebben wij hier? Hoeveel vraag je, of ben je vandaag gratis? Zo hulpeloos en alleen.’

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Een andere kant was ze opgerend, misschien had ze daar mer geluk. Kon ze daar ergens kleding vinden en erna informatie vergaren. Over de plek waar ze was, de tijd, de mensen. Ze moest zoveel meer weten en erna kon ze beginnen aan het werken naar haar terugkeer. Dit was niet de plek waar ze eeuwig kon blijven, tussen de stervelingen. Athena wist dat ze weer terug moest. Na enkele steegjes had ze geen succes en was ze een volgende ingerend. Deze liep dood en een geïrriteerd geluid ontsnapte uit haar mond. Ze nam plaats in het steegje terwijl ze nadacht. Rond rennen hier had geen zin, alles leek betegeld en volgebouwd, dat was geen succes. Er was eerst een plan nodig.
Voordat ze daadwerkelijk verder kon denken besloot ze eerst te bidden. Ze haalde diep adem en dacht aan haar vader, vroeg hem haar te helpen ook al had ze geen offer in deze wereld. Ze fluisterde zachtjes en stopte zodra ze voetstappen horen. Met een felle blik keek ze op. "Waar heb je het over? Weet je wel tegen wie je spreekt!" Siste ze en ze keek naar de blauwe vlam. Direct kwam ze overeind. "Heb jij mij hierheen gehaald?' Haar ogen spuwden haast vuur. Als hij dat gedaan had dan kon hij haar ook weer terug brengen. Zorgen dat ze weer thuis kwam nu ze zelf deze oplossing nog niet had.
Het was een moment waarin ze niet zichzelf was, even had de paniek de overhand genomen en ze sloot haar ogen even. Bedaarde en keek hem aan. "Wie ben en wat wil je? Ik ben niet bang voor je vlam noch onder de indruk. Ik wil antwoorden, wat is je prijs." Haar stem was anders, rustiger. Ze wist absoluut zeker dat zij machtiger en sterker was, ze was een godin en hij was geen god. Misschien een uitzonderlijke sterveling met wat krachten. Ze had ze wel vaker gezien. Het was echter niet aan haar om daarover te oordelen. Het enige wat zij wilde was rust en uitleg. Terug naar haar eigen plek.
"En nee, het bed is geen prijs. Dat zou niet eens in je hoofd moeten voorkomen om te vragen aan een godin." Voegde ze er nog aan toe voor hij daarover zou beginnen. Ze kon hem vele geschenken geven behalve zichzelf. Ze gaf zichzelf aan niemand. Kinderen had ze wel gekregen. Ze ontstonden in haar hoofd en waren een geschenk aan degenen die ze liefhad, alles was intellectueel. Aphrodite had haar er vaak om gehaat, gezegd dat het niet natuurlijk was voor een vrouw om maagdelijk te blijven en de kinderen uit haar hoofd te laten ontstaan. Ze waren echter goden, alles wat zij deden was natuurlijk omdat zíj het deden. Haar grijzige ogen keken het steegje rond, het was duidelijk dat ze hier verder niets zou vinden. Deze jongeman zou haar van informatie moeten verschaffen of ze zou het op een andere manier gaan moeten verkrijgen. Bij die gedachte merkte ze ook langzaam op dat haar wapens weg waren. Het was iets dat haar niet direct op was gevallen en enkel als ze zich goed inspande en concentreerde erop zag ze dat deze nog aan haar zijde hingen. Een zucht gleed over haar lippen, dit was niet haar plek noch tijd. Het was niet iets waar ze hoorde en moest zijn en kalm keek ze naar de jongen. Zou hij haar helpen?

Carstairs
Youtube ster

Carstairs schreef:
Ze was anders dan Chris gewend was van een hoer, ze was vurig en gebruikte haar mond voor andere dingen dan hij zou willen. Zijn vlam had geen invloed op haar, wat een unicum was. De gemiddelde hoer was doodsbang voor zijn vuur, bang om ernstig verwond te worden. Die exotische hoeren waren een uitdaging, precies wat hij wilde hebben. Gedachten uit, jacht aan.
Haar volgende woorden deden hem grijnzen. Hier heen gehaald? Wat dacht ze wel niet? Dat hij een ontvoerder was? Nee, zo laag zou hij niet zakker. Even spelen was meer dan genoeg vermaak voor hem.
‘Ik heb jou niet hier heen gehaald, dametje. Ben je hier achtergelaten door de madame? Was zij dat vurige mondje van je zat? Misschien kan je je eens nuttig maken en die prachtige mond voor andere zaken gebruiken. Ben je nog stil ook.’ De woorden kwamen er speels uit. Hij stond op het punt om zijn broek open te maken met zijn vrije hand. Ze was niet onder de indruk, dat was nieuw. De gemiddelde hoer was ondertussen al naar hem toe gekropen en had hem met alle liefde van zijn broek verlost. Ondertussen had Chris natuurlijk al lang door dat hij niet met een gewone hoer te maken had, maar met een exotischer exemplaar.
Ze stelde vragen. Gevaarlijke vragen. Ze herkende magie. Dat was nog nooit eerder gevonden. Ze was slim, dat was duidelijk. Een beetje open kaart spelen kon geen kwaad, zo kon hij haar misschien wel naar zijn kant trekken. ‘Ik ben, zoals je kan zien, een magiër. Nu is het zo dat wij magiërs een gewone mens binnen enkele ogenblikken om kunnen leggen of enorm veel pijn kunnen doen. Het lijkt mij dus verstandig om naar mij te luisteren. Ik vind het delen van het bed met een zogezegde godin zeker een hele prijs om te kunnen verdienen, iedere man wil dat vast wel. Dus, wil je het hier doen, of vertrekken wij uit dit steegje en zoeken we iets wat iets meer comfortabeler is, op? Keus is aan jou.’
Chris zijn ogen glinsterden. Achter het storm grijze was een letterlijke vlam te zijn. Dat was zijn soort magie, vuur. Het ging hem het makkelijkst af. Vuur raasde door zijn aderen. Rusteloosheid, de drang om te kunnen groeien, compleet instorten na actie, opgebrand zijn. Als hij echt boos was, konden de punten van zijn haar letterlijk blauw vuur beginnen te branden, zijn ogen lichtten daadwerkelijk van binnen op als hij ergens van genoot. Hij had het niet onder controle en dit ging hoogstwaarschijnlijk ook nooit gebeuren. Pijn deed het vuur hem echter niet. Hij had al vroeg herinneringen aan zichzelf midden in haardvuren, zonder te verbranden. Zijn kleding was vaak al van hem afgeschroeid tegen de tijd dat iemand hem vond en uit het vuur trok. Hij bleef er naar terugkomen, de veiligheid en de warmte van het vuur. Het was alsof vuur de enige constante factor in zijn leven was, naast het roven.

TheBurrow
Levende legende

TheBurrow schreef:
Het was heel erg duidelijk dat hij niet begreep wie ze was. Ze schudde haar hoofd even en keek naar hem. Zijn vuur maakte geen indruk en rustig keek ze naar hem. Het werd haar langzaam duidelijk hoe hij haar zag en haar gezicht betrok. "Ik ben geen hoer. Ik hoop dat je nu je mond gaat houden voor het je zal spijten jochie." Met een koele blik bleef ze staan en zuchtte diep. Hij kon haar geen antwoorden geven. Met een nadenkende blik keek ze even rond. Ze zou het maar ergens anders gaan zoeken. Hier zou ze niets vinden en hij zou haar niet gaan helpen. Hij had enkel zin in seks, zij was de enige die hij tegen was gekomen, dat was duidelijk.
Ze luisterde naar zijn uitleg en glimlachte, ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Hij zou haar pijn doen? Mensen konden haar geen pijn doen. Ze zou maar even moeten gehoorzamen? Hij moest het vast niet beseffen maar daar had ze niet alle geduld voor. "Ik ben geen zogenaamde godin. Je hebt de eer om met Pallas Athena te spreken zonder nog verandert te zijn in een of ander ondier en ik zou dus snel je mond houden als ik jou was voor ik dat besluit intrek. Ik ben namelijk weinig geduldig tegenover mannen die mij als een wellustig object zien. Daar heb je Aphrodite voor." Er klonk een verwijt door haar stem heen en koel keek ze hem aan. "Ik wil dat je kleding voor mij regelt en iemand die mij antwoorden kan geven. Dit is niet mijn tijd, noch mijn paleis waar ik bezig was met mijn kennis vergroten. De keuze is aan jou." Herhaalde ze zijn laatste woorden wat en ze bekeek hem. Athena voelde geen angst, totaal niet en zeker niet voor iemand die zo brutaal was om haar als een hoer toe te spreken.
Haar grijze ogen bekeken hem, zonder angst en vol wijsheid. "Je hoeft niet te vechten, ik ben de godin van de wijsheid en krijgskunst. Neem de moeite niet." Ze liep langs hem op. Zijn confrontatie had haar zekerder gemaakt. De schrik was van haar af, ze zou zichzelf wel redden en glimlachte. Als ze zich erg concentreerde flikkerde haar gestalte wat, zag je haar goddelijke kleding om haar heen. "Je kan me beter helpen sterveling.. Dat zou je meer brengen dan om zo te blijven doen. Wie weet als Aphrodite je leuk vindt stuurt ze nog wel een dame op je af." Ze grinnikte kort en keek even om naar hem. "Ik heb kleding nodig, ik val teveel buiten de boot. Hoe kom ik daar aan?' Hij hoefde enkel te gehoorzamen en haar behulpzaam te zijn. Kalm glimlachte ze even en wachtte rustig. Zij had de leiding hier en hij niet. Hij dacht enkel dat zij een hoer was en meer niet. Ze was geen hoer, ze was alles behalve een hoer. Maagdelijk, al eeuwen. Zolang ze bestond was ze al maagdelijk. "Waar ben ik? Welke tijd? Welk land? Dat zijn vragen die je moet kunnen beantwoorden lijkt me."

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld