thgorpg // - Forum - Virtual Popstar

thgorpg //

Emeritus
Youtube ster

emeritus schreef:
let's go

damian, 24, district 2

Damian komt uit een rijk gezin bestaande uit zijn ouders, hemzelf en zijn jongere broer. Van jongs af aan wordt hij al getraind door verschillende trainers in zijn district (natuurlijk aan de beste van de beste) om te strijden in de hongerspelen. Zijn vaardigheden zijn allemaal ver ontwikkeld: Damian weet om te gaan met messen, zwaarden, pijlen en bogen en speren. Zijn zwakten zijn elektronische wapens, denk aan bommen en ingewikkelde vallen.
Damian is een verwende jongen, en dat blijkt uit alles; zijn kleding, zijn verzorging en zijn gedrag. Hij is verwaand, doet wat hij wil en trekt zich daarbij niks aan van anderen, hij stelt zichzelf boven iedereen en alles en kijkt daardoor op iedereen neer. Door gebrek aan tragische achtergrond, is Damian gewoonweg een stomme zak die zich voor niks en niemand laat verzwakken.

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Glimmer Jones is een jonge vrouw uit district 1. Ze is 22 jaar en heeft op de leeftijd van 13 jaar de hongerspelen gewonnen. Ze was op dat moment de jongste winnaar ooit en heeft daardoor zeer veel respect van zowel haar district als het Capitool. Broers of zussen heeft ze niet, ze is een enige dochter van een rijke juwelier (haar moeder) en parfumeur (haar vader). Sinds haar winst in de Spelen woont ze in de Winnaarswijk samen met haar ouders. Ze is vooral gekend om haar sterke punten in de Spelen: overlevingstechnieken zoals camouflage, klimmen, voedsel weten te vangen, kennis over bessen maar ze weet ook hoe te vechten. Vooral messen en bijlen zijn haar sterkste punten en ze is er ook niet vies van andere te doden als ze hierdoor kan winnen. In haar district is ze zeer geliefd bij de mensen door haar uitstraling maar je mag haar vooral niet onderschatten.

Begin in volgend bericht

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Eenmaal op de trein nam Glimmer plaats aan de kant van het raam en glimlachte toen Cashmere naast haar plaatsnam. Hij had de Spelen een jaar voor haar gewonnen en ze verschilden dus niet echt veel van leeftijd. Hij was haar mentor tijdens haar Spelen geweest en dat ze dit avontuur nu samen opnieuw mochten meemaken voelde voor haar als een groot voordeel. Ze dacht terug aan de trekking. Er waren veel tributen die getrokken konden worden en dus had ze zich meteen als vrijwilliger aangeboden om opnieuw voor de eer van haar district te mogen strijden. Bij Cashmere was het anders, hij werd gewoon getrokken en had dus de pech of het geluk om er zonder keuze bij te zijn. Glimmer had er vertrouwen in maar toch was het opnieuw spannend aangezien het de honderdste editie van de Spelen is en er allemaal nieuwe regels zullen ingevoerd worden maar deze nieuwe regels, daarover zouden ze pas informatie krijgen wanneer ze aankomen in het Capitool. 'Stress?', vraagt Cashmere die haar met een grijns aankeek. Ze lachte even en schudde haar hoofd. Ze was er klaar voor en al vertrouwde ze haar districtgenoot, ze zou beslist geen angst gaan tonen. Aan niemand. De trein vertrok en voorzichtig nam ze van de tafel een gebakje waar ze een hapje van nam. De luxe in het Capitool was enorm en daar zou ze dan ook helemaal van gaan genieten net zoals ze de vorige keer had gedaan. Op de leeftijd van 13 had ze de Spelen al eens gewonnen en daardoor had ze wel een voorsprong bij het Capitool. Nu was ze ouder, volwassener en vooral alerter. De kracht die ze in deze jaren ontwikkeld had zou ze zeker gaan gebruiken en ze was niet bang om te moeten doden, zij zou hier als winnaar uitkomen koste wat het kost.

Emeritus
Youtube ster

emeritus schreef:
Zuchtend had Damian zich op de zachte bank in de trein laten zakken en zijn benen over elkaar gedaan, vervolgens zijn armen, maar al snel begon hij fanatiek zijn haar te vlechten; een tik die hij al jaren had als hij ergens geen zin in had. Eén keer Hongerspelen was toch wel genoeg? De eerste keer dat hij meedeed was hij 15, vol energie en goed getraind. Natuurlijk trainde hij nog, maar niet specifiek voor Hongerspelen. Niemand trainde voor de lol voor de Spelen, al helemaal niet als diegene al een keer had gewonnen. Onzin, vond hij het, en niet een beetje ook. Alsof hij nog niet genoeg had doorstaan toen, als klein jongetje.
Na een paar minuten zat zijn haar vol kleine vlechtjes die hij zo snel als ze erin waren weer uit elkaar vlocht. Hij keek om zich heen, fronsend, met een blik die kon doden naar iedereen die er ook maar om dacht om bij hem te komen zitten. Hij had geen zin in praten, geen zin in zenuwachtige mensen, of mensen die er maar oh zo blij mee waren om nog een keer mee te mogen doen. De luxe van zijn nieuwe bestaan was geweldig en de luxe in het Capitool nog beter, maar of het het waard was? Nee, Damian vond van niet. Liever zat hij nu gewoon op de bank een film te kijken, sushi en champagne op schoot en zijn kat, Zev, spinnend naast hem. In plaats daarvan zat hij in deze rot trein, onderweg naar een rot arena en later tussen rottende lichamen. Nee, Damian had geen zin in nóg een ronde Hongerspelen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld