Je hebt nog niet gereageerd op het forum.

Hier komen de laatste 3 forum topics te staan
waarop je hebt gereageerd.
+ voeg shout toe
Cool.dus.niet
Ik geef random sets weg, want vp bday!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.
> Sluiten
Helper
15 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar
Orpg ft Dauntless
Ellenntjje
Straatmuzikant



Mijn personage: 

Eveline Veronica Rivers 

@Dauntless 
Dauntless
Wereldberoemd





Rowan Colt  
Dauntless
Wereldberoemd



Aarzelend keek Rowan over de rand van de hemelpoort. Dagen had hij verlangend naar de aarde gekeken. Gezien hoe mensen veranderden, nieuwe dingen uitvonden. Hij wilde altijd al terugkeren. Nu het eenmaal zover was aarzelde hij. Een dag geleden was hij verzocht op gesprek bij de aartsengelen, een eer die voor weinigen was weggelegd. Er waren engelen met speciale taken, beschermengelen bijvoorbeeld of boodschappers. Dan was er nog een tweede soort, engelen zoals hij. Een jongen die na zijn dood hier was terecht gekomen. Een jongen die een opdracht had gekregen, cruciaal in de eeuwigdurende strijd tussen hemel en hel. Het was een enorme verantwoordelijkheid. Hij voelde zich vereerd dat de aartsengelen hem hadden gekozen deze taak uit te voeren, maar tegelijkertijd ook bang dat hij er niet in zou slagen. 
"Waar wacht je op?" Rowan schrok op, nietsvermoeden was Gabriël naast hem verschenen.
"Ik hou van de aarde, dat heb ik altijd gedaan, maar het is nogal beangstigend terug te gaan. Zeker nu er zoveel is veranderd. Zal ik me kunnen aanpassen?" Rowan had een korte cursus gehad over de nieuwste soorten technologie en manieren waarop mensen met elkaar omgingen. Hij had ook alle info gekregen over de persoon die de kern van zijn opdracht vormde. 
"Dat is wat ik net zo leuk vind aan de aarde en mensen. Ze zijn zo onvoorspelbaar. Het is er niet veilig zoals hier."
Rowan knikte beamend. "Ik heb het avontuur wel gemist." 
"Avontuur zul je daar beneden zeker vinden."
"Jammer dat dit veel verder gaat dan avontuur alleen." Hij spreidde zijn vleugels en dook de diepte in. Na zovele jaren zou hij eindelijk terug de aarde bewandelen.

___________________
Zijn vleugels

Ellenntjje
Straatmuzikant



Luidde muziek knalde door de oren van Eveline, wat ze in hemelsnaam op deze rave moest komen doen, wist ze nog steeds niet. Wat ze wel wist was dat het pure tijdsverspilling voor haar was en dat ze zo snel mogelijk naar huis wou. Eveline zei nooit nee tegen een goed feestje, maar dit was niet zozeer haar scène. De mensen waren té druk, te zweterig en de muziek was veel te bombastisch. In tegenstelling tot de clubs waar ze vaak werd uitgenodigd, was dit een verlaten industrieterrein waar een of andere rijkeluiskindje een raveplek van wou maken. Daarom was ze hier, om dat rijkeluiskindje, zijn voorraad te brengen. Wat zijn naam was herinnerde ze haar niet meer, wat niet vreemd was, want Eveline was hoogstwaarschijnlijk zelf helemaal in een andere wereld geweest wanneer de deal was afgesloten. Vol walging keek ze naar een jongen, die waarschijnlijk even oud -of jonger- als haar was, een move probeerde te maken. Hij was lang, breed en veel meisjes zouden hem beschrijven als "knap", wat Eveline dan zag was dat zijn neus veel te groot was, zijn rode ogen, hoogstwaarschijnlijk van de pillen die hij genomen, en zijn stinkende adem. Waar dat naar rook kon iedereen wel raden. Op de tip van haar hakken draaide Eveline haar om, gevolgd door Ethan. Ethan was haar partner, niet in de romantische zin, maar in de zakelijke zin. Terwijl Eveline degene was die het sociale aspect van de onderhandelingen deed, was Ethan het mannetje voor de zware klussen. Hij gebruikte graag zijn handen en niet alleen voor de jobs die hij moest verrichten. Hoe vaak Eveline een meisje uit zijn loft had zien komen kon ze nog niet eens op 10 handen tellen, maar de jongen deed nu eenmaal wat hij wou. Eveline haar zaken waren het niet. "Wie zijn idee was het weer om zaken te doen met een onvolwassen universiteitsstudent wiens hobby het is zijn vaders geld op te doen?" gromde Eveline. Ethan gaf haar geen ongelijk, ze hadden wel interessantere zaken te doen. Toen was hij daar, veel te blond, veel te jong en veel te dronken om zaken te doen. Hij had meisjes rond zijn twee armen slingeren, die duidelijk genoten van zijn aandacht. Die aandacht voor hen was snel verloren toen de klant Eveline zag. Ze had wel vaker dat effect op mannen en ze schaamde haar er niet voor. Een dronken grijns verscheen er op het gezicht van de klant. Brody, herinnerde zich Eveline haar weer. "Als het niet de knappe brunette van laatst is." Zei Brody terwijl hij zonder schaamte haar van top tot teen bekeek. Eveline draaide met haar ogen, hier had ze geen zin én tijd voor. "Brody," sprong Ethan in, "we respecteren je aankoop, je producten zijn geleverd. Nu is het jou beurt om je betalen af te lossen." Nog steeds met her charisma van een vis begon hij te spreken. "Voor dat geld krijg ik dit mopje er wel bij." Zei hij terwijl hij met grote stappen naar Eveline kwam. Ze had er genoeg van. Ze duwde met de punt van haar hak tegen zijn knie, hij zakt in elkaar zodat hij op ooghoogte van haar kwam. Eveline greep hem bij de kol van zijn hemd en trok hem dicht naar haar toe. "Jou kinderachtig gedoe irriteerde me al van de eerste keer dat ik je ontmoette. Noem me nooit maar dan ook nooit meer mopje." Siste Eveline terwijl ze haar hak diep in zijn knie duwde. 

@Dauntless 
Dauntless
Wereldberoemd



Rowan landde tussen enkele containers op een verlaten industrieterrein. Hij wist waar hij Eveline kon vinden, al was hij niet van plan zomaar op haar af te stappen. Zie je het al voor je.  "Hey Eveline, je kent me niet, maar ik ben een engel en ik zou je vriendelijk willen verzoeken om te stoppen met wat je nu zoal doet. Weet je, gewoon om een eeuwenlang conflict niet te doen escaleren. Het is vrij belangrijk." In het beste geval zag ze het aan voor de meest belachelijke openingszin ooit en kreeg hij een klap in zijn gezicht, maar even goed kon ze de politie of een gekkenhuis bellen. Zeker als hij zou aanhouden. Nee hij moest een andere manier bedenken. 
Wanneer hij aankwam op het feest had hij nog altijd geen plan. Voor het pand stonden twee grote gespierde mannen, die hem de doorgang naar binnen versperden. "Naam?" Vroeg een van hen. Door zijn volwassen uiterlijk en formele kleding viel hij nogal uit te toon bij het jongere publiek van deze festiviteit. Zoveel licht en kleuren, die bonkende muziek. Het was iets wat hij nog nooit van zo dichtbij had meegemaakt. Al mocht hij dat niet laten merken. De truc was om te doen alsof je het volste recht had hier te zijn. 
"Sorry" zei hij beledigd. "Ik sta hier nu al bijna een minuut en ben nog altijd niet binnen. Ik denk niet echt dat Brody het kan appreciëren als je zijn beste vriend hier laat verkleumen." 
"Oh ja zijn beste vriend. Dat verhaal hebben we echt nog niet eerder gehoord. Sta je niet op de lijst dan kom je er niet in en moet je oprotten." 
"Excuseer? Alsjeblieft ga hem halen, of wacht ik bel hem wel, maar ik kan jullie verzekeren dat hij het niet zo leuk vindt te worden gestoord. Een vader als de zijne, met zoveel connecties, zorgt en voor dat jullie nooit nog werk hebben, wat best jammer zou zijn. Ik bedoel jullie lijken je job heel goed te doen. Ik zou jullie niet graag werkloos zien." Hij zag de twijfel in hun ogen. Rowan bleef hen vol zelfvertrouwen aankijken. Als hij vroeger op feestjes van royalty binnen raakte, zou dit hem ook wel moeten lukken. De twee deden een stap opzij. "Dank je wel heren, nog een fijne avond." glimlachend stapte hij de ruimte in en mengde zich onder de mensen. Wat een geluk dat hij zijn huiswerk goed had gedaan en precies wist wie Brody was en wat zijn relatie tot Eveline was. Hij was net op tijd om te zien hoe ze de verwende universiteitsstudent met de grond gelijk maakte. Ze was niet iemand waar je ruzie mee wilde maken, tot meer in staat dan je mogelijk achtte. Rowan kon een lach niet onderdrukken toen hij zag hoe ze Brody neerhaalde. Hij krabbelde angstig overeind. In een laatste poging zijn ego te redden. "Wat sta jij te lachen." Rowan verstomde. Brody had hem gezien en aangezien hij zijn woede niet op Eveline kon afreageren, was hij het nieuwe doelwit geworden. "Ik lachen. Ik was helemaal niet aan het lachen." 
"Inderdaad als ik klaar met je ben, zal je niet meer lachen nee." Hij zwalpte op  hem af. De drugs en alcohol maakten hem traag en loom. Rowan kon gemakkelijk zijn vuistlagen ontwijken, al wilde hij hem ook niet slaan. Dan zou hij buiten worden geschopt en was zijn kans verkeken om met Eveline te praten. Hij bleef zijn best doen zijn aanvaller te ontwijken en zich ondertussen een weg naar haar te banen. "Hey sorry, zou ik je straks buiten kunnen spreken. Ik heb een opdracht voor je, al weet ik niet of je hem gaat aankunnen." 

@Ellenntjje 
Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.
Automatisch vernieuwen: ingeschakeld