Writings schreef:
Nicolas
Langzaam stap ik door de tuinen van het kasteel en geniet van het weer. Al dagen was het niet meer zo warm geweest en het voelde dan ook heerlijk hoe de zon op mijn huid tintelde. Ik nam plaats op een bankje en keek wat om me heen. Veel was er hier niet te zien en ik spendeerde mijn tijd dan ook liever in het dorp wanneer mijn vader dat toestond. Eigenlijk was ik helemaal geen kasteeljongen en al mijn vrienden waren dan ook gewone dorpsbewoners. Mijn ouders snapte het niet maar gelukkig mijn zusje wel en dat was voor mij van veel groter belang. De band met mijn zusje was heel erg sterk, zeker omdat ze me steunde in mijn dromen en ik haar ook en we snappen elkaar ook gewoon echt goed. Het was bijna tijd voor het middageten dus ik stond op en begaf me naar de ruimte waar het diner zo zou beginnen. Mijn ouders waren al gearriveerd en ik nam dus bij ze plaats. 'En jongen, hoe gaat het met je?', vraagt mijn vader waarna ik knik als teken dat met mij alles oké is. 'Daarstraks had ik de vrouwen van de bankiers op bezoek, iedereen is altijd zo benieuwd hoe het met je gaat lieverd', zegt mijn moeder enthousiast. Ik glimlach zwakjes en wat gemaakt en knik dan. 'Dat is prachtig om te horen moeder', reageer ik. Wanneer ook mijn zusje gearriveerd is beginnen we dan aan het buffet.