Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
Catjuh schreef:
Keith Johnson - 17
Keith
Terwijl ik nog in de spiegel sta te kijken, begin ik langzamerhand nerveus te worden. Elk moment kan er het meisje komen die aan mij is verkocht. Ik weet nog niet hoe ze heet, alleen dat ze uit een arm, boerengezin komt. Alleen de gedachte al maakt mij nerveus. Ik weet zeker, dat als mijn ouders nog geleefd hadden dat ze dit meisje nooit zouden goedkeuren. Alleen al omdat ze uit een arm gezin komt. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel. Ook om de gedachte dat ik er over een jaar niet ben. Iedereen hier zal maar 18 jaar worden, en dan is het gebeurd. Dan is het over... 'Oké', zeg ik tegen mijzelf; 'Niet aan denken, het helpt toch niet', ik zucht en loop snel de trap af om te kijken of er al iemand aankomt. Nee, nog niemand. Het meisje mag nog geluk hebben, dat ze aan zo'n rijke jongen als ik is verkocht, dacht ik in mezelf. Nou ja, niet dat het voor mij veel uit zou maken. Ik ben er over een jaar toch niet meer. Waarschijnlijk dan. Ik kijk weer naar buiten en probeer te focussen op het uitzicht. Altijd als ik ergens over stress, kijk ik gewoon uit het raam en concentreer ik mij op de buitenlucht. Als je gewoon zo naar buiten zou kijken, zou je haast denken dat er gewoon niks is hier. Alsof het gewoon een land, of eigenlijk continent is waar meisjes van 16 niet worden verkocht en zwanger worden gemaakt. Waar niet iedereen op zijn 18e sterft. Ik loop naar de keuken en vul een glas met water. In één slok drink ik het water op. Weer kijk ik naar buiten, om te zien of er al iemand aankomt. En daar, in de verte, zie ik een meisje aankomen. Zou dat hét meisje zijn?
sorry voor dit slechte begin :-$
Keith Johnson - 17
Keith
Terwijl ik nog in de spiegel sta te kijken, begin ik langzamerhand nerveus te worden. Elk moment kan er het meisje komen die aan mij is verkocht. Ik weet nog niet hoe ze heet, alleen dat ze uit een arm, boerengezin komt. Alleen de gedachte al maakt mij nerveus. Ik weet zeker, dat als mijn ouders nog geleefd hadden dat ze dit meisje nooit zouden goedkeuren. Alleen al omdat ze uit een arm gezin komt. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel. Ook om de gedachte dat ik er over een jaar niet ben. Iedereen hier zal maar 18 jaar worden, en dan is het gebeurd. Dan is het over... 'Oké', zeg ik tegen mijzelf; 'Niet aan denken, het helpt toch niet', ik zucht en loop snel de trap af om te kijken of er al iemand aankomt. Nee, nog niemand. Het meisje mag nog geluk hebben, dat ze aan zo'n rijke jongen als ik is verkocht, dacht ik in mezelf. Nou ja, niet dat het voor mij veel uit zou maken. Ik ben er over een jaar toch niet meer. Waarschijnlijk dan. Ik kijk weer naar buiten en probeer te focussen op het uitzicht. Altijd als ik ergens over stress, kijk ik gewoon uit het raam en concentreer ik mij op de buitenlucht. Als je gewoon zo naar buiten zou kijken, zou je haast denken dat er gewoon niks is hier. Alsof het gewoon een land, of eigenlijk continent is waar meisjes van 16 niet worden verkocht en zwanger worden gemaakt. Waar niet iedereen op zijn 18e sterft. Ik loop naar de keuken en vul een glas met water. In één slok drink ik het water op. Weer kijk ik naar buiten, om te zien of er al iemand aankomt. En daar, in de verte, zie ik een meisje aankomen. Zou dat hét meisje zijn?
sorry voor dit slechte begin :-$
5
