Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG- ''faith''

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda Jones- 17 -
You start!

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel Green/ 19
Daniel
''Mijn handen glijden weg, mijn ogen begeven zich, mijn zicht begint steeds minder en minder te worden. Ik sterf. Langzaam maar zeker komt er een einde aan mijn leven. Aan een leven vol pijn, verdriet, angst...'' ik adem een paar keer diep in voor ik Michael onderbreek. Zijn gedichten zijn erg mooi geschreven, althans volgens hem. Maar ik voel de emotie die hij erin wilt verwerken niet. En om eerlijk te zijn heb ik er ook niet elk moment van de dag tijd voor. ''Michael je weet wat ik van je gedichten vind.'' ik schenk hem een glimlach. ''Ze zijn heel mooi.'' ik zie hoe mijn vriend een trotste grijns tevoorschijn haalt en zich weer op zijn stoel laat zakken. ''Ja dankjewel. Ik moet dit schrijven voor school. Normaal gesproken zijn mijn gedichten veel vrolijker.'' Michael studeert aan een universiteit, waar hij veel over literatuur leert. Om precies te zijn heb ik geen idee wat hij precies studeert, maar ik kom er snel genoeg achter. ''Ja, vast.'' ik neem mijn telefoon in mijn handen en begin mijn contacten te doorzoeken. ''Gast hoe gaat het met Amanda? Ik zie jullie de laatste tijd niet erg veel samen.'' ik schenk Michael een dodelijke blik voor ik op Amanda's naam druk. ''Ze zeurt veel.'' Michael fronst waarna hij zijn schouders ophaalt. ''Volgens mij ben jij degene die erg veel zeurt. Maar dat kan ook aan mij liggen.'' ik rol mijn ogen en zet mijn telefoon aan mijn oor. ''Zie je ze neemt niet eens op.'' Michael neemt zijn pen en papier weer in zijn hand. ''Misschien is ze bezig gast. Give her a break.'' ik leg mijn telefoon weer weg en zucht geïrriteerd. Amanda maakt de laatste tijd weinig ruimte vrij voor mij. Het is alsof ze haar vrienden op de eerste plaats zet. Al hoef ik niet de volle aandacht van haar te krijgen, ik ben haar vriend. En ze moet me alles over haar leven laten weten. ''Weet je nu we toch vakantie hebben ga ik nog een gedicht schrijven. Misschien over jou.'' ik schud mijn hoofd. ''Gast waar moet je over schrijven? Over hoe mijn vriendin me de hele tijd probeert te irriteren of over hoe ze nooit haar mobiel opneemt?'' Michael lacht zachtjes wanneer hij een slok van zijn drinken neemt. ''Dat is precies wat ik bedoel. Ik zei dat ik over jou ging schrijven, en jij begint gelijk over Amanda en over hoe ze je negeert. Het is leuk om te zien.'' sinds Michael zich verdiept heeft in dit dichten is hij totaal veranderd. Zoals hij zelf zegt: ''Ik kijk met andere ogen naar de wereld.'' en dat geeft me soms diepe twijfels. Over alles. ''Michael ik heb hier geen tijd voor, vermaak jij jezelf maar. Ik moet boodschappen gaan doen voor mijn moeder. En Amanda gaan zoeken.'' ik geef Michael nog een knuffel voor ik vertrek en laat mijn telefoon in mijn jaszak vallen. Ik kan echt niet tegen het feit dat Amanda haar telefoon niet opneemt. Ze weet dat ik me zorgen om haar maak. Ik kijk op als ik mijn telefoon voel trillen. Eindelijk.
-

Sorry beetje saai wist niet hoe ik moest beginnen! x

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
"Ik weet niet hoe Daniel en jij het toch doen? Jullie zijn echt een powerkoppel." Zegt mijn beste vriendin Anastasia terwijl ze een hap van haar broodje neemt. We zijn samen aan het lunchen en genieten van onze vrije tijd. De woorden van Anastasia blijven zich herhalen in mijn hoofd. "Echt een powerkoppel.." Dat zou je inderdaad denken, maar ik heb de laatste tijd zo'n gevoel dat Daniel me niet meer zo ziet zitten. We hebben al bijna 2 jaar iets samen en onze band wordt steeds zwakker. Hij vindt dat ik te veel zeur en dat ik me niet zo moet aanstellen als hij berichten van vreemde meisjes krijgt. "Het zijn maar aanbieders." Zegt hij. Misschien heeft hij ook gelijk en moet ik me niet zo zorgen maken? Daarom hou ik dit gevoel ook voor mezelf en hoeft Anastasia dit voorlopig ook niet te weten. "Ja..ja, inderdaad. Hij is echt een schatje." Zeg ik overtuigend. "Am, zullen we vanavond film kijken? Ik ben alleen thuis vandaag. " vraagt Anastasia met een breed glimlach. Ik vind het zo vervelend, maar ik moet haar weer eens afzeggen. "Echt leuk, maar ik ga vanavond naar Daniel schat. Volgend keer?" Ik voel me hier echt zo slecht bij. Ik heb het gevoel dat ik An de laatste tijd op de achtergrond laat en al mijn aandacht en tijd aan Daniel schenk. Al vindt Daniel dat niet. Misschien moet daar een verandering in komen? "Ik kan het afzeggen!" Zeg ik voordat ze kan antwoorden. "Nee! Hoeft echt niet. Het is echt niet erg. Volgende ke.." ze wordt onderbroken door mijn telefoon. Daniel belt. Ik zet mijn geluid snel op trillen en laat An verder praten. Ondertussen voel ik mijn telefoon een paar keer afgaan, maar ik negeer het. Na een kwartietje wordt An gebelt door haar moeder. Ze moet gaan. Nadat ze me gedag zegt en vertrekt, pak ik mijn telefoon erbij en bel Daniel op. "Hey Dan, sorry ik was met An aan het lunchen. Is er iets?" Daniel wilt altijd precies weten waar ik mee bezig ben en hij wilt meer betrokken zijn in mijn leven, maar als het moment komt dat ik in zijn leven betrokken wil zijn dan stel ik me aan, dan ben ik aan het ondervragen en aan het zeuren. Daarom neem ik een beetje afstand van hem en probeer ik meer tijd met mijn vrienden door te brengen. Ik wil daar niet meer over beginnen aangezien ik het weer ben die het sfeer verpest.
--
Echt niet saai! x

Anoniem
Popster

Marianna schreef:

Daniel
Ik zucht als ik de stem van Amanda hoor. Natuurlijk is er wat. ''Ik bel je niet zonder reden. Ik wilde weten hoe het met je ging. Oh en, ik wou je ook even laten weten dat vanavond niet door gaat. Ik moet wat belangrijks doen met mijn ouders een of ander zakelijk etentje.'' ik slik als de woorden mijn mond verlaten en loop naar mijn scooter toe. Snel neem ik plaats en wacht tot dat Amanda antwoord. Ze is de laatste tijd zo op haar hoedde. Alsof ze me niet meer vertrouwt, en het is niet dat ik haar daar de schuld van kan geven. De relatie van mij en Amanda loopt stuk. Ik voel het. Zij voelt het. Het is alsof er geen passie meer is. Het is meer een ingewikkelde vriendschap. ''Amanda het spijt me echt. Ik zal je laten weten hoe het is gegaan. Love you.'' ik slik wanneer ik mijn telefoon in mijn jaszak stop en mijn rugtas steviger om me heen bind. Het voelt raar om tegen Amanda te liegen. Het voelt alsof ik tegen mezelf lieg. En misschien doe ik dat ook wel. Sinds een tijdje heb ik een vriendschap met een meisje, Rosalie. En ik kan niks aan het feit doen dat ik het leuker vind bij haar. Het is nieuw. Het is niet vast, niet verplicht. Ik begin te rijden als ik weer wegdwaal met mijn gedachten. Ik wil Amanda geen pijn doen. Ik wil haar niet kwijt. Maar ik wil ook niet zo verder. En het is het een of het ander... Rosalie heeft dezelfde leeftijd als mij, blonde haren, lange benen en hele mooie groene ogen. Ze is totaal het tegenovergestelde van Amanda. Ze is mooi. Maar Amanda ook. Daarom kan ik haar niet laten gaan. Ik kan Amanda niet laten. Buiten het feit dat ze bloedmooi is, hebben we ook een erg sterke band opgebouwd. En dat ga ik niet krijgen met iemand anders. Ik ben er zeker van. Ik parkeer mijn scooter als ik aangekomen ben en bel aan. ''Daniel hey, kom binnen.'' ik glimlach en geef Rosalie een kus voor ik naar binnen loop.
-

Rosalie

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
Het gaat niet door. Alweer. Deze week heeft hij me al 3 keer afgewezen. Hij heeft het ineens drukt met zijn familie of dan is het weer Micheal die hem dringend nodig heeft. Ben ik nogsteeds degene die overdrijft? Dit is toch opvallend. In onze relatie is dit nooit voorgekomen. Hij was altijd een bezorgd iemand en dat is die nu nogsteeds, maar hij gaf toen écht om me. Hij had tijd voor me en als hij dat niet had dan maakte hij wel tijd. Soms kreeg ik uit het niets bloemen bezorgd thuis en soms kwam hij zomaar me ergens naartoe brengen. Dat is er niet meer. Nu lijkt zijn leven door te gaan zonder mij. Alsof ik aan het lijntje word gehouden. "Daniel het gaat goed met me." Zeg ik terwijl ik rol met mijn ogen. Hij belt me inderdaad niet zonder reden, niet meer. "En alweer Daniel? Ik heb An voor je afgezegd.." ik zucht diep. Ik voel me ineens zo gebroken. Het is maar een avond afgezegd, maar ik voel onze klik niet meer. Het ergste is dat hij niet meer zoveel van me houdt als ik van hem houd. Waarom? Wat ging er fout? "Dan, kan je erna komen? Missc.." hij onderbreekt me en eindt onze gesprek. Ik blijf even stil naar mijn telefoonscherm staren terwijl er van alles door mijn hoofd gaat. Misschien was onze liefde een periode voor hem? Misschien ben ik niet zijn ware liefde. Ik neem diep adem. Ik weet niet hoe ik thuis gekomen ben, maar ik ben er. Ik ben echt blij dat mijn ouders niet thuis zijn. Ik ren de trap op naar mijn kamer. Eenmaal zittend op mijn bed begint alles pas door te dringen. De tranen lopen langzaam over mijn wangen terwijl ik naar onze foto kijk verderop mijn bureau. Ik haat dit.

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel
Ik neem plaats op de bank en kijk toe hoe Rosalie naar de keuken toe loopt. ''Wat wil je drinken?'' ik kuch even en neem mijn telefoon in mijn handen. Ik had niet zo moeten doen tegen Amanda. Ik had het haar moeten vertellen. Ik had haar moeten zeggen dat het niet meer verder kan zo, dat er geen gevoelens meer zijn. Maar hoe? Ik kan de afgelopen twee jaar niet zomaar weggooien. Ik zou mezelf haten. En Amanda zou me ook haten. "Daniel?" ik schrik uit mijn gedachten als ik de zachte stem van Rosalie weer hoor. "Doe maar cola ofzo." ik zet mijn telefoon uit en laat het in mijn jaszak glijden. Snel trek ik mijn jas uit en gooi het ergens op de bank. "Hier, sinds wanneer drink jij cola?" Rosalie lacht zachtjes en neemt plaats naast mij. "Ja niet. Ik probeer even geen alcohol te drinken en Michael zei dat ik veel cola moest drinken. Al heb ik geen idee of hij dat verzonnen heeft of niet." Rosalie fronst en neemt een slok van haar thee. 'Hij heeft het waarschijnlijk verzonnen ja." ik neem een grote slok van mijn cola en richt me dan tot Rosalie. "Wat is er Daniel? Je lijkt ergens anders te zitten met je gedachten." ik zucht. "Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik heb geprobeerd met Amanda te praten maar... Ik kan haar gewoon niet loslaten Rosalie." Rosalie schenkt me een vurige blik en staat op. "Daniel ik heb je verteld hoe ik erover denk. Al hebben we geen relatie dit voelt niet goed. Ik wil niet degene zijn die haar-" ik rol mijn ogen als ik Rosalie haar opmerking hoor en onderbreek haar. "Ten eerste is het mijn relatie, jij hebt er niks mee te maken. En ten tweede zal ze er niet achter komen. Daar zorg ik voor." Ik schud mijn hoofd en trek een sigaret uit mijn zak, die ik vervolgens aansteek. "Niet hier roken." ik laat een zacht lachje horen maar neem toch een trek van mijn sigaret. "Kom zitten."
-

Geen idee waarom er een gat in zijn trui zit!

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
Na een tijdje voor me uitgestaard te hebben veeg ik mijn tranen weg. Ik loop naar de badkamer waar ik een douche neem. Ik moet alles op een rijtje zetten. Ik laat de douche warm lopen tot ik mijn kleren heb uitgetrokken. Als ik onder de douche sta sluit ik mijn ogen en bedenk me wat er zojuist gebeurt is. Daniel, ik wil je niet kwijt. Waarom gebeurt dit? Hij was gek op me, hij deed eerst alles om me voor zichzelf te winnen en nu doet hij alles om me weg te krijgen. Na een tijdje doe ik de douche weer uit en sla een handdoek om me heen. Ineens hoor ik de huistelefoon afgaan. Shit. Ik hou mijn handdoek stevig vast en ren snel naar beneden. "Met Amanda." Ik heb geen idee met wie ik praat aangezien ik niet naar de nummer heb gekeken. "Amanda? Hallo schat. Hoe gaat het met je?" De stem van Cindy, de moeder van Daniel. Waarom belt ze? "Oh, hey Cindy. Het gaat prima met me en met u?" Cindy en ik hebben in bijna 2 jaar een erg goede relatie opgebouwt. Ze is net een tweede moeder voor me. "Wat fijn meid, met mij ook. Kun je misschien aan Daniel vertellen dat Pap en ik vanavond uit eten gaan met de familie Stones? We hebben namelijk een leuk uitje, maar Daniel zou vanavond toch bij jou zijn." Ik verstijf van haar woorden. Heeft Daniel gelogen dan? Waarom denkt zijn moeder dat hij bij mij zou zijn? Ze hadden toch een zakelijk iets? "Amanda?" Ik schrik een beetje wakker en corrigeer mezelf. "Ja tuurlijk. Ik zal het hem doorgeven. " Zeg ik. Het voelt net alsof mijn hart even stopt met kloppen. Onze relatie valt uit elkaar, ik weet het zeker. Ik haal diep adem en nadat we gedag zeggen, loop ik naar mijn kamer. Ik kleed me om en blijf even naar mezelf in de spiegel staren. Wat is er mis met me? Ben ik niet meer aantrekkelijk? Ik schud mijn hoofd en pak mijn telefoon erbij. Ik probeer een paar keer Daniel te bellen, maar hij pakt niet op. Ik zucht diep en stuur hem een berichtje. "- Bel me.-"

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel
Ik en Rosalie hebben de afgelopen tien minuten goed met elkaar gepraat. Ik heb haar uitgelegd dat zij belangrijk is in mijn leven. Maar dat Amanda dat ook is. Misschien niet meer als mijn vriendin, maar ik kan haar niet kwijt raken. Niet nu. Nooit niet. "Dus je gaat het haar niet vertellen? Denk je niet dat ze zelf wel achter het feit komt dat je haar niet meer leuk vind op die manier? Ik bedoel zo moeilijk is dat niet. Ze voelt het echt wel aan hoor." Ik slik bij het horen van Rosalie haar woorden. Ze heeft gelijk. Maar ik kan het echt niet. Ook al zou dat het beste zijn. "Oké weet je-" mijn woorden worden onderbroken door de trilling van mijn telefoon. Het is Amanda. "Ik ga haar bellen." Rosalie kijkt me verward aan maar knikt uiteindelijk toch. "Ja goed." Na een paar keer overgaan word er uiteindelijk opgenomen. Ik heb me hier niet op voorbereid. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen. "Hey Amanda wat is er? Ik ben nu op dat etentje weet je nog?" Al wil ik het haar vertellen, ik heb haar verteld dat ik nu op een etentje ben. Ik laat mijn haren door het haar van Rosalie glijden terwijl ik Amanda hoor praten. Shit.
_
Ben op telefoon idk of het lang is ofniet?

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
Ik hoor de bel en loop rustig naar benden. Het zal wel mijn moeder zijn. Ik open de deur en zie mijn moeder met boodschappen staan. "Hey liefje, help je me even?" Ik lach zachtjes en knik. "Tuurlijk kom maar hier." Ik neem de tassen van haar over en neem ze mee naar de keuken. "Stoor ik? Is Daniel er al?" Vraagt ze. "Nee mam, hij moest naar een zakelijk uitje." Zeg ik dood normaal. Ze glimlach een beetje twijfelend en bekijkt mijn gezichtsuitdrukking goed. Ik weet dat zij ook iets merkt aan me. Ze kent me eenmaal zo goed, maar ik glimlach overtuigend naar haar. Ze praat er voor de rest niet over, wat ook beter is. Ik voel mijn telefoon afgaan. Daniel. "Mam ben zo terug!" Roep ik en loop snel naar boven. Als ik op mijn kamer aankom neem ik op. Meteen valt mijn hart weer in stukjes. Hij liegt, alweer. "Oh ja? Want je moeder belde je om nog te vertellen dat ze vanavond met de familie Stones uit eten gaan. Maar ja Daniel, het maakte toch niks uit want je zou eigenlijk met mij moeten zijn!" Ik voel mijn stem een beetje breken. Ik ben boos. Ik weet niet wat ik fout doe? "Zeg het me dan Daniel! Wat doe ik fout?" Mijn stem verzacht en ik plof neer op mijn bed. Ik ben benieuwd naar zijn volgende leugen. Het is elke keer weer hetzelfde en ja, misschien zeur ik wel, maar ik heb daar mijn verdomme redenen voor! Soms voel ik me zo alleen.. Ik had eerst altijd de steun van Daniel en ik raak hem kwijt. Ik wil dit niet, echt niet.

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel
Ik slik. "Niks. Je doet niks fout." Rosalie zucht en komt dichterbij mij zitten waarna ze haar armen rond mijn middel heen slaat. Rosalie wilt dat ik het vertel. "Het is... Amanda ik... Ik was gewoon bezig met iets. Een gedicht." Ik kuch even bij het horen van mijn eigen leugen. Kon ik niks beters verzinnen? "Michael en ik wouden een gedicht schrijven. Voor jou. En aangezien het niet zo goed gaat met ons de laatste tijd dacht ik dat je het wel leuk zou vinden." Ik richt me naar Rosalie toe en zie hoe ze haar hoofd schud. "Vertel het haar" fluistert ze zachtjes. Ik neem een paar diepe zuchten voor ik Amanda onderbreek. "En er is nog iets anders. Ik wil je wat vertellen. Maar liever niet aan de telefoon, vanavond om acht uur bij mij thuis?" Ik hoor mijn onzeker stem. Ik kan me niet voorstellen hoe zij zich moet voelen. Ik weet niet wat ik aan het doen ben. Ik heb het verprutst. Ik hang op en sla een arm rond Rosalie heen. "Kom dan gaan we naar boven." Ik knik en sta op waarna ik achter Rosalie aan de trap op loop. Waarom doe ik dit? "Ik weet dat je veel stress hebt gehad, maar vandaag ga je het haar eindelijk vertellen. Wees blij Daniel. Na dat heb je niks meer te verbergen."

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
Ik slik bij zijn woorden. Meent hij het? Was dit weer een fout van mij? Heb ik weer zitten zeuren om niks? Heb ik het weer gedaan? Of liegt hij weer? Ik vertrouw hem gewoon niet meer 100 procent. Ik voelde altijd onze liefde bij elke telefoongesprek, bij elke afspraakje en nu is het allemaal anders. Ik hoor op de achtergrond iemand fluisteren. Dat zal wel Michael zijn..Ik heb het verpest, dat is het. "Meen je dat Daniel? Het spijt me.." Ik zucht. Ik weet niet of ik dit wel meen want ik vertrouw niet meer op zijn woord. "Oké ik zal er zijn. Wees asjeblieft eerlijk met me." Zeg ik zachtjes terwijl ik naar mijn vingers staar tijdens het praten. Wat heeft hij me te vertellen? Dat hij me toch niet leuk vindt en dat hij het maar wilt stoppen? Ja dat zal het wel zijn. Meteen heb ik een brok in mijn keel. "Zie je dan, doeg." Ik hang op en weer komen er tranen. Waarom? Waarom moet ik huilen. Misschien omdat ik het al zie aankomen? "Amanda aan tafel! Ik heb pizza!" Roept mijn moeder naar boven. Pizza, dat bestelde ze altijd wanneer ze me wou opvrolijken. Of wanneer ik ongesteld was, maar deze keer is het zeker de eerste optie. Ze heeft me door. Altijd. "Am, wat is er toch? Je hebt maar twee stukjes op en je begint al met je eten te spelen." Ik ben een liefhebber van pizza en twee sneetjes eten is inderdaad niks voor mij. "Niks mam, ik heb al gegeten tot je kwam. Vandaar." Lieg ik en glimlach naar haar. "Ik ga trouwens over een uurtje bij Dan langs. Uitje is eerder afgelopen dan verwacht." Alweer een leugen. Waarom wil ik Daniel's zijn reputatie bij niemand verpesten? Ik blijf hopen dat het weer allemaal zo wordt als eerst.

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel
Ik lach als Rosalie haar handen langs mijn nek heen laat glijden. "Roos ik weet niet of ik dit nu kan doen." ik zucht even en wend mijn gezicht af. "Hoezo niet? Kijk ik snap wel dat je het moeilijk hebt met Amanda maar daar ga ik niet mee dealen Daniel." ik duw haar zachtjes van me af en sta op. Rosalie is belangrijk voor mij. Maar ik weet dat ik haar kan missen. Ze is vervangbaar. En Amanda niet. "Whatever." ik rol mijn ogen en loop haar kamer uit, waarna ik de deur zachtjes achter me dicht doe. Snel loop ik naar beneden, trek mijn jas aan en loop de voordeur uit richting mijn scooter. Snel stap ik op en rijd de straten door. Ik weet niet wat ik ga zeggen tegen Amanda. Hoe ik het moet zeggen, hoe ik mezelf moet verantwoorden. Ik zucht als ik bij mij thuis ben aangekomen en stap van mijn scooter af. Ik heb geen eens zin om Rosalie te bellen. Of om met haar te praten. Het enige waar ik aan kan denken is Amanda. En hoe het verder moet. Hoe het verder moet met mij. Ik kuch en open de voordeur waarna ik naar binnen loop en mijn jas ophang. De situatie die ik nu met Amanda heb is vaker voorgekomen. Ik heb vaker meisjes pijn gedaan. En ik begrijp zelf niet eens waarom. Ik had dit aan Amanda moeten vertellen. Ik had haar moeten laten weten dat het fout kon lopen. Maar dat heb ik niet gedaan. En misschien komt dat deels door het feit dat ik haar niet kwijt wil raken. Ik bekijk mezelf even in de spiegel en slik voor ik de woonkamer in loop en me laat zakken op de bank.

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
Mijn moeder heeft een film opgezet, maar ik heb geen enkel ding van mee gekregen. Elke keer dat ze moest lachen, lachte ik nep mee. Ik staar naar het scherm terwijl mijn hoofd ergens totaal anders aan denkt. Daniel, Daniel en Daniel. Waarom? Na een tijdje kijk ik op mijn telefoon. Het is al kwart over 7. "Mam ik ga me omkleden, ik moet zo al gaan." Zeg ik en sta op. Mijn moeder zit helemaal in haar film en knikt een beetje afwezig. Ik loop naar boven waar ik mijn kleren verander en wat make-up doe. Kwart voor acht vertrek ik lopend naar Daniel. Onderweg heb ik me mentaal proberen voor te bereiden op wat hij te zeggen heeft, maar dat liep niet zo soepel. Eenmaal aangekomen haal ik diep adem en bel bij hem aan. Als hij de deur open maakt, gaat mijn hart te keer. Ik hou nog zoveel van hem, maar tegelijkertijd ben ik zó boos op hem. "Hey Daniel." Ik durf hem niet meer aan te kijken. Eigenlijk wil ik op dit moment omdraaien en naar huis rennen, onder mijn dekens liggen en nergens meer aan denken. Maar dat gaat nu niet. Ik ben er en ik zal ook mijn best doen om hier zonder tranen weg te kunnen. Ik moet sterk blijven.

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel
Ik kijk zachtjes op als ik de deurbel hoor gaan. Het is nu officieel. Ik moet het haar gaan vertellen. En ik heb geen idee hoe ik het ga brengen. Of hoe ik mezelf hier onderuit moet redden. Ik sta op en loop gehaast naar de voordeur toe, die ik zachtjes opentrek. Amanda haar haar zit geweldig mooi. Alles zit mooi. Ik slik en laat haar naar binnen stappen. "Hey..." ik loop achter Amanda aan de woonkamer binnen en verplaats mezelf snel naar de keuken. "Wil je wat drinken?" terwijl ik op haar antwoord afwacht schenk ik voor mezelf cola in. Als ik dat gedaan heb loop ik terug de woonkamer in en neem plaats naast Amanda. "Ik... Ik moet je wat vertellen." de woorden van Rosalie galmen door mijn hoofd heen voor ik uiteindelijk beslis het gewoon allemaal te vertellen, zonder over Amanda haar reactie na te denken. "Amanda ik heb geen gevoelens meer voor je." ik neem snel een slok van mijn cola. "Ik denk dat we... dat we niet meer verder kunnen als koppel." mijn hart bonkt in mijn keel als de woorden mijn lippen verlaten hebben. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat gezegd heb. Ik kan me niet in haar schoenen verplaatsen. Ik kan het niet. "Ik ben vreemd gegaan. Meerdere keren. Het spijt me echt, ik had je eerder moeten vertellen dat het niks meer kon worden tussen ons. Ik ben die passie kwijt Amanda. En hoewel we het lang volgehouden hebben denk ik echt dat het niet meer kan..." ik stop met praten en neem een diepe zucht. Ik kom niet eens uit mijn woorden.

Merymmc
Youtube ster

merymmc schreef:
Amanda
Ik kijk even om me heen. Hier hebben we zoveel herinneringen. Ik haal diep adem en ga op de bank zitten. Ik schud mijn hoofd als hij vraagt of ik wat wil drinken. "Nee, dankje." Ik heb zoveel spanning en waarschijnlijk kan er niks door mijn keel nu. Als hij naast me komt zitten begin ik nerveus met mijn vingers te spelen. Bij elk woord dat uit zijn mond komt valt er een stukje van mijn hart. Ik breek, ik raak gestrest, verdrietig en boos. Hoe durft hij me dit aan te doen? Recht in mijn gezicht vertelt hij schaamteloos dat hij vreemd is gegaan en een paar keer ook nog! Mijn handen vormen zich in een vuist waarna ik hem boos aankijk. "Hoe durf je! Hoe kun je me dit aandoen? Wat heb ik gedaan? Ben ik niet goed genoeg voor je dat je andere meiden naast mij moet hebben? Schaam je Daniel." Mijn stem trilt en mijm ogen vullen zich met tranen. Ik weet niet hoe ik moet reageren, ik had me hier niet op voorbereid. Ik heb onderweg mezelf toegesproken dat alles goed zou komen en dat ik maar weer eens aan het overdrijven was. Dit is mijn ergste nachtmerrie, ik word zometeen wakker naast Daniel waarna hij me met zijn gespierde armen knuffelt en me vertelt dat het maar een droom was. Ik kijk Daniel recht aan terwijl er al tranen beginnen te vallen, ik had mezelf toch belooft sterk te blijven? Ik ben zo verschikkelijk zwak!

Anoniem
Popster

Marianna schreef:
Daniel
Ik slik wanneer is Amanda hoor en wend mijn blik af. Ik weet niet wat ik moet zeggen, wat ik kan zeggen. Ik weet alleen dat ze gelijk heeft. En dat ik haar pijn heb gedaan. Ik kan me niet eens voorstellen hoe zij zich moet voelen. Of ze zich hierop voorbereid had. Ik schrik als ik haar uitspraak hoor. "Amanda natuurlijk was je goed genoeg voor mij. Ik... Ik weet niet wat me bezielde. Het spijt me echt ik wou je geen pijn doen Amanda." ik trek zachtjes aan haar pols en probeer haar recht in haar ogen aan te kijken. Verdriet, pijn. Ik heb nooit begrepen hoe mensen emotie in andermans ogen kunnen zien maar het lijkt nu zo duidelijk. "Amanda ik wil je niet kwijt. Ik wil echt graag vrienden blijven." wat verwacht ik? Natuurlijk wilt ze geen vrienden met mij blijven. Ik had dat ook niet gedaan. En ik kan het haar niet kwalijk nemen. Ik weet hoe ze zich moet voelen op dit moment. Al heb ik het nooit meegemaakt. Ik denk dat het verschrikkelijk veel pijn doet. "Het spijt me." ik sta op en loop de keuken in, waar ik een paar keer diep in en uit adem. Ik heb het gezegd. Alhoewel ik de gedachte van Amanda kwijt te raken verschrikkelijk vind, ik weet dat wat ik gedaan heb het beste is. Ik kon haar niet langer blijven voorliegen. Ik kon niet langer doen alsof het allemaal haar schuld is. Gehaast trek ik een sigaret uit het pakje, steek hem aan en ga snel opzoek naar mijn telefoon. "Michael?" ik hoor zacht gelach aan de telefoon waarna Michael pas begint te praten. "O hey Daniel. Ik ben bij mijn nichtje thuis het is een beetje een chaos, is er wat?" ik zucht en bijt zachtjes op mijn onderlip bij het horen van Michael zijn woorden. Snel neem ik een trekje van mijn sigaret en antwoord dan pas op zijn vraag. "Ik ben vreemdgegaan. En ik heb het net verteld aan Amanda." weer neem ik een trek van mijn sigaret. Na een tijdje stilte begint Michael weer te praten. "Ik kom eraan."

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld