Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG| It's not all glitter and glamour.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:

Rose Ivanov
Leeftijd: 19
Werk: Prinses
Innerlijk: Rose is een enorm sociaal meisje. Ze is ook enorm eigenwijs en stapt niet snel van haar eigen mening af. Als zij het ergens niet mee eens is dan laat ze dat ook weten. Ze kijkt niet naar wie of wat je bent als je aardig voor/tegen haar bent dan is zij dat ook. Haar vader is de koning van Rusland, hij is een dictator. Zowel tegen het hele land als tegen haar.

@lagom

Account verwijderd

schreef:

Dimitri Novikov - 22

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Met een dubbel gevoel liep ik door het bos. Ik was onderweg naar een van de huisjes die achter het bos te vinden was. De sloppenwijken van Rusland bevonden zich daar. Dat was tevens de plek waar de familie van mijn dienstmeid op dit moment zat. Ik was namelijk de prinses van Rusland, mijn vader was de koning en mijn moeder was overleden. Ik was de enige erfgenaam. Mijn vader was een vreselijke man. Het maakte hem niks uit hoe het ging met ons land of met de mensen die er woonden of vandaan kwamen. Hij gaf alleen maar om geld en mooie vrouwen. Het was afschuwelijk. Mijn moeder was pas een paar jaar overleden, dat was dan ook het moment waar het helemaal verkeerd ging met de monarchie. Het draaide helemaal om. Dat was dan ook de reden dat ik vandaag niet in een mooie jurk rondliep. Ik liep in een dienstmeiden uniform. Ik zou aangevallen worden als ik mijn jurk aan had. De rebellen waren overal. Ik was nergens veilig.
Ik was nu op weg naar de familie van mijn dienstmeid omdat zij gevangen zat. Door mijn vader is ze vast gezet. Achterlijke man. Ze had geen geld om eten te kopen voor haar gezin en dat was dan ook de reden dat ze een brood mee had genomen vanuit onze keuken. Om haar vijf kinderen te voeden. Hier was mijn vader achter gekomen en die had drastische maatregelen genomen. Ik was het er totaal niet mee eens maar tegen mij was hij net zo'n dictator.
Nog voordat ik op de helft van het bos was schrok ik me dood. Ik voelde van achter een voet in mijn rug. Al snel had ik door dat het een beroving was. Nog voordat ik kon bewegen voelde ik twee handen om mijn keel. Lucht kreeg ik niet meer. Het werd zwart voor mijn ogen. Met een harde klap viel ik op de grond.
-
@lagom

Account verwijderd

schreef:

Dimitri Novikov
Ik blaas zachtjes in mijn handen om er weer een beetje gevoel in te krijgen. Het begint al steeds koeler te worden in de avonden. 'Heb je het koud?' Ik hoef niet naar Akim's gezicht te kijken om te weten dat hij zijn grijns weer op zijn gezicht heeft. Akim heeft op de ene of andere manier het nooit koud. 'Ach hou je mond' grom ik mompelend. Akim begint te lachen om mijn geïrriteerde opmerking. Wij waren weer eens de gelukkige die illegale wapens mochten halen uit het dorp. Een klusje die je de kop kan kosten als je afsprak met de verkeerde mensen. Dit was één van de redenen waarom ik er totaal geen zin in had, maar Akim even positief als anders zag het gevaar er niet van in. Het dorp begint steeds meer in zicht te komen en zo ook de grimmige sfeer. Het stond niet voor niks bekend als de achterbuurt.
Als ik allemaal stemmen hoor nog voordat we het dorp in zijn, wijs ik Akim erop dat hij stil moet zijn. Met mijn hand ga ik naar het pistool die ik in mijn zak had en ik knik naar Akim die zijn wapen ook trekt. Zo stil mogelijk proberen we het geluid te naderen. Ik zie schimmen gebogen over een lichaam die op de grond ligt. 'We kunnen haar ook best verkopen' Op de één of andere manier vinden de mannen het allebei heel vermakelijk en beginnen luid te lachen. Ik haal de trekker over en weet precies hoe Akim er ook over denkt. Mensen zoals dit zijn schoften, die toch niemand zal missen. Met twee simpele schoten, brengen we de mannen naar de grond. Ik ren naar het levenloze lichaam toe en zie nu pas dat het nog een redelijk jong meisje is. Ik hou twee vingers bij haar nek en haal opgelucht adem als ik haar hart voel. Voorzichtig til ik haar op bij haar knieholtes en onderrug. 'Man wat doe je?' 'Wat denk je' Akim gaat voor me staan zodat ik zijn blik niet kan ontwijken. 'We weten niks van haar' Mijn blik gaat over haar hoofd en kleding. Volgens mij is ze een dienstmeid van de koning. 'Ik weet dat ik haar niet ga achterlaten' Zeg ik vastbesloten en Akim weet dat er dan niet meer met me te onderhandelen valt. Hij vloekt even zachtjes maar laat ons er dan toch langs.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Mijn zicht was nogsteeds een en al zwart. Ik kon niet bewegen en nadenken ging ook niet. Wel hoorde ik alles wat om me heen gebeurde. Ik hoorde eerst twee wat oudere mannen. Op een gegeven moment hoorde ik een van hun zeggen dat ze mij konden verkopen. De paniek sloeg in mijn hoofd toe maar mijn lichaam werkte niet mee. Ik kon niks. Nog geen tien seconden daarna hoorde ik twee schoten. Oh my god. Ik ging dood.Ik wist het zeker. Tot dat ik voelde hoe ik opgetild werd en de andere stemmen hoorde. Ik werd gered. Geholpen.
Ik was deze persoon zo enorm dankbaar.. Als deze mensen er niet waren dan zou ik niet weten wat er gebeurd zou zijn. Dan zou ik misschien wel vermoord zijn omdat ik de prinses ben. Misschien zou ik 'verkocht' worden. Dat leek me nog erger.
Nog geen vijf minuten later voelde ik weer mijn gevoel terug komen in mijn lichaam en ik zag steeds meer licht. Ik tilde mijn hand even op en probeerde mijn ogen te openen. Het was een enorm zware klus, dat had ik niet verwacht. Toen ik mijn linker oog een klein beetje open had zag ik een prachtige man. 'H-Hallo.' zei ik met een schorre stem. Het was dat ik alles had gehoord, anders was ik nu al uit zijn armen gesprongen en weg gegaan.
-
@lagom sorry dat ie iets korter is! c:

Account verwijderd

schreef:
Dimitri Novikov
Zwijgend lopen we terug naar ons kamp. In mijn hoofd bedenk ik alvast wat ik ga zeggen tegen de Raad aangezien we met geen wapens terug komen. Ik bijt zachtjes op mijn lip omdat ik weet dat Akim het er niet mee eens is. In mijn achterhoofd weet ik ook wel dat Akim gelijk heeft en dat we ook niks van haar weten, maar we zijn allemaal ergens vandaag gehaald toch?
Ik schrik op uit mijn gedachten als ik ineens een klein stemmetje gedag hoor zeggen. Mijn blik verplaatst naar het meisje in mijn armen. Ik had nog niet verwacht dat ze wakker zou worden voordat we het kamp zouden naderen. Mijn blik gaat snel naar Akim, die niks heeft gehoord en een paar meter voor ons loopt. Ik weet dat ik nu Akim hoor te roepen zodat we haar kunnen uithoren, maar als ze ook maar één ding zegt dat ons niet zou bevallen moet ik haar hier achterlaten. 'Doe alsof je nog bewusteloos bent. Ik leg het zo uit' Fluister ik zo zachtjes mogelijk haar kant op. Ik pak haar beter vast en merk nu pas op dat we al bij de ingang staan. Akim maakt veel gesteun en gekreun de loodzware deur open, die verstopt zit in de rotsen. Hij pakt een vlam van de zijkant af en wacht tot we binnen zijn met het sluiten van de deur.
'Jongens waar zijn de wapens?' We hebben nog nauwelijks een stap gezet in de open ruimte van ons ondergrondse schuilplaats als Leonid de legeraanvoerder, ons de vraag stelt die ik liever had uitgesteld. 'Vraag dat maar aan Dimitri' Ik werp een boze blik naar Akim, die natuurlijk gelijk in de verdediging schiet. 'Ik breng haar eerst naar de ziekenafdeling' zeg ik toonloos. 'Niks daarvan. Akim kan haar wel naar de ziekenafdeling brengen' Ik sluit balend mijn ogen. Ja als hij geen kussen op haar hoofd drukt. Ik knik bijna onzichtbaar. 'Blijf je ogen dichthouden tot ik er ben' beveel ik haar zachtjes en ik geef haar af aan Akim, die me vraagt of ik wat zei. Ik doe net alsof hij spoken hoort en volg dan Leonid richting het kantoor van de Raad. Laat haar alsjeblieft naar mij luisteren.

----------------------------------------------
Maakt niet uit! Is ook een moeilijk stukje.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Wat gebeurde er allemaal? Waarom was het zo belangrijk dat ik mijn ogen dicht moest houden? Waar was ik in hemelsnaam beland?! Allemaal vragen waar ik nog geen antwoord op zou krijgen. Wel luisterde ik naar de man die mij zei om mijn ogen dicht te houden. Ik vertrouwde hem. Ik had ook wel gehoord dat hij de enige was die mij op dit moment wou helpen. Mijn ogen deed ik op elkaar, alsof ik aan het slapen was. Ik vertrouwde hem..
Toen ik overgepakt werd door de andere man was een een hele nare sfeer ontstaan. Het voelde een stuk minder fijn en op mijn gemak. Ik hoopte dat de andere man snel terug zou komen! Ik voelde hoe hij mij slapjes vast hield, alsof het hem helemaal niks uitmaakte dat ik elk moment uit zijn handen kon vallen. Op een gegeven moment gebeurde dat, gelukkig voelde ik een zachte ondergrond onder mijn rug. Was dit de ziekenboeg? Ik hoopte het. Mijn ogen hield ik op elkaar. Ik moest luisteren. Misschien was dat wel mijn enige redding. Ik voelde de hand van de vreemde man over mijn lichaam gaan. Alsof hij gebruik maakte van het feit dat ik bewusteloos was in zijn ogen. Dit was heel erg naar. Was ik beland bij mensen die mij zouden gebruiken als een stuk vlees? Ik hoopte het niet.. Van alles ging er door mijn gedachten heen. Waar was ik? Ik was overduidelijk niet in het paleis. Het rook hier muf, alsof er al maanden niet schoon gemaakt was. Dat was nooit het geval in het paleis. Tot mijn opluchting hoorde ik een deur dichtgaan en voelde ik de handen niet meer over mijn lichaam kruipen. Ik durfde nog niet mijn ogen te openen, bang voor de consequenties.
-
@lagom

Account verwijderd

schreef:
Dimitri Novikov
Ik weet niet hoe snel ik uit het kantoor moet zijn om naar de ziekenboeg te gaan. Natuurlijk was de Raad niet blij, maar de helft was het eens over hoe ik heb gehandeld en ze willen van alles van haar weten. Ik heb me natuurlijk aangeboden als kandidaat en dat is nu mijn nieuwe taak. Ontdekken wie ze is en wat ze daar deed.
Als ik de ziekenboeg in ben duurt het niet lang voordat ik Akim voor een deur zie wachten. Wat deed hij hier nog steeds? 'En?' Vraagt hij om mij uit te horen van mijn gesprek van straks. 'Zullen we het er straks over hebben?' Zeg ik en ik kijk hem indringend aan omdat hij de deur blokt. 'Oke over een uur op het trainingsveld' zegt hij en pas als ik instemmend knikt, gaat hij aan de kant en verlaat de ziekenboeg. Ik kijk even om mij heen maar er is niemand te zien. Als ik de kamer inkom en haar nog steeds met haar ogen dicht zie, kan ik niks anders doen dan even glimlachen. 'De kust is veilig' zeg ik en ik pak een stoel uit de hoek zodat ik bij haar kan gaan zitten. 'Sorry van net maar we hebben nog al een streng toelatingssysteem en ik wou je niet achter laten in het bos' biecht ik op.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
De minuten die voor bij aan het gaan waren leken eerder op uren. Man, wat duurde dit lang. Toen ik eindelijk de vriendelijke stem hoorde moest ik mijn glimlach inhouden. Ik was blij zijn stem te horen, de andere man vond ik niet aardig. Toen ik hem hoorde zeggen dat de kust veilig was opende ik mijn ogen. Zwart beeld zag ik, voor gelukkig maar een paar seconden. Daarna zag ik een man in mijn zicht komen. Een mooie man nog wel. Ik glimlachte zwak. 'Dus, jij bent mijn held?' zei ik met een, nu iets bredere, glimlach. Ik probeerde overeind te komen, echter ging dat niet zo makkelijk. Toch zette ik door totdat ik rechtop zat. Ik keek even om me heen. Het was hier donker, de enige lichtbron was een lamp die niet heel veel licht gaf. Waar waren de ramen? De rest van de lampen? Ik was dit niet gewend. 'Waar ben ik? Ben ik nog wel in Sotsji?' Ik keek de man aan. Ik besefte nog niet helemaal dat hij waarschijnlijk mijn leven gered had. Mijn hand ging naar mijn keel, die voelde een beetje beurs aan. 'Dank je wel voor alles, wat is je naam?' Ik glimlachte en stond voorzichtig op. Ik streek mijn diensmeisjes jurk strak.

-
@lagom

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld