O// Long found lover - Forum

ORPG < Virtual Popstar

O// Long found lover

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Veronica Johnson - 22

Anoniem
Minister of Pop

Toothless schreef:

Thomas Newton, 24

Begin in volgend bericht.

Anoniem
Minister of Pop

Toothless schreef:
Verward en vervreemd keek Thomas om zich heen terwijl ze in een gehuurde auto van Schiphol naar hun nieuwe huis reden. Niets leek nog op hoe het vroeger was. In zijn beleving was alles veel mooier. Alles wat hij nu zag, gaf hem een depressief gevoel. Alsof met de jaren het warme gevoel dat hij altijd had bij Nederland, zijn geboorteland, was verdwenen. Misschien kwam het doordat ze midden in de zomer vertrokken, toen alles in bloei stond, er over jonge dieren te zien en te horen waren en het zonnetje lekker warm scheen. Nu, op het moment van terugkeren, is het herfst. Overal zijn de bomen kaal, het regent zacht en er is geen stukje blauw te ontdekken in de lucht. Nee, dit is absoluut niet het Nederland dat Thomas zich herinnerde. Hij wist wel dat het hier vaak regende, maar in zijn beleving viel dat reuze mee. Hij herinnerde zich vooral alles hoe het was vlak voordat hij vertrok.
Thomas zuchtte een keer.
'We zijn er bijna, Thomas,' zei zijn vader.
Thomas keek weer op en staarde uit het raam. Voordat ze emigreerden, woonden ze in een klein dorpje, vlakbij de zee. Nu gingen ze op het platteland wonen en hoewel Thomas dol was op dieren was het boerenleven nu niet bepaald iets waarvan hij gedroomd had. Hij kon alleen maar hopen dat dit zo'n zelfde bevlieging van zijn vader zou zijn als dat het toentertijd was om naar Australië te vertrekken en dat ze in no-time weer terug konden. Naar Australië of voor zijn part naar het plaatsje waar hij vroeger woonde in Nederland. Of het moest gaan wennen, het leven op een boerderij, maar daar had hij op dit moment niet veel vertrouwen in.

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Veronica werd wakker van zodra het licht onder het gordijn uitkwam. Met een kleine zucht wreef ze in haar ogen, en al snel merkte ze op dat Michael alvast uit bed was opgestaan. Die was altijd een stuk vroeger wakker om aan het werk te gaan, terwijl Veronica liever wat langer bleef liggen, om dan in de namiddag meer werk te verzetten. Een jaar geleden hadden de twee samen de stap genomen om een hoeve te kopen. Michael, waar ze intussen al 2 jaar mee samen was, kwam zelf uit een familie van de boerenbuiten. Hij stond er dus ook op om samen iets op te starten, en dat hadden ze dan ook gedaan. Michael stond vooral op het land om gewassen te telen, terwijl Veronica vooral met die dieren buiten bezig was, en zo konden ze zichzelf van alles voorzien, en er ook nog wat aan verdienen door te verkopen. Het perfecte leven. Wonen en werken op hun eigen boerderij. Veronica was nooit echt een stadsmeisje geweest, en ze had het gevoel dat ze hier op de plek zat waar ze altijd had moeten zijn, samen met Michael die dat plaatje helemaal aanvulde. Langzaam stond ze op uit bed, waarna ze naar de badkamer liep. Hier kleedde ze zich om, maakte zich klaar voor de nieuwe dag, en liep vervolgens naar de keuken toe, waar ze aan het ontbijt begon. Alsof Michael wist dat ze daar was kwam hij op dat moment de keuken binnen, en nam hij plaats aan tafel. Veronica was intussen klaar met het ontbijt, en zette alles op tafel neer, waarna ze zelf ook plaatsnam. 'Denk dat de nieuwe overburen er vandaag in komen, er staat een verhuiswagen met spullen', zei Michael, en hij wees richting het raam. Veronica draaide zich om en knikte instemmend bij het zien van de wagen. 'Ja, dat zal vast', zei ze. De hoeve was een paar maanden geleden opeens verkocht, maar tot nu toe hadden ze er nog niet echt beweging gezien. Dat zou nu misschien veranderen. 'Ik hoop vooral dat we er niet teveel last van gaan hebben', zei ze, waarop Michael even moest lachen. Hij zag het altijd allemaal veel positiever in. 'Het zal wel meevallen, nieuwe buren, kan alleen maar leuk zijn', zei hij, waarop Veronica knikte. Misschien had hij gelijk en moest ze het niet altijd zo negatief inzien. Ze vulde haar kom met yoghurt en fruit, waarna ze begon met eten.

Anoniem
Minister of Pop

Toothless schreef:
Ze waren al een tijdje aan het rijden, toen Thomas' broertje Leroy voor de duizendste keer een zucht slaakte.
'Nou, Leroy, denk toch eens wat positiever. Zo wordt het nooit wat.' Zijn moeder keek hem aan. 'Wat kunnen we doen om het je beter naar je zin te maken?'
'Niet telkens ergens anders gaan wonen.'
Thomas vond het een beetje overdreven. Dit was pas de derde keer dat hij verhuisde, het is nu niet alsof ze ieder jaar ergens anders heen gingen. Hoewel Thomas zelf toch het liefst in Australië was gebleven, omdat hij in die jaren echt gek was geworden op dat land, vond hij Nederland ook niet per se een probleem. Sterker nog, als zijn ouders besloten om over een aantal jaar terug te gaan, zou hij nog niet weten of hij mee zou gaan.
Toch begreep hij Leroy ergens heel goed. Hij was nog maar vijftien en was in zijn jonge leventje dus ook al een paar keer van hot naar haar gesleept. Hij had steeds heel veel moeite gehad met de verhuizingen, zo ook weer met deze.
'Konden we niet gewoon in Australië blijven? Ik mis het nu al,' mopperde hij.
'Leroy, kom op. Dat steeds verhuizen is voor niemand echt leuk, maar met jouw instelling wordt het niet beter.' Thomas probeerde het niet boos te zeggen, maar blijkbaar kwam het zo wel bij Leroy over. Hij draaide zijn hoofd weg.
'Sorry, zo was het niet bedoeld.' Thomas probeerde een ruzie te voorkomen.
'Je hebt geen idee hoe het voor mij is!' riep Leroy boos.
Gelijk had hij ook. Leroy had autisme en dat maakte deze veranderingen voor hem veel moeilijker dan voor Thomas. Hij kon niet anders dan zijn broertje daar gelijk in geven.
'Sorry man,' zei hij. 'Ik bedoelde het niet rot. Ik ga je helpen om er iets van te maken, oké?' Hij gaf hem een hand.
'Ik ben gewoon zo bang dat het niet gaat lukken op de nieuwe school en dat ik weer gepest word,' zei Leroy met een snik in zijn stem.
Thomas had nog steeds zijn hand vast en keek hem aan. 'Dan help ik je, dat weet je. Ik zal je altijd beschermen.'
Leroy lachte en dat deed Thomas ontzettend goed. Steeds meer kreeg hij het vertrouwen dat het ook dit keer goed zou komen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld