Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
look
idk hoort dit bij het orpg onderdeel of kleding of game??? @Bittersweetmemories tessa help
Op straat liep ze altijd met een petje op. Niemand mocht haar ogen zien. Haar ogen waren de weg naar haar ziel. Mensen zouden haar kunnen doorgronden, haar leren kennen, te weten komen wie ze was, en dat was gevaarlijk. Anonimiteit stond centraal in haar leven. Diepere connecties opbouwen was uit den boze. Vandaag had ze gekozen voor rood. De kleur van liefde, maar ook de kleur van woede, haat en nijd. In haar geval waren het de laatste drie. Ze had een hekel aan levende wezens en op het moment dat ze zichzelf onder hen moest begeven, liet ze dat maar al te graag blijken. In deze wereld werd ze getreiterd en gepest. Wat ze niet kon zijn was zichzelf, want daar werd over geoordeeld en geroddeld. Een mens was ze niet; mensen hadden geen staarten. Door de manier waarop ze behandeld werd wilde ze ook geen mens meer zijn, al had ze zich altijd wel zo gevoeld door de tedere opvoeding van haar ouders, die haar met haar staart hadden geaccepteerd en behandeld als een echt persoon. Nu werd ze in de buitenwijken van de stad in elkaar geslagen. Een grote rode wond bedekte de brutale sproetjes op haar wang. Haar kledingstijl afgestemd op de manier dat ze nu voor de dag wilde komen. Dit ben ik, met mij kan je niet sollen. Ietwat grof, echter haar feminiene aantrekkingskracht in gebruik nemend. Mannen zouden haar willen. Ze zouden vallen voor de vrouw met de staart.
Speciaal voor @Dolly
idk hoort dit bij het orpg onderdeel of kleding of game??? @Bittersweetmemories tessa help
Op straat liep ze altijd met een petje op. Niemand mocht haar ogen zien. Haar ogen waren de weg naar haar ziel. Mensen zouden haar kunnen doorgronden, haar leren kennen, te weten komen wie ze was, en dat was gevaarlijk. Anonimiteit stond centraal in haar leven. Diepere connecties opbouwen was uit den boze. Vandaag had ze gekozen voor rood. De kleur van liefde, maar ook de kleur van woede, haat en nijd. In haar geval waren het de laatste drie. Ze had een hekel aan levende wezens en op het moment dat ze zichzelf onder hen moest begeven, liet ze dat maar al te graag blijken. In deze wereld werd ze getreiterd en gepest. Wat ze niet kon zijn was zichzelf, want daar werd over geoordeeld en geroddeld. Een mens was ze niet; mensen hadden geen staarten. Door de manier waarop ze behandeld werd wilde ze ook geen mens meer zijn, al had ze zich altijd wel zo gevoeld door de tedere opvoeding van haar ouders, die haar met haar staart hadden geaccepteerd en behandeld als een echt persoon. Nu werd ze in de buitenwijken van de stad in elkaar geslagen. Een grote rode wond bedekte de brutale sproetjes op haar wang. Haar kledingstijl afgestemd op de manier dat ze nu voor de dag wilde komen. Dit ben ik, met mij kan je niet sollen. Ietwat grof, echter haar feminiene aantrekkingskracht in gebruik nemend. Mannen zouden haar willen. Ze zouden vallen voor de vrouw met de staart.
Speciaal voor @Dolly
20
