Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

o // Spirits do not exist. *

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:

*The are beasts that will kill us.

samen met

ik:

Laurent - forest spirit -
ouder dan dat hij er uit ziet

true form click on picture

@other :

Other
Internationale ster

Other schreef:
Ik
Evie Michaels - 22

Ik laat jou beginnen

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent

Enkele jaren waren al verstreken, het was jammer dat ze al een lange tijd niet meer was gekomen, waarom wist ik niet. Zoals elke dag, zat ik bij het prachtige meer in het bos op haar te wachten. Met een grasspriet in mijn mond, lag ik in het wat hoge gras, te genieten van de warmte. Het was een warme dag vandaag, de afgelopen dagen eigenlijk altijd wel.Mijn handen had ik onder mijn hoofd gelegd en keek voor mij uit, in de volle zon lag ik niet, maar meer in de schaduw van een grote eiken boom. Na een tijdje besloot ik toch maar een rondje te gaan lopen, waarschijnlijk zou ze vandaag ook niet meer komen. Misschien moest ik het maar gaan opgeven, ze kwam niet meer. Een zucht kwam over mijn lippen waarna ik op stond, mijn kleding wat afklopte en mijzelf uitrekte. Het was een lange tijd geleden dat ik in mijn natuurlijke form was veranderd. Nog eens haalde ik diep adem en liet mijzelf veranderen, rekte mij weer uit en schudde mijn kop. Alles zag er even anders uit, maar al snel kreeg ik weer het goede gevoel en begon, vrolijk, rond te lopen. Hier en daar sprong ik over takken en struiken tot ik verder op een geluid hoorde wat ik nooit eerder had gehoord. Nieuwsgierig ging ik er heen en zag niet veel later een man, wankelend, over het pad lopen. Hij had een fles in zijn handen. Op een afstandje bleef ik achter hem aan lopen, tot hij neerviel. Ik schrok daarvan en veranderde snel weer naar mijn menselijke form, snelde naar hem toe, maar mijn ogen stonden nog op mijn natuurlijke form. Daar schrok hij van en haalde uit met zijn fles, wat ik kon ontwijken, maar al snel greep hij naar wat anders, dat voelde ik langs mijn zij gaan en trok een pijnlijk gezicht waardoor ik, automatisch, naar hem gromde. Hiervan schrok hij ook van en stond op waarna hij weg rende, half strompelde. Zelf besloot ik weer terug naar het meer te gaan, wat lastig ging, maar ik kwam er wel. Daar zakte ik neer onder de grote eiken boom en bleef zitten. Mijn hand had ik op de wond op mijn zij gelegd, dat probeerde ik te genezen, maar het lukte niet zo snel als normaal, dan maar langer er mee zitten. Als ik op keek, merkte ik dan dat er iemand bij het meer zat, was het zij? Ik kwam overeind om beter te kunnen kijken, als ik dan beter zicht kreeg, werden mijn ogen groter, het moest haar wel zijn! Alleen ik wilde haar niet laten schrikken dus bleef ik maar op een afstandje staan naar haar kijken.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie haalde haar penseel over het doek. "Perfect," mompelde ze bij het zien van de donkerblauwe kleur die verscheen op het canvas. Het deed haar deugd, de tijd vrij, vrij van het drukke stadsleven en de dagelijkse sleur van het leven. Ze gaapte even. Vroeger ging ze hier vaak naartoe met haar gezin. Het was makkelijk. Elke dag ging ze wel eens naar het meer om er daar de dag te spenderen. Het veranderde echter toen haar vader een nieuwe job had gekregen in de stad. Sindsdien was ze er niet meer teruggekeerd. Er was veel veranderd in vergelijking met toen. Ondertussen had ze haar job als kunstenaar en haar eigen galerij. Dat betekende echter niet dat ze het niet had gemist. Aangezien het huisje in het bos nog steeds op naam stond van haar moeder, had ze zonder enige moeite een vakantiebestemming gevonden. Een zucht gleed over Evie's lippen, waarna ze haar ogen sloot. Ze had het gevoel alsof er iets miste, maar ze wist niet wat. Ze stak haar lange bruine haar in een slordige dot en begon zachtjes te neuriën. Ze was blij dat ze hier had besloten terug te komen. Wie weet kon het mooie herinneringen terugbrengen. Evie fronste toen ze wat hoorde kraken en keek verward om haar heen. Ze had het gevoel alsof ze bekeken werd.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent

Na een tijdje gestaan te hebben, betrapte ik mijzelf er op dat ik toch naar voren stapte en op een takje. Direct stond ik stil en keek naar het takje onder mijn voet. Natuurlijk moest mij dit overkomen. Snel keek ik richting haar, waarschijnlijk had ze het gehoord, sinds ze om haar heen keek. Misschien als ik terug zou veranderen in mijn natuurlijk gedaante, misschien zou ze niet schrikken. Ik haalde diep adem en veranderde mijzelf. Het ging met moeite, sinds de wond op mijn zij nog open was. Als dat voor elkaar was, liep ik richting het meer, alsof het de schoonste zaak van de wereld was. Bij de rand bleef ik stil staan, boog voorover om rustig te gaan drinken. Het zou raar zijn als ik ineens naar haar toe zou lopen en haar naam roepen, waarschijnlijk herkende ze mij niet eens meer. Ze was wel groter geworden, en vrouwelijker. Wat logisch was, mensen verouderde en ik, ja niet sinds ik een spirit was. Terwijl ik aan het drinken was, keek ik toch af en toe, over het meer, richting haar. Ze wacht prachtig geworden, dat moest ik zeker zeggen, de man van eerder kon wel een opknap beurt gebruiken, hij rook ook niet fris. Als ik er aan dacht, voelde ik mijn zij weer op spelen en kromp iets in elkaar, ging zitten en probeerde de wond schoon te likken. Mijn witte vacht was inmiddels doordrinkt door mijn bloed, dat ging lang duren voordat het er uit was.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie blies wat losgeraakt haar uit haar blikveld voor ze besloot terug te beginnen schilderen. Ze verbeeldde zich het maar. Misschien was het gewoon een herinnering aan vroeger. Haar blik gleed van haar canvas naar het meer. Ze kneep haar ogen samen toen ze dacht iets wits te zien bewegen aan de rand van het water. "Wat ben jij?," mompelde ze wat verward, eerder tegen haarzelf. Evie legde haar penseel aan de kant en hief haar jurk wat op om dichter naar het meer te lopen. Ze zette wat stappen dichterbij, maar behield toch de afstand. Ze wilde het wezen niet laten schrikken. Het leek wat op een vos, maar leek op hetzelfde moment iets heel wijs te hebben. Een vos bewoog zich niet zo bedachtzaam. Evie fronste toen ze zag dat de witte vacht van het beestje doordrenkt was door bloed. Waarschijnlijk was het aangevallen geweest door een ander roofdier, of misschien in één van de vallen terechtgekomen van de jagers die hier vaak joegen. Evie kon het dier hier echter niet laten zitten, ze zou het haarzelf kwalijk nemen. Misschien kon ze het wat verzorgen in huis en als het genezen was, zou ze het weer loslaten. Ze knikte en liep behoedzaam op het dier af, waar ze dichtbij op haar hurken ging zitten. "He jij, niet bang zijn," zei ze zachtjes terwijl ze haar hand uitstak. "What happened to you little one?" Evie fronste toen ze een vlaag van nostalgie over zich heen kreeg bij het zien van zijn ogen. "Laat me je verzorgen, ik doe je niets," voegde ze eraan toe. Het vosje twijfelde even en ze bracht aarzelend haar hand dichterbij.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent

Terwijl ik mijn wond probeerde schoon te likken, proefde ik een rare smaak. Ik ging er zowat van over mijn nek, dus besloot ik het snel weg te spoelen met het water uit het meer. Het ging deels weg, maar toch. Wat was dit? Terwijl ik weer aan het drinken was. Merkte ik dat zij mijn kant op kwam. Ik kon wel doen dat ik weg wilde rennen, maar daar had ik geen zin in. Sinds ik haar kende natuurlijk.
Als ze niet veel later bij mij kwam hurken, keek ik haar aan, het was fijn om haar weer te zien, het liefst wilde ik haar in mijn armen nemen en haar vast houden.
Even lachte ik, maar dat klonk heel anders in deze form, ik moest weer denken aan de eerste keer dat we elkaar tegen kwamen. Toen was ik ook gewond, maar die ging sneller genezen dan deze.
Haar stem klonk fijn om aan te horen, altijd zo zacht en teder. Als ze vroeg wat er was gebeurd, keek ik even naar de wond op mijn zij, keek dan weer naar haar en sprak via mijn gedachten naar haar, "dronke man met zwaard." sprak ik. Met mijn poot wreef ik over mijn kop en keek haar weer aan, wachtend op haar reactie, sinds ze al een bepaalde blik in haar ogen had. Haar hand zag ik naar mij toe komen en legde al snel mijn kop in haar hand nadat ik die gelikt had.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie

Evie fronste opnieuw en bestudeerde het beestje, zich zorgend makend om de wond die wat vreemde plekken vertoonde. "Can I see?" Ze duwde heel voorzichtig met haar vinger wat vuil uit de weg en klakte even met haar tong. Het zag er niet zo goed uit. "Hmmm, dit moet verzorgd worden," mompelde ze tegen haarzelf. Ze zuchtte even en wreef het beestje kort over zijn rug. Een kleine glimlach verscheen op Evie's gezicht toen ze het beestje een vrolijk keffend geluidje hoorde maken. "Je doet me denken aan iets, maar ik weet niet wat." Evie haalde haar sjaal van haar hals en legde die op de grond. Toen ze vroeg wat er was gebeurd verstijfde ze even. Dronken man met zwaard? Ze wist niet waarom maar ze hoorde de stem in haar gedachten. Wat verward haalde ze een hand door haar haren. "Ik word gek volgens mij." Ze lachte toen het vosje haar hand likte en zijn kopje er toen in legde. Zacht streek ze over zijn oren. "He, jij gaat even mee met mij, zodat ik je kan verzorgen, goed?" Voorzichtig wikkelde ze hem in haar sjaal en hief hem op. "Waarom heb ik het gevoel dat ik je al eerder heb gezien?" Ze schudde haar hoofd en dacht na. "Ik woon hier niet ver vandaan, dit kun je wel even aan toch?" Evie bestudeerde het vosje en speelde even met zijn oortjes. "Je bent schattig," lachte ze, waarna ze haar penselen in haar tas stak en haar canvas onder haar arm meedroeg.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent:

Ik likte de wond weer, maar keek op toen ze vroeg of ze het mocht zien, al snel ging ze met haar vingers door mijn vacht om de wond te bekijken. Ik hoorde een klik en daarna haar woorden. Normaal zou het al genezen zijn, diepere wonden duurde wat langer, maar dat was ik wel gewend, maar wat er hier mee gebeurd was, wist ik totaal niet, en het smaakte gewoon vies. Wat zat er op dat zwaard? Hopelijk niet iets ergs.
Nadat ik dat gezegd had, zag ik hoe ze naar mij keek, maar als ze dan zei dat ze gek werd als ik haar een lik gaf, gaf ik weer een keffend geluidje toen ze melde dat ze zei dat ze mij aan iets moest denken. Het voelde fijn om geaaid te worden, misschien klonk het raar, maar het was zo. Ik miste het wel om te spelen toen ze niet meer kwam op dagen. Maar nu ik zag dat ze opgegroeid was, hoeveel jaar er verstreken was, wist ik niet.
Na een tijdje, melde ze dat ze mij mee nam om de wond te verzorgen, daar was ik best blij mee, maar ik kon niet te lang uit het bos blijven. Ik was nooit verder geweest dan het meer eigenlijk, want dan kwam al snel het dorp in beeld. Haar sjaal deed ze om mij heen en tilde mij dan rustig op, meteen ging ik tegen haar aan liggen. Ik keek omhoog toen ze zei dat ze mij ergens eerder had gezien. Ik keffde weer even zachtjes. "het is een tijdje geleden" zei ik terwijl ik haar aan keek, ze had inmiddels haar spullen gepakt en liep weg van het meer. Een rilling ging door mij heen als ze over mijn oren ging waardoor ik mijn ogen kort sloot.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie:

Rustig liep ze naar huis met het vosje in haar armen. Het hutje lag niet meteen in het dorp, meer op de rand van het bos, maar het was dicht genoeg bij de winkels. Evie keek naar het beestje. Het is een tijdje geleden? Ze fronste opnieuw en zuchtte. Haar hoofd deed pijn van het denken. Het voelde alsof ze de gedachte maar juist niet kon ophalen. Evie zette haar canvas tegen de muur van het hutje en zocht naar haar sleutels, het vosje in haar handen blijven houdend. "Ziezo." Voorzichtig deed ze de deur open met haar heup en liep naar binnen waar ze wat kaarsen liet branden. "Het is niet groot, maar het wel gezellig." glimlachte ze terwijl ze het vosje op haar bed legde. "Kijken we zo even naar je wonde," zei ze tegen zichzelf terwijl ze een boek nam uit de kast. Ze bestudeerde wond opnieuw en maakte oogcontact met het vosje. "Kijk niet zo naar me, je maakt me nerveus," gniffelde Evie, waarna ze hem een zacht tikje gaf op zijn snoet. Ze fronste en onderdrukte de neiging om te vloeken toen ze herkende wat er met de wond aan het gebeuren was. Het was zeker niet een gewone wonde, die zou niet zo vlekkerig verkleuren zoals het geval was bij het vosje. "Moet iets van gif zijn dat stropers gebruiken," mompelde ze terwijl ze doorheen haar boek bladerde. "Ha, found it."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent:

Zo te merken kon ze het echt niet boven halen, had iets haar herinneringen geblokkeerd? Daar moest ik achter zien te komen. Maar dat kon ik pas doen als ze sliep. Of als ik in mijn mensen gedaante was. Een huisje kwam niet veel later in zicht, ik was nog nooit met haar mee geweest, of waar ze ook woonde. We spraken altijd af bij het meer.
Het slot maakte een klik toen ze de sleutel er in deed en omdraaide, opende de deur en stapte naar binnen. Mij had ze nog steeds in haar armen. Zo deed ze ook de kaarsen aan. Mijn ogen liet ik rond gaan en glimlachte, het zag er inderdaad gezellig uit. Ze zette mij op het bed wat er stond en ik ging zo zitten dat niets op de dekens kwam van de wond. Terwijl zij begon te zoeken, bleef ik haar volgen, maar als ze melde dat ze nerveus er van werd. "sorry " zei ik zachtjes en keek naar de dekens van het bed, maar al snel keek ik haar weer aan als ze mijn snoet aan tikte. Deze bewoog ik en nieste klein. Met mijn pootje ging ik over mijn snuit en keek haar weer aan als ze in het boek aan het bladeren was.
Toen ze begon over gif van stropers, verstijfde ik even, dat was geen goed teken, het moest snel behandeld worden. Mijn poot legde ik op haar been en keek haar weer aan. Als ik in deze form zou blijven kon het gif nog sneller verplaatsen sinds ik kleiner was dan in mijn mensen form, maar was het verstandig om te veranderen? Hoopvol keek ik haar dan aan, toen ze zei dat ze het gevonden had.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie zette een keteltje op het vuur met wat water zodat ze makkelijker de wonde kon schoonmaken. Ze glimlachte toen het vosje moest niezen. Ze had nog nooit zo'n rustig wild dier gezien. Ze vond het fascinerend. Evie humde even terwijl ze keek naar het boek en de pagina las. "Mengsel van groene thee en volgende kruiden..." Ze keek het vosje aan en glimlachte door zijn blik. "Komt wel goed, geef me even tijd," zei ze terwijl ze verschillende kruiden uit de glazen potten op de kast nam. Haar moeder was een medicijnvrouw geweest, dus het meeste hadden ze hier wel staan. Ze stampte alle kruiden fijn en goot er een paar druppels water bij, waarna ze dit vermengde tot een glad goedje. "Ik ga eerst even je wonde wat schoner maken okay?" zei ze zachtjes terwijl ze de doek in het lauwe water depte. "Doet misschien een beetje pijn, maar het is belangrijk dat je stil blijft zitten," waarschuwde ze hem terwijl ze zijn samengeklitte vacht begon schoon te maken. Met een propere penseel bracht ze vervolgens het kruidenmengsel aan. "Volgens het boek zou het alle bacteriële en giftige stoffen moeten aantrekken," knikte ze. Evie keek even bezorgd naar het boek en las het nogmaals door. Ze was bang dat ze het niet goed had gedaan. Ze gaapte kort en legde haar deken over het vosje. "Ik ruim wat op, maar zorg jij maar dat je geneest." Ze keek door het raam. Het begon al donker te worden buiten. Na even op te ruimen kleedde Evie zich snel om in haar nachtkleed, waarna ze een deken nam uit een kist. Ze keek naar het vosje dat vredig lag te slapen op haar bed en knikte tevreden. Ze kon het niet maken om het te verschuiven. Evie liep naar de oude houten schommelstoel en sloeg het deken om haar heen, waarna ze haar ogen sloot.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent:

Ze was zo kalm, en dat voelde fijn. Maar het kon altijd zo omslaan. Terwijl zij door het boekje heen ging, en wat later op stond om dingen te pakken en bij elkaar te doen, bleef ik haar volgen met mijn ogen. Ze had nog wat gemompeld, waarschijnlijk de ingrediënten.
Het erge was, dit had ik moeten weten wat ik er op kon doen, en toch deed ik niks voor mijzelf, alleen proberen schoon te likken. Ik kon mijzelf wel slaan hierdoor. Terwijl zij bezig was, probeerde ik het vuil weg te trekken met mijn tanden, misschien had ik toch beter niet moeten veranderen, handig dit weer. Mijn vacht kon redelijk snel klitten als het om wonden gaat, daarom verbleef ik altijd liever in mijn mensen gedaante, had ik daar geen last van.
Ze kwam al snel weer terug met een bak met water en een doek, ik ging zo zitten dat ze erbij kon en voelde al snel, nadat ze het nog gemeld had, een prikkend gevoel. Mijn kaken zette ik strak op elkaar en keek haar kort aan als ze het boek weer er bij had gepakt, waar dacht ze aan? "waar denk je aan? " vroeg ik, maar ze zei al snel dat ze ging opruimen. Ik volgde haar blik naar het raam en zag dat het al donker was geworden. Ik was dichtbij het bos, dus het zou geen kwaad kunnen.
Nu ze de wond had verzorgt en had ingewikkeld, ging ik liggen op het bed en merkte dat ze een deken over mij had gelegd, het had niet gehoeven, maar het was wel lief. Maar waar kon zij nu liggen? Wakker wilde ik blijven, maar door het gif voelde ik mij wel wat slaperig, mijn ogen sloot ik niet veel later nadat ik haar probeerde te volgen, en viel dus al in slaap. Geen diepe slaap, maar een lichte.
Het was een uurtje of 2, 3 later misschien, maar werd dan wakker en kwam iets omhoog, zij zat nu in een stoel, waarom was ze daar in gaan zitten? Rustig kwam ik omhoog en haalde diep adem, voorzichtig veranderde ik weer, mijn zij voelde ik wel, maar het voelde zeker beter dan eerst. Stil liep ik naar haar toe, tilde haar uit de stoel en legde haar in het bed. Ik glimlachte en dekte haar toe, een plukje haar veegde ik uit haar gezicht. "Fijn je weer te zien Evie." fluisterde ik en streelde haar gezicht nog even, waarna ik mijn vingers op haar voorhoofd hield, mijn ogen sloot en probeerde te zoeken wat haar herinneringen blokkeerden.
Met een schok, trok ik mijn hand terug en keek met grote ogen naar haar, nee, dat kon niet, hoe?! Ik slikte en zette mijn vingers weer tegen haar voorhoofd en probeerde dit keer de blokkade weg te trekken. Het ging wat lastiger, sinds ik gewond was, maar toch kon ik een deel van de blokkade weg halen, de rest moest ze zelf doen.
Als dat gelukt was, zakte ik in de stoel waar zij eerder in zat, veranderde nog in mijn vossen gedaante, voordat ik in slaap viel. Dit had redelijk wat energie gekost. Nu was het hopen dat enkele herinneringen terug kwamen.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie.

Evie mompelde even en draaide zich om, waarna ze haar hand over haar ogen legde tegen het binnenvallende licht. "Ugh," mompelde ze even chagrijnig. Wat?... Verbaasd schoot ze wakker toen ze met haar vingers haar kussen voelde. Ze lag in bed? Maar hoe? Ze ging rechtop zitten en liet haar blik wat verdwaasd de ruimte door glijden. Het vosje was er nog, slapend op de stoel. Evie schoot achteruit toen er plots een gedachte in haar opkwam. Ze kende dit vosje? Maar dat kon niet? De laatste keer dat ze hier was geweest was ze 13 of 14 jaar, dus dat was meer dan 7 jaar geleden. Ze schudde haar hoofd verward. Maar hij leek er identiek op. "Waarom?..." Evie trok haar linnen broek en blouse aan waarna ze haar vingers zacht door de vacht van het slapende vosje haalde. "Er was een jongen," mompelde ze terwijl ze naar het vosje keek. Toen ze klein was, speelde ze af en toe met een wit vosje en ze wist zeker dat ze op andere dagen een jongen had gezien. Ze herinnerde zich dat ze zich altijd inbeelde dat ze met hem kon praten. Ze was verward. Wat zou er met de jongen gebeurd zijn? Evie zuchtte en stond op. Het beestje moest wel honger hebben. Evie hield haar hoofd even schuin. Wat at een vos? Ze nam een handjevol bessen en legde die in een kommetje. Veel meer had ze niet op het moment. Zelf zou ze zo wel het dorp ingaan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Laurent

Een aantal keer werd ik nog wakker, waar als ik zag dat Evie nog rustig sliep, sloot ik mijn ogen weer om verder te slapen. De rest van de nacht sliep ik rustig door. Tot een bepaalde tijd, dan werd ik altijd wakker, maar als IK Evie nog zag slapen, bleef ik liggen, als zij dan wakker werd, deed ik alsof ik sliep. Mijn oren hielt ik stil toen ik haar hoorde mompelen. Ookal zei ze het zachtjes, ik hoorde het alsof ze normaal sprak.
Als ze dan mij even aaide, opende ik mijn ogen en deed alsof ik moest gapen en rekte mijzelf, voorzichtig uit sinds de wond nog niet genezen was. Daar baalde ik wel van, maar als goed is had ik wel gemerkt dat wat ze er op had gedaan, het meeste weg had getrokken.
Toen ze mompelde dat er een jongen was, keek ik haar aan met mijn kop schuin, als ze dan opstond om wat te pakken. Een schatje met bessen werd voor mij neer gezet even keek ik er naar, begon maar te eten, trek had ik nog niet. Soms duurde het dagen voordat ik weer is trek kreeg. Dat eenmaal op, sprong ik van de stoel en liep aar Evie toe. Het leek of ze pijn had met de herinneringen, wat ik wel kon begrijpen. Maar wie had haar herinneringen geblokkeerd? Daar moest ik achter zien te komen.

Other
Internationale ster

Other schreef:
Evie

Evie gaapte nogmaals en keek van de stoel naar het bed. Waarschijnlijk was ze opgestaan midden in de nacht, maar had ze echt het vosje verplaatst? "I'm sorry buddy," verontschuldigde ze zich. Ze baalde ervan dat ze niet meer wist heo ze in haar bed was gekropen. Evie ging naast het vosje zitten en keek naar de wonde. "Nou, dit is toch al heel wat meer genezen, toch?" vroeg ze waarna ze een nieuwe laag van het goedje op de wonde smeerde.
Ze keek hoe het vosje de bessen begon te eten en glimlachte toen hij naar haar toe kwam. Hij zag waarschijnlijk hoe ze worstelde met haar gedachten. "Het is niet jouw schuld, ik heb gewoon veel hoofdpijn," gaf ze toe. "Je lijkt heel erg op een vosje waar ik als kind mee speelde," voegde Evie eraan toe. "Voor ik verhuisde natuurlijk." Ze streelde hem over zijn kop.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld