Evenstar schreef: 'Mijn ouders zijn dood, ze kunnen niets meer van me denken.' Ze beet haar kaken op elkaar en hield Felix zijn hand goed vast. 'Kom, Felix.. We gaan.'
Evenstar schreef: Laurielle trok hem mee de hut uit. 'Geen dank..' mompelde ze zachtjes en ze liepen samen terug naar haar hut. Ze ging hem niet achter laten... Niet nu ze eindelijk weer liefde had gevonden..
Evenstar schreef: Laurielle pakte zijn handen vast. 'Maar het is níet jouw schuld,' zei ze dringend. 'Je wilde helpen. Ze moeten vast hun tijden aangepast hebben... Je kon dit niet weten, Felix..'