Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken of speel Virtual Popstar op Facebook:

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Unfortunate gifts ~ schrijftopic

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa liep achter hem aan en liep zijn kamer in toen ze eenmaal aangekomen waren. Oliver zijn kamer was prachtig, en het dichtste bij naar buiten gaan als dat ze ooit zal komen. "Dit is zo gaaf, en het is het dichtste bij dat ik ooit zal komen als het gaat om weer eens in een bos te zijn." Ze liet voorzichtig haar handen voorzichtig langs wat bladeren van een klein struikje gaan. Voor ze het wist zag ze een hele zwerm bijen in de kamer vliegen. Wederom vlogen ze voor haar alsof ze haar aan het onderzoeken waren. Een enkele landde op haar. "Holy shit, dat zijn er veel! Man, hoe kun je nog zo dun zijn als je de hele dag met zo'n grote zwerm bijen in je loopt. Waar laat je ze?" Glimlachend bestudeerde Clarissa de bijen. "Geen zorgen kleintjes, ik zal Oliver niet van jullie stelen." Ze keek hem echter kort fronsend aan toen hij over het incident in de bezoekersruimte begon. Al direct wist ze over wie Oliver het had, wie de persoon was die iemand uit het raam geblazen heeft. "Lynn," mompelde ze voor zichzelf. "Het spijt me echt, maar Ik moet nu gaan. Ik weet denk ik wel wie dat heeft gedaan, het is mijn beste vriendin. Ik moet daar voor haar zijn." Kort bedacht ze zich dat Lynn haar nog mee zou nemen naar die drank avond, al wist ze niet in hoeverre dat er nog van zou komen. Ergens hoopte ze dat Oliver hier ook zou zijn aangezien Clarissa geen idee had wat Lynn allemaal van plan was. Misschien ging Lynn daar heen voor Asa. Het was gewoon prettig om nog iemand daar te hebben om mee te kunnen praten. Zelf was Clarissa namelijk niet van plan om helemaal los te gaan en te gaan drinken. Dat heeft ze nog nooit gedaan, dus waarom zou ze dat dan nu wel doen?

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Met zijn handen op zijn rug gevouwen liep hij door de lange gangen met Drew. 'Ik kom uit Rusland, daar is het allemaal begonnen, eigenlijk,' zei hij en glimlachte. 'Maar ik woon dus al sinds mijn twaalfde in Engeland. Het is eigenlijk nooit echt weg gegaan, mijn accent. Ik denk ook niet dat het ooit helemaal weg gaat. Als ik dans hoef ik toch niet te praten.' Hij keek een beetje om zich heen, de gangen waren behoorlijk gelijk aan de gangen op de academie, kaal en kil en met veel deuren. 'Ik hoop het. Ik wil hier zo snel mogelijk weer weg. Als ze me nog willen hebben, maar dat denk ik wel. Daarom wil ik het dansen hier bijhouden zodat als ik hier weg ben ik niet een hele grote achterstand heb.'
Toen bleek Drew een meisje te herkennen. Aria dus. Hij knikte en glimlachte toen hij voorgesteld werd. Verder wachtte hij netjes op antwoord van het meisje op de vraag die Drew haar had gesteld.

Anoniem
Internationale ster

LilyAllen schreef:
Nog voordat Aria een gesprek met Janice kon beginnen kwam er een begeleider naast haar staan. Snel had Aria haar tranen weggeveegd en had ze de beveiliger aangekeken die haar een paar van de o zo bekende doorzichtige handschoenen gaf. "Mevrouw Mayfair, graag eerst nieuwe handschoenen ophalen voordat je weg stormt" zei de beveiliger tegen haar waarna hij haar betraande ogen zag en een wantrouwende blik liet zien. "Gaat alles... goed?" vroeg hij voorzichtig waarna Aria knikte. Maar het was niet oké. Lynn had haar gave overgenomen en had met eigen ogen kunnen zien wat een destructie haar gave kon opleveren. Seth had de kleine Jason vermoord met een nieuw duister trekje van zijn gave. Drew was Aria komen opzoeken maar door alles wat er gebeurd was kon ze wel concluderen dat Drew nooit meer terug zou komen. En Aria? Zij was de oorzaak val alles wat er gebeurd was. Of tenminste, dat voelde zo. Als Aria anders ging staan dan had Lynn nooit een traumatiserende ervaring gehad, kon Seth een levende Jason knuffelen en zou Aria nog een gezellig gesprek met Drew hebben in de bezoekerszaal. En nu zaten Seth en Lynn in de isolatie en ze had geen idee waar Drew was.. Aria schrok op uit haar gedachten door de begeleider die haar de handschoenen gaf. Rustig deed ze ze aan en wachtte ze tot de begeleider verdwenen was. Een hand haalde Aria snel door haar grijze haar heen terwijl ze nieuwe tranen in haar ooghoeken voelde prikken. Het waren vooral de gezichten van haar vrienden en de anderen aanwezigen in de zaal toen ze allemaal tegen Aria keerden. Ze zag woede in de ogen van die specifieke mensen. Aria was ook vooral verbaasd in haar vrienden en hoe snel ze de hoop dat Aria geen moordenaar zou zijn hadden opgegeven. De enige persoon die haar wel geloofde was Seth, maar dat was voor hem niet zo fijn. Hij zat nu in isolatie... Hij zat in isolatie! Aria grinnikte even bij haar eigen idee. Misschien zou ze zich wat minder schuldig voelen als ze Seth en Lynn uit de isolatie zou redden. Een vastbesloten blik danste op Aria haar gezicht toen ze tot haar verbazing Drew en een jongen die ze niet herkende de gang door richting haar liepen. "Hey" zei Aria lichtjes, "Ik dacht al bijna dat je na vanmiddag niet meer zou komen Drew". Drew introduceerde haar aan een jongen genaamd Denish. "Goed je te ontmoeten" had Aria tegen hem gezegd. Toen hoorde ze zijn vraag en vroeg ze af waarom ze hen zochten. "Ik weet wie het zijn.. Ik weet alleen niet waar ze nu zijn, de school is groter dan dat het lijkt". Aria dacht terug aan haar plan en zei; "Maar nu jullie hier toch zijn... Zin om mij een beetje te helpen met een reddingsmissie?"

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Drew keek Denish aan toen hij zei dat hij uit Rusland kwam. Ah, vandaar dat vreemde accent. "Ik vind je accent wel mooi klinken" zei Drew rustig tegen hem. Het was eens wat anders dan anders. Zelf had hij nog nooit russisch gehoord, in elk geval niet dat hij het wist. Het was ook wel logisch aangezien hij al jaren in afzondering leefde. Hij kende weinig mensen op straat, wilde ze ook niet kennen, en een tv had je niet op straat. Ja in sommige winkels, maar daar kon je natuurlijk niet de hele dag naar kijken en vaak stond het geluid uit.
Toen Denish zei dat hij hier zo snel mogelijk weg wilde, knikte Drew naar hem. "Ik hoop dat je hier niet te lang hoeft te blijven." zei Drew met een zwakke glimlach. Gezien wat er buiten deze muren allemaal met hem was gebeurd, zou hij hier waarschijnlijk nooit meer wegkomen. Als Aria in elk geval gelijk had en ze hier beschermd werden tegen hen die zijn gave wilden misbruiken.
Een zwakke lach kon Drew niet inhouden toen Aria zei dat ze niet had verwacht dat hij nog terug kwam. "Ik heb er ook best lang over na zitten denken" zei Drew. "Wat er net gebeurde, was niet bepaald de beste start voor een nieuwe schoolcarrière, maar veel opties heb je ook niet echt met een gave als de mijne" zei Drew vervolgens en keek Aria aan toen ze zei Louise en Asa te kennen, maar niet te weten waar ze waren. Deels had Drew dat ook niet gedacht. De school was inderdaad op het eerste gezicht niet bepaald klein. Dat kon ook niet met zoveel mensen met een aparte gave. Als de school te klein zou zijn, zou er uiteindelijk geen plaats meer zijn en dat zou gevaarlijk zijn. Het had echter gekund dat Aria een van de twee net nog zag lopen en daarom wist waar ze waren. Misschien waren ze wel langs Drew en Denish gelopen, zonder dat ze het wisten. In elk geval Asa kon dat doen aangezien ze geen idee hadden hoe ze diegene moesten herkennen.
Het was in elk geval een opluchting om bevestigd te krijgen dat die Asa hier op deze school zat, in plaats van ergens buiten of helemaal niet bestond. Nu wisten ze in elk geval dat hun zoektocht enigszins nut had. Dat ze hun doel konden vinden.
Toen vroeg Aria of ze haar wilden helpen met een reddingsmissie en even twijfelde Drew. "Je wilt die meerman redden, of niet soms?" vroeg Drew en haalde een hand door zijn haren heen. "Wat heb je nodig voor die missie?" vroeg Drew vervolgens en keek haar aan. Hij hoopte maar dat zijn gave niet nodig was, al ging hij er vanuit van niet. Aria had tenslotte niet gedacht dat hij terug zou komen. Ze had vast iets bedacht zonder zijn gave. Rustig zette hij zijn zonnebril beter op zijn hoofd en keek Aria aan. Hij wilde echt zo min mogelijk zijn gave gebruiken. Hij had zijn gave al veel te vaak gebruikt.

Vivid
Landelijke ster

Vivid schreef:
Ryth had zich eventjes omgekleed om ietsje netter de gang opte gaan. Hoewel hij nog steeds geen schoenen droeg, had hij nu een fatsoenlijke, schone broek aan en een t-shirt zonder wodka-vlekken. Met nieuwe, schone witte handschoenen aan stapte hij de deur uit, sigaretten in zijn broekzak en een
drie shot-flesjes wodka in zijn kontzak verstopt.
De vergeetachtige jongen had zin om een frisse neus tehalen; hij spendeerde veel tijd in zijn kamer, maar was ook vaak in de tuin te vinden. Met oordopjes in zijn oren, die in een oude mp3 zaten waar dezelfde
zesendertig nummers zich al jaren afwisselden, maar telkens als nieuw klonken, deed Ryth de deur achter zich dicht.
'One last kiss, I love you like an alcoholic...' Mompelde Ryth zingend terwijl hij de gang uitliep, zich niet bewust van alle evenementen die waren gebeurd; de doden, de windvlagen en het gegil. De angst, pijn en ontploffende emoties en gaves.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Een drankavond, precies waar ik na dit alles nood aan heb. Al weet je dat ik geen alcohol drink. Het heeft niet bepaald een positief effect op mijn gave. Ik zal wel wat cola meenemen en ik denk dat ik nog een zak chips op mijn kamer heb liggen." Al vond Asa het altijd wel leuk om anderen dronken te zien worden.
'Asa, Asa mensen zoeken je.' Sitri stond opeens in de kamer.
'Twee nieuwe jongens. Het gebeurt niet altijd dat er nieuw vlees binnenkomt dus heb ik ze een tijdje gevolgd en ze waren blijkbaar naar jou op zoek, of toch één van hen. Ik weet het niet meer precies.'
"Was je ze aan het stalken?"
'Stalken? Ik? Ik ben een prins van het demonenrijk. Ik doe niet aan stalken!'
"Weet je waarom ze me zoeken?"
'Nee niet precies ik was nogal afgeleid door hun uiterlijk, maar Asa begrijp je wel niet wat ik zeg. Twee knappe gasten zoeken je. Wat doe je hier nog? Als je niet gaat dan zorg ik er wel voor dat je gaat! Oh en ze zochten haar ook,' de demon knikte naar Louise.
Voor Louise moet het hebben geleken alsof Asa tegen zichzelf aan het praten was. "Sorry, blijkbaar zijn er mensen naar ons op zoek. Ik weet ook niet waarom, maar ik denk dat als ik niet ga een bepaald iemand me gaat dwingen te gaan, als in mijn lichaam overnemen en me er heen brengen."
'Heb je me eigenlijk ooit voorgesteld aan je vriendin?'
"Nee niet dat ik weet."
'Kun je dat dan doen nadat we naar die jongen zijn gegaan oh en vertel haar ook wat ik graag met haar zou doen.' De demon fluisterde iets in zijn oor, waar hij niet alle woorden van begreep en waarvan zijn wangen vuurrood kleurden. Nooit van zijn leven zou hij dat soort dingen tegen Louise zeggen. "Ok laten we gaan." Sitri wandelde voorop en Asa volgde samen met Louise. De gangen waren tamelijk leeg. De meeste bewoners zaten nog op hun kamer te bekomen van het incident. Ze passeerden een jongen die muziek aan het luisteren was. "Is dat hem?"
'Nee, maar we zijn er bijna. Hier zijn ze' Er stond een groepje op de gang. De enige die Asa herkende was Aria. "Ok klaarblijkelijk zochten jullie mij, vraag me niet hoe ik dat weet, maar wie zijn jullie en waarom zochten jullie mij?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Een gezond dieet en voldoende beweging." grapte hij terwijl hij zachtjes op zijn buik klopte. Oliver begreep ook niet echt hoe en waar de bijen precies leefden. Hij had er echter nooit last van gehad, behalve wanneer hij hen te lang binnen hield, dan kreeg hij maagpijn, waaruit hij afleidde dat hun korf zich nabij of in zijn maag moest bevinden. De wetenschappers van Golden Oak hadden geopteerd een röntgen scan uit te voeren, maar de straling zou schadelijk zijn voor de bijen waardoor die ingreep teveel risico inhield. Eerlijk gezegd hoefde Oliver niet te weten hoe het er binnen in hem aan toe ging. "Geen probleem, doe wat je moet doen. Al vrees ik dat je haar niet zomaar zult vinden. Ik weet niet wat ze hier doen met mensen die op zo'n manier de regels overtreden, maar ze gewoon terug vrolijk laten rondlopen lijkt me niet het geval. Hoe dan ook ik blijf beter hier. Nu ik ze net heb vrijgelaten, denk ik niet dat ze veel zin hebben om nu al terug in dat pak te moeten, maar veel succes." Hij opende de deur van zijn slaapkamer om Clarissa buiten te laten. "Oh voor ik het vergeet, er is vanavond een drankavond, kom je ook?" Riep hij haar nog na.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Denish stond een beetje bij Drew en het meisje wat Aria heette. Ze hadden het over een reddingsmissie... Hij wilde liever niet in de problemen komen dus besloot hij om zijn mond te houden en zich niet in hun gesprek te mengen. Bovendien zou hij niet van veel nut zijn...
Toen kwamen er plots een jongen en een meisje bij staan. 'Ben jij Asa?' vroeg hij toen de jongen zei dat hij wist dat ze hem zochten. Dan moest hij wel Asa zijn. 'Mijn naam is Denish en dit is Drew, we zijn allebei vandaag aangekomen.' legde hij uit en stak zijn hand uit naar de jongen om zichzelf netjes voor te stellen. Hij stond weer in de vijfde positie en ging even normaal staan, de eerste positie voor hem dus, zodat het er minder vreemd uit zag voor de mensen hier in de gang. Hij kon zich voorstellen dat het een vreemd gezicht kon zijn iemand in een positie van ballet te zien staan, zeker als je zelf niet weet wat ballet in houdt.
'Heb je alles van vanmiddag mee gekregen? In de bezoekersruimte?'

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa realiseerde zich op het moment weer hoe goed Donghan eigenlijk voor haar was, hij had haar zo naar Lynn gebracht. Clarissa hoorde nog de vraag van Oliver en draaide zich nog kort om. "Ik zal er zijn!" Op de gangen ging ze opzoek naar iemand die ze kende en waarvan ze wist dat ze ook bevriend waren met Lynn. Clarissa's doel was om zo snel mogelijk bij Lynn te komen. "Waarom die sippe blik op je gezicht Clarissa, heeft een van de bijen van je vriendje je gestoken?" Mitchell en de rest konden haar ook geen minuut alleen laten op deze gangen. Zonder te reageren liep Clarissa stug door, ze had haar ogen op haar doel gezet en niks zal haar in de weg staan. Het ging hier om Lynn, haar beste vriendin. "Loop niet zomaar weg van mij!" Mitchell greep haar bij haar arm. "Laat me gaan, eikel!" Clarissa probeerde zich los te trekken. Haar huid begon zich op te warmen en brandde Mitchell. "Damn it, freak!" Een van zijn vrienden die de gave had om dingen in ijs te laten veranderen greep haar nu vast. Clarissa's gave deed hem niks. "Je gaat hier zoveel spijt van hebben," klonk er vanuit Mitchells mond. Ze kon dit nu niet gebruiken, ze wilde naar Lynn. Op haar arm voelde ze de kou wat door haar gave extra pijn deed. "Laat me alsjeblieft gaan," zei ze met de pijn in haar stem te horen terwijl ze zich wederom los probeerde te trekken.

Anoniem
Internationale ster

LilyAllen schreef:
"Je kan je wel gelukkig prijzen dat je niet de enige gek hier op school bent" zei Aria grinnikend, waarna ze toch iets serieuzer vervolgde; "Zoiets.. Gebeurt ook niet heel vaak hier.. Het is gewoon dat bezoekersmiddagen meestal voor veel verschillende emoties zorgen die negatief werken op gaven". Aria voelde zich nog steeds schuldig voor wat er in de middag was gebeurd, ook al was het technisch gezien niet haar fout. Maar toch was Aria haar wel bewust dat haar gave een fatale kettingreactie had gestart. Joana en een andere jongen lagen op de ziekenboeg en Seth had een dodelijke kant van zijn gave ontdekt. De bezoekersmiddag waar velen naar uit hadden gekeken was door Aria's gave de grond in gestampt. Het had Aria weer laten realiseren dat ze veel voorzichtiger met haar gave moest omgaan omdat het zonder enige bescherming op elk moment fout zou kunnen gaan. Aria zuchtte even en trok een glimlach te voorschijn. "Hij heet Seth. Hij verdient het niet om na de dingen die vanmiddag zijn gebeurd vast te zitten in isolatie.. En Lynn ook niet". Ze dacht even na wat ze nodig had en zei vrolijk: "Wat gezellige jonge mensen die niet bang zijn om de regels te breken!". Gelijk hierna kwamen twee anderen bij het groepje staan, Asa en Louise. Aria begroette beiden had al snel het gespreksonderwerp horen veranderen naar de evenementen in de bezoekersruimte. Aria moest even slikken en werd er ongemakkelijk van omdat ze nog steeds vond dat alles haar toedoen was. "Over de bezoekersmiddag gesproken.." zei Aria, "Denish, Louise, Asa, zin om te helpen wat mensen uit isolatie te krijgen?"

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Drew keek Aria aan toen ze zei dat hij niet de enige gek op deze school was en lachte even. "Dat geloof ik graag" zei Drew rustig en luisterde naar Aria haar uitleg over de invloed van de bezoekmiddag op sommige gaven en dan vooral de bijbehorende emoties van de bezoekmiddag. Dat kon Drew zich wel voorstellen. Sommigen waren waarschijnlijk kwaad dat ze hier achtergelaten werden en woede activeerde zijn slechte kant van de gave ook. Anderen waren juist blij dat er bezoek was, wat ook niet altijd goed was voor een gave. Zo had je gewoon 1 grote gavenbom en dat was niet bepaald handig in Drew zijn ogen.
Toen Aria zei dat die Seth niet in de isolatie hoorde, knikte Drew. Hij kon er altijd slecht tegen als hij weer zichzelf was, besefte wat hij had gedaan en alleen was. Hij had graag iemand om zich heen gehad om hem erdoor te steunen. Hoewel de meesten gewoon dood waren en hij daarom zelf de afzondering had opgezocht. Om zo zijn dierbaren te beschermen.
Drew keek op toen opeens een jongen en een meisje bij hen kwamen staan. Waren dit Asa en Louise? Op de manier hoe de jongen sprak, was het zeker die Asa. Het meisje leek ook wel een beetje op de omschrijving van Denish over die Louise, maar voor Drew haar iets kon vragen, hoorde hij opeens een ander meisje roepen en keek fronsend op.
"Ik kom zo terug" zei hij rustig tegen Aria en liep de hoek van de gang om, toen hij een stel jongens tegen een meisje zagen.
"Serieus met jullie allen tegen 1?" vroeg Drew en schudde zuchtend zijn hoofd. "School is na al die jaren dus nog geen steek veranderd. Laat haar met rust." zei Drew kalm en liep rustig de gang op.
"En waarom zouden we?" vroeg 1 van de jongens en het viel Drew op dat hij bewust niet naar zijn ogen keek ondanks dat hij zijn zonnebril op had. Oké, dat gebeurde niet vaak.
"Omdat je mij niet kwaad wilt hebben" zei Drew kalm
"Mij anders ook niet" zei de jongen grijnzend en Drew haalde zijn schouders op.
"Ik ben gekke dingen gewend. Ik ben niet zo bang voor een andere gave" zei Drew rustig en deed zijn zonnebril af. Zolang de ene jongen hem niet aankeek, kon hij niet veel. "Ik zal mijn gave even demonstreren" zei hij rustig en keek de jongen die het meisje vasthield recht in zijn ogen aan.
"Laat de jongedame los, bied je excuses aan en smeek haar om vergeving terwijl je de vogeltjesdans doet" zei Drew kalm en meteen deed de jongen wat hem gevraagd werd.
"Het spijt me Clarissa, vergeef me" zei hij zacht en begon te dansen, terwijl Drew rustig zijn zonnebril weer op zette.
"Als het nu 1 tegen 1 was, had ik mij er waarschijnlijk niet mee bemoeid, aangezien ik er een hekel aan heb om mijn gave te gebruiken" zei Drew rustig. "Maar zoveel tegen 1 is gewoon niet eerlijk en de vogeltjesdans is altijd leuk om na te kijken. Gaat het een beetje meisje?" vroeg Drew en keek haar aan. "Ik ben trouwens Drew, voor ik het vergeet" zei Drew rustig en haalde een hand door zijn haren heen.
"Laat hem ophouden" siste de jongen die Drew niet in zijn ogen wilde kijken en Drew lachte even.
"Enkel wanneer deze jongedame toestemming geeft en jullie allemaal beloven te stoppen met dit kinderachtige gepest." zei Drew rustig.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Asa keek naar de uitgestoken hand van de jongen voor hem. Hij had zichzelf voorgesteld als Denish, een nieuweling. Waarom waren er twee nieuwelingen naar hem op zoek. Iemands hand schudden, bracht altijd een zeker risico met zich mee. Je kon het beter vermijden, net zoals oogcontact. Echter aangezien de jongen, noch zonnebril, noch handschoenen droeg, leek het Asa wel veilig. "Ik ben inderdaad Asa" zei hij terwijl hij de hand van de nieuwe jongen schudde. "Ik was aanwezig op de bezoekersnamiddag, maar zodra dingen uit de hand liepen, ben ik naar verzoek van de begeleiders zo snel mogelijk weg gegaan." Asa was niet iemand die zijn gave luidkeels verkondigde. Hij hield het liever voor zich, zeker tegenover vreemden. "Heeft dit te maken met de bezoekersnamiddag dan? Met Lynn? Eerlijk gezegd heb ik nog niet veel meegekregen over wat er exact is gebeurd." Hij richtte zich tot Aria die van plan was om mensen uit de isolatie te redden. "Mensen uit de isolatie halen, ben je gek, zoiets heeft nog nooit iemand gedaan. Wat als je gepakt wordt en zelf in een cel wordt gegooid? Wie het ook zijn het lijkt me beter te wachten, morgen zullen ze heus wel terug vrijgelaten worden. Zo gaat het altijd toch?"

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Louise had Asa gevolgd. Ze stelde zich voor aan de nieuwe jongen, Denish. Altijd leuk om meer mensen/lotgenoten in Golden Oak te hebben. Zij had ook haar gave niet verteld, ook omdat niemand anders dat leek te doen. Ah, jammer, want Louise was er toch altijd benieuwd naar. Voordat ze mensen liet schrikken met haar kracht wilde ze nog wel een beetje praten met diegene over koetjes en kalfjes, alleen was het in de meeste gevallen dood en verderf praat. Het leven was echt een feest. Toen kwam Aria met een meesterlijk idee. Seth en Lynn uit de isolatie halen. Het maakte Louise niet eens uit wie ze uit de isolatie zouden redden, ze zou zelfs iemands goudvis redden uit die rotplek. Alleen Asa, zoals verwacht, had er geen zin in. "Oh, luister maar niet naar hem, hij weet niet altijd het goede te zeggen," zei ze tegen Denish. Daarna verkondigde ze luid dat natuurlijk zij en Asa zouden gaan. Met een triomfantelijke blik keek ze naar hem en ze verwachte een dodelijke blik.

Oh, wacht.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Weder om was er iemand die haar te hulp schoot. Clarissa vond het eigenlijk wel een beetje gênant dat ze niet eens zichzelf kon helpen. Vluchtig trok ze zich ze haar arm weg waarvan het ijs snel verdween. Ze kon het niet laten om in lachen uit de barsten toen de ijsjongen de vogeltjes dans begon te doen. "Wat lach je kreng? Laat hem stoppen." Ze negeerde de opmerking en keek naar de jongeman genaamd Drew. "Ik ben oké. Bedankt." Kort keek ze nog eens toe hoe de jongen de vogeltjesdans deed. "Clarrisa," stelde ze zich voor. "Ik zei laat hem stoppen," zei Mitchell. "Nee, morgen ben ik misschien lief genoeg om hem te laten stoppen. Voor nu deal je er maar mee." Dat voelde zeer goed, om zelf op te komen tegen de jongens. "Heb je toevallig iets gehoord over een meisje dat iemand uit een raam heeft geblazen? Ik moet naar haar opzoek maar ik weet niet wat er met haar gebeurd is," vroeg Clara aan Drew

Vivid
Landelijke ster

Vivid schreef:
'Wie zitten er dan in de isolatie?'
Ryth was altijd al heel stil geweest en gebruikte zijn gave vaak om constant vergeten te worden, hierdoor leek het soms alsof hij plotseling tevoorschijn sprong, ondanks dat hij ergens al een hele tijd kon staan. Maar nu leek hij geïnteresseerd en nieuwsgierig. Hij had inderdaad wat opgepikt over een aantal mensen die in de isolatiecel waren gestopt nadat het bezoekersuurtje verkeerd was afgelopen, en het was altijd leuk om het gevaar wat op te zoeken. Ryth zijn leven was gevuld met leegte, vergeten momenten en verveling; dit kon een interessante
manier zijn om wat actie erin te krijgen.
Hij had al even naar het groepje mensen gekeken, hoewel hij vooral naar één persoon had lopen staren. Hij kende de jongen niet, wist zijn naam niet eens, maar iets aan deze jongen zorgde ervoor dat zijn hart in tweeën gespleten was, een constant gevoel van angst, pijn en herinneringen waarvan hij niet zeker wist of hij ze wel wilde weten.
Het waren de ogen van deze jongen, dit wist Ryth zeker, er was iets met die ogen aan de hand.
Als hij deze groep mensen zou helpen, kon hij langer bij de onbekende en mysterieuze jongen blijven én hij kon iets leuks doen, iets gevaarlijks. Het klonk als een win win situatie.
'Kan ik jullie helpen?'

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn.
Lees hier hoe je meer fans verdient.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld