Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken of speel Virtual Popstar op Facebook:

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Unfortunate gifts ~ schrijftopic

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth keek Lynn aan toe ze dat zei en knikte. "Als je ooit ergens hulp nodig hebt, moet je het zeggen" zei Seth tegen haar. Hij wilde haar graag helpen en niet alleen met zijn eigen gave. Ook haar achterliggende gedachten raakte hem. Ja, gaven overnemen klonk een beetje vreemd, maar alsnog. Ze had een goed doel voor ogen. Een puur hart. Daarbij was ze zo stellig dat hij zeker wist dat hij haar niet van gedachten kon veranderen. Hij wilde haar ermee helpen. Haar doel kon gevaarlijk zijn en zeker niet iets wat ze alleen moest gaan doen. Daarbij kon het nooit kwaad om meer over andermans gave te leren. Zeker niet zolang ze op deze school zaten.
Toen Lynn hem tegen hield de kamer te verlaten, glimlachte hij even zwak. "Dan blijf ik nog even" zei Seth tegen Lynn en ging rustig met haar op haar bed zitten. Hij had gehoord van wat er met Asa was gebeurt, al gebeurde dat bijna elke week als het niet vaker was, dus het was ook niet echt iets nieuws. "Wat voor gaven heb je eigenlijk allemaal al overgenomen?" vroeg Seth toen en keek haar aan. Hij wilde niet nieuwsgierig zijn, maar hij vond haar gave toch wel het vreemdste van de hele school. Het was zo anders dan de rest, en het leek hem ook de moeilijkste om te bezitten. Juist omdat je nooit wist wat voor gave je had en hoe je hem moest beheersen. Ze moest altijd door blijven leren terwijl anderen, als ze geluk hadden het uiteindelijk wisten te beheersen.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Gelukkig had Seth ingestemd om te blijven en had hij niet besloten om weg te gaan. Hoewel Lynn de situatie met Asa al vaker had meegemaakt, wende het nooit. Het wende nooit om Asa in die toestand te zien en dat deed haar elke keer weer pijn.
'Dankjewel,' zei Lynn. Seth stelde haar een vraag die dichtbij kwam en even twijfelde Lynn of ze het er wel over wilde hebben. Bepaalde situaties hadden weinig goeds gebracht namelijk.
'Al verschillende. Telepathie, gedachtes lezen, onzichtbaarheid..' begon ze te vertellen 'alleen zijn dit nog de makkelijkste geweest. De moeilijke en gevaarlijke gaven wil ik het liefst uit de weg gaan, maar soms kan ik gewoon niet anders.' Het maakte haar somber. Lynn zat altijd vast aan onzekerheid door haar gave, want er was nooit te voorspellen wat er gebeurde.
'Gaven als die van Louise en Augustus, bijvoorbeeld. Oké, dromen laten uitkomen zou geweldig zijn, maar nachtmerries?' met grote ogen keek ze Seth aan. 'Ik zou Asa het liefst willen verlossen van zijn demonen. Daarstraks heb ik, voor het eerst, gezien hoe hij in zijn kamer erbij ligt na zo'n aanval en het was verschrikkelijk om te zien. Maar wat ik al zei; mijn onderzoeken zijn nooit volledig, dus ik weet niet wat het met mij zal doen en eerst moet ik nog uitzoeken hoe ik de volledige overname onder de knie kan krijgen.'
Lynn stond op van haar bed, liep naar het raam en keek naar buiten. Als het om de jongens ging, was Asa degene waar ze het meest om gaf. Clarissa en Joana waren dat bij de meiden. Ze bedacht zich dat Seth zijn hulp had aangeboden en Lynn draaide zich om. 'Zou jij me misschien hierbij willen helpen?'

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Stil luisterde Seth naar wat Lynn allemaal zei over haar gaven. Ze had best interessante gaven tot haar beschikking. "Kun je deze gaven altijd gebruiken? Dus dat je nu nooit meer water kunt aanraken of verdwijnen deze gaven uiteindelijk weer?" vraag ik, maar besef dan dat ze het misschien niet prettig vindt dat ik zoveel vraag. "Sorry als ik teveel vraag hoor. Je hoeft niet alle vragen te beantwoorden" zei Seth zijn. hij wilde gewoon graag weten hoe het met de gaven van anderen zaten. Gewoon zodat hij wist waar hij rekening mee moest houden.
Toen Lynn vertelde over dat ze de gave van Asa wilde overnemen, schudde Seth zijn hoofd. "Zo moet je niet denken. Ik ga niet veel met Asa om, maar ken hem genoeg om te weten dat hij niet wil dat anderen zijn gave krijgen. Hij is eraan gewend, maar zou zich vast schuldig voelen als jij het slachtoffer zou worden" zei Seth tegen Lynn. "We hebben onze eigen gave met een reden gekregen. Wat je wilt is goed, maar je moet ook aan jezelf denken. Zou jij het aan kunnen om de gaven van ons over te nemen?" vroeg Seth en keek haar aan toen ze naar het raam toe liep. Lynn dacht alleen aan anderen merkte hij wel. Een goede eigenschap, maar ze vergat zichzelf zo nu en dan. Ze moest aan zichzelf denken, niet aan de anderen.
Seth keek op toen er opeens een kleine stroom water uit de badkamer naar hen toe zweefde. Hij had het water niet weg laten stromen, niet erg handig. Snel deed hij zijn hand omhoog en stopte het water halverwege de kamer, toen Lynn hem om hulp vroeg. "Je zegt maar waarmee ik je kan helpen en ik zal mijn uiterste best doen om je te helpen" zei Seth met een glimlach tegen haar en liet het water weer terug de badkamer in zweven.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Misschien, om te beginnen, door te trainen met jouw gave?' stelde Lynn voor uit reactie op de zwevende waterstraal. 'En het is niet erg dat je nieuwsgierig bent. Ik snap het wel,' stelde ze Seth uiteindelijk gerust. 'Maar als antwoord op je vraag: de gaven verdwijnen uiteindelijk weer, afhankelijk van hoeveel ik ervan heb overgenomen,' antwoordde ze 'soms duurt het maar een paar minuten en soms uren.'
Zijn opmerking over Asa zette Lynn aan het denken. Wat betreft geven om anderen had hij wel gelijk. Asa deed anderen ook liever geen pijn, maar als het aan Lynn lag, was het liever zij dan hij. 'Misschien heb je wel gelijk over Asa en moet ik het niet doen,' loog ze. Lynn was niet van plan om haar doelen op te geven. Ze zou strijden, wat er ook voor nodig was.
'Maar goed, hoe pakken we het aan?' vroeg ze zonder gewacht te hebben op goedkeuring van Seth. 'Moet ik nog iets voorbereiden of gaan we meteen in actie?'

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth keek Lynn aan toen ze zei dat ze over zijn gave wilde leren en haalde het water terug. Het was nog niet helemaal in de badkamer, dus kon Lynn het makkelijk gebruiken. Stil luisterde Seth naar de uitleg die Lynn gaf over het kwijtraken van de gave. Eigenlijk hoopte hij voor haar dat ze zijn gave kwijt zou raken, maar hij geloofde niet dat ze Asa zijn gave niet meer wilde overnemen. Ze was een koppig meisje. "Misschien moet je dit eerst persoonlijk met Asa bespreken, voor je iets doet" zei Seth tegen haar. Zelf zou hij haar in de gaten houden en indien nodig Asa waarschuwen, echter zou hij het nu nog niet doen. Ten eerste was het gevaar er nu nog niet. Ze wist te weinig om het echt goed te doen. Daarbij kon ze altijd nog van gedachten veranderen.
Seth lachte even toen Lynn direct aan de slag wilde gaan en klopte op het bed. "We kunnen meteen wel beginnen. Zelf bereid ik me nooit voor" zei hij tegen haar en keek haar aan. Richt je aandacht op het water en neem een figuur in je gedachten. Beeld je in dat het water langzaam in die vorm komt" zei Seth vervolgens en veranderde het water in een kroontje, terwijl het voor hen zweefde. Dit was iets wat Seth het leukste vond. Gewoon lekker spelen met het water. Het was ook niet zo moeilijk als het water verdampen of zo. Een goeie oefening om mee te beginnen. Rustig veranderde Seth het water weer in een stroompje en keek Lynn aan. "Ik hou het wel zwevend. Kies jij je vorm maar uit"

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Blijkbaar kon Lynn niet zo goed liegen dan ze gedacht had of Seth had er een opmerking over gemaakt. 'Je hebt me door,' zei ze met een glimlach. 'Maar praten kan zeker geen kwaad. Misschien ga ik er straks even heen dan kan ik meteen zien hoe het met hem is,' zei Lynn.
Seth lachte, waarschijnlijk door het enthousiasme van Lynn, en nodigde haar uit om naast hem te komen zitten. Hij legde haar uit hoe hij te werk ging en Lynn keek toe naar hoe de waterstraal veranderde in een kroontje en Seth hem daarna weer in een waterstraal veranderde.
Nu was het aan Lynn. Voor meer kans op slagen, pakte Lynn zijn linkerarm vast, want bij aanraking kon ze gaven bijna altijd beheerst overnemen. Daar zit nogal kracht in, dacht ze toen ze zijn arm vast had.
Ze voelde het door haar lichaam gaan en beeldde zich een ster in. Een vallende ster. Lynn legde de focus op de waterstraal en haar gedachten, maar er gebeurde weinig. Ja, de waterstraal nam wel rare vormen aan, maar een vallende ster werd het niet.
Uit teleurstelling gaf ze de focus even op, liet Seth zijn arm los en zuchtte diep. 'Het lukt niet. Ik beeld me een vallende ster in, maar ik zie alleen mislukking,' zei Lynn teleurgesteld. Seth liet haar echter de moed niet opgeven, want ze wilde toch altijd haar doel bereiken? Het gaf Lynn kracht om door te zetten en probeerde het opnieuw. Ze nam weer zijn arm vast en focuste opnieuw op een vallende ster. Het begon er daadwerkelijk op te lijken dat de straal veranderde in een vallende ster al had het een rare vorm. Toch kon je de ster er wel uit halen.
'Is het nu gelukt? Seth, zeg me dat het gelukt is!' uit blijheid van enthousiasme gaf ze Seth een knuffel. Het was misschien maar een kleine stap die gezet was, maar voor Lynn had het een grote betekenis. Het was een stap die haar dichter naar haar doel zou leiden.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Het enige wat Joana nu kon doen was met haar hoofd schudden. Hoe was het zover gekomen? Ze kwam hier met de intentie alles goed te maken, maar ze had het tegendeel bereikt. Asa zou haar wellicht nooit meer willen zien, en of Joana hem wilde zien was ook nog maar de vraag. Was de strijdbijl nu begraven? Voorlopig, maar ze zou niet stoopen voor ze hem weer gevonden had. Ze wilde zich niet bij het feit neerleggen dat de twee samen te gevaarlijk waren. Als het moest zou ze haar hele leven ernaar blijven zoeken. Langzaam stond Joana op. Ze stond op het punt de kamer te verlaten en haar hersenen konden het niet aan als dat te snel ging. Voor de laatste keer keek ze Asa aan. Ze bracht haar gezicht zo dicht bij het zijne dat ze zijn adem kon voelen. Er dansten emoties in zijn ogen die hij op dat moment absoluut niet toonde, maar Joana had geen zin op te biechten dat ze dat wist. "Denk erover," wist ze uit te brengen. Dit was waarschijnlijk het beste wat ze op dit moment had kunnen zeggen. Asa moest er wel over denken, want dat stond gelijk aan hoop. Hoop dat hij eens niet de schuld zou afschuiven op zijn gave. In het mooiste sprookje zou liefde de oplossing zijn, maar dit was geen sprookje. Het ging hier om vertrouwen, in elkaar, maar nog belangrijker, in hunzelf. Op dat moment realiseerde Joana zich dat ze inderdaad er nog niet klaar voor was om Asa aan te raken. Wat moest ze dan? Dat moment was zo moeilijk terug te halen, en elk scenario van hoe het anders had kunnen gaan was ingewikkeld, of zelfs ingewikkelder. Voor Joana was het een zwarte vlek met details. Net niet zwart. Heel duidelijk, maar toch heel vaag. Joana verliet de kamer en hoorde Asa de deur achter haar dichtslaan. Hoe zou hij zich voelen? Hoe voelde zij zich? Meer, en meer zwarte vlekken. En wat was nu het juiste? Teruggaan? Op de grond zakken en dramatisch beginnen te huilen? Terugkeren naar haar kamer? Doen alsof er niks was gebeurd? Zoveel opties, waarvan geen de juiste leek.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Een muur tussen hen, zo hoorde het, zo was zij veilig, was hij veilig. Hij liet zich languit op zijn bed vallen, begroef zijn gezicht in zijn kussen. Hij wilde schreeuwen, huilen, roepen, maar er gebeurde niets. Het was alsof de vloedgolf aan emoties die hij voelde zo groot was, dat hem uitten niet langer mogelijk bleek. 'Wat je net deed is één manier van reageren, maar je had haar ook kunnen kussen?'
"Kussen?"
'Had je niet door hoe ze naar je keek. Asa, ze heeft hier zolang op je gewacht. Wel dames en heren dit is dus de reden waarom Asa Ford nog maagd is.'
"Niet zo luid Sitri" Op sommige momenten vergat Asa dat hij de enige was die hen kon horen. Niet al zijn demonen waren slecht. Er waren er enkelen die met hem leken te sympathiseren. Wel twee op precies te zijn, Sitri en Lilith.
'Echt ik stond op het punt je lichaam over te nemen, maar je weet hoe ik en voor Lilith er over denkt.'
'Zijn eerste kus moet hij zelf geven.' Ook Lilith had zichzelf gemanifesteerd. Niet alle demonen konden zichzelf toonbaar maken aan Asa, enkel hele krachtige.
'Wat kan ik niet wachten tot na dat moment.' Sitri sprong recht. Hij was een lustdemon. Het soort dat van gedaante kon verwisselen en meestal de vorm aannam van diegene waar je het meest naar verlangde. Asa was niet verliefd op hem, maar hij kon niet ontkennen dat zijn uiterlijk hem onbewogen liet. Sitri stapte op hem af, ging boven hem hangen: 'De dingen die ik dan met je ga doen.' fluisterde hij met een diepe stem in Asa's oor en sprong daarna giechelend de kamer ik. 'Het is gewoon zo schattig om je gezicht te zien. Je wordt helemaal rood.'
'Sitri laat de jongen met rust. Hij heeft het zo al moeilijk genoeg. Wil je erover praten Asa?' Asa schudde zijn hoofd. "Niet nu. Het is nog te vers en te ingewikkeld. Ik denk dat ik gewoon even een dutje ga doen."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa kon Asa niet uit haar gedachten zetten. Ze zou het niet over haar hart krijgen om te vertrekken om plezier te hebben zonder te weten of haar beste vriend wel oké is. Daarnaast kon ze ook niet wachten dit geweldige nieuws met hem te delen. "Weetje wat, ik ga even snel kijken hoe het met hem gaat. Ik ben zo terug."
Vluchtig liep ze door de gangen naar zijn afdeling. Clarissa had niet veel vrienden hier, sterker nog ze had er maar twee. Twee vrienden en een begleider waar ze goed mee op kon schieten. De mensen die dicht bij haar stonden waren haar dan ook zeer dierbaar. Eenmaal aangekomen klopte ze voorzichtig op zijn deur "Asa? Asa ben je er al weer?" Voorzichtig opende ze de deur die niet opslot was. Direct kon ze al aan zijn gezicht zien dat er iets gaande was, dat hem iets dwars zat. Clarissa liep naar zijn bed waar ze naast hem op ging zitten. Teder legde ze haar hand op zijn schouder. "Ik kwam om te vragen hoe het ging, maar ik kan duidelijk van je gezicht aflezen dat je ergens mee zit," zei Clarissa voorzichtig. Het voor haar beste nieuws ooit, dat Donghan haar mee naar buiten gaat nemen, kan voor nu even wachten. Haar vrienden gaan altijd voor. "What's up?"

Ladybambi
Popster

ladybambi schreef:
Seth keek Lynn aan en lachte even. Ze moest eens weten dat ze zichzelf verraden had. Als je het water goed beheerste, beheerste je de persoon. Het was iets wat hij nog niet beheerste en ook niet helemaal wilde. Alleen in geval van uiterste nood zou hij het waarschijnlijk kunnen. Echter werd ze verraden door haar lichaam. Een leugen liet vele sporen na. Versnelde hartslag en ademhaling bijvoorbeeld. Het bloed kom Seth door haar lichaam voelen stromen, waardoor hij wist of ze loog. “Tegen mij kun je niet liegen. Een bijwerking van mijn gave” zei Seth tegen Lynn en knikte even toen ze zei dat ze met Asa zou praten. Nog steeds zou Seth haar in de gaten houden, en waarschijnlijk zou hij er zelf voor kiezen om nog even met Asa te praten, maar alles op zijn tijd. Nu moesten ze eerst maar even gaan trainen met Lynn haar nieuwe gave.
De eerste poging van Lynn wilde niet helemaal lukken en Seth keek Lynn aan. “Maak je geen zorgen. De eerste keer wilde het mij ook niet lukken. Ik heb er weken over gedaan voor ik dit kon. Ik weet zeker dat jij het veel sneller kunt” zei Seth tegen Lynn. Natuurlijk moest hij alles zelf bedenken en leren, en kon hij het haar al normaal leren. Uitleggen hoe alles werkte, maar alsnog. “Probeer het nog eens. Je had zonet al wat beweging in het water. Meer dan ik in het begin” zei Seth tegen Lynn en besloot haar een klein beetje onopvallend te helpen. Lynn had wat zelfvertrouwen nodig. Met vertrouwen ging het makkelijker tenslotte. Voorzichtig liet hij het water een beetje op een vallende ster lijken, aangezien ze dat wilde. Toch liet hij haar de leiding nemen. Hij deed ongeveer 20% en de andere 80% liet hij haar doen.
Seth glimlachte even toen ze haar doel een beetje bereikte. “Het begint er aardig op te lijken” zei Seth met een glimlach en knuffelde Lynn zachtjes mee. “Je bent een snelle leerling” glimlachte Seth vervolgens en keek haar aan. Het zou niet lang meer duren of ze zou het water beheersen tot deze hoogte.
“Wil je nog een keer proberen of eerst iets anders doen?” vroeg Seth en keek Lynn aan. Hij zelf kon beter leren als hij het in gedeeltes deed. Dus even oefenen, dan iets anders, weer even oefenen, weer iets anders. Maar misschien was Lynn eerder een leerling die het beste leerde van doorzetten en haar vallende ster was nog niet bepaald geweldig. Hij was goed voor de eerste keer oefenen, geweldig zelfs, maar er zat nog wat oefening aan vast. Misschien dat ze dat liever eerst wilde en die kans wilde Seth haar graag geven.

Anoniem
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'De volgende gaat een volledige vallende ster worden!' riep Lynn uit van enthousiasme. Seth hield haar echter even tegen en vroeg of ze het nog een keer wilde proberen, maar hij stelde haar ook de vraag of ze iets anders wilde doen.
Op dat moment veranderde haar enthousiasme een beetje en ze dacht aan Asa. Nu er een begin gemaakt was met de gave van Seth, kon het zomaar eens zijn dat ze toekwam aan Asa's gave, al was de gave van Seth slechts een kleine stap.
'Normaal zet ik door waar ik mee bezig ben,' begon Lynn 'maar ik denk dat ik nu naar Asa wil gaan. Niet alleen om het hierover te hebben, maar ook om te kijken hoe het met hem is. Wil je mee of ga je naar je eigen kamer terug?' vroeg ze aan Seth. Omdat hij aangaf dat hij niet naar zijn eigen kamer wilde gaan, besloot Seth om met haar mee te gaan.
Samen verlieten ze haar slaapkamer en op hetzelfde moment klonk er een hard klap alsof er een deur was die dicht sloeg. Lynn schrok ervan, maar bleef rustig doorlopen en uiteindelijk kwamen ze aan bij de kamer van Asa. Lynn klopte zacht op de deur. 'Asa? Asa, ik ben het. Oh, en Seth is met me mee gegaan'
Er was geen gehoor, maar toch besloot ze naar binnen te gaan. Lynn zag zowel Asa als Clarissa op zijn bed zitten, maar keek vooral naar Asa en ze zag dat het niet goed ging. Ze vroeg zich af of ze het wel moest hebben over de overname van zijn gave nu hij er zo bij zat, maar uitstellen kon ze het ook niet.
'Oh, sorry. Ik hoop dat we niet storen?' vroeg Lynn en keek van Asa naar Clarissa en weer terug. 'Asa, wat is er gebeurd?' vroeg Lynn bezorgd.

Anoniem
YouTube-ster

Taemin schreef:
Donghan glimlachte toen hij haar reactie zag. Verward keek hij haar aan toen ze over Asa begon. Hij wist niet waar ze het over had. Was er iets met Asa gebeurd? Terwijl hij na ging denken nam hij plek op een van Clarissa haar stoelen en keek hij voor zich uit. De kans was groot dat alleen de hogere begeleiders van Asa afwisten en wat er was gebeurd, want hij heeft zelf geen idee waar Clarissa het over had. Toen ze zei dat zij ging kijken hoe het met haar ging knikte hij kort. "Ik wacht bij de kantine op je", riep hij haar nog snel achter haar aan. Hopelijk had ze dat nog gehoord. Donghan stond op en liep de kamer uit. Hij sloot de deur achter zich en liep vervolgens haar afdeling af. Zoals gewoonlijk kwam hij weer andere leerlingen tegen en begroette hij ze. Als hij de leerlingen zag lopen dacht hij vaak terug aan zijn eigen tijd hier. In zijn tijd waren dingen een stuk anders, iedereen was minder streng en ze hadden meer vrijheid. Nu worden de leerlingen behandeld als ze in een gevangenis zaten. Vaak hoopte hij dat de leerlingen meer vrijheid kregen en ze tenminste alleen in de buitentuinen konden. Want zelfs daar had je nu begeleiding voor nodig. In zijn gedachten verzonken liep hij richting de kantine en gooide hij de deuren open. De kantine was nu redelijk tot eigenlijk helemaal leeg, er waren nog maar een paar mensen hier te vinden. Hij gooide zijn sleutels op een tafel neer en leunde tegen de tafel aan. En nu wachten..

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Misschien was dit een moment waarop hij nood had aan wat tijd voor zichzelf. Al was Asa nooit alleen, de demonen waren altijd aanwezig in zijn hoofd. Misschien was Clarissa's rustige karakter wel precies datgene waar hij nu nood aan had. Ergens was hij blij dat hij niet had gehuild. Hij vertrouwde Clarissa, maar vond het niet leuk mensen overmatig bezorgd te maken. Toen ze haar hand op zijn schouder legde, huiverde hij. Het was niet zijn bedoeling. Hij zat alleen nog met Joana in zijn hoofd, maar dit was Clarissa, andere gave. "Wel..." De deur opende opnieuw, meer gezelschap. Gelukkig was hij nog niet aan zijn uitleg begonnen. Hem één keer vertellen zou al moeilijk genoeg zijn. "Het is Joana, na wat er op de gang is gebeurd eerder vandaag. Ze kwam naar mijn kamer. We hadden een discussie over onze gaven, over ons. Het is allemaal nogal ingewikkeld en misschien is het best om het gewoon tussen ons twee te houden. Gewoon dit samen met die overname van eerder. Het is alsof me nooit een moment van rust wordt gegund. Ik probeer zo hard, maar keer op keer word ik onderuit gehaald. Al denk ik dat we allemaal wel zo'n momenten hebben meegemaakt."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Clarissa keek Asa aan, ondertussen verschenen ook Lynn en Seth in de kamer. Clarissa wilde niet voor te veel drukte in zijn kamer zorgen, aangezien dat waarschijnlijk niet is waar hij op het moment op zit te wachten. "Nee hoor, ik ga toch zo weer. Donghan zit toch op me te wachten in de kantine." Asa deed toch zijn verhaal wat Clarissa aandachtig liet luisteren. "Asa, ik weet zeker dat jullie er bovenop zullen komen. Tijd heelt alles. Misschien is het niet meteen vandaag over, of morgen maar uiteindelijk zal er een moment komen waarop het wel goed komt," zei Clarissa rustig. "En over gavens, er zijn geen woorden die dat goed kunnen praten. Ik denk dat we het er allemaal eens over kunnen zijn dat het hell is om er met een te leven. De vraag is echter hoe je er mee om gaat. Je kan je hele leven op je kamer gaan zitten treuren over wie je bent, al zal dit niks veranderen, of je kan je leven gaan leven ondanks je gaven." Dit was veel om uit Clarissa haar mond te komen, al wilde ze wel heel graag haar leven tot het uiterste gebruiken. De angsten die zij draagt houden dit echter tegen. "Take care Asa, je bent een prachtig mens verdient de wereld," vervolgde ze en haalde haar hand van zijn schouder. "Ik zal je niet meer tot last zijn, drukte in je kamer zal je op het moment vast geen goed doen. Daarnaast is Donghan toch op me aan het wachten in de kantine. Na mijn lange tijd hier mag ik eindelijk echt eens naar buiten."

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Met haar vuist sloeg ze tegen de deurpost. Een pijnscheut schoot door haar lichaam, maar voor deze ene keer was het geen onprettige ervaring. "Gaat het Joana?" vroeg John bezorgd. "Nu even niet John," snauwde ze terug. Joana duwde de deur open, waarna het, met een luide klap, tegen de muur sloeg. Joana trad binnen en sloeg de deur nog harder dicht als dat hij was open gegaan. Om er zeker van te zijn dat niemand binnen zou komen liet ze zichzelf tegen de deur aan naar beneden zakken. Ze dacht terug aan het moment dat ze zich naast Asa neer liet zakken. Exact hetzelfde gevoel als toen, haar rug tegen de ruwe muur, maar met compleet andere gevoelens. Toen verdriet, nu woede. Hoe had het zover kunnen komen? Een vraag die ze zichzelf continu bleef afstellen. Joana wierp een blik op haar handen. Met haar nagels had ze er diepe groeven in gedrukt. Vroeger was ze bang dat het littekens zouden worden, nu wist ze wel beter. Binnen een paar uur was het weer weggetrokken. Fysiek dan, mentaal was het zeker wel een litteken. Hoe had het zover kunnen komen? De gedachte was nooit weggeweest. Het erge was dat ze zich een leven zonder Asa kon voorstellen en in haar gedachte was dit niet zo roos kleurig. Al een paar keer was het bij haar opgekomen dat ze Asa misschien leuk zou vinden. Leuk qua verliefd. Toch schudde ze deze gedachte het liefst zo snel mogelijk van haar af. Was het veilig? Nee. Was het verantwoord? Nee. Was het goed voor Asa? Nee. Was het goed voor haarzelf? Nee. Was ze verliefd? Wellicht. "Nee," mompelde Joana, met de hoop het zelf te gaan geloven.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn.
Lees hier hoe je meer fans verdient.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld