Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken of speel Virtual Popstar op Facebook:

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Lost Kingdom

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo glimlachte even toen ze sprak. Hij vond het leuk als ze over zichzelf en haar familie sprak, zo leerde hij haar wat beter kennen. ‘Ik snap waarom ze dat heeft gezegd’, zei hij terug. Ze kon mooi zingen en hij vond het fijn om naar haar te luisteren. Hij keek even naar het vuur. Hij voelde zich weer warm worden en rechtte zijn rug. Het was vast een griepje, hij had dat wel vaker gehad en dan ging het na een paar dagen weer weg. Hij zou het niet tegen Loreen zeggen, het was niet zo bijzonder en hij wilde haar niet bezorgd maken.
Hij knikte. ‘Daarom, we doen rustig aan’, zei hij terug en keek of alles nog in zijn rugzak zat. Toen hij zag dat dat zo was, sloeg hij het over zijn schouder. ‘Als we rustig aan doen kunnen we ook meer van de natuur genieten’, zei hij daarna met een kleine glimlach. Hij dacht even na en keek naar het meisje. ‘Wil je nog op mijn rug?’, vroeg hij. De vorige keer was het er niet van gekomen en het leek hem leuk om te doen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

"Ja, ik ook, alleen ik weet niet, ik kon het gewoon niet." zei ik en keek even weg, maar keek hem dan al weer aan met een glimlach.
Dan zaten we zo nog een tijdje bij het vuur waarna we toch alles bij elkaar begonnen te pakken, ik maakte het vuur uit en gooide er zand over heen, verspreiden het vuur nog en dan nog een keer zand er over heen, zo wist ik zeker dat het goed uit was. Ik rekte mijzelf even uit, pakte mijn mand en glimlachte naar Viggo. "Laten we maar gaan." zei ik en knikte als hij zei dat we rustig aan konden doen zodat we van de natuur konden genieten. "Daar heb je gelijk in." zei ik en knikte. Genieten van de natuur was het mooiste wat er kon zijn.
Niet veel later waren we al weer aan het lopen en ik keek rond, de dieren ware heerlijk bezig en ik kon duidelijk alles horen. Dit was echt prachtig. Maar dan hoorde ik zijn vraag over dat ik op zijn rug wilde. "Eh,, het hoeft niet, maar als je het echt wilt." zei ik en grinnikte. Dan stak ik mijn hand uit. "Geef je tas maar, ik wacht wel." zei ik dan met een glimlach. "Oh, en je hoeft niet telkens achter een struik, boom of wat dan ook te verstoppen om te veranderen, ik kan ook gewoon niet kijken." zei ik met een glimlach.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
‘Dat begrijp ik’, zei Viggo zacht en keek naar het meisje. Hij glimlachte even toen hij haar zag glimlachen. Hij keek naar de bewegingen van het meisje. Hij was blij dat ze met hem mee was gegaan.Ze was fijn gezelschap. Hij was nog steeds nieuwsgierig naar de dingen die ze hem had verteld maar daar zou hij haar nog wel eens weer naar vragen. Hij knikte. ‘Laten we gaan’, herhaalde hij en knikte. Hij vond het leuk om haar nieuwe dingen te laten zien, de natuur had veel te bieden.
Hij liep op een rustig tempo en grinnikte zacht. ‘Ik vind het fijn om in mijn wolvenvorm te lopen en het lijkt me leuk om een passagier te hebben’, zei hij met een glimlach en gaf haar zijn rugzak.Hij knikte door haar woorden. ‘Ik ben het gewend om het ergens verstopt te doen, ik wil liever niet dat iemand mij zo ziet’, grinnikte hij en keek naar het meisje. ‘Ik ben zo klaar’, zei hij en draaide zich om. Hij kleedde zich uit en legde het op een stapeltje voor hen neer. Hij sloot zijn ogen en concentreerde, waarna hij langzaam veranderde. Hij strekte zijn poten en nam zijn kleding in zijn bek, waarna hij zich omdraaide en naar Loreen toeliep.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Even grinnikte ik toen hij zei dat die het gewend was. "Dat snap ik." zei ik en keek hem aan, als hij dan zijn rugtas had gegeven, knikte ik daarna op wat hij zei en ik draaide mijzelf ook om. Verder was er toch niemand in de omgeving, dus hij kon het gemakkelijk zo doen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij klaar was en naar mij toe kwam. Ik draaide mijzelf ook om en pakte zijn kleding aan die ik in zijn tas stopte. Dat gedaan, deed ik de tas op mijn rug. Mijn hand legde ik op zijn kop en aaide hem even. Zijn vacht was echt zo zacht. "Zo zacht." zei ik dan zachtjes en glimlachte. Ik boog dan naar hem toe en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. "Laten we verder gaan." zei ik dan zachtjes en zette mijn hand op zijn rug. Met een gemakkelijke beweging stapte ik zijn rug op en ging even goed zitten. Alleen de mand was wat onhandig, maar als hij gewoon zou blijven lopen, was het niet zo lastig.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo knikte en keek dankbaar naar het meisje toen ze zijn kleding in de rugzak stopte. Hij liet zijn kop zakken toen haar hoofd op zijn kop legde en hem even aaide. Hij vond het fijn. Hij keek weer naar haar op. Hij vond het lief van haar dat ze zijn vacht zacht noemde, hij zag het als een compliment. Weer was hij blij dat hij in wolvenvorm was want hij zou zeker rood zijn geworden toen ze hem een kus op zijn voorhoofd gaf.
Hij knikte nogmaals door haar woorden en voelde hoe ze op zijn rug kwam zitten. Hij wachtte tot ze goed zat en begon toen rustig te lopen. Als ze wilde dat hij sneller ging mocht ze dat aangeven. Hij keek om zich heen om te kijken of het veilig was en keek daarna weer voor zich uit.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Nadat ik zat, was hij gaan lopen en keek ik om mij heen. Het was fijn zo, alleen toch maakte ik mij iets zorgen om hem. Nu moest hij mij dragen en ik kon niks doen. Even zuchtte ik en bleef om mij heen kijken. Ik moest zeggen dat ik heel wat nieuwe dieren zag, zeker vogels. Maar ook andere planten en bomen zag ik voorbij komen.
"Het is hier prachtig Viggo." zei ik na een tijdje en legde mijn hand op zijn hals. "Ik ben echt blij dat ik met je mee ben gegaan, ik wist anders echt niet wat ik moest doen." glimlachte ik. "Ook al zei ik dat ik voor mijzelf op kon komen, maar geloof niet dat het dan ook echt zou gebeuren." zei ik eerlijk. Het was dat ik die ene keer er goed vanaf ben gekomen, maar alsnog. Als ik door jagers was gegrepen als ik alleen door de bossen liep.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo liep rustig verder. Ze was niet zwaar maar hij merkte dat de kracht in zijn poten minder was dan normaal. Hij vond dat raar want hij had dat eerder niet gemerkt. Hij schudde het aan de kant. Vast dat griepje waar hij eerder over na had gedacht.
Hij luisterde naar de woorden van Loreen en knikte. Hij was blij om dat te horen. Hij was blij dat ze het er prachtig vond en blij dat ze blij was dat ze met hem mee was gegaan. Hij zou haar beschermen en voor haar opkomen, ze was veilig bij hem. Ze kwamen bij een kruising en ging links. Ze zouden zo rustig kunnen reizen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Het was wel jammer dat hij in de ze vorm niet kon praten en zuchtte weer even. Ook al was ik gewend om amper iemand om mij te hebben, maar sinds hij weer terug in mijn leven was, wilde ik zijn stem horen. Dit liet ik maar niet merken, dat hoopte ik tenminste dat hij niks merkte.
Na weer een tijdje gelopen te hebben, hoorde ik weer het zelfde geluid als gisteren avond en keek meteen om mij heen. Wat was dit toch? Er was niemand in de buurt, hoopte ik eigenlijk. Zou Viggo ze nu ruiken? Meer, omdat hij in zijn wolven vorm was? Uiteindelijk ging ik wat meer naar voren buigen en slikte even. "H-hoorde je dat ook?" vroeg ik dan fluisterend. Mijn ogen gingen alle kanten op, want het leek nu wel dichterbij dan eerder. Maar waarom hadden ze dan afgelopen nacht niet toe geslagen? Dat was ook weer een vraag van mij.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo liep verder. Het was fijn om Loreen bij zich te hebben, hij voelde zich zo minder alleen en hij hoopte dat het meisje hetzelfde vond. Hij zou haar graag een keer mee willen nemen naar zijn ouders.Hij had iemand gevonden die ook krachten had en daar was hij blij om.
Hij spitste zijn oren toen hij een geluid hoorde en zijn ogen gingen onopvallend heen en weer. Hij gromde toen hij de geur rook. Het waren zeker geen bekenden. Wat hij wel wist was dat ze dichtbij waren en geen goede bedoelingen hadden. Hij knikte toen hij de woorden van het meisje hoorde. Ze moesten hier weg. Hij begon daarom zo hard als hij kon te rennen. Hij ontweek de bomen en andere obstakels op de grond en hoopte dat het meisje zich goed vasthield.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Ook hij had het opgemerkt, zo te zien aan zijn oren. Zijn houding veranderde ook. Al snel begon hij te rennen, waardoor ik snel hem vast moest pakken. Hopelijk deed ik hem geen pijn nadat ik zijn vacht vast greep. Ik zou niet weten hoe ik hem anders vast moet pakken. Zo laag mogelijk bleef ik zitten zodat hij makkelijker voor kont rennen. Hij was snel, dat moest ik zeggen, maar toch voelde ik enkele schokken door zijn lichaam gaan. Dat schudde ik maar aan de kant en keek even achter om om te zien of we nog gevolgd werden. Ik zag niks, maar het geluid was er nog wel, ook al suisden de wind rond mijn oren omdat Viggo zo snel ging.
Een tijdje hoorde ik niks, maar schrok toen er opeens een pijl rakelings mijn gezicht ging. Ik kon nog net een gil in houden en keek met grote ogen voor mij uit. "Viggo, eh." mompelde ik. "Ik denk dat we opgemerkt zijn, voor het echt." zei ik en keek achter om.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo merkte dat ze zijn vacht vastpakte maar pijn deed het niet. Hij focuste zich op de omgeving en dacht na over hoe ze de jagers af konden schudden.
Hij zag de pijl langs het meisje schieten en gromde zacht. Hij knikte door haar woorden, hij had al zo’m vermoeden. Hij moest het meisje zo snel mogelijk in veiligheid brengen. Hij pushte zichzelf om hard te blijven rennen en het lukte hem. Zijn achterpoten deden pijn maar hij negeerde het. Het meisje in veiligheid brengen was belangrijker voor hem. Ze kwamen op een open plek en hij keek vliegensvlug om zich heen. Hij schoot weer tussen de bomen. Hij wist dat er ergens een geheime schuilplaats was maar hij had het nog niet gevonden.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

Hij leek sneller te rennen, waardoor ik mijn ogen dicht kneep. Het lukte nog net om zijn bewegingen te volgen als hij dingen ontweek. Mijn hart klopte ergens in mijn keel en mijn ademhaling was zo snel, dat het gewoon pijn deed.
Ik voelde duidelijk dat Viggo pijn had, was hij geraakt?! Ik hoopte van niet. Zijn vacht hield ik zo stevig vast tot ik mijn eigen nagels in mijn handpalm voelde. Voor even opende ik mijn ogen en keek weer achterom. Het leek of de jagers dichterbij kwamen, maar Viggo rende zo snel. Snel keek ik weer voor mij uit, maar al snel sperde ik mijn ogen groot open toen ik een pijnscheut door mijn linker been voelde gaan, ik kon nog net een pijnlijke kreet tegen houden en zette mijn kaken strak op elkaar. Mijn ogen kneep ik ook weer dicht en probeerde goed adem te halen. Tranen voelde ik wel langs mijn wangen gaan. Ik hoopte niet dat er gif op die pijl zat, want dan was ik er geweest. Met moeite opende ik mijn ogen weer en zag dat Viggo rond aan het kijken was, waar was hij naar opzoek?

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo hoorde dat de jagers meerdere pijlen afschoten en hij keek even achter zich om te zien waar ze waren. Hij moest sneller zijn, slimmer. Zijn blik ging even naar Loreen en hij zag tot zijn schrik dat ze werd geraakt in haar linkerbeen. Hij gromde. Hij voelde zich schuldig dat haar dit gebeurde.
Hij dwong zichzelf nog harder te rennen en hij schoot de bossen weer in. De omgeving kwam hem bekend voor, hij moest alleen maar de plek vinden. Hij hoopte dat het meisje het vol zou houden. Hij keek weer achter zich en zag de jagers niet maar hij wist dat ze achter hen aan zouden komen. Hij keek weer voor zich en zag de ingang van de schuilplaats in de verte. Het was bedekt met bladeren maar hij wist dat het daar was.
Hij maakte zich zorgen om het meisje. Hij hoopte dat de pijl geen grote schade had aangericht en hij hoopte al helemaal dat er geen gif aan de pijl zat.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Loreen:

De pijn voelde ik duidelijk, maar drukte deze weg. Ik haalde diep adem toen Viggo de bossen weer in rende. Meteen keek ik om, de jagers zag ik niet meer en slikte. Eén hand liet ik zijn vacht los, haalde diep adem en legde mijn hand op de plek waar de pijl had geraakt. De rok van mijn jurk was duidelijk rood geworden door het bloed en slikte even. Als we een rustige plek konden vinden, dan wilde ik meteen kijken hoe het er uit zag.
Snel greep ik de vacht van Viggo weer vast en keek voor uit. Hij leek recht op iets af te rennen, waar op wist ik niet, maar nu was het meer hopen dat de jagers het niet zagen dat we hier heen gingen. De tranen knipperde ik ruw weg en schudde mijn hoofd. "Viggo, waar gaan we heen?" vroeg ik uiteindelijk. Tot we dichterbij kwamen, "Nee, daar kunnen we niet door!" riep ik zowat maar hij leek er gewoon door heen te gaan, mijn ogen had ik gelijk gesloten en mijn armen voor mijn gezicht gehouden toen we er door heen gingen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Viggo hoorde haar woorden wel maar hij bleef rennen zonder vaart te minderen. Hij was daar zo vaak doorheen gekropen, het zou nu zeker ook lukken. Hij gromde en spande al zijn krachten aan. Hij zag de ingang dichterbij komen. Ze waren er bijna.
Hij rende verder en rende dwars door de bladeren de grot in. Het was een grote grot met verschillende gangen en één daarvan eindigde aan de andere kant van het bos. Als ze daarheen zouden gaan,zouden ze vast de jagers afschudden. Het was donker in de grot maar hij wist waar ze heen moesten. Hij rende de gangen door. Hij wilde het meisje zo snel mogelijk helpen. Hij vroeg zich af wat hij beter kon doen, stoppen en het meisje helpen of haar naar veiligheid brengen en haar dan helpen. Dat tweede leek hem beter, dan kon hij haar alle aandacht geven die ze nodig had.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn.
Lees hier hoe je meer fans verdient.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld