Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken of speel Virtual Popstar op Facebook:

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG - Study Abroad - Schrijftopic

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
Ondertussen was de schoolbel al afgegaan en Kyung-Soo was de klas nog niet binnengetreden. Nu wist hij dat wanneer hij Game Art & Design moest volgen, de leerlingen meestal de eerste tien minuten nog met elkaar lopen te praten, of hun computers aan het opstarten zijn. Dus weggestuurd worden of een erg boze reactie krijgen zou waarschijnlijk niet gebeuren deze les. Daar had hij dan weer geluk mee, sinds hij zijn vader dan niet onder ogen hoefde te komen en een preek of strafwerk van hem zou kunnen verwachten. Na nog een aantal gangen doorgelopen te hebben, verscheen de deur met getal 004 in zijn zicht. Wanneer hij het klas lokaal binnen was getreden, merkte hij zoals verwacht al meteen op dat de helft van de klas nog wat aan het kletsen was met elkaar, terwijl de meesten hun werk voor zich klaarlegden en inlogden op hun eigen schoolaccounts. Het klaslokaal bestond uit 4 rijen computers waar de meeste opdrachten mee werden gemaakt, en een bureau in de rechterhoek van de klas, waar de docent meestal aan het werk was. Sinds Kyung-Soo natuurlijk als laatste in de les was gekomen, was er nog maar één plek vrij, en natuurlijk bevond die plek zich ergens dichtbij het bureau van de docent van de klas. Op zijn rooster was afkortingscode JSE2 aangegeven, wat betekende dat ze waarschijnlijk een nieuwe docent zouden krijgen deze les. Zijn blik viel dan ook meteen op een man voorin de klas, met bruin haar, een bril op zijn neus en een donkerbruine klapper in zijn handen, waardoor Kyung-Soo al vrijwel wist dat dit zijn nieuwe docent Game Art & Design zou gaan zijn voor het komende jaar. Wanneer Kyung-Soo plaats had genomen aan de lege plek voorin de klas, schoof hij zijn rugzak onder de tafel en drukte de startknop van de computer in terwijl hij met één hand zijn hoofd ondersteunde. Game Art & Design was dan misschien het enigste vak waar hij nog een beetje enthousiasme voor kon hebben, ookal was dat ook maar matig, en had Kyung-Soo vandaag eigenlijk helemaal geen zin in welke les dan ook. Al snel werd de deur van het klaslokaal gesloten en stelde de nieuwe docent zich voor, maar kondigde ook aan dat de leerlingen nu aan de beurt waren zichzelf voor te stellen. Bij het idee alleen al slaakte Kyung-Soo een goed hoorbare zucht. ''En jij mag beginnen..'' klonk uit de mond van de man, terwijl hij zijn blik op Kyung-Soo liet vallen. ''Kyung-Soo Nam.'' antwoordde hij terwijl hij vervolgens zijn lippen op deed krullen, maar al snel weer liet terugvallen naar zijn gewone gezichtuitdrukking. ''Kyung-Soo Nam.. jij hebt zeker nog nooit gehoord van het bestaan van een borstel?'' Kyung-Soo staarde voor zich uit terwijl hij zijn wenkbrauwen even kort fronsde. ''Blijkbaar..'' reageerde hij er maar wat nonchalant op terug terwijl hij zijn hoofd vermoeid op tafel legde, ondersteund door zijn armen. Meneer Jung, zoals de docent zich had voorgesteld, besloot er echter verder niet op in te gaan, en gaf een klein meisje ergens achterin de klas de beurt om zichzelf voor te stellen.

Anoniem
YouTube-ster

Catarina schreef:
Terwijl Aurora met een paar andere leerlingen nog voor het lokaal stonden te wachten, kwam er een mevrouw aan van een jaar of 25, nog kleiner dan Aurora zelf. 'Goedemorgen', zei ze vriendelijk tegen de leerlingen. Ze deed de deur open en iedereen zocht een plekje. Aurora keek rond en zocht naar een goed plekje. Ze kende nota bene toch nog niemand. Ze besloot om naast een meisje te zitten achteraan. 'Hoi', zei Aurora tegen het meisje, en het meisje glimlachte verlegen terug. De lerares klapte in haar handen. 'Stilte', zei ze, en deed haar vinger op haar mond. Na een tijdje was dan ook wel iedereen stil. Ondanks dat de meeste leerlingen al een paar dagen op school rondliepen, kende ze hier nog niemand, omdat het hun eerste filosofieles was en ze per vak een andere klas kregen. 'Ik zal mezelf eens even voorstellen', zei de lerares. 'Ik ben mevrouw Yuan, ik ben 27 jaar en dit is mijn eerste jaar dat ik jullie les geef. Dus jullie zullen mij vast nog niet kennen', vertelde ze. Ze ging wat meer over zichzelf praten totdat de rest ook moest. 'Het lijkt me verstandig als jullie je ook gaan voorstellen', ze wees naar een jongen achterin de klas. 'Vertel wie je bent, je leeftijd, je hobby's en waarom je voor het keuzevak filosofie gekozen hebt', De jongen vertelde over zichzelf en koos vervolgens iemand anders. Aurora beet op haar lip. Ze háátte het om de aandacht te krijgen in dit soort gevallen. Maar ook zij kwam uiteindelijk aan de beurt. 'Nou, ik ben Aurora Greene', zei ze verlegen, 'Ik ben net 17 jaar oud geworden, mijn hobby's zijn muziek luisteren, zingen en tekenen', vertelde ze verder. 'En euh, filosofie leek me wel een leuk vak', zei ze en ze koos weer iemand anders die verder mocht. Met een diepe zucht leunde Aurora op haar elleboog. Dat is ook weer gebeurd. Uiteindelijk begon de echte les. Met een verveelde blik staarde ze voor zich uit. Mevrouw Yuan vertelde dat ze het zouden gaan hebben over oude filosofen, zoals Plato en Socrates. Kon deze les nog saaier worden? Aurora wist het niet. Filosofie is toch een denkvaardigheidsvak, geen geschiedenis? Ze deed een plukje haar achter haar oor. Met een vermoeid hoofd legde Aurora haar hoofd op haar boek terwijl ze naar de woorden van de lerares luisterde. Snel schrok ze op wanneer ze haar naam hoorde. 'Aur... Aurora, was het toch? Wat is het goede antwoord?' Mevrouw Yuan stond met haar hand in haar zei. 'Eh, Cleanthes?' Ze gokte maar op hoop van zegen. Maar de hele klas moest lachen en zelfs mevrouw Yuan kreeg een kleine grijns op haar gezicht. 'Ik vroeg in welk land Thales van Milete geboren was, en dan zeg jij: Cleanthes', zei ze en ze tikte op het bord. 'Wel opletten, hè?' Met een rood hoofd verborg Aurora haar hoofd achter haar boeken. En dit, nou net de eerste schooldag...

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Melissa liep rustig weg naar school en kwam daar aan. "Melissa Parker, 598393." Zei de bewaker en ze mocht door. Wauw, de school was echt geweldig. Ze liep naar kluisje nummer van 598, de eerste 3 van haar schoolpas was vast je kluisnummer. Rustig liep ze naaf haar eerste les economie en daar had ze echt zin in. Ze wou een manager worden en rijk worden. Ze wou niet meer in armoede leven dus moest ze de bete van haar klas worden. Ze liep de les in en ben rustig plaats. Naast een meisje en sprak met haar. Ze leek haar wel aardig, maar zag er we rijk uit. Vast zat ze bij normaal die rijk waren, maar het niet zoveel uitmaakte als je arm was. Zij zelf zat in Beurs. Door haar hoge cijfers was ze op de school toegelaten. Ze lette op de docenten. Ze schreef alles op. Misschien was het ooit nog eens anders.

@obvixusthoughts

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Mia gaapt terwijl ze haar etui open trok en een pen pakt. Ze ziet hoe de klas zich langzaam vult met leerlingen. Ze voelde zich toch anders dan de rest. Ze hadden dan wel dezelfde kleren aan maar toch kon je verschil zien tussen de rijke studenten en de wat armere. Ze voelde zich niet minder dan de rest maar zo werd er wel naar haar gekeken en dat maakte haar wat onzeker. Ze zucht en kijkt op als de docent dan eindelijk binnenkomt en met de les begint. Ze deed niet aan een voorstelrondje nee, meteen opgaven maken. Eerlijk, ze vond het niet eens erg. Ze begon aan de opgave en vond ze al snel wat simpel en maakte ze snel af. Het tafeltje naast haar was leeg dus ze kon ook niet echt kletsen met iemand en dat miste ze wel. Ze vond het altijd gezellig als er iemand naast haar zat waarmee ze opdrachten kon vergelijken of gewoon iemand die ze als vriend kon beschouwen. Ze wist nu al dat ze het hier niet lang alleen ging uithouden, misschien kwam ze iemand tegen in een andere les. Iemand die normaal zou doen en niet telkens flauwe grappen zou maken over haar spullen. Ze heeft hard voor haar eigen spullen gewerkt en ze vond het dan ook kwetsend dat mensen hier over praatte en zeiden dat het er goedkoop uitzag. Zij hadden nu eenmaal niet voor hun spullen moeten werken dus zouden dit ook niet begrijpen

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Nadat Yoshiki snel zijn pas liet zien waar zijn naam en het nummer 120487 op stond liep hij met een snelle pas door. Hij had nog maar een paar minuten totdat economie zou beginnen. Economie is voor Yoshiki een makkelijk vak, alleen is het niet echt iets dat hij graag doet. Met zijn schoudertas om probeert Yoshiki zich door de gang te dringen, die raar genoeg nog steeds vol staat. Hij haat dít, maar hij heeft geen andere keus. Bijna renned komt Yoshiki het lokaal binnen en hij gaat maar ergens zitten. Hij kent nog bijna niemand, maar eerlijk gezegd heeft hij ook niet de behoefte om 'vrienden' te maken. Tenminste, hij is wel bereid om om te gaan met leerlingen uit de elite, maar verder met niemand. Zodra de leraar begint te praten leunt Yoshiki achter over. Dit jaar zal hij waarschijnlijk weer niet leren, maar toch aan de top van de klas blijven. Dat is namelijk ook alles wat hij nodig heeft.

Anoniem
YouTube-ster

Taemin schreef:
Xiyeon kwam op het sportveld aan en zag al een groepje van de Elite zitten. Met een glimlach liep de op het groepje af en duwde ze tegen de rug van Seungcheol aan toen ze bij het groepje aankwam. "Waarom zijn jullie niet in de les?", gooide ze in de groep en ging naast Hyeri zitten. "We waren allemaal te laat, dus we kwamen hierheen", zei Hyeri en Xiyeon begon te lachen. Ze had ook niks anders van haar vrienden verwacht. Toen ze al in de klas kwam zag ze hun niet zitten, maar ze dacht dat ze allemaal aan het spijbelen waren. "Heb je al gehoord dat er drie nieuwe uitwisselingstudenten zijn?", vroeg Seungcheol en ze schudde haar hoofd. "Ik hoor het nu voor het eerst, in welke rank zitten ze?", vroeg ze aan de anderen en de meeste begonnen al te lachen. "Er zijn 2 meiden in de normale rank en een meid in de beurs rank", zei Hyeri lachend. Toen Hyeri beurs uitsprak sloeg ze Xiyeon hard tegen haar arm aan en begon met haar benen te gooien. "Yah! Yah! Doe rustig", lachte Xiyeon en ze keek de groep rond. "Dus.. Iemand in de beurs rank? Ik denk dat we vandaag iets op de planning hebben staan", zei ze en ze stond op. "Ga je niet achter de mensen in de normale rank aan?", vroeg Hyeri. Xiyeon schudde haar hoofd. "Nou.. ligt eraan, als je mooi bent en prachtige merktassen hebt laat ik je gaan. Maar als je geen een van die twee hebt ga ik je wel achterna", zei Xiyeon en ze klopte wat zand van haar rok. Ze hoorde Seungcheol lachen en ze keek op. "Zo kennen we je weer!". Ze lachte en pakte de hand van Hyeri. "We komen er zo weer aan, ik moet eventjes naar de wc", zei ze terwijl ze Hyeri achter zich aan trok.

Duchess
Princess of Pop

Duchess schreef:
Miles deed niks anders dan proberen mee te schrijven. Het viel niet mee, want de docent sprak vrij snel en Miles was zeker de snelste niet. Na een tijdje was hij al een aardig eind achter geraakt en besloot hij het maar op te geven wat het meeschrijven betrof. Hij kon het misschien later van iemand overnemen, dat zou fijn zijn. Voor nu deed hij maar gewoon zijn best mee te luisteren, dat was dan in elk geval nog iets. Dat was, tot hij ook daar zijn aandacht niet meer bijhouden kon. En dit was nog maar dag drie. Wat deed hij hier eigenlijk? Al met al was dit misschien helemaal niks voor hem. Misschien had hij beter thuis kunnen blijven...

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
Deze twee lessen Game Art & Design hadden de leerlingen de opdracht gekregen een eigen game character te creëren. Dit doormiddel van een via computer gemaakte schets, en daarna uitwerken in 3D via een gedetailleerd programma. Sinds het schooljaar net was begonnen, hoefde het nog niet van beste kwaliteit te zijn en daar had Kyung-Soo op het moment ook wel geluk mee, gezien hij de helft van de les in zijn gedachten weg was gedroomd. Eigenlijk was het maar een gewone les geweest, niets speciaals, niets vermakends, maar ook niets al te saais. Wanneer de bel was gegaan, en dus aangaf dat het tweede uur af was gelopen, haalde Kyung-Soo zijn tas rustig onder de tafel vandaan en sloeg die daarna over zijn rechterschouder. Eigenlijk moest hij nu meteen aanlopen naar het biologielokaal één verdieping hoger, om daar de volgende les te kunnen volgen, maar na deze twee uur had hij een redelijk droge mond gekregen en verlangde naar iets te drinken, dus besloot hij eerst nog even één van de drankautomaten langs te gaan in de kantine om daar maar wat te halen. Hiervoor moest hij eerst weer de lange buis vol bewakers terug door, waar hij nogmaals zijn schoolpas moest laten zien. Na verschillende gangen doorgelopen te hebben, kwam Kyung-Soo aan bij het schoolrestaurant en baande zijn weg naar één van de automaten met drank. Hier stond één andere jongen, iets kleiner dan hem, nog na te denken over wat hij zou nemen. De automaat bevatte wat colablikjes, flesjes Icetea, orange juice en 7-up. Verderop had je nog andere automaten staan met wat juices, maar daar had Kyung-Soo op dit moment geen zin in. De jongen voor hem staarde nu al meer dan 20 seconden doodleuk naar de automaat zonder iets te ondernemen, waardoor een ongeduldige zucht Kyung-Soo's lippen verliet en hij zonder met de jongen te overleggen een willekeurig nummer indrukte. ''Enjoy.'' zei hij, wanneer hij de jongen die met zijn drankje wegliep nog even geïrriteerd nakeek. Uiteindelijk besloot Kyung-Soo zelf 80 cent in te leveren en de cijfers 011 in te drukken, waardoor er een blikje 7-up uit de opening van de automaat rolde en hij die al snel aan zijn mond zette. De vloeistof stroomde verkoelend door zijn keel, waarna Kyung-Soo zuchtte van tevredenheid. Dit had hij nu echt even nodig gehad. Snel richtte hij zijn ogen even op de klok aan de muur, die hem vertelde dat hij nog twee minuten had om in de volgende les te komen. Hiervoor moest hij nog de lange buis door, wat verschillende gangen, en een trap omhoog nemen. Als hij snel liep kon hij dit waarschijnlijk nog halen, maar Kyung-Soo kennende nam hij de tijd die hij nodig had.

Anoniem
YouTube-ster

Catarina schreef:
Terwijl Aurora haar tas pakte en naar de gang liep, ging ze achter hordes studenten aan die naar hun volgende lokaal gingen. Ze had nu mooi een tussenuurtje, wat ze helemáál niet erg vond. Ze kon in dit uur mooi even de school ontdekken, want vrienden en huiswerk had ze toch niet. Een beetje onzeker keek Aurora om haar heen, terwijl ze haar lichtroze schooltas zachtjes van een schouder liet afglijden. Iedereen was weer verdwenen, en er was nu bijna niemand meer. Ze zag alleen nog een jongen een trap op haasten om nog op tijd bij zijn volgende les te zijn. Aurora deed haar witte oordopjes in en koos een van haar lievelings liedjes, dat maakte haar rustig. Haar grote ogen keken rond. Ze besloot de kantine te zoeken, vooral omdat ze dorst had en nog geld mee had. Zoekend naar de kantine, kwam ze een aantal giechelende meisjes tegen die naar haar keken en wezen. Verlegen keek Aurora naar de grond. Ze liep hen snel voorbij, maar ze hoorde dat iemand nog wat tegen haar riep. Even stond ze stil en draaide zich om, want ze hoorde ook dat iemand naar haar toe liep. 'Zo, jij bent zeker een van die nieuwe uitwisselingsstudenten?' Aurora zag een meisje met kort, zwart haar en ze was net wat langer dan dat zijzelf was. 'Ja, denk ik?' antwoordde ze onzeker, en ze was van plan om snel weg te rennen. Maar het meisje hield haar tegen. 'Succes op deze school, je gaat het lastig krijgen hier', het meisje kreeg een sluwe grijns op haar gezicht, en Aurora begon snel weg te gaan. Ze begon zachtjes te rennen en keek soms achterom of de meisjes nog achter haar aanliepen. Maar ze leken uiteindelijk drukker met zichzelf bezig te zijn dan met haar. Uiteindelijk kwam Aurora toch bij de kantine. Ze zocht hevig naar de frisdrankautomaat. Aurora's ouders waren heel streng als het ging om frisdrank en fastfood, maar nu kon ze haar eigen gang gaan. Met wat muntjes in haar hand liep ze naar de automaat. Verder op stond nog een automaat, maar dan met gezondere sapjes. Uiteindelijk besloot ze daar naartoe te gaan. Ze kocht wat appelsap voor 70 cent en ze ging zitten bij een kleine tafel. Aurora keek naar buiten. Verbijsterend dat het haar toch was gelukt om naar deze school te komen, dronk ze ondertussen haar appelsapje die nog lekker koel was. Haar plan om de school te ontdekken zou ze later wel eens doen, dacht ze. Het was gelukkig wel rustig in de aula, wat Aurora een prettig gevoel gaf. Ze pakte haar mobiel tevoorschijn om haar rooster te bekijken, want ze wou even weten welke les ze het laatste uur had. Ze nam nog een slok van haar appelsap, terwijl ze zag dat ze helemaal geen tussenuur had. Het was pas voor morgen! Met grote ogen keek Aurora nog eens goed naar haar beeldscherm, terwijl ze zich ook opeens afvroeg of ze wel een mobiel mocht gebruiken op deze school. Toen ze zag dat ze biologie had, liet ze van schrik haar appelsap vallen, die ze nog lang niet op had. De hele tafel werd nat en met een rood hoofd keek Aurora om zich heen. Zou ze snel weg kunnen gaan? Nou ja, ze kon hier wel blijven, dan had ze tenminste nog een reden. Maar niemand was in de aula, dus Aurora besloot om snel naar het biologielokaal te gaan. Ze had al gekeken welk lokaal het zou zijn. Ze rende zo hard als ze kon, iedereen was toch al weg.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Oh, sorry mensen, ik was echt ongelooflijk druk :/ Ik beloof sneller te reageren!

Het eerste uur was Economie. Martha had haar klaslokaal zonder moeite gevonden door een brandveiligheidsplattegrond. Het was beter dan anderen vragen. De medeleerlingen waren een stuk groter dan dat zij was. Ze was ook ruim op tijd en ging vooraan in de middelste rij zitten. Zo kon ze de docent goed horen en had ze het beste zicht op de aantekeningen. Ze was niet groot genoeg om over grote leerlingen heen te kijken. Martha installeerde zich en legde haar etui op tafel, waar ze een pen uit haalde. Een groot notitieblok lag naast haar boek. Zachtjes speelde ze met haar pen, terwijl alle leerlingen binnenkwamen. Naast haar was nog een plek, maar het duurde heel lang voordat die plek gevuld was. Uiteindelijk kwam er een leerling zitten, een jongen, die geen interesse in haar toonde, maar meer met degenen achter hen. Martha keek eventjes opzij naar de jongen, die dezelfde leeftijd leek te hebben (ooc: een npc, tenzij je echt wil dat je karakter dit is). De jongen was in gesprek met twee anderen achter hen en keek even met een vragende blik naar Martha, waarop Martha haar hoofd meteen omdraaide, naar haar schrift. Ze voelde zichzelf rood worden. In en ooghoek zag ze dat de jongen zijn hoofd schudde. Martha zuchtte zachtjes en hoopte dat de les snel zou beginnen. Na vijf minuten haar buurman negeren, begon de les eindelijk. Opgelucht haalde Martha adem. Dan kon ze haar aandacht ergens anders op focussen. De les an sich was erg interessant en het meisje maakte ook veel notities. Die notities waren weer handig bij de toetsen, maar ze moest niet al te goede cijfers halen, want dat wilde ze eigenlijk ook niet. Behalve bij het eindexamen dan, want daar zou het niet meer uitmaken. Dan was ze eindelijk weg van de scholen en kon ze haar bedrijfje oprichten, wat ze zo graag wilde.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn.
Lees hier hoe je meer fans verdient.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld