Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

o// not that different

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn

"Ik moet zeggen, dit is veel beter dan de stad waar mijn ouders woonden." zei ik eerlijk en wachtte tot hij zijn shirt uit had gedaan. "Ahh, ja dat kan kloppen dat ik anders ben. En wees gerust, ik ben het wel gewend." zei ik. Als hij zijn shirt uit had gedaan trok ik een wenkbrauw op. Ja ja, gevallen uit een boom.
Voorzichtig smeerde ik de zal op de schrammen, terwijl ik hoorde hoe het was. " Ze vallen mee, maar sommige kunnen wat langer duren met grenzen." vertelde ik.
"Trouwens, als je liegt, dat merk ik zo." zei ik terwijl ik alles af ging en het potje later dicht deed nadat ik klaar was. "Ik kan het voelen." vertelde ik verder als ik het potje op tafel zette. Oké, nu kwam ik als een weirdo over, wat moest die wel niet denken.
Even zuchtte ik en draaide mijzelf weer om naar hem. "Laat het nog even in trekken voordat je je shirt aan doet, dan werkt het het beste. Melde ik met een glimlach. "Wil je wat drinken?" vroeg ik uiteindelijk. Zelf had ik wel wat dorst gekregen. "Ik heb verse thee, limonade of koffie." gaf ik aan. Alles was zelf gemaakt, ik hield niet van de supermarkt dingen, dat was allemaal so synthetic spul.

Account verwijderd

schreef:
Michael

'Het bos is altijd goed. Ik woon er zelf ook in, zou me geen andere omgeving meer kunnen inbeelden om te wonen. Het is hier zo vredig', gaf hij toe. Hij snapte waarom ze deze omgeving gekozen had om te komen wonen, al was het geen voor de hand liggende keuze. 'Het is anders op een goede manier. Gewoon is ook maar saai. Dat zie je hier genoeg', zei hij en hij keek even naar beneden om de wonden te kunnen bekijken. Hij zuchtte. 'Dat wordt maar geduld hebben dan, had ik maar wat beter moeten opletten', zei hij en hij keek op bij haar worden. Ondanks dat onmogelijk was geloofde hij haar ergens wel. Ze leek wel echt een soort mensenkennis te hebben, maar waarom zou ze dan met hem optrekken? Hij was echt niet het soort persoon waar mensen graag bij wouden zijn. Meestal wouden mensen juist zo ver mogelijk van hem wegblijven, omdat ze voelde dat er iets niet klopte met hem. Hij negeerde haar woorden dan maar, er op reageren zou hem nog verdachter maken. 'Dat ga ik doen, bedankt voor de hulp. Dat waardeer ik echt', zei hij gemeend en hij volgde haar met zijn blik terwijl ze opstond. Hij zou hier vast nog wel even moeten wachten, dus waarom dan ook niet vriendelijk doen. Hij had zich al verdacht genoeg gemaakt en kon nu beter normaal doen. 'Limonade is goed', zei hij met een knikje. Niet dat hij dat normaal dronk, maar hij moest gewoon zo normaal mogelijk doen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn

Als hij verteld dat hij ook in het bos woonde, glimlachte ik even. "Ik had altijd al graag omringt willen zijn met de natuur, dat geeft mij veel rust en inspiratie voor mijn werken." zei ik Ondertussen was ik naar de keuken gelopen om limonade te pakken. De kan haalde ik uit de koelkast en schonk twee glazen in, liep dan terug en gaf er één aan hem. "Als je blieft." zei ik en ging op een andere stoel zitten. Mijn ogen liet ik toch even over hem heen glijden, ik moest zeggen, hij had een goed lichaam. Normaal zag ik dit via de tv in films, maar nu kon ik het met mijn eigen ogen zien. Snel nam ik een slok van mijn limonade.
"Gewoon is saai?" herhaalde ik dan en keek hem vragend aan, dat snapte ik niet echt helemaal. Maar al snel kwam het door, het was precies zoals mijn familie, die vonden het maar raar dat ik dit deed, ik kleden mij dan ook echt heel anders. "Ik heb het al." zei ik dan wat ongemakkelijk en kuchte even.
Toch werden mijn ogen weer naar hem toe getrokken, wat had dit veroorzaakt? Het leken echt niet op krassen van takken maar echt nagels of iets waar het op leek. "Hmmm." begon ik dan en slikte even. Maar viel stil toen ik niet meer wist wat ik wilde zeggen. "Nevermind." zei ik dan hoofd schuddend en nam snel nog een slok. "Je kan zo je shirt weer aan trekken." zei ik dan, de zalf was bijna ingetrokken.
Zijn energie was ook heel anders dan de meeste mensen hadden, hij had een flinke sterke energie om zich heen hangen, waarschijnlijk zouden de meeste mensen zich af geschrokken door voelen, maar ik vond het wel kalmerend.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Hij knikte instemmend. Dat kon hij helemaal begrijpen. Zelf was hij ook altijd graag omringd door de natuur. Maar voor haar werk? 'Wat voor werk doe je dan precies, als ik dat mag vragen', vroeg hij dan toch. De natuur kon veel inspiratie geven, maar voor heel veel dingen dus dan wist hij nog niet precies wat ze bedoelde. Hij wist niet hoe het kwam, maar hij wou meer over haar weten. Ze was zo anders dan iedereen die hij kende of zelfs maar kort had ontmoet. Iets aan haar sprak hem aan, al wist hij wel dat hij haar waarschijnlijk niet meer zou zien. Dat kon ook niet. Hij moest zijn geheim veilig houden. Hij knikte en trok zijn shirt weer aan. Hij wist dat hij iets moest zeggen wat haar een goed antwoord moest geven. Anders zou ze er over blijven nadenken bij zijn vertrek, en dan zou ze zich vragen gaan stellen die alleen maar voor problemen kunnen zeggen. 'Ik ben niet gevallen.. Ik heb wat problemen hier met mensen in het dorp en die nemen graag hun moment om me aan te pakken in het bos. Het is hier niet simpel als je anders bent, of tenminste als mensen je zo bekijken. Ik wil niet tegen je liegen, dus ik kan het beter vertellen. Nu weet je wat er gebeurd is ', zei hij. Hij had gewoon kei hard gelogen, maar het moest. Al wou hij eerlijk zijn, dat ging niet.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn

hij vroeg over mijn werk, begon ik meteen te glimlachen. "Natuurlijk mag je dat weten." zei ik. Normaal zou ik niet zo blij zijn als iemand er om vroeg, maar hij was wel iemand die het goed kon vinden. Mijn familie vond het maar raar. Ze vonden het geen kunst.
Als hij vertelde dat hij niet was gevallen, maar met een aantal wat problemen had. Hierbij beet ik op mijn lip en keek even naar de grond. "Dat is nooit prettig, ik hoop dat het, tenminste als dat nog kan, opgelost kan worden. Of zeg ik nu iets wat nooit gaat lukken." zei ik zachtjes. Even bleef er een korte stilte.
"Ik ben zo terug." zei ik dan en snelde richting boven om mijn laatste werk te pakken, snelde dan weer naar beneden en ging voor hem staan met het doel omgekeerd. "Je mag lachen, of het raar vinden." zei ik dan en haalde diep adem, mijn schilderij draaide ik om en keek naar hem, naar zijn reactie. Het was een donkere achtergrond met een silhouet in het midden, twee rode ogen. De mond stond open en twee scherpe tanden waren te zien. " Dit is mijn laatste werk, afgelopen week gemaakt. Vaak schilder ik mijn dromen." vertelde ik. Dit had ik namelijk gedroomd, een onbekende met scherpe tanden.

Account verwijderd

schreef:
Michael

Hij haalde zijn schouders op en keek naar haar. Ze zou het nooit begrijpen, en misschien was dat ook maar beter zo. Dan moest hij het niet vertellen, dan waren er geen problemen. Hij had het gevoel dat hij met haar een echte band kon opbouwen, en dat voelde fijn. Hij voelde zich namelijk vaak alleen. 'Ja ik denk niet dat dat nog op te lossen valt, maar het is prima. Ik heb al geleerd hier dat je niet iedereen tevreden kan stellen. Sommige mensen houden niet van anders, en laat dat nu net hetgene zijn waar ik voor sta', zei hij. Hij was er niet trots op, maar het was beter dan volgens de norm zijn die er hier in het dorp gelde. Een nummertje zijn. Een van de zovele, saaie mensen die zichzelf in het hokje duwen dat voor hen gekozen werd. Hij keek op toen ze wegs stapte en dronk de limonade op. Hij zag haar al snel terugkomen met een schilderij. Benieuwd was hij wel, maar wanneer hij ziet wat erop staat slikt hij even. Had ze nu werkelijk haar beeld van een vampier geschilderd, meende ze dit? Had ze hem door? Hij wist niet wat hij ervan moest denken, maar het gaf hem een benauwd gevoel. Dat werd niet beter toen ze ook nog eens zei dat ze hier over droomde. Had ze hun ontmoeting kunnen voorspellen, of was dit allemaal toeval? 'Het is prachtig', zei hij met een zwakke glimlach. 'Ik zou graag nog langer willen blijven, maar ik moet maar eens vertrekken. Het wordt al laat', zei hij waarna hij opstond. Dit was niet slim. Hij moest hier weg, hoe spijtig hij dat ook vond. Dit kon geen toeval zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn

Het was jammer dat er niets aan gedaan kon worden. Dit was waarschijnlijk al jaren bezig. En dat kon je niet in eens stop zetten en te vrezen kon stellen. "Sorry." zei ik zachtjes. "Ik hoop dat je geen last meer krijgt van de wonden." glimlachte ik dan.
Nadst ik mijn schilderij loet zien, zag ik zijn houding veranderen. Was er iets verkeerd? Hij leek, bang? Ik kon het er even niet uit halen. Zijn antwoord was snel, en ik knikte. "Dank je." zei ik, maar daarna stond hij snel op en zei dat die moest gaan. Ik keek snel naar de klok en knikte, het was zeker al laat.
Het doek zette ik aan de kant, "Ja, ik open de deur voor je." zei ik met een glimlach, liep dan voor hem uit naar de hal en opende de deur. "Ehm, tot een andere keer dan." zei ik met een glimlach. "Kom nog is langs voor een kopje thee of iets anders ." gaf ik nog aan.
Waarom hij ineens zo deed wist ik niet maar daar zou ik nog wel achter komen hij hielt wat verborgen.
Zijn energie voelde ook totaal anders aan dan de rest van de mensen hier die ik tot nu toe tegen was gekomen. Energie wat al een lange tijd hing hier in het dorp, alsof het al eeuwen bestond.
Nee, ik moest mij er niet mee bemoeien, niet in iemands anderse energie, zo was ik niet. Ik zou het wel een keer tegen komen.
De deur had ik voor hem geopend en wachtte tot hij naar buiten was gestapt, buiten was het inmiddels al wat frisser geworden dan vanmiddag

Account verwijderd

schreef:
Michael

Hij liep rustig richting de deur. Hij moest hier echt wegkomen. Ergens was hij dan ook opgelucht dat ze geen vragen begon te stellen, dat hij gewoon kon verdwijnen en misschien wel nooit meer terug naar hier komen. 'Bedankt, voor de limonade en het verzorgen. Dat waardeer ik echt. Tot later', zei hij nog met een glimlach. Hij zette een stap naar buiten en keek nog even om. Bij haar woorden knikte hij lichtjes. Al wist hij niet of hij nog wel terug zou kunnen komen, na wat er net gebeurd was. Ergens voelde hij gewoon dat er iets niet klopte. Zou ze zelf ook? Nee, dan had hij het wel gevoeld. Ze was zeker niet zoals hem. Ze was anders dan de mensen die hij kende hier, maar ze was niet zoals hem. Ze zou hem vast ook niet begrijpen, en dat kon hij haar niet eens kwalijk nemen. Het was nu eenmaal niet simpel om te begrijpen. Hij begon te stappen, weg van het huisje, verder het bos in richting zijn eigen huis, waar hij niet veel later ook aankwam. Hij was al blij dat zijn wonden verzorgd waren, dan moest hij daar al geen hele uitleg over geven aan zijn gezin.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn

Het was jammer dat hij al zo snel weg moest, maar het was inderdaad al laat. Plus we zijn nog wild vreemden voor elkaar. Nadat hij naar buiten was gestapt, glimlachte ik toen hij mij bedankt voor mijn hulp en wat te drinken. "Graag gedaan." zei ik en volgde hem nog even met mijn ogen tot hij uit het zicht was verdwenen. Een zucht kwam over mijn lippen en ik sloot de deur, deed deze maar meteen op slot. Toch bleef het mij wel bij dat hij problemen had met iemand, straks, nee dat moest ik niet denken.
Ik draaide mij om en liep richtig de keuken om wat eten klaar te maken voor mijzelf. Dat was gelukkig snel klaar en ik nam plaats op de grote stoel in de woonkamer, had de tv aan gezet en zapte wat tot ik een film tegen kwam. Ook al was het niet wat ik zelf zou kijken, maar verder was er niets op tv en ik moest mijn gedachten even ergens anders op hebben. Rustig at ik mijn avond eten op, maar al snel keek ik naar buiten, richting het bos. Wat had hij wat mij nieuwsgierig maakte? Maar toch hield mij iets tegen.
Het bord met eten zette ik neer en stond op, liep naar boven, pakte een nieuw doek en begon zonder een schets, wat te schilderen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Het duurde niet lang voor hij thuiskwam. Het was alsof zijn moeder het wist, want die stond hem al op te wachten en schrok enorm toen ze hem zag. 'Wat is er met je gebeurd?', vroeg ze toch wat paniekerig. 'Weer iemand die niet op zijn grond kan blijven, maak je er maar geen zorgen om. We lossen het wel op als hij terugkomt en we met meer zijn', zei hij om haar gerust te stellen. Wanneer ze ziet dat zijn wonden zijn afgedekt kijkt ze wat verbaasd op. 'Een nieuw meisje hier in het dorp heeft het verzorgd', zei hij. Dan ziet hij zijn broer binnenkomen. 'En jij laat dat doen? Je hebt het haar toch niet verteld?', vroeg deze wat streng. 'Denk je dat ik gek ben? Tuurlijk heb ik het niet verteld! Ik heb een excuus verzonnen en ze geloofde het dus er is niets aan de hand. Doe toch eens kalm', zei hij wat pissig en hij liep gelijk door, naar de keuken. Koken op de traditionele manier deden ze niet. Mensen aten ze niet en ook hun bloed dronken ze niet. Ze aten enkel het vlees van beesten. Zo deden de meesten het wel, al had je natuurlijk ook vampieren die wel gewoon menselijk bloed dronken, maar daar hoorde zijn familie niet bij. Hij nam plaats aan tafel en begon te eten van wat zijn moeder had gemaakt. De rest was er intussen ook komen bijzitten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn:

Uiteindelijk begonnen mijn ogen zwaar te worden en besloot een douche te nemen en daarna in bed te duiken. De schilder spullen legde ik aan de kant en keek nog even naar het doek, wat het was, wist ik niet, maar daar kwam ik morgen misschien wel achter.
Ik ging richting de douche, haalde mijn make-up er af en stapte onder de douche, waste mijzelf en stapte niet veel later er onder uit, trok later mijn slaap kleding aan, liep door naar mijn kamer en stapte het bed in.
Nog steeds was het wennen om een eigen huisje te hebben, maar het voelde ook weer prettig. Even gaapte ik, deed mijn lichtje uit, ging goed liggen en viel niet veel later in slaap met een glimlach.
Een paar keer draaide ik nog tot ik echt in een goede diepe slaap viel. Viel in een droom, maar alles leek zo donker en niets wat zichtbaar, er waren schimmen, maar kon niet zien wie of wat het waren. Stemmen hoorde ik wel, maar vaag. Alsof ze mij riepen, maar het was onduidelijk.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Na het eten hielp Michael zijn zussen met opruimen. Hierna trok hij naar zijn kamer. Hij moest toch wel even nadenken over wat er vandaag gebeurd was. Het was zo speciaal geweest, hoe ze hem had geholpen. Hij had niet verwacht dat iemand dat ooit zou doen. Hij wist echt niet wat het was met haar, maar ze bleef door zijn gedachten spoken. Ze was zo vrij van geest, zo anders en hij hoopte haar terug te zien, al wist hij dat dat moeilijk zou zijn. Ze mocht er niet achter komen en dat zou vroeg of laat wel gaan gebeuren, en daardoor kon hij haar beter niet meer zien. Hij schudde de gedachten weg en besloot de nacht maar in het bos door te brengen. Zo kon hij zijn gedachten verzetten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn:

De nacht was gelukkig rustig verlopen, maar toch had ik zo'n rare droom. Mijn wekker ging vroeg en kwam uit bed. Kleden mij om en besloot maar een rondje te gaan lopen door het bos, het weer zag er goed uit, dus daar profiteerde ik maar van.
Nadat ik omgekleed was, en had gegeten, pakte ik mijn tas weer en deed deze om. Opende de voordeur om naar buiten te stappen, sloot deze weer en snoof de vroege ochtend geur op. Dit was zo echt zo'n punt waarom ik dicht bij het bos wilde wonen, de geur was echt heerlijk.
Met een glimlach stapte ik door mijn voortuin richting het bos. Oortjes stopte ik in mijn oren en zette wat muziek aan. Een klein rondje zou ik doen, geen grote. zachtjes neuriede ik mee en liep ondertussen rustig door.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Na een hele nacht buiten kwam Michael terug thuis aan. Hij zou zo terug gaan, maar het weer vannacht was zo slecht geweest dat hij helemaal nat en vuil was geworden. Daar wou hij wat aan doen voor hij verder het bos in ging, op zoek naar beesten, voedsel voor vanavond. Hij liep zijn kamer in, griste een stapeltje kleding uit zijn kast en liep gelijk naar de badkamer toe die aan zijn kamer verbonden was. Een heerlijke douche, daar kon hij van genieten en voor hij het wist was hij al klaar. Hij wikkelde een handdoek rond zijn lichaam, droogde met een andere handdoek zijn haar en kleedde zich vervolgens om. Kort keek hij in de spiegel. Dit volstond wel. Hij was klaar om weer te gaan. Hij verliet het huis dan ook al weer snel. Zijn gezin, daar was hij nog niemand van tegengekomen, die waren vast met iets anders bezig. Iedereen had wel zo een beetje zijn eigen leven in huis, vooral langs elkaar door. Michael vond dat prima. Hij was graag alleen. Hij begon weer te lopen, het bos in.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Madelyn:

De ochtend wandeling verliep rustig, maar toch bleven de worden van de jongen van gisteren in mijn hoofd dwalen. Er waren andere die het gebied wilde veroveren of iets in die richting. Dus ik bleef redelijk op mijn hoede. Op een domme manier, had ik ook een protecting buisje gemaakt voordat ik het huis verliet, niet dat het zou helpen, maar het ging om het gevoel dat ik iets was beschermd.
Voor al zeker een uur had ik gelopen tot ik maar ergens tegen een boom aan ging zitten om mijn benen wat te laten rusten voordat ik terug liep. Nadat ik was gaan zitten, ging ik met mijn vingers over het bos wat rondom de bomen groeide, en waar ik op zat. Het voelde zo zacht aan waardoor ik glimlachte.
Misschien kon het geen kwaad als ik mijn ogen even kort mijn ogen deed. Het was zo heerlijk rustig hier dus besloot dan ook mijn ogen even te sluiten en te genieten van de natuur om mij heen. Dit kon nooit als ik in het park zat bij de stad, het was altijd zo druk en luidruchtig.

@Orpgfan1

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld