Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken of speel Virtual Popstar op Facebook:

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Dragons Return

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:

Oy oey samen met

Je MAG: Lezen, volgen, mailen!
Je mag NIET: Reageren!

Moi: Ya boiii

She: Ya girllll

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Met een koele blik keek ik voor me uit. De teugels kneep ik zowat fijn door de frustratie die door mijn lichaam gierde. Waarom deed ik dit ook alweer? Waarom wou ik me perse bewijzen? Liefde van hem had ik wel gekregen, maar niet op de manier die elke ouder zou doen. Wat wil je ook als je vader leider van het kwaad wil worden en eigenlijk al een heel eind op weg is. Ik wilde hem bewijzen dat ik dit samen met hem aan kon en niet een of ander zielig meisje was. Een zucht verliet mijn lippen en direct daarna trok ik aan de teugels om het paard tot stilstand te brengen. Ik stapte af en aaide het paard lang zijn hals. "Dit gaat nog wat worden Osa." Zei ik zachtjes en keek over het dal waar in de verte het kasteel te zien was. Mijn magie had ik tot een bepaald stuk onder controle, vecht technieken waren uitstekend maar het was nu nog zien of ik dit kon combineren en sluw genoeg was om een van de eieren te stelen. Eragon had mijn vader kwaad gedaan en ik snapte waarom mijn vader van hem af wilde. Het was de schuld van Eragon dat ik nooit mijn moeder heb gekend. Iedereen aanbid die koning, maar niemand weet wat hij werkelijk heeft gedaan! Meteen betrok mijn gezicht en kwam de woede terug. Ik zou het hem betaald zetten en mijn vader bewijzen dat ik Eragon een stap voor was door een draken ei te stelen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Het was te rustig vanavond, een raar gevoel betrok mij als ik naar de hemel keek. Ik had weer eens de wacht buiten op de brug van het kasteel. Niet de ophaalbrug, maar de brug tussen twee torens in. Even haalde ik diep adem en draaide mijzelf weer om, om naar de andere kant te kijken. De hemel zag er prachtig uit, maar toch zou het zo kunnen gaan regenen, tenminste dat rook ik. Midden op de brug bleef ik stil staan en keek naar beneden waar de andere wachters stonden. Kort lachte ik en schudde mijn hoofd. Voor hun was het nog flink wennen dat ik hoger in rang was gekomen dan zij. De meeste dachten dat het kwam omdat ik magie had, maar ik had het echt op eigen kracht gedaan. Weer schudde ik mijn hoofd en leunde tegen de reling aan. Ik voelde het al zachte mieseren en glimlachte. Dit was echt mijn avond, dit vond ik heerlijk. Weer keek ik naar benden en floot naar de mannen. "Oi, het is geen pauze!" riep ik naar beneden waarna ik al snel antwoord kreeg van gesnauw. Dat negeerde ik en liep weer een rondje tot het echt begon te regenen. Ik keek omhoog en sloot mijn ogen om de regen over mijn gezicht te laten lopen. Alleen nogsteeds voelde ik dat vervelende gevoel door mij heen gaan dat er iets ging gebeuren. "Jayden!" hoorde ik van beneden komen en keek snel naar beneden. "Ze willen je spreken." hoorde ik. Ik knikte en liep één van de torens naar binnen en ging naar beneden.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Uit de zadeltas haalde ik een appel en begon die op te eten. Nog even tot rust komen voor ik straks tot actie zou over gaan. Mijn blik bleef gericht op het kasteel. De lucht eromheen veranderde en kwam ook langzaam deze kant op. "Het weer zit zelfs mee." Zei ik met een kleine grijns rondom mijn lippen. Na dat ik de appel op had gooide ik de appel naar beneden en keek het na tot ik het niet meer kon zien vallen. Het was nog weer donkerder geworden en de eerste miezer viel al uit de wolken naar beneden. Die zelfde kleine grijns stond nog steeds rondom mijn lippen. Ergens kreeg ik er ontzettend veel zin in om dat ei te stelen en mijn vader te laten zien waar ik tot in staat was. Mijn vader wist dat ik op een missie was, maar waar voor had ik hem niet vertelt. Dan zou het ook geen verrassing zijn als ik met een van de drakeneieren terug kwam. Een beetje in gedachten bleef ik over het dal kijken tot Osa in beweging kwam omdat hij wat hoorde. Snel legde ik mijn hand op de dichtstbijzijnde boom en scande de omgeving. "Gewoon een hert Osa." Zei ik lachend en liep naar mijn paard en aaide over zijn neus. "Laten we zo maar die kant op gaan."

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Nadat ik de trap naar beneden was gelopen, werd ik al ontvangen door de mannen die mij naar beneden riepen. "Wat is er heren?" vroeg ik. "Je krijgt een nieuwe taak." zei er één. Even trok ik een wenkbrauw op. "Niet meer buiten?" vroeg ik aan ze. Beide knikte ze. "Je moet de ruimte met de eieren beschermen. De gene die het deed is ziek geworden en jij bent de enige die Eragon vertrouwd." zei de andere. Ik wist dat de eieren door een Elf werden bewaakt. "Waarom ik?" vroeg ik toch maar. "Jij." De man haalde diep adem. "Omdat jij ook magie bezit." zei hij dan. "Het schild natuurlijk." zei ik half in gedachten. Ze knikte. "Oké, dat klinkt logisch." zei ik dan. Ik knikte. "Prima, zeg maar dat ik meteen naar de ruimte ga." zei ik. Ze groeten en liepen terug naar Eragon. Ik haalde diep adem en schudde mijn hoofd. "Kon hij geen andere Elf halen? Hij wist dat ik liever geen magie gebruikte hier met de mensen hier." mompelde ik en liep hoofdschuddend naar de ruimte. Daar aangekomen, checkte ik het schild, die was nog redelijk sterk maar ik gaf toch nog een extra boost er aan. Dat klaar, ging ik staan en staarde wat voor mij uit. Dit was niks voor mij, binnen de muren van het kasteel.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Eenmaal weer onderweg hield ik de omgeving scherp in de gaten. Af en toe liet is Osa stoppen om de omgeving te kunnen scannen. Dit zou handig zijn op het moment dat ik het kasteel moest verlaten om te vluchten. Dan wist ik tenminste snel plekken te vinden waar ik me kon verstoppen. Ik wou het echt zo netjes mogelijk uitvoeren, zonder ook maar in de problemen te komen. Eigenlijk zonder dat een van de wachters zou merken dat ik binnensloop. Dat was een van de dingen waar ik goed in was. Op een of andere manier was ik zo lichtvoetig dat niemand me soms hoorde aankomen. Mijn vader zei dat ik dat van mijn moeder had. Ze was een beeldschone danseres als ik de verhalen mocht geloven. Ik mistte haar elke dag. Het feit dat ze gestorven is toen ik een baby was doet me nog altijd pijn. Nooit geweten hoe het is om een moeder te hebben. Die liefde en die zorgzaamheid. Mijn vader was anders, maar had zijn best gedaan. Hij zorgde goed voor me en dat ik mezelf kon verdedigen. Wanneer hij ontdekte dat ik net als hem magie bezat, veranderde er iets. Ik wist niet of het trots was of afschuw, misschien zelfs wel angst dat ik ooit krachtiger zou worden dan hem. Sinds die tijd heeft hij me alleen maar aan het leren gezet, de kennis van de duistere magie. Prachtig is het, maar toch voelde ik me er niet altijd goed bij. Ik liet Osa na een tijdje weer halt houden en stapte af. "Vanaf hier ga ik alleen verder. Ik roep je als ik je nodig heb." Even aaide ik weer over zijn neus en glimlachte.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Het was hier echt saai, ik besloot maar een kijkje te nemen bij de eieren. Voorzichtig opende ik de deur nadat ik het schild iets liet zakken. Stapte naar binnen en sloot de deur achter mij en herstelde het schild weer. Voorzichtig liep ik door de ruimte, het was helemaal leeg, maar warm genoeg om de eieren goed te houden. In het midden stond een ronde zuil met een nest waar de twee eieren in zaten. Ze lagen er vredig bij. Ik glimlachte en bekeek de eieren. Eén van groen, en de andere rood. Ik had verwacht dat ze, net als Spahira, blauw waren. Ik ging er bij staan en begon zachtjes een liedje te neuriën voor ze. Het klon raar als je dit zou zeggen, maar soms hadden ze ook gezelschap nodig en liefde. Zo stond ik een tijdje tot ik maar weer naar buiten stapte, liet het schild zakken, stapte de gang op, herstelde het schild en sloot de deur weer. Dat gedaan, ging ik weer op mijn post staan, sloot mijn ogen en zette ook een gedeelte van mijzelf binnen in de kamer. Het vergde veel energie, maar het was het waard, zo kon ik ze toch goed om de gaten houden.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Na een snelle afscheid van Osa was ik richting het kasteel gelopen. Het was makkelijk de eerste stadsmuren voorbij te komen, want daar liep iedereen gewoon in en uit. Al werd het steeds moeilijker hoe dichter ik bij het kasteel kwam. Tussen de menigte van mensen die over straat liepen observeerde ik de omgeving. Af en toe liep ik langs een van de muren en liet mijn hand er overheen glijden zodat ik wist waar elke bewaker op dat moment was. Alle muren stonden in verbinding met elkaar, waardoor ik eigenlijk het hele kasteel door kon kijken. Op een gegeven moment werd mijn zicht geblokkeerd bij een van de ruimtes. "Gevonden." Zei ik zachtjes en een grijns verscheen rondom mijn lippen. Ik liep door naar een hoek waar ik wist dat op dit moment geen bewaking had. Het masker zette ik op en deed de capuchon over mijn hoofd. Zo snel als ik kon klom ik behendig bij de muur op. Daarna rende ik over de muur naar het kasteel en klom daar vervolgens uit het zicht omhoog. Eragon moest eens aan zijn bewaking werken er waren zoveel gaten. Ik had op tig verschillende manieren binnen kunnen komen, maar deze vond ik het leukst. De miezer was onderhand veranderd in regen en af en toe hoorde ik wat gedonder in de verte. Dit was gewoon de perfecte avond om een van de eieren te stelen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Ik begon al snel te gapen, wat meer in hield dat ik de andere mij moest laten rusten, wat ik deed en haalde diep adem. Het liefst had ik echt buiten willen staan, heerlijk in de regen. Ik opende mijn ogen en liep naar het raam wat er was en keek even naar buiten, de regen was al heerlijk naar beneden aan het storten tot ik ergens, door een felle bliksem, een gedaante over het gebouw zag lopen. Dit was niet goed! Mijn voorgevoel had gelijk. Snel stapte ik terug naar de deur, zette het schild nog meer op en hield de omgeving in de gaten. Weg stappen kon ik niet dus het was afwachten op wat er ging gebeuren. Maar dat de rest van de wachters het niet door hadden. Ik gooide dus maar snel een kreet door de gangen, met mijn gedachten, dat ze moesten oppassen. Hierdoor lichtte mijn ogen even op. Dat klaar, keek ik weer om mij heen. De indringer mocht hier niet binnen komen!

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Constant bleef ik het kasteel scannen om te kijken waar de wachters waren. "Shit." Gromde ik zachtjes toen ik voelde dat er een waarschuwingskreet de gangen door ging. Iemand had me gezien en ik moest er voor zorgen dat niemand anders dat zou doen. Snel klom ik bij het eerst volgende raam naar binnen, waar ik wist dat er geen bewakers in de buurt waren. Zo stil mogelijk sloop ik door de gangen en bleef op een hoek staan toen ik wachters hoorde aankomen. Snel sprak ik een paar woorden, waardoor de wachters met een klap in slaap vielen. Zo'n simpele spreuk, maar zo effectief. Snel liep ik verder de gangen door. Voor dat iemand een waarschuwing had doorgegeven bleef het rustig op de gangen. Iedereen bleef nu vast braaf op zijn post om mij maar niet tegen te komen. Ik volgde dan ook rustig mijn weg richting de kamer waar de eieren waren. Vanaf daar zou het pas echt moeilijk worden. Natuurlijk was dat het meest beveiligde stuk van het hele kasteel. Nog strenger dan de beveiliging rondom Eragon zelf.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Voor mijn gevoel had niemand echt zin om wat te gaan doen. Mijn ogen rolde ik even en keek rond. Het voelde niet fijn om stil te blijven staan op één plek. Normaal gesproken zou ik de indringer zoeken, maar moest nu blijven staan. Een zucht kwam over mijn lippen en schudde mijn hoofd. "Blijf er bij Jayden" zei ik tegen mijzelf, sloot mijn ogen even en probeerde de omgeving te scannen. Al snel pikte ik een andere energie op die hier heen kwam. Ook merkte ik dat er een aantal wachters niet meer actief waren en op de grond lagen. Ze waren gelukkig niet gedood. "Slaap spreuk." mompelde ik als ik voelde wat er gebeurd was.
Ondertussen mompelde ik een paar spreuken die mij zouden waarschuwen als de persoon in de buurt kwam.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Met mijn hand maakte ik weer contact met de muur en scande de omgeving af. Opnieuw werd het bij de zelfde kamer geblokkeerd. Daar moest ik dus zijn. De wachter voor de kamer was blijkbaar de gene die mijn ontdekt had, ik herkende de energie van de waarschuwing die hij door het kasteel had laten gaan. Hij bezat dus net als mij magie, waar ik dus voor moest oppassen. Het viel me ook op dat hij al snel een paar spreuken had gesproken die hem moesten waarschuwen voor mijn komst. Een kleine grijns zette ik op achter mijn masker en vernietigde de spreuken die hij had uitgesproken. Rustig vervolgde ik mijn weg en kwam aan in de grote hal. Deze stond direct in verbinding met de kamer waar de eieren lagen, dus kon de wachter me nu ook zien. Het maakte me niet zoveel uit, want ik zou hem toch wel krijgen. Meteen hief ik dan ook mijn hand op, die een duistere magie liet vrijkomen. Die klemde zich een weg om zijn hals en drukte die dicht. Al had ik wel zin in een beetje weerstand. Zodra ik zag dat hij bijna buiten bewustzijn raakte, liet ik hem weer los. Wel benieuwd naar wat hij zou doen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

De spreuk had ik nog niet klaar of deze werden stop gezet. Kort vloekte ik en keek op als ik wat hoorde. Aan de andere kant van de hal zag ik iemand in de deur opening staan. Zo snel had ik niet verwacht dat die persoon hier zou zijn. Ik was net te laat met een spreuk in zetten toen ik een greep rond mijn keel voelde. Mijn kaken zette ik strak op elkaar en probeerde te verzetten. Het gezicht van de persoon kon ik niet zien door het masker die die op had. Doordat ik tegen werkte, werd de greep strakker en voelde ik mij licht worden in mijn hoofd. Dit was niet goed. En voor ik het wist voelde ik mijzelf weg zakken. De greep werd gelost en ik zakte door mijn knieën op de grond, happend naar adem. Dit was een complete aanfluiting voor mijzelf. Dit kon ik niet zo door laten gaan. Mijn kracht zocht ik weer op en kwam, rustig, omhoog. "Denk je nou echt dat je je zo snel gewonnen voelt." zei ik en keek de persoon kwaad aan. Snel gooide ik een spreuk naar de persoon toe, als die hem weg duwde gooide ik er snel nog een paar. Eén raakte de persoon en grijnsde even.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
"Nee hoor, ik wil wel een beetje uitdaging. Anders is het ook zo saai." De spreuk die hij op me af stuurde was krachtig, maar kon het nog prima ontwijken. Al snel kwamen er meer en eentje kon ik door de snelheid niet vernietigen. Met een harde klap kwam ik tegen de muur aan. Mijn masker was daar door iets afgezakt, maar gelukkig was er niks te zien. Meteen deed ik die weer goed en kwam overeind. "Indrukwekkend hoor." Zei ik op een lachende toon en liep dreigend op hem af. Elke spreuk die ik op me af kreeg ontweek of vernietigde ik. "Zou je zo lief willen zijn om de deur voor me te openen?" Vroeg ik en dit keer op een nogal beleefde toon die niet serieus genomen kon worden. Ik deed zelf geen moeite om spreuken op hem af te sturen, maar greep naar mijn zwaard en haalde die tevoorschijn. Dan moest het maar even de old fashion way, wat ik ook net zo heerlijk vond. Magie was altijd wel makkelijk, maar de kunst van het zwaard bleef prachtig.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Hoofdschuddend hield ik haar in de gaten, maar al snel stond ze weer op en gooide zelf nog een spreuk, maar de meeste gooide ik die ze gemakkelijk vernietigde. Hoe dit kon, wist ik niet, ze was sterk, dat was duidelijk. Behalve één spreuk die ze niet op tijd kon ontwijken en tegen de muur aan knalde. Als ze dan begon te spotten, zette ik mijn kaken strak op elkaar. "Hoor wie het zegt." zei ik en gooide nog een paar spreuken.
"Niemand komt door deze deur, behalve wie er bestemd voor is." zei ik terug en haalde diep adem om één spreuk klaar te maken, dit was geen normale spreuk, het was een spreuk wat ik ooit is gedroomd had, een duistere spreuk. Mijn ogen begonnen hierdoor flink op te lichten. Veel kracht zette ik er achter, hopelijk verzwakte het haar. Voor een paar seconde zakte ik door mijn knieën, stond snel weer op als zij haar zwaard pakte. Spreuken waren handig, maar dit was nog altijd het leukste om te doen. Zelf moest ik mij nog even herstellen van de laatste spreuk die ik af had gevuurd, het kost echt heel wat energie om deze af te vuren.

Anoniem
Princess of Pop

Ingenting schreef:
Idda
Het was duidelijk te zien dat hij met een spreuk bezig was die hij niet eerder geprobeerd had. Zijn ogen gloeiden en het voelde duister aan. "Pas op waar je mee bezig bent.." Riep ik naar hem, maar hij had de spreuk al afgemaakt. Ik sloeg mijn handen samen en stak ze vooruit. Het voordeel was dat ik deze spreuk kende en wist hoe ik het om me heen kon leiden. Een paar simpele woorden en het waaide als een soort wind langs me heen. Mijn zwaard pakte ik daarna en zag dat hij er meteen op reageerde. "Gebruik die spreuken niet als je niet weet waar je mee bezig bent." Gromde ik naar hem en viel hem aan met mijn zwaard. Het ging er heftig aan toe en hij was zeker goed, maar ik liet me niet kennen. Snel ontweek ik een slag en trapte hem onderuit. Het zwaard hield ik tegen zijn hals, maar werd afgeleid toen ik bewakers de trap op hoorde komen. "Verdomme." Gromde ik en deed mijn zwaard terug. Zo snel als ik kon maakte ik een beweging en bleef deze herhalen. Een hevige wind ontstond en die vuurde ik op de bewakers zodat die met een knal tegen de muur aan kwamen en buiten bewustzijn raakten.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn.
Lees hier hoe je meer fans verdient.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld