THGO// Will the odds be in my favour? - Forum

ORPG < Virtual Popstar

THGO// Will the odds be in my favour?

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Veronica Williams - 17 - district 1

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:

Timotéé V Hossler - 18 - Distric 8
~~

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Timotee

De trekking kwam zoals gewoonlijk onverwachts, soms kreeg je wel is door dat het er aan kwam en kon je je voorbereiden, maar dit keer kwam het uit het niets. Met zijn allen stonden we op het plein waar het podium zich bevond, die hield een speech en daarna werden er namen getrokken. Toen ik mijn naam hoorde, verstijfde ik, enkele vrienden leiden mij naar voren sinds ze blij waren dat ik mocht. Maar toch, iets in mij zei dat het niet goed af kon lopen.
Eerst werd er een naam van de meiden geroepen, Anne. Een jong meisje werd naar het podium begeleid, ik keek rond of ik haar ouders kon zien, maar die leken zich op de achtergrond te houden, of er was niemand op komen dagen. Het was even stil, en de begeleider liep naar de kom voor de jongens namen. Hij pakte een papiertje en sprak mijn naam uit, met grote ogen keek ik hem aan en al snel stapte de jongens aan de kant en kwamen er 4 mannen op mij af, ik liep met hun mee richting het podium waar ik naast Anne kwam staan.

Nu zaten we, met zijn twee, in de coupe van de trein richting de Capital. Het landschap veranderde elke keer weer. Anne en ik waren bezig met spelletjes die ze hier hadden in de trein. Al snel merkte ik dat ze moe begon te worden en ik bracht haar naar de slaap ruimte. Zelf voelde ik de vermoeidheid ook wel opkomen, maar slapen kon ik niet.
"Zo Timotéé, waar is Anne?" vroeg onze begeleider. Ik keek op en wees richting de slaap ruimt. "Ah,." zei hij en kwam bij mij zitten. "Kom op, lachen, het is eens op de duizend dat iemand zoals jou word gekozen." begon hij. Duidelijk kon ik horen dat hij speelde. Verder ging ik er niet op in en keek naar buiten. "Niet echt een prater zo te merken." ging hij verder. Normaal wel, maar waar zou ik het over moeten hebben? "Ik ga wat drinken pakken." zei hij dan en stond op, zo was ik alleen.
Terwijl hij weg was, begon ik wat in te dutten, maar schrok toen de trein tot stilstand kwam. Ik kwam overeind en zag onze begeleider al snel komen. "Wat is er?" vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op, waarschijnlijk een kleine opstopping." zei hij en al snel begonnen we weer te rijden.
Anne kwam uit het slaap vertrek met een blij gezicht. "We zijn er!" riep ze en liep naar het raam toe, ik keek dan ook om en zag inderdaad de Capital inzicht komen. Niet veel later kwamen we aan op het station met juichende mensen.

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Het was allemaal zo snel gegaan dat ze het bijna niet geloofde. Ze had zichzelf voorgenomen om als vrijwilliger te gaan. Jaren had ze hiervoor gewerkt, en op je 18de was het de traditie in District 1 om dan naar de Spelen te trekken. Ergens was ze toch nerveus geweest, en wist ze niet of ze die keuze wel durfde maken. Om uit de menigte te stappen, haar hand op te steken, naar voor te lopen en op het podium te klimmen. Het lot had anders voor haar beslist, want zonder zichzelf te moeten aanbieden was ze getrokken. Toen ze haar naam hoorde had ze het niet kunnen geloven, maar eenmaal het doordrong was ze zo snel als mogelijk naar voor gegaan, en had ze naast Marvel het applaus van haar District ontvangen. Nu zaten ze op de trein voor een eerder korte rit naar het Capitool. District 1 lag namelijk het dichtst bij het Capitool, en ze zouden dan ook niet lang onderweg zijn. Veronica kijkt op wanneer ze hun mentor, Augustus, ziet binnenkomen met een uitgestreken glimlach op zijn gezicht. 'Maak het jezelf niet te comfortabel, we gaan elk moment aankomen. Tijd om te rusten is er ook niet want jullie gaan gelijk onder handen genomen worden voor de Parade vanavond. Het is jullie eerste publieke optreden als tributen dus erg belangrijk. Ze gaan jullie helemaal opfrissen, een kostuum geven. Het kan overweldigend zijn, de koetsen, het publiek maar probeer er gewoon van te genieten. Het is een mooi moment, en het kan je sponsors opleveren', vertelt hij hen. Veronica knikt instemmend. Ze had elk jaar naar de Spelen gekeken, en de Parade was zeker iets wat haar was bijgebleven. De menigte die naar hen zou komen kijken, de toespraak van President Snow, de prachtige kostuums. Het klonk onwerkelijk dat zij daar zo een deel van zou zijn. Veronica kijkt verbaasd op als ze ziet hoe de omgeving rond de trein donker wordt, maar lang duurt het niet voor het wee volledig opklaart en het felle licht van buiten naar binnen schijnt. De trein komt tot stilstand, en met een glimlach kijkt Veronica naar het raam, waartegen hopen mensen staan geplakt om een glimp van hen op te vangen. Tevreden staat ze op, en met een brede glimlach zwaait ze naar de menigte, die helemaal door het dolle heen zijn. 'Het is tijd, we zijn er', zegt Augustus, waarna de deur van de trein opengaat, en het tijd is om af te stappen en naar binnen te gaan.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld