Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

O// Can I trust you?

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Michael Johnson - 21

Barracuda
Youtube ster

Barracuda schreef:
Charlie Jaspers - 20

Barracuda
Youtube ster

Barracuda schreef:
Geschrokken wordt Charlie wakker uit haar diepe droom, ‘Charlie! Wordt wakker!’ hoort ze en schrikt als ze haar kamergenootje recht boven haar ziet staan. ‘De toets begint zo’ , zegt ze er nog achterna. Gehaast grijpt ze naar haar telefoon die op haar nachtkastje in de oplader lag. 8:42 zag ze staan, de toets zou om 9 uur beginnen en ze moest nog naar de andere kant van campus lopen. ‘Shit’ mompelt ze zacht terwijl ze in haar ogen wrijft. In de stress van gisternacht was ze waarschijnlijk vergeten haar wekker aan te zetten, dit is de eerste toets van dit semester en ze wilde meteen een goede start maken. Het was gister dus een latertje geworden en dit was daar de uitkomst van. Nog half slapend gooit ze haar haar in een knot en loopt naar de badkamer. ‘Ik ga alvast Char, ik wil niet te laat komen’ roept haar kamergenootje Rose. ‘Geen probleem’ mompelt Charlie met haar tandenborstel half in haar mond hangend. Het was ongeveer 15 minuten lopen, en als ze een minuut te laat zou zijn dan was het einde oefening. Snel trekt ze wat kleding aan die ze gelukkig wel al had klaarliggen, hopelijk zorgt dat er voor dat ze er nog iets van fatsoenlijk uit zou zien. Na de toets zou Charlie nog 2 lessen hebben, maar daar moet ze nu nog echt niet aan denken. Ze grijpt naar haar tas en telefoon, stapt in haar schoenen en rent de deur uit. 8:49 was het nu, shit. Charlie begint te rennen maar voordat ze buiten is slaat de buitenademheid al toe. Dit zou nog lastig worden. Na veel gehijg was het klaslokaal nu dan toch in zicht. . 8:59 zag ze op haar telefoon staan, met een laatste sprintje probeert ze het te halen. ‘Wacht! wacht!’ Roept ze naar de docent die bij de deur staat. Er wordt met een strenge blik naar haar gekeken maar toch blijft de deur open. Hijgend stapt ze binnen en ziet ze Rose grinnikend zitten, dit was net aan.

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Het was nog vroeg in de ochtend toen Michael wakker werd door zijn wekker die afging. Het was zijn eerste dag hier op de campus, en hij had al een hoop werk. Op zijn vorige universiteit was het niets geworden, en zo was hij hier belandt. Het was allemaal snel gegaan. Boeken had hij al snel ontvangen, en gisteren was hij naar zijn nieuwe kamer hier in het studentengebouw verhuisd. Geen kamergenoot, waar hij ergens wel blij mee was. Ondanks het feit dat hij erg sociaal was aangelegd had hij ook wel nood aan de nodige privacy. Op de vorige campus deelde hij een kamer en dat ging ook wel prima, alleen viel zijn kamergenoot daar niet echt mee. Een type die om alles klaagde. Het minste wat Michael deed en hij ging het al melden, al moest Michael toegeven dat hij ook niet altijd de beste kamergenoot was geweest. Studeren ging niet alleen om dagen in je boeken zitten voor hem. Het uitgaan, nieuwe mensen leren kennen, avontuurtjes. Dat hoorde er nu eenmaal allemaal bij, en daardoor had hij dan ook wel een reputatie opgebouwd. Hij kreeg veel belangstelling van meiden, dat zeker, maar dat ging ook al snel weer over wanneer ze erachter kwamen dat hij niet op zoek was naar iets serieus. Voor een keer kon het wel, maar dan was hij het ook wel weer beu, en dan stond de volgende weer klaar, waarmee het net hetzelfde afliep. Het had hem zeker een foute reputatie gegeven, want ondanks dat hij altijd heel erg duidelijk was over zijn intenties met hen, leken meiden uiteindelijk toch anders om te gaan met het feit dat hij hen duidelijk maakte dat het bij die keer zou blijven. Hij hoopte dan ook dat hij zich die drama hier zou kunnen besparen, al betwijfelde hij dat. Gisteren al had hij wat meiden meermaals voorbij zien lopen. Hij had er oog voor gekregen. Het type dat je expres ging volgen om je aandacht te trekken, verschrikkelijk. Daar moest hij zich nu van weg houden of hij zou weer in zijn oude gewoontes vallen, en dan zou hij hier ook geen lange tijd blijven voor hij weer moest verplaatsen. Nadat hij al zijn spullen bij elkaar heeft gezocht loopt hij richting de juiste zaal. Hij had de moeite gedaan om het plan gisteren al te bekijken, en maar een geluk, want iets voor tijd komt hij de zaal in, waar hij plaatsneemt op een vrij plekje. Bij zijn binnenkomst had hij wel enkele blikken opgevangen, maar veel aandacht besteedde hij er niet aan. De nieuwe, dat was in het begin altijd spannend, maar dat gaat ook wel weer over.

Barracuda
Youtube ster

Barracuda schreef:
Snel liep ze naar haar plekje en nam ze plaats. Charlie kwam wel vaker te laat, vroeger al en dat is er helaas nooit uitgegaan. Ze was een prima student, haalde goede cijfers en was grotendeels serieus tijdens de lessen. Buiten de lessen was dat een ander verhaal, ze kon altijd een goede balans vinden tussen de outgoing Charlie en de sereuse Charlie. Toen ze wat jonger was nam die outgoing kant nog wel is een te groot deel over, het enige waar ze aan kon denken was drinken, blowen en feesten. Gelukkig was dit stukke minder nu ze wat ouder was, maar nee zeggen tegen een feestje was nog steeds een flinke klus.
het examen werd voor haar neus op tafel geklapt, met een onschuldige glimlach keek ze haar docent aan. Het was te merken dat hij niet blij was met het bijna te laat komen van Charlie. ‘Oke, rustig’, zei ze tegen zichzelf in haar hoofd. Een goed begin is het halve werk, zei ze altijd. Ze vond het fijn om goed te beginnen, zodat ze minder stresst bij de volgende examens. Na een kleine 1,5 uur was ze klaar. Er waren al een aantal studenten die het lokaal hadden verlaten maar de meeste zaten er nog, waaronder ook Rose. Ze keek naar haar op en vlug gaf Charlie haar een knipoog. Ze liep vervolgens naar de voorzijde van de zaal om haar bladeren in te leveren, onderweg merkte ze op dat ze iemand niet herkende die vooraan zat. Helaas zag ze hem alleen van de achterkant, misschien had iemand zn haar geknipt en herkende ze hem nu niet meer? Dat zou het wel zijn, dacht Charlie. Met een knikje leverde ze haar examen in en verliet te zaal.

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Eenmaal op zijn plaats liet hij zijn blik rondgaan door de zaal. Hij wist dat er vandaag een examen afgelegd moest worden. Die boeken had hij eerder al gekregen, en dus zou hij het ook gewoon mee maken. Dat moest niet, maar hij wou wel een kans wagen met de kennis die hij had opgedaan de afgelopen tijd. Best vreemd, op je eerste dag al een examen afleggen, maar wel meer wat Michael deed was ongewoon en dat vond hij dus gewoon prima. Wanneer het examen op zijn tafel wordt gelegd geeft hij de man een knikje, en wanneer er teken wordt gedaan dat iedereen mag beginnen, slaat hij de eerste pagina open en begint met het lezen van de vragen. Ondanks dat hij niet super goed had gestudeerd herkende hij wel de vragen, en probeerde hij dan ook gewoon zo veel mogelijk op te schrijven. Dat lukte tot op een bepaald punt, en na het nog eens na te lezen, besloot hij ook gewoon af te geven. Er waren intussen al een hoop mensen die de zaal hadden verlaten. Dat was duidelijk te zien. Eerder had de zaal helemaal vol gezeten, terwijl nu ongeveer de helft van de tafels maar bezet was. Nochtans had hij niet het gevoel dat hij lang had gewerkt, maar als hij met iets bezig was kon hij daar wel helemaal in opgaan, en vergat hij vaak op te letten wat er rond hem gebeurde. Dat verklaarde dan ook waarschijnlijk waarom hij niets gemerkt had van het vertrek van de andere studenten. Eenmaal hij zijn exemplaar heeft afgegeven verlaat hij de ruimte, en in de gang aarzelt hij even waar hij naartoe moet. Hij wist dat hij les had nu, maar waar, daar had hij geen idee van. Hij grist het plannetje uit zijn rugzak en besluit dan maar gewoon op te zoeken welke kant hij uit moet.

Barracuda
Youtube ster

Barracuda schreef:
Even keek ze om haar heen, zou ze alvast naar het nieuwe lokaal gaan of nog even wachten op Rose? Ze had het zelf ook wel fijn gevonden als Rose op haar zou wachten zodat ze samen naar de les konden lopen, dat lokaal was namelijk ook weer aan een hele andere kant en dan zouden we nog even kunnen kletsen over hoe de toets ging. Charlie hoopte eigenlijk nog meer voor Rose dat ze het zou halen dan dat ze het voor zich zelf wilde. Rose had het afgelopen jaar namelijk ook al veel moeite gehad met alles halen maar met Charlies hulp is het op het nippertje goedgekomen. Ze besloot dus maar even te gaan wachten, iets verderop stond een tafeltje met een stoel. Ze plofte neer en keek naar haar telefoon, over een half uur was het tijd om de toets in te leveren voor iedereen. Het zou dus nog maximaal een half uurtje wachten zijn, dit zou ze nog wel volhouden. Charlie grist een appel uit haar tas die ze in alle haast in haar tas had gegooit, gelukkig, want ze hoorde haar maag al flink tekeer gaan tijdens de toets. Steeds meer mensen kwamen het lokaal uit, na een minuut of 10 zag ze dan ook een verschijning waar ze dus toch gelijk over had. Het was niet iemand met een nieuw kapsel, het was echt een nieuwe student. Het gebeurde niet vaak dat er in het midden van het semester een nieuwe student bij komt. Charlie was benieuwd waarom hij dan nu toch hier was. Ze zag hem zoekend om zich heen kijken, hij wist natuurlijk nog helemaal niet waar hij heen moest. Ze wilde hem graag helpen, maar iets aan zijn houding was erg gesloten waardoor ze toch twijfelde. Toch was een bleef ze een mensenmens en wilde hem daarom toch helpen. Met een kleine huppel liep ze naar hem toe, om er voor te zorgen dat hij niet weg liep voor ze de kans kreeg om hem aan te spreken. ‘Kan ik je helpen?’ vroeg ze toen enthousiast.

Anoniem
Internationale ster

Writings schreef:
Het was gek, zo van de ene op de andere dag in een gebouw zijn waar je helemaal niemand kent. Normaal had hij niet veel moeite om nieuwe mensen te leren kennen, maar hij had het gevoel dat het hem hier moeizaam zou afgaan. Als hij mensen leerde kennen, dan waren het meestal dames die hij op een feestje leerde kennen, en die daarna niets meer van hem moesten weten. Hij kon het hen ook niet kwalijk nemen, al was hij meestal wel duidelijk dat het niet verder zou gaan dan een avondje, en als ze het dan verkeerd opnamen achteraf, dan vond hij dat niet zijn probleem. Het maakte het wel een stuk lastiger om vrienden te maken. Hij had vrienden genoeg, mannelijke dan. Vriendinnen, dat was meestal veel moeilijker. Die gingen dan dingen van hem verwachten die hij niet kon nakomen, uiteindelijk kwamen er gevoelens, en dan was er weer drama. Daar was hij niet voor. Hij hoopte echter dat het hier anders zou zijn en hij misschien eindelijk eens dramavrij kon blijven voor minstens een week. De campus wat leren kennen, gaan feesten, hier en daar iemand meenemen naar zijn kamer. Je wist maar nooit wat er van kon komen. Uiteindelijk was hij maar een keer student, en wie nam er dan niet alles uit door te doen wat goed voelde op dat moment? Hij in ieder geval wel. Op het moment dat hij het plan van het gebouw uit zijn rugzak wilt halen, hoort hij een vriendelijke stem vlak achter hem. Hij draait zich om en ziet dan dat het effectief voor hem bedoelt was, de vraag. 'Euhm ja, eigenlijk wel. Ik ben hier nieuw en ken de weg nog niet zo hierbinnen, dus alle hulp is welkom', zei hij met een glimlach, waarna hij zijn hand uitstak om zich voor te stellen. "Michael Johnson, en jij bent?'.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld