Er is een meisje van het pro-ana forum overleden aan anorexia. Ik zit hier gewoon te huilen omdat ik het zo erg vind. Stiekem ben ik ook wel bang dat ik zo ver ga komen dat ik het niet overleef, ik wil namelijk nog niet dood. Het voelt alsof we een familie zijn die elkaar altijd kan steunen en nu mist er gewoon iemand uit onze familie. Oké ik heb haar nooit persoonlijk gekend en alles maar alsnog. Er is nog een meisje die heeft waarschijnlijk ook niet meer zo lang te leven en tja dit maakt me bang en ik vind het zó erg. Maar toch motiveren ze me om hulp te zoeken. Om te stoppen en mijn eten weer op te bouwen weer gelukkig te worden. Dat was wat ze wou dat we probeerden om beter te worden dat ze niet wou dat wij ook overlijden door een eetstoornis.
Oké misschien een beetje raar dat ik het hier post maar ik moest het kwijt.