Forum

Newt.

Normaal hadden we geen vergadering voor een Newbie, zeker niet op de eerste dag! We hadden pas een vergadering als er iets was gebeurd wat niet zomaar kon. Als er twee Gladers waren die ruzie hadden, of als er één iemand was die de regels had gebroken. Vaak mocht diegene er dan ook bij zijn, om zelf nog uit te leggen wat er precies was gebeurd. Vaak probeerden we allemaal verschillende voorstellen te doen en uiteindelijk stemden we dan op het beste voorstel. Al hakte Alby uiteindelijk de knoop door en als iedereen zou stemmen op een dom idee, dan zou dat ook echt niet door gaan! Ergens begreep ik niet waarom we nu zouden vergaderen over Cleo. Ja, het was vreemd dat er nu een meisje omhoog was gekomen en dat we nu niet meer met alleen jongens waren, maar zoveel anders was het toch niet? Wat zouden we anders doen dan anders? In mijn ogen helemaal niets! Alby wilde er echter over vergaderen en op dit moment kon ik dan ook niet anders dan netjes doen wat hij van me had gevraagd en dat was om iedereen te verzamelen, of in ieder geval de keepers. Iedereen was er vanaf het begin over eens geweest dat elke taak een leidinggevende had moeten hebben, dat er iemand had moeten zijn die de anderen in de gaten kon houden. Zo was Minho keeper geworden van de Runners, Zart zat bij de tuinen, Gally bij de Builders, Frypan bij de koks en Clint was de keeper van de medjacks, die we hier natuurlijk ook nodig hadden! Er waren nog wel eens mensen die onvoorzichtig waren, niet alleen in het doolhof, en dan hadden we wel iemand nodig die hen kon verzorgen. Veel medjacks hadden we niet, maar we hadden er ook niet heel erg veel nodig? Het was niet zo dat iedereen opeens gewond zou raken! Sterker nog, het gebeurde eigenlijk maar zelden. Daarom hadden sommigen meerdere banen. Ik liep naar de keuken en ging opzoek naar Frypan, wie al bezig was met het eten voor vanavond. ‘Heb je het gehoord?’ vroeg ik aan hem. Hij knikte, zonder op te kijken van het eten waar hij mee bezig was. ‘Van het meisje? Ja. Vreemd.’ Ik knikte, het was inderdaad heel erg vreemd. ‘Alby wil alle keepers in de Homestead hebben, om de situatie te bespreken.’ Het leek me tenminste dat we dat gingen doen! Dat we zouden kijken naar wat we nu zouden moeten verwachten. Misschien hadden we nu wel genoeg jongens en zouden we over gaan op meisjes? Wie weet zouden er alleen nog maar meisjes komen! Ik wist niet hoe het dan zou gaan. Misschien dat de groepen verdeeld zouden worden, maar dat was juist iets wat we niet wilden! We wilden dat we bij elkaar bleven, dat we samen zouden werken om hier weg te komen. Dat was wat we moesten doen! Zonder samenwerken zou het nooit lukken! ‘Ik kom er aan, ik zorg wel dat één van deze shanks het even overneemt,’ zei Frypan en hij knikte naar de anderen die in de keuken stonden. Ik knikte en liep maar weer de keuken uit, aangezien Frypan het niet altijd kon waarderen als iemand in zijn keuken stond. Of als iemand zijn eten jatte, dat vond hij ook niet echt fijn. Ik liep maar door naar de track-hoes, waar ik Zart vond en ik vertelde hem precies hetzelfde. Zo ging ik iedereen langs die er nu was, wat eigenlijk iedereen was behalve Minho. Hij was nog steeds in het doolhof en zou pas over een uur terug komen, als mijn horloge het goed has tenminste. Uiteindelijk bracht ik iedereen naar de Homestead. Alby was waarschijnlijk nog bij Cleo, want hij was er nog niet. Al ging ik er wel vanuit dat hij Cleo ook mee zou nemen, want dit ging haar ook aan! Het ging immers over haar, dus dan moest ze wel weten wat er werd gezegd.  

Cleo.
Ik wist niet of ik zo zeer blij was om alleen te slapen. Misschien dat de jongens snurkten of dat ik ergens bang voor moest zijn, maar het was ook geen fijn idee om hier te moeten slapen? Ik was al op een onbekende plek, waarvan ik niet eens wist waar het voor diende. Newt had me net dan wel snel uitgelegd waar wat was en waar ik beter niet naar toe kon. De Deadheads leek me nou niet echt een plek waar ik graag wilde zijn. Helemaal niet in de avond. Maar hier alleen zijn was ook apart? Deze jongens waren allemaal al gewend om hier te zijn, een hele tijd in sommige gevallen zelfs! Ik had zelf echt geen idee en ik wist haast wel zeker dat ik vannacht echt twintig keer om me heen moest kijken voordat ik me eindelijk had beseft waar ik precies was. Niemand kon hier de eerste nacht rustig slapen, dat kon ik me niet voorstellen. Er waren zoveel dingen gebeurd en ik begon er nu al over te malen. Ik had zoveel vragen, maar ik wilde ze ook niet meteen afvuren, want ik kon me voorstellen hoe vervelend het was. Daarbij kon het best zo zijn dat de vragen op een gegeven moment vanzelf werden beantwoord. "Ik zal je morgen meenemen om alles eens goed uit te leggen. Doen we altijd bij een nieuwe Greenie. Newt heeft je al snel wat dingen laten zien, maar ik zal je het een en ander uitleggen." Kijk daar had je het al! Alby zou me dingen uit gaan leggen, waar vast antwoorden in terug kwamen. Dat kon haast niet anders! Ik kon me verder niet voorstellen wat er nog meer was, want ik had net toch wel alles gezien, maar ze hadden hier vast regels en dat soort dingen. Alby was toch wel de leider, dus hij zou er wel voor moeten zorgen dat de regels uiteindelijk werden nageleefd. Ik moest ze dan wel eerst weten, want anders wist ik ook niet of ik iets verkeerd deed? "Je mag zelf aan de kamer doen wat je maar wilt. Maar maak alsjeblieft niets kapot." Ik haalde mijn schouders op, ik kon me niet bedenken wat ik aan de kamer zou willen doen. Het was nou niet zo dat je hier gezellige dingetjes neer kon zetten, want die hadden ze hier volgens mij niet eens. Waarschijnlijk bedoelde Alby het op een manier dat ik de bedden zou kunnen verschuiven. "Ik ben er over een half uurtje of een uurtje weer." Hij mompelde iets achteraan wat ik totaal niet kon verstaan, waarna hij naar me knikte en zich omdraaide om de deur uit te lopen. Ik zuchtte zachtjes en ging maar op het bed zitten. Het was vreemd om hier ineens alleen te zitten en ik wist echt niet of het de beste optie was. Niemand had me verplicht om hier te blijven? Alby had alleen gezegd dat ik hier misschien kon blijven en dat hij hier over een half uurtje of een uurtje weer was? Dus als ik hier dan ook weer was, dan was het toch wel goed? Ik had dan wel geen tijd, maar ik wist haast wel zeker dat ik nog wel kon schatten wanneer er een half uurtje voorbij was. Ik wilde best wel terug naar de dieren. Die hadden ook gewoon iemand nodig om mee te spelen! Het was heel erg duidelijk dat niemand ze echt heel erg veel aandacht gaf. Ze kregen dan vast wel eten en dat soort dingen, maar dieren hadden ook liefde nodig! Knuffels en dat soort dingen! Een aai over hun kopje en gewoon iemand die ze kleine stukje gras gaf! Daarom besloot ik ook op te staan van het bed en weer naar beneden te lopen. Ik hoorde wat stemmen vanuit een kamer aan de zijkant, waar ondertussen volgens mij aardig wat mensen zaten, maar ik besloot netjes door te lopen. Want het was niet netjes om mensen af te luisteren? 

Newt.

Het duurde niet lang voordat ook Alby in de kamer kwam, wat betekende dat we er allemaal waren. Ik was toch wel benieuwd wat w nu ging gebeuren. Al vond ik het wel heel vreemd dat Cleo er niet bij was. Zij hoorde er toch ook bij te zijn? Ze had het recht om te weten wat er met haar gebeurde, net zoals ieder ander over wie we ooit hadden vergaderd! Iedereen had er bij mogen zijn, altijd! Dus waarom Cleo niet? Misschien wilde Alby haar rust gunnen, wat ik ook wel begreep, maar ze mocht toch wel horen wat we te zeggen hadden? Het was niet zo dat we echt iets heel geheims hier deden! Dat vond ik dan toch. Misschien dat Alby er anders over dacht, omdat dit een vreemde situatie was. Eentje die we niet zo snel weer mee zouden maken, tenzij er meer meisjes zouden komen. Dat was echter wel iets wat ik betwijfelde! We hadden nog nooit meisjes gehad en wie weet was Cleo wel de enige? Misschien ook niet! We hadden geen idee wat er zou gaan gebeuren, maar Cleo hoorde nu ook bij het gedeelte “we” en ik vond daarom dat ze er ook bij moest zijn! ‘Kunnen jullie shanks jullie mond houden?’ vroeg Alby, aangezien iedereen nog door elkaar praatte. Al snel viel iedereen stil. Alby nam plaats op één van de stoelen en keek om zich heen. Soms was het zo moeilijk om te geloven dat er nauwelijks verschil zat tussen ons in leeftijd. Tenminste, dat was wat we dachten. Toch leek hij op dit moment zoveel ouder, wijzer dan ieder ander hier. Dat was ook waar Cleo het over had gehad. Ze had gezegd dat ze naar hem zou luisteren, alleen al door wat ze had gezien. Zo was het ook! Alby was gewoon iemand naar wie je beter kon luisteren. ‘Ik denk dat we het er over eens zijn dat dit niet een gebruikelijke situatie is. Nog nooit is er een meisje naar boven gekomen. De vraag is: wat gaan we er aan doen?’ Moesten we er iets aan doen dan? Dat klonk zo gemeen! Alsof Cleo niet goed was? Dat was ze wel! Ze reageerde beter op dit alles dan ieder ander die hier tot nu toe was geweest! ‘Heeft iemand een idee? Gally?’ Alby keek afwachtend naar Gally. Hij wilde dit dus echt zonder Cleo bespreken! ‘Wacht, gaan we dit echt zonder Cleo bespreken?’ Dat was niet zoals we het normaal deden! ‘Shuck it, Newt,’ snauwde Gally en ik rolde met mijn ogen. ‘Doe het zelf.’ Ik wilde Cleo hier bij hebben! Daarom kwam ik ook overeind. ‘Ik ga Cleo halen. Het is belachelijk dat ze hier niet bij is. Ieder ander mag er altijd bij zijn, dus zij ook.’ Dit ging over haar! Zij wist net zo weinig als dat wij deden, maar dat betekende niet dat we haar nu buiten zouden moeten sluiten en zouden moeten bepalen over wat er met haar zou gebeuren, zonder dat zij het wist! Ik liep de kamer uit en liep eerst naar haar kamer, maar die was leeg. Ik zuchtte en liep naar buiten, waar ik haar al snel zag zitten bij de dieren, waar we net ook waren geweest. Ik had geluk dat die blonde krullen behoorlijk opvielen! ‘Cleo!’ Ik liep snel naar haar toe en ik keek even naar het geitje dat al weer bij het hel stond, vragend om haar aandacht. ‘Ik wil niet storen, maar we hebben een vergadering en eh, je moet er bij zijn. Gaat over jou.’ Ik vond dat in ieder geval! Ik wist niet wat Alby er van vond, of de anderen, maar dit ging over Cleo en ze had het recht om te horen wat er over haar werd gezegd en wat anderen van dit alles vonden. Zij mocht ook vertellen wat ze er van vond! Al was dat misschien een beetje vreemd, want ze was er nog maar een paar minuten!

Cleo.
Dat de diertjes het eten werden, betekende niet dat ze tot die tijd geen liefde verdienden? Juist wel! Want ze hadden misschien niet eens zo heel erg lang te leven, dus dan moest er wel voor worden gezorgd dat ze een goed leven hadden. Het vlees ging er vast niet beter van smaken, maar ik zou het zelf wel fijner vinden? Ik had nu toch helemaal niets te doen. Ik wist zeker dat ze me uiteindelijk wel ergens neer zouden zetten, dat ik echt een werk kreeg, maar voor nu had ik niets te doen. Ik ging ook echt niet op die kamer blijven zitten en niets doen? Dan maakte ik mezelf alleen maar gek. Het geitje dat er net had gestaan, was nu ook al weer bij me komen kijken. We werden vast hele goede vriendjes! Ik ging op mijn knieën zitten, zodat ik er goed bij kon. Dan kon ik in ieder geval goed aaien! Iets wat ik ook voorzichtig deed. Met dieren wist je uiteindelijk nooit, maar het leek met niet dat dit schatje me zomaar zou gaan bijten! Daar was het gewoon niet de type voor. Ik hoorde mijn naam achter, met een stem die ik ondertussen al een paar keer had gehoord. Newt. Ik trok mijn hand meteen weg, omdat ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan. Mocht ik hier niet zijn? Het kon best wel! Wat als ze een regel hadden dat er echt niet met de dieren mocht worden gespeeld? Aan de andere kan, dan had Newt het net ook wel verteld? Dat had hij niet gedaan, dus kon ik me niet voorstellen dat dit niet oké was om te doen. Newt had het echter over een vergadering, waardoor hij me duidelijk had geroepen. Ik had duidelijk niets verkeerd gedaan met de dieren, maar ze hadden wel een vergadering over mij. Iets wat ik ergens wel eng vond klinken, maar ook wel weer logisch. Ik was het eerste meisje en ze vroeger zich vast af waar ik vandaan kwam. Waarschijnlijk dezelfde plaats als zij deden, maar het leek gewoon anders. Ik was een meisje, binnen een hele groep met jongens! Dit was nieuw, anders. "Dan ga ik mee?" Als ik er bij moest zijn, dan ging ik gewoon met hem mee? Ik wist niet waarom Alby hier net niet iets over had gezegd. Zo lang was ik nog niet weg geweest. Volgens mij was ik net twee minuten bij het hek gezeten! Dan kon het niet zo zijn dat ze het nu ineens hadden bedacht. Of wel. Het maakte ook helemaal niets uit, als ik er bij moest zijn, ging ik mee en was ik er bij? Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar misschien wilden ze wel weten of ik nog wel iets wist? Dat deed ik niet, maar oké. Ik klopte mijn knieën schoon en liep achter Newt aan, die al weer begon terug te lopen. "Waar gaat de vergadering over?" Ik snapte dat het over mij ging. "Is dit normaal? Dat jullie samen bepalen wat ik voor werk ga doen?" Ik wilde hem echt niet lastig vallen met allerlei vragen, maar het was toch wel even fijn om te weten waar het precies over ging, voordat ik daar naar binnen ging en iedereen ineens hoorde praten. Newt had daarbij mijn vragen net ook zonder irritatie beantwoord, dus het leek me niet dat hij het ineens heel erg vervelend vond als ik een paar dingen wilde weten. Ergens was ik ook wel heel erg benieuwd wat ze hier allemaal deden. Er hadden net mensen in de tuinen gestaan, waar je dus kon werken, maar het leek me wel dat er meer dingen dan dat moesten gebeuren? De Homestead was duidelijk ook door de mensen hier gebouwd. Huizen die ik me kon herinneren waren namelijk toch wel iets rechter. Maar het was zeker niet slecht gedaan. Ik vond het juist heel erg knap dat ze zoiets hadden kunnen doen! Bouwen leek me nou niet echt iets voor mij, dus ik hoopte dat ze me dat niet lieten doen. 

Newt.

Cleo zag er wel heel lief uit met de geitjes? Ze vond ze duidelijk leuk, maar misschien was dat wel een meisjesding? Geen van de jongens was ooit bij de dieren gaan zitten om ze eens goed te aaien en te knuffelen. Voor ons was het voornamelijk eten, dus het maakte het niet veel beter als je er eerst mee ging knuffelen! Misschien dat Cleo er anders over dacht en dat ze daarom daar weer heen was gegaan. Ze zag er sowieso wel heel lief uit? Er was gewoon iets aan haar waardoor ze er lief uit zag! Misschien waren het al haar krullen, misschien kwam het wel doordat ze niet zo groot was, of het was haar stem? Die klonk ook heel erg leuk! Ze was in ieder geval een hele vrolijke verschijning en misschien was dat ook wel wat we hier nodig hadden, want voor mijn gevoel was niemand hier echt vrolijk. Ik snapte in ieder geval niet hoe iemand hier vrolijk kon zijn. Ik was het in ieder geval niet. Hoe kon je ook vrolijk zijn als je gevangen zat in een gigantisch doolhof, waar je na bijna een jaar nog steeds geen uitweg had gevonden? Iedereen deed maar zijn werk en deed alsof we het nog niet zo slecht hadden, maar het was verschrikkelijk! Zo was het voor mij in ieder geval! ‘Je mag er bij zijn, dus je gaat inderdaad maar mee,’ zei ik tegen Cleo. Ze leek hier niets te van hebben gehoord, dus dan had Alby het ook niet tegen haar gezegd! Iets wat vreemd was? Want normaal werd het aan iedereen verteld, hoe nieuw ze misschien ook waren! Cleo verdiende het toch ook om te weten? Dat vond ik in ieder geval! Dit ging immers over haar en ze verdiende het om aan te horen wat we hier allemaal van vonden, al wist ik dat lang niet iedereen dit leuk zou vinden! ‘Ja, nou… Nee. Het is normaal dat we het bepalen, maar we bepalen het vaak pas nadat iemand mee heeft gedraaid met alle keepers, de leiders van de taken, zodat we weten wat diegene kan en hoe we dat het beste kunnen benutten.’ Dat was wat we normaal deden! Ik vond dat we Cleo dat ook moesten laten doen, want ze was net zoals ieder ander? Ze was alleen geen jongen, maar dat betekende niet dat we haar meteen heel anders moesten behandelen, toch? Ik wist niet precies hoe dat ging buiten het doolhof, maar ik kon me niet herinneren dat we meisjes heel slecht behandelden? Dus waarom zouden we dat hier dan wel doen? Ondanks dat dit een heel ander iets was, een andere samenleving zelfs! Ik vond dat we Cleo een eerlijke kans moesten geven! Ik nam Cleo mee naar de Homestead en opende de deur van de kamer voor haar, zodat ze naar binnen kon. Het leek alsof ze toch hadden gewacht, ondanks dat ze het er net niet mee eens waren geweest dat ik haar had gehad. ‘Cleo, je mag plaatsnamen op die stoel,’ zei Alby en hij knikte naar één van de lege stoelen. ‘Wij gaan eerst ons zegje doen en aan het einde geven we jou de kans om zelf nog iets te zeggen. Begrepen?’ Ik keek naar Cleo en wreef zachtjes langs haar arm, waarna ik mijn eigen plek weer innam. Ik hoopte dat ze het niet erg zou vinden om hier bij te zitten, of dat het te verwarrend voor haar was. Al kon ik me eigenlijk niet voorstellen dat er iets was wat ze nu niet verwarrend vond. Ze was hier net! Dan was alles verwarrend! ‘Als dat allemaal duidelijk is, dan wil ik Gally nu graag het woord geven,’ zei Alby toen Cleo haar plaats in had genomen op de stoel. Ik keek naar Gally en ik sloeg afwachtend mijn armen over elkaar heen. Ik was wel benieuwd wat hij had te zeggen. 

Cleo.
Ik had geen idee hoe hier alles werkte, maar als ik mocht kiezen om iets te gaan doen, dan wilde ik toch echt iets met de dieren doen. Misschien was het iets van de jongens en vonden ze het niet echt nodig om voor die dieren te zorgen om een manier zodat ze ook echt liefde kregen. Ze konden zich te mannelijk voelen? Ik had geen idee, maar als het mocht dan wilde ik er wel echt iets mee doen. Al was het maar dat ze een paar keer per dag een aai over hun bol kregen. Het kleine geitje dat nu al twee keer naar me toe was komen lopen verdiende dat gewoon! De rest van de dieren ook wel! Ik wist dat kippen niet zo gek waren op knuffelen, maar de andere dieren waren dat vast wel? Ik keek wel wat er precies van kwam! Het werd al een klein beetje verstoord toen Newt vertelde dat het normaal was dat iemand meedraaide met alle leiders, of keepers, hoe hij ze ook wilde noemen. Dat betekende dus dat ik dat ook moest doen en dat ze gingen bepalen wat ik precies moest doen. Ik had er waarschijnlijk zelf heel erg weinig zegging in, maar ik kon wel iets beter mijn best doen als het ging om de dieren?! Toen ik naar binnen liep in de ruimte waar Alby zat, met een paar andere, voelde ik meteen wat ongemakkelijk. Wie deed dat niet als iedereen je aan keek? Ik was hier net ook langs gelopen en van deze mensen waren de stemmen dus geweest! Misschien hadden ze al wel wat bepaald zonder dat ik er bij was? Ik wist het ook niet, maar ik vond wel dat ik precies zoals ieder andere moest worden behandeld? Dus wat Newt net had gezegd, alle taken uitproberen, met de keepers er bij. Ik knikte op de woorden van Alby, het kwam er op neer dat ik stil moest zijn, tenzij had anders aangaf. Iets wat nog wel een tijdje kon gaan duren. Ik liet mezelf op één van de stoelen zakken en keek rond, al deze jongens hadden wel iets van autoriteit over zich heen. Volgens mij waren het de keepers? Want dat was precies hoe Newt ze een beetje had omschreven, als leiders. Dat betekende dat Newt zelf ook een leider was? Ik vroeg me wel af waar dan precies van, maar ik had ook geen idee van de taken die ze hier hadden, dus ik kon moeilijk een beetje gaan gokken wat hij deed? Daar was het nu ook helemaal niet de tijd voor. Ze gingen over mij praten en ik wilde wel meekrijgen wat ze precies zeiden. Ik voelde de ogen van Gally op me gericht, ik ging er in ieder geval vanuit dat hij het was. Iets wat wel duidelijk werd, omdat hij al snel begon te praten. "We weten niet wat de Creators mee willen. Ik zal zeggen, neem geen risico’s en houdt haar uit de buurt van alles." Dat was belachelijk! Dit sloeg echt helemaal nergens op! Ik beet niet? Het was niet zo dat ik van alles verpestte? Ik had nog helemaal niets verkeerd gedaan, leek mij dan. Daarbij leek het me niet dat ik dat zomaar zou doen? Als ik maar eenmaal wist wat de regels waren hier, dan wilde ik me daar wel aan houden. Ik wilde mijn mond opentrekken, maar besloot dat ik dat pas mocht doen als Alby me daar opdracht toe gaf. Dit was echt raar! Ik moest toch voor mezelf opkomen? "Dus wat wil je voorstellen?" vroeg Alby aan Gally, wie zijn schouder op haalde. "Gooi der in de Slammer tot we weten wat we met der moeten." Nu voelde ik me echt zo’n object! Alsof ik een of andere kist met voorwerpen was die in de Box naar boven was gekomen. Die waren er ook geweest, maar ik was toch echt wel een mens! Het ergste was nog wel dat er heel wat ophef ontstond en dat sommige van de jongens het ook nog met hem eens leken te zijn. Nu toch iedereen praatte, vond ik dat ook wel kon doen? Al waren het maar een paar woorden en die zei ik dan ook: "Ik heb niets verkeerd gedaan?" Newt had gezegd dat iemand in de Slammer moest als er iets ergs was gebeurd, ik had niets gedaan?!

Newt.

We zouden toch aan kunnen kijken wat er moest gebeuren? Ik wist ook wel dat dit een vreemde situatie was, dat was het gewoon, maar dat betekende niet dat we haar anders zouden moeten behandelen dan ieder ander? Het bleef een Greenie, eentje die behandeld zou moeten worden als iedere andere Greenie die we hier hadden gehad! Dus ik vond het belachelijk als we haar anders zouden behandelen, of haar meteen een slechte baan zouden geven! Dat sloeg echt nergens op! Dat verdiende ze toch ook niet? Misschien was ze wel heel goed in het schoonmaken en opruimen van dingen? Daar zouden we dan vanzelf wel achter komen! We zouden haar voor alles de kans moeten geven, ook om hier bij te zijn! Gelukkig leek dat nu geen probleem meer te zijn. Ze zat immers gewoon hier en gelukkig mocht ze ook blijven. Alby had immers niet gezegd of hij het er mee eens was geweest dat ik haar op had gehaald, maar ik had gevonden dat ze er bij had moeten zijn en gelukkig luisterde Alby wel naar mij! Meer naar mij dan naar een paar anderen en in sommige gevalle had dat wel een voordeel, ook nu! Ik luisterde naar Gally, wie haar in de slammer wilde gooien. De slammer! Waar sloeg dat nou weer op?! Als het een jongen was geweest, dan hadden we hem niet in de slammer gegooid! Dat was puur omdat ze een meisje was! Ik moest mijn best doen om niet meteen te schreeuwen dat ik het er niet mee eens was, aangezien het niet zo ging! Cleo sprak echter wel voor haar beurt, wat natuurlijk niet hoorde! Alby had haar net nog uitgelegd dat ze moest wachten tot iedereen was geweest! Tegen ieder ander had hij geschreeuwd, maar hij keek met een rustige blik naar Cleo en zei: ‘We belijken nu gewoon wat iedereen hier van vindt. Ik denk dat er een kleine kans is dat je ook echt in de slammer beland. Je hebt inderdaad niets fout gedaan.’ Gelukkig dacht hij er in ieder geval zo over als het ging om de slammer! Ik wist niet wat hij nog meer in gedachten had voor Cleo, maar hij wilde haar in ieder geval niet de slammer in gooien en dat vond ik al een heel goed iets! Waarschijnlijk ging niemand mee met het idee van Gally. Als ze dat wel deden, dan zou ik er wel voor zorgen dat ze iets zouden krijgen waardoor ze beter na zouden denken, namelijk mijn idee! ‘Winston, wat vindt jij er van?’ vroeg Alby aan hem en ik keek afwachtend naar Winston. Ik hoopte dat hij met een beter idee kwam dan Gally, want zijn idee sloeg echt helemaal nergens op! ‘Ik zeg dat we haar meteen door naar de Sloppers sturen,’ begon Winston en hij keek de groep rond. Hij eindige bij Cleo. ‘We zouden de hulp kunnen gebruiken en vrouwen zijn er om schoon te maken, toch? Dat is tenminste wat ik in mijn achterhoofd heb, waarom zouden we haar daarvoor niet gebruiken? Misschien is dat wel waarom de Creators haar hebben gestuurd? Hoeven haar niet in de slammer te gooien, maar Slopper kan best?’ Ik trok mijn wenkbrauwen op en ik keek bedenkelijk naar Cleo. Ze was net heel lief geweest met die diertjes en ik wist niet of ze het leuk zou vinden om dat bloed op te ruimen als Winston er mee klaar was? Zeker niet als ze die middag nog lief had geknuffeld met een geitje. Dan wilde ze vast niet het bloed van zijn vader of moeder opruimen. Ik vond nog steeds dat we haar de kans moesten geven om alles te proberen, want alleen dan zouden we weten waar ze precies het beste in was! Misschien was ze wel heel medisch? Of wie weet kon ze heel goed tekenen en zou ze kunnen helpen bij de Mapmakers!

Cleo.
Het was belachelijk dat ze met in de slammer wilde gooien! Ik wist dat ik stil had moeten blijven, maar iedereen was begonnen met schreeuwen en dingen roepen, dus ik had gewoon gevonden dat ik iets had moeten zeggen. Ik vond niet dat ik het verdiende om meteen op te worden gesloten? Ik had niets verkeerd gedaan! Ze wilden me daar alleen maar ingooien omdat ik een meisje was. Zo anders was ik daardoor toch niet? Het was niet zo dat ik ze aan had gevallen of iets anders had gedaan wat niet had gemogen. Ik knikte op de woorden van Alby. Het was gewoon vreemd dat ik moest luisteren naar de dingen die deze jongens met me wilden. Het sloeg nergens op! Ik kon er nog niet eens echt iets op zeggen. Daarom schoof ik iets verder op de stoel en legde mijn handen onder mijn benen. Daardoor hield ik mijn mond misschien niet, maar ik leidde mezelf er wel een beetje door af. Helemaal omdat er al snel weer wat werd geroepen wat me niet aanstond. Ze wilden dat ik schoon ging maken?! Alleen maar omdat ik een meisje was, moest ik maar schoon gaan maken. Ik vond het niet erg om dat te doen, het leek me in ieder geval niet, maar zo ging het hier niet. Newt had me net nog verteld dat iedereen eerst alle beroepen mochten kiezen en dat er daarna werd besloten waar diegene dan hoorde. Als het uiteindelijk uitkwam dat ik het beste kon schoonmaken dan zou ik dat doen, maar ik wilde er niet meteen naar toe worden gestuurd zonder dat ik iets anders mocht uitproberen. Ik mocht echter niets zeggen! Ik mocht aan het einde pas mijn zegje doen. Ik keek de groep van jongens rond, die het nog meer met dit idee eens waren dan het hele Slammer idee. Ik vond het allebei belachelijk. "Ik ben het met hem eens." voegde één van de jongens toe, toen Alby de groep even rond had gekeken en naar de volgende mening had gevraagd. Ik was het hier niet mee eens! En ik wist niet hoe ik dat nu duidelijk moest maken. Daarom keek ik naar de enige die zo waarschijnlijk ook nog iets zou zeggen wat me kon helpen: Newt. Ik zou niet weten waarom hij mij kant zou kiezen, maar het had er net ook op geleken alsof het niets uit had gemaakt dat ik een meisje was geweest. Ben had moeilijk gedaan omdat hij me niet rond had willen leiden. Voor Newt was ik volgens mij gewoon een nieuwe Greenie geweest, zoals hij dat zo mooi had genoemd. Nu kon ik niet heel erg veel anders doen dan hem smekend aankijken. Misschien dat het opviel, maar hij mocht eerder iets zeggen dan ik dat mocht. Daarbij gingen deze jongens echt niet naar mij luisteren, ik was een meisje en volgens mij vonden ze dat al reden genoeg om niet naar me te luisteren. Daarbij mochten zij al van alles zeggen en ze hadden echt geen zin meer om naar mijn mening te luisteren als ik eenmaal aan de beurt was. Misschien kon ik voorstellen of ik voor de diertjes mocht zorgen? Volgens mij hadden ze daar echt helemaal niemand voor. Daar liep ik volgens mij ook niet echt in de weg? Al kon ik wel meer dingen dan dat en ik vond dat ik gewoon net als de rest alles moest proberen. Hoe erg het ook was. Want ik wist zeker dat er ook baantjes tussen zaten die echt helemaal niets waren. Maar ik was hier nu ook, dus ik moest precies zo behandeld worden als ieder ander! "Andere ideeën?" Vroeg Alby. Er was gewoon echt iets aan hem waardoor iedereen rustig werd en niet meer door elkaar heen begon te praten. Ik hoopte echt dat er nog mensen waren die andere ideeën hadden. Die me niet eng vonden omdat ik anders was? Zo anders was ik niet, ik had alleen een iets ander lichaam, no big deal. 

Newt.

Ik snapte dat het lastig was om nu je mond te houden. Iedereen praatte door elkaar en dat kon de indruk wekken dat Cleo ook mocht praten, maar dat was niet de bedoeling! Ze moest echt even haar mond houden, want daardoor was het allemaal een stuk overzichtelijker, ook voor haar! Want dit ging wel om haar en ik vond dat ze er recht op had om ook alles zo goed mogelijk te begrijpen. Ze moest immers wel weten wat er hier allemaal gebeurde en wat er met haar zou gebeuren! Dat laatste was vooral heel belangrijk! Ze moest snappen hoe het hier allemaal in zijn werk ging, wat haar rol hierin zou zijn. Want iedereen had hier een rol! Hoe stom en nutteloos de rol misschien ook kon zijn voor sommige jongens, ook zij hoorden hier en we moesten het wel met elkaar doen. Daarom was het ook geen optie om haar meteen in de slammer te gooien! Wat hadden we daar nou aan? Helemaal niets! We zouden haar daar wegstoppen, terwijl we misschien wel heel veel aan haar hadden? Wie weet was ze wel heel erg slim, of kon ze heel goed koken! Daarom konden we haar niet zomaar in de slammer gooien! Er gingen al wat mensen mee met het idee van Winston, wat ergens al beter was dan het idee van Gally, maar het was nog steeds niet iets waar ik blij mee was! Ik wilde haar niet meteen laten schoonmaken, dat hadden we niemand laten doen! Dus het was belachelijk dat we Cleo meteen schoon zouden laten maken, alleen maar omdat ze een meisje was. Wat zei dat nou? We hadden hier toch ook jongens die het deden? Het was echt niet specifiek een vrouwentaak! ‘Ik heb een idee,’ zei ik toen Alby vroeg om andere ideeën. Stiekem hoopte ik dat hij nog wachtte op een idee zoals dat ik had! Dat er meerderen waren die het er mee eens zouden zijn. Ik gunde het Cleo om hier een goed begin te krijgen, een begin dat iedereen hoorde te hebben! ‘Iedereen heeft een eerlijke kans gekregen hier, hoe bloody hopeloos ze ook waren,’ begon ik en ik keek de groep rond. ‘Iedereen mocht voor één dag meelopen met een keeper en mijn voorstel is dat we dat ook bij Cleo doen. Ja, ze is een meisje en nee, we weten niet wat de Creators er mee willen, maar ze is nu hier en dat maakt haar één van ons.’ Ik keek naar Cleo en glimlachte licht. Ze was nu één van de Gladers en ik vond dat we haar ook zo zouden moeten behandelen, net zoals we de anderen hadden behandeld! We hadden nooit iemand zomaar in de slammer gegooid, zelfs niet op hun eerste dag! Ze had helemaal niets verkeerd gedaan, ze had geen enkele regel overstreden, dus ze verdiende het absoluut niet om daar een paar uur te zitten! ‘Als ze uiteindelijk niks kan en moet schoonmaken, dan is dat zo, maar we moeten het haar wel laten proberen.’ Dat was toch het beste wat we konden doen? In mijn ogen in ieder geval wel! We zouden vanzelf zien wat er zou gebeuren als ze mee zou lopen met de andere keepers. Als zij iets heel erg goed kon, of als ze iets leuk vond, dan zouden we er vanzelf achter komen en ik wist zeker dat ook Cleo ons wel zou laten weten wat ze leuk vond of niet! Ze leek me wel een type die haar mening klaar had, dat had ze net ook al gehad! ‘Wie gaat er mee met Newt?’ vroeg Alby. Ik keek een paar van de anderen aan, in de hoop dat ze hun hand op zouden steken en dat deden ze! Dat betekende dat ze mee gingen met mijn idee en niet met de vreselijke ideeën van de anderen, al viel die van Winston nog wel mee.

Cleo.
Ik snapte wel dat ze me nog niet vertrouwden. Ik was nieuw, het was raar dat ik hier was en ik moest mezelf nog bewijzen. Het leek me echter dat dat iedere maand gebeurde, ook bij de jongens? Je kon niet iemand vertrouwen vanaf het eerste moment dat je ze zag, zo gingen dat soort dingen niet. Maar voor die jongens was het ook één voor één moeilijk geweest en dat had ik ook? Ik wist niet wie ik was en wat ik hier deed. Ik kwam net zo goed in een groep die ik niet kende en ik moest er maar voor zorgen dat ik mijn eigen plekje kon krijgen, iets wat normaal volgens mij heel erg makkelijk ging. Ze probeerden me in een hokje te stoppen. Was het niet letter –in de slammer– dan was het wel figuurlijk, door mij te laten schoonmaken. Ik wist haast wel zeker dat ze dat bij de anderen niet eens hadden overwogen! Die waren gewoon opgenomen als ieder andere. Misschien bij diegene die als eerste naar boven was gekomen, naar één maand, maar het was wel duidelijk dat diegene –wie het ook was– uiteindelijk ook een eigen plekje had gekregen. Ik vond het echt niet erg om schoon te maken, als dat was waar ik goed in was, dan deed ik dat. Ik wist echter niet waar ik goed in was! Laat staan dat zij dat wisten. Ik was misschien een meisje, maar misschien kon ik wel niet eens schoonmaken? Dat was nou ook weer een raar iets, want volgens mij was het niet zo moeilijk en kon iedereen het wel. Het ging om het hele idee! En gelukkig leek Newt mijn blik op te pakken. Hij leek er precies zo over te denken als ik dat deed, gelukkig! Volgens mij had hij namelijk wel een behoorlijke belangrijke rol hier. Alby was dan wel de leider, maar het leek alsof Alby ook echt wel naar Newt luisterde, de anderen misschien ook wel! Het was in ieder geval fijn dat Newt me zag als één van hen en ik hoopte echt van harte dat de rest dat ook snel zouden gaan doen. Ik was hier nog maar een paar uur en dit was allemaal zoveel om te verwerken, maar dat ging niet makkelijker worden als mensen een hekel aan me hadden! Iets wat ze duidelijk hadden als me in de slammer wilden gooien. Gelukkig gingen er nog wat handen omhoog, best wel veel zelfs! Ik wist niet hoe hij het voor elkaar had gekregen, maar ze waren ineens van het ene uiterste naar het andere gegaan! Iets wat voor mij alleen maar voordelig was. Alby leek goedkeurend te knikken. "Cleo?" Ik keek hem vragend aan, totdat ik besloot dat het nu mijn kans was om te praten. "Ik ben het met Newt eens?" Natuurlijk was ik dat! Wie zou dat niet zijn? Niemand liet zichzelf vrijwillig opsluiten in een gevangenis! "Ik denk dat ik het net zoals iedereen verdien om als één van jullie te worden behandeld en als dat betekend dat ik eerst alle taken mag uitproberen, vind ik dat ik daar ook recht op heb?" De manier waarop ik praatte was gewoon zo anders dan die van de jongens en dat begon ik nu pas echt te merken. Ze maakten zinnen niet helemaal af, daarbij hadden ze hele andere woorden en het klonk gewoon anders! "Als daar uitkomt dat ik moet schoonmaken, ga ik met alle plezier schoonmaken. Maar ik vind wel dat ik de kans verdien om het uit te proberen." Alby stak zijn hand op, volgens mij ten teken dat ik weer stil moest zijn. "Duidelijk. Morgen na de tour kan je met Zart aan de slag." Hij knikte naar één van de jongens, die aan de overkant van de ruimte zat. Niet heel erg ver weg, want zo groot was deze ruimte nou ook weer niet. Ik knikte, ten teken dat ik het goed vond. Ik vond alles best op het moment, als ik maar een eerlijke kans kreeg!

Twee dagen later (:

~

Newt.

Ondanks dat het een grote chaos was geweest door de komst van Cleo, waren dingen langzaam aan weer terug gegaan naar hoe het hier was geweest voordat ze was gekomen. Iedereen ging weer aan het werk, deed zijn taken. Ik wist dat ze de vorige dag mee had gelopen met Zart, in de tuinen, war in principe prima was gegaan. Ze had gedaan wat hij van haar had gevraagd en er was niet heel erg veel mis gegaan. Er kon ook weinig mis gaan in de tuinen, vond ik dan. Het was zaaien, verzorgen en oogsten. Als de oogst mislukte, dan was dat jammer. Gelukkig hadden we dat vrijwel nooit gehad. Het was hier altijd heel erg goed weer! De zon scheen eigenlijk elke dag wel, er was geen regen of sneeuw te bekennen. Zelfs geen wolken. Iets waar we vanzelf vrede mee hadden gesloten. We moesten zelf gewoon voor meer water zorgen. Het meeste kregen we van de Creators, wat tot nu toe altijd prima was gegaan. Cleo zou in ieder geval in de tuinen kunnen helpen, als ze echt niets zou bakken van de andere taken die we hier handen. Vandaag zou ze met ons me gaan naar de Mapping room, waar we het doolhof in kaart brachten. Samen met Minho, Ben en de andere runners waren we vanochtend het doolhof in gegaan en we waren nu onderweg terug naar de uitgang. We hadden nog wel een paar minuten, nog ruim zelfs, maar we wilden altijd op tijd terug zijn. De deuren gingen om een bepaalde tijd dicht en we wilden niet een nacht in het doolhof blijven. Zeker niet met de Grievers die er rond liepen. Natuurlijk waren er aan het begin jongens geweest die een nacht hier door hadden willen brengen, maar we wisten allemaal hoe dat af was gelopen. Veel was er niet van hen over gebleven of ze waren gek geworden, omdat een Griever ze had gestoken. Tenzij je dan nog op tijd terug kwam in de Glade, was je niet meer te redden en kon je het beste in het doolhof blijven. Zo beschermde je de anderen tegen jezelf, want als iemand gestoken was door een Griever, dan was het echt verschrikkelijk. Je werd gewoon gek! Het was verschrikkelijk om te zien en ik hoopte dat we het ook niet meer hoefden te zien. Tot nu toe was het behoorlijk rustig geweest als het om Grievers ging. Ik rende de Glade in en ging maar meteen opzoek naar Cleo. We moesten het doolhof in kaart brengen terwijl we nog goed wisten hoe we hadden gerend. Natuurlijk schreven we ook wel dingen op, maar we probeerden zoveel mogelijk te onthouden en tot nu toe had dat heel erg goed gewerkt! We konden niet alles onthouden, dus we moesten ook wel dingen opschrijven! Ik vond Cleo bij de dieren, het kon ook haast niet anders, en rende naar haar toe. ‘Hé Cleo,’ zei ik glimlachend. ‘Ik hoop dat je hebt genoten van je vrije uurtjes als Greenie, maar het is tijd om aan het werk te gaan. Kom.’ Ze had vandaag volgens mij niks anders hoeven doen. We hadden haar moeilijk mee kunnen nemen in het doolhof! Dat deden we echt niet zomaar! We hadden Ben uitgekozen omdat het ons al snel duidelijk was geworden dat hij een hele goede conditie had en dat hij het aan kon om zo lang rond te rennen. Cleo kon dat niet? Daarbij zouden we echt geen meisje daar naar binnen sturen! Of het nou overdag was of niet, het was daar heel erg gevaarlijk en ze zou nooit op het tempo kunnen rennen waarop wij renden. Ik bedoelde het niet gemeen, natuurlijk niet, maar het was gewoon geen goed idee om haar mee te nemen! Ze was niet het type voor een runner en waarschijnlijk wist ze dat zelf ook wel! We namen bijna geen Greenie’s mee, tenzij ze echt atletisch waren. 

Cleo.
Het zo raar om hier te zijn. Na de bijeenkomst die ze over mij hadden gehad, was er dan wel besloten dat ik gewoon als één van de jongens moest worden behandeld, maar het was raar hoe het hier allemaal ging. Ik had er geen twijfel over, zeker niet over de taken die werden verdeeld. Dat was juist iets goed. Iedereen moest iets doen waar hij goed in was of het meest zin in had, want anders werkte dat niet. Er waren echter ook hele rare dingen aan de hand. Gisteren had ik een iets wat uitgebreide rondleiding kregen van Alby, waarin hij heel erg veel uit had gelegd over waar we precies waren, ondanks dat niemand dat wist, maar ook hoe alles in zijn werk ging. We zaten in het midden van een immens doolhof! Ik had eerst gedacht dat hij een grapje had gemaakt, maar aan zijn gezicht was wel te zien geweest dat hij heel erg serieus was met zijn woorden. Een doolhof! Achter de grote muren die zich om de Glade bevonden was echt een doolhof. Alby had duidelijk gemaakt dat ik er echt nooit in mocht, omdat er monsters liepen? Grievers had hij ze volgens mij genoemd. Er waren mensen die de taak hadden als runner. Newt was er daar één van. Ik mocht die taak niet uitproberen, maar om eerlijk te zijn vond ik dat niet zo erg. Geen Greenie mocht dat, dus was het logisch dat ik het ook niet mag, daarbij was heel erg lang rennen nou niet echt iets wat ik dag in dag uit wilde doen? Helemaal niet als het zo groot was, wat het wel echt moest zijn als ze na één jaar nog geen uitweg hadden gevonden. Maar dat kwam dan ook misschien wel weer door de monsters? Ik hoefde er in ieder geval niet in, maar vandaag mocht ik wel iets doen wat er mee te maken had. Volgens Alby was het niet heel erg voor de hand liggend dat een Greenie bij de kaarten kwam van het doolhof, maar hij had het gehad over het feit dat ik best wel goed was in logische dingen in zien, dus dat ik die taak ook maar moest proberen. Het was beter dat de slicers. Daar zou ik ook nog bij mee moeten lopen, ik moest alles doen wat de rest ook deed, maar ik zag er best tegenop? Ik vond het helemaal niet erg dat ze de dieren die ze hier lieten groeien, ook aten, maar ik wilde liever niet iemand zijn die de diertjes vermoordde? Als bleek dat ik daar het beste in was, dan moest het, maar liever niet? Ik zat nu ook bij de diertjes! Ze verdienden gewoon aandacht en ik had vandaag toch niet veel anders kunnen doen omdat ik had moeten wachten totdat de runners terug waren uit het doolhof. Heel lang had ik niet kunnen slapen. Het was niet makkelijk om in slaap te komen op een plaats waar je net was. Helemaal omdat je helemaal niets over jezelf wist. Ik had nu twee nachten moeite gehad om in slaap te komen, maar dat kwam vanzelf wel weer. Daarom was het ergens wel fijn dat ik het nu best rustig aan kon doen. Tot nu in ieder geval, want ik hoorde de stem van Newt achter me. Het was niet moeilijk te raden, hij had een ander accent? Ik snapte niet hoe dat kwam, maar hij had het duidelijk wel! "Hé Newt." Zei ik glimlachend terug. Het was echt een aardige jongen, als hij er niet was geweest, had ik waarschijnlijk meteen moeten schoonmaken! Ik stond op en veegde mijn broek af. Ik had de broek nog aan waar ik ook mee naar boven was gekomen. Ik had alleen een ander shirt gekregen, eentje die me gelukkig paste, al zat hij natuurlijk heel anders om mijn lichaam dan om dat van een jongen? "Ik vraag me echt af hoe je het voor elkaar krijgen om de hele dag te rennen zonder dat jullie ook maar een beetje moe lijken." Er was niet eens veel aan zijn gezicht op te merken? 

Newt.

Het rennen werd in mijn ogen steeds weer iets waar ik minder naar ging uitkijken. Aan het begin waren we nog enthousiast geweest, hadden we gedacht dat we er wel achter zouden komen waar de uitgang zat, zeker toen we steeds meer runners hadden gekregen, maar nu wisten we dat een uitweg bijna onmogelijk was. We waren al zo ver dat het doolhof acht secties had, acht secties die steeds om en om weer open gingen, waardoor we elke dag een andere kant van het doolhof konden ontdekken. Ook wisten we dat de muren konden bewegen, dat het allemaal een andere kant op kon gaan en dat er zo weer nieuwe wegen werden ontdekt. Iets wat misschien leuk klonk, maar het was alleen maar moeilijker om dingen te onthouden, om te weten waar je was! Ondertussen had ik de meeste hoop wel verloren en daarom rende ik liever niet meer rond in het doolhof, maar wat moest ik anders? Ik had al geluk dat ik een paar dagen in de week in de Glade kon blijven om Alby te helpen! Ik was echter nog steeds een runner. Ik was al lang blij dat ik geen keeper meer was en dat Minho die taak nu op zich had genomen. In mijn ogen was hij daar ook veel geschikter voor dan ik. Ik kon heus wel beslissingen maken, maar hij leek nog meer vertrouwen te hebben in het doolhof en in mijn ogen kon hij dan beter aan het hoofd van de groep staan dan iemand die er eigenlijk geen zin meer in had. ‘Geloof me, ik ben moe,’ zei ik lachend. Ik wist eigenlijk niet waarom het me aan het lachen maakte. Misschien was het de manier waarop ze het zei, of het feit dat ze het naar voren bracht. Niemand had het er ooit over, het was vanzelfsprekend. Toch was ik wel echt moe. Een paar uur rondrennen was heel erg vermoeiend! Gelukkig stond er straks flink wat te eten voor ons klaar, wat ook wel nodig was na al dat gerend! We hadden wel wat energie nodig, zeker de mensen die morgen weer zouden rennen. Ik zou dan in de Glade blijven, gelukkig. Meestal hielp ik gewoon waar ik kon helpen, want Alby had natuurlijk niet altijd mijn hulp nodig en ik kon moeilijk achter hem blijven lopen, of wel? Ik liep naar de plek waar we alles bewaarden en opende de deur voor Cleo. ‘Je bent de eerste Greenie die het ziet, Alby heeft vertrouwen in je.’ Afgezien van de Greenies die we selecteerden om een runner te worden, was zij toch echt de eerste die we hier mee naar toe namen, zeker als het ging om het meelopen van de taken! Normaal kwamen we nooit met Greenies hier, maar Alby had gezegd dat Cleo goed was in het logisch nadenken en wat was er nou handiger dan dat bij een doolhof? Niet veel, als je het mij vroeg. Ik sloot de deur weer achter me toen Cleo binnen was en ik keek naar de rest, die allemaal al rond de tafel zaten. Ik zag Minho opkijken, volgens mij was hij niet heel erg blij dat Cleo hier was. Hij kon af en toe een beetje arrogant over komen, maar op sommige momenten was dat ook wel goed. ‘Greenie, jij blijft bij Newt. Hij legt het je wel uit. Ga aan de slag, we moeten snel zijn. Voordat zijn klunk-hersens het vergeten,’ mompelde hij, met zijn ogen weer gericht op het papier voor hem. ‘Let maar niet op hem, Minho moet zich concentreren,’ zei ik snel tegen Cleo, er was namelijk geen reden om zo tegen haar te doen! Ik nam de hand van Cleo voorzichtig was en trok haar mee naar een lege plek, waarna ik uit een doos een paar stapel met papieren pakte. ‘In het kort: er zijn acht secties in het doolhof. Elke dag is er een andere over, vandaag was dat nummer drie. Dus daar zijn we geweest.’

Cleo.
Ik wist niet of dit nou precies onder dezelfde behandeling viel, ik mocht immers een taak uitproberen die andere Greenies niet hadden mogen doen. Alby en ik hadden gisteren toch een behoorlijke tijd kunnen praten en toen was er gewoon uitgekomen dat hij vond dat ik logisch kon nadenken. Ik zag het misschien niet echt? Volgens mij had hij ook wel even met Newt gepraat, ook over het feit dat ik had gedacht dat ze hier al twee jaar zaten. Misschien was dat logisch nadenken, maar aan zulke dingen dacht iedereen toch? Blijkbaar niet! Want ik was één van de eersten geweest die het op die manier had gevraagd. Ik vond het in ieder geval fijn dat ik dit mocht proberen? Alby probeerde echt om er voor te zorgen dat ik me hier welkom voelde en hij deed zijn best om me mee te laten draaien in deze samenleving, want dat was het ondertussen al wel geworden. Iets wat best wel logisch was, aangezien ze hier al ongeveer een jaar zaten. Er waren zoveel jonge jongens, die hadden nou eenmaal regels nodig. Ik ook! Iedereen! Je kon niet zomaar een groep mensen bij elkaar zetten en verwachten dat het wel goed zou komen. Daarom was het ook alleen maar goed dat Alby de leiding had genomen en hij alles een beetje aanstuurde. Iets wat hij aardig goed leek te doen. Ik bekeek Newt nog even, hij zag eri n mijn ogen niet echt moe uit, wat niet meteen hoefde te betekenen dat hij dat niet was. "Het is niet aan je af te zien." Ik vond het echt knap dat ze dit dag in dag uit konden doen, of in Newts geval om de dag. Ik zou het na één dag al helemaal hebben gehad. Ik wist natuurlijk niet wat ik hiervoor allemaal deed, maar ik wist wel zeker dat ik niet zo sportief was dat ik een hele dag kon rennen. "Alby en ik hebben gisteren een hele tijd gepraat en vond dat ik logisch na kon denken, dus hij dacht dat dit misschien een goede plaats was voor mij?" Volgens mij had hij me hier daarom ook niet weg kunnen houden. Logisch natuurlijk, want uiteindelijk moest er wel een uitweg worden gevonden in dit doolhof en daar had je toch een beetje logica bij nodig? We zagen uiteindelijk wel of dit iets voor mij was of niet? Ik keek naar de runners, die allemaal druk bezig waren met wat ze ook aan het doen waren. Volgens Alby brachten ze hier het doolhof in kaart, zodat ze uiteindelijk precies wisten hoe het eruit zag. "Kan hij dat?" vroeg ik zachtjes aan Newt. Misschien niet het meest aardige om te zeggen, maar ik had Minho de afgelopen dagen al een paar keer gezien en het was wel duidelijk dat hij behoorlijk aanwezig was en hij was al een paar keer van de hak op de tak gesprongen. Dus het was nu wel heel erg anders om hem zo geconcentreerd te zien. Ik wist niet echt of ik hem mocht of niet. Hij had nou niet echt geweldig tegen me gedaan, maar daar hadden er wel meer moeite mee. Volgens mij waren de meesten er nog niet echt mee eens dat ik een meisje was, maar daar kon ik ook niets aan veranderen? Gelukkig waren er ook een paar die het helemaal niets uit leken te maken, zoals Newt, maar ook Alby en ook Zart leek er niet heel erg veel moeite mee te hebben. Ik liet me door Newt meetrekken en ging uiteindelijk op de grond zitten. Ze hadden niet heel erg veel plaats om echt te zitten, maar de grond was ook prima? Het leek me niet dat je dit echt staand hoefde te doen. Ik luisterde naar Newt, die uitlegde hoe het doolhof eruit zag. Het was misschien een beetje raar om je er een beetje bij te vormen als je er nooit binnen was geweest, maar om eerlijk te zijn hoefde ik daar ook echt niet naar binnen! Daarbij kon ik het me aardig voorstellen? Acht delen en wij zaten in het midden, dus misschien was het een groot vierkant dat op was gedeeld in negen andere vierkanten? 

Newt.

Alby had het er inderdaad wel over gehad dat Cleo goed en logisch na kon denken, hij had ons immers wel willen uitleggen waarom hij had gedacht dat Cleo hier mee kon lopen. Dit was nou niet de plek waar we een Greenie mee naar toe namen, zeker niet als ze nog maar net wisten van het doolhof. Het was nogal een groot ding. Je kwam naar boven in een vreemde box, je wist alleen nog maar je naam en vervolgens hoorde je dat je in een gigantisch doolhof zat. Dat was nou niet echt iets waar je heel vrolijk van werd! Cleo nam het echter allemaal heel erg goed op, misschien wel een beetje te goed? Ze was in ieder geval nog best blij, voor zover je blij hier kon zijn. Ze zag dingen niet als iets ergs, iets wat best knap van haar was. Ik hoopte dat ze zo zou blijven. Optimistisch, vrolijk. Dat haar bruine ogen zouden blijven stralen, want dat deden ze wel en ik wilde het eigenlijk niet zien veranderen, maar ik wist niet hoe dat over een paar maanden zou zijn, als we nog steeds geen uitweg hadden gevonden. Na een jaar werd het toch steeds minder. Je zou toch denken dat we na een jaar wel een shucking uitweg zouden kunnen vinden. Ik wist niet of het aan ons Shucks lag, maar het lukte voor geen meter. Misschien lag het ook wel aan het stomme doolhof en dat we een paar keer iets verkeerd hadden opgeschreven, maar ik wist haast wel zeker dat we alles goed hadden opgeschreven. We waren er heel erg specifiek in en we deden ook heel erg ons best? Al was dat misschien wel niet meer genoeg en wat was het nog waard als je best niet eens meer genoeg was? ‘Ja, Alby zei al zoiets,’ mompelde ik. Vooral Minho had een verantwoording willen hebben, want voor hem was het niet normaal om hier een Greenie te hebben, laat staan een meisje. Voor ons ook niet, maar Alby had gedacht dat Cleo ons echt zou kunnen helpen en daarom zouden we het maar proberen? Alby had het gewild en hij was nou eenmaal de leider, dus Minho had niks te willen, al dacht hij soms van wel. ‘Hij is niet zo verkeerd als je hem eenmaal kent,’ zei ik wat zachter tegen Cleo. Minho was echt geen verkeerde jongen. Hij was nu heel geconcentreerd en hij was er niet heel erg blij mee dat een Greenie hier was, maar op dit moment kon hij er ook helemaal niks meer aan doen en moest hij maar gewoon wennen aan het idee dat Cleo hier misschien wel vaker zou komen, want dat zou best kunnen! Als ze dit echt goed zou kunnen, dan zou ze hier nog wel eens vaker kunnen komen. Ik pakte mijn eigen rugzak en haalde de papieren er uit. Ik legde het voor Cleo neer en pakte vervolgens de bijbehorende uitwerking van het gedeelte dat ik heb gerend. ‘We hebben een groot deel van sectie drie al gerend, maar ik ben vanaf hier verder gegaan,’ legde ik uit en ik wees naar een plek waar de lijnen ophielden. Vervolgens wees ik naar het papier dar ik vandaag bij me had gehad. ‘Dit is hoe ik ben gerend, er staat aangegeven of er een splitsing was, of een kruispunt.’ Dat moest immers ook opgeschreven worden, voor het gedeelte dat we nog niet hadden gerend! Ik pakte één van de potloden en linialen en gaf die aan Cleo. ‘Probeer het maar te tekenen.’ Als het haar zou lukken, dan zou ze misschien de rest van de taken niet hoeven te doen. Want er waren niet heel veel mensen die dit deden, aangezien de Runners het meestal deden. We konden best wat hulp gebruiken. Ik zou wel met Alby praten, als we daar weer de tijd voor hadden. We moesten het toch hebben over hoe Cleo het had gedaan.