Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Ik heet Malia, niet Newbie" zeg ik, ja dat klopt ik weet mijn naam weer. Ik loop vervolgens met de kleine jongen mee. In de avond als er een soort feest i ga ik wat verderop tegen een boomstam zitten. Ik kijk weer naar het teken op mijn pols, daar staat 'WCKD' met daaronder een nummer. Alsof ik een soort proef konijn ben. Ik wil het niet graag toegeven maar ik heb iemand nodig. Iemand die me helpt en beschermt tegen de black-outs. Ik kan mezelf niet helpen als dat gebeurd. Ik weet niet wie ik moet vertrouwen maar het zal een van hun moeten zijn.

Account verwijderd

schreef:
Hoewel haar naam gevallen is, zullen de meeste haar Newbie blijven noemen. Zo gaat dat, de eerste maand ben je de newbie en daarna ben je verlost van deze naam. Het feest begint eindelijk wat op te komen en er wordt gedanst en gezongen. Lachend kijk ik toe en pak mijn potje met wat drank erin. Hoewel niemand weet waar het uit bestaat en de meeste het ook niet lekker vindt, kan ik er echt van genieten. Het heeft de kleur van honing en is ook wel zoet, maar toch zit er een bepaalde en herkenbare smaak in waarvan ik niet kan ontcijferen wat het is. Een gelukzalig gevoel bekruipt mijn lichaam wanneer ik naar de zogenaamde feestgangers kijk. Dit zijn de momenten waar ik van kan genieten en alles vergeet. Alle zorgen verdwijnen en alle vragen lijken onbelangrijk te zijn. Mijn ogen glijden over de groep maar blijven uiteindelijk hangen bij de newbie, Malia. Ze zit verderop stilletjes te kijken. Een flauwe glimlach verschijnt op mijn gezicht, maar net wanneer ik op wil staan klinkt een luid gedonder. Ik val terug op mijn plaats en kijk de anderen aan. Het is normaal dat de Maze geluid maakt, de muren verschuiven immers elke nacht. Maar dit is iets wat zelfs ik nooit gehoord heb. Lichte paniek graait door de groep en iedereen vraagt zich geschrokken af wat dat was, maar de zorgen verdwijnen weer na een lange stilte.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik was niet van plan om er moeite voot te gaan doen. Ik zie wel wie er op mijn pad komt. Ik zie hoe op een plek gevechtjes worden gehouden. Ik zou die gene zo in kunnen maken. Dat ga ik zo wel doen, ik wil hun gezichten graag zien als ik ze inmaak. Ik hoor gedonder, maar veel boeit het me niet. Als ze maar niet denken dat ik nu stilletjes in een hoekje ga zitten en rouwen om mijn daden.

Account verwijderd

schreef:
Als het feest weer in volle gang doorgaat worden er weer gevechten gehouden. Gally is toch wel de sterkste en degene die niet overwonnen kan worden. Ik weet niet wat hij in zijn leven hiervoor heeft gedaan, maar waarschijnlijk veel met vechtsporten. Dat zou wel moeten. Natuurlijk heb ik het ook wel eens tegen hem opgenomen en hoewel er door de jaren heen verbetering in zat, is het nooit gelukt. Ook hij blijft oefenen. Toch behoor ik ook wel bij een van de sterkere. In het begin liet ik mij trainen door Gally, het was fijn om een afleiding te hebben. Maar uiteindelijk werd ik runner en ontwikkelde ik daar genoeg spieren mee. Onze paden scheiden, maar dat heb ik nooit erg gevonden. Het is een eigenaardige jongen en ik heb hem nooit werkelijk gemogen. Hij is hard en als jij niet hard bent verdien je het om pijn te lijden in zijn ogen. Daar sta ik anders tegenover, maar dat zij zo.
Uiteindelijk staan Clint en een andere jongen die ik niet vaak heb gezien in de ring en duelleren. Het gevecht duurt lang, ze zijn aan elkaar gewaagd.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik besluit in actie te komen "alright, nu is het mijn beurt" zeg ik en ga tegenover de jongen staan. Ik hoor de andere lachen "denk je echt dat jij een niewbie en daarnaast ook nog een meisje, mij gaat verslaan?" Lacht hij. "Wel ik wens je veel succes, en vat het niet persoonlijk op als je verliest " mompel ik en rol met mijn ogen. Hij komt op me af, ik schop hem en gooi hem op de grond. Ik lach, ik heb het hem gezegd. Hij staat op en probeert het nogmaals. In ontwijk met een ratslag, maar daarbij gebruik ik mijn handen niet. Een soort ratslag salto, vervolgens gooi ik hem nomaals op de grond. Ik klop mijn handen af. "Bedankt voor dit zeer interessante gevecht" ze ik droog en zie dat inmiddels iedereen al om de plek staat. Ik duw me tussen iedereen door en ga dat weer zitten waar ik net zat.

Account verwijderd

schreef:
Ik moet toegeven dat ik dat niet achter haar gezocht had. Clint helpt de jongen overeind en kijkt of hij ergens wonden heeft. Med jacks, altijd zo zorgzaam. Zo te zien mankeert hij niet veel, misschien dat hij er wat blauwe plekken aan overhoud. Een aantal jongens blijven even over het gevecht praten, maar het onderwerp springt algauw van hert naar hort. Zo gaat dat altijd, alles wordt op zo'n avond besproken. Je blijft nooit te lang over een onderwerp praten.
Malia zit weer op haar oude plek en uiteindelijk besluit ik toch naar haar toe te lopen en zodra ik bij de boom ben ga ik er ook met mijn rug tegenaan zitten. "Wil je ook wat?" Vraag ik terwijl ik haar de pot met het drinken omhooghoud. De vloeistof klotst heen en weer en gutst bijna over het randje heen, maar net op tijd weet ik hem terug te kantelen zodat alles weer op zijn plaats zit.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik lach "ligt eraan wat het is" zeg ik glimlachend. Misschien wordt hij wel de gene die ik alles toe vertrouw. Hij is immers de enige die tot nu toe telkens naar me toe is gekomen. Ik moet alle informatie echt kwijt, ik kan het niet langer meer voor mezelf houden. Ik neem het drinken aan en neem een slok, ik slik het met een zuur gezicht door "ieuw, serieus gast, wat is dit" lach ik. Ik liet mezelf nu echt gaan, ik kan me immers niet voor altijd chagrijnig / hard voor doen. En bovendien 1 vriend maken kan niet kwaad, maar tegen de rest ga ik alsnog niet aardig doen.

Account verwijderd

schreef:
Lachend pak ik de pot terug. "Ik heb werkelijk geen idee wat het is." Zeg ik lachend terwijl ik naar de vloeistof kijk. "En ja ik vind dit echt lekker." Zeg ik om haar voor te zijn. Ik kijk haar aan en bestudeer haar gezicht. Hij is verbazingwekkend mooi, zo egaal en gewoon een mooie huidskleur. Eigenlijk word ik er een beetje verlegen van en daarom kijk ik gauw weer naar het vuur en de feestende jongens. Ik schraap mijn keel even. "Eens in de zoveel tijd is er een feest. Meestal met een aanleiding aangezien wij een telling bij hebben kunnen houden. De scheppers hebben ooit een kerstbal bij de spullen neergelegd. We weten nog steeds niet of het opzettelijk was of niet, aangezien wij sinds die eerste keer nooit meer iets hebben gekregen wat zou aanduiden wat voor datum het was. Maar op dat moment wisten we dat het kerstmis was en hebben we de dagen bij kunnen houden, we doen het nog altijd. Aangezien je de zon nooit ziet en het altijd rond dezelfde temperatuur is, weet je nooit of het nou lente, zomer, herfst of winter is." Het klinkt allemaal heel somber en dat is het eigenlijk ook. Een beetje teleurgesteld en pijnlijk kijk ik weg. Het pijnlijkste is nog wel dat ik niets kan missen. Ik weet niets van mijn oude leven, hoe die was en wie mijn familie is waardoor ik niets of iemand kan missen. Maar dat is nog wel het pijnlijkste. Wetend dat daarbuiten mensen zijn die van je houden, je familie zijn en je missen terwijl jij hier zit zonder te weten met welke doelen. Het is een marteling.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik knik "Weetje ik wil het feest niet voor je verpesten, maar ik moet alle informatie gewoon aan iemand kwijt" begin ik dan. "Maar beloof me alsjeblieft dat je het niet meteen aan de andere gaat vertellen, neem het eerst maar goed in jezelf op." Zeg ik dan. Ik pak het briefje uit mijn zak en geef het aan hem. "Dat naar die muur rennen en die injectie inspuiten waren niet dingen die ik zomaar zou doen, ik krijg een soort black-outs waarin het lijkt alsof ik bestuurd wordt. Volgens mijn hebben de scheppers mij hier gebracht om gaos te veroorzaken, om het jullie nog moeilijker te maken. En ik geef het niet graag toe maar ik heb iemand nodig die me daar bij helpt, ik weet niet wat ik de volgende keer ga doen" vertel ik. Ik kijk naar mijn pols "er staat ook een soort merk op mijn pols, alsof ik een proefkonijn van iets ben " zeg ik dan en laat hem mijn pols zien.

Account verwijderd

schreef:
Zodra ik de woorden op het briefje zie, begint mijn hart sneller te kloppen. Hoe kan ik deze informatie voor mijzelf houden. "She is the last one, ever!" Nu ik dit zo lees besef ik dat de box ook niet meer gedaald is en de hele dag daar nog heeft gestaan. Normaal gaat hij na een paar uur weer naar beneden. "De injectie heeft inderdaad geholpen, dat geef ik toe. Heb je er nog meer?" Vraag ik nieuwsgierig, dat spul kan nog goed van pas komen. Misschien is dat hetgeen wat zijn geheugen terug heeft gebracht, of in ieder geval, delen daarvan. Niet dat hij er blij mee was, Ben deed alsof het een ware hel was. Vervolgens kijk ik naar haar pols. "W.C.K.D. dat staat ook in de Maze op kleine bordjes. Eerst dachten we dat ze van belang konden zijn, maar uiteindelijk bleek het niet meer dan slechts een keurmerk te zijn. World In Catastrophe: Killzone Experiment Department, staat erop." Ik frons mijn voorhoofd, dit heb ik nooit eerder gezien bij een van de andere, waarom zou zij deze soort tatoeage hebben? Een plotselinge stem weergalmt in mijn hoofd, hoewel ik de woorden nooit eerder op de Glade heb gehoord, komen ze mij erg bekend voor. "W.C.K.D. is good." Fluister ik.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik knik "Ja ik heb er nog " zeg ik en pak ze uit mijn zak "please hou ze bij je, ik kreeg in de slammer bijna een black-out en stak er een bijna in ne" zeg ik en geef ze aan hem. "Er is iets mis in mijn hoofd, en ik kan er niks aan doen, ik zweer het dat ben ik niet" zeg ik dan. Er loopt een traan langs mijn wang "en dat stoer en irritant doen, dat doe ik alleenmaar omdat ik me niet zeak eil laten lijken, wat ik dus nu wel doe, en ik echt mee moet stoppen" zeg ik en veeg mijn tranen weg. "Het is niet de plek, maar ik voel me niet op mijn plek in deze groep" zeg ik dan en kijk naar de grond. Ik wilde mijn tranen verbergen aangezien ik niet een zwak, zielig meisje wil lijken.

Account verwijderd

schreef:
Gefascineerd kijk ik naar de spuiten die zij zojuist in mijn handen heeft gedrukt. "Tuurlijk, ik zal ze veilig opbergen." Mompel ik vervolgens. Mijn gedachten gaan terug naar het briefje en opnieuw vouw ik hem open en staar naar de letters tot zij voor mijn ogen beginnen te dansen. "Als dit betekend dat de box nooit meer omhoog zal gaan en wij dus geen nieuwe voorraden krijgen, lijkt het mij verstandiger om het wel met de groep te delen. Dit is niet zomaar iets, dit zal effect hebben op iedereen die hier is." Zeg ik fronsend en kijk naar de groep jongens verderop. Het feest gaat nog in volle gang verder, ze hebben niets door. Een flauwe glimlach verschijnt op mijn gezicht, eens in de zoveel tijd kan iedereen zijn zorgen vergeten en zich even laten gaan. Het is heerlijk om te zien hoeveel plezier ze hebben. Zodra ik weer naar Malia kijk valt de tatoeage mij opnieuw op. "En wat die tatoeage betreft, zij zullen wel met je hersens gerommeld hebben waardoor je black-outs krijgt. Waarschijnlijk ben jij gekozen uit een groep en was jij dit proefpersoon." Een andere verklaring zou zo niet in mij op kunnen komen. "Misschien moet jij inderdaad voor chaos zorgen, maar misschien voor iets belangrijkers. De uitweg."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik bang ben voor mezelf. Ik weet niet waar ik toe in staat ben." Zeg ik dan en veeg mijn tranen weg en kijk op. "Sorry ik had me niet zo moeten laten gaan, ik wil de avond niet voor je verpesten" glimlach ik dan. Ik pak zijn beker aan en neem nog een slok "ik denk dat ik hier dan ook moet aan wennen" lach ik.

Account verwijderd

schreef:
Op de een of ander manier word ik altijd verlegen als iemand aan het huilen is. Ik heb dan medelijden met ze, maar ook afkeer. Maar dat is voornamelijk bij jongens zo, aangezien een man niet hoort te huilen. Een verlegen gevoel gaat over mij heen. "Het geeft niet, je bent nog steeds een bikkel. Ik denk niet dat ieder meisje die jongen even op de grond zou kunnen smijten als een lappenpop." Zeg ik dollend en stoot haar vriendschappelijk aan met mijn schouder. Vervolgens neem ik ook nog een grote slok van het spul. "Uiteindelijk zal je het lekker vinden, uiteindelijk." Zeg ik vol moed en grijns breed. Opnieuw hoor ik het vreemde stemmetje in mijn hoofd. W.C.K.D. is good. W.C.K.D. is good. De vrouwenstem komt mij bekend voor, maar het geeft ook een andere herinnering. Iets met een naald en heel veel pijn. Ik voel mij vreemd en het duurt even tot het beseft dat dat echt is. Het is een herinnering, een echte herinnering uit mijn oude leven. Hoewel ik slechts een kort beeld van een dame in een witte lab jas aan en een paardenstaart in voor mij kan halen en de vreemde stem, is het een echte herinnering. Ik huiver. Hoe is het mogelijk?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik glimlach en sta op, vervolgens trek ik Newt omhoog. "Kom laten we ook gaan feesten voordat de avond voorbij is, genoeg serieuze shit gehad" glimlach ik en trek hem mee naar het vuur. "Laat al je zorgen even gaan en geniet nog even van het feest" fluister ik en pak zelf een pot met drinken, laat ik er maar aan gaan wennen.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld