Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orgp >> met Taylorswift333

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

De dagen gingen weer gewoon als vanzelf, alleen kwamen we steeds dichter bij de uitwisseling. Ik bedoel, dan zou ik haar waarschijnlijk zien. Of tenminste, dat wou ik graag. Het was misschien raar maar nu we brieven schreven leek het alsof ik dat steeds meer wou. Omdat ik toch een soort van met haar praatte. Na schooltijd haalde ik postzegels en lette erop dat niemand me zou zien. Van mijn vriendengroep of school dan. Want stel je eens voor. Het zou raar zijn als ze er achter kwamen toch? Misschien zouden ze me uitlachen, omdat het gek was wat ik deed. En ik moet toegeven, dat is het ook.

Toen ik s'ochtends een brief kreeg, vlak voor schooltijd, moest ik toch gaan. En ik kon niet wachten om naar huis te gaan. Mijn vriendengroep zou me wel raar hebben gevonden toen ik zei dat ik toch maar naar huis ging. Want ze stelden voor om nog even een drankje te doen en daarna ergens te chillen. Misschien kwam ik later wel, heb ik gezegd.

Eenmaal thuis las ik de brief. Ik lachte even in mezelf, vanwege het ongeduld van haar. Ik snapte het maar al te goed. En dat haar vriendin dacht dat ze een geheime aanbidder had, ze moest eens weten. Want diep in mijn hart was ik dat wel. Ik durfde het alleen misschien niet zelf toe te geven. Ik had vanaf het begin gedacht dat ik het eigenlijk vriendschappelijk bedoelde, maar nu een maand later, nu ik met haar die brieven schreef kon ik het niet meer verbergen voor mezelf. Ik had wel gevoelens. Voor America..

Lieve America,

Ik hoop nog steeds dat het niks ernstigs is, je moet echt beter worden, je mag niet zo ziek blijven.
Ik snap je ongeduld, maar je beschreef het zo grappig. Ik ben gewoon bang dat als ik laat weten wie ik ben je niet meer wil schrijven. En dat zegt een jongen.. Het spijt me, over een aantal weken kom je het te weten.
Heel veel sterkte voor nu, en veel succes met al je schoolwerk!

Ik laat deze brief nu over de oceaan vliegen naar jou,
.........X

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:

Ondertussen was het weer een tijdje verder en Lyz was steeds weer opnieuw hier voor me, dat ik zo'n goede vriendin had. Ondertussen bracht ze me bij dat er een uitwisselingsproject was waar aan Elena mee deed, ze zou weg gaan naar een ander land. Gelukkig, dan waren ze op school even van haar af, maar ocharmen die anderen, het is zo'n kreng! Naar onze school zouden er ook anderen naartoe komen. "Ik wou dat mam zich daar ook voor open stelde, maar ze denkt precies alsof ik die mensen er uit zou blaffen. Lijk ik dan op een hond?" grinnik ik dan zacht. "Euh, een inie minie beetje?" grinnikte ze dan en ik gaf haar zacht een klap tegen haar arm. "En bedankt." zei ik dan en ze schoot in de lach.
"Ik heb trouwens wat voor mijn lieve hond." grinnikte ze dan en ik stak mijn tong uit. "Je geheime aanbidder heeft weer geschreven denk ik." zei ze dan en gaf me de brief, zoals altijd mooi onaangeraakt. Ik glimlach zwak en begin het meteen te lezen. De persoon wil dat ik beter wordt, en blijkbaar vond die me grappig.
En het was bovenal een hij! Ik begon te blozen en Lyz merkte het. "Het is een jongen!" riep ze uit en giechelde en ik maande haar aan tot stilte. "SSt Lyz, als mam en pap dit horen krijg ik een kruisverhoor!" zei ik dan en ze moest lachen. "Ik hoop voor jou dat het een knappe dolverliefde jongen is." grinnikte ze dan even en ik las de laatste zin dan. "Hij komt van aan de andere kant van de oceaan." zei ik dan en ik keek verbaasd op. "Oeh spannend." zei ze dan.
Die avond schreef ik meteen terug.

Lieve jongen-zonder-naam,

Ik hoop het zelf ook, maar aangezien ik niet lijk beter te worden vrees ik van wel. Ik wil beter worden maar het lijkt gewoon niet te lukken en geef langzaam de hoop op dat het beter gaat worden ooit.
Was ik grappig dan? Waarom zou ik niet meer willen schrijven? Ik wou dat ik je kon zien.
Bedankt, het betekend veel voor me dat je zo veel om me lijkt te geven. Ik doe mijn best.

Dan zal mijn brief ook over de oceaan vliegen, via een vliegtuig dan want hij heeft geen vleugels.

Liefs, America.

Ik was opgelucht toen ie opgestuurd werd en probeerde me voor de rest gewoon te rusten.

Account verwijderd

schreef:
Voor het eerst leken de dagen juist sneller te gaan. Over 2,5 weken zouden we naar Canada gaan. Zou ik naar Canada gaan om precies te zijn. Vorig jaar, toen ik me had opgegeven, had ik niet kunnen bedenken dat er nu, al ver na de zomervakantie nog een reden zou zijn dat ik naar Canada wilde. Maar natuurlijk wilde ik ook nog heel graag naar Canada om het land, het lijkt me geweldig om daar te wonen. Zo'n mooie omgeving! Maar nu het dichterbij zat te komen begon ik na te denken over wat ik de anderen zal vertellen. Als ik America hopelijk een keer zou ontmoeten. Maar eigenlijk maakt het niet uit. Ik wou het graag en dat was en is mijn beslissing. Ik maakte me nog wel erg veel zorgen om haar gezondheid. Zou ik haar dan wel kunnen ontmoeten als ik in Canada was?

Ik nam altijd even een momentje om de brieven van America te lezen. Want het was best speciaal dat je met iemand schreef die zo veel verder weg woonde. Weer kreeg ik een glimlach op mijn gezicht toen ik de brief las. Een gedeelte dan, want haar gezondheid, daar voelde ik me rot over. En diezelfde avond nog schreef ik een brief terug:

Lieve America,

Je mag nooit de hoop opgeven. Blijf doorvechten, alsjeblieft! Ik weet dat je het kunt. Ik wou dat ik je ergens mee kon helpen.
Ja, je bent grappig, ook al ben je zo ziek en maakt het bericht dat het niet goed gaat me verdrietig, je bent alsnog grappig. En dat bedoel ik positief hoor.
Het doet me goed dat je zegt dat het veel voor je betekend. Voor mij beteken je veel, geloof me.

Mijn brief vliegt nog een keer over de oceaan, en over een poosje vlieg ik mee..

Liefs, (volgens jou) de jongen zonder naam

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
De dagen leken niet echt veel maar toch iets sneller te gaan. Ik wist niet waarom, maar het was wel zo. Lyz bleef me helpen maar even leek het alsof ik een herval had, ik begon erger te hoesten en ik was blij toen die bui over was, mam was erg bezorgd maar ik verzekerde haar dat Lyz binnen mocht dus liet ze haar binnen in mijn kamer en werkten we weer voor school.
Na een paar dagen bracht ze me weer een brief mee. "Je geheime aanbidder weer, vraag om zijn nummer." grinnikte ze dan. "Hmm moest hij nu naar hier komen en je kussen." begon ze dan maar ik onderbrak haar door mijn blos. "Oeh Mer is verliefd!!!!" schreeuwde ze en ik keek haar waarschuwend aan. Ik begon te lezen en het deed me veel zo lief als dat hij zo veel om me gaf. Hij vond me grappig.
Die avond schreef ik weer terug.

Lieve jongen-met-naam dan,

Ik word precies echt niet beter, het ging zelfs even slechter, nu is het wel rustiger maar ik weet het gewoon niet. Waarschijnlijk kan je niet veel doen nee.
Het is fijn om te horen dat ik grappig ben dan. Het is echt fijn dat je zo veel om me geeft.
Natuurlijk betekend dat heel veel voor me. Je bent erg lief.

Dan hoop ik dat mijn brief niet te laat overvliegt.

Liefs, America

Dan ging ie weer de post op.

Account verwijderd

schreef:
Het was nu weer 1,5 week later en als ik nu nog een brief zou versturen zou die misschien aankomen als ik in Canada was. Of een paar dagen daarvoor maar dan kon ik niet meer terugschrijven. Dat zou betekenen dat het mijn laatste brief was voor Canada. Iedereen op school, degenen die meegingen, waren erg opgewonden over het feit dat we over een week vertrokken. Mijn vader en moeder en mijn broer zouden me 3 weken moeten missen. 3 weken, het lijkt misschien weinig, of juist veel. Ik weet het niet. Zonder familie is het aardig lang, ik ga ze echt missen. Maar het is wel een droom die uitkomt om naar Canada te gaan. Hij staat al sinds de basisschool op mijn lijstje van landen waar ik ooit naar toe zou willen gaan. Dave was misschien nog wel een beetje jaloers, maar natuurlijk gunde hij het me ook.

Vandaag nam ik er de tijd voor om de brief te schrijven. Want ik had geen idee of we hierna nog verder zouden schrijven. Het was mijn laatste brief, zou zij er nog 1 terug schrijven? Waarschijnlijk zou die dan niet meer aankomen.

Lieve, lieve America

Over een week vertrek ik, en ik vond dat je dat even moest weten. Naar de andere kant van de oceaan. Ik hoop je daar te zien. Ik doe mijn best om je te zien. Dan zul je zien wie ik ben. En hopelijk ben je me nog niet vergeten. We hebben elkaar zo kort gezien maar voor mij voelde het al vanaf de eerste zin vertrouwd. Je maakte iets in me los, iets wat ik bij niemand anders voel. En ook al is het niet wederzijds, ik wou je dat graag vertellen.

Zou dit de laatste keer zijn dat mijn brief over de oceaan zou vliegen?

Liefs - De-jongen-met-nu-nog-geen-naam

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Een weekje later zat ik rechtop in bed, ik mocht in rustige momenten even rondstappen nu en dat deed me goed, zeker na de hele tijd in bed te moeten zitten. Als ik leerde was het wel in bed, ik had warmte nodig en rust. Nu zat ik even weer in bed aan het studeren wanneer Lyz binnen kwam met een brief die ik meteen las. Hij kwam naar hier? Naar Canada? Was dat wat hij bedoelde. Maar hoe kon hij weten of we elkaar zouden zien? Ik zat hier in mijn kamer en kwam bijna niet buiten, om niet te zeggen helemaal niet.
Ik liet het Lyz lezen en ze begon te grinniken. "Ik denk dat hij naar Canada komt, je stiekeme aanbidder." zei ze dan en ik bloosde, maar dat zou hem helemaal niets opleveren, ik wou hem zien. "Ik wou dat ik hem kon zien." zei ik dan en ze knikte. "Ik wil meneertje geheime aanbidder ook wel eens zien." zei ze dan en ik grinnikte even zacht. "Hey is mijn geheime aanbidder niet." zei ik dan blozend. "Oh nee?" grinnikte ze dan.
Alleen wist ik dat ik hem nu beter niet kon terug sturen en liet het dan ook maar maar ik wou hem iets kunnen sturen, wie weet belandde hij aan de andere kant van Canada, als hij al naar Canada zou komen, dat was ook niet erg duidelijk voor mij.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
ik moet nu overschakelen naar gsm dus zal het alleen kunnen lezen

Account verwijderd

schreef:
Een week later stond ik op de luchthaven. Ik nam afscheid van mijn vader, moeder en mijn broer. Het was maar voor 3 weken maar eigenlijk was ik nog nooit zo lang weggeweest. Ik gaf ze alle drie een omhelzing en ze wensten me een fijne tijd toe. Toen we bijna weggingen tikte Dave me nog even op de schouder. "En doe de groeten aan dat vriendinnetje van je." Ik kon het niet laten om te lachen. "Dat is ze niet, maar als ik haar zie doe ik haar de groeten."

We zaten in het vliegtuig met alle mensen naast en achter elkaar. Het was erg gezellig en we hadden veel lol met elkaar. De uren gingen aardig snel. Tot de lichten uitgingen en het 'sleep-time" was. En dat had ik weer, ik heb de hele nacht wakker gelegen tot ongeveer 7 uur, onze tijd. Ik had alle tijd om na te denken en dat deed ik ook volop. Bijna iedereen was in slaap gevallen, een paar waren nog wakker maar zaten een aantal rijen achter mij. Toen ik zag dat ik normaal al moest opstaan liet ik me nog verder zakken in de stoel. Ik probeerde mijn ogen voor de zoveelste keer weer dicht te doen en ik liet alles gaan. Mijn gedachten gingen naar thuis, naar deze bijzondere reis, de watervallen van Canada maar vooral naar America. Over een paar uur was ik in Canada. Misschien duurde het nog een week voordat ik haar zag, ik wou eigenlijk niet terug voordat ik haar had gezien. En met dat doel in mijn hoofd viel ik in slaap.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ts:
Ik doe even Lyz er ook bij

America:

De afgelopen halve week zaten we gewoon op mijn bed. Lyz en ik. Zoals altijd zou ze naar school gaan en notities bijhouden. Dat was echt altijd zo lief van haar dat het gewoon onvoorstelbaar was. Het geen brief krijgen van de jongen nu nog zonder naam vond ik jammer, ook dat ik hem niet terug had kunnen schrijven, het deed me namelijk plezier om dat te doen maar het zou niet aankomen. Dat was me wel duidelijk. Nu zat ik hier alleen en was het bijna gedaan met de schooldag maar ik legde me even want ik was moe en viel na even in slaap.

Lyz:

Alweer een schooldag. Ik miste America wel op school. En het notities bijhouden weegde ook wel op me, daarom dat ik maar een keer notities nam en die kopieerde. Dat was gemakkelijker voor mij. Nu kwamen vandaag de anderen erbij die meededen aan de uitwisseling. Ze hadden overal wel wat plaatsen open gelaten naast de mensen met de beste punten zodat we ze verder konden helpen, en zoals normaal was een van die plekken naast mij. De andere hoorde naast America te zijn maar die hebben ze moeten vervangen. Ik ging zitten op mijn plek net als iedereen en wachtte geduldig op de nieuwe mensen. Toen ook die zaten kwam de leerkracht binnen en zijn blik gleed door de klas en bleef hangen bij mij en dus kwam hij naar me toe. "Gaat het al iets beter met die vriendin, America?" Vroeg hij dan maae ik schudde met een droevige blik van niet. "Ik mis haar hier wel." Zei ik dan, mij deed het niet dat er iemand langs me zat die ik niet kende, een jongen. "Hmm wens haar nog eens veel sterkte en zeg dat ze de hoop niet mag opgeven." Zei hij dan en ik keek hem dankbaar aan en knikte waarna hij vooraan ging staan.

Account verwijderd

schreef:
Jayden: Toen we waren aangekomen op de luchthaven werden we allemaal naar ons gastgezin gebracht. Ik zat in een huis met 2 andere jongens en het gezin was erg aardig. Ik was blij dat we konden slapen en deze nacht kon ik dat eindelijk. Ik sliep aan 1 stuk door. Morgen zouden we naar de school gaan, waar eigenlijk America op school zou moeten zitten. Zou ik iets van haar te weten komen? Ik hoopte het.

We zaten nu in de bus naar school, en ik begon een beetje zenuwachtig te worden. Toen we bij de school waren werden we in verschillende groepjes verdeeld en in een klas ingedeeld voor de komende 3 weken. Ook zouden we naast mensen komen te zitten die er goed voor stonden zodat ze ons konden helpen. We liepen de klas in, ik, een jongen die ik kende en 2 meisjes. Ze liepen met z'n drieën voor mij uit zodat ik wel vooraan moest zitten. Ik kwam naast een meisje te zitten. Ze had een erg vriendelijke uitstraling vond ik, zij zou me vast goed kunnen helpen. Ik wou even hoi zeggen maar ze was in gesprek met een leraar. En opeens hoorde ik haar naam, America. Alles in mijn hoofd stond stil. Heel even maar. Zij was de vriendin van America. En opeens was ik erg blij dat ik naast haar was te komen zitten. Misschien kon zij mij verder helpen. Dat moest wel toch? Ik wou wat tegen haar zeggen maar de leraar begon alweer te praten. De tijd dat hij uitlegde kon ik mijn aandacht er totaal niet bijhouden. Voor hoever dat kon in het Engels. Ik was misschien wel de beste van mijn klas in Engels, maar een lang verhaal achter elkaar verstaan was nu wel wat lastiger.

Toen we eindelijk voor ons zelf mochten werken hield ik even diep adem. Wat als ze naar mijn naam vroeg? De leraar zou dat misschien zeggen. "Ehm, hoe heet je?" vroeg ik maar. Het meisje keek me even aan. "Lyz, en jij?" "Ja nou kijk, jij bent de vriendin van America toch?" "Ik wil liever dat ze mijn naam nog niet weet."Ik keek haar even aan zodat ze door zou hebben wie ik was... Ik nam maar gewoon aan dat ze "de" vriendin van America was.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Lyz:
Plost begon de jongen naast me iets te zeggen. Hij vroeg hoe ik heette en ik keek even wantrouwend op maar ik merkte aan hem dat hij te vertrouwen was. "Lyz, en jij?" zei ik en merkte dat hij zijn naam niet wou zeggen maar eenmaal hij begint over America begint het me een beetje te dagen. Als hij zei dat hij nog niet wist wat zijn naam was trok ik mijn wenkbrauwen op. "Je weet toch wel dat het riskant is om gewoon van mensen aan te nemen dat ze beste vrienden zijn met iemand hé?" plaag ik hem even. "Ben jij misschien jongen zonder naam?" grinnikte ik dan even en keek naar hem.
"Kijk ik kan een geheim houden, maar het kan ook gemakkelijker." grinnikte ik dan zacht. "Ik ga na de lessen naar haar toe." zei ik dan zacht en gaf hem een knipoog. Als de les gedaan was stond ik op en pakte mijn spullen in en keek naar hem. "Wil je een rondleiding of hou je van doolhoven, in het laatste geval raad ik je aan om alleen door de school te navigeren." grinnikte ik even. "Trouwens heb jij nogal geluk dat ik de beste vriendin van America ben." lachtte ik zacht. "Kom mee." zei ik en trek hem mee en onderweg vroeg ik hem er alles over. "Nou, vertel, hoe ben je haar tegen gekomen?" vroeg ik nieuwsgierig. "Ik wil er echt gewoon alles over weten." greens ik even en tegen het einde van de lessen wist ik al een heel deel waardoor ik helemaal blij was geworden. America zou di vast geweldig vinden! Haar stiekeme crush is gewoon hier!!!

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Lyz was gelijk enthousiast, wat ik wel leuk vond. Ze liet me de hele school zien en tussen de lessen door vroeg ze me alles wat ze maar over me kon weten. En dan overdreef ik niet.. Maar ja, ik vond het ook wel grappig. Maar toen we bij de laatste les kwamen werd ik zenuwachtig. Zo meteen zouden we naar huis moeten. Zou ik met Lyz meegaan? Naar America? Misschien moest ik dat wel doen, dit was een kans die ik moest pakken. Ik zou het wel even moeten regelen met mijn gastgezin denk ik, hopelijk viel dat uit te leggen. Toen de laatste les was afgelopen vroeg Lyz of meeging. Ik twijfelde nog even, was ik er al wel klaar voor? Maar ik wou niets liever dan haar zien. Ik knikte. "Ik ga mee, maar ik ga niet gelijk mee naar binnen, vind je dat goed?" "Kan ze eigenlijk wel even naar buiten?."" Ik wil in haar in ieder geval niet gelijk lastigvallen.: Ik glimlachte lichtjes naar Lyz. En samen gingen we naar America's huis, nadat ik wat geregeld had met de mensen die ook mee waren op uitwisseling.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Lyz:
"Ben je bang ofzo?" grinnik ik dan als we voor America's huis stonden. Ik belde aan en de moeder deed open. "Hey Mae." zei ik, zo mocht ik haar noemen, dat was omdat America en ik al zo lang vriendinnen waren. "Ah kom binnen, wie heb je mee gebracht?" vroeg ze dan maar ik deed teken dat we stiller moesten praten. "Ze mag het nog niet weten maar ik weet gewoon dat ze dit geweldig gaat vinden." zei ik met een blik die voor ons veel betekenend was. "Is ze op haar kamer?" vroeg ik en ze knikte. "Maar ze is wat aan het rusten maar ga maar." zei ze dan en ik trok hem mee de trappen op en deed teken dat hij stilletjes moest zijn en we stopten voor haar deur en ik zag haar slapen. Ik keek naar hem. "Jij blijft even hier, ik ga haar wakker maken en zal zeggen als je kan komen." grinnikte ik fluisterend. Ik gaf hem een knipoog en deed teken dat hij zich achter de muur naast haar deur kon verstoppen want anders had America het meteen al gezien. Ik ging dan op het bed zitten naast haar. "Mer. Wakker worden." zei ik zacht. "Jayden." hoorde ik haar over haar lippen fluisteren in een zucht. Ik grinnikte zacht, ze droomde over hem! "Mer, er is een knappe jongen hier die je wilt zoenen!" zei ik dan wat luider en meteen werd ze wakker. "Zo krijg ik dus je aandacht!" grinnikte ik dan.

America:
In mijn droom sprak ik met Jayden, alleen langer dan in het echt was gebeurd. Ik hoorde iets wat op de stem leek van Lyz maar had nog geen zin om wakker te worden en boog over naar hem maar juist toen onze lippen elkaar net raakten hoorde ik Lyz echt en schoot ik waker. Als ze dat dan zegt por ik haar en grinnik zachtjes. "Lekker gedroomd?" vroeg Lyz en ik bloosde even. "Moet je me echt wakker maken door te zeggen dat er een knappe jongen is?" vroeg ik dan zachtjes lachend en kuchte even kort. "Wel, nee maar ik heb dit keer geen zin om te studeren en jij zo ook niet meer." zei ze dan lachend en ik keek haar verbaasd aan. "Kom maar!" zei ze naar de deur. "Wat bedoel je?" vroeg ik verbaasd aan haar tot ik het zag en mijn ogen niet kon geloven.

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Ik was nog nooit zo gespannen geweest. Het was misschien niet zo 'stoer' maar op dit moment hoefde ik dat niet te zijn. Lyz liep de kamer in van America. Toen Lyz zei dat er een knappe jongen was die haar wou zoenen bloosde ik even. Tuurlijk had ik gevoelens voor haar, maar ik was hier ook omdat ik wou vragen hoe het ging, en omdat ik haar misschien kon helpen doordat ik hier was. Ik wou haar gewoon een knuffel geven en zeggen dat het allemaal wel goed kwam. Maar op het moment dat America wakker werd, ik haar stem hoorde stond ik stil. Een paar seconden later had iets in mij de moed om door de deur, haar kamer binnen te lopen. En toen zag ik haar staan, ze was zo mooi. Ze zag er misschien wat anders uit doordat ze zo ziek was maar ze was prachtig. En toen onze ogen contact maakten voelde het als een magisch moment.. Ik wou haar nu in de armen vallen, want hier had ik zo lang opgewacht. Maar mijn voeten wouden niet vooruit. Verbijsterd van dit moment.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
Ik keek naar hem, het was Jayden! Maar... Hoe? Ik keek even vanuit mijn ooghoek naar Lyz die stond te grijnzen. Ik keek weer naar Jayden. "Jayden." zei ik zacht omdat ik amper iets uit mijn keel kreeg nu. Ik bloosde even maar ik herstelde me en kreeg mijn normale kleur weer. Het was even raar omdat ik net over hem had gedroomd. Lyz keek me veelbetekenend aan. Vragen waren voor zo. Ik stond op uit bed en ging naar hem toe. "Jayden." zei ik blij en omhelsde hem in een knuffel. Ik wist even niet wat ik moest zeggen maar misschien was het beter dat ik ook even niets zei. Het was gewoon fijn zoals het nu was. "Ik heb je gemist." kreeg ik er na een tijdje uit en voelde me meteen stom maar het was ook gewoon waar.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld