ORPG - Marlon - Forum - Virtual Popstar

katnissx schreef:
Tyler
Deze week gaat slecht met me. Ik heb een blessure, en niet een beetje zelfs. Een spierscheur, een paar maand uit en ik ben juist kapitein. Ja, in school gaat het wel nog wat, maar met mijn blessure is alles stom, ik mag zelfs niet meedoen met gym. Mijn spier is gescheurd in mijn kuit, dus ik kan echt niets doen. Ik haar dit, ik wil gaan trainen, maar dat kan dus niet. Ik kijk naar de tv, ik kijk staar er eigenlijk naar. Ik had vandaag de helft geen les. Vooral omdat ik zo naar de dokter moet ervoor. Ik denk dan even aan Loïs. Wat stel ik me aan eigenlijk, ik lig te zagen om een spierscheur en zei heeft een tumor. Ik stel me zo hard aan.

Aiden komt dan naar binnen. Hij heeft een brief mee. Ik glimlach dan en zet de tv uit. 'En hoe gaat het?', vraagt hij dan ik kijk naar mijn kuit. 'Gaat wel in vergelijking met Loïs,' zeg ik dan tegen hem. We praten nig wat en ik maak de brief nog niet open, dat doe ik wel als ik alleen ben. Wanneer Aiden dan weg is glimlach ik naar de brief. Ik open hem en begin te lezen. Ik glimlach tijdens het lezen. Het helpt haar deze brieven, dat maakt me blij. Tuurlijk gaat ze me ooit eens ontmoeten, maar wel later. Ik grinnik als ik dat lees over een tip, dat kan ik wel doen ja. Als ik dan dat laatste lees slik ik, ja, dat van mijn vorige brief. Dan neem ik pen en papier en ik schrijf terug.

Liefste Loïs,

Helpen deze brieven je zo hard? Ik ben ontzettend blij ermee dat ze je helpen, het maakt mij ook allemaal blij als ik je schrijf en als ik de brieven van je lees. Ja, je gaat me ooit ontmoeten, maar alles op zijn tijd Loïs. Een hint, we hadden een super goede band op vakantie, dat is al genoeg gezegd. Nog een fijne dag vandaag? Nee eigenlijk niet, het is niets in vergelijking met het jouwe, maar ik heb een spierscheur, ik lig voor een paar maanden out. Ik kan helemaal niets meer doen op de training. Maar genoeg gezegd van mij. Ik stel me aan ten opzichte van jou. Hoe was jouw week nu eigenlijk?

Veel Liefs.

schreef:
En weer gingen er dagen voorbij. En geloof me, in heel mijn leven zijn de dagen nog nooit zo langzaam gegaan. Het is zo saai als je dagenlang op de bank en in bed moet liggen. Als ik nu de hele dag in bed kon slapen gingen de dagen sneller voorbij. Maar als ik te lang sliep moet ik wakker worden voor mijn medicijnen en daardoor kan ik niet meer slapen. Ik heb deze dagen veel op internet gezocht naar dingen waarmee ik me kon vermaken. Nieuwe hobby's gezocht. Het enige wat me een beetje aansprak was tekenen. En daar ben ik de dagen mee gaan vullen. En ik zag nu al vooruitgang met mijn vorige tekeningen. Ik vond het erg leuk en je kon er lang mee bezig zijn.

Deze keer hoorde ik zelf dat er post door de brievenbus kwam. En het kon goed zijn dat het van hem was. Want het was nu een aantal dagen geleden. Ik probeerde mijn bed uit te komen en liep naar beneden. Een beetje te snel want ik merkte dat ik alweer pijn in mijn rug kreeg. Ik pakte de post van de mat en ik werd weer blij toen er een brief van hem tussen zat. Ik pakte de brief en liep weer rustig naar boven. Ik was benieuwd wat hij nu weer had geschreven. Ik las de brief en gelijk, alsof dat een soort knop in mijn hoofd was kwamen er allemaal gedachten op. Een goede band op vakantie? Dus toch.. Het was één van de jongens van vakantie en stiekem hoopte ik daar al op. Maar er waren ook best veel jongens waarmee ik een redelijk goede band mee had op vakantie. En daarmee was ik er dus nog niet helemaal achter wie de jongen was. Zou het Tyler zijn? Of misschien Jason? of?.. Ik kreeg er een beetje een raar gevoel van in mijn buik. Er was één iemand van hun die mij niet uit zijn gedachten kon houden. Gek was dat eigenlijk, zouden ze dan echt verliefd op mij zijn? Het was niet dat ik na de vakantie echt verliefd op iemand was maar het was wel zo dat dat misschien zou kunnen komen als ik sommige jongens vaker zou zien. Dat dacht ik tenminste, want uit sommige vriendschappen kon immers liefde ontstaan?

Ik begon eigenlijk gelijk aan een brief terug:

Lieve -Jongen-zonder-naam-

Ja, nu nog steeds als ik ze aan het teruglezen ben maakt het me gewoon heel eventjes echt blij. Ik weet het, alles op zijn tijd. Maar ik ben nu eenmaal een nieuwsgierig persoon. Je hint zette me trouwens aan het denken. Ik ben stiekem wel blij dat het iemand is waar ik een goede band mee had. Zeker de jongens van vakantie. Maar ik had elke vakantie een best grote vriendengroep met ook een aantal jongens en nu weet ik het nog steeds niet zeker. Maar je hint zette me aan het denken in de goede richting!
Wat rot trouwens dat je nu niks meer kan doen. Zeker omdat je het zo graag doet! En nee, je hoeft niet te zeggen dat je je aanstelt. Ik snap best dat je er van baalt.
Mijn week was vooral saai. Echt heel saai. Ook al is school soms echt verschrikkelijk, je mag blij wezen dat je naar school kan. Het is nog verschrikkelijker om dag in dag uit op bed te liggen. Gelukkig vul ik mijn tijd nu een beetje met tekenen, dat vind ik erg leuk om te doen. En dan word de dag toch iets minder saai als ik wel energie heb.
Veel succes deze dagen nog op school! En als je toetsen hebt: You can do it!

Liefs Loïs