Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
Labyrinthine schreef:
Ik blijf aan de rand van het bed zitten en probeer een zo groot mogelijk afstand tussen ons te bewaren. De muffe geur doet mij denken aan de dekens die ik in mijn cel had liggen. Het doet mij denken aan de nare tijd waarin ik heb gezeten, en om wat? De woede op de leiders die daarboven nog zitten begint weer in mij te broeien. Toch moet ik mijzelf onder controle houden, ik kan hier niet zomaar tegen iemand uit vallen die mij zojuist heeft gered. Al vraag ik mij nog steeds af waarom en wat er voor haar inzit. Wanneer die grounders erachter komen loopt ze vast een groot gevaar. Maar dat interesseert mij niet zo veel, ik geef niet om een vreemde die meent mijn leven te redden. Ik geef om mijn vrienden die nog bij de Ark zijn en die mijn hulp nodig hebben.
Ik moet even lachen wanneer zij begint over een geschenk van God. Wij zijn wel de laatste die en geschenk zijn. Daarboven werden wij gezien als criminelen en waren ze van plan de lucht uit onze longen te zuigen. In plaats daarvan hebben zij ons naar de aarde gestuurd, met een groot risico op de dood. Dat kan niet anders. Zij hadden niet kunnen voorspellen dat de straling nu toch al zoveel geminderd was dat wij er wel zouden kunnen overleven. En daarnaast is het nog maar de vraag of het écht te overleven is, met de vijand om onze hoek.
Wanneer ik wil beginnen over waar wij echt vandaan komen en wat wij hier doen, begint zij over een wond. Fronsend kijk ik even naar beneden en dan zie ik inderdaad een wond die hevig aan het bloeden is. Ik trek mijn shirt uit de wond, waardoor er een stuk vel los raakt en meegetrokken wordt. Ik bijt mijn tanden op elkaar, maar geef geen kreet. Argwanend kijk ik naar het blad en pak hem dan aan. "Wat is het?" vraag ik terwijl ik het aandachtig bekijk. Wij hebben wel informatie gekregen over planten die je leven zouden kunnen redden, of je juist de dood in zou kunnen jagen. Maar het leek niet belangrijk te zijn, dus waarom zou ook maar iemand enige aandacht besteden aan die vent die daar de aandacht probeerde te trekken? Ik weet nog wel dat hij de laatste les de aandacht echt wilde trekken. Dat eindigde met Murphy die door de ruimte werd geslingerd en die vent kreeg een balk op zijn kop. Ik weet zijn naam niet eens meer, maar ik weet wel dat ik misschien wat beter op had moeten letten. Aardkunde. Nu weet ik ook wel waarom wij daar les in kregen.
@Forever21
Ik blijf aan de rand van het bed zitten en probeer een zo groot mogelijk afstand tussen ons te bewaren. De muffe geur doet mij denken aan de dekens die ik in mijn cel had liggen. Het doet mij denken aan de nare tijd waarin ik heb gezeten, en om wat? De woede op de leiders die daarboven nog zitten begint weer in mij te broeien. Toch moet ik mijzelf onder controle houden, ik kan hier niet zomaar tegen iemand uit vallen die mij zojuist heeft gered. Al vraag ik mij nog steeds af waarom en wat er voor haar inzit. Wanneer die grounders erachter komen loopt ze vast een groot gevaar. Maar dat interesseert mij niet zo veel, ik geef niet om een vreemde die meent mijn leven te redden. Ik geef om mijn vrienden die nog bij de Ark zijn en die mijn hulp nodig hebben.
Ik moet even lachen wanneer zij begint over een geschenk van God. Wij zijn wel de laatste die en geschenk zijn. Daarboven werden wij gezien als criminelen en waren ze van plan de lucht uit onze longen te zuigen. In plaats daarvan hebben zij ons naar de aarde gestuurd, met een groot risico op de dood. Dat kan niet anders. Zij hadden niet kunnen voorspellen dat de straling nu toch al zoveel geminderd was dat wij er wel zouden kunnen overleven. En daarnaast is het nog maar de vraag of het écht te overleven is, met de vijand om onze hoek.
Wanneer ik wil beginnen over waar wij echt vandaan komen en wat wij hier doen, begint zij over een wond. Fronsend kijk ik even naar beneden en dan zie ik inderdaad een wond die hevig aan het bloeden is. Ik trek mijn shirt uit de wond, waardoor er een stuk vel los raakt en meegetrokken wordt. Ik bijt mijn tanden op elkaar, maar geef geen kreet. Argwanend kijk ik naar het blad en pak hem dan aan. "Wat is het?" vraag ik terwijl ik het aandachtig bekijk. Wij hebben wel informatie gekregen over planten die je leven zouden kunnen redden, of je juist de dood in zou kunnen jagen. Maar het leek niet belangrijk te zijn, dus waarom zou ook maar iemand enige aandacht besteden aan die vent die daar de aandacht probeerde te trekken? Ik weet nog wel dat hij de laatste les de aandacht echt wilde trekken. Dat eindigde met Murphy die door de ruimte werd geslingerd en die vent kreeg een balk op zijn kop. Ik weet zijn naam niet eens meer, maar ik weet wel dat ik misschien wat beter op had moeten letten. Aardkunde. Nu weet ik ook wel waarom wij daar les in kregen.
@Forever21
21