Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.
Labyrinthine schreef:
Malia Parkinson
Na een tijdje zie ik Luna van de trap af lopen. Het is dat ik haar goed ken en zij mijn enige vriendin is dat het mij opvalt, maar andere zullen het niet opvallen, hoe zij over de trap beweegt en zich door de menigte weet te wurmen. Ze lijkt bijna onzichtbaar en je zou haar echt niet snel opmerken. Wanneer ze bij de uitgang is kijkt zij mij plots heel direct aan en wenkt mij voorzichtig. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk even om mij heen. Er is niemand die op mij let, dus ik sta gapend op en doe alsof ik een boek op een van de tafels leg. Dan probeer ik mij ook zo onzichtbaar mogelijk naar de deur toe te werken en verdwijnen wij samen naar buiten.
Fronsend kijk ik haar na terwijl zij met geluidloze stappen door het kasteel wandelt. "Luna, wat is er?" vraag ik wanneer we al tien minuten zwijgend naast elkaar lopen. Ze haal haar schouders op en gaat door met het neuriën van een voor mij onbekend lied. We komen uit bij een van de gangen die prachtig uitzicht biedt op de omgeving van het kasteel. Door de gaten in de muren is het hier nog frisser dan elders. Ze gaat in een van de gaten zitten en bungelt met haar benen aan de buitenkant van het kasteel. "Luna?" Geschrokken sprint ik op haar af, maar ze lacht alleen maar. "Maak je maar geen zorgen, ik zal geen gekke dingen doen. Jij bent juist degene die gekke dingen gaat doen," zegt ze met haar zachte stem. Ik kijk haar niet begrijpend aan. Dan klopt zij op een van de openingen naast haar en dus neem ik daaruit op dat ik daar moet plaatsnemen. Zodra ik zit blijft het nog een lange tijd stil.
"We weten allemaal dat er een oorlog aan zit te komen, de vraag is alleen wanneer. Er zullen dan keuzes gemaakt moeten worden voor wie je vechten zal. Jij zal een hele andere kant kiezen dan je daarvoor zal denken," zegt Luna dan. Ik schraap mijn keel even en wil vragen wat zij hier precies mee bedoeld, maar dan val ik stil. Ze weet van de brief, dat kan haast niet anders. Ik slik moeizaam en voel voorzichtig aan mijn zak, hij zit er nog steeds. Maar ze kunnen toch niet geloven dat ik écht voor de Heer zal gaan strijden? Ik schud mijn hoofd en schrik bijna zelf van die gedachten. "Je vergist je Luna, dat zal ik nooit doen," zeg ik daarom. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. "Je houd nu alleen jezelf voor de gek." Daarna springt ze soepel weer het kasteel in en verdwijnt ze uit mijn zicht.
Draco Malfoy
Het duurt niet lang of we komen wéér iemand tegen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar wanneer hij zulke opmerkingen maakt voel ik het bloed in mij koken. Het liefst zou ik zijn huid vol willen schelden, maar ik houd mij in. Pansy weet al met hem af te rekenen, wat mij lichtelijk verbaasd. "Ik had geen idee dat je dat kon," zeg ik nadat de jongen al is verdwenen.
@Orpgaccountxx
Malia Parkinson
Na een tijdje zie ik Luna van de trap af lopen. Het is dat ik haar goed ken en zij mijn enige vriendin is dat het mij opvalt, maar andere zullen het niet opvallen, hoe zij over de trap beweegt en zich door de menigte weet te wurmen. Ze lijkt bijna onzichtbaar en je zou haar echt niet snel opmerken. Wanneer ze bij de uitgang is kijkt zij mij plots heel direct aan en wenkt mij voorzichtig. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk even om mij heen. Er is niemand die op mij let, dus ik sta gapend op en doe alsof ik een boek op een van de tafels leg. Dan probeer ik mij ook zo onzichtbaar mogelijk naar de deur toe te werken en verdwijnen wij samen naar buiten.
Fronsend kijk ik haar na terwijl zij met geluidloze stappen door het kasteel wandelt. "Luna, wat is er?" vraag ik wanneer we al tien minuten zwijgend naast elkaar lopen. Ze haal haar schouders op en gaat door met het neuriën van een voor mij onbekend lied. We komen uit bij een van de gangen die prachtig uitzicht biedt op de omgeving van het kasteel. Door de gaten in de muren is het hier nog frisser dan elders. Ze gaat in een van de gaten zitten en bungelt met haar benen aan de buitenkant van het kasteel. "Luna?" Geschrokken sprint ik op haar af, maar ze lacht alleen maar. "Maak je maar geen zorgen, ik zal geen gekke dingen doen. Jij bent juist degene die gekke dingen gaat doen," zegt ze met haar zachte stem. Ik kijk haar niet begrijpend aan. Dan klopt zij op een van de openingen naast haar en dus neem ik daaruit op dat ik daar moet plaatsnemen. Zodra ik zit blijft het nog een lange tijd stil.
"We weten allemaal dat er een oorlog aan zit te komen, de vraag is alleen wanneer. Er zullen dan keuzes gemaakt moeten worden voor wie je vechten zal. Jij zal een hele andere kant kiezen dan je daarvoor zal denken," zegt Luna dan. Ik schraap mijn keel even en wil vragen wat zij hier precies mee bedoeld, maar dan val ik stil. Ze weet van de brief, dat kan haast niet anders. Ik slik moeizaam en voel voorzichtig aan mijn zak, hij zit er nog steeds. Maar ze kunnen toch niet geloven dat ik écht voor de Heer zal gaan strijden? Ik schud mijn hoofd en schrik bijna zelf van die gedachten. "Je vergist je Luna, dat zal ik nooit doen," zeg ik daarom. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. "Je houd nu alleen jezelf voor de gek." Daarna springt ze soepel weer het kasteel in en verdwijnt ze uit mijn zicht.
Draco Malfoy
Het duurt niet lang of we komen wéér iemand tegen. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar wanneer hij zulke opmerkingen maakt voel ik het bloed in mij koken. Het liefst zou ik zijn huid vol willen schelden, maar ik houd mij in. Pansy weet al met hem af te rekenen, wat mij lichtelijk verbaasd. "Ik had geen idee dat je dat kon," zeg ik nadat de jongen al is verdwenen.
@Orpgaccountxx
21
