Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

8 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ♦ Cheating ♂♀

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Een geheel onverwachtse wending moest ze onder ogen komen. Rylan's gedaante blokkeerde de deuropening waardoor de weg tussen de fitnesszaal en de dameskleedkamer verhinderd werd. Haar tranen werden ruw weggeveegd door haar handpalmen en zo ook het bloed werd deels verwijderd van haar gezicht. Zijn vraag viel te verwachten, evenals de toon die hij liet horen tijdens zijn uitspraak, maar ze kon niet vermijden dat ze zijn 'boosheid' in open armen ontving. Het maakte haar verdrietiger dan ze al was, wederom opgejaagd door de fouten die ze in het verleden had gemaakt. Daarbij kostte het haar ontzettend veel moeite om een antwoord te vinden op zijn vraag. Een openbaring van de waarheid was geen optie, maar wat dan wel? Terneergeslagen keek ze roerloos toe hoe een druppel elke keer de kraan verliet. Het duurde mogelijkerwijs tientallen secondes vooraleer ze hem een antwoord had kunnen geven op zijn vraag, namelijk het volgende: ''You shouldn't be here. Bridgett is the one who needs your help and attention, just like always.'' Hem nog steeds geen blik gunned, haalde ze haar haren los door ze te verlossen van het zwarte elastiekje. Pas hierna keek ze zijn kant op, hem ietwat feller aangekeken dan normaal. ''Because of you!'' Het voelde alsof haar aderen nauwer werden van een tekort aan zuurstof en ze niet meer terug gingen in de positie waarin ze op dat moment hoorden te staan. Een benauwd gevoel overmachtige haar handelingen, het gevoel hebbende dat haar irrationele gedachtes opstonden uit hun graf. Haar handen trilden, oogcontact probeerde ze zoveel mogelijk te vermijden en stilzitten kon ze niet. Het gezicht werd meerdere malen aangeraakt waarbij haar handen ruw over haar huid gleden, maar het werd direct tot stop gezet toen ze zich realiseerde dat ze niets meer dan een overdreven en onredelijke reactie vertoonde en ze haarzelf compleet voor schut zette. Dit was voor haar de doorslag om impulsief de stilte voor de laatste keer te verbreken. Hierna had ze alles gezegd wat gezegd moest worden. ''Do whatever you want with Bridgett. My presence won't bother you anymore.''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Gosh, why are you acting like this?" mompelde hij geïrriteerd naar aanleiding van haar opmerking. Het gedrag dat Amaryllis de laatste tijd vertoonde irriteerde hem mateloos. Nu de jongedame eindelijk zijn aandacht kreeg, hoewel die eerder negatief was, bleek ze er nog steeds problemen mee te hebben. Terwijl hij moeite deed om zijn leven verder te zetten, over haar heen te komen en gewoonweg gelukkig worden met een andere bloedmooie dame, haalde zijn ex-vriendin nog steeds het bloed onder zijn nagels vandaan. Het geluk bleek hem amper gegund te worden, een feit dat hem diep teleurstelde. Hoe kon Amaryllis zo egoïstisch zijn? Niks van de vervelende situatie tussen hen was zijn schuld. Nee, Amaryllis was de aanstoker van elke ruzie de ze kregen sinds het moment dat zij het met hem uitmaakte. Toch vond ze elke keer weer een manier om de schuld in zijn schoenen te schuiven. Alsof hij de slechterik van het verhaal was.
"Because of me? You're the one who broke up with me, remember?" vertelde hij. Het werd bijna lachwekkend hoe de jongedame overdreef. Haar lichaam liet overduidelijk zien hoe woedend en gefrustreerd ze was, een tafereel dat hem amper deerde. Normaliter had hij het erg gevonden, had hij haar omhelst en toegefluisterd dat alles weer goed zou komen. Haar gekalmeerd totdat haar verhoogde hartslag en oncontroleerbare ademhaling weer normaal werden. Nu daarentegen, gaf hij er amper wat om. Zelfs de drang om haar te kalmeren was nergens te bespeuren, iets dat hij tijdens hun relatie wel keer op keer bezat. Hij zou haar hele gezicht vol gedrukt hebben met kusjes, door haar zachte, rode haren gestreeld, maar nu was alles compleet anders. Hij bleef gewoonweg op dezelfde plaats staan. Wat voor negatieve gevoelens er ook door haar heen gingen, het boeide hem zeer weinig. Amaryllis was onbelangrijk voor hem geworden, tenminste zo liet hij het blijken door zijn houding en woorden, ook al kon hij niet met zekerheid zeggen dat het daadwerkelijk zo was.
"It's recommended you. You have nothing to do with my life anymore," zei Rylan. Ze het had recht niet om zich met zijn leven te bemoeien. Hij wilde met Bridgett zijn en dat hoorde zij te accepteren. Daarnevens moest ze maar wegkijken als ze het beeld van hun samen moeilijk kon waarderen. Hun relatie was afgesloten, verleden tijd, wat er nu allemaal in zijn leven zou komen waren zijn zaken, iets waar Amaryllis haarzelf buiten moest houden.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Because I don't have myself under control when something doesn't go my way. That's why.'' Hem vertellen dat de verbreking niets meer dan een leugen was en ze nog steeds van hem hield, kon ze niet. Ze zou zichzelf er enkel mee voor schuit zetten, omdat ze wist dat ze zowel zwak als kwetsbaar overkwam. Hoe haar moeder haar zodanig wist te manipuleren dat ze haar status wilde veranderen, was weerzinwekkend. Wat moest hij wel niet van haar denken als hij achter de waarheid kwam?
''Quit the whole act, Rylan. We both know you still have feelings for me. Otherwise you wouldn't have come to me while you know your girlfriend needs to see a damn doctor.'' Ze was er vrij zeker van dat hij geen gevoelens had voor Bridgett, in ieder geval niet zulke affecties die hij deelde met Amaryllis. Hoe zij hem kende, was hij allesbehalve het type die zou weglopen na een ongeval met zijn geliefde. Het was niets voor hem om iemand anders zijn aandacht te schenken, zeker niet als 'de dame van zijn leven' net meerdere slagen in het gezicht heeft gekregen en het van noodzaak was om een dokter te bezoeken.
Haar benen werden traagzaam ontdaan van haar onderkledingstuk, onderwijl ze misdroevig de wandtegels bekeek. Haar nonchalante houding werd op dat moment veroorzaakt door de gedachtes die in haar hoofd rond spookten. Herinneringen van het verleden werden naar bovengehaald en hoewel Amaryllis ze toentertijd als vrolijke nagedachtenis sen beschouwde, werd ze er nu somber van. Die tijden waren over en het was maar de vraag of haar toekomst er rooskleurig zou uitzien. Géén Rylan betekende voor haar pure naargeestigheid.
Een memento schoot naar binnen die van toepassing zou kunnen zijn als vervolging van haar uitspraken. Sinds tijden kantelde ze haar hoofd zo dat het bekijken van zijn gelaatsexpressie geen probleem meer vormde. ''You want someone who's able to discuss about life. Who's able to keep a little bit distance between you and herself and who's someone you could talk to. Besides, basic types of girls are not your type. Bridgett doesn't meet those requirements. Stop pretending to be someone you're not.''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Het feit dat ze er moeilijk tegen kon wanneer ze iets niet kreeg dat ze wilde, had hij allang door, hoewel hij die eigenschap amper gemerkt had tijdens hun relatie."Then you should better learn it or something. I'm sorry, but you're not the queen so you can't have everything you want," bracht hij uit, amper nagedacht over het feit dat het zeer grof over kon komen. Desondanks Amaryllis ooit het beste in hem naar boven had gehaald, dreef ze hem nu tot het slechtste. Hij sprak woorden uit waarvan hij nadien vermoedelijk spijt kreeg. Reageerde zich af tegenover haar terwijl wegwandelen en Bridgett ondersteunen nu ze zo zwaar toegetakeld was een veel beter idee was. Toch bleef hij simpelweg staan, haar met niets meer dan respectloosheid bekeken. Waarom zou hij respect moeten vertonen terwijl zij dat ook niet bleek te hebben? Hij moest toegeven dat hij er voor even in had geloofd dat het weer een stom gedoe tussen hen was, dat de breuk tussen hen al snel weer zou veranderen, maar dat deed het niet. Uiteindelijk begon dat vertrouwen gewoonweg te verdwijnen. Hij haalde geen waanbeelden meer in zijn hoofd sinds hij wist dat het onnuttig was.
"I actually don't, Amaryllis. You mean nothing to me anymore," vertelde Rylan. De woorden die hij uitsprak waren gelogen. Amaryllis betekende nog wel wat voor hem, alhoewel hij dat momenteel het liefst niet deed. Hij wilde haar uit zijn hoofd verbannen en de enige manier die hij kon bedenken om het te laten slagen was afleiding zoeken bij een ander. Hij vond Bridgett daadwerkelijk aantrekkelijk en een fijn persoon om mee om te gaan. Hij amuseerde zich in haar bijzijn en eigenlijk was het een succesvolle manier om zijn ex-vriendin voor even te vergeten. "People change, Amaryllis, and so do I. Or maybe I lied to you? I like her and who she is and there's nothing you can change about it," zei hij. Rylan kon als de dag van gister herinneren hoe hij haar vertelde wat hij leuk vond aan haar, welke eigenschappen hij zocht in een meisje en die Amaryllis ook bezat. Iets waarvan hij plots spijt kreeg. Het feit dat Bridgett compleet anders was, maakte niet dat hij niks voor haar kon voelen, nietwaar?

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Is it that easy for you to just create feelings for another?’’ Hij liet haar ontsteld staan, enigszins haar gepijnigd door de openbaring van zulke wrede woorden. Ze wist dat het niet waar kon zijn en doch voelde ze een opwelling van verbolgenheid. Het was voor hem zo ongelooflijk makkelijk om haar humeur om te gooien en dat enkel door zulke uitspraken vrij te spreken. Hij, die geen fuck meer om haar gaf? Nooit. ''God, why am I even in love with you?'' murmelde ze binnensmonds, onderwijl ze opstond van het bankje. Haar gestalte werd door haar neergezet vóór de spiegel. De vegen van bloed waren onzienlijk in haar denkbeeld, hoewel de reflectie haar iets anders vertelde. Sporen van donkerrode vloeistof waren zichtbaar in haar façade en haar haren, bij elkaar gebonden door middel van een zwarte elastiek, had een hele warboel gecreëerd; plukjes haar hingen voor haar gezicht en bovenop haar hoofd zaten geen enkele strookjes haar perfect recht. Al met al zag ze er niet uit, doch baarde ze zich geen zorgen. Het was niet alsof ze zich geneerde als ze er één keer niet goed uitzag, terwijl Bridgett daar héél anders over zou denken.
Voorzichtig en traagzaam scheurde ze een stuk papier af van een WC rol. De kraan werd opengezet, het grauwe papier werd voorzichtig natgemaakt en vervolgens wiste ze alle sporen bloed die zich toonbaar hadden gemaakt in haar gelaatsexpressie. Hierna verloste ze haar haren uit de bundel vooraleer ze weer terug durfde te kijken in de spiegel. Haar zwijgzaamheid was van korte duur. Slechts drie seconden duurde het of ze barstte in lachen uit, doende alsof een discussie nooit bestaan had. ''You're such a terrible liar.'' Het vunzige stukje papier gooide ze weg. Daarna richtte ze zich tot Rylan, wiens gedaante zich op dezelfde plek bevond als een minuut geleden. ''Get your shit together and bring her to a bloody hospital. If you really don't give a damn about me, you shouldn't waist your time to set this conversation further. I am not worth your attention, right?''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Yeah, it actually is that easy," bracht hij simpel uit alsof niks hem deerde. Het boeide hem wel, overduidelijk, maar toch probeerde hij het zo goed mogelijk voor zichzelf te houden. Tonen dat er misschien een deel in hem nog steeds van Amaryllis hield zou gewoonweg dom zijn, hem zwak laten lijken. Het was haar keuze geweest hun relatie gedaan te maken en hoe moest dat simpelweg accepteren. Bovendien stond Bridgett te popelen op het moment dat Rylan hetgeen dat ze ook hadden officieel zou maken. Ze gedroegen zich nog niet als een stelletje, maar vrienden konden ze elkaar niet meer noemen. Ze waren overduidelijk meer dan dat. Het werd tijd dat Rylan zijn leven verderzette met iemand anders. Dat hij gelukkig werd met een andere jongedame aan zijn zijde. Hetgeen dat hij met Amaryllis had viel onmogelijk te herstellen. Wilde hij dat zelfs wel? Misschien dacht hij gewoon dat hij nog van haar hield, maar zou het tegenvallen als ze het toch probeerden? "You're right. You're not worth my attention," vertelde hij haar harteloos voordat hij zich omdraaide en de ruimte verliet. Zijn weg gebaand naar de zaal waar Bridgett vermoedelijk op hem zat te wachten met een hulpeloze Joey naast zich. Nooit wist de jongeman hoe hij situaties als deze moest aanpakken. Het was iets typisch voor hem. Hij wilde altijd helpen, al was het niet altijd een even goed idee om hem te laten helpen.
"Rylan?" weerklonk Bridgett's stem zwak en lichtelijk huilerig eenmaal hij dichter bij haar was. De pijn viel van haar gezicht te lezen, een tafereel dat hem een beetje wanhopig maakte. Hij had een hekel aan mensen waar hij om gaf in pijn te zien. "Please take me to the hospital," zei het meisje bijna smekend, iets dat Rylan moeilijk kon weigeren. Ze moest verzorgd worden en meteen ook. Voorzichtig tilde hij haar op. Zijn ene arm plaatste hij in haar rug en de andere achter haar beide knieën, een houding die vermoedelijk het meest comfortabel was. Hij voelde hoe ze haar hoofd een beetje tegen zijn borst liet leunen, haar ogen hield ze gesloten. Op die manier tilde hij haar naar buiten toe zodat hij haar naar het ziekenhuis toe kon brengen.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
En na het uitspreken van die paar pijnlijke vertelsels, verdween hij de fitnesszaal weer in. De woede kookte, geen woord had ze in die paar secondes gezegd. Het zag er naar uit dat haar genade geheel verloren ging toen ze haar rechterhand balde tot een vuist en ze een uithaal deed, maar het glas van de spiegel werd nooit door de intensiteit getroffen. In zekere zin had de ongeplande wending goed uitgepakt. Als de afstand tussen haar knokkels en de spiegel niet meer te vinden was zoals ze dat in eerste instantie gepland had, dan had ze het voor haarzelf enkel moeilijker gemaakt. Desalniettemin evenaarde ze zich als een duffe zwakkeling, die streefde naar negatieve aandacht zoals nooit tevoren.
Stamelend bracht ze haar vingers terug in de houding waarin ze hoorden te staan. Haar handpalm nam grip op de witte wasbak en met grandioze teleurstelling in haar gezichtsuitdrukking, bekeek ze haar zelfbeeld voor een derde keer. Dat haar kennis voor het eerst haar eigen wil overtrof, was het enige lichtpuntje in de geschiedenis van deze dag. Daarnevens zou de 'ruzie' van net tussen Rylan en Amaryllis duidelijkheid moeten brengen, maar ze kon het gewoonweg niet geloven dat het voor hem zo makkelijk was om gevoelens te creëeren voor een ander. Het was nog geen maand uit of hij wilde haar er nu al van overtuigen dat hij een oogje had op Bridgett. Had hij dan überhaupt van haar gehouden zoals zij van hem hield? Mistroostig nam ze afstand van de wasbak waarna ze haar schoenen aantrok. Het was haar bedoeling geweest om weg te lopen zonder haar sportschoenen en al met haar mee te brengen, maar ze kwam niet verder dan het maken van aanstalten toen ze Bridgett en Rylan in het vizier kreeg. Zij, als slachtoffer, in de armen van haar ex waar ze nog zielsveel van hield. De somberheid had zijn dieptepunt bereikt en het duurde dan ook niet lang of ze verliet de kleedruimtes, bang om opnieuw haar controle te verliezen als ze nog langer zou staren dan ze al deed.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Door middel van tegen haar te praten en vragen te stellen, probeerde hij haar bij bewustzijn te houden. Het was het enige dat hij in de tussentijd kon doen. Hulpeloos zat hij er met Bridgett naast zich, wachtend tot Rylan weer terug was om het over te nemen. Dat terwijl hij het liefst naar Amaryllis' welzijn keek dan naar die van de jongedame naast hem. De drang om gewoonweg op te staan om vervolgens een gesprek te voeren met Amaryllis was zeer groot, niet alleen omdat hij haar prettig gezelschap vond, hij wist dat haar wat dwarszat en ze zichzelf niet meer was. Niemand kende haar als een agressief persoon en sinds hij om haar gaf, meer dan hij eigenlijk zou mogen doen. Hij voelde zich nogal ongemakkelijk in de buurt bij huilende meiden, vooral wanneer hij het liefst zo snel mogelijk weg wilde.Enkele woorden sprak hij sussend uit in de hoop daar te kunnen kalmeren. "Don't worry, Rylan will be back after a couple of minutes."

►Verbazingwekkend genoeg wist hij haar te vinden na een wilde gok over haar locatie gewaagd te hebben. Zijn aandacht werd getrokken naar de roodharige jongedame, zittend op een willekeurig bankje in het park. Zijn weg baande hij naar haar toe, plaatsgenomen naast haar gedaante op het verouderde houten bankje. Haar somberheid was niet onopvallend gebleven, tenminste, voor hem viel het zeer sterk op. "Hey, Gingerbread," sprak hij haar aan met een glimlach op zijn gezicht om haar somberheid enigszins weg te laten drijven. Joey zag haar namelijk liever glimlachend, met een vrolijkheid die haar gezicht steeds weer sierde. "How are you?" vervolgde hij zijn woorden met een lichte bezorgde toon in zijn stem. Hij was ervan op de hoogte dat ze een gesprek had gehad met Rylan al was hij onwetend wat er tijdens hun conversatie aanbod was gekomen. Ze hoefde geen dingen te vertellen waar ze geen behoefte tot vertoonde, hij dwong haar nergens toe. Het enige dat hij wilde was de bloedmooie Amaryllis die veel meer dan ongeluk verdiende, opvrolijken.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
De laatste paar dagen verliepen benard. De gevoelens eenzaam- en naargeestigheid waren nauwelijks te harden, want zich afzonderen van de buitenwereld kwam zelden voor. Zelfs haar moeder, een vrouw die dezelfde bloedlijn deelde en haar door en door kende, verbaasde zich over het feit dat ze zo in zichzelf gekeerd was. De discussie en het gevecht, die zich in het verleden hadden afgespeeld, waren de herhaalbeelden in haar gedachtegang. Meerdere malen keerde de geschiedenis terug, geconfronteerd wordende met de verkeerde handelingen die ze destijds maakte.
En hier zat ze dan. De felle stralen van de zon vielen neer op haar huid en zelfs al waren de zonnestralen ongelooflijk heet, kon de hitte naar niet deren. Roerloos zat ze maar voor zich uit te staren, in haarzelf gedoken totdat een bekende stem haar wist te ontwaken uit haar wrede gedachtes. Joey's aanwezigheid deed haar altijd goed. Hem zo zien staan, met een glimlach op zijn licht getinte façade, liet de somberheid in haar voor even vergaan. Hoe hij dat voor mekaar wist te krijgen, was onduidelijk, maar het antwoord op die vraag had ze niet nodig. Ze was zich in ieder geval ervan bewust dat hij één van de weinigen was die haar accepteerde voor hoe ze was en ze dus niet al te gauw vooroordelen van hem te horen kreeg. Met een zwakke glimlach richtte ze zich tot Joey. De neiging was groot om haar armen om hem heen te slaan, terwijl ze geen woord met hem zou uitwisselen, maar ze bleef op afstand en gaf antwoord op zijn vraag. Voornamelijk om de reden dat ze al wel doorhad dat hij haar niet gewoon zag als een 'vriendin' en ze geen verkeerde signalen wilde afgeven. ''I feel awful and defeated,'' murmelde ze en omdat ze het beschouwen van zijn gezicht ongemakkelijk vond, vestigde ze haar blik al gauw weer op de talloze struiken voor haar. Zelfs het binnenhouden van haar tranen kostte moeite, want het liefst barstte ze nu in huilen uit om zo getroost te worden door haar vriend, die ze alles vertellen kon. ''Thank you for visiting me. I could have understand if you didn't want to talk to me anymore.''

''How is Bridgett doing?''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
De glimlach die hij uiteindelijk op haar gezicht wist te toveren, veroorzaakte een trots gevoel. Het maakte haar nog mooier dan ze al was, maar hoe graag hij haar dat wilde zeggen, wist hij dat hij er zijn mond over moest houden. Hij zou haar in een ongemakkelijke positie brengen, haar vermoedelijk zelfs afschrikken terwijl het enkel en alleen uit goede bedoelingen geweest zou zijn. Het liefst wilde hij haar in zijn armen trekken, haar omhelzen tot ze niet anders kon dan haarzelf beter voelen. Hij wilde haar lichaam dicht bij hem hebben, maar hij wist dat het niet kon. Tenminste, nu nog niet. Joey was geen opgever als het ging over het winnen van meiden, vooral als hij de dame zeer graag mocht.
Haar antwoord was nogal voorspelbaar. Joey had een zeer domme vraag gesteld sinds hij door haar slechts éénmaal aan te kijken kon weten hoe ze zich voelde. Een dag die gezellig had moeten worden, was uitgedraaid tot een volledig fiasco, de reden waarom Joey het idee van een relatie binnen een vriendengroep nooit verstandig had gevonden. Hoe dan ook kon hij Rylan zeer goed begrijpen. Geen gevoelens krijgen voor een geweldige jongedame als Amaryllis was gewoonweg onmogelijk. "Do you wanna talk about it? You know I'm always there for you if you need somebody to talk," vertelde hij haar. Ze moest weten dat hij er altijd voor haar wilde zijn, wanneer dan ook. Het feit dat ze het misschien al wist, was geen reden om hem tegen te houden de woorden uit te spreken. Het enige dat hij op dit moment wilde was een goede vriend voor haar zijn. Een luisterend oor dat ze blijkbaar nodig had nu ze zich rot voelde.
"Why shouldn't I talk to you? You've beaten Bridgett, not me and I think you can use some company at this time," merkte hij op. Joey had geen enkele reden om het contact met haar te verbreken, haar grofweg te negeren om wat ze Bridgett had aangedaan. Amaryllis betekende zodanig veel voor hem dat de agressiviteit die ze had vertoond onbelangrijk voor hem was. Ze bezat genoeg goede karaktereigenschappen om het gewoonweg door de vingers te zien. Daarnevens vond hij het anderzijds ook wat hebben, een jongedame met pit.
"She's at the hospital right now and they know what they doing so it will be alright," vertelde hij, al was dat één van de weinige dingen die hij erover wist. Niks had hij van Rylan gehoord sinds ze vertrokken waren, maar in goede handen was ze er zeker. Ze kwam er wel bovenop. "It actually doesn't even matters to me. I'm more worried about you."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''I know I can count on you. It's just ..'' Zijn zorgzaamheid bracht haar in de war. Moest ze het nou wél of niet vertellen dat de verbreking van Rylan en Amaryllis' liefdesverhouding één grote leugen was en ze in wezenlijkheid nog steeds van hem hield en zo ja, hoe moest ze dat duidelijk maken zonder hem al te veel pijn te doen? Een zucht, die haast onverstaanbaar was door de buiten afkomstige geluiden, rolde over haar lippen bij het toekijken van een paar weglopende voorbijganger. Dat Joey te vertrouwen was, was geen geheim meer. Werkelijk alles kon ze hem vertellen, maar zaken over de liefde lagen veel gecompliceerder. Het zat haar dan ook dwars dat hij haar leuker vind dan zou moeten, zelfs al kan ze hem dat niet kwalijk nemen.
''That's great to hear ..'' Enigszins bedaard was ze toen hij haar vertelde dat ze hem alles zeggen kon, maar zijn laatste uitspraak was voor haar omslachtig en gaf een heel andere wending dan gepland was. Haar rust en kalmte ging teniet en de zenuwen begonnen een rol te spelen in haar doen en laten. Slechts een paar woorden waren in staat om haar gehele humeur om te gooien en voor het eerst sinds tijden klapte ze dicht in het bijzijn van de getinte jongeman. Het was allesbehalve haar bedoeling geweest om hem te pijnigen met de waarheid, maar ze wist niets beters. Ze kon de act niet voor altijd doorzetten, doende alsof ze niets doorhad, terwijl ze in werkelijkheid dondersgoed wist dat hij gevoelens voor haar had. Het gevoel dat ze hem bespeelde werd alsmaar groter en dus maakte ze ietwat nerveus openbaar dat hij in haar friendzone stond. ''I don't have feelings for you, Joey, I don't. I've never stopped loving him.'' Hij was haar een blik waardig, want hij verdiende het om na lange tijd weer te worden beschouwd door haar ogen. Al te graag deed ze het niet, want het bleef een ongemakkelijke situatie waar niet alleen zij, maar ook hij in stonden. Desalniettemin was het werpen van een blik het proberen waar en keek ze moeizaam zijn kant weer op. ''I am sorry,'' zei ze oprecht.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
De twijfelachtige toon in haar stem baarde hem zorgen. Had hij wat verkeerds gezegd? Was hij opdringerig? Joey had geen verkeerde intenties. Zijn enige wens wat het opvrolijken van de jongedame naast hem, niets meer dan dat. Hij wilde haar prachtige glimlach kunnen bezichtigen, dat was alles. Dan pas zou hij zich geslaagd voelen. Zijn doel leek langzaam steeds meer onbereikbaar te worden, hij had geen idee wat hij van de situatie moest denken, liet staan hoe hij het voor haar kon verbeteren. De jongeman wilde haar helpen, al was het onduidelijk voor hem hoe hij het voor elkaar zou kunnen krijgen sinds hij niet volledig wist wat haar precies dwars zat.
Hoe zacht ze de woorden ook uitbracht, het kwam zeer hard aan. Joey had ontzettend hard de moeite gedaan om het te verbergen om de vriendschap tussen hun die zeer goed zat niet te verpesten. Hij had veel aan Amaryllis als een gewone vriendin en hij verafschuwde de gevoelens die hij naarmate hij meer tijd had doorgebracht met haar begon te ontwikkelen. Hij wilde het uit zijn hoofd verbannen, maar hij kon het niet helpen. De gevoelens bleven door zijn hoofd spoken, zaten zodanig diep in zijn hart dat het amper mogelijk was ze te verjagen. "I know...," bracht hij uit, zo min mogelijk blijkend hoe hij er toch mee zat, desondanks zijn redelijk harde karakter. Joey kon zeer veel hebben, al was terecht komen in de friendzone niet iets waarop hij stond te wachten. Zijn aanbod tot hulp liep uit tot een afwijzing."But it doesn't mean you can't count on me," ging Joey verder. Hoe pijnlijk het ook was, wilde hij er nog steeds voor hij zijn sinds hij wist dat ze het nodig had. Amaryllis had nood aan iemand die haar graag had zoals ze was, iemand die naar haar wilde luisteren en dat wilde hij, wel uren als dat moest.
Een zwakke glimlach forceerde de jongeman op zijn gelaat, doende alsof haar woorden hem niets uitmaakten. Haar verontschuldig was echter onnodig geweest. Het verzachtte de pijn amper en hij respecteerde haar sowieso. Iedereen had door dat haar hart nog steeds bij Rylan lag, ook al had hij gehoord dat zij diegene was die de relatie stopzette. Het verwarde hem, maar als ze niet dezelfde gevoelens voor hem vertoonde, moest hij zich daarbij neerleggen. "You don't have to apologize, you can't force any feelings," zei Joey.Het laatste wat hij wilde was dat ze zich schuldig voelde, liet staan na alles dat er gebeurd was die dag. Ze verdiende volgens hem meer dan dat. "Just know that you're worth it to be happy 'cause you really are."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Het verbaasde haar enigszins hoe mild hij met haar afwijzing omging. Ze had wel verwacht dat hij dicht zou klappen of gewoonweg uit haar buurt zou lopen, maar hij bleef zitten op het krakkemikkige bankje en zette zijn behulpzame uitspraken verder. Waarom was het zo moeilijk om zelf te bepalen wie je leuk vond en wie niet?
''I cannot describe how much this means to me. Thank you so much, I really appreciate it,'' meende ze, hem al gauw weer aangekeken. ''I don't let your love for me ruin our friendship. You'll get stick to me forever.'' Een korte lach verliet haar mond, al was het uitgekozen moment zeer ongepast en dus vermande ze zich al snel weer. ''And the same goes for you. Trust me when I say you'll find the love of your life very soon, because it isn't that hard for you to find a beautiful girl who's in love with you either. You're handsome, but it is your personality that makes you even more beautiful.'' Haar lippen wilde ze teder op de zijne plaatsen, doende alsof de waarheid nooit aan het licht gekomen was, maar Amaryllis wist dat haar drang tot 'kussen' slechts de pijn zou verzachten en daarnevens zou ze hem in een nog verwarrender situatie brengen. Vanwaar de genegenheid kwam, was onduidelijk. Wellicht had ze in haar gedachtegang zo'n enorme chaos gecreëerd dat haar handelingen niet meer zo eenvoudig en deugdelijk bestuurd werden door het orgaan der gedachten. Wél had ze haarzelf bijgepraat dat gevoelens voor Joey niet bestonden. Hij was charmant en aantrekkelijk, maar hoezeer ze hem ook 'leuk' wilde vinden, over Rylan kon ze zich nooit heen zetten.
De verbinding tussen Joey en Amaryllis' gestaltes bleef ontbreken. Géén handpalm durfde ze ongezien op de zijne te plaatsen, onderwijl de ongemakkelijke sfeer boven hun twee lichamen bleef hangen alsof het nooit was weggeweest. Een zwakke glimlach, dat was alles wat ze vertonen wilde en kon. ''Have you heard something from Rylan? I mean, do you know where I can find him?'' Het was niet haar favoriete gespreksonderwerp, maar ze wilde perse weten waar hij precies uithangt. In geen dagen tijd had ze hem haar excuses aangeboden, terwijl ze dat wel wilde en om eerlijk te zijn wilde ze ook met eigen ogen aanschouwen wat ze had aangericht.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"I can't let you down because you don't have the same feelings for me, that would be very rude of me," sprak hij simpel uit alsof het niks was. Haar laten vallen, gewoonweg omdat ze hem had afgewezen, zou nooit in hem opkomen. Het zou de afwijzing minder pijnlijk maken, dat wel, maar uiteindelijk zou het automatisch verminderen. Misschien wist hij haar zelfs voor zich te winnen door middel van bij haar te zijn en steun aan te bieden? Desondanks ze overduidelijk had uitgesproken dat de gevoelens niet wederzijds waren, had Joey hoop. Hij zou haar alsnog met open armen ontvangen wanneer ze zich bedacht. Vermoedelijk ging het allemaal simpelweg te snel. Het meisje had tijd nodig om over haar laatste relatie heen te komen. "I'm actually a very good friend," vertelde Joey er nog grinnikend achterna om het nogal serieuze onderwerp minder erg te laten overkomen door humor in het spel te gooien, iets dat hij altijd deed wanneer iets tegenzat.
"Forever? That's a really long time, though," bracht hij met een twijfelende toon in zijn stem uit, ook al was het eerder om haar te plagen. Joey was het type persoon dat teleurstelling weg lachte of grapjes maken in de hoop dat het minder pijnlijk werd. Het hielp echter wel. Bovendien vrolijkte hij niet enkel zichzelf op, ook Amaryllis kon zich eventueel beter voelen door zijn nogal eigenaardige humor.
"That's really sweet of you," zei hij gemeend. De woorden die Amaryllis uitsprak waren zeer aardig. Bovendien zou ze vast gelijk hebben. Veel vrouwen stonden in de rij voor hem, maar ook al zag hij misschien zou uit, hij was geen player.Hij hield van vrouwen, vond het zeer mooie schepsels, een geschenk van goed, alhoewel hij zijn handen altijd thuis hield. Er waren momenten waarop hij een stuk minder braaf was en zich gewoonweg liet gaan, al was Amaryllis de enige vrouw die door haar hoofd spookte en hij had het vermoeden dat het nog een lange tijd op die manier zou zijn."It's not gonna be a problem for me, you know. Every girl loves Joey."
"I've got no idea. He can be at the hospital with Bridgett, he can be home, perhaps he's at the gym. I don't know, that dude is everywhere," beantwoordde hij haar vraag schouderophalend. Niks had hij van de jongeman gehoord. Hij was nogal in zichzelf gekeerd de afgelopen dagen.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Yeah, well I could've understand if you needed some space to think about what I said.'' Zijn nonchalante houding over haar afwijzing had ze inmiddels wel door. Ze ging er vanuit dat zijn hele attitude geacteerd was, maar ze had geen behoefte om er een opmerking over te maken. Als hij zelf niet wilde tonen hoe gebroken hij eigenlijk wel niet was, dan zou ze hem ook niet dwingen om er iets over te zeggen. Het was zijn keus, niet de hare en om eerlijk te zijn kon het haar weinig schelen of hij open zou zijn of niet over wat hij nu daadwerkelijk voelde. ''Get used to it, bad boy. You can't get away from me anymore.'' Hij wist Amaryllis oprecht gelukkig te maken. De ellendigheid die al dagen lang haar lichaam overmeesterde, werd door de aanwezigheid van Joey gedomineerd en voor het eerst sinds tijden kon ze lachen zonder een act op te stellen. Het was bijzonder hoe hij haar vreugde elke keer naar boven kon halen, net alsof het hem geen enige moeite kostte en alles vanzelf ging. Ze moest oprecht blij wezen met een vriend zoals hem.
''Of course you are. You're the Joey,'' grinnikte ze, hem een zachte stoot gegeven in zijn bovenarm door middel van haar schouder op te laten botsen tegen zijn lichaamsdeel. Het had niet veel betekenis en was eerder haar manier van zelf lol, hoe onverwachts en excentriek het ook mocht zijn, maar het maakte wel enigszins duidelijk dat ze wat losser in haar vel zat en ze niet alleen een paar bomen aanstaarde.
Zijn antwoord op haar vraag gaf een heel andere wending. Haar vreugde ging niet geheel in rook op, maar de reactie verzwakte zodanig haar blijdschap dat slechts een zwakke glimlach zichtbaar werd gesteld op haar gelaatsexpressie. Dat het te verwachten viel dat ze geen antwoord van hem na het incident in de fitnesszaal, was overduidelijk. Doch had ze wel gehoopt dat Joey op z'n minst te horen kreeg hoe het met Bridgett ernaar toe ging. Hij hoefde geen hele gesprekken met hem te voeren, maar één telefoontje of zelfs een bericht nam niet zoveel tijd en moeite in beslag of niet soms? Wellicht was het onbeleefd om, om een gunst te vragen. Het was tenslotte niet de eerste keer dat ze gebruik maakte van zijn vriendelijk. Desalniettemin opende ze haar mond en kwam haar ronduit brutale vraag ter orde. ''Can you call him for me?''

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld