Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was waar dat hij er niets aan kon doen, maar het zat hem toch dwars. Hoewel geld weinig voor hem betekende, vond hij dat je geld uit hoorde te geven aan goede dingen. Claire was verre van goed. Hij zuchtte. In elk geval waren ze van haar af, daar moesten ze dan maar blij mee zijn.
'Weet je zeker dat je alles wil delen? Jij hebt veel meer dan ik.' Hij wist wel dat ze hem vertrouwde, maar hij kon haar niet zo veel bieden. Als het mis zou gaan op een of andere manier, raakte zij veel meer kwijt dan hij. Hij zou haar geld nooit gebruiken voor verkeerde dingen, maar ze moest het toch echt zeker weten. Uiteindelijk was het voor hem geen risico, maar voor haar wel.
'Is dat zo? Dan is hij vast blij dat ik er nu weer ben.' Hij glimlachte en aaide de hond over zijn kop. Baylor had hij niet gemist in bed, dat moest hij toch toegeven. Ivy was wat hij het meeste missie. Het bed voelde gewoon koud zonder haar. Hij voelde zich er eenzaam door. Baylor had hij ook gemist, maar niet in bed.
'We kunnen met de auto naar het restaurant en dan door naar huis?' stelde hij voor. Ze zouden morgenochtend wel weer terugkomen. Ivy dronk niet en hij had zijn lesje ook wel geleerd, dus dat ze zelf moesten rijden, was toch geen probleem. Hij glimlachte toen ze toegaf dat ze nieuwsgierig was. Ze moesten de meubels nog op hun plaats zetten, maar de slaapkamer was zo goed als af. Hij was niet stom, hij had heus wel geweten dat er een kans was dat Ivy zou blijven slapen en als ze kwam slapen, wilde hij dat het er goed uitzag.
'Ik ga de komende maanden helemaal niets doen. Ik ben doodop,' mopperde hij. Drie jaar in een bende en twee jaar op het instituut, het had zijn tol behoorlijk geëist. Ze kregen een uitkering van het instituut, dus werken was voorlopig ook niet echt nodig. Hij wilde eerst rust voor hij het echte leven weer in zou stappen. Hij knikte toen ze zei dat ze een paar dozen mee zou nemen.
'Zo lang je het maar zegt als je ongelukkig bent, want ik wil je niet dwingen bij mij te blijven wonen als dat je niet gelukkig maakt.' Hij wist zelf ook hoe het was om niet gelukkig te zijn met je woonsituatie. Zijn glimlach werd breder toen ze een kus tegen zijn lippen duwde en hem vertelde dat ze van hem hield. Hij knikte toen ze zei dat hij haar moest helpen met het uitzoeken van kleding. Hij was geen expert wat betreft mode, maar hij wist heel goed wat hij graag wilde zijn. Hij liet zijn vingers langs de kleerhangers glijden en pakte zo nu en dan iets uit de kast, waarna hij het weer netjes terug hing. Dat was tot hij een jurk vond waarvan hij zeker wist dat hij er de hele avond naar kon staren.
'Ik wil dat je dit draagt,' zei hij. Hij stak de jurk naar haar uit. Hij wist natuurlijk niet precies hoe het eruit zou zien, maar hij kon zich er een prima voorstelling van maken.
'De consequentie is wel dat ik vanavond waarschijnlijk heel graag seks met je wil hebben, maar dat vind je vast niet zo erg,' vertelde hij plagerig.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte. "Zeker" beloofde ze hem, ze gaf hem een knuffel. "He, en zeg dat nou niet" protesteerde ze. "Trouwens, misschien is het wel goed dat ik dan zoveel heb uitgegeven aan Claire, dan hebben we ongeveer hetzelfde" grapte ze. Ze knikte. "Ik vertrouw je en waarom zou ik het allemaal voor mezelf houden, dat is ook maar vervelend" gaf ze toe. zE wou graag haar geld delen met Oliver. "En ik heb nog steeds de helft van mijn ouders erfenis staan op een andere bankrekening, voor noodgevallen" gaf ze toe. Als er iets gebeurd in de bank ofzo, had ze dus nog een plan B. Ivy glimlachte en streelde de hond. "En hij is niet de enige die blij is dat je er terug bent" lachte ze. Ivy glimlachte en drukte een kusje op zijn lippen waarna ze knikte en wat dozen nam met foto's. "Dan kan ik deze daar al zeggen zodat we niet zoveel moeten meenemen in één keer" Ze schoof de doos naar de deur zodat ze hem zeker niet zou vergeten. Ze had gelukkig de foto's met Oliver goed bewaard en niet verbrandt ofzo, want dat zou ze haarzelf zeker niet vergeten. "Naar huis" Ze herhaalde de woorden met een glimlach. "Dat klinkt goed" zei ze met een grijns. "Heb je er nog iets aan veranderd de afgelopen dagen?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze was niet meegeweest, hier zou het te veel opvallen als ze eg was tussen de trainingen door. "Awh, snap ik" gaf ze toe, ze gaf hem een lieve kus. "Ik neem ook wel een break voor twee maanden ofzo, maar je weet dat ik me graag nuttig wil maken" lachte ze. Ze had al wat ideeën, en dan kon ze wel alles leren en solliciteren, veel werk was het niet. In feite had ze een heleboel mogelijkheden. "Ik beloof je dat ik het zeg" zei ze hem met een glimlach. "Jij maakt mij gelukkig Oliver, het kan me niet schelen waar we wonen" gaf ze toe. "Al is een mooi huis wel fijn" lachte ze. Ze volgde met haar ogen nieuwsgierig zijn keuze van kleding en lachte toen hij een jurk naar haar uitstak. "God Oliver, typisch dat je zo'n jurk kiest" glimlachte ze hoofdschuddend. Ze nam de jurk van hem aan en rolde lachend met haar ogen. "Nee, je weet dat ik dat niet erg vindt, wie was het ook alweer van ons die het eens op een openbare plek wou doen?" plaagde ze hem, waarna ze de badkamer in liep en haar haren opstak. Misschien kon ze eens die leuke rode lippenstift dragen, dat zou wel mooi staan.

Account verwijderd

schreef:
Voor hun relatie had hij niet eens geweten dat ze geld had, dus het was niet zo dat hij met haar omging om geld. Niemand had het hem verteld en hij ging er vanuit dat ze was zoals iedereen, dat ze leefde van het geld van het instituut. Ze kregen alles van het instituut, dus het grootste deel van het inkomen werd ingehouden. Dat kregen ze nu pas, als uitkering. Hij had gedacht dat zij geen uitzondering was. Hij luisterde naar haar en knikte toen. Als zij graag wilde delen, zou hij haar niet tegenspreken, hoewel hij toch niet graag aan haar geld zou zitten. Voor de normale dingen, voor boodschappen en dergelijke, vond hij het niet erg, maar voor speciale dingen zou hij de gezamenlijke rekening niet gebruiken.
'Wie had gedacht dat mijn toekomstige vrouw ook nog een econoom is,' lachte hij. Het was slim dat ze een deel op een andere bankrekening had gezet, dan liep ze minder risico. Hij raakte haar wang even aan en glimlachte toen ze zei dat Baylor niet de enige was. Hij was blij dat zij ook blij was. Hij was zelf ook blij, want hij sliep niet graag alleen. Hij knikte en keek kort in de doos, waar voornamelijk foto's in zaten. Hij zag ook een foto van zichzelf, dus dat betekende dat ze hem niet volledig uit haar leven verbannen had. Hij bestudeerde Ivy toen ze zijn woorden herhaalde. Hij noemde het huis, thuis zelfs. Hij had er niet bij nagedacht dat dat voor haar misschien anders was. Hij beet even op de binnenkant van zijn wang en zuchtte opgelucht. Ze vond het niet erg. Hij knikte toen ze vroeg of hij nog iets veranderd had.
'Ik wilde graag dat de slaapkamer er leuk uitzag voor als je misschien een avond zou komen, dus die heb ik maar ingericht. Je mag hem later nog veranderen als je wil.' Hij had zijn best gedaan, maar misschien was het niet wat Ivy wilde, dat kon natuurlijk. Hij lachte, natuurlijk wist hij dat ze graag nuttig wilde zijn. Zij meer dan hij. Hij wilde graag rustig werken aan hun leven, hij had geen haast.
'En jij maakt mij gelukkig.' Hij drukte een kus tegen haar lippen. Ze maakte hem gelukkig. Gelukkig genoeg om anderhalf jaar op het instituut te blijven terwijl hij wilde vertrekken. Ja, hij had heel wat voor haar over gehad. Hij keek schuldig naar Ivy toen ze zei dat het typisch was. Waarschijnlijk, maar ze zag er gewoon sexy uit in dat soort jurken. Hij kon het niet helpen, al helemaal niet nu hij haar zo gemist had.
'Ik, maar jij begon over het pashokje, dus ik weet zeker dat jij het ook eens wil proberen.' Een grijns verscheen op zijn gezicht. Het was gewoon iets wat hij eens wilde proberen. Als het niets was, zouden ze het nooit meer doen en hoefden ze er ook niet meer over te denken.
'Bovendien kwam ik met meer plaatsen dan jij, dus ik heb er nog een paar van je tegoed.' Hij lachte en ging weer op bed zitten toen Ivy de badkamer in liep. Hij had niet zo veel tijd nodig, dus besloot hij te gaan liggen. Baylor sprong direct bovenop hem, waardoor hij opnieuw begon te lachen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een protesterend geluidje toen hij zei dat hij nooit had gedacht dat zijn aanstaande vrouw ook nog eens aan economie deed. "Ik kan alles" grapte ze. "Super woman" nmompelde ze vrolijk. Ze keek hem aan en lachte. Ze vond het nogal normaal dat ze zo omging met geld, niets speciaals hoor. Ivy streelde zijn haren en gleed naar zijn hals af met haar vingers. "Al moet ik toegeven dat ik enorm slecht ben in belastingsbrieven invullen" gaf ze toe. Ze had het eens geprobeerd voor het instituut maar het was gewoon extreem moeilijk om te doen. Dus dat liet ze wel over aan Oliver voordat ze dat verpestte. Ivy volgde zijn ogen toen hij in de doos keek en ze haalde haar schouders op. "Ik kon ze niet wegsmijten, gelukkig, ik heb ze gewoon allemaal van de muur gehaald" gaf ze toe. Het was nogal leeg in haar kamer sinds hij weg was. Waarschijnlijk nog niet zo leeg als die van Oliver maar wel leeg voor haar. Ivy streelde zijn lippen met haar duim toen ze opmerkte hoe hij haar bestudeerde. "He, denk nu niet dat ik me heb bedacht" stelde ze hem vlug gerust. Ze zou. niet veranderen van gedacht, hoe gestresseerd ze ook was. Deze keer zou ze hem niet weer teleurstellen. Ze gaf hem nog een kus. Zij was meestal degene die zo piekerde maar blijkbaar was hij toch aan het stressen of ze wel mee wou en wat ze ervan zou vinden, wat niet hoefde. Ze was er zeker over. "Awh, dat is leuk, ik ben zeker dat hij er leuk uit ziet, ik wil niets veranderen als je er werk van hebt gemaakt Ollie, het ziet er heus wel goed uit, stop met stressen" Ze lachte. "Niet gedacht dat ik degene zou zijn die dat nog eens zou zeggen tegen jou in plaats van omgekeerd" gaf ze toe. Ivy gaf hem een por toen hij lachte. Het was gewoon zo. Misschien was ze wel een workaholic, wie weet. Ze glimlachte toen hij zei dat zij hem ook gelukkig maakte en grijnste. "Zeker met die jurk" grapte ze. Ze rolde lachend met haar ogen toen hij haar schuldig aankeek. Betrapt. "Okeh, daar heb je een punt" gaf ze eerlijk toe. "Je weet dat ik open sta voor nieuwe dingen" voegde ze er geamuseerd aan toe. Ze konden het wel proberen. Ze schudde lachend haar hoofd. Ze had ingestemd met al die plaatsen, juist. Ivy kleedde zich om en zorgde datde jurk goed zat. Gelukkig paste hij goed. Ivy tuitte haar rode lippen even in de spiegel en legde haar haren goed. Ze gluurde om de deur. "Klaar" Plagerig wiebelde ze met haar wenkbrauwen.

Account verwijderd

schreef:
Hij mompelde instemmend en knikte. Ivy kon niet alles, maar naar zijn mening was ze wel geweldig. Ze kon een hoop en ze deed enorm haar best, meer kon hij niet van haar verwachten. Hij was ontzettend blij met haar. Niet alleen om het feit dat ze waarschijnlijk de mooiste vrouw was die hij kende, maar ook omdat hij geen betere vrouw kende. Ivy bezat zo veel goede kwaliteiten, dat hij niet anders kon dan gelukkig zijn.
'Ik doe de belasting wel.' Hij had nog niet zo vaak zijn belastingbrieven in hoeven vullen, maar alle keren dat hij het gedaan had, was het prima gegaan. In de bende was hij de belasting natuurlijk ontdoken, maar hier niet. De twee jaar voor de bende ook niet. Hij knikte even toen ze zei dat ze ze niet had kunnen weggooien. Hij kende het. Al zijn foto's had hij ook onzichtbaar gemaakt. Lijstjes had hij plat op zijn bureau gelegd en foto's had hij in een kastje gegooid. Hij kon geen afscheid van haar nemen en dus ook niet van de foto's.
Hij fronste toen ze zei dat ze zich niet bedacht had. Was het zo duidelijk dat hij zich druk maakte over hun verhuizing? Hij was er zeker van dat hij weg wilde, maar hij was er niet zeker van dat zij weg wilde. Ze had hem te vaak op het laatste moment teleurgesteld om er echt nog in te geloven.
'Ik wil gewoon graag dat jij het daar ook naar je zin hebt,' mompelde hij. Hij haalde wat ongemakkelijk een hand door zijn haren en sloeg zijn armen toen over elkaar. Hij wilde graag een echte toekomst samen, een waarin ze allebei gelukkig waren. Ze wisten dat hij niet gelukkig kon zijn op het instituut, maar wat als zij dat niet kon in een huis? Hij gromde even, nu wist hij weer waarom hij zich nooit zorgen wilde maken.
'Dat weet ik. Ik moet alleen nog even aan de avontuurlijke Ivy wennen,' lachte hij. Ivy en hij waren nooit echt heel erg avontuurlijk geweest. Ze hielden het voornamelijk bij het bed. Daar was helemaal niets mis mee, maar het was gewoon verrassend dat Ivy andere dingen wilde proberen. Hij vond het wel leuk.
Ivy was bezig met haar uiterlijk en hij had de neiging om in slaap te vallen. Hij had niet echt bij Ivy kunnen slapen, dus was zijn slaap opnieuw niet zo geweldig geweest. Het was wel beter dan eerst, wetende dat Ivy en hij weer goed met elkaar waren. Hij keek op toen ze zei dat ze klaar was, waarna ze alleen haar hoofd toonde. Hij glimlachte geamuseerd en kwam toen overeind, waarna hij richting de badkamer liep en hij tegen de deurpost leunde. Hij bestudeerde haar op zijn gemak, van top tot teen.
'Weet je nog dat ik zei dat ik het waarschijnlijk zou willen? Ik denk dat we daar maar een zeker ga willen van moeten maken.' Een grijns verscheen op zijn gezicht. Ivy zag er goed uit. Ivy zag er altijd goed uit, maar nog beter in jurken. Zij wist ook goed dat hij er een zwak voor had.
'We zullen nog wel even langs mijn kamer moeten als je wilt dat ik iets anders aantrek,' merkte hij op. Niet dat hij echt met iets beters kon komen. Hij droeg een zwart shirt met een donkere broek. Hij zou geen pak dragen, dat was wat te chique, dus iets beters kon hij er waarschijnlijk niet van maken. Normaal gesproken had hij zich hier omgekleed, maar zijn kleren lagen niet langer in haar kamer.

Account verwijderd

schreef:
Ivy vond het verschrikkelijk lief dat hij zo over haar dacht, ook al was ze ook niet perfect. Ze had al veel fout gedaan, maar ze had er nu best wel vrede mee, zo ongeveer. Zij was ook blij met hem, ze kende geen andere man die zo vriendelijk, lief, knap, zorgzaam, beschermend en nog zo veel meer was. Ze wist dat ze geluk had dat ze zo iemand had gevonden, en dat die persoon ook nog eens van haar hield. "Awesome" Ivy drukte een kus op zijn wang als bedankje. Ze kon het gewoon echt niet goed. Ivy haalde haar schouders op toen hij knikte. "Ik heb nog altijd die ene leuke foto zitten van toen je net wakker was" lachte ze. Ze haalde de foto kort uit de doos en toonde hem aan Oliver. Ze vond dat hij er leuk opstond, het was lief om te zien. Ivy maakte een geluidje toen hij fronste en liep naar hem toen bij zijn woorden en toen hij ongemakkelijk een hand door zijn haren haalde. Ze kroop in zijn armen en keek hem aan. "Oliver, waarom zou ik het niet naar mijn zin hebben?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Ik heb jou, Baylor en misschien ook een nieuwe pup, onze vrienden komen langs, we gaan trouwen, eindelijk een normaal leven, is dat niet waar jij ook gelukkig van wordt?" Ze keek hem vragend aan. Twijfelde hij? Ze ddrukte een kusje op zijn lippen. "Het spijt me enorm dat ik het zo vaak heb uitgesteld, maar ik ben er zeker van Oliver, je krijgt me niet zo snel weg hoor" voegde ze eraan toe met een glimlachje. Ze zouden wel zien wat er gebeurde, hij moest zich geen zorgen maken. "Ha, avontuurlijk Ivy, dat klinkt beter dan agressieve Ivy" gaf ze eerlijk toe. Ivy lachte kort en schudde haar hoofd. De mensen hadden waarschijnlijk wel een ander beeld van haar na Dante's gala.Ze glimlachte toen ze zag dat hij op het bed lag en ze schudde glimlachend haar hoofd. Ze was zelf ook wat vermoeid, alhoewel ze al wat minder nachtmerries had, ze waren nog steeds niet verdwenen. En Oliver had niet bij haar kunne slapen. Ze vroeg zich af hoe het vanavond zou zijn, in een nieuw huis, nieuwe omgeving, nieuw bed. Ivy lachte toen hij haar bestudeerde en gaf hem een zacht duwtje bij zijn woorden. "Oh kom op, plaag me niet zo" Ivy kleurde rood en ze lachte zachtjes. Zolang ze maar niet te veel zou eten of iets morste kwam alles in orde. "Oh, we moeten niet naar je kamer hoor, ik heb hier nog wat dingen van je in een paar dozen gestopt, kun je geen simpel wit hemd dragen met een zwarte broek?" vroeg ze hem terwijl ze een plukje haar wegblies uit haar gezicht en glimlachte. Ze liep de badkamer uit en deed een doos open. "Trouwens, kun je me eens helpen zoeken achter mijn schoenen, ik weet dat ik ze ergens hier in een doos heb gelegd, maar niet meer waar"

Account verwijderd

schreef:
Er was een hoop dat hij liever deed dan de belasting, maar er waren klusjes die nu eenmaal voor hem waren. Hij wist zeker dat Ivy zou besluiten op te ruimen, sinds ze dat in een paar seconden gedaan had. Hij kon koken en de belasting doen. Ze konden allebei de hond of honden uitlaten en zo waren er vast een hoop andere klusjes die verdeeld zouden worden. Hij keek uit naar die klusjes. Het samenwonen maakte hem enthousiast, hoewel hij dat eigenlijk niet wilde zijn. Hij maakte zich zorgen om Ivy, het instituut was zo belangrijk voor haar.
'Ik kan me er niets bij voorstellen dat je dat leuk vindt, maar sinds ik jouw slaperige hoofd ook leuk vindt, denk ik dat ik het maar ga accepteren,' lachte hij. Haar slaperige hoofd was lief. Haar ogen zaten half dicht en ze had altijd een blos op haar wangen als ze net wakker was.
Hij fronste even toen ze hem vroeg waarom ze het niet naar haar zin zou hebben. Hij wist het niet, maar hij wilde toch niet te enthousiast worden.
'Ik word er ook gelukkig van, maar jij hebt zo lang volgehouden dat jij er niet gelukkig van zou worden, dat ik bang ben dat je er nu misschien ook niet gelukkig van wordt.' Ivy was geen normaal leven gewend, maar hij wel. Het instituut was het aparte leven voor hem. Hij legde zijn hand in zijn nek en keek verontschuldigend naar haar. Hij wilde gewoon graag dat zij ook gelukkig was.Hij knikte toen ze zei dat hij haar niet zo snel weg kreeg. Dat hoopte hij maar, want hij wilde niet dat ze bij hem wegging. Al helemaal niet als ze getrouwd waren.
'Agressief en avontuurlijk' plaagde hij haar lachend. Ja, na het gala zouden mensen vast denken dat ze een beetje agressief was. Dat was Ivy echter helemaal niet, ze was gewoon heel erg kwaad geweest. Hij begreep het wel. Toen ze rood kleurde, begon hij opnieuw te lachen. Het was lief dat ze rood werd, ondanks alles wat ze al doorgemaakt hadden. Je zou zeggen dat ze er ondertussen aan gewend was, maar hij zag nog regelmatig een blos op haar gezicht verschijnen.
'Natuurlijk wel. in welke dozen ligt het?' vroeg hij. Ze had verschillende dozen en hij wilde niet overal in graaien. Best stom eigenlijk, want hij wist precies welke spullen ze bezat. Ze waren twee jaar samen geweest, hij wist vrij zeker dat ze geheimenvrij was. Hij knikte toen ze vroeg of hij haar kon helpen.
'Zeg het maar als er een doos is waar ik niet in mag kijken.' Hij glimlachte even en trok toen een doos naar zich toe, waarna hij kort door de spullen zocht. Het waren voornamelijk boeken en tijdschriften, geen schoenen te vinden.

Account verwijderd

schreef:
Ze zou wel eens meekijken met Oliver hoe hij nu precies die brieven invulde, dan kon ze het wel eens leren. Dan kon zij wel helpen koken en opruimen. Ivy glimlachte en keek hem aan. "Oh toch wel, kom op, ik vind nies schattiger dan die foto" grijnste ze. Ze gaf hem een por en wees hem dreigend aan toen hij zei dat hij haar slaperige hoofd ook leuk vond. "Leugenaar, en je hebt mijn slaperige hoofd al een lange tijd niet meer gezien, misschien is het wel veranderd" gromde ze. Haar hoofd zag er verschrikkelijk mottig uit in de ochtend, dat was toch wat de rest van het team zei. Haar haar kon nooit eens normaal staan in de ochtend en haar wangen zaten lichtjes rood. Ivy aarzelde kort bij zijn woorden en schudde haar hoofd. "Ik weet het..." gaf ze zachtjes toe, waarna ze haar schouders ophaalde. "Maar ik wil hier niet blijven zonder jou..." gaf ze zacht toe. "En jij kan hier niet meer blijven" Ze glimlachte een beetje triest maar herstelde zich weer snel. "We zien wel" voegde ze eraan toe. "En trouwens, slechter dan die situatie met Claire kan het niet worden, dus zo erg kan het niet zijn, ik ben zeker dat we het wel naar ons zin krijgen" gaf ze toe. Ze drukte een kus op zijn lippen toen hij verontschuldigend naar haar keek. "Don't worry" mompelde ze zachtjes. Ze gaf hem een knuffel. "Please, ik wil niet dat je je zo'n zorgen maakt" klaagde ze zachtjes. Ze gaf hem een por toen hij haar agressief en avontuurlijk noemde en maakte een geluidje. "Ik haat je" Pruillipte ze. Ze glimlachte als vanzelf toen hij begon te lachen. Dat was fijn, zo vergat hij een beetje zijn zorgen. "Ehmm, ik heb geen idee" gaf ze toe met een grijns. En ze had geen zin om haar gave te gebruiken want ze was er te moe voor, ze moest het nog steeds rustiger aandoen. "Ollie, ik ben geen huurmoordenaar, je mag alles wel zien" lachte Ivy. "Oewh, ik ben dol op die boeken" Nieuwsgierig keek ze in de doos die hij bekeek maar wendde snel haar blik weer af. Ze moest echt haar schoenen eens vinden.

Account verwijderd

schreef:
Ivy had een foto van zijn slaperige hoofd, dus misschien moest hij ook eens een foto maken van haar slaperige hoofd. Het zou wel lief zijn en hij kon weer een foto van haar in zijn portemonnee stoppen. Hij lachte toen ze zei dat er niets schattiger was dan die foto. Hoewel hij zichzelf niet schattig vond, sprak hij haar niet tegen. Hij vond haar ook lief als ze net wakker was, maar
'Ik heb je slaperige hoofd toch op missie gezien? Ik denk niet dat het in die drie dagen hier ineens veranderd is,' lachte hij. Ze waren ook maar twee maanden uit elkaar geweest, hoewel het zo veel langer aangevoeld had. Hij glimlachte naar haar, hij wist ook wel dat ze haar slaperige hoofd niet leuk vond. Hij echter wel.
Hij bestudeerde haar terwijl ze aarzelde en uiteindelijk toch begon te praten. Het samenwonen moest besproken worden, maar het was niet het favoriete onderwerp. Hij moest zeker weten dat het was wat zij wilde en niet wat hij wilde. Als ze het alleen maar deed voor hem, zou het nooit goed komen. Hij streelde een plukje haar achter haar oor en hij knikte toen.
'Als je maar onthoudt dat ik je niet daar ga houden als dat niet is wat je wil. Ik wil graag samenwonen, maar niet als dat ten koste van jou gaat.' Hij drukte een kusje tegen haar voorhoofd. Hij wilde gewoon heel graag dat het allemaal goed zou gaan. Het samenwonen, hun huwelijk, kinderen krijgen en oud worden. Het samenwonen was de eerste stap en hij wilde heel erg graag dat het hen zou lukken. Hij hief zijn schouders op toen ze zei dat ze niet wilde dat hij zich zorgen maakte. Normaal maakte hij zich nooit zorgen, maar hierover toch wel.
Toen ze zei dat ze hem haatte, schoot hij in de lach. Ze haatte hem niet. Hij bromde even toen ze zei dat ze niet wist waar zijn kleren lagen, dan moest hij dus door alle dozen heen. Nou ja, het waren er niet zo veel, maar toch wel wat. Hij gaapte en wreef even door zijn ogen. Hij had nog niet echt de kans gehad om bij te slapen. Hij schudde lachend zijn hoofd en keek toen door de doos. Hij keek op naar Ivy en glimlachte. Het waren haar boeken, ze had straks meer dan genoeg tijd om ze weer eens te lezen. Hij vouwde de doos weer dicht en pakte de volgende, waar hij inderdaad een paar kledingstukken van zichzelf tegenkwam. Hij zocht naar de zwarte broek en witte blouse en gooide ze op bed, waarna hij zocht naar de schoenen. Die vond hij niet. Pas bij de vierde doos had hij succes. Hij schoof de doos richting Ivy.
'Je vind het niet erg als ik me hier omkleed hè?' Het was meer een retorische vraag. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en ging in de weer met de blouse, waarna hij zijn schoenen uittrok en de twee broeken verwisselde. Hij keek kort naar Ivy.
'We moeten ook nog trouwringen kopen. Tenzij je graag die wilt houden, dan alleen ik.' Hij droeg nooit ringen, maar zijn trouwring zou hij wel dragen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een protesterend geluid. "Ik ben bijna altijd vroeger dan jou wakker, hoe kan je in godsnaam mijn slaperige hoofd weer hebben gezien op de missie" klaagde ze. Ze pruillipte zielig. Ivy drukte een kusje op zijn lippen. "De rest van het team lacht je waarschijnlijk uit als je zegt dat mijn hoofd schattig is als ik net wakker ben" Ivy wiebelde met haar wenkbrauwen. Hij was schattig, zij niet. Dat was gewoon haar statement. Ze sloeg haar armen even speels om hem heen en keek hem geamuseerd aan. "Ik weet nie of het goed of slecht is dat jij de enige bent die me vrolijk maakt" zei ze eerlijk. Toen ze uit elkaar waren had ze dat wel gemerkt ja. En als ze erover nadacht was dat waarschijnlijk één van de slechtste periodes van haar leven. Samen met de dood van haar ouders en Joel natuurlijk. Het was nu niet bepaald iets dat ze opnieuw wou beleven. Ivy glimlachte toen hij een plukje haar achter haar oren streek. "Ik wil met je mee Ollie, maar ik ben gewoon nerveus...sorry" gaf ze toe. Ze probeerde er niet aan te denken, want het maakte haar nogal nerveus. Het was een gigantische vernieuwing in haar leven. En ze was bang dat ze het op één of andere manier toch nog verpestte. En dat ze Oliver niet gelukkig kon maken. Argh, zoveel gedachten. Ze beet op haar onderlip. "Ik wil niet weer eens zonder jou leven" protesteerde ze zachtjes. Ze verborg haar gezicht in zijn shirt en gaf hem een por. "Zie je nj wat je hebt gedaan, nu maak ik me zorgen" kreunde ze. Ivy schudde haar hoofd. Ze glimlachte toen hij een kusje op haar voorhoofd drukte. Ze wou ook graag dat het hen zou lukken. Maar je wist het nooit echt van voren af. Als alles goed liep, zou dat zekerheid zijn voor later. Zo niet, dan hadden ze toch een soort van probleem. Ivy rolde grijnzend met haar ogen toen hij in de lach schoot. "Geloof je me niet?" Ze legde haar handen om zijn nek en trok een wenkbrauw op. Ze zou hem nooit kunnen haten, zelfs niet als ze uit elkaar waren. Kwaad zijn kon ze wel, haten was moeilijker. "En we hebben als je je snel omkleed nog wat tijd om te rusten, dus hup slak van me" mompelde ze met een lach toen hij geeuwde. Na een paar dozen geopend te hebben stapelde ze die op een toren om straks in de auto te zetten en mee te nemen naar hun nieuwe plekje. Ze zocht door en bedankte Oliver toen hij de doos naar haar toe zchoof. Ze haalde een paar goudkleurige sandaaltjes uit met hak en legde ze aan de kant. "Toch wel, ga maar naar je eigen kamer om je om te kleden" grapte Ivy."Ik kan je wel niet beloven dat ik stiekem niet kijk" voegde ze er grijnzend aan toe. Ivy knikte toen hij zei dat ze nog trouwringen moesten kopen. "Juist, en I don't know Ollie, oh fuck ik ben hier slecht in" Ivy wist dat ze er bijna wanhopig moest uitzien. Ze wist gewoon niet hoe, okey dat klonk raar, maar hoe ze moesten trouwen. Ze had nu ook niet zoveel verstand van de zaak. En al dat gepraat erover maakte haar tegelijk heel gelukkig en nerveus.

Account verwijderd

schreef:
'Dat je eerder wakker bent, betekent niet dat je er niet meer slaperig uitziet als ik ook wakker ben,' merkte hij met een grijns op. Ze kon al een poos wakker zijn en er nog steeds uitzien alsof ze net wakker geworden was. Hij was nog erger dan zij was, bij hem bleef het een hele tijd hangen. Hij glimlachte toen ze zei dat de rest van het team hem zou uitlachen. Misschien, maar daar gaf hij niets om.
'Misschien, maar ik blijf je toch schattig vinden,' zei hij vastbesloten. Ze leek zoveel jonger als ze wakker werd, zo onschuldig. Als ze net wakker werd, had ze nog geen zorgen. Hij liet zijn armen om haar heen glijden toen zij hetzelfde deed en hield zijn hoofd iets schuin toen ze hem een vraag stelde. Hij dacht kort na. Was het goed of was het slecht? Beide, waarschijnlijk.
'Het is goed dat ik je vrolijk kan maken, maar slecht dat ik de enige ben die je vrolijk maakt. Hoewel ik niet helemaal geloof dat ik de enige ben. Baylor en Alistair kunnen er ook wat van.' Hij drukte een kusje tegen haar lippen en liet haar toen weer los. Hij hoopte maar dat haar lippenstift niet af gaf, hoewel het nu niets meer uitmaakte. Ze waren nu weer openlijk samen, als hij onder de lippenstift zat, maakte dat in principe niet uit.
'Ik vind het niet erg dat je nerveus bent. Ik weet dat het voor jou een grote stap was.' Voor haar was het een enorme stap, voor hem niet. Hij voelde zich opgelucht. Hij wilde graag terug naar het normale leven. Een leven waarin hij zich niet constant druk hoefde te maken over Ivy. Hij streelde zacht door haar haar en drukte een kus tegen haar haar. Het was inderdaad zijn schuld dat zij zich zorgen maakte.
'Zo lang je er zeker van bent dat je met me mee wil, hoef je je geen zorgen te maken.' Het zou wel goed komen. Als ze eenmaal weg waren, zou hij zich niet meer zo druk maken. Dan zou hij weten dat het goed zat. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg of hij haar niet geloofde. Ze zou hem nooit haten en hij haar ook niet. Hij lachte even. Hij wilde graag rusten, dat moest hij toegeven.
'Ik verwacht ook niet dat je niet kijkt,' lachte hij. Hij keek ook altijd als dat kon, maar dat was geen geheim. Hij trok zijn blouse recht en rolde de mouwen op, waarna hij weer naar Ivy keek.
'Maak je niet druk. We zoeken gewoon naar een locatie en van daaruit zien we wel verder. Die mensen daar weten wel hoe we het aan moeten pakken.' Hij glimlachte bemoedigend. Hij had nog geen bruiloft gepland, maar hij wist dat Adelaide het overlegde met de mensen van de locatie. Ze waren nog niet ver in de voorbereiding toen ze overleed, dus hij had gelukkig maar heel weinig af hoeven te zeggen. Het afzeggen was het vreselijkst geweest. Hij had mensen moeten bellen om te zeggen dat de bruiloft niet door zou gaan, natuurlijk hadden ze allemaal om de reden gevraagd.

Account verwijderd

schreef:
Ivy maakte een protesterend geluidje. "Ehem, jij bent nog steeds de meest slaperige persoon die ik ooit heb ontmoet" protesteerde ze. Ivy maakte een protesterend geluidje en gaf hem een por. "Okey, je hebt geluk dat jij het bent" voegde ze eraan toe. Anders zou ze hem waarschijnlijk nooit toelaten om haar schattig te noemen. Ze had nog steeds een reputatie. Ze was niet schattig. Ze pruillipte kort en glimlachte toen hij zijn armen om haar heen liet glijden en bestudeerde hem toen hij zijn hoofd schuin hield. "Schattig" plaagde ze hem nog een laatste keer. "Wel, okey, misschien niet de enige, maar je beïnvlloedt alleszins mijn humeur enorm" gaf ze toe. Als hij zich niet goed voelde, zij ook niet. Dat wisten ze allebei. Ivy keek hem zielig aan toen hij haar losliet en ze haalde haar duim kort over zijnonderlip om een spoortje lippenstift weg te vegen. "Okey, gelukkig maar, want ik weet niet wat ik zou doen als je het erg vond dat ik wel nerveus was" mompelde ze. Ze keek hem aan met een zwakke glimlach en haalde een hand door haar haren. Ze volgde zijn bewegingen met zijn ogen en hield haar hoofd kort schuin. "Volgens mij heb ik je nog nooit zo bezorgd gezien" gaf ze toe. Ze streelde zijn wang. Hij was de rustige van hen twee, zij de hyperactieve en nerveuze. Ze knikte bij zijn woorden. "Okey" gaf ze toe. Ivy hield haar hoofd kort tegen zijn borstkas en sloot haar ogen voor een seconde. Haar gedachten zaten nu nogal bij de verhuizing, zijn woorden hadden haar aan het denken gezet en ze was bang dat er iets verkeerds zou lopen. Misschien zou het dinertje straks haar wel wat rustiger maken. Ivy lachte toen hij zonder te twijfel zijn hoofd schudde. "Hmmhmm" mompelde ze met een grijns. "Okey, dan weet je nu dat ik zeker heb gekeken" plaagde ze hem. Ivy knikte bij zijn woorden en trok een gezicht. "Okey, ik vertrouw je dat alles goed komt" waarschuwde ze hem. Ze drukte een kusje op zijn lippen. Ze had gewoon niet echt eenidee hoe ze het moesten aanpakken. Ze ging zitten op het bed en trok hem naast haar. "Nog vijftien minuutjes even neerliggen" mompelde ze met een grijns. Ze kroop tegen hem aan en bestudeerde zijn gezicht. "Denk je dat Suze en Jules meegaan?"

Account verwijderd

schreef:
Hij sloeg zijn armen over elkaar toen ze zei dat hij de meest slaperige persoon was, maar lachte er wel om. Hij kon er niets aan doen dat hij oververmoeid raakte. De bende had veel van hem geëist en het instituut ook, dus op een gegeven moment was hij gewoon moe. Dat Ivy het verbroken had, had het alleen maar erger gemaakt. Nu had hij al helemaal een flink slaapgebrek. Hij zou het maar moeten bijslapen als ze straks in hun huis woonden, Ivy had al beloofd dat ze bij hem in bed zou blijven liggen. Hij schudde grijnzend zijn hoofd toen ze hem opnieuw schattig noemde. Het was echt iets voor Ivy om hem schattig te noemen. Anderen zouden aantrekkelijk of vriendelijk zeggen, maar Ivy moest er natuurlijk weer iets anders van maken. Hij drukte grijnzend een kus tegen haar lippen. Het was komisch en ze amuseerde hem wel.
'Ik hoor je humeur ook te beïnvloeden. Jij beïnvloedt mijn humeur ook.' Zijn humeur was niet afhankelijk van Ivy, maar ze beïnvloedde hem wel. Als zij verdrietig was, kon hij niet extreem vrolijk zijn. Zijn humeur veranderde dan en hij paste zich aan aan haar.
'Ik wil gewoon graag dat jij ook gelukkig kan worden,' mompelde hij. Hij maakte zich niet druk over het samenwonen zelf, maar wel over haar geluk. Hij wilde haar graag gelukkig maken. Hij sloeg zijn armen opnieuw om haar heen en glimlachte. Hij had haar gemist in zijn armen.
'Oh ik weet wel dat je kijkt. Er is niets nieuw meer voor jou,' zei hij met een grijns. Hij keek altijd overduidelijk, maar hij zag haar soms stiekem wel kijken. Het amuseerde hem. Hij knikte toen ze zei dat ze hem vertrouwde. Het zou heus wel goed komen, als anderen een bruiloft konden plannen, konden zij dat ook. Hij liet haar hem naast haar trekken, waarna hij ging liggen en hij haar naast hem trok. Hij haalde een hand door zijn haren terwijl hij nadacht.
'Misschien kunnen we eerst even langsgaan? Dat kost ons ons kwartiertje rust, maar dan voel je je vast beter.' Hij wist zeker dat Suzan wel bij zou draaien.
'Vraag haar mee naar het zoeken van een trouwjurk, dat fleurt haar wel op.' Hij wist zeker dat Suzan dat niet kon weerstaan.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schudde even haar hoofd toen hij zijn armen over elkaar heensloeg. "Je bent niet kwaad" protesteerde ze met een glimlach op haar gezicht. Hij zou nooit kwaad worden om zoiets, ze kende hem. En hij zou zeker niet kwaad worden als ze een jurk voor hem had aangetrokken, dat was ze ook wel zeker. Ivy raakte zijn wang kort aan toen hij grijnste. Hij ziu haar niet op andere gedachten brengen. No way. Dacht het niet. Ivy glimlachte bij het kusje. "Dat ga je niet zo veel kunnen doen als we weg zijn met het team, ik kan niet constant lippenstift van je lippen vegen" glimlachte ze. Ivy veegde nogmaals de rode veeg weg. Ze keek hem aan en lachte. "Daar heb je een punt" gaf ze toe. Ze paste zich gewoon aan, net zoals hij dat deed. "Zolang jij gelukkig bent, ben ik dat ook, jij bent mijn geluk" Ze streelde zijn wang met haar duim. "Ik zou niets liever doen dan samen ergens te gaan wonen, ook al twijfelde ik vroeger, ik snap waarom je een normaal leven wilt hebben en ik volg je in die keuze" Ivy glimlachte breed. "En nu stoppen met piekeren, anders bedenk ik me nog" Ze glimlachte naar hem. "Ik houd van je" zei ze nog met een glimlachje. Ze streelde zijn arm. Ivy lachte bij zijn woorden. Nu klink ik als een pervert Ollie" klaagde ze. Ja ze keek hejs wel vaker naar hem, stiekem. Maar dat deed hij ook. En hij probeerde het niet eens te verbergen. Hkj was onbeschaamd en ze vond het wel leuk. Het was aantrekkelijk. Ivy knikte en duwde haarzelf op. "Misschien wordt het dan wel beter" gaf ze hem gelijk. Ze wou in een goede sfeer vertrekken, en dat ging niet als Suzan kwaad op haar was om zo'n reden. Ivy stond op en deed haar schoenen aan, waardoor ze toch wel een paar centimeter groter werd. "Let's go" zei ze terwijl ze op hem wachtte. Ze konden straks wel de dozen meedoen. "Bescherm je me als ze me probeert te vermoorden?" Grapte ze. Ze liepen door de gangen, totdat Ivy werd toegefloten door een groepje mannen die aan de deur van de ehbo kamer stonden. Ze schudde even haar hoofd en nam Olivers hand vast. "Zie je wat er gebeurd als ik een jurk aandoe" lachte ze.

Account verwijderd

schreef:
Hij stak zijn tong naar haar uit toen ze zei dat hij niet kwaad was. Natuurlijk was hij niet kwaad. Het was wel een hele domme reden om kwaad om te zijn. Hij glimlachte even toen ze zijn wang aanraakte. Nu ze weer samen waren, waren ze misschien nog wel erger dan eerst. Ze zaten de hele dag aan elkaar. Vaak waren het maar kleine aanrakingen, maar ze waren er wel. Hij vond het ook moeilijk om haar niet om de zoveel minuten te kussen. Het was zo verleidelijk als ze hem aankeek.
'Waarom niet?' vroeg hij met een grijns. Het zag er vast charmant uit. Hij had de neiging om met zijn duim over haar onderlip te gaan, maar hij weerhield zichzelf er van. Hij wilde haar lippenstift niet overal naartoe smeren. Rood was nogal een opvallende kleur. Wel sexy.
'Zou het heel erg cliché klinken als ik zou zeggen dat jij mijn geluk bent?' vroeg hij lachend. Ivy was wat hem gelukkig maakte. Hij had het nooit volgehouden op het instituut zonder haar. Zonder haar was hij na een half jaar weer vertrokken. Hoe graag hij zijn geweten ook wilde opschonen, het zou hem niet gelukt zijn. Mentaal niet, maar fysiek ook niet. Hij was moe. Bovendien zou hij nooit een schoon geweten hebbem Hij glimlachte toen ze zei dat ze hem volgde in zijn keuze, dat was fijn om te horen. Hij knikte.
'Ik ook van jou, Iv.' Hij raakte haar wang kort aan en drukte er toen een kusje tegenaan. Als hij haar lippen niet meer mocht kussen, dan ging hij maar gewoon voor haar wang. Hij schoot in de lach en schudde zijn hoofd. Als zij dat al was, wat was hij dan? Hij keek altijd naar haar, zonder schaamte. Hij bestudeerde haar en nam rustig zijn tijd.
Suzan zou zich misschien beter voelen als ze persoonlijk langs gingen. Hij kwam overeind en volgde Ivy de gang op. Hij hoopte dat Suzan weer bijgedraaid was, want hij vond het niks als de twee ruzie hadden.
'Ik bescherm je altijd,' lachte hij. Als Suze haar iets aan wilde doen, zou hij er heus wel iets aan doen. Niet dat ze dat zou willen. Hij keek op toen een groepje mannen naar Ivy floot, waarna hij grijnzend zijn hoofd schudde. Hij was heus niet de enige man die het zag. Hij kneep even bemoedigend in haar hand toen ze haar hand in de zijne liet glijden.
'Ik weet goed wat er gebeurd als jij een jurk aan trekt. Ik heb ook nog het geluk om dat de rest van mijn leven te aanschouwen,' vertelde hij. Hij was dol op Ivy in een jurk, hij kon er geen genoeg van krijgen.
Al snel kwamen ze bij de kamer van Suzan aan. Hij keek kort naar Ivy, waarna hij op de deur klopte. Natuurlijk deed Jules de deur open. De man glimlachte breed naar hen en keek over zijn schouder naar Suzan.
'Hey guys, kom binnen.' Jules opende de deur zodat ze naar binnen konden en hij besloot op een bureaustoel te gaan zitten. Ivy was degene die het woord moest doen, Suzan leek boos op Ivy, maar niet op hem.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld