schreef:
Daar had ze een punt. De jurk was zijn keuze geweest en dat betekende dus dat hij de jurk mooi vond. Hij kon zich niet herinneren dat ze het eerder gedragen had, maar hij kon zich niet alle outfits herinneren die ze gedragen had in de afgelopen tweeënhalf jaar.
'Ik vind het nog altijd jammer dat je die jurk van Jason weg hebt moeten gooien,' gaf hij toe. Hij vond het een mooie jurk, maar ze had hem alleen gedragen toen ze uit elkaar waren. Hij prutste even aan de stof en keek toen weer naar Ivy.
'Over die jurk gesproken, waarom moest je die jurk nu net dragen toen we niet samen waren?' vroeg hij met een pruillip. Ze wist wel dat hij iets had voor de jurk, maar ze had geweigerd hem te dragen tot ze uit elkaar waren gegaan. Hij kon zich nog herinneren dat hij dat vervelend had gevonden, hoewel het uiteindelijk maar een jurk was. In elk geval had Sean de avond van zijn leven gehad. Hij streelde even over haar armen en knikte. Hij vond glitters helemaal niet erg, zo lang het er niet te veel waren. Hij glimlachte even en hield zijn hoofd schuin. Ivy dacht slechter over haarzelf dan wie dan ook. Of nou ja, misschien dat Claire slechter over haar dacht, maar dat was het dan ook wel.Hij drukte een kus tegen haar arm toen ze haar handen op zijn schouders legde en hij knikte. Hij zou zijn best doen om zich geen zorgen te maken, maar hij kon er waarschijnlijk niet zo veel aan doen.
'Oh, ik houd me aan die belofte,' beloofde hij. Hij zou nooit bij haar weggaan. Hij had het altijd al gezegd. Als hij bij haar weg zou gaan, zou dat zijn omdat zij zijn aanwezigheid niet langer wenste. Dat was eens gebeurd en hij zou het opnieuw doen, maar hij ging er vanuit dat het niet nog eens zou gebeuren.
'Waarom kijk je zo nieuwsgierig? Ik dacht dat jij wilde slapen?' vroeg hij haar lachend. Hij legde zijn broek weg en keek naar Ivy.
'Dat weet ik.' Hij streelde haar wang en knikte toen. Hij wist dat ze van lichte ruimtes hield en dat deed hij ook, dus wat dat betreft zaten ze op dezelfde lijn. Hij hield ervan om wakker te worden met zonlicht, hoewel hij het in de ochtend vaak eerst moest vervloeken voor hij het op prijs kon stellen. Hij streelde haar rug toen ze met haar hoofd op zijn borstkas leunde en glimlachte toen.
'Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet wist dat ik het kon voor ik eraan begon.' Hij was handiger dan gedacht. Hij had het huis tientallen keren vervloekt, maar uiteindelijk was het toch gelukt. Hij had heus wel hulp gewild, maar hij kon het het team niet vertellen en zijn ouders waren toe aan rust. Dus een keuze had hij niet echt gehad. Hij liet zijn vingers langs haar jurk glijden en drukte een kus tegen haar lippen.
'Ik weet niet hoe ik je daar in hemelsnaam uit moet werken,' gaf hij lachend toe. De jurk zat strak om haar lichaam en zijn vingers vonden geen rits. Hoe had ze het voor elkaar gekregen?
Daar had ze een punt. De jurk was zijn keuze geweest en dat betekende dus dat hij de jurk mooi vond. Hij kon zich niet herinneren dat ze het eerder gedragen had, maar hij kon zich niet alle outfits herinneren die ze gedragen had in de afgelopen tweeënhalf jaar.
'Ik vind het nog altijd jammer dat je die jurk van Jason weg hebt moeten gooien,' gaf hij toe. Hij vond het een mooie jurk, maar ze had hem alleen gedragen toen ze uit elkaar waren. Hij prutste even aan de stof en keek toen weer naar Ivy.
'Over die jurk gesproken, waarom moest je die jurk nu net dragen toen we niet samen waren?' vroeg hij met een pruillip. Ze wist wel dat hij iets had voor de jurk, maar ze had geweigerd hem te dragen tot ze uit elkaar waren gegaan. Hij kon zich nog herinneren dat hij dat vervelend had gevonden, hoewel het uiteindelijk maar een jurk was. In elk geval had Sean de avond van zijn leven gehad. Hij streelde even over haar armen en knikte. Hij vond glitters helemaal niet erg, zo lang het er niet te veel waren. Hij glimlachte even en hield zijn hoofd schuin. Ivy dacht slechter over haarzelf dan wie dan ook. Of nou ja, misschien dat Claire slechter over haar dacht, maar dat was het dan ook wel.Hij drukte een kus tegen haar arm toen ze haar handen op zijn schouders legde en hij knikte. Hij zou zijn best doen om zich geen zorgen te maken, maar hij kon er waarschijnlijk niet zo veel aan doen.
'Oh, ik houd me aan die belofte,' beloofde hij. Hij zou nooit bij haar weggaan. Hij had het altijd al gezegd. Als hij bij haar weg zou gaan, zou dat zijn omdat zij zijn aanwezigheid niet langer wenste. Dat was eens gebeurd en hij zou het opnieuw doen, maar hij ging er vanuit dat het niet nog eens zou gebeuren.
'Waarom kijk je zo nieuwsgierig? Ik dacht dat jij wilde slapen?' vroeg hij haar lachend. Hij legde zijn broek weg en keek naar Ivy.
'Dat weet ik.' Hij streelde haar wang en knikte toen. Hij wist dat ze van lichte ruimtes hield en dat deed hij ook, dus wat dat betreft zaten ze op dezelfde lijn. Hij hield ervan om wakker te worden met zonlicht, hoewel hij het in de ochtend vaak eerst moest vervloeken voor hij het op prijs kon stellen. Hij streelde haar rug toen ze met haar hoofd op zijn borstkas leunde en glimlachte toen.
'Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet wist dat ik het kon voor ik eraan begon.' Hij was handiger dan gedacht. Hij had het huis tientallen keren vervloekt, maar uiteindelijk was het toch gelukt. Hij had heus wel hulp gewild, maar hij kon het het team niet vertellen en zijn ouders waren toe aan rust. Dus een keuze had hij niet echt gehad. Hij liet zijn vingers langs haar jurk glijden en drukte een kus tegen haar lippen.
'Ik weet niet hoe ik je daar in hemelsnaam uit moet werken,' gaf hij lachend toe. De jurk zat strak om haar lichaam en zijn vingers vonden geen rits. Hoe had ze het voor elkaar gekregen?