Forum

Newt.

Vijf dagen! Dat was echt een hele lange tijd! Dat was bijna een week! Dat betekende dat ik de komst van de nieuwe Greenie had gemist! Ik wist niet eens wie het was, wat hij nu deed! Niet dat het nou echt ongelooflijk belangrijk was, maar elke nieuwe Greenie was een nieuwe bewoner van de Glade en ik vond wel dat iedereen een goed welkom verdiende? De jongens vonden het vaak heel grappig om iemand heel angstig in de Box te zien zitten, maar ze vergaten dat zij dat ook allemaal mee hadden gemaakt? Een groot deel van ons in ieder geval wel! Ik misschien niet, net zoals Gally, Minho en Alby, maar dat betekende niet dat het oké was om maar heel hard te lachen en iemand te pesten als ze doodsbang weg waren gekropen in dat ding? Iets wat nu misschien wel was gebeurd en dat vond ik best zielig? Al wist ik zeker dat Cleo er wel goed mee om was gegaan? Zij had de vorige Greenie namelijk niet hoeven te begeleiden, omdat Ben dat had gedaan! Ben had haar immers niet willen rondleiden, omdat ze een meisje was geweest. Ik wist niet precies hoe ze het nu hadden gedaan, maar vijf dagen was wel echt een hele lange tijd! Vijf hele dagen! Dat was toch eigenlijk niet normaal? Dan was het haast een wonder dat ik wakker was geworden! ‘Vijf dagen… En je bent hier al die tijd geweest?’ Ze had van Alby hier mogen blijven! Dat betekende dat ze hier echt een hele tijd was geweest. Misschien wel elke dag! Dat was wel echt heel erg lief? Als ze elke dag voor me had gezorgd en hier had gezeten, dan verdiende ze daar wel iets voor? Ondanks dat ik eigenlijk geen zorg had gewild, wat zij natuurlijk niet had geweten, was ik haar er best dankbaar voor? Als het iemand had moeten zijn, dan had ik gewild dat het Cleo was die voor me had gezorgd! Iets wat ze duidelijk had gedaan en daar was ik ergens wel heel blij mee geweest! Ik keek naar Cleo, wie echt heel erg blij leek te zijn dat ik er weer was! Het was aan alles te zien! Ze zei het misschien ook, maar het was gewoon aan haar te zien dat ze blij was dat ik hier nog was! Haar ogen straalden en de glimlach leek echt niet van haar gezicht af te gaan. Misschien voor een paar seconden, toen ze zei dat ze bang was geweest! Was ze dan echt zo bang geweest om mij te verliezen? Blijkbaar! Iets wat nu niet zo was en dat maakte haar echt blij! Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat ze echt zo blij was met het feit dat ik er nog was, maar het was dus wel zo! Ze was echt heel erg blij en daardoor voelde ik me ergens ook wel beter? Aan de andere kant ook weer niet, want ik had haar alleen gelaten en dat had ze dus helemaal niks gevonden! Ik had gedacht dat mensen blij zouden zijn geweest, maar blijkbaar was Cleo echt doodsbang geweest dat ze me zou kwijtraken. ‘Ik ben blij dat jij blij bent,’ fluisterde ik zacht. Ik kon niet direct zeggen dat ik blij was om hier weer te zijn! Maar ik was wel blij dat Cleo blij was! Ik zag haar gezicht dichterbij komen en ik voelde haar vingers langs mijn wang strelen, voordat haar lippen opeens op de mijne lagen. Voor een paar korte seconden wist ik niet wat ik moest doen, maar langzaam begon ik me te beseffen dat dit echt niet erg was en dat dit was wat ik juist een hele tijd had gewild. Dus ik zou gek zijn om het af te wijzen. Daarom sloot ik mijn ogen en liet ik me meevoeren in de zoen van Cleo. Ik wilde haar het liefst dicht tegen me aan trekken, maar waarschijnlijk zou ik mezelf daar een hoop pijn mee doen.  

Cleo.
Newt had wel echt wat dingen gemist, maar ik kon hem makkelijk bij praten! Will was hier nog niet zo heel erg lang, maar hij had volgens mij al wel wat dingen over Newt gehoord! En hij was hier geweest omdat hij al met Jeff en Clint mee had gelopen, dus toen had ik even met hem kunnen praten. Ik had de moeite namelijk niet genomen om naar de Box te gaan om te kijken wie er naar boven was gekomen. Iets wat misschien niet heel erg aardig was, maar ik had gewoon graag bij Newt willen blijven. Ergens had ik wel de hoop gehad dat er iets in de Box had gezeten waardoor Newt weer bij was gekomen, maar dat was niet zo geweest! Daarom hadden we juist af moeten wachten! Vijf dagen waren echt wel lang, iedere dag had langer geleken als de dag ervoor en er waren echt moment geweest waarop ik de hoop misschien een beetje op had gegeven, maar voor maar een paar seconden! Ik had er namelijk niet langer over na willen denken, dat had gewoon niet gemogen van mezelf. Het betekende dan gewoon dat ik Newt op had gegeven en dat had ik juist niet willen doen! Het had gewoon niet gemogen! Er had iemand in hem moeten geloven zodat alles goed was gegaan! Ik had hem moeten steunen zodat hij ook beter kon worden? Iets wat ik nu ook zou blijven doen! Ik zou hem hier echt niet zomaar achterlaten! Hij moest juist beter worden! Weer kunnen lopen, maar het dan wel rustig aandoen. Hij kon vast nog niet zo heel erg snel rennen, maar dat vond ik niet zo erg? Helemaal niet zelfs! Dat betekende dat hij nog niet terug hoefde het doolhof in. Dat idee vond ik gewoon heel erg eng nu? Er kon nu echt van alles gebeuren! Wie zei dat het bij deze ene keer bleef? Ik wist dan wel niet wat er was gebeurd! Maar ik wist wel een beetje hoe het doolhof er uitzag en dat de kleinste dingen er al voor konden zorgen dat het helemaal mis kon gaan? Zeker als het ging om de weg! Misschien was Newt ook wel verkeerd gelopen en toen was er gewoon wat gebeurd. We wisten niet wat! Volgens mij wist Newt het zelf ook niet eens en ik zou er nu ook niet naar gaan vragen. Het belangrijkste was dat Newt beter werd, dan maakte het niet eens uit wat er precies was gebeurd, maar wat er de komende tijd nog ging gebeuren! Nu moest Newt beter worden! Dat was echt het belangrijkste! Ik was zo blij dat hij hier was! Hij leek zelf nog een beetje beduusd te zijn, wat ik ook wel snapte! Hij werd wakker en kreeg ineens te horen dat hij vijf dagen niet bij was geweest! Hij had echt overal pijn! Daarom wilde ik nu ook zo voorzichtig mogelijk met hem zijn? Iedere kleine beweging kon al voor pijn zorgen en ik wilde niet dat hij door mijn pijn had! Anders had ik hem allang geknuffeld! Dit was echter ook niet erg? Totaal niet zelfs! Het liet hem Newt zien wat ik echt van hem vond. Ik was echt gek op hem en ik had niet met het idee willen leven dat hij nooit meer zijn ogen zou openen! Nu hoefde dat ook niet! We konden weer samen zijn en misschien wel op een andere manier dan we eerst waren. Ik liet mijn lippen rustig op die van Newt liggen en sloot mijn ogen zodat ik zoveel mogelijk van het gevoel kon genieten! Het voelde gewoon heel erg fijn. Alsof het even helemaal niet meer uitmaakte waar we precies waren of wat er was gebeurd! Ondanks dat het heel erg was wat er was gebeurd! Maar nu hoefden we daar even niet aan te denken. We konden aan elkaar denken en aan het feit dat we elkaar wel heel erg leuk vonden! 

Newt.

Vijf dagen bleef echt heel erg veel en ik snapte ook niet hoe ik vijf dagen echt compleet van de wereld had kunnen zijn, zonder dat ik er zelf echt weet van had! De anderen hadden het misschien geweten, maar ik niet! Dat was toch vreemd? Misschien had ik wel gewoon heel lang geslapen, daar leek het in ieder geval wel op! Het leek alsof ik echt een hele lange tijd in dit bed had gelegen en gewoon had geslapen, maar dat was toch ook weer heel vreemd? Want slapen hoorde je niet langer vol te houden dan een paar uur! Ik was nu in ieder geval weer wakker en er waren mensen die echt blij waren dat ik weer wakker was, maar ik hoorde nog niet bij die groep. Ik wist ook niet hoe snel ik bij die groep zou horen. Ik hoopte dat Cleo me daarmee zou kunnen helpen, maar ik wist het niet? Cleo was ergens ook de reden geweest dat ik niet meer hier had willen zijn. Juist omdat ik haar ook achteruit had zien gaan. Dat was iets wat ik echt niet had gewild! Ik had gewoon niet willen zien dat ze hier depressief zou zitten en het hier zou gaan haten, zoals ik dat eigenlijk al deed! Ik had mijn vrolijke Cleo gewild, mijn schaapje! Ik had het ook echt nodig gehad om haar vrolijk te zien! Door haar vrolijkheid was ik namelijk zelf ook een stuk vrolijker geworden en toen was dat opeens weer weg geweest! Dat terwijl Cleo nu juist heel erg vrolijk was! Ze was vrolijk omdat ik er weer was, dus ik had haar vrolijk gemaakt! Dat was ergens toch behoorlijk vreemd om te weten, maar ook wel weer heel erg fijn? Het idee dat ik iemand vrolijk kon maken! Alby was ook heel erg blij geweest dat ik weer bij was geweest! Dus het leek alsof ik hier wel gewild was. Alsof de hele Glade het fijn vond dat ik nog niet dood was. Ergens voelde ik me daardoor wel weer beter, maar niets hielp als de lippen van Cleo, die nu nog zo zachtjes op de mijne lagen. Ik had wel geweten dat ik Cleo echt leuk had gevonden. Dat was vanzelf wel duidelijk geworden en zelfs Alby had het toen een keer aan me gevraagd! Misschien was het ook wel duidelijk geweest voor anderen, maar hoe kon je Cleo nou niet leuk vinden?! Ze was sowieso al heel erg mooi! Ik was dol op de vrolijke ogen en dan nog die grote bos met krullen! Dat alleen al zorgde er voor dat ze heel leuk was om naar te kijken, maar ze was ook nog eens heel erg leuk! Ze trok graag rare gezichten, vooral als ze mij aan het lachen wilde maken! Ze lachte op een hele leuke manier en ze was ook heel zorgzaam! Ze zorgde immers voor de dieren en ze had nu ook voor mij gezorgd! Het was ook zo leuk om haar bij de dieren te zien zitten. Ze ging echt helemaal op in haar werk en ze voerde zelfs gesprekken met die beesten! Dat had nog nooit iemand gedaan, maar Cleo deed het wel! Ze wist vast wel dat ze niet terug zouden praten, maar het leek haar nooit wat uit te maken. Ze vond het alleen maar leuk om te doen en dat maakte het ook heel erg leuk om naar te kijken! Al voelde alles wat ik net had opgesomd nog lang niet zo goed als dit. Het liefst trok ik Cleo nog dichter tegen me aan, maar dat ging echt niet! Dan zou ik mezelf waarschijnlijk pijn doen en dan zou de zoen weer ophouden. Dat terwijl hij nog maar net was begonnen! Toch wilde ik Cleo wel iets dichterbij hebben, of in ieder geval meer voelen dan alleen haar lippen. Daarom bracht ik mijn hand voorzichtig in haar krullen en liet ik hem er doorheen glijden.

Cleo.
Nu maakte het echt even niet meer uit wat er precies ging gebeuren. Newt was hier en dat was het belangrijkste! Het ging relatief goed met hem, ondanks dat hij echt wel pijn had! Hij had niet eens rechtop kunnen komen zitten, maar dat ging vast ook wel weer over. Ik vond dat het over ging, want ik vond het geen fijn idee dat hij pijn had! Newt hoorde gewoon geen pijn te hebben! Nu had hij wel heel erg veel pijn, zelfs dit was dubbel! Want volgens mij had hij geen pijn gehad toen hij niet bij was geweest. Zijn gezicht had er best wel vredig uit gezien, alsof hij die pijn helemaal niet gevoeld! Ik wilde echter niet dat hij weer een paar dagen weg zou zijn! Zoiets engs had ik nog nooit meegemaakt! Er waren hier dan al wel wat dingen gebeurd, de Bleeding en het hele gedoe met Steve. Bij beide dingen had ik me niet heel erg fijn gevoeld. De angst die ik toen had gevoeld was echter helemaal niets geweest bij hetgeen wat ik had gevoeld toen er een kans was geweest dat Newt niet meer wakker werd! Daar hoefde ik me nu niet meer druk over te maken! Hij was hier echt weer, helemaal! Niet alleen zijn lichaam. Newt praatte terug als ik iets tegen hem zei. Iets wat ik de afgelopen dagen ook wel vaak genoeg had gedaan, maar ik had gewoon geen gehoor gekregen! Iets wat me niet tegen had gehouden, want ergens had ik gevonden dat hij me wel had begrepen, dat hij het onbewust allemaal op had genomen. De dieren deden dat ook? Volgens mij herkenden ze mijn stem zelfs! Nou was Newt geen schaap, maar het ging om het idee! Ik gaf daarin echt niet zomaar op! En nu was hij gewoon hier! Leek alles best wel oké te gaan? Op de pijn na dan! Ik kon hem nu zelf laten zien wat ik van hem vond en hij er toch wel hetzelfde over te denken! Anders had hij zich wel terug getrokken, niet dat het heel erg makkelijk ging op dit moment, maar toch! Hij had iets kunnen doen om aan te geven dat hij dit niet wilde, maar dat deed hij niet. In plaats daarvan voelde ik zijn hand voorzichtig door mijn krullen heenglijden, iets wat hij wel vaker had gedaan, maar nu voelde het zo anders! Het was nog altijd even voorzichtig, alsof hij bang was dat het pijn zou doen als hij ook maar iets minder voorzichtig was. Ik vond het alleen maar lief! Gelukkig leek hij niet meer bang te zijn om me aan te raken, wat voor het ongeluk wel zo was geweest! Ik snapte ook wel dat het iets met Steve te maken had, maar ik had het niet erg gevonden om de armen van Newt om me heen te voelen! Daarbij wist ik zeker dat Alby hem niet zou straffen, niet als ik het zelf ook zou willen? Dit wilde ik ook, dus Alby kon Newt hier moeilijk voor straffen. Gelukkig waren die twee echt heel erg goed bevriend met elkaar, waardoor er vast helemaal geen problemen waren! Ik liet mijn duim voorzichtig over de wang van Newt glijden, bang dat ik hem op een andere manier dan dat pijn zou doen. Ik besloot de zoen te eindigen, ik wist ook wel dat er nog meer kon gebeuren, maar op het moment was het goed genoeg geweest om onze lippen op elkaar te hebben liggen. Het had gewoon geklopt. Ik liet mijn voorhoofd voorzichtig tegen die van Newt aanleunen en opende zo mijn ogen. Zijn gezicht was heel erg dicht bij het mijne, maar dat was het net ook geweest! Het was iets wat heel erg fijn vond! Ik wilde genoeg zeggen, maar het leek me ergens dat mijn lippen dat al genoeg voor mij hadden gedaan. Ik was blij dat hij weer bij was, heel erg blij! Er mocht nooit meer iets met hem gebeuren. Iets waar ik misschien niet voor kon gaan zorgen, maar ik zou wel mijn best doen! 

Newt.

Ik wist dat dit precies was wat Alby niet had gewild, maar dit was anders dan wat er tussen Cleo en Steve was gebeurd? Steve had aan haar gezeten zonder dat ze het had gewild! Hij had veel meer met haar willen doen dan alleen zoenen! Ik kon niet ontkennen dat dat iets was wat ik uiteindelijk wilde doen met Cleo, maar nu hoefde het nog niet en ik wilde er eerlijk gezegd nog niet eens aan denken! Nu wilde ik gewoon van haar lippen genieten en van alle kleine dingetjes die er bij kwamen, zoals haar krullen tussen mijn vingers! Alby zou het hier misschien niet mee eens zijn, maar ik kon hem vast wel laten zien dat dit niet echt iets slechts was? Het was juist heel erg goed! Als er iemand was die me weer zou kunnen helpen, of me een beetje op de been zou kunnen krijgen, was dat Cleo! Dus dan was er toch niks mis mee als ik haar juist zo dicht bij me kon houden? Alby wilde immers ook dat ik me beter zou voelen en daar had Cleo toch wel een heel groot aandeel in? Zelfs door deze zoen voelde ik me toch al een stuk beter! Ik wist ook niet hoe dat precies kwam, maar ik voelde me gewoon een stuk beter nu ik haar lippen op de mijne had. Het was haast hetzelfde als het vrolijke gevoel dat ik altijd had gehad als ik naar Cleo had gekeken! Dus dit was perfect! Het gevoel zou waarschijnlijk wel weer weg gaan als ik zou stoppen met zoenen, maar wie zei dat het niet opnieuw kon gebeuren? Het voelde ook veel te goed voor één keer? Het zou gewoon veel vaker moeten gebeuren en ik hoopte dat Cleo het daar ook mee eens was! Ze haalde uiteindelijk wel haar lippen van de mijne, maar ergens snapte ik het wel. Voor nu was het genoeg geweest en ergens was ik ook blij om mijn ogen weer te openen en haar gezicht te zien. Ik legde beide handen rond haar gezicht en streek met mijn duimen langs haar wangen. Die waren ook al zo lief! Ze had echt hele leuke wangetjes als ze lachte, of een ander gek gezicht trok. Het maakte haar gewoon heel erg lief en met al die krullen deed ze me dan echt denken aan een schaapje. Dat was ze ook! Mijn schaapje! Ik gaf haar voorzichtig nog een kus op haar lippen en ik keek haar aan, niet wetend wat ik precies moest zeggen. Ik had haar net al bedankt voor wat ze voor me had gedaan en ergens wilde ik haar nu wel weer bedanken, maar dan zou ik haar alleen bedanken voor de zoen en dat stond ergens ook wel een beetje vreemd? Waarschijnlijk zou ze er wel om moeten lachen, en een lachende Cleo was altijd leuk, maar het zou toch een beetje stom klinken. ‘Ik vind het echt heel erg fijn dat je bij me bent gebleven,’ zei ik zacht. Dat was wel echt zo! Als er iemand bij me had moeten blijven, dan had ik zelf ook wel gewild dat het Cleo zou zijn geweest! Cleo was gewoon degene met wie ik de beste band had. In ieder geval één van de beste! Het was niet zo dat ik voor de rest niet met iemand bevriend was. Ik was juist heel erg goed bevriend met Alby en Minho, maar het was toch anders met Cleo. Cleo begreep me op een manier waarop zij dat niet deden! Ik hoefde Cleo niet eens wat uit te leggen! Ze wist meteen wat er aan de hand was en ze begreep ook meteen wanneer ik wel of niet wilde praten. Ze had nu niet eens gevraagd naar wat er precies gebeurd was, maar ik zou het ook helemaal niet willen vertellen! Cleo lagen gewoon samen op één lijn en ergens was dat heel speciaal?

Cleo.
Ik vond niet dat we iets deden dat niet mocht. Ik wilde dit best aan Alby uitleggen, zeker als het vaker zou gaan gebeuren. Als het aan mij lag was dit echt niet de enige keer! Newt leek het ook niet erg te vinden, dus waarom zou iemand hier voor moeten worden gestraft? Steve had iets gedaan wat ik echt niet had gewild! Ik had hierin het initiatief genomen en ik vond hier echt niets ergs aan. Dan mocht het niet gebeuren dat Alby ineens besloot dat dit ook niet kon! Ik vond wel dat het kon en zolang wij het vonden was het goed toch? Niemand had hier geen last van! Ik was heel erg blij dat het heel erg goed ging met Newt en dat mocht ook wel even gezien worden! Gevoeld, want het was echt een heel erg speciaal gevoel! Ik hoopte ook dat Newt dat ook had! Ergens leek het me niet dat hij het echt vervelend had gevonden! Nu was het even goed dat het zo was, even niets meer. Al voelde ik me nog steeds goed door de lippen die op de mijne hadden gelegen. Ik voelde de handen van Newt om mijn gezicht heen, iets wat heel erg fijn voelde. Iedere kleine aanraking was fijn, al stond knuffelen toch wel echt op nummer één. Ik vond het zo fijn om zijn armen voorzichtig om me heen te voelen en gewoon rustig samen te zitten. Iets wat nu niet zomaar kon. Het liefst was ik naast hem in bed gekropen en had ik mijn armen om hem heen geslagen! Als dat had gekund, had ik dat ook wel echt gedaan, maar dat ging nu jammer genoeg niet. Ik moest een paar daagjes wachten waarschijnlijk. Newt moest zelf maar aangeven wat hem pijn deed en wat niet! Ik glimlachte omdat ik de lippen van Newt weer zachtjes op die van mij voelde, nu iets korter dan net, maar het voelde wel net zo goed. Zoiets kleins kon heel erg veel aangeven! Ik wist nu maar al te goed dat hij het niet erg had gevonden wat er allemaal was gebeurd, helemaal niet zelfs! "Ik had niets anders gewild." zei ik zachtjes, op het moment was het niet nodig om hard te praten. Ik had zelfs het gevoel dat wanneer ik hard zou praten dat het de hele situatie zou verpesten, we hadden nu juist zoiets fijns! Daar moesten we in rust van genieten, harde woorden hielpen daar echt niet aan mee. Het moest rustig blijven, op de manier waarop het nu was. Ik streek zachtjes door het haar van Newt, het was niet echt schoon meer, ook omdat hij de afgelopen dagen niet had kunnen douchen, maar het nam niet weg dat het niet fijn was om hem zo aan te raken. "Ik wilde niet bij je weg en ik ga de komende dagen ook niet van je weg." Ik was hier als hij me nodig had! Met kleine dingen, of met grotere dingen. Als hij wilde proberen te lopen had hij wel iemand nodig die hem een beetje ondersteunde. Ik ging echt niet zomaar weg! Ik wilde niet bij hem vandaan zijn. Ergens klonk het heel erg claimerig, maar ik wilde gewoon dat hij bij me bleef. Of dat ik bij hem bleef! Het liefst raakte ik hem niet meer uit het oog. Dan wist ik niet wat er gebeurde! Dat was precies wat er was gebeurd in het doolhof! Er was daar iets vreselijks gebeurd en ik had helemaal niets kunnen doen omdat ik niet naar binnen had gemogen! Ik had me zo hulpeloos gevoeld, ik had helemaal niets kunnen doen om Newt te helpen. Ik wilde nooit meer in diezelfde situatie terecht komen! "Het komt allemaal goed." Ik wist niet wat het allemaal was, maar alles kwam goed. Eerst zijn been en dan de rest. Ik hoopte echt dat hij uit het doolhof bleef! Hier in de Glade was hij veel veiliger! En hij moest veilig zijn!  

TS van een paar weekjes?

~

Newt.

Ik had wel gedacht dat ik een hele tijd last zou houden van de sprong die ik had gemaakt, maar ik had niet gedacht dat het vier weken zou kunnen doen! Het meeste was ondertussen wel geheeld. De kleine wonden hadden korstjes gekregen en sommigen waren er al weer af. Ik had nu nog het meeste last van mijn been. Aan het begin had ik er echt niet op kunnen lopen en toen had Cleo wat krukken voor me geregeld. Volgens mij had ze zelfs Gally aan het werk gezet om hele goede krukken te maken! Iets wat wel echt heel lief was. Ze had sowieso heel erg goed voor me gezorgd! Ze was elke dag bij me komen zitten en dan hadden we samen wat gegeten. Hier en daar waren er wel wat zoenen gevallen, maar we hadden wel voorzichtig moeten zijn. Al had ik haar op sommige momenten echt naast me willen hebben! Iets wat toen niet echt had gekund en nu ging dat nog steeds niet! Al ging het al wel als ik in bed lag. Ik had van de week eindelijk weg gemogen van Clint en Jeff en daar was ik heel blij mee geweest! Ik had gewoon naar buiten gewild en willen zien hoe het hier allemaal aan toe ging! Ondertussen hadden we alweer een nieuwe Greenie! Het leek echt alsof alles en iedereen gewoon door was gegaan, terwijl ik daar had gelegen! Gelukkig had ik Cleo gehad! Door haar had ik nu krukken en kon ik gewoon rondlopen. Ik moest ook wel toegeven dat ik me iets beter voelde, ook mentaal. Cleo kon me echt opvrolijken en ergens was het een hele geruststelling dat ik nu niet meer het doolhof in moest. Ik vond het erg voor degenen die dat wel moesten, maar ik was blij dat ik het niet meer hoefde! Ik kon alleen nog niet meehelpen in de Glade, omdat het staan echt nog lastig ging! Volgens Jeff zou het ook nooit meer helemaal helen en zou ik er wel last van hebben voor de rest van mijn leven, maar ergens had ik daar wel vrede mee. Ik wist niet precies waarom, maar ik kon er vrede mee hebben. Ook met het feit dat de sprong was gebeurd, maar niet was geslaagd. Als dat wel was gebeurd, had ik Cleo namelijk nooit kunnen zoenen! Dat was toch wel erg? Ik was in ieder geval heel erg blij dat het tussen ons was gebeurd en dat ik nu gewoon naar haar toe kon lopen om haar een kus te geven. Het maakte alles toch net iets mooier? Ik wist het ook niet! Ik voelde me gewoon beter en daardoor leek het hier allemaal niet meer zo slecht. Al kwam dat echt door Cleo en door niemand anders! Cleo was degene die het allemaal weer om had kunnen draaien en ik was er blij om! Ik was onderweg naar Cleo, want ze zat zoals altijd weer bij de dieren. Het was echter niet zo makkelijk om met krukken door het gras te hinken. Het ging niet heel erg snel, maar het ging nu al sneller dan dat het aan het begin van de week was geweest! Toen was het echt niet gegaan! Eindelijk kwam ik aan bij de hekken en ik legde mijn krukken er tegen aan. Ik pakte het hek vast en hinkte voorzichtig naar binnen, waarna ik het hek weer achter me sloot. ‘Hé Schaapje,’ zei ik glimlachend en ik probeerde me zo voorzichtig mogelijk naast haar neer te laten zakken. Ik legde mijn been zo recht mogelijk, ondanks dat het pijn deed. Ik sloeg mijn armen om Cleo heen en trok haar tegen me aan, zodat ik mijn gezicht in haar krullen kon begraven. Elke keer als we zo hadden gezeten, had ik geroken dat ze buiten was geweest! Nu rook ik het ook wel, maar nu was ik tenminste ook buiten. 

Cleo.
Het ging iedere dag iets beter met Newt! Iets wat heel erg fijn was om te zien. Hij kon nu toch wel een beetje lopen. Iets wat misschien niet heel erg makkelijk ging, maar het lukte wel. Het had mij toch wel handig geleken dat hij iets van ondersteuning had gekregen zodat hij beter kon lopen! Volgens Clint was het niet heel erg goed geweest als hij de hele tijd zijn hele gewicht op zijn enkel had laten leunen, wat wel gebeurde als hij liep! Daarom was ik ook naar Gally gegaan om te vragen of hij een paar krukken had kunnen maken! Die dingen waren gewoon nodig geweest en daardoor kon Newt al ongeveer een weekje een beetje rondlopen, misschien niet op de manier die hij wilde, maar het was iets! Ik vond het fijn om hem weer in de Glade te zien, in plaats van alleen maar in het bed. Gelukkig was er besloten dat Newt het doolhof niet meer in hoefde. Er was hem zelfs gezegd dat hij last zou blijven houden van zijn enkel, wat betekende dat hij nooit meer helemaal zou kunnen rennen zoals hij had gedaan. Ik vond het vervelend voor hem, maar ik was echt blij dat hij dat doolhof niet meer in hoefde! Ik zou me er namelijk totaal niet gerust bij voelen als hij dat nog wel een zou moeten doen! Volgens mij waren ze nog een beetje aan het kijken wat hij wel zou gaan doen. Hij had Alby al geholpen met dingen en volgens mij zou hij dat gewoon blijven doen? Dat was wat hij nu aan het doen was, al kon hij misschien niet echt helpen op de manier die hij zou willen. Maar hij moest rustig aan doen en ik probeerde toch wel een klein beetje op hem te letten. Iets wat misschien niet de hele dag ging, maar ik wilde ook gewoon weten of het goed met hem ging of niet! Of ik misschien kon helpen. Ik wilde ook niet dat Newt me vervelend zou gaan vinden omdat hij het gevoel kreeg dat ik hem te weinig liet doen of wat dan ook! Het ging nu juist goed tussen ons. Er was veel meer tussen ons dan vriendschap, iets wat we allebei toch wel fijn vonden. Ik had het wel aan Alby moeten voorleggen, want ik had ook niet gewild dat hij ineens iets had gezien waardoor hij dat gedacht dat Newt iets deed wat niet mocht. Alby had juist heel erg luchtig gereageerd, ik had een knuffel gekregen en hij had me verteld dat ik goed voor Newt moest zorgen. Iets wat ik ook echt wel deed! Sinds hij niet meer in de ziekenboeg lag, sliep hij bij mij op de kamer. Het was niet alleen beter voor hem, want zijn been kon goed liggen en hij zou niet zomaar op de tocht liggen, maar het was voor heel erg fijn! Het betekende namelijk dat ik iedere avond dicht tegen hem aan kon kruipen. Er waren echt niet altijd veel zoenen, eerlijk gezegd vond ik de knuffels zoveel fijner, helemaal omdat ze een gevoel van veiligheid gaven? Ze waren heel erg fijn! Ik vond het ook wel echt fijn dat ik nu weer bij de diertjes kon zitten, ik was heel erg bang geweest dat ze zich bedrogen hadden gevoeld. Ik was toch een tijdje niet geweest! Nu kwam ik wel weer elke dag, ik deed gewoon weer mijn werk, maar ik vond dit toch echt wel het fijnste! Beter dan het haren knippen of het mappen. Die dingen moesten ook wel, maar de dieren waren het leukste! Ik pakte de restjes eten en legde ze op mijn hand, zodat ze uit mijn hand konden eten, iets wat ik heel erg leuk vond! Ik keek om toen ik wat beweging hoorde achter me en zag Newt in mijn richting hinken, want dat was het toch vooral. Het was alleen maar fijn dat hij hier was! "Hee!" Het duurde niet lang voordat hij achter me kwam zitten en ik zijn armen om me heen voelde, het bleef altijd een fijn gevoel! "Kijk jongens Newt is er!" De diertjes vonden hem ook leuk!

Newt.

Het was leuk om Cleo hier te zien zitten. Ze was zo betrokken bij de dieren! Ze wilde echt dat het goed met hen ging en ze deed er ook echt alles aan om daar voor te zorgen! Ik had niet eens meegekregen dat er nieuwe lammetjes waren geboren! Dat had Cleo me achteraf moeten vertellen, omdat ik dus in bed had gelegen! Ik had ze van de week al wel gezien, maar nu waren ze natuurlijk een stuk dichterbij en ik vond het heel leuk om te zien hoe Cleo er mee om ging! Alsof het ook een beetje haar kindjes waren! Ze liet hen gewoon uit haar hand eten en blijkbaar vertrouwden ze haar ook genoeg om dat gewoon te doen! Cleo was echt dol op de dieren en zij ook op haar! Dat was gewoon aan alles te zien en ik vond het daarom ook heel fijn om er nu gewoon bij te zitten en te zien hoe Cleo voor hen allemaal zorgde! Het deed me toch ook wel een beetje denken aan hoe ze voor mij had gezorgd. Ze was echt een heel zorgzaam en dat sierde haar wel echt. Cleo was gewoon een heel zorgzaam iemand! ‘Ik ben er inderdaad. Ik wilde even gedag zeggen tegen de nieuwe schaapjes,’ zei ik glimlachend. Ze zagen er toch wel heel schattig uit! Ze waren echt nog heel erg klein, maar dat leek ze niet te weerhouden van het vrolijke rondhuppen en achter elkaar aan rennen. Volgens mij waren het er een stuk of drie? Ik zag er in ieder geval drie! Eentje stond bij Cleo en mij in de buurt en de andere twee renden een beetje achter elkaar aan. Het was heel lieg om te zien en ergens maakte het me ook heel vrolijk? Alsof het allemaal weer goed zou komen. Het ging al wel een stuk beter, maar toch leek het nu allemaal zo vredig. Zelfs de Glade leek niet meer zo vreselijk als dat het eerst was geweest. Ik gaf Cleo een kus in haar krullen en liet mijn kin op haar schouder rusten. Ik had niet gedacht dat Alby het zo snel goed zou vinden. Cleo was degene die naar hem toe was gegaan om het te vertellen. Ik had echt niet geweten wat ik had moeten verwachten en zij ook niet. Alby was echter heel blij voor ons? Misschien durfde hij ook wel niet boos te worden, omdat ik hem had verteld wat er was gebeurd! Uiteindelijk had ik het Minho ook moeten vertellen, want hij had niet zomaar keeper willen worden zonder een goede reden. Hij was misschien een arrogant joch en hij had die positie heel graag gewild, maar Minho was ook heel eerlijk en hij had echt willen weten wat de reden was geweest. Dus ik was er niet meer onderuit gekomen. Cleo wist het echter nog steeds niet en dat wilde ik ook zo houden. Als ze het zou weten, zou alles gaan veranderen en dat wilde ik niet! ‘Mag ik het ook proberen?’ vroeg ik aan Cleo en ik pakte een handje vol met het voer. Ik kon me niet voorstellen dat dieren er echt van konden genieten, maar ze leken het heel erg lekker te vinden! Het was niet eens echt voer. Het was gewoon het eten wat nog over was van het ontbijt! Het was echter wel beter dat we dit gebruikten voor de dieren. Anders zou het weg worden gegooid en dat was echt een grote verspilling? Al hadden we het ook wel eens gebruikt voor mest, maar ook dat was niet altijd geweldig goed gegaan. Ik hield mijn hand op en lokte het lammetje voorzichtig, in de hoop dat hij naar voren zou komen om wat te eten. Al had ik geen idee of het een hij of een zij was, laat staan wat de naam was. Cleo kennende, had het lammetje zeker een naam. 

Cleo.
Ik vond het heel erg fijn om hier te zitten, de diertjes hadden toch wel een beetje liefde nodig! Dat vond ik nog steeds, ondanks dat ik nog steeds gewoon vlees at. Het was best wel belangrijk om dat te eten, het was gewoon goed voor onze lichamen en het hoorde gewoon. Ik deed misschien niet echt de taak waar ik het meeste van mijn lichaam vroeg, niet zoals de Runners of Builders dat hadden. Het schoonmaken was echt best wel intensief! Het was niet iets wat je zomaar even deed, er was iedere dag genoeg te doen, maar gelukkig mocht ik het vooral hier schoonmaken en hoorde het eten geven ook bij mijn taken. Ik had echt niets te klagen! Helemaal niet nu alles weer de goede kant op leek te gaan. Met Newt ging het best wel goed, hij kon zelf een beetje rond lopen! Daarbij hadden we nieuwe schaapjes gekregen! Hele lieve kleine lammetjes! Het was al een paar weken geleden geweest, maar nu konden ze toch een beetje lopen. Iets wat ze in het begin nog niet hadden gekund natuurlijk. Nu was het ook wel te zien dat ze nog heel erg jong waren en echt niet alleen maar omdat ze klein waren. Ze stonden gewoon heel wiebelig op hun pootjes! Ik vond het wel echt schattig om te zien! Dan kwamen ze aan rennen, op hun eigen manier, maar zo zag het er dan niet uit. Het zag er helemaal niet soepel uit, maar daarom moest ik juist telkens lachen! Ik wist zeker dat Newt het ook heel erg leuk vond. Hij was hier niet voor niets naar toe gekomen, misschien ook wel voor mij, maar ook wel een klein beetje voor de schaapjes en de andere diertjes! Ik vond het zo leuk om hem hier te hebben en te vertellen over de verschillende dingen wat ze deden! Ze waren te schattig en dat moest Newt ook zien! Iets wat hij nu wel deed en ik hoopte dat we heir ook even konden blijven zitten. Het was iets kleins, maar ik kon er echt heel erg van genieten! het was zo fijn om in zijn armen te zitten, knuffels waren echt geweldig. Zoenen waren ook echt niet verkeerd, maar het was nou niet echt iets wat we hier zomaar konden doen? Voor mij hoefden de anderen het hier echt niet te zien! Het was gewoon iets tussen ons, dus zo wilde ik het ook wel een beetje houden. Uiteindelijk lagen we ’s avonds in hetzelfde bed, waardoor zoenen makkelijker konden! "Natuurlijk!" Ik vond het alleen maar leuk dat Newt het ook wilde proberen! "Dit is Snuffles." Ik had ze allemaal een naam moeten geven, dat hoorde er gewoon bij. Het maakte het persoonlijker! Ik wilde niet dat de een zich slechter voelde omdat diegene geen naam had terwijl de anderen het wel hadden! Ik vond Snuffles een lieve naam en het paste wel goed bij hem! Want volgens mij was het een mannetje. Ik legde mijn hand onder die van Newt en streek er zachtjes met mijn vingers overheen. "Hee Snuffles, liever, kom eens hier dan krijg je eten van Newt. Hij is echt heel erg lief en hij geeft hele goede knuffels." Ik knuffelde ook wel met de diertjes! Helemaal met de kleintjes, al hadden die ook wel bij hun mama melk moeten drinken. Nu konden ze zelf al eten! Iets wat best wel goed ging? Iedere dag werden ze weer iets groter! Iets wat alleen maar goed was, want ze moesten groeien. We hadden nu best wel veel diertjes, maar dat moest ook wel. We hadden ze allemaal nodig. De eieren van de kippen, maar ook de melk van de schaapjes en geiten. Het vlees natuurlijk ook, maar daar wilde ik liever niet te veel aan denken als ik hier zat. Ik vond het ergens best wel erg, maar het was nodig. We hadden ook te eten nodig, anders zouden we ook dood gaan en kon er helemaal niemand meer voor diertjes zorgen! Misschien gingen ze dan ook wel het doolhof in en dat zou helemaal misgaan! 

Newt.

Het was misschien ook wel weer goed dat Cleo weer verder was gegaan met haar werk. Ze had een hele tijd voor me gezorgd en daar was ik haar ook heel dankbaar voor, maar momenteel ging het wel weer goed? Ik kon weer rondlopen en misschien dat ik over een paar dagen al wel een paar kleine taken zou kunnen uitvoeren in de Glade! Cleo had ook gewoon weer terug gemoeten naar haar taken, zeker omdat ze het leuk vond om te doen! Ze was echt dol op de dieren en het paste ook perfect bij haar! Zij was waarschijnlijk ook de enige die zo lief om zou gaan met de dieren. We hadden ze nooit slecht behandeld? We hadden ze altijd genoeg eten gegeven en we hadden er voor gezorgd dat ze niet ziek waren geworden, maar we hadden ze nooit namen gegeven. Dat had ons echt niks uitgemaakt? Cleo duidelijk wel en daarom verbaasde het me ook helemaal niet als alle lammetjes nu een naam van haar hadden gekregen! Iets wat duidelijk zo was, want het kleintje voor ons heette Snuffles! Dat was ook echt alleen een naam die Cleo zou kunnen bedenken en daarom schudde ik lachend mijn hoofd. ‘Ik snap echt niet hoe je op die namen komt.’ Niet dat het erg was! Totaal niet zelfs! Het was alleen maar lief dat ze de moeite nam om dat kleintje een naam te geven. Het was ook typisch een naam voor Cleo! Ik snapte niet eens hoe ze daar aan kon denken! Misschien had hij wel aan haar hand gesnuffeld? Ik wist niet eens of lammetjes dat wel echt deden! Gelukkig kwam hij langzaam wat dichterbij en snapte hij dat ik echt niks deed, dat ik alleen maar eten voor hem had, of haar. Als het Snuffles heette, was het waarschijnlijk een haar? Ik glimlachte toen het lammetje uit mijn hand begon te eten en toen ze klaar was, aaide ik haar nog over haar kop. ‘Dat klopt, maar er is maar een schaapje die mijn knuffels krijgt,’ zei ik glimlachend en ik sloeg mijn armen weer om Cleo heen. Ze verdiende mijn knuffels en nog zoveel meer dan dat! Ik was echt blij dat ik haar had en het ging nu ook gewoon een stuk beter met me! Ook omdat ik het doolhof niet meer in hoefde, maar vooral door Cleo! Ze kon me opvrolijken, zelfs hiermee! Ik had nooit gedacht dat ik de dieren op deze manier zou voeren, maar ik deed het nu wel en eigenlijk was het nog best wel leuk? Al was alles leuker als Cleo er bij was! Ik kon hier uren blijven zitten, alleen maar omdat zij er was! Het was grappig om haar te horen praten tegen de dieren. Dan ging haar stem een stukje omhoog en praatte ze toch heel anders! Het was alleen maar schattig om te horen en volgens mij betekende het ook alleen maar dat ze heel erg veel gaf om de diertjes? Daar was niks mis mee! Ik liet mijn hoofd weer rusten op de schouder van Cleo en gaf haar een kus op haar wang, ondanks dat haar krullen een beetje in de weg zaten. Ik vond haar krullen alleen maar leuk! Dat was wat haar mijn schaapje maakte. Al die leuke krullen om haar vrolijke gezicht! Ik keek even naar de andere dieren, die allemaal wat anders leken te doen! Het maakte ook niet heel erg veel uit, als ze maar binnen de hekken bleven. Iets wat volgens mij een stuk lastiger was met kippen? Ik had eigenlijk geen idee! Volgens mij hadden de builders wel een hok voor ze gemaakt, want dat had Cleo een keer gevraagd! De vraag was echter of die kippen er ook echt bleven! Volgens Cleo wel, want ze had me vaak genoeg een eitje gebracht toen ik nog in de Homestead had gelegen! Dus het kon niet anders dat het had gewerkt. 

Cleo.
Ik was echt blij dat Newt dit nu ook kon zien, ik had hem wel over de schaapjes verteld, maar hij had gewoon een paar weken in bed moeten blijven liggen, waardoor hij niet naar buiten had gekund! Nu kon hij dat al wel een paar dagen en ik had het geweldig gevonden toen we hier samen naar toe hadden kunnen gaan. De eerste dag dat hij echt rond had kunnen lopen, was ik toch wel wat vaker bij hem geweest als nu. Ik had ook mijn werk moeten doen, maar dat was niet zo heel erg goed gegaan met het idee in mijn achterhoofd dat Newt misschien wel moeite had met rondlopen! Ik zag nu ook wel dat het steeds beter ging, helemaal door de krukken. Daar had hij wel echt heel erg veel steun aan! Gelukkig maar! Gally had ze ook meteen van me moeten maken, het had me niet heel erg veel uit gemaakt als hij nog andere dingen had moeten doen. Voor Newt had hij zijn werk maar mooi even opzij moeten leggen! Newt was heel erg belangrijk! Ik was echt niet de enige die dat vond, dus gelukkig was Gally wel goed in de weer gegaan om krukken te maken! Waardoor Newt nu zelf in het rond kon lopen, op zijn eigen manier. Het ging nog niet heel snel, maar hij kwam er wel! Hij was nu ook hier en dat vond ik alleen maar fijn. Al moest hij wel echt zijn been goed laten rusten, wat hij ook wel deed door hem zo recht neer te leggen! "Ze komen gewoon in me op! Ik kijk naar ze en ineens weet ik het!" Die namen waren gewoon spontaan in me opgekomen, maar ik vond wel echt dat ze bij hen paste. Dit schaapje was wel echt een Snuffles! "Hij vindt je lief." Volgens mij vond Snuffles, Newt wel lief. Hij vertrouwde hem in ieder geval wel, anders was hij deze kant niet op gekomen. Sommige van de kleine schaapjes waren wel een beetje schuchter, zelfs tegen mij! Maar dat kwam ook wel omdat ze mij nog moesten leren kennen! De andere beestjes deden dat ondertussen wel, ze kwamen zelfs naar het hek toe gerend als ze mij aan zagen komen lopen! Ik glimlachte toen ik de armen van Newt om me heen voelde. Ik was zijn schaapje! Ik kreeg wel de knuffels. "Ik ben heel erg blij met je knuffels." Die waren juist heel erg fijn! Het was bijzonder om in zijn armen te zitten, het maakte niet eens waar we waren! We konden hier zo zitten, maar ook op onze kamer, want ik vond dat hij nu echt van ons was. Ik wilde er niet eens aan denken dat Newt nu weer buiten zou gaan slapen bij de rest! Ik vond het alleen maar fijn om hem bij me in bed te hebben! Niemand leek het erg te vinden, Newt had een bed nodig om in te slapen en ze hadden mij een plaats gegeven waar ik me veiliger zou voelen. Ik voelde me veilig als ik bij Newt was! Ik liet mijn hoofd tegen die van Newt aan rusten, het was fijn om zo dicht tegen hem aan te zitten. Daarom legde ik mijn armen om die van Newt heen, zodat ik het gevoel had dat ik hem nog iets dichter tegen me aan had. "Heb je het al met Alby gehad over wat je gaat doen?" Ik snapte ook wel dat hij graag weer wilde werken, maar hij moest gewoon rustig aan doen! Wat betekende dat hij wel wat speciale taken moest hebben. Hij kon gewoon niet te lang staan! Iets wat wel beter zou gaan, maar ik snapte ook wel dat hij zich echt begon te vervelen omdat hij niet veel kon doen! Ik wilde hem best helpen met dingen! Het was een beetje wat hij en Alby af hadden gesproken! Alby had er toch wel het meeste over te zeggen! 

Newt.

Volgens mij was het voor Cleo makkelijker om de dieren een naam te geven. Wij hadden altijd gedacht dat het niet zou helpen. Dan zouden we immers allemaal weten dat Pluisje, of wie dan ook, bij Winston zou komen te liggen en dat zou niet echt helpen bij het idee dat hij straks op ons bord zou komen te liggen? Toch leek het Cleo wel een beetje te helpen. Ze wist dat we de dieren gebruikten voor vlees, maar ze at het zelf ook! Ze wist dat we het ook echt nodig hadden, dus ze deed er niet zo moeilijk over. Misschien juist wel omdat ze ook een naam hadden gekregen. Alsof ze dan toch een wat beter leven hadden gehad. Iets wat ergens wel zo was, want Cleo behandelde ze nog een stuk beter dan dat wij al hadden gedaan! We waren echt geen beulen geweest, maar Cleo nam echt de tijd om met al die dieren te knuffelen ze te aaien! Ze gaf ze namen en ze zorgde echt dat ze genoeg eten en drinken kregen. Ze praatte zelfs met ze! Dat had nog nooit iemand met ze gedaan en de dieren leken het zelf ook wel fijn te vinden? Ze waren in ieder geval dol op Cleo! Iets wat ik wel kon begrijpen! Ze was ook zo lief voor ze! Al kon het ook zo zijn dat ze gewoon hadden bedacht dat als Cleo kwam, ze eten kregen. Dat was vaak ook wel iets wat dieren belangrijk vonden! ‘Jij hebt een raar hoofd,’ zei ik lachend. Wie bedacht dat nou? Hoe kwamen die namen in godsnaam in je op? Ik zou het echt niet kunnen bedenken! Cleo duidelijk wel, maar dat mocht ook! Het waren juist hele leuke namen en het was ook alleen maar lief bedoeld! Ik keek naar Snuffles en glimlachte. ‘Ik hem ook wel, denk ik. Of haar?’ Ik wist nog steeds niet wat het was, maar Cleo wist het vast wel! Daarom koos ze vast ook wel een naam uit? Dat leek me in ieder geval wel! Anders was het toch ook wel dom? Dan kon je ieder beest net zo goed hetzelfde noemen! Al was Cleo ook nog wel het type die een naam bedacht op de persoonlijkheid van een dier, als dieren al een persoonlijkheid konden hebben! Ik had geen idee of dat kon, maar Cleo geloofde vast van wel? Dat kon niet anders! Ik glimlachte om de woorden van Cleo en streek zachtjes langs haar zij. Ik was ook blij met onze knuffels? Dat was eigenlijk het fijnste wat er was! Natuurlijk waren de zoenen en de kusjes ook heel erg leuk, maar ik vond het ook heel erg fijn om gewoon zo samen te zitten en te kijken naar alles. Dit voelde gewoon heel fijn, misschien wel perfect. Als het aan mij lag, dan zaten we voor de rest van de dag zo! Dat kon natuurlijk niet, maar het zou leuk zijn als het wel zou kunnen! Ik voelde de handen van Cleo rond mijn armen en nam haar handen vast, waarna ik onze armen samen rond haar lichaam sloeg. ‘Een beetje. Ik ga gewoon proberen om te helpen waar ik kan. Overal en nergens.’ Er was niet echt iets wat ik het leukste vond om te doen. Al wilde Alby volgens mij echt dat ik niet meer bij het doolhof in de buurt kwam, op geen enkele manier. Dus ik zou ook niet mogen mappen, wat betekende dat ik Cleo toch een stuk minder vaak zou zien! Aan de andere kant, ik zou haar wel kunnen helpen met de andere dingen en misschien dat ik in de tuinen kon helpen bij Zart? Ik wist het nog niet precies. Alby en ik hadden het er kort over gehad, maar hij was ook gewoon druk! Ik vond wel iets. Misschien niet nu, maar ik wilde wel snel weer aan het werk! 

Cleo.
Wij hadden toch ook allemaal namen? Dat was het enige wat we echt hadden mogen houden! Dan was het gewoon niet eerlijk om het de dieren niet te geven. Zij hadden niet het probleem dat ze niet meer wisten wie ze waren en waar ze vandaan kwamen. De meesten waren hier geboren. Volgens mij zat er geen een tussen die hier al vanaf het begin zat of juist wel. Maar dat betekende niet dat ze geen naam verdienden! Ik vond juist van wel, want ze verdienden liefde, want uiteindelijk zorgden zij voor het eten! Ik was er wel achter gekomen dat de schapen die net een kleintje hadden gekregen meer melk gaven! Ik had alleen niet alles weg willen halen, de kindjes hadden ook melk nodig gehad! Ze gaf nu echter ook best wel veel melk, terwijl de kleintjes al vast voedsel begonnen te eten! Frypan kon het wel gebruiken, dus dat was alleen maar goed. Wij hadden er wat aan en de kleintjes misten helemaal niets! Ik keek om naar Newt en trok een raar gezicht. Ik had een raar hoofd volgens hem, dus dan kon hij ook een raar gezicht krijgen! Ik wist ook wel dat hij het alleen maar leuk vond, want ik kreeg hem er heel vaak mee aan het lachen! Lachen was juist heel erg goed en nodig hier! Het was misschien geen fijn idee dat we hier in het midden opgesloten zaten, maar zo erg hadden we het hier niet! We hadden alles wat we nodig hadden! "Hem. Het is een mannetje." Zei ik lachend. Dat wist ik toch wel zeker! Hij was nog wel jong, maar dat soort dingen kon je wel zien. Ze waren niet zo heel erg moeilijk meer en ik had ze al vaak genoeg even op mijn schoot genomen om ze te knuffelen. Het was gewoon heel erg fijn om te doen! Ze waren nu nog zo klein dat het makkelijk kon. De schapen werden best wel groot. Bij de geitjes lag het er net een beetje aan. Door kon je sowieso iets beter mee knuffelen dan met een schaap! Al verdienden die ook gewoon aaitjes over hun bolletjes! Knuffelen met de dieren was heel erg fijn, al zette ik de knuffels van Newt daar toch echt wel heel erg ver boven! Zijn armen gingen nooit vervelen en ik vond het fijn dat hij me nu overdag zo nu ook kon knuffelen. Hij hoefde het doolhof niet meer in! Hij was gewoon best veel hier en toen hij nog niet veel had kunnen lopen was ik wel een paar keer per dag gaan kijken. Want ik had ook weer aan werk gemoeten. Ik kneep zachtjes in de handen van Newt, voor zover dat ging. Het was fijn om hem zo vast te houden, op welke manier dan ook! Van mijn part konden we hier zo uren blijven zitten, jammer genoeg moest er ook worden gewerkt. Al was het nu wat later op de middag dus zou ik straks gaan mappen, daarna eten en dan konden we gewoon weer zo zitten. "Je mag mij altijd komen helpen? De diertjes vinden je geweldig. En ik nog meer dan dat." Ik had hem heel erg graag in de buurt. Bij sommige mensen was ik blij dat ik na een paar uur niet meer bij ze hoefde te zijn. Ze waren echt allemaal wel aardig hier, maar toch begon je je wel aan sommige dingen te irriteren! Bij Newt had ik dat echt niet. Volgens mij zou ik elke minuut van de dag bij hem kunnen zijn en nog niet zat van hem zijn over een paar maanden! Newt was gewoon heel erg leuk gezelschap! En gelukkig vond hij hetzelfde van mij. We waren nu zelfs meer dan vrienden! Iets wat me heel erg goed beviel en het verbaasde me nog steeds dat Alby er behoorlijk makkelijk over had gedaan! Iets wat ik echt niet had verwacht en Newt volgens mij ook niet!

Newt.

‘Een mannetje dus,’ zei ik lachend. Natuurlijk had ze daar naar gekeken. Al vond ik toch echt wel dat het een meisjesnaam was! Het klonk gewoon heel erg lief en schattig? Dat was toch iets wat hoorde bij een meisje? Dat vond ik in ieder geval! Als ik naar Cleo keek, dan vond ik haar ook lief en schattig? Dus in mijn ogen hoorde het dan toch een beetje bij een meisje! Ik keek naar mijn been en ik haalde mijn schouders op. Ik hoopte wel dat mijn enkel, want dat was het eigenlijk vooral, nog iets meer zou helen. Ik wilde er wel weer op kunnen lopen! Ik hoefde er niet meer op te rennen en dat was maar goed ook, maar ik wilde niet voor altijd met de krukken rond blijven lopen! Het was heel lief dat Cleo ze voor me had geregeld en dat Gally ze had gemaakt, maar ik wilde uiteindelijk toch weer rond kunnen lopen zonder dat ik er al te veel last van zou hebben. Al hadden Jeff en Clint wel gezegd dat ik daar niet op moest rekenen, aangezien het echt behoorlijk gebroken was. Ze wisten niet precies hoe erg, maar erg genoeg om te weten dat er een kleine kans was om er op te kunnen lopen als dit allemaal weer geheeld zou zijn. Ik hoopte maar dat het lopen gewoon goed zou gaan, want dan zou ik ook weer aan het werk kunnen! Dat hoorde gewoon! We waren hier met z’n allen en we hadden allemaal een deel, een taak die we moesten vervullen. Daar wilde ik in bijdragen! Ik zou misschien geen Runner meer zijn, maar ik wilde wel iets anders doen! Ik wist echter niet wat. Ik zou het vanzelf wel zien, maar het zou me wel leuk lijken als ik Cleo zo nu en dan zou kunnen helpen. Ik was gewoon graag bij haar en zij wilde mij er duidelijk ook bij hebben! ‘Ik vind het toch net iets belangrijker wat jij van me vindt,’ zei ik glimlachend. Het was leuk om te horen dat de diertjes me leuk zouden vinden, maar daar had ik uiteindelijk niet heel erg veel aan! Ik had toch echt liever Cleo die met me kwam knuffelen! Ze had me de afgelopen nachten ook gewoon bij haar in bed getrokken, zodat ze een beetje op me had kunnen letten. Iets wat ik zelf heel erg fijn had gevonden? Ik was graag bij haar en het was alleen maar fijn om in slaap te vallen met haar armen om me heen! Al was het wakker worden nog beter. Het was gewoon heerlijk om mijn ogen te openen en haar te zien liggen, met een glimlach op haar gezicht. Ze kon gewoon zo lief lachen! Al was eigenlijk alles lief aan Cleo. Ik wist ook niet waarom dat zo was, maar het was gewoon zo! Meer dan dat kon ik er eigenlijk ook niet over zeggen! ‘Mag ik vanavond weer bij je slapen?’ Ik wilde het gewoon graag! Heus niet omdat we dan de tijd voor onszelf hadden. Natuurlijk kwam dat er ook wel bij kijken en ik vond het echt niet erg om wat langer te genieten van haar zoenen, maar het was niet zo dat ik meer wilde! Ik wist dat er meer mogelijk was, maar dat was iets wat volgens mij nu niet heel erg goed zou gaan en ik was ook heel erg tevreden met hoe het nu tussen ons was! Ik vond dit nog veel fijner en ik wist zeker dat ik er ook zo over zou denken als we meer zouden hebben gedaan! De knuffels van Cleo hadden gewoon iets! Al was ik nu wel degene die haar knuffelde, maar ik wist ook dat Cleo dat fijn vond! Ik was de enige die haar had mogen knuffelen na het hele gedoe! Dat zei toch ook wel wat? Dat betekende dat ze me vertrouwde, maar ik vertrouwde haar ook!