Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Het was waar dat ze hem nog nooit had zien huilen, bedacht hij zich met een frons. Hij kon zich ook niet herinneren dat hij gehuild had tijdens hun relatie. Hij werd niet passief van verdriet, eerder agressief. Het was niet alsof hij iemand zou slaan als hij verdrietig was, maar zijn verdriet bestond vaak meer uit woede dan uit echt verdriet. Hij uitte dat niet richting personen, maar wel richting objecten. Hij sloeg met deuren, ging trainen, rende tot hij erbij neerviel, dat soort dingen. Als hij passief verdriet had, was hij nooit naar de bende gegaan, dan had hij zich opgesloten in zijn kamer en had hij gewoon iedereen ontweken.
Hij trok zijn wenkbrauw op toen ze zei dat er helemaal niets mis was, dat geloofde hij dus niet. Ze zag er niet uit alsof er niets mis was. Ze zag eruit alsof iemand haar een klap gegeven had en ze niet wist hoe ze moest reageren. Hij hield zijn hoofd iets schuin en bestudeerde haar. Ze leek echt verdrietig te zijn. Ze acteerde ook regelmatig, maar nu was dat niet het geval.
'Je hoeft geen sorry te zeggen, ik begrijp wel dat je het moeilijk vindt,' beloofde hij. Het zou op de trouwdag ook moeilijk worden. Hij begreep dat ze het moeilijk vond, want hij zou het ook moeilijk vinden. Hij knikte toen ze zei dat ze zich voor probeerde te stellen hoe haar ouders zouden reageren.
'Denk je dat ze goed zouden reageren? Of denk je dat ze een hekel aan me zouden hebben?' vroeg hij. Hij drukte een kus tegen haar lippen en knikte toen. Hij respecteerde het. Hij ging achter het stuur zitten en reed weg. Ivy was rustig in de auto, rustiger dan op de heenweg.
Ze moesten nog ongeveer vijf minuten toen Baylor begon te piepen. Hij keek even opzij naar Ivy en knikte toen, waarschijnlijk wel. Hij keek even om zich heen. Ze reden in een wijk, dus een parkeerplaats was zo gevonden. Hij parkeerde de auto en kwam toen de auto uit.
'Dan lopen we wel even voor we verdergaan.' Hij liet Baylor de auto uit en wachtte rustig tot Ivy ook klaar was. Hij gaapte even en keek om zich heen. Het was geen drukke wijk. De huizen stonden niet tegen elkaar aan en verderop zag hij al een bos. Of nou ja, een bosje. Echt groot was het niet.

Account verwijderd

schreef:
Ivy raakte zijn arm kort aan toen hij een wenkbrauw optrok. Er was ook niet echt ietq mis. Ze was het al gewend. Het was niet erg om erover na te denken, dat wist ze. Maar het was lief dat hij zo bezorgd was. Dat zou zij ook zijn geweest als hij zich niet goed voelde. Ivy glimlachte lichtjes toen hij zei dat hij het wel begreep. "Dat weet ik Ollie, dat is ook één van de redenen dat ik met jou ga trouwen" zei ze met een glimlachje. Hij begreep haar altijd. Wat best wel bizar was aangezien ze soms nog rare gedachten had. Ze knikte bij zijn vraag. Geen twijfel over mogelijjk dat haar ouders hem hadden gemogen. "Ze zouden blij zijn" gaf ze toe. "En mam zou waarschijnlijk flippen omdat Ali vader wordt" lachte ze. Zo stelde ze zich het toch voor. Ze kon zich niet voorstellen dat haar ouders het niet fijn zouden hebben gevonden. "Ik denk dat ze je leuker dan mij zouden hebben gevonden" gniffelde ze. Ze glimlachte bij de kus die ze kreeg op haar lippen. Ivy knikte toen hij aei dat ze nog wat konden wandelen. Ze stapte de auto uit en wachtte op Oliver waarna ze zijn hand vastnam en een kus op zijn wang drukte. "Dankjewel" zei ze zachtjes. Z eleunde kort tegen hem aan en fronste toen Baylor ervandoor ging en luid blafte. "Wat is er nu?" Vroeg ze verward terwijl ze samen met Oliver Baylor volgde. Ze keek verward naar Oliver toen ze een grijs, wit bundeltje zag liggen tegen een boom. Ze maakte een verontwaardigd geluidje toen ze zag dat het bundeltje was vastgebonden aan een boom. Baylor kefte even en duwde met zijn snoet tegen het bundeltje, waardoor de pup naar hen opkeek met trieste oogjes. "Wie zou dat nu doen?" Verontwaardigd ging Ivy op haar hurken zitten en keek ze naar het beestje. Het touw zat enorm strak om zijn nekje en de pup zag er allesbehalve goed uit. "Kan jij het touw openkrijgen, dan houd ik hem vast" zei ze zachtjes. Bezorgd streelde ze het kopje van de pup.

Account verwijderd

schreef:
Regelmatig maakte hij zich zorgen om Ivy. Ze had zo haar momenten dat ze ontzettend onzeker werd en hij maakte zich er wel eens zorgen over. Hoe lang had ze wel niet volgehouden dat hij te goed voor haar was? En dat terwijl daar niets van waar was. Het had haar in de weg gestaan en hij had zich er zorgen over gemaakt. Nu maakte hij zich ook een beetje zorgen. Wat als ze het niet meer zag zitten omdat haar ouders er niet meer waren. Hij glimlachte toen ze zei dat dat één van de redenen was waarom ze met hem zou trouwen. Dat was lief. Hij streelde even over haar wang. Hij had al zin in de bruiloft.
Hij schoot in de lach toen Ivy vertelde dat haar moeder zou flippen omdat Alistair vader zou worden. Alistair zou een prima vader zijn, dat wist hij zeker. Hij was dol op kinderen, waarschijnlijk net zo dol als hij.
'Waarom zou ze flippen?' vroeg hij. Zijn moeder zou ook flippen, waarschijnlijk. Nu nog niet, maar als het eenmaal zo ver was. En de bevalling zou al helemaal drama worden. Het zou waarschijnlijk te komisch voor woorden zijn. Hij glimlachte opnieuw toen ze zei dat ze hem leuker zouden vinden dan haar.
'Kan ik me niets bij voorstellen,' merkte hij op. Zij was minstens net zo leuk als hij was.
Hij schudde zijn hoofd toen ze hem bedankte en drukte een kusje tegen haar wang. Het was niet alsof hij iets voor haar gedaan had. Hij kneep even bemoedigend in haar hand en volgde haar en Baylor. Over het algemeen rende Baylor nooit van hen weg. Een frons verscheen op zijn gezicht toen Baylor stond te blaffen bij een wit geval. Hij wist niet wat het was, maar het was niets voor Baylor om zo te doen. Al gauw werd echter duidelijk waarom de hond zo vreemd deed. Hij keek even naar het kleine hondje dat zielig op de grond lag. Het lag hier al langer dan vandaag. Hij knikte toen Ivy hem vroeg het touwen open te maken. Heel even twijfelde hij eraan om het los te knopen, maar hij dacht dat hij het beestje alleen maar pijn zou doen als hij aan het touw zou lopen prutsen. Hij pakte het touw voorzichtig vast en terwijl hij heel even wisselde van materialiteit, trok hij het touw weg. Het moest er wel vreemd uitzien. Een touw dat door een hondje getrokken werd zonder dat het hondje er last van had. Zijn gave zag er echter altijd vreemd uit. Wie kon er nu door muren lopen? Hij legde het touw neer en keek keek even naar Ivy.
'Pitstop bij de dierenarts?' vroeg hij. Ze konden het beestje niet zo maar meenemen. Het zag er niet goed uit en bovendien moest het dier wel een baasje hebben. Hoewel hij betwijfelde of het baasje ook echt het baasje wilde zijn, want wie bond er nou een pup aan een boom?

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte toen hij haar wang weer eens streelde en grinnikte toen hij in de lach schoot. Ze vond het zelf ook wel geweldig dat haar grote broer nu vader werd. En niet alleen omdat hij dan minder op haar lette. Ze grijnste breed. "Wel, vroeger had Alistair altijd de gewoonte om mijn barbiepoppen te onthoofden voor de lol" gaf ze vrolijk toe. Nu had Oliver iets om Alistair mee te pesten. "En mijn moeder zei altijd dat als Ali een kind kreeg, dat hij haar of hem niet mocht laten vallen, waarop hij natuurlijk weer vroeg waarom niet" Ze rolde lachend met haar ogen. Ze kon het zich herinneren alsof het gisteren was. En ze koesterde die herinneringen. Ivy glimlachte toen hij zei dat hij zich er niets bij kon voorstellen. Ze speelde met zijn hand toen ze een kusje kreeg op haar wang en liep met Baylor mee. Ivy pruillipte kort. Wie zou het beestje nu achterlaten. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand dat deed. Het was gewoon slecht. Ivy keek verbaasd naar hoe Oliver het touw veranderde en hij zo het koord van de hals van het beestje haalde. Het was wel slim, het moest zeer hebben gedaan als hij er te veel aan prutste. Ivy aaide voorzichtig het beestje en knikte. "Gewoon oppakken?" vroeg Ivy aarzelend. Ze kreunde toen ze zag dat het beestje vol zat met wondjes en deed haar jas uit waarna ze de pup heel behoedzaam verschoof op haar jas. Hij was er al zo erg aan toe dat hij zelfs niet meer reageerde. "Awh" mompelde ze meedelevend. Ze keek naar Oliver en schudde haar hoofd. "Ik zweer dat als ik er ooit achterkom wie dit heeft gedaan..." gromde ze. Ze stond op met het beestje in haar handen. "Weet jij waar de dierenarts is?" vroeg Ivy terwijl ze een kusje op zijn lippen drukte. Ze keek naar Baylor die nieuwsgierig naar hen keek, ongerust keffend. Het was lief, Baylor mocht de pup wel.

Account verwijderd

schreef:
'Hij onthoofdde barbiepoppen voor de lol?' vroeg hij lachend. Dat had Alistair hem dan weer nooit verteld. Natuurlijk niet, dit was iets waar ze hem mee konden pesten. Misschien moesten ze dat maar eens aan de kleine Alistair of Erin vertellen. Agressieve Alistair. Hij schudde grijnzend zijn hoofd en luisterde naar haar woorden. Hun verleden was komisch. Hij had dat soort dingen nooit kunnen doen. Hij was enig kind geweest en had geen broertjes of zusjes gehad waarmee hij ruzie had kunnen maken of wiens spullen hij kapot maakte. Dat hoefde ook helemaal niet. Hij had best een gelukkige jeugd gehad. Genoeg vriendjes en vriendinnetjes en ontzettend lieve ouders, hij kon niet klagen.
Zijn blik gleed even naar hun handen. Het kwam zelden voor dat ze samen ergens heen liepen en hun handen elkaar niet raakten. Hij hield altijd haar hand vast of hij had zijn arm om haar heen geslagen. Vrijwel nooit liepen ze los van elkaar. Hij vond het leuk.
'Ik denk het.' Hij had nog nooit eerder een hond gevonden en ook had hij nog nooit een hond gezien die er zo slecht aan toe was. Een zucht gleed over zijn lippen toen hij de diverse wondjes zag, arm beest. Hij keek toe hoe Ivy in de weer ging met haar jas en knikte toen. Tijd om te gaan.
'Daar kom je toch niet achter, Iv,' mompelde hij. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg of hij wist waar de dierenarts was. Dat wist hij niet, maar daar zouden ze snel genoeg achter komen. Hij pakte zijn telefoon uit zijn broekzak en zocht naar de dichtstbijzijnde dierenarts. Vijf minuten van hen vandaan. Hij knikte even en liep toen terug naar de auto, waar hij Baylor weer op de achterbank zette en de deur openhield en sloot voor Ivy. Hij stapte zelf ook weer in en reed weg. Kort gleed zijn blik naar de pup.
'Wil je hem houden? Als hij niet vermist is, bedoel ik?' vroeg hij. Hij wist dat ze straks de keuze zouden krijgen. Als hij niet vermist was, zou hij of naar het asiel gaan, of zij konden beslissen het te houden. Ivy had aangegeven dat ze nog een hond wilde, maar pas als het allemaal wat rustiger was thuis. Momenteel waren ze nog niet klaar met verhuizen, maar hij wilde haar de keuze wel graag geven.
Hij reed verder, tot hij de dierenpraktijk zag en bij het gebouw parkeerde. Hij opende en sloot de deur opnieuw voor Ivy zodat ze hond er geen last van zou hebben dat ze moest bewegen.

Account verwijderd

schreef:
"Oh ja, mijn psychopatische oudere broer...en het goede nieuws was voor mij dat ik van onze ouders zijn marvel toys mocht lenen" Ivy fronste kort bij die woorden en schoot in de lach. "Dat verklaart veel" gniffelde ze, terugdenkend aan die ene dag in het vakantiehuisje waar Oliver het logo had ontdekt, wat werd gevolgd door een uiterst interessant telefoongesprek. "Nee Alistair en ik zijn altijd close geweest, grote irritante broer die toch zijn kleine zusje blijft beschermen" gaf ze toe. Hij was er altijd voor haar geweest, tot hij was vertrokken toch. In het weeshuis was het moeilijk geweest. Ze waren gescheiden van elkaar aangezien meisjes en jongens in een apart gebouw zaten. Maar nou ja, niet alle gzngen waren beveiligd en een meisje met superspeed en een jongen die de tijd kon vertragen waren niet zo handig om tegen te houden. Als ze samenwerkten kregen ze het voor elkaar. Ivy glimlachte toen Olivers blik naar hun handen gleed en dacht na. De eerste keer dat ze elkaars handen vasthielden was ook bij de schaatsbaan, na de kus. Het was leuk. Ze knabbelde nerveus op haar onderlip. Ze was doodsbang dat ze de pup perongeluk pijn deed, en hij was al verzwakt. Wat nu als er hem vermoordde? Arghhh. Ivy had nog nooit zo voorzichtjes gelopen en zo traag. Ze wou gewoon zeker niet struikelen. Ze gromde toen Oliver zei dat ze dat nooit te weten zou komen. "Gelukkig voor die persoon dan" Ze keek hem aan toen hij zijn gsm uithaalde en de dichtsbijzijnde dierenarts opzicht. Ze keek mee op het schermpje en zuchtte opgelucht. Dat was niet ver. Ze glimlachte toen hij de deur openhield en stapte in de auto. Verbaasd keek ze hem aan en keek naar de pup. "Je weet dat ik geen nee kan zeggen tegen een pup" gaf ze toe met een glimlachje. En ze zou zich slecht voelen als ze hem achter liet. "Maar alleen als jij dat goed vindt" Ivy stapte uit en liep mee naar binnen waar ze zich aanmeldden en plaatsnamen in de wachtzaal.

Account verwijderd

schreef:
'Dus daar komt die liefde voor Marvel vandaan,' lachte hij. Hij knikte toen ze zelf ook zei dat dat veel verklaarde. Hij kon zich nog prima herinneren dat ze Batman ondergoed had gedragen omdat ze had gedacht dat ze die dag niets zouden doen. Hij vond het wel lief. Bovendien had het echt totaal niet in de weg gezeten bij de dingen die hij had willen doen. Hij glimlachte even, het zou waarschijnlijk altijd een komische herinnering blijven.
'Ik denk dat hij altijd beschermend zal blijven,' merkte hij op. Ivy bleef zijn kleine zusje, hoe oud ze ook werd. Alistair had hem ook gekeurd, hij moest natuurlijk wel zeker weten dat zijn kleine zusje een goede vriend had. Hij vroeg zich af wat Al had gedaan als Joel haar vriend nog geweest was. Wat had Alistair gedaan als hij het niet eens was met haar keuze? Hij keek even met een glimlach naar Ivy.
'Je onderlip gaat eraan als je er zo op blijft bijten,' merkte hij op. Ivy beet erop als ze onzeker of nerveus was. Ze deed het regelmatig en je zou verwachten dat ze haar lip vroeg of laat kapot zou bijten. Zijn blik gleed even over het hondje in haar armen. Hij wist niet of het beestje het zou redden of niet.
Hij knikte toen ze toegaf dat ze geen nee kon zeggen tegen een puppy en hij hoopte daadwerkelijk dat Baylor het niet zijn nieuwe hobby zou maken om achtergelaten puppy's te zoeken.
'Heb ik jou ooit iets kunnen weigeren?' vroeg hij lachend. Elke keer dat Ivy iets graag wilde, deden ze het. Het maakte niet eens uit waar het over ging, van eten tot puppy's, ze kreeg eigenlijk altijd wat ze wilde. Hij volgde Ivy naar binnen en ging in de wachtkamer zitten. Hij trommelde met zijn vingers op zijn been terwijl hij om zich heen keek.
'Baylor, hier blijven,' zei hij toen Baylor de kamer rond begon te lopen. De hond keek even op en liep terug, waarna het beest voor zijn voeten ging liggen en hij hem een aai gaf. Het was niet zo handig om Baylor rond te laten lopen als er ook nog andere dieren waren. Hij wilde niet dat katten zouden schrikken of honden begonnen te blaffen.
'Ivy Winters?' een man van middelbare leeftijd keek de wachtkamer rond. Er waren anderen die er al zaten toen zij binnenkwamen, wat waarschijnlijk betekende dat ze er spoed achter hadden gezet. Hij volgde Ivy de kamer binnen.
'Ik heb begrepen dat jullie hem aan een boom gevonden hebben?' vroeg de dierenarts terwijl hij het hondje bestudeerde. Hij knikte slechts, maar liet Ivy het woord doen. Zij was er meer mee bezig geweest dan hij en hij achtte de kans vrij groot dat ze zich nu al gehecht had aan de kleine pup.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte en knikte om wat hij zei. "Daar komot die liefde voor Marvel inderdaad vandaan" gaf ze grijnzend toe. Ze had fijne herinneringen aan Marvel, haar broer met zijn speelgoed en Oliver met...nou ja, ondergoed en seks. Ze glimlachte bij de gedachte en keek hem aan. Ivy haalde haar schouders op. "Ik denk het ook" gaf ze toe. Ze bestudeerde Oliver. "Vreemd, als je je bedenkt dat ik een paar jaar geleden nog dacht dat hij gestorven was" gromde ze. Ze vond het niet erg. Het was nu eenmaal zo en ze kon het niet veranderen. Nu nwas hij er weer, dat was hetgene wat telde. Ivy keek Oliver aan en maakte een verontwaardigd geluidje toen hij zei dat haar onderlip eraan ging als ze er zo op bleef bijten. "Ik kan er niets aan doen" gaf ze toe. Ze keek kort naar de pup. "Ik maak me zorgen" mompelde ze zachtjes. Ze zou het verschrikkelijk vinden als de pup het niet overleefde. Hij had dit niet verdiend. Ze streelde voorzichtjes het kopje en glimlachte om wat hij zei. "Nee" gaf ze toe met een grijns. "Behalve openbare boners dan" mompelde ze zachtjes, net luid genoeg zodat hij het kon horen. Ze glimlachte speels naar hem en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Deze pup heeft er toch niet voor gezorgd dat we geen seks gaan hebben he vanavond?" klaagde ze. Ze verloren wel wat tijd, maar kom op... Ze pruillipte kort en ging naast hem zitten in de wachtzaal met een bezorgd gezicht. Ze zat niet op haar gemak, wetende dat er een gewonde pup op haar schoot zat. Ze gniffelde om Baylor en drukte een kus op Olivers wang. Baylor zou inderdaad wel de andere huisdieren laten schrikken. Ze wendde haar blik verlegen af toen ze een vrouw haar haar zag bestuderen. "Gekleurd?" De vrouw glimlachte kort, met een vlaag van spot. "Nee, het zit in de familie" Ivy glimlachte beleefd terug maar stond op toen haar naam werd afgeroepen. "Wij waren eerst" protesteerde de vrouw die haar net had aangesproken. Ivy trok een wenkbrauw op als vanzelf toen ze een enorm dikke perzische kat zag liggen op haar schoot. "Excuseer, maar ik denk dat dit hier wat belangrijker is" zei Ivy met een frons. Sommige mensen waren zo egoïstisch, de vrouw kon zelf zien dat de pup er verre van goed uit zag. Ivy volgde de man de kamer in en knikte toen hij vroeg of ze hem aan een boom gevonden hadden. "Ja, hij ziet er wel uit alsof hij daar een paar dagen aan heeft gehangen ja" gaf ze toe met een frons op haar gezicht. Haar hand gleed naar Olivers hand en zette de pup voorzichtjes op de tafel, waar hij door zijn pootjes zakte op de zachte doek. "Komt het wel in orde met hem?" vroeg Ivy voorzichtjes toen de man de pup onderzocht.

Account verwijderd

schreef:
Haar liefde voor Marvel was komisch. Elke keer dat ze het erover hadden, moest hij terugdenken aan die dag in het vakantiehuisje. Waarschijnlijk zou hij het nooit meer vergeten. Hij vond het zonde dat ze het weggegooid had, want hij had het graag nog eens gezien.
'Ik denk dat je daar niet te veel over na moet denken, Iv. Het belangrijkste is dat hij er nu weer is.' Hij kon niet hetzelfde zeggen. Adelaide kwam niet terug. Zelfs nu zou hij haar de dood niet toewensen, waarschijnlijk zou hij altijd willen dat ze er nog wel was. Het was anders geweest, maar levend was beter dan dood. Zijn blik gleed even naar Ivy. Waarschijnlijk zou hij nog steeds met Ivy trouwen als Adelaide niet echt dood was. Zijn liefde voor Adelaide was al lang verdwenen, hij wilde haar niet meer. Ivy was nu alles wat hij wilde.
Hij knikte toen ze zei dat ze er niets aan kon doen en ze zich zorgen maakte. Dat wist hij heus wel. Hij kon het haar ook niet kwalijk nemen, maar hij wilde gewoon niet dat ze haar lip kapot beet. Zijn gedachten werden echter al snel verzet toen ze het had over openbare boners en seks in de avond. Daar dacht hij liever aan.
'Ik was niet van plan om die pup daarvoor te laten zorgen en over die openbare boners, ik dacht dat jij niet wilde delen met anderen? Maar als je graag wil dat iedereen weet wat er in mijn broek zit..' lachte hij. Ze moest doen wat ze niet laten kon, maar waarschijnlijk zou hij nog meer aandacht krijgen dan hij al kreeg.
Zijn blik gleed even door de kamer en hij kneep even bemoedigend in Ivy's hand. Een kwartier en ze was nu al gehecht aan het kleine beestje. De dierenarts reageerde in eerste instantie niet en onderzocht de pup met allerlei instrumenten. Het was maar goed dat er mensen waren die hiervoor studeerden.
'Ik denk dat hij het wel gaat redden. Hij is ondervoed, heeft een flinke wasbeurt nodig en is ontzettend geschrokken, maar ik denk dat hij er wel overheen komt,' vertelde de dierenarts. De man keek even naar Baylor, die vrolijk door de praktijk snuffelde, en keek toen weer naar de pup. Hij aaide de pup even en keek nog eens naar het beestje, waarna hij knikte.
'Rond deze tijd worden er een hoop honden gedumpt. Er worden een hoop pups geboren en de pups waarmee iets mis is, worden gedumpt omdat niemand ze wil hebben. Deze jongen hier reageert niet omdat jullie aan zijn blinde kant staan.' Hij fronste even. Het verklaarde wel waarom de hond niet echt reageerde. Hij zag hen niet. Waarschijnlijk zag hij ook geen diepte en was hij zo verzwakt geweest dat hij ook geen moeite deed.
'In het asiel kunnen ze vast wel een baasje voor hem vinden,' beloofde de man.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte bij zijn woorden en glimlachte zwakjes. "I know, alles is goed...ik ben de gelukkigste vrouw op de wereld" zei ze met zen glimlach terwijl ze onder zijn arm kroop. "Ik heb jou, het team, mijn broer en de rest, beter kan het niet zijn" gaf ze vrolijk toe. Er stonden mensen achter haar als ze iemand nodig had. Beter kon niet. Ivy gimlachte en drukte een zachte kus o zijn lippen. Ze ging trouwen met de beste man die er bestond. Het kon niet beter nee. Ze ontmoette zijn blik en glimlachte terug, nog steeds piekerend over de pup. Ivy grinnikte om zijn blik toen hij het toch gehoord had. Geamuseerd keek ze hem aan en hield haar hoofd schuin. Ivybmaakte een klagend geluidje. "Doe ik ook niet graag nee" gaf ze lachend toe. "Jij wel misschien? Anders houd ik wel even mijn topje op hoor" grapte ze. Ze keek hem grijnzend aan. Niet dat ze dat ooit zou doen. Ze was geen slet. Gelukkig ook nooit geweest. Maar Oliver had een punt. Hij zou inderdaad wel wat aandacht trekken. Vooral vrouwelijke. Onder andere die van haar. Nerveus keek Ivy naar hoe de dokter zijn best deed en kauwde expres niet op haar lip. Ze zuchtte opgelucht om zijn woorden. Het kwam wel okey met de pup. Ivy riep Baylor bij zich toen hij weer eens rondsnuffelde en glimlachte verontschuldigend naar de dierenarts. Ze knikte met een frons bij zijn woorden en keek verwonderd op. "Een blind oogje?" Vroeg ze verbaasd. En inderdaad, als ze goed keek zag ze dat de hond niet reageerde op hen. En hij was ook nog eens verzwakt. Arm beestje. Ivy keek op bij het horen van de man zijn woorden en haalde een hand door haar haren. "Ehmmm...in feite zouden Oliver en ik hem wel graag willen houden, als dat mogelijk is toch?" Vroeg Ivy met rode wangen. De dierenarts dacht kort na. "Wel, normaal gezien doe ik dat niet..." gaf hij toe. De mans ogen gleden naar Baylor en toen hij zuchtte keek Ivy even nerveus op. "Wel goed, als jullie wat documentjes kunnen invullen?" Ivy knikte met een glimlach. "Tuurlijk" grijnste ze breed. Enthousiast nam ze wat papieren aan en keek met een brede glimlach naar Oliver. "Heb jij een naam?" Glimlachte ze. Zij had Baylor gekozen, dus vond ze dat Oliver voor de pup nu een naam mocht kiezen. Ze bekeek de formulieren en zette kort haar handtekening. "Ik geef jullie nog wat speciale anti bacteriële shampoo mee, ontsmetting en speciale brokjes" lichtte de dierenarts toe met een glimlach. Ivy knikte en keek de man vragend aan. "Kan ik met bancontact betalen alsjeblieft?" Ze had niet meteen geld op zak.

Account verwijderd

schreef:
Als Ivy gelukkig was, was hij ook gelukkig. Hij drukte een kus tegen haar wang en glimlachte. Ze had inderdaad best wel wat mensen die achter haar stonden, die haar zouden helpen als het mis ging. Haar broer, het team, hij, zijn ouders. Ze zouden hen allemaal helpen als er iets misging. Ze hadden een mooi huis en ze waren allebei gezond, meer kon hij niet wensen.
Ivy maakte zich zorgen, dat zag hij wel. Toch leek ze haar best te doen het allemaal wat luchtig te houden. Maar goed ook, want hij was bang dat ze echt zou gaan huilen als ze nu alleen maar met de pup bezig was. Een grijns verscheen op zijn gezicht bij haar woorden.
'Nu liever niet, maar dat mag je wel doen als we thuis zijn. Echt helemaal geen probleem,' vertelde hij haar met een grijns. Het zou nooit een probleem zijn als ze eens iets niet wilde dragen. Hij zag haar graag zonder kleren, dat wist zij waarschijnlijk ook wel. Dat hoefde ze niet in het openbaar te doen, maar als ze thuis waren? Graag.
Een blind oog was misschien een klein probleem, maar niets waar ze niet mee konden leven. Ze moesten alleen wat meer oppassen en zich er een beetje op aan passen. Baylor kon alles, maar de hond zou dat niet kunnen. Hij glimlachte even toen Ivy rood werd en vroeg of zij de hond mee konden nemen. Natuurlijk wilde Ivy de hond zelf houden. Zijn glimlach werd iets groter toen hij de enorme glimlach van Ivy zag toen de dierenarts toch maar instemde met haar voorstel. Ze konden prima voor Baylor zorgen, dus waarom dan niet voor nog een pup? Hij fronste even toen Ivy hem vroeg naar een naam. Hij was niet zo creatief met namen.
'Kunnen we hem geen korte naam geven? Uiteindelijk korten we het toch wel af. Zoals Lex, Max of Sam of zo?' stelde hij voor. Baylor noemden ze ook altijd Bay, want Baylor duurde simpelweg te lang. Hij keek even naar de dierenarts en knikte toen.
'U kunt betalen bij de balie. Ik geef hem nog een paar inentingen en dan is hij klaar om te gaan. Mocht er toch iets niet goed gaan in de komende dagen, kom dan terug.' De man pakte enkele spuiten uit de la en een frons verscheen op zijn gezicht toen de pup geen echte reactie gaf op de naalden die in zijn lichaam geduwd werden. Als hij zo enorm verzwakt was, waarom gaf hij hen de hond dan mee?

Account verwijderd

schreef:
Ivy grinnikte om de grijns op zijn gezicht en gaf hem een por om zijn antwoord. "Echt geen probleem?" vroeg ze nog eens om te lachen. "Als het een probleem is moet je het maar zeggen hoor?" grapte ze erbij. Ivy gaf hem een por. "Maar voor jou geldt dat hetzelfde, trek maar alle kleren uit die je wilt uittrekken" grapte ze. Ze zou het verre van erg vinden. Maar ze kon niet verzekeren dat ze dan wat langer opbleven, dat niet. Ivy glimlachte opnieuw toen ze de pup zag. Hij zag er niet goed uit, maar ze zou het beestje wel redden. Desnoods bleef ze er de hele avond voor wakker. Ze weigerde een beestje in nood te laten sterven. Ivy keek Oliver grijnzend aan. "Wij korten alle namen gewoon af" grijnste ze. "I mean, mijn naam wordt ook afgekort en het is maar drie letters" lachte ze vrolijk. Dat Olivers naam werd afgekort kon ze nog begrijpen, maar haar naam was nu niet bepaald lang. Maar het was wel lief, en ze was gewend geraakt aan haar bijnaam. "Maar...Sam? Dat klinkt goed" gaf ze toe. De dierenarts glimlachte even bij hun gekibbel. "Sam" herhaalde Ivy tevreden. Dat klonk goed. Ze haalde een hand door haar haren en luisterde naar wat de man aan het uitlegde. "Okey, aan de balie" herhaalde Ivy met een glimlachje. "We'll be right back" mompelde ze kort terwijl ze bijna opsprong van schrik bij het zien van de naalden. Kippenvel liep over haar ruggengraat. Getver. Ivy keek naar Oliver met een bezorgd gezicht. Ze wou niet zien hoe hij werd ingeent. Ze liep naa de balie en betaalde vlug, waarna ze kort wachtte. "Denk je dat hij al klaar is met de inenting?" vroeg Ivy aarzelend. Ze wou liever toch nog niet binnenkomen terwijl er een naald in de pup zat. Ivy beet kort op haar onderlip en liet haar ogen naar de deur glijden. Het was zielig. "Dus, als we thuiskomen geven we hem eerst een badje?" Ivy hield haar hoofd schuin. "En dan ren ik wel in een paar seconden naar de dierenwinkel om nog wat spulletjes te halen" voegde ze eraan toe. Ivy blies een lok haar van voor haar ogen en glimlachte kort. "Ehmmm, kun jij gaan checken, ik durf niet meer naar binnen" gaf ze toch toe.

Account verwijderd

schreef:
'Nee, helemaal geen probleem. Doe maar zodra we thuis zijn, om het nog beter te maken.' Hij drukte een kusje tegen haar wang en schoot in de lach toen ze zei dat hij maar alle kleren uit moest trekken die hij uit wilde trekken. Misschien zou hij het voor de grap wel doen. Dan kon Ivy ook eens lachen. Of hij zou haar dwingen om hetzelfde te doen. Wat hij ook zou doen, uiteindelijk zouden ze toch wel seks hebben. De hele middag maakten ze al opmerkingen en hij moest toegeven dat hij er behoorlijk naar uitkeek. Inmiddels had ze hem al wel zo ver gekregen.
Hij knikte toen ze zei dat alle namen afkortten. Dat deden ze inderdaad. Ollie en Iv, nooit Oliver en Ivy. Haar naam bestond uit drie letters en toch maakten ze er twee letters van. Het moest altijd korter. Hij glimlachte toen ze zei dat Sam goed klonk. Het was geen super originele namen, maar Sam was prima. Hij vond het wel leuk.
Toen Ivy schrok van de naalden, moest hij wel lachen. Hij was even vergeten dat Ivy een hekel had aan naalden en dat ze er al bang van werd als ze ze zag. Hij volgde Ivy naar buiten en sloot de deur even achter zich. Ze zouden een bankrekening delen, dus eigenlijk maakte het al niet meer uit wie betaalde. Daar moest hij even aan wennen. Normaal gesproken betaalde hij eigenlijk alles voor haar, maar nu was hun geld gedeeld. Nou ja, deels. Hij zou nog steeds iets aparts willen voor bijvoorbeeld cadeaus.
'Ik zal zo voor je kijken,' beloofde hij. Hij was ook geen fan van naalden, maar dat was niemand. Hij was er niet bang van en hij werd er ook niet naar van, dus wat dat betreft deed hij het beter dan zij. Hij knikte toen ze hem vroeg of ze hem eerst een badje zouden geven en vervolgens zei dat ze naar de dierenwinkel zou rennen. De meeste dingen hadden ze al wel, maar een extra riem zou bijvoorbeeld handig zijn. En een kussen waar hij op kon liggen.
'Ik ga al,' lachte hij. Ivy en naalden. Hij duwde de deur open en liep weer naar binnen, waarna hij even naar de dierenarts keek. Hij zette nog een spuitje in de puppy en knikte toen.
'Hij heeft nu alle inentingen gehad. Jullie moeten over een half jaar weer terugkomen voor de volgende inentingen, maar daar krijgen jullie een kaart voor. Jullie kunnen hem meenemen,' vertelde de man. Hij knikte en pakte de puppy op, waarna hij het beest zacht aaide. Sam. Hij reageerde al meer dan hij eerder had gedaan, waarschijnlijk was hij gewoon ontzettend geschrokken. Hij bedankte de dierenarts en liep toen naar buiten, waarna hij de puppy aan Ivy overhandigde.
'Tijd om naar huis te gaan.' Hij liep de praktijk uit en ging in de auto zitten, waarna hij op Ivy wachtte en de auto startte.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om zijn woorden en gaf hem een kus. Hij was vrolijk vandaag, luchtig. Ze vond het fijn. "Ben je gelukkiger?" Ze keek hem met een glimlach aan en bestudeerde hem. "I mean...nu we zijn verhuisd?" vroeg ze hem met een glimlachje. Ze drukte nog een kus op zijn lippen en leunde kort op hem. Ze was zelf wel blij dat ze waren verhuisd, ook al had het veel stress meegebracht. Het was het waard. Ivy keek hem aan en streelde kort zijn wang. "Ik vind Sam leuk" gaf ze toe. Ze gromde kort toen hij lachte. Hij wist dat ze doodsbang was van naalden. Het was gewoon eng , wie wou er nu een naald in haar huid? Ivy pruillipte kort en schudde haar hoofd. Ze streelde zijn schouder en keek hem aan."Okey, kijk maar voor me" grijnste ze. "Je bent een lieverd" mompelde ze terwijl ze toch nog even huiverde bij de gedachte van de naalden. Ze glimlachte toen hij wegliep en wachtte geduldig terwijl ze kort om haar heen keek. Ze blies wat haar uit haar gezicht en glimlachte breed toen hij de pup aan haar overhandigde. "He Sam" zei Ivy terwijl ze de pup aankeek en even zacht over zijn kopje streelde. Ze liep met hem mee naar buiten en ze reden naar huis. Eenmaal thuis aangekomen glimlachte Ivy kort en knikte naar Oliver. "Geef me een seconde of drie" zei ze vrolijk terwijl ze de pup terug aan hem gaf en glimlachte. Binnen een minuut stond ze terug bij hem. "Sorry, moes tnog betalen" gaf ze vrolijk toe terwijl ze de doos op de grond zette. "Ik heb wat extra hondeneten mee, een bandje, mand en nog wat dingen" Ivy wiebelde enthousiast op en neer en drukte nog een kusje op zijn lippen terwijl ze de hond terug van hem overnam. "Help je me met Sam te wassen?" vroeg ze hem met een opgetrokken wenkbrauw. Ze streelde Baylor die kort om haar voeten heen en deed de deur open. "Homeeee" zuchtte ze met een opgeluchte blik.

Account verwijderd

schreef:
Hij hield zijn hoofd iets schuin toen ze hem vroeg of hij gelukkiger was. Was hij gelukkiger dan wanneer? Haar glimlach toverde als vanzelf een glimlach op zijn gezicht tevoorschijn. Gelukkiger nu ze verhuisd waren. Hij dacht er kort over na, was hij gelukkiger dan op het instituut?
'Ik ben nu gelukkiger dan toen, ja,' gaf hij toe. Zij was dol op het instituut en hij wilde niets liever dan weggaan, het had voor de nodige spanningen gezorgd. Hij werd er niet gelukkig van dat zijn lichaam elke dag opnieuw afgebeuld werd en dat hij in de stress schoot zodra hij het woordje missie hoorde. Hij maakte zich bijna dagelijks zorgen en hij had er een hekel aan. Dat zij hem elke keer opnieuw vertelde dat ze zouden gaan, maar ze dat toch elke keer weer uitstelde, maakte dat alleen maar erger.
Hij glimlachte even toen ze toegaf dat ze Sam leuk vond. Hij was benieuwd of ze net zo veel met hem zou hebben als met Baylor. Ivy was dol op Baylor.
Hij knikte lachend toen ze zei dat ze drie seconden nodig had en hij aaide Sam even rustig. Ze was langer weg dan drie seconden, maar na een minuutje was ze weer terug. Hij knikte even en keek in de doos. Ivy deed niet aan zuinig, ze kocht alles wat ze wilde hebben zonder er echt over na te denken. De handen hondenbrokken zat, maar daar dacht Ivy niet echt aan. Hij lachte even en liep achter Ivy, Baylor en Sam naar binnen. Nu hij het zo zag, besloot hij al dat er niet nog meer huisdieren naar binnen mochten.
'Natuurlijk.' Hij keek even om zich heen en besloot toen dat het het makkelijkst was om Sam gewoon in bad te wassen. Het was maar een klein beestje en het bad was gemakkelijk schoon te maken. Hij pakte de zeep die de dierenarts hen meegegeven had en gebaarde naar boven.
'Ons bad is het gemakkelijkst denk ik. Daarna maak ik het wel even schoon.' Hij drukte een kus tegen haar wang en liep naar boven, waarna hij de kraan opende en zijn hand onder de kraan hield tot hij vond dat het water een geschikte temperatuur had.
'Jij wast en ik houd hem vast?' stelde hij voor. Hij kende Ivy langer dan vandaag, hij wist dat ze het leuk vond om met de hond bezig te zijn. Wassen was nu eenmaal intensiever dan vasthouden.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld