schreef:
'Zo veel dat het niet te meten of te tellen valt.' Hij adoreerde Ivy, hij was dol op haar. Hij drukte een kusje tegen haar hoofd. Hij hield van haar en hij wilde bij haar blijven tot hij oud zou zijn. Hij wilde samen blijven tot het einde. Hij wist zeker dat ze in de tussentijd nog een hoop mee zouden maken, goede en slechte dingen, maar dat wilde hij allemaal meemaken, samen met haar.
'Het was een compliment,' glimlachte hij, waarna hij haar lippen opnieuw kuste. Ivy en hij zouden altijd een speciale herinnering aan suikerspinnen koesteren. Het had hem een leuk idee geleken om dat ook op hun trouwdag terug te laten komen, het maakte hem niet uit wat anderen daarvan dacht.
Hij schoot in de lach toen Jason beweerde dat hij een camera in hun kamer geplaatst had. Typisch een opmerking voor Jason. Hij sloeg zijn arm om Ivy heen en Jason gebaarde dat ze moesten gaan zitten. Waarschijnlijk wilde hij met een speech beginnen. Hij en Ivy zaten natuurlijk vooraan, de rest zocht langzaam naar een plekje. Zijn blik gleed even over de enkele kinderen die bij het suikerspinnenkraampje stonden. Over een tijdje zouden zij ook een kind hebben, misschien later nog wel meer dan één. Hij hoopte het. Hij drukte een kus tegen Ivy's wang en glimlachte even bemoedigend naar zijn ouders. Zijn moeder zat al klaar met haar zakdoek, voor haar was het een emotionele dag. Op een positieve manier. Hij keek op toen Jason zijn keel schraapte.
'Allereerst, gefeliciteerd Ivy en Oliver. Ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat ik jullie het allerbeste wens, jullie en de baby.' Jason hief het glas even omhoog en hij schudde grijnzend zijn hoofd toen Jason het glas in één keer achterover sloeg.
'Toen Oliver hier naar het instituut kwam, was het direct al duidelijk, hij had een ding voor Ivy. Ivy had ook een ding voor Oliver, ik denk dat het hele team die eerste dag al wist dat die twee iets met elkaar zouden beginnen. Het kostte Oliver een paar weken voor hij Ivy mee uit durfde te nemen, maar uiteindelijk deed hij het toch. Vanaf die dag waren ze bijna onafscheidelijk, om misselijk van te worden,' grapte Jason, waardoor iedereen in de lach schoot. Hij ontkende het niet, Ivy en hij waren inderdaad heel erg veel bij elkaar geweest.
'Ze hebben zo hun ups en downs gehad, maar uiteindelijk zitten we hier dan toch, op hun huwelijk. Nog steeds even onafscheidelijk als altijd. Ik heb misschien vele grappen gemaakt over jullie, maar als ik een voorbeeld van onvoorwaardelijke liefde zou moeten noemen, zouden jullie dat zijn. Hij glimlachte, waarna hij even naar Ivy keek. Hij hield inderdaad onvoorwaardelijk veel van haar.
'Op het huwelijk, een gezond leven en geweldige seks!' Jason had nu al een glaasje te veel op, toch kon hij het niet laten om te lachen. Misschien ging het iets te ver, maar momenteel maakte het hem niet zo veel uit. De rest lachte met hem mee.