Cleo.
De Greenie zou hier blijven, of ik dat nou leuk vond of niet. Ze kreeg een taak en over een tijdje zou het vast normaal zijn dat ze hier was. Ze kreeg een taak, net zoals ieder ander. Ik mocht echter toch wel een beetje hopen dat ze geen Slopper of Mapper werd? Ik wilde gewoon niet dat ik met haar samen hoefde te werken. Daar had ik echt geen zin in? Dan moest ik iedere dag weer dicht bij haar zijn! Ik kon er heel erg weinig aan doen, ik kon ook niet bepalen wat ze precies ging doen. Ze moest alles gewoon uitproberen, net zoals ik dat had moeten doen. Alby had voor mij zelfs een soort van uitzondering gemaakt, omdat ik had mogen mappen! Hij had gevonden dat ik logisch na kon denken en ergens kon ik dat ook wel? Jammer genoeg had het nog niet echt geholpen! Ik deed ook echt wel mijn best, maar het was gewoon heel erg moeilijk? Soms was ik me echt aan het doorstaren op de verschillende gangen. Er moest toch iets zijn wat we over het hoofd hadden gezien. Ze hadden dan nog wel niet alles, maar er kwam nu wel steeds weer hetzelfde bij? Telkens weer hetzelfde. We waren er achter gekomen dat het patroon zich telkens weer herhaalde! Al leek het wel dat er nog wat kleine dingen bij kwamen. Ik hoopte echt dat Nefeli er niet bij kwam! Ik had echter niets te zeggen, maar als Alby zag dat ze niet zo heel erg goed in logisch nadenken was, dan zou hij het vast niet zomaar voorstellen. Nu mochten Greenies ook niet het mappen uitproberen! Het was net zoals als Runner zijn! En Nefeli hoefde echt bij de diertjes in de buurt te komen, maar gelukkig zou Newt dat met Alby gaan besproken! Ik wilde er echt niet aan denken hoe het zou gaan als we haar bij de diertjes zette. Volgens mij zouden ze dan helemaal geen liefde mee krijgen? Ik hoopte echt dat Newt zijn belofte waar kon maken, ik hoefde haar daar niet in de buurt te hebben! Ik vond het wel fijn dat ik nu niet hoefde te gaan mappen. Ik vond dat Newt genoeg te zeggen had om dat te besluiten? Ik had er ook echt geen zin in, dus ik wilde daar echt niet ergens gaan zitten en tekenen, dat zou dan helemaal niets worden. Ze moesten het maar zelf doen! Dat kon best, Newt vond dat het kon, dus ik vond dat het ook kon! Ik wilde nu ook helemaal niet denken aan mappen. Nu wilde ik ook graag bij Newt zijn en hij dacht er precies hetzelfde over. Ik volgde hem rustig mee naar onze kamer. Ik vond het echt heel erg fijn dat we ons eigen plekje hadden. Newt was hier komen slapen omdat hij last had gehad van zijn been, maar ik had niet gewild dat hij weg was gegaan en dat had hij zelf ook niet gewild! Uiteindelijk was dit beter voor iedereen. Ik sloeg mijn armen om Newt heen en liet mijn hoofd op zijn borstkas rusten. Ik had echt niet gemeen tegen hem willen doen, iets waar ik me nu toch wel een beetje schuldig over voelde. Ik kon wel sorry blijven zeggen, maar dat had ik net al gedaan. Het was op een gegeven moment ook wel genoeg, als je maar sorry bleef zeggen werd het ook vervelend? Zo staan was wel echt heel erg fijn. Ik had hem vandaag niet heel erg veel gezien, wat jammer was. Ik probeerde soms wel een beetje te kijken hoe het met hem ging. De ene dag ging het gewoon beter dan de andere. Soms kon ik echt heel erg goed zien dat hij echt last had van zijn enkel. Ik ging iets op mijn tenen staan, zodat ik mijn lippen even tegen die van Newt aan kon drukken, we waren nu toch alleen?
Alby.
Ik had ook echt geen idee wat ze hier mee van plan waren geweest, wist ik het maar, dan was het allemaal wat makkelijker geweest. Dan had ik geweten wat we hier precies hadden moeten doen, wat de reden was waarom we hier zaten. Er waren zoveel vragen, maar ik kon ook niet alles in twijfel trekken, hoe graag ik dat op sommige momenten ook wel wilde doen. Stiekem deed ik het onbewust ook wel. Ik zou nooit laten zien dat er geen hoop meer was om hier uit te komen, maar ik wist nu maar al te goed dat het wel zo was. Er waren niet veel mensen die daar over wisten. Ik, Minho en Newt. Zelfs de Runners wisten het niet echt. Volgens mij hadden de meesten nog hoop, wat ook wel moest, want anders wilden ze dat doolhof ook niet meer in. Ergens voelde het niet heel erg fijn dat Newt het ook wist, ik wist hoeveel het doolhof met hem had gedaan en ik was wel even bang geweest dat het ook helemaal verkeerd was gevallen. Als dat was gebeurd, had hij het goed weggestopt, misschien kwam het ook wel doordat hij Cleo nu echt had om op terug te vallen? Het was in ieder geval goed gegaan, maar ik hield hem soms ook wel een beetje iets te veel in de gaten. In mijn eigen ogen, in ieder geval. Iets waarvan ik hoopte dat hij het niet door had. Ik knikte, natuurlijk was Nefeli geschrokken van dit alles. Dat gebeurde met iedereen. Dit was ook niet echt iets normaals, leek mij in ieder geval. Ik wist niet eens meer wat normaal was. Hoe langer ik hier zat, hoe logischer ik het allemaal begon te vinden. Ik was immers niet anders gewend. Misschien moesten we hier wel een leven op gaan bouwen, wat we ook wel hadden gedaan, maar het kon ook best dat we niet hoefden te verwachten dat we hier ooit nog uitkwamen. Iets wat ik nu niet meer deed? "Wilde dat ik het wist." Zei ik zachtjes. Ik had echt gewild dat ik het wist, dan hadden we nu heel wat meer duidelijkheid gehad over wat we hier precies moesten doen. Wij deden eigenlijk ook alleen maar wat. Het klonk heel erg stom, maar uiteindelijk wist zelfs ik niet precies wat ik deed! Ik probeerde alles in goede banen te leiden! Iets wat op sommige momenten heel erg moeilijk was. We moesten zo optimistisch mogelijk blijven en dat probeerde ik echt wel te doen! Ondanks dat het soms echt wel heel erg moeilijk was. Toch hadden we het niet verkeerd, ik vond dat we best een goede samenleving hadden. We hadden niet heel erg veel te klagen? Genoeg eten, we konden het goed met elkaar vinden, alles ging op een goede manier door de taken en regels die we hadden! Ik keek op toen Nefeli riep dat iemand gewond was. Wat ik inderdaad zag. Iets wat wel vaker gebeurde, ik kon er niet zo heel erg veel aan doen. Ik wist wel zeker dat hij meteen naar Jeff en Clint werd gebracht. Daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. "Ze brengen hem naar de Medjacks, die zorgen wel voor hem." Ik wist dat het heel erg onverschillig klonk, maar dat was ik niet, het was echter nog niet zo heel erg. Het zag er niet fijn uit, maar ik kon er ook niets aan doen? Ik had helemaal niets met het verzorgen van mensen. Ik zou straks wel kijken hoe het daar ging. "Het komt wel goed." Verzekerde ik Nefeli. Dat kwam het echt wel. Ze zouden het wel verbinden en morgen was het weer goed. Als het heel wat erger was geweest, was ik er wel naar toe gerend. Maar nu liep ik alleen maar in de weg! Iedereen had hun taak en Jeff en Clint wisten hoe ze die van hen uit moesten voeren.