Forum

Nefeli.

Cleo maakte gewoon overal een probleem van en ik snapte niet waarom! Ze was niet meer het enige meisje, maar daar was toch helemaal niks mee aan de hand? Ik had tenminste niet het idee dat het erg was dat er nog een meisje was? Al vond Cleo het duidelijk niet leuk. Ik snapte echt niet wat er dan zo erg aan was. Volgens mij was het gewoon zo dat ze gewend was om alle aandacht te krijgen van de jongens hier. Die kreeg ze nu niet meer, en dus was ze heel zielig? Ik gokte tenminste dat dat het was, want ik zou het anders ook niet weten! Dat terwijl ik helemaal niks deed met de aandacht van de jongens en dat wist zij toch ook wel? Het was niet zo dat ik ze vroeg om iets te doen! Ze boden het aan, natuurlijk zei ik dan ja? Ik had alleen gevraagd om die douche, maar Alby had het ook een goed idee gevonden? Hij had me wel verteld dat er ooit wat was gebeurd met Cleo. Niet precies wat, maar genoeg om te weten dat het slim was om een meisje een eigen douche te geven! Ik vond het heus wel vervelend dat er iets met Cleo was gebeurd, maar wist ik veel wat er precies was gebeurd! Misschien had ze er gewoon om gevraagd? Ze vroeg duidelijk om aandacht en ze maakte graag een drama van alles! Dus misschien had ze wel expres om de aandacht van die jongen gevraagd en had ze er vervolgens een drama van gemaakt, om zo juist weer meer aandacht te krijgen! Er bestonden mensen die dat deden? Dus misschien hoorde Cleo ook wel bij die groep! Ik vond echt heel erg belachelijk, als ze al zoiets deed. Het was nergens voor nodig! ‘Je bent gewoon jaloers op al die aandacht. Dat terwijl je al een vriendje hebt. Het slaat echt nergens op!’ Dat was gewoon zo! Ze had Newt en daar mocht ze blij mee zijn, gokte ik. Dus dat stomme, jaloerse gedoe was echt helemaal nergens voor nodig! ‘Oh, stel je niet aan. Ik probeer helemaal niks te veranderen!’ Ik deed echt helemaal niks! Als de jongens iets voor mij wilden doen, dan vond ik dat heel lief en soms kon ik het ook gewoon gebruiken? Maar ik probeerde niet opeens alles te veranderen! Het was blijkbaar niet zo gebruikelijk om meteen een taak te krijgen, zonder de rest uit te proberen, maar ik kon er toch ook niks aan doen dat ik veel medische kennis had? Ik wist niet eens hoe dat precies kwam! Dus dat kon Cleo me moeilijk kwalijk nemen? Ik slaakte een gil toen ik onderuit gleed, wat door Cleo kwam! Ze had me onderuit getrokken! Ik probeerde overeind te komen, maar Cleo was al op me gekropen en daardoor lukte het me niet meteen om weer overeind te komen! Ik kneep mijn ogen en lippen op elkaar toen Cleo weer met modder begon te smeren en probeerde haar handen van mijn gezicht af te duwen, want ik vond dit echt heel erg kinderachtig! Ondertussen hoorde ik een hoop geschreeuw om ons heen, wat van de rest van de jongens kwam. Volgens mij waren ze al gestopt met het modder gooien en keken ze nu alleen maar naar ons! Uiteindelijk lukte het me om Cleo haar handen vast te pakken en ik draaide ons om. ‘Je bent echt zo verschrikkelijk kinderachtig. Je moet er meteen weer een heel drama van maken!’ Dat deed ze nu ook! Ik graaide met mijn hand in de modder en wilde het naar Cleo gooiden, maar iemand van mijn arm vast en hield me daardoor tegen.  ‘Tien seconden om hiermee te stoppen, jullie allebei,’ klonk de boze stem van Newt. Ik rolde met mijn ogen en kroop van Cleo af. ‘Niks te zien hier!’ riep Newt vervolgens naar de rest van de jongens, die niet heel blij waren dat dit nu al was afgelopen.

Cleo.
Kon toch niet zomaar zoiets over me zeggen! Was wel duidelijk wat voor vreselijk mensen ze wel niet was! Stomme Shuckface die ze ook was! Dacht dat ze het gewoon kon maken om iets over mijn lichaam te zeggen. Kreeg ze dat dan ook gewoon terug. Waren echt heel erg anders gebouwd van elkaar. Betekende inderdaad dat ik iets meer op mijn lichaam had. Misschien op de slechte manier, maar ook echt wel op de goede manier! Had tenminste iets om naar te kijken. Ze had echt geen borsten? Was bijna plat! Iets wat ik gewoon even had moeten zeggen. Kon me ook niet aan laten vallen, zonder zelf ook iets te zeggen. Was misschien beter geweest, maar zij deed belachelijk! Deed ik dat ook. Wilde echt niet iedere keer ruzie maken. Had ook wel met Newt er over gesproken en had toch wel een soort van beloofd dat ik gewoon zou proberen om haar te negeren! Had vandaag echter niet gekund, had ze met iets bemoeid wat haar helemaal niet aan ging. Was helemaal niet op haar gericht geweest die modder! Was wel grappig dat ze er helemaal onder zat, want ze leek er behoorlijk mee te zitten! Sloeg helemaal nergens op, was juist om zoiets als dit te doen, werden toch wel vies hier. Had ik al lang geaccepteerd. Maakte me ook echt helemaal niets uit. Als ik bij de diertjes zat, dan zat ik ook soms wel in de modder. Probeerde wel zoveel mogelijk om op iets hogers te zitten, want hun klunk lag er natuurlijk ook nog en daar wilde ik niet zomaar in gaan zitten! Alles was nou niet heel erg hygiënisch, maar dat zou echt gaan stinken en dat wilde ik ook niet. Ik moest wel echt lachen om Nefeli, die gewoon echt begon te gillen omdat ze in de modder viel! Was zo grappig! Klonk gewoon heel erg dom. Moest om zoiets toch niet gillen? Sloeg echt helemaal nergens op! Vond ik in ieder geval! Ik merkte wel dat ik wat sterker was dan Nefeli, wat ik ergens best wel leuk vond. Was ook wel logisch, deed heel wat meer dan zij deed? Hoefde alleen maar de hele dag stomme verbandjes aan te leggen. Helemaal nu. Iedereen gedroeg zich belachelijk en deed alsof ze weet ik niet wat voor wond ze hadden! Was gewoon idioot gedoe, maar Nefeli vond de aandacht vast geweldig. Leek ze wel echt te doen, was wel zo’n prinsesje, vond het helemaal geweldig als mensen iets voor haar deden. Was belachelijk? Vond ik in ieder geval! Kon zelf ook wel dingen doen! Zo moeilijk was dat niet? Deed ik toch ook! Deed bijna alles zelf. Had Newt, die soms wel echt hele lieve dingen voor me deed, zoals de kamer! Was toch wel echt fijn om een plekje voor ons zelf te hebben! "Sorry hoor, maar jij bent diegene die hier een drama maakt! Was helemaal niet voor jou bedoeld, ging per ongeluk! Snap je blijkbaar niet?" Deed ze echt niet! Had niet eens gemerkt dat ze in de buurt was geweest, daarbij had ik niets op haar gegooid! Dat was Seth geweest? Zij deed er meteen zo moeilijk over, iets wat ik gewoon heel dom vond om te doen? Was helemaal nergens voor nodig! Was een klodder modder geweest, verder helemaal niets! Ik keek op naar Newt, die duidelijk vond dat dit op moest houden! Iets wat hij wel vaker vond. Iets wat ik misschien wel een beetje vond, maar ik vond dat ik Nefeli ook wel even mocht laten weten dat ze gewoon echt heel erg stom bezig was. Ze dacht echt dat alles om haar draaide! Ik deed echter maar wat Newt vroeg en kroop overeind, zodat ik niet meer bovenop Nefeli zat. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en bleef naar haar kijken. Ik had geen zin om naar Newt te kijken! Ging niet om hem. Ondanks dat Nefeli wel over hem begonnen was, dus misschien zou hij ook wel zien wat voor bitch ze wel niet was! 

Nefeli.

Cleo kon zeggen wat ze wilde, maar zij maakte hier een heel drama van! Ik was niet degene die zo jaloers was op dat stomme beetje aandacht dat ik kreeg? Het hoorde haar ook helemaal niks uit te maken! Ze had Newt, wat boeide het dan nog wat andere jongens deden? Daarnaast hoefde ik die aandacht ook niet! Ik had helemaal geen interesse in die jongens? Er zaten er heus wel een paar tussen die niet lelijk waren, maar wat boeide dat nou weer? Dat betekende niet dat ik ze meteen een zoen zou geven omdat ze zo zielig waren! Sterker nog, ik gaf ze meestal niet eens iets als ze naar me toe kwamen met een kleine snee! Ik kon er een pleister op plakken, maar meer dan dat kon ik ook niet doen? Ik was ook niet van plan om er iets mee te gaan doen! Het was gewoon belachelijk dat Cleo zich zo gedroeg. Ze was niet gewend om met meerdere meisjes te zijn, maar dat was niet mijn probleem! Ik was er nu ook! Als het aan mij had gelegen, was ik hier ook niet geweest! Ik wist niet eens waarom ik hier was! Laat staan dat ik precies wist hoe ik me hier moest gedragen! Ik deed mijn best om aardig te zijn tegen iedereen! Cleo had dat duidelijk nooit geprobeerd en iedereen leek het van haar te pikken, maar dat zou ik dus echt niet doen! Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek naar Cleo, wie duidelijk nog niet klaar leek te zijn met het gevecht. Jammer voor dat Newt het had gestopt en ze moest natuurlijk wel luisteren naar wat haar vriendje te zeggen had, anders waren er vast heel veel problemen in hun kleine paradijsje. ‘Cleo begon met modder gooien,’ mompelde ik, omdat ik het gevoel had dat Newt op één of andere uitleg wachtte. Zo keek hij in ieder naar me, dus dan gaf ik hem de uitleg! Al zou hij het vast voor Cleo opnemen. Waarom zou hij dat ook niet doen! ‘Maakt me niet uit wie er met de bloody modder begon,’ zei Newt, wat ik ook wel had verwacht. Natuurlijk zou hij zijn vriendinnetje beschermen. Waarom zou hij dat ook niet doen? Straks zou hij nog zonder haar moeten slapen! Dat zou toch een ramp zijn! ‘Weten allebei dat we hier zo niet met elkaar om gaan. Blijft van de andere Gladers af, wat ze misschien ook doen. Hebben geluk dat er niemand gewond is geraakt.’ Alsof iemand gewon kon raken! Het zou wel heel dom zijn om Cleo op die manier pijn te doen, want dan zou ik het weer op moeten lossen en ik had geen zin in al dat drama terwijl ik mijn werk probeerde te doen! Dan zou ze toch alleen maar snauwen en bitchen, wat zou betekenen dat ik haar niet eens meer zou helpen! Zou het nu ook al niet doen, als er iets met haar aan de hand zou zijn. Dat was gelukkig niet zo. ‘Als dit nog een keer gebeurd, gaan jullie de Slammer in,’ zei Newt en ik knikte maar. Alles om hier gewoon van af te zijn, zodat ik me zou kunnen wassen! Ik had geen zin om nog een preek te krijgen! Zeker niet van Newt. Die verdedigde Cleo toch wel, wat er ook was gebeurd! Dan had ik liever Alby. Die liet zijn oordeel tenminste niet belemmeren door Cleo! Al zou het me niks verbazen als ze ook nog even bij hem zou zeuren, want dat was gewoon wat ze deed.  ‘Kan ik dan nu gaan?’ vroeg ik aan Newt, maar hij schudde zijn hoofd. ‘Zeg sorry, jullie allebei.’ Ik had helemaal geen zin om mijn excuses aan te bieden! Waarom zou ik dat ook doen? Ik was niet degene die was begonnen met modder gooien en met al dat stomme gedoe! Cleo had al sorry kunnen zeggen voor dat beetje modder en dan had ik haar nooit geduwd!

Cleo.
De Glade was echt veranderd sinds Nefeli hier was. Wat niet eens heel erg lang was. Vond het echter niet leuk dat het zo moest? Sloeg echt helemaal nergens op! Jongens mochten haar echt wel leuk vinden, vond ik ook niet erg. Ergens ook weer wel, maar sinds mijn gesprek met Newt probeerde ik me er minder van aan te trekken. Was belangrijk wat hij van me vond. Had zelfs gezegd dat de rest ook van me hielden. Geen idee wat zij er van vonden, leek echt alsof ze Nefeli boven mij verkozen. Had ze net ook wel even duidelijk willen maken? Was gemeen, dat ze ineens over mijn lichaam was begonnen alsof het helemaal niets was! Ik rolde met mijn ogen toen ze nog even moest zeggen dat ik begon met modder gooien. "Was niet op jou gericht. Heb ik je al shucking twee keer verteld." Zei ik geïrriteerd. Had ik al verteld! "Waren gewoon wat aan het dollen, wat hier soms gewoon moet! Kon er niets aan doen dat jij daar zat en dat Seth per ongeluk wat modder op je gooide." Ik was het niet eens geweest, maar jongens deden natuurlijk helemaal niets. Ik was diegene die alles deed, haar alleen maar vervelende dingen aan wilde doen. Moest gewoon eens ophouden met al die dingen. Die jongens konden echt niet alles voor haar oplossen. Newt was er nu, gelukkig behandelde hij haar niet als een of andere prinses! Newt leek het niet eens wat uit te maken wie er was begonnen. Ik was in ieder geval niet begonnen, dus ik wist dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken? Hoefde geen sorry te zeggen in ieder geval! Ging ik ook echt niet doen! Iets wat Newt duidelijk wel vond en als het nog een keer gebeurde gingen we de Slammer in. Ik rolde eventjes met mijn ogen. Alsof ik het heel erg vond om in de Slammer te gaan. Was waar ik een hele tijd had geslapen! Samen met hem, dus als ik daar was, wist ik haast wel zeker dat hij daar ook zou komen. Zeker als ik een nachtje moest blijven slapen. Ik zuchtte zachtjes en keek nog even naar Newt, die het echt leek te menen. Wilde geen sorry zeggen? Waar moest ik ook sorry voor zeggen? Ik wist niet eens wat ik mis had gedaan? Nefeli was begonnen met zeuren, had mij op de grond geduwd, had dingen geroepen die heel erg gemeen waren! Had me echt gewoon aangevallen in mijn ogen. Wist echter wel dat ik hier niet onderuit kwam als ik hier tegenover Newt stond. Wilde niet ook nog ruzie met hem. "Sorry." Mompelde ik ongemeend, terwijl ik nog even naar Nefeli keek. Moest ergens wel lachen, maar probeerde het gewoon binnen te houden. Ze vond het echt vreselijke dat ze helemaal onder de modder zat, terwijl het niet eens heel erg was? Het was gewoon! Hier was dat echt heel erg normaal? Ik vond het ook echt niet erg. Voelde wel een beetje vreemd, zwaarder, maar ik zou het er straks vanaf kunnen spoelen. Moest toch zelf mijn kleding wassen? Was vandaag ook wel weer tijd geweest voor schone kleding, dus dit was voor mij echt niet erg. Nefeli leek het wel echt erg te vinden. "Kunt altijd in je eigen douche douchen?" zei ik op een nep-aardige toon. Kon ze makkelijk doen, was toch haar eigen douche. Volgens mij stond ze er iedere dag onder? Was niet nodig! Kon wel een paar dagen zonder jezelf te worden. Had toch helemaal geen zin? Voor mij in ieder geval niet, werd toch heel erg snel weer vies? Met dingen schoonmaken werd je gewoon vies. Klonk raar, maar was gewoon zo. Hier moest je ook niet bang zijn voor een beetje viezigheid. Hoorde er bij? "Cleo…" Hoorde ik Newt op een waarschuwende toon zeggen. Ik haalde mijn schouders op. Had niets verkeerds gezegd! Kon toch ook gewoon douchen in haar eigen douche? 

Nefeli.

Misschien was het maar goed dat Cleo en Newt zo aan elkaar geplakt zaten. Dat betekende tenminste dat Cleo deed wat Newt wilde en op dit moment wilde hij dat ze normaal tegen me deed. Ik had wel normaal gedaan? Oké, misschien was de modder dan niet voor mij geweest, maar dan had ze dat nog wel kunnen zeggen zonder dat ze modder in mijn gezicht had moeten gooien? Dus het was alsnog haar schuld geweest! Ze had helemaal niet zo hoeven doen! Dan was ik gewoon mijn gezicht gaan wassen en dan was dit allemaal niet gebeurd! Niet dat ik het erg had gevonden om nog even door te gaan. Uiteindelijk had ik toch wel gewonnen! Als Newt ons niet had gestopt, waren we waarschijnlijk nog wel even door gegaan en ik had vast wel gewonnen? Uiteindelijk! Niet dat het er nu nog toe deed, want Newt had ons uit elkaar gehaald en we moesten nu onze excuses aanbieden aan elkaar. Ik wachtte tot Cleo het deed, want ik zou zeker niet als eerste sorry zeggen! Niet dat ik er iets van zou menen, maar dat zou in haar geval waarschijnlijk hetzelfde zijn. Volgens mij had ze nog wel tien handen vol met modder in mijn gezicht willen gooien! Iets wat ik ook nog wel bij haar had willen doen. Al te graag zelfs! Uiteindelijk kon Cleo er een excuses uit gooien, hoe nep het misschien ook was. Iets anders zou ze toch niet zeggen en Newt zou het haar waarschijnlijk ook niet opnieuw laten zeggen, dus het was wel goed zo. ‘Sorry,’ mompelde ik terug. Als haar excuses niet oprecht hoefden te zijn, dan waren die van mij dat ook zeker niet! Cleo mocht naar neppe excuses meenemen naar de douche waar ze vast zou gaan kleffen met Newt. Het boeide mij echt helemaal niks. Ik rolde met mijn ogen toen ze begon over mijn eigen douche. Alsof dat echt mijn schuld was! Het was maar een voorstel geweest en ik had er weinig aan kunnen doen dat Alby het een goed idee had gevonden! Hij had het ook alleen maar gezien als iets om mij veilig te houden, na wat er met Cleo was gebeurd. Dus zo erg was het ook niet. ‘Als je nou een keer stopt met dat jaloerse gedoe van je, doen mensen misschien ook eens wat voor je,’ snauwde ik, waarna ik me omdraaide en richting de Homestead liep. Ik had geen zin om met al die viezigheid naar binnen te gaan, maar ik moest wel! Ik had een handdoek en kleding nodig! Ik zuchtte en haalde een hand door mijn haren, die ook helemaal onder de modder zaten. Ik deed mijn schoenen en sokken uit, in de hoop dat het de viezigheid iets zou beperken. Ik liep op mijn tenen naar mijn kamer en pakte daar alles wat ik nodig had. Ik probeerde mijn kleding zo schoon mogelijk te houden, want anders had het natuurlijk helemaal geen nut! Ik liep weer naar buiten, richting mijn eigen douche en maakte de deur daar open. Het meeste wat ik had, kon ik ophangen aan een haakje dat ze er aan hadden gemaakt. De vieze kleding zou ik wel op de grond kunnen leggen, die was toch al vies en hij zou niet heel erg veel schoner worden. Ik draaide de deur nog op slot, voordat ik mijn kleding uit deed. Ik legde het op de grond en draaide me vervolgens om, zodat ik de douche alvast aan kon zetten. Het duurde altijd even voordat het water een beetje warm werd. Het was ook niet geweldig warm, maar het viel gelukkig nog wel mee. Het was niet zo ijskoud dat je er niet onder kon staan? En het was beter dan helemaal niks! Ik stapte onder de stralen en probeerde de modder van me af te boenen. Iets wat gelukkig nog wel redelijk ging. 

Ongeveer twee weekjes later? (:

---

Cleo.
Nefeli was er al weer één maand. Was nog steeds niet mijn favoriete persoon in de Glade. Irriteerde me nog vaak genoeg aan haar, maar probeerde het zoveel mogelijk links te laten liggen. Moest het me niet te veel aantrekken wat ze allemaal deed. Konden namelijk geen ruzie gebruiken, dat wist ik zelf ook wel. Probeerde het ook echt wel, maar kon er niets aan denken dat ik me soms echt dood aan der irriteerde? Gewoon de manier waarop ze deed! Deed net nog steeds alsof ze alles zo goed wist, misschien nog wel meer dan ze eerst had gedaan? Wist niet precies wat er was gebeurd, maar was nu ineens de Keeper van de Med-Jacks? Was hier nog maar één maand en mocht nu al mee bepalen met dingen? Kon ze daar natuurlijk ook haar zin in doordrijven. Was ze namelijk echt goed in. Vandaag kregen we als het goed was een nieuwe Greenie, hoopte toch echt wel dat het dit keer gewoon weer een jongen was. Kans was groot, want Nefeli was hier precies een jaar na mij gekomen, was logisch dat we dan over iets van elf maanden weer een meisje kregen. Nog geen zorg voor nu, hopelijk. Hoefde namelijk echt niet nog iemand als haar hier te hebben! Zou ik echt helemaal gek van worden. Gelukkig hoefde ik niet zo heel erg vaak schoon te maken bij de Med-Jacks, liet het wel door iemand anders doen als het moest gebeuren. Waren genoeg andere dingen die ik kon doen en liet me echt niet rond commanderen door der! Was gewoon belachelijk dat ze dat ze dat zomaar kon doen? Daarom bleef ik gewoon bij der uit de buurt, waardoor het volgens mij al wel wat beter ging. Voor mij ging het in ieder geval beter. Was nu lunchtijd, maar was eerst nog even naar de diertjes geweest. Ze verdienden zoveel mogelijk aandacht als ik ze kon geven. Soms kon ik de hele dag niet bij ze zitten. Vandaag was ik ook best wel druk geweest, dan maar iets later eten. Moest ik het wel wat snel naar binnen proppen, maar dat maakte me niets uit? Ik zette het bord wat ik bij Frypan op had gehaald op de tafel, waar Newt en Gally al tegenover elkaar zaten. Gally was toch al wel een vriend geweest, maar was nu toch wel iets meer zo geworden. Begreep me iets beter als het ging om Nefeli. Mocht der ook niet! Was alleen maar fijn! Was echt niet zo dat we de hele tijd op der aan het haten waren. Begreep juist wel dat ik ook een keer niet over der wilde praten. Leek namelijk niet iedereen te doen. Waren al wel een paar jongens naar me toe gekomen om te vragen wat Nefeli leuk vond. Moest ik dat nou weten?! Wist ook niet wat ze er mee wilden bereiken? Leek me nou niet echt makkelijk om haar aandacht te trekken. "Hee." Ik pakte onder de tafel de hand van Newt vast en met mijn andere hand nam ik de vork vast, zodat ik ondertussen gewoon kon eten. "Was jullie ochtend?" Vroeg ik, maar juist op dat moment hoorde ik het Newbie alarm afgaan. De Box kwam naar boven! Er waren al heel wat mensen die opstonden en richting de Box liepen. Moest ook wel, want was de bedoeling dat ik mee hielp met de Box leeg halen, maar had nog niets gegeten. Keek dan ook een beetje beteuterd naar mijn eten. Ik stopte nog wel wat in mijn mond, want het rook echt heel erg lekker en ik had toch ook wel honger? Had sinds vanmorgen niet meer gegeten en was toch wel heel erg druk bezig geweest. "Zullen we kijken?" Newt moest er eigenlijk ook wel naar toe eigenlijk. Hoopte dat mijn eten hier straks nog zou staan! Anders kon ik altijd nog even met Frypan overleggen of ik nog wat zou mogen hebben. Had altijd wel genoeg eten!

Blaise.
Een enorm kabaal wekte me uit wat een diepe slaap leek te zijn. Mijn hoofd voelde zwaar aan en ik kon mezelf niet zo snel toe zetten om mijn ogen te openen. Het geluid bleef echter aanhouden en het begin me best wel te irriteren. Ik ging met mijn handen door mijn ogen heen en kon al snel mijn ogen openen. Heel erg veel hielp het echter niet. Mijn zicht was immers nog steeds heel erg slecht. Het was donker in de ruimte waarin ik me bevond. Daarom kon ik me ook heel erg moeilijk oriënteren. Ik had echt geen idee waar ik precies was. Het voelde als ik bewoog en volgens mij was dat al een tijdje zo. Langzaam aan kreeg ik wel een beetje zicht om dingen. Dozen bijvoorbeeld, heel wat dozen, die waren opgestapeld in een hoek. Misschien kon ik daar iets mee? Ik wilde er naar toe kruipen, maar toen kwam ik ineens tot een besef. Of misschien juist aan het gebrek daar aan. Ik kon me echt niets, maar dan ook echt helemaal niets herinneren! Waarom was ik in deze ruimte? Wat was deze ruimte?! Wie was ik überhaupt? Het waren maar een paar vragen, maar ik kon er gewoon geen antwoord op geven. Er spookte een naam door mijn hoofd heen en dat was het enige wat ik wist. Hoe kon het dat ik verder echt helemaal niet wist? Dat was toch nog niet normaal! Natuurlijk kon ik me wel dingen herinneren. Er schoten wel dingen door mijn hoofd heen, maar het was heel erg weinig. Veel kille gangen? Ik had geen idee waar dat precies op sloeg. Misschien was er wel iets gebeurd in één van die gangen en had ik in een soort van coma gelegen? Was ik net wakker geworden. Al leek het me dat ik dan in een bed moest liggen. Slangetjes in mijn armen. Mensen naast me bed. Iets daarvan! Maar dat was niet het geval! Iets wat gewoon echt vreemd was. Ik keek naar mijn arm, om zeker te weten dat het niet echt zoiets was. Geen slangetjes, maar er viel me wel iets anders op. Er zaten rondjes op mijn arm. Getekende rondjes. Ik wreef er met mijn andere arm over heen. Het leek in mijn huid te zitten. Ik besloot om dat maar weer links te laten liggen. Ik wilde nu eerst weten wat er precies was. Waar ik was en waarom precies! Daarom kroop ik naar de spullen. Een paar van de dingen herkenden ik wel. Er lagen heel wat verschillende dingen. Misschien moest ik er iets mee maken? Ik wilde net een doos openen toen het ineens licht werd in de ruimte. Ik keek naar boven, waar ik steeds dichterbij kwam. Ineens stopte hetgeen waar ik in zat met omhoog gaan en kwam met een behoorlijke schok, waardoor ik verder tegen de want van de ruimte werd geduwd. Al snel hoorde ik stemmen! Mensen die me misschien konden helpen! Al had ik geen of het wel te vertrouwen was. Ik wist niets! Wie zei dat iemand te vertrouwen was. Ik wilde weten wat er aan de hand was! Ik snapte dit namelijk echt niet en dat zorgde er gewoon voor dat ik verward raakte. Een beetje in paniek zelfs. Wie zou dat niet hebben als je niet wist waar je was, wie je precies was! Helemaal niets meer wist! Want daar kwam het bij mij op neer. Ik wist echt niets meer. Helemaal niets, behalve mijn naam! En zelfs dat wist ik niet zeker. Ik wist niet precies wat ik moest doen om mezelf te beschermen, daarom probeerde ik nog in de dozen te tasten, om iets bruikbaars te vinden, dan kon ik mezelf in ieder geval beschermen, mocht dat nodig zijn. Het licht werd alleen nog maar feller, waardoor ik mijn ogen dicht trok. Mijn hoofd klopte van de pijn. Dit was gewoon zo’n vreemd iets en ik wilde dat het af was gelopen! Ik wilde iets weten! 

Nefeli.

Op sommige momenten leken de dagen niet snel te gaan, op anderen weer wel. Ik was hier nu al een maand en het was toch wel beter gegaan. Cleo en ik hadden elkaar vooral geprobeerd te negeren, want zo ging het gewoon het beste tussen ons. Als we elkaar negeerden, hoefden we niet met elkaar te praten en dan zouden er ook geen ruzies meer komen. Niet dat ik meteen ruzie zou maken als ze tegen me zou praten, maar goed. Je wist nooit wat Cleo precies zou doen! Dus ik probeerde gewoon bij haar uit de buurt te blijven en dat ging tot nu toe wel goed. Met het werken ging het ook goed? De jongens kwamen nog vaak genoeg langs met een klein wondje, maar ondertussen waren er ook wel wat grotere verwondingen geweest. Zo had Winston een behoorlijke snee in zijn hand gehad. Eentje die zelfs gehecht had moeten worden! Iets wat ik met gemak had kunnen toen en toen hadden Jeff en Clint met z’n tweetjes besloten dat het beter zou zijn als ik keeper zou worden van de Med-jacks! Iets wat ze voor hadden gelegd aan de andere keepers en iedereen was het er mee eens geweest, tot mijn verbazing! Ik had het niet echt verwacht, maar ik had van verschillende keepers gehoord dat iedereen heel blij was dat ik er was en dat ik ook echt wat toe had gevoegd aan de Med-jacks. Dat was tenminste wat Minho tegen me had gezegd. Ik trok best wel veel met hem op. Sommigen hadden gezegd dat hij soms wat arrogant kon zijn en dat hij behoorlijk vol was van zichzelf, maar we konden het best goed met elkaar vinden? We zaten best vaak samen en dan hadden we het gewoon over van alles en nog wat. Het was toch fijn om iemand te hebben met wie ik een beetje kon praten. Iemand van mijn  eigen leeftijd dan, want ik had Chuck ook. Hij was echt een schatje en hij leek al lang blij te zijn dat er iemand was die aandacht aan hem besteedde. Het was ook zo’n grote groep en dan viel een jonger jochie natuurlijk snel weg. Daarnaast was hij ook wel een goede hulp geweest. Hij had me de Glade laten zien en hij had me een paar dingen verteld die Alby me waarschijnlijk niet zou hebben verteld. Vandaag was het echter mijn beurt om al die kennis weer aan iemand anders over te dragen. Alby had me verteld dat er elke maand weer een nieuw iemand naar boven kwam en vandaag was de dag dat er weer een jongen naar boven zou komen! Tenminste, iedereen gokte dat het een jongen was, omdat er na Cleo ook weer gewoon een jongen naar boven was gekomen. Dus dan zou dat nu ook wel het geval zijn. Ik wist niet of we dat met zekerheid konden zeggen. Het pas één keer gebeurd, dus dat was te weinig om een echt patroon vast te stellen, maar wie weet zou dat wel kunnen als er weer een jongen naar boven zou komen? Het Newbie alarm was af gegaan en ik was samen met de anderen naar de Box gelopen. Ik moest toch diegene rondleiden en dan was het maar beter als ik er al zou zijn? Al vond ik het toch wel spannend. Ik wist niet wie er daar in zat! Aan de andere kant, die arme jongen wist waarschijnlijk niet eens waar hij was beland. Ik kon me nog herinneren dat ik in de Box had gezeten en ik had het alles behalve prettig gevonden! Ik keek toe hoe de jongens de Box openmaakten en wierp voorzichtig een blik. Het was weer een jongen! Dat betekende dat de rest het toch wel goed had gehad! De jongen leek niet echt bang? Of hij liet het niet zien! Hij was in ieder geval behoorlijk rustig. Rustiger dan dat ik was geweest.

Newt.

Gelukkig was het wat beter geworden tussen Cleo en Nefeli. Volgens mij probeerden ze elkaar te ontwijken. Werkte wel, want ze maakten geen ruzie meer en keken en elkaar nauwelijks aan. Was een stuk beter voor ons allemaal, ook voor hen. Cleo was niet te genieten als ze zeurde over Nefeli. Deed ze nog wel, maar vooral bij Gally. Mocht haar blijkbaar ook niet, dus ze konden samen zeuren over wat er allemaal wel niet met haar aan de hand was. Vond het een beetje klunk. Snapte echt wel dat je niet iedereen aardig kon vinden, maar vond niet dat ze samen moesten gaan roddelen over der. Was nergens voor nodig? Gally had het niks gevonden dat Nefeli keeper was geworden. Was echter voor gestemd! Jeff was degene die het voor had gesteld en iedereen was het er mee eens geweest behalve Gally dan. Hij was echter alleen geweest, dus hij had niks kunnen beginnen tegen ons. Cleo vond het ook niks. Snapte niet waarom, want ze had er niet veel mee te maken. Tenzij ze eens iets deed waardoor ze medische hulp nodig had, maar was alleen maar goed dat we een Med-jack hadden die precies wist wat ze deed? Had zelfs de hand van Winston kunnen hechten! Was nog nooit gebeurd hier! Dus we gingen vooruit en dat was alleen maar goed? Cleo vond het echter verschrikkelijk dat Nefeli, volgens haar, alles naar haar hand draaide. Deed ze echt niet. Het kwam toevallig zo uit. Kon Greenie ook weinig aan doen! Ik keek op van mijn eten toen ik de stem van Cleo hoorde en glimlachte. ‘Hé,’ begroette ik haar en ik nam haar hand stevig vast onder de tafel. Ik verstrengelde mijn vingers met die van haar en wreef met mijn duim over haar hand. ‘Prima. Gewoon zoals altijd.’ Ik haalde mijn schouders op en nam een hap van mijn eten. Mijn dagen waren vrijwel altijd hetzelfde. Op sommige dagen moest ik eens wat ruzies sussen, maar gebeurde niet heel erg vaak. Hielp meestal gewoon waar ik kon helpen, wat een beetje overal en nergens was. ‘Mijn ochtend was klunk,’ mompelde Gally, zonder op te kijken van zijn eten. ‘Krijg geen werk gedaan. Willen nog steeds allemaal naar Greenie als ze zogenaamd pijn hebben.’ Dat was inderdaad wel een ding. Veel jongens gingen naar Nefeli. Niet eens omdat ze echt pijn hadden, maar gewoon omdat ze wat aandacht van der wilden. Vond het onzin, maar we konden moeilijk bepalen wie er nou echt pijn had en wie niet? Misschien hadden ze wel echt ergens last van en wie waren wij dan om te zeggen dat ze niet naar de Med-jacks mochten? Konden we moeilijk iets aan doen! Ik hoorde het Newbie-alarm, wat betekende dat de Box weer omhoog zou komen. Dat betekende ook dat Nefeli niet meer de Greenie zou zijn en dat zij nu voor de nieuwe Greenie zou moeten zorgen. In ieder geval voor de komende paar dagen. Cleo had het ook moeten doen. Later dan gepland, maar ze had het gedaan. Was alleen niet geweldig gegaan. Hoopte voor Nefeli dat het een stukje beter zou gaan. Misschien ging het wel verschrikkelijk en dan was het misschien toch wel zodat Nefeli gewoon moeilijk was om mee om te gaan. Had echter wel eens met der gepraat en vond het nog wel meevallen? Cleo en Nefeli lagen elkaar gewoon niet. Ik keek opzij naar Cleo en knikte. ‘Gaan we doen.’ Was wel nieuwsgierig naar wie er nu weer naar boven zou komen? Al was het natuurlijk niet echt iets leuks. Zeker omdat we hier niet weg zouden komen. De Glade zou steeds meer mensen moeten verdragen en we zouden elkaar ook nog eens moeten verdragen. Iets wat niet altijd makkelijk was. Ik nam een laatste hap en kwam vervolgens overeind. Was gewoon benieuwd hoe Nefeli dit aan zou pakken, aangezien ze zelf echt doodsbang was geweest toen ze er uit was gekomen! ‘Gally?’ Misschien wilde hij ook mee?

Cleo.
Was iedere dag weer genoeg te doen. Leek misschien alsof we iedere dag hetzelfde deden, maar dat was echt niet zo. Hadden dan wel echt dagelijkse taken. Keukens moesten schoon, afval moest daar weg worden gehaald. Vaak bracht ik dat naar de diertjes. Wilde dat dus ook gewoon doen. Frypan vond het volgens mij nog wel leuk als ik af en toe even langs kwam. Praatte dan wel met hem. Had het ook wel eens over Nefeli. Blijkbaar was het zelf voorgekomen dat mensen zich hadden gebrand, zodat ze naar Nefeli konden om het te laten onderzoeken. Wilde er niet meer vervelend over doen, maar was toch belachelijk dat ze dat soort dingen deden? Deed jezelf toch niet extra pijn? Wie deed nou zoiets! Was echt shucking dom om te doen. Niemand werd er uiteindelijk beter op. Probeerde echt me er helemaal niets van aan te trekken, maar zag dat soort dingen gewoon iedere dag nog. Irriteerde me er dan ook echt wel aan? Was gelukkig niet de enige! Gally ook, de jongens die hij moest leiden deden precies hetzelfde. Had hen volgens mij al wel duidelijk gemaakt dat hij dat soort onzin niet wilde hebben. Was logisch! Was dat ik niets te zeggen had over de Sloppers, anders had ik hen ook wel wat duidelijk gemaakt. Waren ook genoeg jongens bij ons die zich zo gedroegen. Ik kneep in de hand van Newt, het was fijn om hem hier te hebben. Was een tijd geweest waarop dat heel erg anders hadden kunnen zijn! Was iedere dag dankbaar dat hij er bovenop was gekomen. Ook dat hij niet meer dat doolhof in hoefde. Iedere dag weer vroeg ik me af of er wel een uitweg was. Had echt van alles geprobeerd met de tekeningen. Was een patroon, dat wisten we ook wel, maar hadden er niet zo heel erg veel aan? Jongens wisten zo alleen waar ze heen konden rennen op welke dag en waar ze terug moesten komen. Verder leek het echter heel erg uitzichtloos. Wilde niet zomaar opgeven. Misschien was het ook wel niet de bedoeling dat we hier weg kwamen? Hadden het hier ook wel prima. Was hier helemaal niets ergs aan! Hadden het doolhof misschien wel neer gezet om ons hier te houden? Geen idee waarom precies. Niemand, maar maakte ook niet zoveel uit toch? Was niet fijn dat we niet precies waren wie we waren, of we familie hadden. Wilde ik wel echt graag weten, maar ging gewoon niet? Hoorden misschien ook niet? "Echt klunk dat ze nog steeds denken dat het werkt." Mompelde ik. Was toch ook raar dat ze echt dachten dat ze daardoor meteen aandacht van der kregen. Natuurlijk, een paar minuutjes, maar was niet zo dat ze het beter zou kussen of wat ze ook aan in hun hoofd hadden. Propte nog een stuk wortel in mijn mond toen Newt zei dat we zouden gaan kijken. Moest ook wel. Stond dan ook op, zodat ik de hand van Newt vast kon blijven houden. Waren echt niet heel erg klef. Hielden elkaars hand wel eens vast, maar moest ook kunnen toch? Was echt niet zo dat we hier stonden te zoenen. Gebeurde in onze kamer wel. Was echt blij met het nieuwe plekje. Hadden uiteindelijk heel wat meer privacy. Als we alleen wilden zijn dan konden we de trap naar binnen trekken en gewoon even helemaal alleen zijn. Maakte helemaal niets uit wat er onder ons gebeurde. Vond het echt heel erg fijn! Ik keek afwachtend naar Gally die even leek te twijfelen. "Laten maar eens kijken wat voor Shuckface we nu weer krijgen." Zei hij, waarna ik knikte. Was ook wel benieuwd. Daarom liep ik ook met Newt in de richting van de Box, waren nu eigenlijk al te laat, kon nu niet eens wat zien. Was er druk om heen en was gewoon niet heel erg groot? Hoorde echter wel gemompel dat het een jongen was.

Blaise.
Dit was toch raar? Ik werd wakker op een hele vreemde plaats. Ik kon me niets herinneren, dus ook niet waar ik precies was. Ergens leek het wel alsof ik in een grote kooi zat. Waarom?! Wat er was er aan de hand? Ik had echt geen idee! Nu begon dit ding ineens stil te staan en waren er wel allemaal mensen. Die me ook helemaal niet bekend voorkwamen. Stemmen die ik nog nooit eerder had gehoord. Zelfs woorden die ik niet kon plaatsen. Dit was allemaal heel erg vreemd en ik wilde gewoon dat ik ergens wakker werd. Gewoon wakker uit deze stomme droom. Al zou ik niet weten waar ik precies wakker zou moeten worden. Ik kon er zo echt niet opkomen wat mijn huis was. Mijn plaats, mijn ouders, familie. Geen idee. Ik had echt geen idee en ik wist maar al te goed dat dit geen droom kon zijn, daarvoor kon ik te helder nadenken. Iets wat ik dromen volgens mij niet kon. Ik begon nu toch overal aan te twijfelen, dus daar ook aan. Ik keek naar de verschillende gezichten van jongens die naar mijn keken. "Help die Shank eruit." Hoorde ik één van de jongens zeggen. Shank? Wat was dat nou weer? Ik snapte ook wel dat ze het over mij hadden. Ik wist echter alleen niet of het goed was of niet. Ik wist ook niet echt wat ik moest doen? "Wie zijn jullie?!" Riep ik terug. Ik had echt geen idee wie ze waren. Niemand kwam me bekend voor en misschien dat ik nu wel iemand behoorlijk pijn deed door te vragen die ze waren, maar ik moest ook weten wie deze mensen waren? Hoe ze mij misschien wel konden helpen met de gaten in mijn geheugen, want ik hoopte echt dat ze dat konden doen! Alleen wist ik nog niet of ik ze kon vertrouwen. Het was allemaal best wel raar? Ik wist gewoon even niet meer wat ik moest denken of doen. Ik kon nergens heen. Alleen omhoog en daar stonden heel wat mensen die me zomaar aan konden vallen? Het leek me echter geen goed idee om dat meteen vanuit mij te doen? Dat zou ik gewoon niet overleven! Ze waren met zoveel! Te veel! "Nou komen Shank we hebben niet de hele dag de tijd." Weer dat woord. Ik vond het echt een vreemde benaming. Of was het een naam? Nee dat kon haast niet. Ik wist mijn naam. "Vragen komen later wel." Ik hoopte echt dat ze te vertrouwen waren. Ik stond op en keer naar één van de jongens die me een hand toereikte. Ik pakte hem wat vertwijfelend aan en trok mezelf zo op, zodat ik uiteindelijk op het gras, wat er blijkbaar, kon gaan staan. Ik keek om me heen. Ik vertrouwde dit echt voor geen meter. Daarom wilde ik me ook terug trekken, ik wist echter niet waar naar toe. Ik probeerde een stap naar achteren te zetten, maar natuurlijk ging dat niet goed. Gelukkig kon ik me nog net vastpakken aan de hand die me net naar boven had getrokken, waardoor ik overeind kon blijven. "Rustig aan Greenie." Ik trok mijn arm terug en keek verward om me heen. "Waar ben ik!? Wie zijn jullie?!" Ik moest het maar vragen, dan kon ik zelf oordelen of ik veilig was of niet! Ik voelde me alles behalve veilig. Al deze mensen hadden geweten dat ik uit die stomme kooi was gekomen. Dat was toch niet goed? Dan wisten zij meer dan ik wist! Ik wilde ook meer weten. Al probeerde ik me nu zo goed mogelijk te focussen op de omgeving en in te schatten of ik aan moest vallen of niet? Als iemand dat bij mij deed, kon ik dat ook? Ik wilde echt niet meteen vechten, zeker niet met deze grote hoeveelheid mensen, maar als ik mezelf moest verdedigen was dat gewoon nodig?  

Nefeli.

Toen ik in de Box had gezeten, had ik het doodeng gevonden. Ik had niet geweten waar ik was geweest, of waar ik naar toe zou gaan. Ik had niet eens geweten wie ik precies was geweest! Alleen mijn naam was naar boven komen drijven, maar meer dan dat was het niet geweest! Ik had echt het idee gehad dat mijn hart had geklopt in mijn keel en dat ik ieder moment zou kunnen flippen. Iets wat ik ook wel had gedaan, als ik terugkeek op hoe ik hier binnen was gekomen. Had me verstopt in de Slammer! Dat was toch wel heel stom geweest, maar ik was echt heel bang geweest! Ik had geen idee of dat ook zo was bij deze jongen. Hij reageerde niet zo hysterisch als dat ik had gedaan, wat goed was! Natuurlijk probeerden de jongens hem er meteen uit te krijgen, iets wat nog redelijk leek te gaan, tot hij bijna weer de Box in viel omdat hij naar achteren liep! Iets wat voor een hoop gelach zorgde, maar ik vond het helemaal niet grappig! Hij was bang! Iets wat ik ook was geweest! Volgens mij wisten de meesten niet hoe intimiderend het was om wakker te worden met zoveel mensen om je heen, terwijl je ook nog eens nauwelijks iets wist! Toen de jongen opnieuw zijn vragen herhaalde en de rest weer begon te lachen, kreeg ik er genoeg van. Het was al erg genoeg hoe ze mij hadden behandeld, maar ik ging niet toekijken hoe ze dit deden! Die arme jongen wist helemaal niks en volgens mij was hij echt bang! Ik was degene die hem rond zou moeten leiden, dus het was in mijn ogen ook mijn taak om hem een beetje gerust te stellen. Ik snapte dat dit lastig was, maar het was wel beter voor hem als hij rustig was! Ik zuchtte en duwde een paar jongens aan de kant, zodat ik er langs kon. ‘Henry, laat hem met rust,’ zei ik tegen de jongen die hem uit de Box had gehaald. Ik legde mijn hand op de schouder van de nieuwe jongen, ik vertikte het echt om hem een Greenie te noemen, en probeerde hem zo goed mogelijk aan te kijken. ‘Hé, het is oké. Ik snap dat je bang bent en dat je antwoord krijgt op je vragen, maar ik beloof je dat je die krijgt,’ vertelde ik zachtjes. ‘Ik heet Nefeli en je bent hier op een veilige plek, dat is het belangrijkste. Kun je me jouw naam vertellen?’ Dat hoorde hij te weten! Tenminste, dat was wat Alby me had verteld. Iedereen die hier naar boven kwam, wist niks meer. Ze hadden geen idee van familie of vrienden, of van de dingen die ze normaal overdag hadden gedaan. Ze hadden enkel een naam in hun hoofd gehad. Iets wat ik echt heel vreemd vond. Waarom alleen een naam? Waarom mochten we die wel houden? Een naam was niet alles wat ons identificeerde? Er was veel meer dan dat! Ik had wel graag willen weten dat er iets aan de hand was met mijn ogen! Iets wat ik van anderen had moeten horen! Dat was toch wel heel erg vreemd! De jongen wist waarschijnlijk ook niet hoe hij er uit zag. Dat hij donkere haren had en een lichte huid. Ik schatte hem een jaar of zeventien? Misschien achttien. Ik had geen idee. Jongens waren zo onvoorspelbaar daarin! Je had hier jongens van vijftien die er uit zagen alsof ze negentien waren, maar ook jongens van achttien die weer zestien leken! Er was niet echt iets waar je een leeftijd aan kon vasthangen, want elke jongen zag er weer anders uit! ‘Probeer trouwens maar niet te letten op de rest. Ze zijn nieuwsgierig, dat is alles.’ Dat waren ze bij mij ook geweest! Waarschijnlijk nog een stuk erger. Dit was gewoon weer een jongen, wat betekende dat het niet heel boeiend was voor de meesten van hen. 

Newt.

Gally en Cleo gingen meer met elkaar om. Vooral omdat Cleo dan kon zeuren over Nefeli. Iets wat ik niet wilde horen. Vond het klunk. Ze hoefde haar niet aardig te vinden, maar ik hoefde niet constant te horen hoe irritant Cleo het vond dat iedereen naar Nefeli ging met kleine verwondingen. Tuurlijk, was dom dat ze zichzelf verwonden zodat ze naar Nefeli konden. Vond het vooral dom, omdat ze gewoon met haar konden praten? Kon toch gewoon naar der toe lopen en wat zeggen? Had ik ook wel eens gedaan. Gewoon omdat ik had willen weten of ze echt zo verschrikkelijk was als Cleo en Gally beweerden. Vond van niet? Was best aardig! Misschien een beetje terughoudend aan het begin, maar ze had haar plekje gevonden en ze deed haar werk goed. Was een goede aanwinst voor de Glade? Op het feit na dan dat iedereen zichzelf pijn deed om bij haar te zijn, maar daar kon ik ook weinig aan doen. Had al wel gezegd dat ze gewoon met der konden praten, maar volgens mij wisten ze dan gewoon niet waarover. Hadden gewoon een reden nodig om met haar te praten en daarom deden ze zichzelf maar pijn. Was klunk, maar kon er weinig aan doen! Ik hield de hand van Cleo goed vast terwijl we naar de Box liepen. Er stonden al een hoop mensen, waardoor Cleo waarschijnlijk niet heel veel meer zou kunnen zien. Heel groot was ze niet, maar ik kon er nog wel een beetje overheen kijken. ‘Gewoon weer een jongen.’ Wist niet of dat er echt toe deed, maar meldde het maar even. Misschien zou dat voor Cleo wel fijn zijn, aangezien ze meisjes duidelijk niks vond. Nefeli in ieder geval niet! Over Nefeli gesproken, zij moest de Greenie opvangen. Natuurlijk was Alby hier ook wel ergens, want dat was altijd zo, maar zij was wel degene die hem een paar dingen moest laten zien een beetje gerust moest stellen. Hoopte voor haar dat hij niet zo achter haar aan zou lopen als de rest. Leek me heel irritant? Ik vond het niet erg als Cleo me ergens naar toe volgde, maar zo zag ik het ook helemaal niet! Zag het dan gewoon als dat Cleo en ik wat zouden gaan doen samen. Dus dat was heel anders! Vond het ook alleen maar fijn om bij Cleo te zijn, op wat voor manier dan ook! Ondanks dat ze soms haar streken had. Laatst bijvoorbeeld, met dat modder gevecht! Uiteindelijk had ik wel samen met haar kunnen douchen en daar zei ik ook geen nee tegen? Dus die streken brachten ook wel weer wat goeds met zich mee. Ik zag dat Nefeli naar voren was gekomen om de jongens gerust te stellen en volgens mij deed ze het behoorlijk goed! Ze gaf toch een soort van antwoord op zijn vragen, wat vast een beetje moest helpen. ‘Doet het goed, volgens mij kan ze de Greenie wel rustig krijgen.’ Zo zag het er in ieder geval uit! Ze praatte rustig met hem en legde een paar dingen uit. Ze benadrukte vooral dat hij veilig was. Dat was wel iets wat iemand wilde horen, leek me. Wist niet of hij hier echt veilig was. Zolang hij niet het doolhof in zou gaan, was hij waarschijnlijk veilig ja. Wist niet of hij een Runner was. Kwamen we vanzelf wel een keer achter. Hoopte voor hem van niet. Runner zijn was nou niet echt iets je wilde zijn. Alleen de domme shanks riepen dat ze een Runner wilden zijn. Meestal omdat ze dachten dat ze veel aanzien zouden krijgen. Kregen ze ook wel, maar Runner zijn was veel meer dan dat! Het was heel zwaar, het was afzien en je liep constant gevaar als je niet snel genoeg was. Dus snapte niet echt hoe iemand dat nou kon willen! Hadden ook niet echt nieuwe Runners nodig, in mijn ogen. Hadden er al genoeg! 

Blaise.
Dit was toch niet normaal?! Dit hoorde gewoon niet! Niemand hoorde zomaar ergens wakker te worden in een of andere kooi en naar boven te komen in een of ander rare samenleving. Als dat al zo was? Misschien was het ook wel een gevangenis! Ik wist echt niet wat ik hier van moest verwachten. Het enige wat ik zag waren heel wat jongens bij elkaar. Wat me wel echt op viel. Het waren vooral jongens. Eén meisje stond er tussen. Eentje! Van wat ik kon zien in ieder geval. Dit was echt heel erg vreemd? Wat deden ze hier? Wat deed ik hier? Wat was dit?! Ik wilde hier weg! Ik wist echter niet hoe! Ik keek achter me, naar de kooi waar ik uit was gekomen. Het leek er nou niet op dat het ding weer naar beneden ging, maar als het wel zo was, dan zou ik de eerste zijn die er in zou springen. Ik wilde hier echt weg! Ik probeerde rustig te worden. Ik moest iets bedenken waardoor het lukte. Het enige waarom ik nu nog niet helemaal was geflipt was omdat ze met heel wat meer mensen waren dan ik. Dan was het ook niet heel erg slim om hen aan te vallen. Ik wist niet eens of ik sterk genoeg was om één van hen aan te kunnen! Ik voelde een hand op mijn schouder waar ik wel een beetje van schrok. Niets was hier te vertrouwen, dus wie zei dat diegene van wie de hand was, niet heel wat van plan was? Ik wist het echt niet! Het kon echt van alles zijn! Volgens mij wilde ik niet eens weten wat hier allemaal aan de hand was. Toen ik me uiteindelijk een beetje omdraaide om naar diegene van wie de hand hoorde te kijken, leek ik wel een beetje rustiger te worden. De woorden van het meisje waren fijn om te horen. Ondanks dat iedereen die woorden had kunnen zeggen, merkte ik wel echt dat ze ze meende? Dat was wel te zien in haar ogen. Het zorgde voor een klein beetje rust in mijn lichaam. Mijn vragen zouden uiteindelijk beantwoord worden. Al wilde ik ze nu het liefst allemaal beantwoord hebben! Iets wat vast niet ging. Volgens mijn taaiden al een paar van de andere jongens af, er klonk in ieder geval niet meer zo heel erg veel gelach. Het was toch niet oké om iemand uit te lachen! Ik snapte ook wel dat het misschien raar over kwam, maar ik wist niet wat hier aan de hand was! Ik wist niet eens waar ik was, laat staan wie ik precies was. Die dingen waren gewoon vreselijk? "Blaise." Zei ik zachtjes tegen het meisje die had gevraagd om mijn naam. Ik voelde me toch iets meer bij haar op mijn gemak dan bij de rest. Ik wist niet of dit alles wel te vertrouwen was. Volgens haar wel, ik was hier veilig. Dat was misschien wel het belangrijkste! Al zou het ook wel heel erg fijn om te weten wie ik was! Wat deze veilige plek dan was! Ik voelde en beuk tegen mijn schouder aan, duidelijk omdat iemand er langs moest en in de kooi dook. Iets wat ik echt heel erg vreemd was. Ik vond het een vreselijke plaats en misschien zou ik zo weer naar beneden willen gaan, maar ik zou er niet zo zorgeloos in springen alsof het niets was. Ik stapte wat weg van de kooi, het was een vreselijke plaats en ik wilde er echt niet meer dicht bij in de buurt zijn. Vervolgens richtte ik me weer op Nefeli, want dat was haar naam. "Waar zijn we Nefeli?" vroeg ik zachtjes. Misschien was het wel een hele rare vraag?! Ze had mij duidelijk niet gekend, want ze had om mijn naam gevraagd. Of misschien kende ze me ook wel en wilde ze bekijken hoeveel ik wist! Mijn naam, dat wist ik, verder echt helemaal niets! 

Nefeli.

Er was niemand geweest die mij meteen gerust had gesteld! Alby was er uiteindelijk wel geweest, maar niet meteen. Had eerst door de hele Glade moeten rennen om me een soort van veilig te voelen. Iets wat totaal niet zo was geweest, maar toen Alby was gekomen, was het wel iets beter geworden. Ik wist hoe belangrijk het was om die rust te vinden! Als die rust er niet zou zijn, zou er ook helemaal niks binnen komen bij die arme jongen en het was toch ook wel belangrijk dat hij op zou letten als ik hem wat zou vertellen. Het waren maar een paar standaard dingen, maar het was wel belangrijk om een beetje te weten waar je precies was, waar je heen kon gaan en waar je kon gaan zitten als je even je rust wilde pakken. Al snapte ik wel echt dat hij bang was. Dat was ik ook geweest! Ik was wakker geworden in een ruimte die ik niet had gekend, met een groep jongens die allemaal naar me hadden gestaard alsof ik nieuw speelgoed was geweest! Ik had het doodeng gevonden en het was niet veel beter geworden toen ik eenmaal uit de Box was gekomen en rond had gekeken! Het was allemaal heel overweldigend geweest en daardoor was ik misschien iets te erg uit mijn slof geschoten, maar het begon nu wel een beetje te wennen? Ik was hier nu een maandje en ik had een hele belangrijke taak gekregen! Eentje waar ik echt niet naar had gestreefd! Jeff was er echter zelf mee gekomen en de rest was het er mee eens geweest? Ik voelde me toch wel een stuk verantwoordelijker en ergens was ik blij dat die verantwoordelijkheid er nu even uit kon, al was het maar voor Blaise! Want dat was blijkbaar zijn naam. Het was niet echt een naam die je vaak hoorde? Ik kon me niet herinneren dat ik hem vaak gehoord had! Aan de andere kant, dat was met bijna alle namen hier zo. ‘Blaise,’ herhaalde ik. Ik wilde gewoon zeker weten dat ik het echt goed had? Ik wreef zachtjes over zijn arm en keek om me heen.  ‘We zijn in de Glade. Dit is ons thuis.’ Het voelde vreemd om te zeggen. Zeker omdat ik een maand geleden nooit had willen denken dat dit mijn thuis zou zijn! Dat was het echter wel en ergens voelde het heel fijn om het nu hardop te zeggen. Het was nu echter anders dan een maand geleden! Ik snapte nu wat er moest gebeuren, wat iedereen hier precies deed. Ondanks dat het misschien niet de beste situatie was, probeerde iedereen dat er wel van te maken en daar had ik wel respect voor? Zeker omdat anderen veel langer hier zaten dan ik. Ik kon me dat nog niet eens voorstellen, maar het had me echt verbaasd hoe snel ik me thuis had gevoeld. Volgens mij kwam het vooral doordat ik iets had om te doen. Daardoor ging de tijd ook sneller. ‘Ik snap dat het allemaal een beetje veel is om in te nemen, maar ik beloof je dat er niks raars gaat gebeuren. Ik ga je zo meenemen en dan laat ik je wat dingen zien hier, oké?’ Ik vond het wel belangrijk om dat aan hem te vertellen? Dan wist hij namelijk precies waar hij aan toe was! Dat was misschien wel het belangrijkste als iemand bang was! Je kon die angst al een stuk minder laten worden als je zou vertellen wat er zou gebeuren! Ik deed het ook wel als iemand een erge wond had? Dan legde ik uit wat ik ging doen en ondertussen probeerde ik wel een beetje te praten, zodat diegene ook nog wat afleiding had. Ik zag dat Alby onze kant op kwam, wat natuurlijk nog wel even moest. Hij was immers de leider hier en waarschijnlijk wilde hij nog wel wat tegen Blaise zeggen, voordat ik hem mee zou nemen om hem rond te leiden. 

Blaise.
Dit was niet normaal en ergens leek het alsof iedereen dat hier wel vond. Alsof het heel erg normaal was dat iemand uit de grond kwam! Want daar was ik vandaan gekomen. Als een soort van mijnwerker die met een lift naar boven was gekomen. Misschien was dat wel wat er aan de hand was? Maar waarom wist ik dan niets meer? Ik snapte het echt niet! Nefeli had gezegd dat het een veilige plaats was en ergens leek ze me wel te vertrouwen? Ze kwam heel erg rustig over. Het leek alsof ik haar kon vertrouwen? Al ik had ik echt geen idee of het echt zo was. Ik wilde graag geloven dat het zo was, want dan had ik helemaal niets om bang voor te zijn. Dan was er iemand die me kon helpen. Ik wist niet eens precies waarmee, maar misschien wist ze wel dingen? Kon iemand me helpen met mijn geheugen terug krijgen. Ik hoorde Nefeli mijn naam zeggen en knikte, dat was wel echt mijn naam. Leek mij in ieder geval. Dat was enige wat naar voren was gekomen in mijn hoofd. Alsof er helemaal niets anders meer had gezeten, alleen die naam. Dan moest het wel dat hij bij me hoorde? "De Glade." Sprak ik haar na, dat woord kwam me helemaal niet bekend voor? Ik kon me niet herinneren dat ik het ooit eerder had gehoord. Dus was het dan ook wel mijn thuis? Of was het alleen maar het thuis van haar en de rest van de jongens die hier stonden. Iets wat ik eigenlijk wel echt vreemd vond. Er waren gewoon best wel veel jongens? Alleen maar van wat ik kon zien, op Nefeli na! Ze was wel echt heel erg aardig, de hand die over mijn arm heen ging voelde geruststellend alsof ze me wilde vertellen dat het allemaal goed kwam. Dat had ze net ook wel gezegd, maar zeggen en dingen menen waren twee hele verschillende dingen. Ik was hier op een hele nieuwe plek waar ik helemaal niets over wist. Het was de Glade en moest ons thuis zijn. Of dat van hun, misschien ook dat van mij. Ik had echt geen idee wat er allemaal was! Nefeli wilde mij dat echter zo laten zien. Iets wat een goed begin was, misschien herinnerde ik me dingen? Als ik hier vandaan kwam, dan moest dat toch wel?! Dan moest ik dingen herinneren? Al moest ik me dit toch ook wel herinneren. Heel wat nieuwsgierige jongens die het duidelijk geweldig vonden om iemand uit te lachen. Een meisje dat heel erg aardig was, haar best deed om mij op mijn gemak te stellen. Al was het maar het feit dat ze twee verschillende kleuren ogen had? Groen als een jong blaadje dat net uit de knop was gekomen, met het blauwe van rustig water. Ik wist niet eens of ik dat soort dingen ooit had gezien. Ik kon het me niet herinneren. Het enige wat ik voor me zag waren foto’s van die dingen, maar ze leken uit een boek te komen. "Dat zal fijn zijn." Zei ik zachtjes. Ik wilde echt niet meer bang zijn, maar dat was ik wel. Onbekend maakte meteen dingen enger? Het hielp niet dat ik echt helemaal niets wist. Ik wist niet eens waar de beelden die ik nu voor me zag, vandaan kwamen. Ik keek naar de jongen die naar ons toe was komen lopen. Hij was breed, best intimiderend als ik naar zijn gezicht keek. "Greenie." Hij keek naar mij toen hij praatte, maar ik had echt geen idee waar hij het precies over had. Daarom keek ik ook even om. Alsof hij het tegen iemand anders kon hebben. Vervolgens keek ik weer om, want hij moest het wel tegen mij hebben. "Welkom in de Glade. Zie dat je Nefeli al hebt ontmoet. Zal je rondleiden. Neem je morgen mee voor verder dingen." Ik had echt moeite met hem te volgen, het leek alsof hij de helft van zijn zin gewoon niet uitsprak? Het was heel erg vreemd om te horen en ook om te begrijpen?  

Nefeli.

De jongens waren soms wat vervelend, maar er viel ondertussen wel een beetje mee te leven. Er waren nog steeds een paar jongens die opmerkingen maakten over dingen die ik liever niet wilde horen, maar ondertussen snauwde ik ze echt wel af? Ik had ook nog eens Minho, die er zo nu en dan ook wel iets van zei. Naar hem leken ze ook wel te luisteren. Waarschijnlijk omdat hij een Runner was. Die kregen toch behoorlijk wat aanzien, aangezien ze een hoop voor ons deden! Ze zochten naar een uitweg, zodat we hier allemaal weg zouden kunnen. Iets waar ik stiekem wel op hoopte, maar ze waren al meer dan twee jaar bezig en dat betekende niet heel erg veel goeds? Twee jaar was een lange tijd. Ik wist dan wel niet hoe groot dat doolhof was wat om ons heen was, maar zo groot dat je het in twee jaar niet kende, was toch wel heel raar? Ik durfde het echter niet aan Minho te vragen. Hij had namelijk wel duidelijk gemaakt dat dat soort informatie alleen voor de Runners was en niet voor de anderen, dus ook niet voor mij. De Mapmakers wisten er ook wel wat van, maar ik had geen zin om naar hen te gaan. Cleo hoorde ook bij die groep en ik probeerde haar echt te mijden! Ik glimlachte naar Alby, wie uitlegde wat er zou gaan gebeuren. Ik kon iedereen hier nu wel een stuk beter volgen. Was wel lastig, maar ik snapte wel hoe ze praatten en dat maakte het toch ook wel een stukje makkelijker om contact te maken, maar vooral om te blijven praten! Want aan het begin had ik een paar zinnen echt niet begrepen! Blaise nu waarschijnlijk ook niet. ‘Dit is Alby, hij is de leider,’ legde ik uit aan Blaise. Dan wist hij tenminste ook wie hij voor zich had. Dat was wel een stuk fijner! Alby riep naar de rest dat ze weer aan het werk konden, al waren er al een paar weg gegaan toen het minder interessant was geworden. Anderen waren bezig met het uitladen van de Box, net zoals dat ze bij mij hadden gedaan. ‘Ik denk dat het het beste is om gewoon hier te beginnen,’ zei ik tegen Blaise en ik draaide me om naar de Box. Misschien zou hij er al meer van begrijpen als hij zou weten waar hij vandaan was gekomen. ‘Dit is de Box. Hij komt één keer naar boven met proviand. Eten, drinken, andere dingen we nodig hebben om hier te leven en één nieuw iemand. Een Greenie.’ Nu zou hij tenminste ook begrijpen waarom Alby hem zo had genoemd. Ik had het aan het begin ook raar gevonden, maar het was een naam voor de nieuwe mensen die naar boven kwamen. Ik vond het echter niet heel aardig? Je hoorde iemand gewoon aan te spreken met een naam en dat was dan ook wat ik zou doen met Blaise! ‘Weet je nog hoe je in de Box bent beland?’ vroeg ik zachtjes aan Blaise. Ik was nieuwsgierig? Ik wist het namelijk niet meer! Ik kon me alleen maar herinneren dat ik wakker was geworden terwijl ik er al in had gelegen! Misschien wist hij het nog wel? Hij was hier nog maar net, dus misschien had hij nog een paar vage herinneringen! Ik hoopte voor hem van wel, maar ook voor ons. We zouden er misschien wel wat aan hebben! Ik begreep het overigens nog steeds niet. Het wakker worden in de Box leek ook de eerste herinnering te zijn die ik had. Ik kon me niks herinneren van vroeger. Niet waar ik vandaan kwam, niet hoe mijn ouders er uit zagen. Helemaal niets. Alsof mijn leven was begonnen vanaf het moment dat ik in de Glade was gekomen. Iets wat niet kon! Ik was ooit geboren, ik kwam ergens vandaan! Ik had alleen geen idee waar ik dan vandaan kwam en hoe ik hier was gekomen. 

Blaise.
Ik was ondertussen al een klein beetje rustiger geworden. Ondanks dat dit nog steeds een situatie was die gewoon niet hoorde. Het was raar? Iets wat gewoon niet kon! Niemand kon wakker worden en alles kwijt zijn, maar ondertussen wel gewoon van alles kunnen. Er was helemaal niets mis met me? Ik had nergens pijn, ik kon gewoon lopen, staan, ik had geen last van mijn hoofd of wat dan ook. Er was verder helemaal niets met me aan de hand, behalve dat ik alles kwijt was met uitzondering van mijn naam. Zoiets was toch raar? Nefeli zorgde er echter wel voor dat ik me iets meer op mijn gemak voelde. Ik wist in ieder geval dat ze me niet zomaar aan zouden vallen. Zij in ieder geval niet. Ze kwam echt over? Volgens mij was dat de juiste benaming. Ik geloofde haar als ze iets zei, ze probeerde het op een rustige manier te vertellen en me echt te helpen met rustig worden. Al was dit nog steeds heel erg vreemd. Ik wilde weten wat er allemaal was gebeurd, maar ze had me beloofd dat ik antwoorden kreeg. En het leek me ook wel dat ze me antwoorden zou geven als ik haar iets zou vragen? Ik wist niet of ik Alby op diezelfde manier kon vertrouwen. Hij kwam gewoon heel anders over dan Nefeli deed. Ik kon me echter niet indenken dat hij me meteen aan zou vallen of wat dan ook. Daar was ik nu wel een beetje van af. Geen idee of dit gevoel zo bleef. Het lag er maar net een beetje aan. Maar als dit mijn thuis moest worden, moest het toch ook wel goed komen. Misschien was het mijn hoofd al wel. Ik vond dit allemaal best wel vreemd? Diegene die dat niet deed was al helemaal raar, want dit was gewoon heel erg vreemd! Ik knikte, Alby was dus de leider, van dit Glade-ding, ons thuis. Ik probeerde het echt allemaal op te nemen, maar het ging heel erg moeilijk. Ik was met mijn hoofd bij zoveel verschillende dingen. Ik snapte het gewoon niet, ik wilde het misschien ook niet snappen. Wat was er gebeurd dat ik niets wist?! Ik wist echt niet hoe ik het daar over moest hebben?! Daarom draaide ik me ook bij naar de kooi waar ik net uit was gekomen. De Box, was hoe Nefeli het noemde. Hij kwam naar boven, niet alleen met proviand, maar ook met één persoon. Eén Greenie. Ik! Daarom had Alby me zo genoemd. Ik schudde wat spijtig mijn hoofd toen Nefeli vroeg of ik wist hoe ik in de Box was gekomen. Ik wist echt helemaal niets meer! Niets! Dat was toch erg? "Nee?" zei ik zachtjes. "Waar kom ik vandaan?" Misschien wist zij het wel! Was zij ook wel uit die Box gekomen, maar wist zij echter wel hoe ze precies in die Box was gekomen. "Ik kan me echt helemaal niets meer herinneren." Zei ik zachtjes, zodat zij het als enige hoorde. Ik vertrouwde haar, de rest niet. Die hoefden dat niet te horen, dan zouden ze meteen weer gaan lachen? Op het moment waren er een paar mensen in de Box bezig, waar ik uiteindelijk ook nog een meisje bij zag, ze had heel wat krullen. Voor de rest zag ik zo geen meisjes. Dat was toch ook best vreemd? Alles was hier vreemd?! "Gaat er ook weer iemand mee terug naar beneden?" Waar beneden ook was! Misschien ging één iemand heen en een ander weer terug. Dat ding zou toch wel weer omlaag gaan als er uiteindelijk weer iemand naar boven moest komen. Ik zuchtte even, terwijl ik in mijn hoofd alles op een rijtje probeerde te zetten, er was echter heel erg weinig om over na te denken. Ik moest meer stukjes hebben die ik uiteindelijk in de puzzel kon zetten. Iets wat nu nog niet ging! 

Nefeli.

Het was ook een raar iets. Ik snapte echt dat Blaise er niks van begreep en dat hij misschien nog steeds wel bang was. Ik was dat ook geweest en ik had echt niet zo’n duidelijke uitleg gekregen als hij! Tenminste, ik wilde er toch wel in geloven dat mijn uitleg duidelijker was dan die Cleo aan me had gegeven. Ik had er niet heel erg veel van begrepen en ik kreeg het idee dat Blaise het wel een beetje snapte? Al was er niet heel erg veel om te snappen. Dit was gewoon gebeurd en het gebeurde elke maand weer. Wij wisten ook niet waarom? Als we dat eens zouden weten, zouden we ook weten wie ons naar boven had gestuurd! Want er moest toch wel iemand zijn die dit deed? Iemand die er voor zorgde dat we niks meer wisten? Of hadden we hier allemaal vrijwillig voor gekozen? Dan zouden we dat toch nog wel weten? Het bleef echt een raadsel en waarschijnlijk zou ik dat raadsel niet op kunnen lossen, maar die vragen gingen best vaak door mijn hoofd? Er moest gewoon meer achter zitten dan dat wij wisten! Dat kon haast niet anders. Ik legde mijn hand op de rug van Blaise en wreef er zachtjes overheen. ‘Dat is niet erg. We hebben het allemaal een gat in ons geheugen. Sommige dingen komen terug, anderen niet.’ Dat was tenminste wat Alby tegen me had gezegd. Ik wist alleen niet of ik ook echt meer van mezelf wist dan dat ik had gedaan toen ik hier voor het eerst was geweest. Misschien leek het alsof we ons meer herinnerden, omdat er ook nieuwe herinneringen bij waren gekomen. Daardoor leek het in ons hoofd wat voller, maar ik kon me nog altijd niets herinneren van mijn ouders, of van waar ik vandaan kwam. ‘Weten we niet. Het eerste wat iedereen zich kan herinneren, is dat ze hier wakker zijn geworden, of in de Box. Daarvoor lijkt het wel alsof we nooit hebben bestaan, alsof we nooit ergens zijn geweest.’ Toch kon dat niet kloppen, want ik had van veel dingen wel een soort beeld in mijn hoofd. Het bleef een hele vreemde situatie, maar je moest er aan wennen. Iets anders kon je hier ook echt niet doen! Je moest je aanpassen en proberen om zo snel mogelijk het leven hier op te pikken, ondanks dat je dat misschien wel wilde. ‘De Box gaat niet naar beneden als er iemand in zit. Als hij helemaal leeg is, dan doen we de luiken dicht en dan gaat hij terug naar beneden.’ Ik had wel horrorverhalen gehoord over wat er zou gebeuren als je er in bleef zitten! Of sterker nog, als je er in ging op het moment dat de Box naar beneden ging. Ze zeiden dat er een jongen was geweest die het had geprobeerd en dat zijn lichaam letterlijk in tweeën was gezaagd, of hoe je het ook wilde noemen! Ze zeiden zelfs dat ze de delen hier hadden begraven, ergens in het bos. Ik wist niet of het waar was, maar ik wilde het ook helemaal niet weten! Als het echt was gebeurd, dan had ik heel veel medelijden met wie het dan ook schoon had moeten maken, want het was echt heel smerig! ‘Kom, dan gaan we verder en laten we de rest uitpakken.’ Ze waren druk bezig en ze moesten al steeds om ons heen lopen, dus het was maar beter als we hier weg zouden gaan. Ik nam Blaise daarom ook mee naar de Homestead, aangezien dat toch wel het belangrijkste was om te vertellen. ‘Dit is de Homestead. Hier komen de keepers, de mensen die de verschillende taken begeleiden, samen om te vergaderen. Ook slapen er een paar van ons hier, maar de meesten slapen gewoon buiten.’ Ik sliep er wel! Newt en Cleo ook, maar dan op een soort zolder. Moesten ze zelf weten. Ik was tevreden met mijn kamer en het voelde toch wel een beetje als mijn plekje.