Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG// Betrayal

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Oh, but I do feel flattered. It's a great honour to go to the beautiful shopping malls with Jack by my side, without even pushing him to go with me. A girl should be jealous,'' spotte ze.
''Really? Thank you so much, you're a true friend,'' zei ze opgewekt.
Echter bleef haar vreugde niet lang toen ze de gestelde vraag van hem hoorde. Ontsteld wierp ze een kortdurende blik op hem. Zijn vraag was absoluut niet iets wat überhaupt gevraagd zou moeten worden. Na alles wat hij had meegemaakt, verdiende hij het om in zijn eigen bed te liggen. Tenslotte was ze geen dame die van alles het beste nodig had. Ze was allang blij dat hij haar toestemming had gegeven om daar te verblijven, zelfs al was de enige overgebleven slaapplaats de grond.
''You should be the one who's going to sleep in his own bed tonight. It's your own bed, for god's sake.''
Haar ogen nog altijd gericht op de weg, haalde ze ongevraagd het plastic uit zijn handen. Het gekraak duurde een tijd, maar na het op de grond gooien was het geluid spoorloos. Ze had die enkele seconden liever dan het elke keer opnieuw afgeleid te worden door het plotselinge gekraak.
''I've seen in an hour how much you care about your friends, but your kindness destroys you. You don't take care of yourself, while it's absolutely the most important thing in life. Please, don't forget yourself.''
Op het eerste gezicht leek hij niet zo aimabel, maar zo te zien was dat slechts een foute illusie die door haar hoofd heenging, want vriendelijk voor haar was hij zeker. Een jongedame met een jongeman zoals hij kon zichzelf een gelukkige noemen, dat was één ding wat zeker was.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Are there even some shopping malls in Mystic Falls?" vroeg hij zich hardop af. Veel 'sightseeing' had hij nog niet gedaan in de stad, als hij er al tijd voor vrij had gemaakt. Jack was geen persoon om snel wat onderzoek te doen in nieuwe steden. Hij interesseerde zich niet in wat er in de steden waren, maar eerder wat er te doen was en hoe het eraan toeging. Ook was shoppen geen item wat hij zomaar te binnen zou schieten wanneer hij zich verveelde. Het trainen was vaak de enige optie geweest die hij zich kon bedenken.
Wederom liet Adoria een zwakke glimlach bij hem achter. Haar blijdschap was moeilijk om niet over te nemen. Zijn humeur of toestand was onveranderlijk geweest, de tijd ging zo in ieder geval een stuk sneller voorbij dan bij de aanwezigheid van haar broer. Knikkend bleven zijn ogen hangen bij de verschillende huizen die langs hun route lagen. Zijn aandacht vergaan in as, totdat hij wat gestommel hoorde en hij verbaasd opzij keek. Het waterflesje wat zich eerst nog in zijn handen bevond, werd ongeboeid op de grond gegooid. Onbegrijpelijk staarde hij naar het plastic voorwerp voor zijn voeten. "I won't sleep anyway, even if it's my own room I'm staying in," bracht hij al mompelend uit. Met zijn schoen schopte hij het flesje nog wat voor zich uit, niet wetend waar het felle in haar vandaan kwam. Zijn slaapplaats maakte geen verschil voor die avond. Zij was te gast, hij mocht het toch vragen?
"There's nothing left to be taken care of, Adoria. Things didn't change and they never will." Hij nam het niet voor om haar aan te kijken, en bleef ongeroerd door de autoruiten naar buiten staren. "All I can do is sit out this damn time. I want to forget it all, but I can't. Kindness isn't what's destroying me. It never has."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Come on, Jack. You can at least try to catch up some sleep, right?'' stelde ze voor, terwijl ze onderwijl haar uitstekende best deed om op de weg te concentreren.
''There is no way to forget the past. You just have to deal with it and move on. That's the only way to survive.''
Haar woorden waren deels gelogen. Het was waar dat men zonder een vorm van dimensie het verleden niet kon vergeten, zelfs al deden ze zo hard hun best. De enige manier was het opbergen van de historie om vervolgens vooruit te kijken in hun toekomst. Echter was er wel een onnatuurlijke manier om men en wellicht bovennatuurlijke wezens dingen te laten vergeten, gevraagd of ongevraagd. Vampiers hebben de gave om herinneringen te wissen, maar haar gebruik van diezelfde gave kwam zelden aan bod. Ze beschouwde het als een zwakte. Zowel voor het slachtoffer als de dader. Het leven was niet makkelijk. Integendeel. Iedereen had zo zijn zwaktes en beroerde momenten, maar dat hoorde erbij. Overlevenden zouden de moeite nemen om, hoeveel het ook van hen vroeg, verder te gaan in het leven, zoals elkander bovennatuurlijk wezen moest doen. Het wegnemen van andermans herinneringen waren zwak, in welk opzicht dan ook. Het was dan ook niet aan haar besteed om zo'n voorstel te doen. Hij zou er wel doorheen komen zonder haar hulp, hoe lang het dan ook mocht duren.
''Look, I won't ask any questions 'bout the time you've spend with my brother. I do understand if you want to keep it as a secret, but you've got my back, okay? If you need a listening ear, I'll be there to listen.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I'll try, but it won't work," zei hij vastbesloten. Slapen was alles waar hij naar verlangde, naast het vergeten van de tijd die hij in de kelder uitgezeten had. Het proberen zou hij dan ook zeker doen. Maar hem kennende zou het lang duren voordat hij zijn ogen kon sluiten, nog niet meegerekend dat zijn hoofd wat leger aan zou voelen. Tegen de tijd dat Jack zo'n punt had bereikt, waren in het slechtste geval al uren verstreken. Een van de redenen waarom hij altijd 's nachts trainde in plaats van, zoals normaal gesproken de mensen deden, in de middag of ochtend. Het zorgde voor een rustgevoel waar hij anders enkel naar hoefde te zoeken in de verdovende middelen. "My mind is spinning. The only thing that'll get me to lay down are a couple bottles of vodka and some cigarettes, probably."
Voorzichtig begon hij kleine rondjes met zijn pols te draaien. Het begon stijf aan te voelen, zwak, wat hij geen fijn gevoel vond. Hij was er niet aan gewend om weinig te kunnen doen. Hij had altijd op zijn minst voor zichzelf kunnen zorgen. Zichzelf op de been kunnen houden zonder iemand anders tot last te zijn, en wat nu? Hij was geneigd om alleen maar weg te turen, gezien hij geen protest liet blijken. Dat Adoria hem wilde helpen was goed bedoeld, maar hij wist niet wat hij ermee moest. Een ergerlijke reactie was eruit voor hij het in kon houden. "Yeah right. I just gotta deal with it. Like I didn't knew that already," mopperde hij eigenwijs. "Roger that."
Dankbaar was hij wel bij het horen dat ze zijn rugdekking had. Het was het meest aardige wat een vampier, om het even zo te zeggen, ooit voor hem had gedaan. Hij was een professional als het aankwam op mensen wantrouwen; Adoria had het weten te omzeilen. Ze had hem het vertrouwen gegeven die hij nooit weergaf bij anderen. Hoe ze het voor elkaar had gekregen was het enige waar hij over twijfelde.
"Thanks, that's nice of you," zei hij glimlachend. "I've got your back too. I'm not good at giving advises though, so know where you're getting yourself into." Een kleine grijns speelde zich bij hem af, eigenlijk richting zichzelf voor het benoemen van een van zijn slechtste kwaliteiten. Voor dat soort zaken kon Adoria misschien beter bij haar vriendin zijn.
"But I better keep it to myself. Some things aren't that.. easy, to talk about."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''How can you be so sure?'' vroeg ze, haar wenkbrauw opgetrokken. Hij zag er moe uit en in haar optiek was hij ook zeker uitgeput dus wat weerhield hem van slapen?
''You want to get drunk?'' herhaalde ze. ''If you really need some vodka en sigarettes to catch up some sleep, then I'll be your drink buddy for this evening. I've missed my red wine.'' Na al het gedoe van vandaag, was alcohol wel het minst wat ze kon krijgen en als Jack het ook wellicht wilde, dan waarom niet vandaag naar de bar? De eigenaar was het incident waarschijnlijk niet vergeten, maar nu zijn vader niet meer in het dorp was, zag ze geen enkele reden waarom hij niet naar binnengelaten mocht worden.

Opnieuw geërgerd door zijn reactie, parkeerde ze stilzwijgend haar auto, mogelijkerwijs roekeloos en asociaal, deels op het trottoir voor zijn deur. Zijn opmerking was ronduit bot. Het advies wat ze gegeven had, was zeker niet het beste waar ze op kon komen, maar wat moest ze dan zeggen? Ze wist niets van zijn ergernis buiten het dwarszetting van een herinnering. Als dat haar enige gegeven informatie was, was het logisch dat ze hem niet kon helpen zoals hij geholpen zou willen worden.
Kort wendde ze zich tot Jack, vooraleer ze diep ademhaalde en haar autoportier opende. De woorden die hij na zijn idiote opmerking uitbracht, ging het ene oor in en het andere oor uit. Ze zag zijn verschijnende glimlach en zelfs een grijns, maar ze besteedde er nauwelijks aandacht aan.
Ze stapte de auto uit na ze haar sleutel terug in haar handen had en liep rechtstreeks door naar de andere kant van haar auto. Dit keer opende ze het autoportier aan Jack zijn kant.
''Get out of the car.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Because I'm used to sleepless nights." De bewegingen rondom zijn polsen stopten beide abrupt, zijn ogen er dan eindelijk vanaf gehaald. Stijfte was nog aanwezig in zijn lichaam. Hij was doodop, maar slapen? Iets wat waarschijnlijk nog lang op zich liet wachten. Adoria hoefde van hem geen rekening met hem te houden, ze kon immers zelf weten wat ze wilde. Dat hij vermoedelijk weinig slaap zou inhalen die avond hoefde niet te betekenen dat ze met hem mee moest doen. Het zou ongeloofwaardig zijn als ze hem wijs zou willen maken dat ze het niet nodig had, voor zijn gevoel was hij niet de enige die het zou kunnen gebruiken. Gedoe als dit maakte iedereen vermoeid, of ze het toe wilde geven of niet.
"I wish I didn't want to, but yes." Alweer een van de dingen die hem herinnerden aan zijn vader; zijn overgenomen gewoonte om naar sterke middelen te grijpen. Verafschuwend was het zeker, het helpen kon Jack overigens niet. Zoals anderen ook altijd vertelden viel de appel niet ver van de boom. Maar het was geen tijd om zich er druk over te maken, hij had al genoeg aan zijn hoofd. Hij sloot even zijn ogen, getwijfeld over zijn beslissing om zich lam te zuipen die avond. "I'd do anything just to get a bottle of alcohol, even if it's gin I'm drinking." Toch had hij wel zo zijn aarzelingen over de hoeveelheid drank die ze nog hadden. De feestgangers hadden alles er behoorlijk doorheen gezopen, dus al was er wat over, was het de vraag of het het goede spul was. "I don't know how much we've got left of the booze stash from the houseparty though, but we'll see."

Haar ergernis was te merken vanaf de bijrijdersstoel waar hij zat, na zijn opmerking. Het was ondoordacht, dat wist hij ook wel. Jack had soms zijn impulsieve momenten waarop hij gewoon vertelde wat hem te binnen schoot. Die eerlijkheid werd vaak gerekend als een slechte eigenschap, wat hij totaal begreep. Het tegenhouden was een skill die hij zich nog aan moest leren. Actie, reactie. It was his own fault this time.
"I'm sorry, I didn't mean to-" probeerde hij haar te zeggen, onderbroken door het dichtslaande geluid van de autoportier aan haar kant. Hij had het weer eens voor zichzelf verpest.. "Never mind."
Hij greep naar zijn portier om hem te openen, waarbij Adoria hem weer eens voor was. Nog voor hij het ijzer had gevonden waarmee hij het kon openen werd de deur al opengemaakt. Haar stem hard en hees geklonken vergeleken met eerder. "I'm trying to. Just give me a second." Hij zuchtte diep maar verrichte verder geen pogingen om haar om te praten over zijn domme actie. Zo snel als hij kon, wat tamelijk langzaam was, duwde hij zichzelf uit het voertuig. Zijn hand steunend geplaatst op de rand van het dak. De flesjes bier zag hij nog staan op de verouderde, houten tafel bij de voordeur, waaruit hij kon opmaken dat ze thuis waren. Hem stond nog heel wat te wachten bij binnenkomst.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Yeah, sure,'' zei ze, terwijl ze onderwijl toekeek hoe hij met moeite de auto uitkwam. Ze had de neiging om hem te helpen, maar vooraleer ze iets kon doen, had hij beide benen al op de grond. Ze was al te laat.
Ze hief haar hoofd op, haar hand plaatsend op het materiaal van de auto. ''It's a huge favor to ask, but you've to promise me you won't tell anything about my brother. He's the only family I've left and I do not want to create a bloodbath.' Het klonk grof gezegd hard, maar het was geen leugen wat ze verspreidde. Als ze een poging durfde te wagen om haar broeder onder ogen zien te komen, dan waren ze, inclusief Jack en zijzelf, in gevaar. Daarnaast was het niet aan hen om haar broeder te pijnigen of zelfs om zeep te helpen. Het executeren van haar gezin begon bij haar en hoewel ze niet meer 'ziek' was, zou ze het alsnog zonde vinden als het bij iemand anders zou eindigen.
''And if you do not name him in your upcoming story, I'll make sure you and your friends won't get bothered by my brother ever again,'' stelde ze voor. Het was absoluut niet haar favoriete aanbod, maar er was niet veel anders wat ze kon aanbieden en wat tegelijkertijd 'interessant' voor hem zou zijn. Of ze zich aan haar belofte kon houden, was een heel ander verhaal. Ze wist dat haar broeder moeilijk in toom te houden was. Orders nam hij niet met liefde aan dus dreigen was het enige wat haar belofte wellicht in stand kon houden.
Wederom greep ze hem bij de middel, waarna ze hem naar haarzelf toetrok totdat beide lichamen elkaar raakten. De aankomende aanwezigheid van zijn vrienden was wel het minst waar ze naar verlangde. Jason was niet de enige die een slechte indruk maakte; ook zij kwam niet bepaald geweldig over.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij zag haar tegen de auto aanstaan, kijkend hoe hij inmiddels uit de auto had weten te komen. Haar ogen bleven hem aantrekken als twee magneten. Zo helder dat hij er voor zijn gevoel uren in weg kon staren. Het was dan ook ongemakkelijk om het echt te doen, waardoor hij het staren liet. Na even liet hij zijn blik gaan naar het studentenhuis, zoekend naar de schaduwen van zijn vrienden die er waarschijnlijk nog binnen zaten. Adoria's voorstel hoorde hij maar half, maar het was genoeg om erover na te kunnen denken om wat ze van hem vroeg.
"What else am is supposed to say? That I tripped over somethin' back in the woods?" vroeg hij, onbegrijpend wat ze nu precies van hem wilde. Hoe doorzichtig wilde ze het maken? Mistrouwig waren ze nog zachtaardig uitgedrukt. Ze zouden het doorhebben dat hij de waarheid niet kon vertellen. De bewijzen die hij met zich meedroeg vertelden meer dan hij nu, door zijn belofte, kon loslaten. "Even a kid can tell, just by looking at the blood on my clothes, it isn't something like that what caused it." Het was niet zomaar een slecht plan; het was idioot. Schatte ze hen allen in voor sukkels?
Ondanks zijn mening wist hij wel dat hij niet kon protesteren tegenover haar aanbod. Hij stond flink bij haar in het krijt, dus al zou hij het een domme actie vinden, kon hij er niets van zeggen. Onwillig stemde hij dan ook uiteindelijk in. "I'll keep your brother out of it. Just for this time. I swear I'll keep my promise," zei hij met tegenzin. "But know that once he appears in front of me or anyone I know, the next time you see him he'll have a stake through his chest, Adoria."
Hij voelde zijn lichaam naar de hare toegetrokken worden, enkel door haar greep die terugkeerde op zijn middel. Het was nog steeds van hem af te lezen dat hij het haar hulp tegen wil en dank aannam. Hij hoopte met heel zijn hart dat hij binnenkort weer zelf alles afkon. Nogmaals liet hij zijn arm rond haar schouders gaan, de weg voortgezet naar zijn huis.
"I mean it."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''No, you stupid cow. You may say every little detail of what has happened in that barn, but you have to change my brother's identity. Say it was Frank, a murderous type, who did this to you or a cold-blooded witch? I really don't care as long as you do not involve my brother in your words.''
Ze was er zelf van overtuigd dat zijn vrienden bij lange na niet de domste waren dus ze verwachtte dan ook niet dat ze een idiote en wellicht slechte leugen zouden geloven, maar ze deed er verder niet moeilijk over zijn zwijgzaamheid of leugen. Het zou geen enkel probleem zijn al vertelde hij heel het verhaal, maar de dader ofwel haar broeder, moest en zou in een ander daglicht worden gezet.
''I assure you that the murderer's blood will be on my hands as soon as I find out who has executed my brother,'' reageerde ze hartstochtelijk terug, haar gezicht zo gespannen als het lichaam van een haai. ''And if you ever dare to threatening me again with the idea of murdering my brother, I won't be on your side for any second longer. We both have risked our lives for the friendship we have, but I do have limits and tolerating threats is absolutely above my limit.'' De glimlach van een paar minuten geleden was volkomen verdwenen. Ze was nu bloedserieus waardoor een grimas of grijns haar serieusheid enkel in de weg stond. Ze wilde dat hij wist dat het niet sarcastisch bedoeld was.
De paar stappen naar de voordeur zetten ze moeizaam voort, terwijl ze meerdere keren achterom keek om te zien of iemand hen had gezien of niet. Zodra ze wist dat niemand zich in hun buurt begaf, was ze samen met Jack al voor de deur beland. ''When I came, it was still a mess so..'' Ze haalde haar schouders op en drukte na haar uitspraak op de bel.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"You could be a little nicer, you know," zei hij al zuchtend. "I'm not scolding to you 'cause of your brother, am I?' Waar haar uitval richting hem vandaan kwam? Hij vond het vreemd. Nooit wist hij te verwachten hoe Adoria zou reageren. Jack kon het wel hebben, hij was immers wel wat gewend, noch haalde het niet weg dat het hem ergerde. Zeker wanneer Adoria aan kwam zetten met haar bedreigingen en verkeerde opvattingen.
"I’m not threatening you. I’m just makin’ sure you know the deal, and keep your promise just like I’ll be keeping mine.”
Ze vertelde hem dat ze haar broer in het vervolg weg zou houden. Hij ging enkel in op het gedeelte waarin ze haar belofte niet na zou komen, het was geen dreiging. Het was de doodserieuze waarheid die hij haar vertelde. Eentje die, als het goed was, geen realiteit zou worden. Als Adoria zich eraan hield zoals hijzelf van plan was tenminste.
"But thanks for the reminder though." Sarcasme wat hij haar vertelde aangezien het hem duidelijk irriteerde wat ze allemaal dacht te moeten vertellen. Het waren haar regels die ze hem meedeelde, maar hij had ook zijn limieten. Hij sprak ze alleen niet uit in het publiek omdat hij het onbeschoft vond. Misschien was hij dan de enige die er zo over dacht. Adoria leek het hoe dan ook niets te interesseren. "Next time, I'll just tell you what'll happen to you whenever you decide to betray me to those vamp friends. Must be lovely to hear about, don't you think?"
Haar opmerking kwam tegengesteld tot haar andere woorden wel verwacht. Het huis was vanaf het begin al een chaos geweest. Wonderbaarlijk dat hun huisbaas ze nog niet het huis uit had geschopt. De waarde van het gebouw zou inmiddels al wel honderden euro's omlaag zijn gegaan sinds hun intrekking. Niet dat Jack er verder veel om gaf; het was hun thuis geworden.
Het geluid van de bel schetterde door het gebouw, nog hoorbaar van zelfs hun positie buiten het huis. De kleine discussie meegekregen tussen Tyler en Jason, wie beide geen zin hadden om naar de deur te lopen. Herkenbaar. Het liet Jack een beetje glimlachen. Een zwakke glimlach die, bij het gekraak van het openen van de deur, verdwenen was. Het verwarde gezicht van zijn vriend in de deuropening te zien, verhard nu Adoria ook in zijn zicht gekomen was. Zijn ogen samengeknepen tot kleine streepjes. Jason's slechte humeur was allesbehalve verborgen gebleven.
"What did you do to him?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''If I did do this, which I didn't, and decided to bring him back to his own mates, I'd have many reasons to be such an awful person, but I don't posess any of them. You've got to believe this wasn't my idea. I was the one who rescued him.'' De blik die haar gegund werd, beviel haar voor geen meter. Ze was hier al eerder naar toegekomen om te vragen waar zijn vriend bleef, maar geen antwoord werd gegeven. Nu keek hij haar aan alsof zij de dader was, terwijl ze totaal onschuldig was. Kon hij het niet hebben dat zij degene was die hem een vrij man maakte in plaats van hij of Tyler zelf?
"Yeah, right. The vampire who rescues the hunter. You tell me why I should believe a word of what you're saying," sprak hij eigenwijs tegen. "I told you she was trouble, Jack. You shouldn't have let her walk away."
De neiging om een klap uit te delen, werd bij elk uitgesproken woord alsmaar groter, maar ze hield zich gedeisd. Het was een vriend van Jack, die zich zo opstelde tegenover haar en geen vreemde.
Talmend liet ze haar hand op zijn rug bergafwaarts gaan, haar blik strak gespannen op het gelaat van Jason. Onderwijl had ze geen enkel woord gesproken. Ze dacht in het gevolg na in plaats van dingen uit te spreken die geen rekening hielden met andermans gevoelens.
Zodra haar hand weer terug bungelde naast haar lichaam, durfde ze zonder enige twijfels te praten. ''There is no need to think of me being a dangerous person and I truly get it if you cannot trust me, but can you please stop judging? I am not your enemy. Otherwise you'd have been dead three days ago.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Stop it," stoorde hij het gesprek wat over en weer aan het gaan was. Het was geen tijd om een discussie aan te gaan over wie er wel of geen gelijk had. Beide waren te koppig, en het zou eeuwen duren voordat een van hen op zou geven. Het zag ernaar uit dat Jack dan maar in moest grijpen. "Both of you." Hij liet zijn arm van haar schouders afglijden, net zolang tot hij het beweegloos langs zijn zijde liet rusten. Het was ongemakkelijk om zo voor de deur van zijn eigen huis te staan, zonder de toegang om naar binnen te kunnen lopen. Het was het lichaam van zijn vriend die de deuropening volledig blokkeerde.
"Goddamned Jason, just let us in. You won't get bothered by her, but just leave it like it is," zei hij, met zijn hand als steunpunt gebruikt tegen de houten balken rondom de deur. Zijn evenwicht was en bleef slecht, zijn humeur kon onmogelijk weer opgekrikt worden en het was al heel wat dat Jack zijn mond had opengetrokken. Al zijn wensen gingen uit naar het moment dat hij met rust gelaten zou worden. Wat hem als het aan Jason lag, nog niet gegeven werd. Fel keerde Jason zich tot hem, hoewel Adoria ook in de gaten werd gehouden. Elke beweging gedetecteerd alsof ze het een seriemoordenaar was wie zich voor hun deur bevond.
"But if that bitch didn't do it, then who did, huh?" Zwijgenis volgde, afkomstig uit zijn eigen mond. Zijn vastberadenheid was ergerlijk geworden. Was het dan niet denkbaar dat Jack er gewoon niet aan wilde denken?
"Tell me." Jason keek hem vragend aan, maar hijzelf liet zijn hoofd wat zakken. "I don't want to talk about it," mompelde hij terug. De drang van zijn vriend om uit te vinden wat er gebeurd was veranderde er bij Jack niets op. Hij wilde het achter zich laten en bovendien schoot niemand er wat mee op om verhalen aan te horen van zijn herinneringen van eerder. Tyler en Jason wisten van Alina, maar nooit had hij iemand het hele verhaal verteld. Het zou enkel bevestigen dat hij precies zo was als zijn vader.
"Really? So you're just gonna shut us all out, like you always do?" Zijn toon stond hem niet aan, iets wat hij ijzig verborgen hield. Jack wachtte traagzaam af tot hij klaar was met zijn 'speech'. Aan zijn scherpe stem te horen was hij nog maar net begonnen. "I'm trying to help you, you know." werd hem schor verteld. Hij gaf geen kik en bleef onbeweeglijk staan op zijn plek, ogen gericht naar de grond onder zijn voeten.
"I don't want to do this right now, man."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
A la minute stopte ze met discussiëren toen Jack zich mengde. Het gesprek tussen haar en Jason liep miserabel en het was dan ook aan haar om zichzelf te verdedigen tegenover al zijn weerloze commentaar, maar het was niet nodig om dit in het bijzijn van Jack zelf te doen. Het laatste wat hij wel nodig had, was een ruzie veroorzaakt door zijzelf en Jason.
''Show some decency and let him into the house, instead of vituperate me or interrogate Jack,'' sprak ze luid hard op, haar hoofd opgeven zodat ze recht in het gezicht van de jongeman kon kijken.
"Don't tell me what to do, Robertson. He knows pretty damn well I'm doin' it for him instead of my own desires of revenge." Er was geen woord in te brengen wat hem enige fatsoen zou geven, want binnen een mum van tijd had hij zich wederom gekeerd tot Jack. Zijn uitstraling was beslist nonchalant. Geen enkel woord drong echt bij hem binnen dus hem aanspreken op zijn gedrag was meer dan nutteloos. Hij zou niet veranderen.
"You guys want to come in? Sure, go ahead. But I'm tellin' you; if she even dares to make the wrong move, I won't back down 'cause you don't want her to get hurt."
Ze ontblootte haar tanden tijdens het knarsen, terwijl ze haar best deed om haarzelf te verdedigen van enige uitschieters. Zijn wantrouwigheid maakte de situatie niet beter dan het al was. Integendeel, maar het gaf hem niet het recht om zulke vooroordelen openbaar te maken. Hij had haar nog geen twee minuten gesproken of hij maakte haar uit voor allerlei scheldwoorden. Was haar gedrag tegenover hem dan zo mismakend?
Geërgerd knikte ze met haar hoofd. ''Is it only the vampire title I carry with me or is it also my behaviour what makes you so hard-grained against me?''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I'm right here, folks," zei hij onhoorbaar tussenbeide door. Ze praatten over hem terwijl hij er gewoon bijstond. Het was aardig ongemakkelijk om aan te horen, zeker aangezien hij vond dat hij wel voor zijn eigen mening uit kon komen. Hij had tenslotte ook het vermogen om te praten, toch?
"You won't need to. Like I just told you; you won't get bothered by her." Zijn afkeurende blikken begon Jack zat te worden. Uitgebreid werden ze bekeken met een haatdragerige blik waarvan hijzelf geen idee had waar het ineens vandaan kwam. Zijn vijandigheid kwam soms boven water, maar het hield niet in dat hij ze moest behandelen als een stel veroordeelde criminelen. Hij tilde zijn hoofd wederom op, een waarschuwende blik teruggeworpen om tot hem door te dringen. Nogmaals een mislukte poging.
"It doesn't matter," was enkel wat Adoria en hijzelf van hem terug konden verwachten. Daarna was het de leegte voor hen wat ze konden aanschouwen, in plaats van zijn boze vriend. Weggelopen van de ingang om verder te gaan met wat hij dan ook aan het uitvoeren was voor hun komst. Hij was opgelucht dat het voor nu voorbij was, al kon Adoria het onderwerp weer opnieuw verwachten. Jason hield alles opgeslagen en vergeleken met zijn andere vriend en huisgenoot, boeide het hem wel degelijk wat voor persoon er het huis betrad. Vampieren waren niet welkom en dat waren ze volgens hem nooit geweest.
Alleen was het zeker schamend om hem zo te zien gedragen tegen buitenstaanders. Hij wist zich niet te bedenken wat ze hem misdaan had om zulke reacties terug te krijgen. "Sorry 'bout that," verontschuldigde hij zich en Jason tegenover haar, alvorens hij besloot dat ze maar eens naar binnen moesten gaan. Een paar onhandige passen naar de deuropening gezet uit koppigheid om geholpen te worden. Hij was Adoria al genoeg tot last geweest om haar weer te moeten belasten met zijn zwakte.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
De beleefdheid van zijn vriend was ver te zoeken. Hij nam de benen, terwijl Jack hier degene was die hulp nodig had. Geen sprankel van bezorgdheid bracht hij over. Enkel zijn grove toon en ergernissen uitte hij, maar beiden wisten dat Jack dat niet kon hebben. Het leek wel alsof het hem nauwelijks kon schelen hoe de toestand van zijn vriend eraan toeging.
Verondersteld keek ze naar de doorlopende leegte voor haar. Het liet haar nog steeds verbazen hoe respectloos Jason zich gedroeg. Hoe kon je nu je eigen vriend in de steek laten vanwege het 'gezelschap' wat hij Jack met zich meebracht? Geloofde hij dan echt niet dat ze alleen maar wilde helpen?
''Don't apologize. You're not responsible for his behaviour and you did nothing wrong,'' vertelde ze hem. Hij nam niet lang de tijd om zijn huis van binnenuit te betreden. Hij was hulpeloos, maar desalniettemin probeerde hij om zelfstandig voetstappen neer te zetten. Het lukte hem, nochtans kostte het hem veel, wellicht te veel moeite om slechts een paar stappen vooruit te komen. ''You can't walk such a distance all by yourself. If you just let me help you to walk over to your couch, you can lay down and I'll get something to eat and drink for you.''
Het was Halloween morgen, maar het leek ernaar uit te zien dat ze opgeschept zat met Emily en Ethan. Ze verwachtte niet dat Jack zo snel zou herstellen dat hij de volgende dag weer dingen kon doen, afgezien van zichzelf vol drinken met alcohol zoals hij dat gewild zou hebben.
Ze glimlachte zwak, weer terugkijkend naar Jack. ''Thank you for stooding up for me or, well, that's how I saw it. I'd probably hit him in the face if he'd miscalled me one more time.''

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld