Forum

Blaise
Niemand had raar opgekeken omdat ik naar boven was gekomen! Iets wat in mijn ogen toch wel echt heel erg vreemd was! Er was gewoon een mens in een kooi naar boven gekomen. Ik wist nu ook wel dat het de Box was en dat het iedere maand gebeurde, maar ook al gebeurde het elke dag? Dan zou ik het nog heel erg vreemd vinden! Het ging hier over levende mensen die vervoerd werden alsof het een of andere product was. Net als de rest in de Box. Alsof ik hetzelfde was één van die dingen was. Ik was echt heel iets anders! En ik snapte echt niet wat ik hier kwam doen. Ik hoopte dat Nefeli daar antwoord op had. Ze had wel gezegd dat dit thuis was. Het zou mijn thuis gaan worden, want ik was hier duidelijk nog niet geweest. Ik was de Greenie, ik was hier nieuw, ik was omhoog gekomen deze maand. Alsof het een soort van veevervoer was! Ik vond het echt vreemd. Mijn hoofd ging echt alle kanten op en het voelde gewoon echt vreselijk? Ik wist niet waar ik vandaan kwam, maar Nefeli leek me dat ook niet te kunnen vertellen. Daar kon zijn natuurlijk ook niets aan doen. Het hele zwarte gat in mijn hoofd was gewoon vreselijk. Alsof het alles opzoog wat maar een beetje te maken had met wat hiervoor was gebeurd. Ik kon me echt wel wat dingen voorstellen, maar op de een of andere manier waren die dingen vooral boeken? Dingen die ik in boeken had gezien! Plaatjes van dingen die zo hoorden te zijn. Ik voelde de hand van Nefeli over mijn rug gaan, wat aangaf dat het niet erg was dat ik het niet meer wist, al voelde het voor mij op het moment wel zo. Ik wilde weten wat er aan de hand was, hoe ik dit allemaal terug kon halen. Het was namelijk wel duidelijk dat Nefeli stiekem had gehoopt dat ik wel iets had geweten van hoe ik in de Box was gekomen. Ik wist echter niet meer dan de rest had gedaan. Ik was wakker geworden in de Box. Nefeli had ook helemaal niets geweten! Misschien deed ze dat nog steeds niet, maar ze leek er wel vrede mee te hebben. "Het voelt niet goed, alsof het niet helemaal klopt." Ik kon alleen niet vertellen wat er niet klopte! Dat was het vervelende hieraan! Ik wilde echt heel erg graag dat ik het kon vertellen! Maar er klopte gewoon iets niet! Natuurlijk niet! Ik werd wakker en was ineens in een of ander ding dat ze de Box noemden en het had me gebracht naar de Glade! Niets klopte in die zin! Niets moest zijn gebeurd! Al had ik geen idee op welke plaats ik dan was geweest? In ieder geval niet hier! "Dat is vreemd?" Het was toch vreemd dat het ding pas weer naar beneden ging als alles eruit was. "Hoe weet men of er iemand in zit? Ook als de luiken dicht zitten?" Dan kon er toch best iemand inzitten. Ze hadden het vast geprobeerd en ik wilde best geloven dat het gewoon niet was gelukt, wat natuurlijk jammer was, maar ik vond het wel heel erg raar. Alsof precies weet wat zich in die Box afspeelde en het zo bediende? Misschien was het iemand van hier? Iemand die niet wilde dat er mensen weg gingen! Ik wist helemaal niet wat ik op het moment moest vertrouwen. Ik vertrouwde Nefeli, maar daar was ook alles mee gezegd? Er waren genoeg andere mensen en er kon van alles aan de hand zijn! Nu pas vielen de grote muren op waar we door omringt hebben. Mijn theorie werd alleen nog maar meer aangestipt. Iemand wilde niet dat we hier weg kwamen! Ik liep echter maar gewoon met Nefeli mee en luisterde naar wat zij te zeggen had, ik zou zo wel over de muren vragen. Ik keek naar de Homestead waar duidelijk geslapen werd, al sliepen de meeste mensen buiten. Waar ik waarschijnlijk ook zou moeten gaan slapen? Niet dat ik het erg vond. "Dus ik slaap ook buiten?" Ik wilde er niet eens aan denken om hier te moeten slapen maar volgens mij zat er niet heel erg veel anders op? 

Nefeli.

Het was heel vervelend om niet alles te weten. Ik vond het ook heel irritant? Ik hoorde meer te weten over mezelf, waar ik vandaan kwam, hoe oud ik precies was. Ik wist niet eens precies hoe ik er uit zag! We hadden hier niet echt spiegels! Wel een paar dingen waar je je reflectie in kon zien, maar ik had niet eens een goed beeld van mezelf! Het enige wat ik heel zeker wist, was dat mijn haren een soort van rossig waren en dat ik twee verschillende kleuren ogen had! Iets waar Blaise nog niet over was begonnen en dat vond ik wel fijn? De meesten vroegen er namelijk wel naar. Misschien niet heel dwingend, maar het voelde niet fijn om steeds weer uit te moeten leggen wat het was. Ik wist het zelf niet eens! Ik wist dat het kon betekenen dat ik een soort ziekte had, maar volgens mij was alles prima? Eén van de symptomen van de ziekte was dwerggroei en dat had ik duidelijk niet! Dus misschien was het echt niet meer dan een afwijking en was er niks aan de hand, maar het voelde niet fijn om daar heen duidelijkheid over te hebben. Wie weet was ik wel heel erg ziek en wist ik het niet eens! Dat was toch ook niet goed? ‘Ik weet het, maar we kunnen er niks aan doen. Ik snap dat het vervelend is.’ Dat snapte ik echt! Het voelde gewoon niet goed, zoals Blaise ook al had gezegd. Alsof er iets miste. Er miste ook degelijk iets, namelijk een deel van ons geheugen! Ik snapte echter niet waar het was gebleven en hoe het kon dat we alleen maar onze naam wisten. Dat was bij iedereen zo! Dat was toch ook geen toeval? Dus er moest toch een reden zijn waarom we alleen onze naam konden onthouden en niks anders dan dat? We zouden er waarschijnlijk nooit achter komen, jammer genoeg. ‘Geen idee. Het enige wat ik weet, is dat hij niet omlaag gaat als er iemand in zit.’ Ook als de luiken dicht zaten! Ik wist niet hoe ze dat controleerden. Misschien zaten er wel verborgen camera’s in, waardoor ze wisten wanneer er iemand in zat en wanneer niet. Ik had ook geen idee! Hij ging in ieder geval niet naar beneden als er iemand in zat. Ze hadden al genoeg geprobeerd. Ik had wel wat dingen nagevraagd aan verschillende mensen. Ik had gevraagd waarom ze niet hadden geprobeerd om via de Box naar buiten te komen, of waarom ze niet hadden geprobeerd om op de muur te komen. Iets wat ze blijkbaar wel hadden gedaan, maar het had niet gewerkt. Ergens had ik ook wel geweten dat ze van alles hadden geprobeerd. Ze waren echt niet dom hier! Er zaten hele slimme jongens tussen en ze hadden vast al miljoenen ideeën gehad om de uitweg te vinden. Ik keek opzij naar Blaise en knikte. ‘Waarschijnlijk wel, maar daar is niks mis mee. Zo leer je iedereen ook meteen een beetje kennen.’ Ik bleef wel tot laat buiten als ik bij Minho zat en dat was meestal wel heel erg gezellig? Dan vond ik het toch wel jammer dat ik niet wat langer kon blijven hangen en daar kon slapen, maar ik wist wel dat dit beter was voor mij. Het was wat veiliger en ik wist ook dat Alby het graag zo had? Dus daar wilde ik me dan ook maar gewoon aan houden. ‘De meesten slapen trouwens daar,’ zei ik en ik gebaarde naar een overkapping waar een hoop hangmatten hingen. ‘Al zijn er ook een paar mensen die liever op de grond slapen. Het is maar net wat je fijn vindt.’ Ik kon me niet voorstellen dat het fijn was om heen en weer te wiebelen in een hangmat, maar Chuck sliep er ook en hij zei dat het wel lekker lag? Ik zou er echter niet tegen kunnen om steeds heen en weer te gaan terwijl ik me om probeerde te draaien.

Blaise.
Iedereen was hier naar boven gekomen met niets anders dan de herinnering aan zijn naam. In mijn ogen was dat echt heel erg vreemd. Als het één iemand overkwam, was het al vreemd genoeg. De tweede begon verdacht te worden, maar als echt iedereen het had gehad, was het gewoon echt heel erg raar? Zoiets kon in mijn ogen gewoon echt niet! Maar het leek alsof mensen het hier heel erg normaal vonden. Ze hadden mij opgewacht, alsof ze hadden geweten dat ik er aan zat te komen. Nefeli had gezegd dat het eens per maand gebeurde. Misschien wisten ze daarom dat ik vandaag was gekomen. Maar het maakte de rest gewoon niet minder raar. Het klopte gewoon niet. Er was iemand die dit met ons had gedaan, dat kon haast niet anders! Die mensen hadden ook de controle over de lift, die duidelijk niet naar beneden ging als er nog mensen in zaten! Er kwam gewoon geen enkel los eindje aan elkaar en ik had ook geen idee hoe dat wel zo kon zijn. "Het is bij iedereen zo geweest?" vroeg ik nog even voor de zekerheid, volgens mij had ze zoiets wel net gezegd en ik probeerde wel echt zo goed mogelijk op te letten, maar dit was wel echt heel erg veel. Ik wilde ook niet meteen commentaar op alles geven, zeker niet op haar, want ze was alleen maar heel erg aardig tegen me en ze deed echt haar best om me te helpen. Dan wilde ik haar niet beledigen, op welke manier dan ook! "Het is toch raar? Bij één iemand al, bij twee mensen is het misschien toeval. Maar bij iedereen, dat is gewoon vreemd." Er moest gewoon iemand achter zitten! Daar waren ze misschien al wel achter, want heel veel was er niet nodig om daar achter komen! Ik knikte, het was toch heel erg vreemd dat wanneer er iemand in de Box zat, het niet omlaag ging. Alles was eigenlijk heel erg vreemd! Ik keek naar de plaats waar Nefeli naar toe wees, waar de meeste mensen sliepen. Het leek me nou niet heel erg groot, maar het was vast te doen met z’n allen. Ik vond het niet erg als ik daar zou moeten slapen. Al leek het me niet heel erg fijn om in een hangmat te slapen, maar ik kon me ook niet echt herinneren dat ik ooit in zo’n ding had geslapen? Laat staat dat ik wist of het goed lag of niet. "Het maakt mij niet zo heel erg veel uit." Zei ik. Ik wilde nu eigenlijk liever niet aan slapen denken. Waarschijnlijk kon ik niet eens slapen! Er gingen veel te veel dingen door mijn hoofd om te kunnen slapen! Ik had ook echt geen idee hoe laat het precies was! Er gingen zoveel andere dingen door mijn hoofd heen? Ik zat nu ook vooral met de muren in mijn hoofd. "Nefeli?" vroeg ik zachtjes. Ik vond het echt heel erg lief dat ze me echt aan het helpen was, maar misschien werd ze al wel helemaal gek van mijn vragen? Iets wat ik me best wel kon voorstellen. Ik werd al best gek van mezelf. Ik wilde echter alles een beetje een plekje kunnen geven, misschien werd het geen dan ook een beetje duidelijker? Ik hoopte het in ieder geval! Voor nu zou ik dit heel erg raar blijven vinden. De komende uren, misschien wel dagen. Al hoopte ik eigenlijk niet dat ik hier nu dagen zat. Die hoop was te veel, want ik wist ook wel dat ik hier nu gewoon moest blijven. Als dit thuis was, dan moest ik hier gewoon blijven en had ik heel erg weinig andere keuzes! "Wat is er achter die muren?" vroeg ik zachtjes. Er waren zo te zien wel openingen in de grote muren, waardoor je naar buiten kon. Dus misschien kon je nog ergens anders heen. Ik kon echter niet zien wat er precies was? Het was gewoon een groot diep gat in mijn ogen. 

Nefeli.

Het was allemaal heel moeilijk te bevatten, maar het was ook moeilijk om uit te leggen! Het leek net alsof ik expres antwoorden achterhield, maar dat deed ik echt niet! Ik wist ook niet meer dan dat er mij verteld was. Ik had geen idee of het echt zo was geweest. Misschien was het wel een leugen dat iedereen zijn geheugen ook kwijt was geweest, maar dat was wat Alby tegen mij had gezegd en ik vertrouwde hem wel? Als er iemand was die ik hier wel vertrouwde, dan was dat Alby! Hij was hier de leider en hij had veel ervaring met dingen in de Glade. Ik vertrouwde Minho ook wel, ook omdat hij nog buiten de Glade kwam? Ik merkte wel dat als hij het over het doolhof had, hij ook echt serieus was. Op andere momenten misschien wat minder, maar over het doolhof maakte hij echt geen grapjes. Niemand, trouwens. Het was echt een heel serieus iets en er waren ook hele belangrijke regels over, die we allemaal moesten volgen! Regels die ik ook nog aan Blaise zou moeten vertellen, maar daar kwam ik vanzelf wel aan toe? Al mocht ik niet meteen vertellen dat we gevangen zaten in een heel groot doolhof. Alby had dat ook niet meteen tegen mij gezegd? Het was iets waar je echt heel erg van kon schrikken en ik wilde Blaise absoluut niet laten schrikken! Hij leek me echt heel erg… Lief? Ik wist niet of dat het goede woord was, maar dat was wel het eerste woord wat er in me op was gekomen! ‘Bij iedereen, ook bij mij. Ik ben hier zelf nog maar een maand.’ Misschien dat het iets zou helpen door hem te vertellen dat ik hier ook nog niet heel erg lang was, dus dat ik er wel echt ervaring mee had? Ik wist hoe hij zich voelde en ik snapte dat bij elk antwoord alleen maar een nieuwe vraag bij hem op kwam, want zo was het ook bij mij gegaan. ‘Het is heel raar. We weten zelf ook niet meer dan dit, hoe vervelend het ook is.’ Als we meer zouden weten, dan had ik dat echt wel aan hem verteld! Als ik had geweten wie ons hier naar boven had gestuurd, of waar de Box weer naar toe ging, dan had ik hem dat zonder te twijfelen verteld, maar ik wist het ook niet! We wilden allemaal antwoorden, maar we zouden ze waarschijnlijk niet krijgen. Het enige wat we wisten, was dat er op sommige spullen WICKED stond, maar we wisten niet wat dat betekende? Waarschijnlijk was het een bedrijf dat ons de spullen gaf, maar we wisten niet of dat bedrijf ook ons hier naar boven had gestuurd, of dat het lso van elkaar stond. ‘We zoeken zo wel een plekje voor je,’ beloofde ik hem. Misschien dat hij naast Chuck zou kunnen liggen. Chuck was een heel leuk jochie? Ik kon echt heel erg om hem lachen en ondertussen was hij er ook wel achter dat ik echt niet zo vervelend was. Ik had wel sorry gezegd voor de eerste dag, want toen had hij waarschijnlijk niet echt de beste indruk van me gekregen. Ik wilder verder lopen, tot Blaise begon over de muren. Hij had het zachtjes gezegd, maar het was hard genoeg geweest om het te horen. Ik zuchtte en keek hem aan. ‘Ik weet dat ik je antwoorden heb beloofd, maar ik mag nog niks over de muren zeggen. Voor nu is het belangrijk dat je weet dat je hier binnen veilig bent en dat je niet naar buiten mag.’ Dat was nou eenmaal zo! Ik snapte dat hij nieuwsgierig was, maar hij mocht daar echt niet naar binnen! ‘Als je wil kijken, kunnen we wel samen gaan kijken?’ Ik vertrouwde hem wel genoeg. Hij zou vast niet zomaar naar binnen rennen? Als hij dat wel zou doen, dan zou ik niet achter hem aan mogen gaan, maar Blaise leek me eigenlijk wel een hele vriendelijke jongen en ik zou hem niet meteen kwijt willen raken door een domme actie?

Blaise.
Er was gewoon heel veel verwarring en ik wist niet zo heel erg goed hoe ik er mee om moest gaan. Ik wilde het liefst zoveel mogelijk antwoorden op de vragen die ik had, maar ik wist niet eens hoe ik de vragen moest stellen. Het was heel wat dat Nefeli bereid was om me rond te leiden, me antwoorden te geven en ik hoopte echt dat ze niet beledigd was door dingen die ik had gezegd. Dit was duidelijk hun samenleving, ze hadden dit met elkaar en zo leefden ze. Dan kwam ik uiteindelijk als buitenstaander hier binnen en had er commentaar op. Zo had ik het niet bedoeld. Ik snapte het alleen niet helemaal en ik wilde wel echt mijn best doen om dat wel te doen? Ik was hier echter nog maar even, dus het was even heel erg wennen. Als je niet heel erg veel dingen meer wist dan was dit toch ook gewoon raar om in terecht te komen. Ik keek verbaasd naar Nefeli toen ze me vertelde dat ze hier zelf ook nog maar één maand was. Zij was hiervoor gekomen! Zij was pas naar boven gekomen en had op precies dezelfde plaats als mij gestaan. Iets waardoor ze deze verwarring ook had gevoeld! Ik pakte haar hand voorzichtig vast en kneep er zachtjes in. Misschien was ze daarom wel zo aardig voor me? Omdat ze me heel erg goed begreep. Ze had dit zelf ook allemaal meegemaakt, niet zo heel erg kort geleden. Iedereen hier verder had het ook wel meegemaakt, maar bij haar zat het ook wel vers? Ik kon me niet voorstellen dat ik hier over een maand vrede mee had, maar misschien had Nefeli dat al wel. Ik vond in ieder geval dat ze heel erg sterk over kwam, als ze één maand geleden uit die Box was gekomen zonder dat ze ook maar iets over zichzelf had geweten, alleen maar haar naam. Dat getuigde toch ook echt wel van kracht. "Ik vind het heel erg knap dat je er na één maand zo goed mee om gaat." Zei ik zachtjes. Ik zag mezelf gewoon niet zo rustig over dit alles praten, niet terwijl ik zo’n chaos van vragen in mijn hoofd had! Ik liet haar hand weer los en zuchtte zachtjes. Dit was dus waar ik aan zou moeten gaan wennen, of ik het nou wilde of niet. Ik had niet echt een keuze, want blijkbaar hoorde dit allemaal zo. "Oké." Het maakte mij echt niets uit waar ik precies lag, als ik maar een veilig plaatsje had war ik kon slapen. Er waren genoeg mensen hier en volgens mij moest ik ze wel vertrouwen. Ik wist niet echt of ik dat kon doen? Ik vertrouwde Nefeli. De rest had ik nog niet echt gezien? Alleen Alby, maar ik had de rest wel horen lachen, iets wat nou niet meteen heel erg goed aanvoelde? Als zij zelf ook hadden geweten hoe het precies voelde, dan moesten ze toch ook wel weten dat het niet meteen iets om te lachen was? In mijn ogen was het in ieder geval niet zo! Zij hadden misschien ook wel angstig in die Box gezeten, maar als zij er zo mee om gingen, moesten ze dat doen? Daar had ik helemaal niets over te zeggen. Ik keek twijfelend naar de muren, waar Nefeli duidelijk niets over konden zeggen. Iets wat ik best wel vreemd vond, maar ik vertrouwde haar. Ze was te vertrouwen dat wist ik zeker. Daarom ging ik er vanuit dat ik uiteindelijk wel antwoord zou krijgen waarom wat er precies was. Ik mocht niet naar buiten en ik was hier veilig? Was het buiten de muren dan niet veilig? Ik kon er niet veel over vragen blijkbaar, want Nefeli kon er niets over vertellen. Het was vreemd, maar ik vertrouwde haar hier wel op en daarbij kon ik nu gaan kijken wat er precies was. "Dat is goed." Ik was echt benieuwd wat daar dan was, iets wat onveilig was dus! 

Nefeli.

Je kon hier niet echt anders. Ik vond het nog steeds verschrikkelijk dat ik niet veel wist, maar ik had me ook gewoon aan moeten passen en mee moeten doen met hoe het hier was gegaan, want anders was het niet goed gegaan? Dingen gingen hier alleen maar goed als iedereen meedeed, als iedereen zijn taak deed. Iets wat ik dus ook gewoon had moeten doen. Ik had me aan moeten passen en ik had mijn draai hier moeten vinden. Iets wat me echt wel een paar dagen had gekost, maar ik had me wel thuis gevoeld bij de Med-jacks. Ik had wel gemerkt dat ik daar werd gewaardeerd? Al bleven de meeste jongens toch langs komen zodat ik dan even met ze zou praten. Iets wat ik nog steeds niet begreep. Ze konden ook gewoon naar me toe komen om even met me te praten? Ik was echt niet moeilijk daarin? Als iemand naar me toe kwam, dan wilde ik echt wel even met diegene praten. Blijkbaar dachten de jongens daar anders over en hadden ze een soort excuus nodig om bij me in de buurt te komen. Misschien deden ze het ook wel alleen om de aandacht. Ik had geen idee wat ze precies dachten, maar ik wist ook wel dat ze het niet deden omdat ze echt graag met me wilden praten. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat ze niet zo snel mijn kant op kwamen als ik niet aan het werk was. Ik keek naar Blaise en haalde mijn schouders op. ‘Je moet wel. Je bent hier niet alleen, maar in een hele grote groep en iedereen moet zijn deel doen. Dus eigenlijk moet je je wel aanpassen.’ Al ging het niet alleen om aanpassen. Het ging ook om accepteren! Dat was ook heel erg belangrijk? Ik had het idee dat de meesten me hier wel accepteerden. Alleen Cleo niet, maar ik wist niet of dat ooit nog zou gaan gebeuren. Cleo en ik lagen elkaar gewoon niet en je kon ook niet iedereen aardig vinden, maar in een situatie als deze was het toch wel vervelend. Toch was het wel heel fijn om zo’n complimentje te krijgen. Want volgens hem kon ik er dus echt heel rustig over vertellen en ging ik er heel erg goed mee om? Dan had hij me een maand geleden moeten zien. Toen was het wel anders geweest! ‘Als je maar niet zomaar wegrent, want dan krijg ik problemen en jij ook,’ zei ik grinnikend en ik gaf hem een plagend duwtje. Ik had niet het idee dat hij echt weg zou rennen, maar je wist het natuurlijk nooit? Misschien dacht hij wel dat als hij het doolhof in zou rennen, hij hier uit zou kunnen komen. Iets wat helemaal niet zo was! Als Minho na twee jaar nog steeds daar rond moest rennen om een uitweg te vinden, dan zou het niet zo makkelijk zijn. Blaise leek echter niet een persoon die zoiets zou doen, dus ik vertrouwde hem wel? Genoeg om hem mee te nemen naar de muren! Daarom liep ik ook richting één van de ingangen en besloot ik er voor te gaan zitten. Ik klopte naast me op de grond en staarde naar binnen. Het zag er heel rustig uit. Gewoon een paar hoge muren met heel wat klimop en aan het einde een t-splitsing. ‘Alby vertelt je hier morgen wel meer over, maar je moet echt onthouden dat je hier niet naar binnen kan lopen. Er is maar een kleine groep die dat wel mag. Ik weet dat het vaag klinkt, maar ik beloof je dat je snel meer duidelijkheid krijgt.’ Alby zou hem morgen wel meer vertellen over wat hier precies aan de hand was en waarom de Runners hier wel naar binnen mochten, maar wij niet. Ik was blij dat ik dat doolhof niet in hoefde. Het leek me doodeng en waarschijnlijk zou ik het toch niet volhouden. Niet de hele dag! Dus het was maar goed dat ik er niet in hoefde. 

Blaise.
Ik vond het heel erg knap van Nefeli nu al zo goed om ging met dit alles. Ik kon nu natuurlijk niet weten wat ik over een maand zou gaan doen, maar het voelde nog niet alsof ik dit over een maand het normaal zou gaan vinden. Daar hoorde ik nog niet over na te denken. Ik wilde nu per dag kijken! Per uur misschien wel! Als ik hier al één dag was, vond ik het al echt heel wat. Daar wilde hier ergens niet eens zijn. Ik wilde veel liever weten wat er precies aan de hand was! Waar ik vandaan kwam en waarom helemaal niemand iets wist. Ik kon wel blijven protesteren, maar uiteindelijk zou ik hier waarschijnlijk over een maand nog zitten. Daarom probeerde ik ook zo goed mogelijk dingen in me op te nemen. Nefeli deed echt haar best en ik vond het niet aardig als ik haar dan een beetje negeerde. Het was echt lief van haar en ze stelde me wel echt een beetje op mijn gemak. Uiteindelijk kwam het vast wel goed, daar hoopte ik in ieder geval op. Ik zou alleen even moeten wennen, iets wat vast wel kwam. Nefeli was ook gewend in één maand! Ik knikte op haar woorden. Ik snapte het wel, je moest je aanpassen, want we waren hier inderdaad niet alleen. Er waren best wel veel jongens hier, ik had hier tot nu nog maar twee meisjes gezien, maar het kon best wel dat er nog heel wat meer waren, maar ze er nu even niet waren. Het maakte ook niets uit of er veel meiden waren of niet? Het ging erom dat je elkaar hier had! Iets wat duidelijk belangrijk was. "Ik zal mijn best doen." Zei ik zachtjes. Meer kon ik ook niet doen. Ik wilde echt wel mijn best doen. Ik was niet van plan om lastig te gaan doen voor andere mensen. Ik keek naar de grote muren, waar ik duidelijk niet naar innen mocht rennen, maar dat was ik ook niet van plan. Al was ik ook wel benieuwd wat daar dan achter was en waarom Nefeli het me niet kon vertellen. Ik vond het wel een beetje vreemd. "Ik zou niet wegrennen." Zei ik lachend. Ik gaf haar een klein duwtje terug, omdat ze dat ook bij mij had gedaan. Ik mocht haar wel! Ze probeerde dit allemaal een beetje minder erg te maken, me op mijn gemak te stellen, al was het door me een beetje af te leiden van de andere dingen die hier aan de hand waren. Het was misschien maar goed ook, ik had juist even iets nodig om me af te leiden! Ik wilde niet denken aan wat ik allemaal in die Box had gevoeld! Wat ik nu nog steeds een beetje voelde! De muren werden alleen maar hogere, ze torenden echt heel erg ver voor me uit! Ik vond het ergens vreemd dat ze open waren, want ergens zou je juist zeggen dat ze er waren om ons hier binnen te houden. Maar nu konden we naar buiten. Iets wat ik echter niet mocht doen volgens Nefeli. Waarom kon ze me niet vertellen, maar zou er wel duidelijk komen? "Ik hoop het." Het klonk heel erg vreemd! "Maar ik vertrouw je." Dat deed ik echt. Er was een kans dat het de grootste fout was die ik ooit kon maken, maar zo voelde het voor mij op het moment niet. In mijn ogen was ze echt te vertrouwen en moest ik haar op haar woord geloven. Dan kwam de duidelijkheid vanzelf wel. Ik stapte iets dichter bij de muur en liet mijn vingers er overeen glijden. Het voelde koel onder mijn vingers. Ik draaide mijn arm een beetje bij, zodat ik naar de symbolen kon kijken die ik eerder al op mijn arm had zien zitten. Ik ging ook daar zachtjes met mijn vingers overheen. Ik kon me niet bedenken waar de symbolen voor stonden en ik had nou ook niet gezien dat iemand zoiets had gehad?  

Nefeli.

Zolang we hier alleen maar zouden zitten en praten, was er niets aan de hand? We konden vanuit hier ook de rest van de Glade bekijken, dus dan zou ik hem ook nog wat dingen kunnen uitleggen. Het was vooral heel belangrijk dat hij daar niet zomaar naar binnen zou rennen, maar ik vertrouwde hem daar wel genoeg voor? Zelfs ik was in al mijn paniek niet hier naartoe gerend en dat was maar goed ook, want niemand had me achterna mogen gaan als ik er in was gerend. Waarschijnlijk had ik de weg dan ook niet terug gevonden, dus dan was er niet veel ven me overgebleven! Niet als ik de rest moest geloven in ieder geval. Er waren monsters in het doolhof en het scheen zo te zijn dat die monsters alles behalve vriendelijk waren. Ze hadden zelfs een soort gif, wat je dood kon maken! Alby had wel gezegd dat we een soort tegengif hadden, wat ik ook wel had gezien, maar hij had ook gezegd dat de personen die het gif binnen hadden gekregen, wel waren veranderd. Gally was er één van! Ik wist het fijne er niet van, maar blijkbaar was hij dus anders geweest voordat hij gestoken was door één van die monsters? Dat betekende wel dat hij ook in het doolhof had gezeten. Dat kon haast niet anders? Aan de andere kant, Gally hoorde bij de eerste paar jongens die hier hadden gewoond en toen hadden er ook al mensen het doolhof in moeten gaan om het te verkennen. Ik trok mijn knieën op en legde mijn kin er vervolgens op, terwijl ik Blaise in de gaten hield. Ik geloofde nog steeds niet dat hij zomaar weg zou rennen, maar je wist het natuurlijk nooit. Hij wilde echter gewoon de ingang bekijken en de muur, wat ik ook wel snapte. Het was behoorlijk vreemd om opeens door te hebben dat je tussen vier muren zat. ‘Ik weet dat het lijkt alsof we hier gevangen worden gehouden, maar het leven is hier zo slecht nog niet,’ zei ik tegen Blaise. Het was hier echt nog niet zo slecht? ‘Kom eens? Dan bekijken we vanaf hier de rest van de Glade.’ Dat ging makkelijk. Vanuit hier kon je de tuinen zien, dus kon ik meteen uitleggen wat Zart daar deed. Je kon ook de Builders zien, dus zo zou Blaise ook een beetje het idee krijgen van wat we hier allemaal deden! Ik wilde ook wel vertellen wat ik deed? Ik wist alleen niet hoe belangrijk het was. Ik vond mijn werk heel belangrijk, maar er werd toch een beetje de spot mee gedreven als ze echt alleen maar voor die kleine wondjes naar me toe kwamen! Daarnaast was het veel belangrijker dat we elke dag eten hadden, waar Frypan voor zorgde. Ook waren de Builders best belangrijk, want ze zorgden er wel voor dat iedereen een dak boven zijn hoofd had? Niet dat het tot nu toe slecht weer was geweest hier. De lucht was eigenlijk altijd strakblauw. Ik zag Alby vanaf een afstandje kijken en ik stak mijn duim op, om hem te laten weten dat het goed ging. Waarschijnlijk was het een beetje raar om Blaise hier mee naar toe te nemen, maar het was in mijn ogen beter om hem maar te laten zien waar hij niet mocht komen, dan het alleen snel te zeggen? Nu dacht hij misschien dat het niet zo gevaarlijk was, maar hij rende tenminste niet als een gek die kant op omdat hij weg wilde, of omdat hij wilde weten wat daar was. Daarnaast had hij gezegd dat hij me vertrouwde en dat voelde toch ook wel heel fijn? Ik wist niet of de anderen dat ook echt deden. Ze kwamen wel naar me toe met die kleine wondjes, maar het was niet zo dat ik daardoor hele ingrijpende dingen moest doen? Hoogstens de wond ontsmetten, maar meer dan dat was het echt niet. Daar was niet echt vertrouwen voor nodig.

Iets meer dan een weekje later? (:

---

Blaise.
Het was hier heel erg wennen. Iedere dag moest ik nog wennen aan het hele idee dat ik hier was. Ik probeerde het echter niet zo erg meer door te laten schemeren. De rest van de Gladers hadden het heel erg grappig gevonden dat ik bang was geweest en het was wel duidelijk dat je die angst niet zomaar moest laten zien? Want anders werd je als een of ander watje gezien. Iets wat ik niet echt had kunnen gebruiken, zeker niet binnen de taak die ik had gekregen. Ik had zoals iedereen dat blijkbaar moest doen, alle taken uitgeprobeerd. Builder was hetgeen wat het beste bij me had gepast en ik moest zeggen dat ik het ook wel het leukste vond om te doen. Ik had geen moeite om dingen heen en weer te sjouwen en al helemaal niet om dingen in elkaar te zetten. Ik vond het best wel leuk om te doen. Natuurlijk hoefde ik niet meteen hele ruimtes te maken, maar er waren genoeg dingen te doen. Iets wat ik in eerste instantie nou niet echt had verwacht? De meeste dingen hadden er nou eenmaal gestaan en het had me niet geleken dat er heel erg veel bij had moeten komen. Gelukkig was dat wel zo! Daarbij was het echt niet alleen timmeren, maar moesten we ook echt dingen schuren, zodat niemand er splinters door kreeg als ze gebruik maakten van het voorwerp. Om eerlijk te zijn was het niet zo erg om hier te zijn. De mensen zorgden er wel voor dat ik me een beetje op mijn gemak voelde. De meesten in ieder geval. Het was wel duidelijk dat Gally me niet mocht en ik wist niet echt waarom dat zo was? Ik had nog helemaal niets mis gedaan, in mijn ogen in ieder geval. Nefeli had me al wel verteld dat het gewoon een beetje aan de persoon lag die hij was. Dat hij op sommige momenten gewoon lastig kon zijn? Iets wat bij mij blijkbaar gewoon zo was! Misschien kwam het ook wel goed. Ondanks dat hij misschien toch wel een beetje mijn baas was, leek het mij het beste om gewoon een beetje bij hem uit de buurt te blijven. Dat ging nou niet echt heel erg goed? Ik moest gewoon zijn ordes opvolgen en dat probeerde ik wel te doen. Ik wilde niet voor problemen zorgen! Problemen waren hier namelijk niet iets wat werd gewaardeerd. Er waren maar een paar regels, die ik best wel logisch vond. We mochten andere mensen geen pijn doen en misschien nog wel de belangrijkste regel was dat we niet in het doolhof moesten kopen. Het was nog steeds een heel erg raar idee dat we in het midden van een doolhof zaten! Een doolhof! Minho was één van de jongens die dagelijks het doolhof binnen gingen. Hij was er nou niet heel erg happig geweest om over te praten. Het ging duidelijk alleen de Runners aan wat daar allemaal was en gebeurde. Minho was verder wel echt een coole gast. Ik mocht hem wel! Nefeli was wel redelijk veel met hem omgegaan en zo had was ik uiteindelijk ook bij hem komen zitten. Het was toch wel fijn om in ieder geval iemand te hebben om mee te praten. Al waren zij twee wel echt heel erg druk! Minho at vaak eerder en kwam later terug, waardoor hij ook later at dan wij. Nefeli was ook druk omdat ze een soort van dokter was. Med-jacks zoals ze het hier noemde! Daarom was het wel eens gebeurd dat ik gewoon bij Chuck was gaan zitten. Hij was heel wat jonger, maar hij was ook een goede jongen? Hij in ieder geval wel hele grappige opmerkingen. Ik pakte de plank waar ik mee bezig was geweest op en draaide me om, maar zonder na te kijken. Ik voelde hoe het tegen iemand anders aan kwam. Gally! "Ooh, sorry man, dat was niet de bedoeling!" Natuurlijk niet! Ik had ook wel iets beter uit moeten kijken!  

Gally.

Glade leek steeds shuckier te worden met iedere Greenie die naar boven kwam! Eerst Nefeli, wat al erg genoeg was geweest. Was steeds meer jongens kwijt geweest overdag, omdat ze met der wilden praten. Had dat al erg genoeg gevonden, maar nu was de nieuwe Greenie er en vond hem nog veel erger! Wist niet waarom, maar vertrouwde het gewoon niet. Eerst Nefeli, nu hij en ze waren ook nog eens heel dik met elkaar! Zaten bijna altijd bij elkaar! Vond het gewoon vreemd, was blijkbaar de enige die dat vond! Snapte niet waarom de anderen dat niet door hadden. Daarnaast kwam Blaise me ook bekend voor. Wist niet waarom, maar ik had het gevoel hem ergens van te kennen en niet op de goede manier! Om het nog eens erger te maken, was hij het beste geweest in dingen in elkaar te zetten en was hij uiteindelijk bij de Builders beland, dus bij mij. Probeerde hem zoveel mogelijk bezig te houden, en tevens ook uit mijn buurt, maar jammer genoeg leek dat niet altijd te werken. Was al heel wat dat de jongens wat minder hun best deden om naar Nefeli te gaan. Hadden volgens mij eindelijk door dat ze niet zomaar met één van hen in bed zou duiken. Volgens mij hadden ze dat allemaal wel gewild. Snapte nog steeds niet waarom. Was niet zo dat ik haar echt heel lelijk vond, maar hoefde nou ook niet naast der te liggen. Laat staan seks met der te hebben. Volgens mij was er ook gewoon iets tussen haar en Greenie. Wist niet wat het was. Misschien was dat ook wel de reden dat de anderen een beetje waren gestopt met de aandacht van Nefeli te trekken. Ze hadden vast door dat het ze niet ging lukken en al helemaal niet meer nu Blaise er was. Leek mij een logische reden. Ik was zelf nu bezig met een paar bankjes te schuren waarop we konden zitten tijdens het eten. Die waren namelijk wel aan vervanging toe geweest. Ik draaide me om toen ik een plank, behoorlijk hard, tegen mijn rug aan voelde en keek recht in het gezicht van Blaise. Hij had misschien gezegd dat het niet zijn bedoeling was geweest, maar wie was ik om te geloven wat hij had gezegd? Waarom zou ik het ook geloven? In mijn ogen was hij gewoon bezig om iets voor te bereiden met Nefeli! ‘Als ik jou was, zou ik uitkijken, Greenie,’ zei ik en ik legde mijn spullen aan de kant. Ik zette een stap naar hem toe en sloeg mijn armen over elkaar. ‘Denkt was dat je het heel goed hebt gespeeld, of niet? Zo bang uit de Box komen, doen alsof je geen idee hebt waar je precies bent beland, maar volgens mij weet je precies waar je bent. Gaat zelfs meteen om met Nefeli. Vond het al niks dat zij hier kwam en nu kom jij, de volgende shank, en jullie trekken meteen met elkaar op. Geloof er niks van. Vertrouw het voor geen meter.’ Vertrouwde het echt niet! Volgens mij waren ze echt iets van plan samen! Wist niet precies was, maar wist wel dat iemand ze in de gaten moest houden! Nefeli had Alby al helemaal omgepraat en waarschijnlijk zou Blaise dat ook doen bij anderen! ‘Houd je in de gaten, mag je best weten, maar vertrouw het gewoon niet. Vertrouw haar niet, vertrouw jou niet.’ Dat hij nu bij de Builders zat, was misschien alleen maar beter. Want nu kon ik hem tenminste in de gaten houden. Vond hem misschien ongelooflijk irritant, maar zo kon ik tenminste wel in de gaten houden wat hij precies deed en met wie hij precies praatte. Wie weet zou hij ons wel van binnen uit willen saboteren. Iets wat hem niet zou gaan lukken! Ik zou hem namelijk goed in de gaten houden, zelfs met wie hij zou praten en wat hij deed als we niet hoefden te werken. Wist gewoon dat hij iets van plan was.

Blaise.
Natuurlijk was het nog heel erg vreemd om hier te zijn. Ondanks dat de meeste van mijn vragen wel zo goed mogelijk waren beantwoord. Dat was in ieder geval wat Nefeli en Alby hadden proberen te doen. Zij hadden echter ook niet overal antwoord op geweten. Waardoor het allemaal wel weer een beetje vreemder was geworden. Het bleef dat er mensen waren die elke maand een Greenie naar boven stuurden om ergens in het midden van een doolhof te gaan wonen. Verder waren er blijkbaar vreselijke wezens die in dat doolhof leefden! Iets wat gewoon heel erg raar was om te horen. Daar wilde je niet aan denken. In eerste instantie had ik gedacht dat het maar een grapje was geweest, iets om angst te zaaien waardoor ik niet in dat doolhof zou gaan. Maar ondertussen was het wel duidelijk dat het echt zo was? Ze waren allemaal veel te serieus om het niet te menen en als het al niet de waarheid was, dan hoefden ze alsnog niet bang te zijn dat ik in dat doolhof zou gaan. Ik wilde er niet aan denken! De muren waren al zo hoog, dus ik kon me alleen maar indenken hoe de rest moest zijn. Ik was wel blij met de taak die ik had gekregen. Ik hoefde er ook echt niet aan te denken om Runner te worden. Volgens mij had ik wel een redelijke conditie. Ik hield het in ieder geval behoorlijk goed vol met het bouwen, maar blijkbaar had ik de spieren gewoon op een andere plaats zitten. In mijn armen! Want ik kon wel echt goed tillen en ik vond het echt niet erg om wat zwaardere dingen te doen. Dat was juist wel weer een uitdaging. Ik probeerde er het beste van met maken. De meeste Builders waren wel aardig, ik vond het wel leuk om mijn tijd met hen door te brengen. Maar ik vond het ook niet erg om bij de rest te zitten, tijdens het eten bijvoorbeeld. Ik was er wel achter gekomen dat heel veel jongens echt wel een beetje aandacht hadden proberen te trekken van Nefeli. Het was wel iets minder geworden, maar het was best wel vreemd. Jezelf verwonden bijvoorbeeld om alleen maar even met haar te praten. Ze konden net zo goed even naar haar toe stappen en met haar praten. Ze was echt wel heel erg aardig, maar volgens mij ging het de meeste jongens daar niet eens om. Volgens mij keken ze meer naar het uiterlijk? Nefeli was echt niet lelijk! Ze was knap, maar om daarom alleen maar bij iemand te willen zijn was belachelijk. Misschien wilden ze wel dat ze zoiets kregen als wat Newt en Cleo hadden, want blijkbaar was dat het enige stelletje in de Glade. Als ze zoiets wilden moesten ze Nefeli echt op een andere manier behandelen, want ze was echt meer dan alleen haar uiterlijk! Ik rolde even met mijn ogen omdat Gally boos werd, het was niet mijn bedoeling geweest! Ik snapte ook wel dat ik beter op had moeten letten, iets wat ik gewoon niet had gedaan, wat stom was! "Sorry." Zei ik nog een keer, ondanks dat ik dat net ook al had gedaan! Gally begon echter over dingen die ik echt niet snapte? Over dat ik het goed gespeeld had? Ik had geen idee wat precies, wat zou ik moeten spelen?! Ik wist echt niet waar ik was en het was belachelijk dat hij daar over begon en duidelijk dacht dat ik wel wist waar ik was. "Volgens mij zie je dingen die er niet zijn, man." Waarom was het raar dat ik meteen met Nefeli om ging? Zij was diegene die me rond had geleid, ik had haar gewoon meteen vertrouwd en dat deed ik nu nog steeds? Dan was het toch ook niet raar dat ik met haar omging. Dat Gally het niet vertrouwde, was eigenlijk zijn probleem en niet dat van mij? "Dat slaat echt helemaal nergens op! Volgens mij heb je ze niet helemaal op een rijtje?!" Het was toch raar om zoiets te zeggen!  

Gally.

Was toch verdacht? Vond Nefeli al heel raar! Snapte niet waarom we nog een meisje erbij hadden gekregen. Cleo was nog wel te doen. Was misschien soms wat te vrolijk en ze plakte aan Newt, maar kon wel normaal met der om gaan en we snapten elkaar tenminste? Cleo was ook de enige die vond dat Nefeli hier niet hoorde en dat ze alles probeerde te veranderen. Deed ze echt! Was zelfs keeper van de Med-jacks! Was misschien nog wel de grootse klunk die hier ooit was gebeurd! Iedereen had er gewoon mee ingestemd. Jeff was zelfs degene geweest die het had bedacht! Dat was echt klunk! Was niets mis met hoe hij en Clint het hadden gedaan in de afgelopen twee jaar en begreep niet waarom het nu opeens anders was. Nefeli was nu keeper en dat betekende dat ik zelfs nog met haar moest overleggen, als er eens iets gebeurde. Vond het echt belachelijk. Ze zorgde gewoon dat de hele Glade achter haar stond, terwijl de hele Glade juist tegen haar moest zijn! Blijkbaar waren Cleo en ik de enigen die het zagen, maar er was echt iets met der aan de hand! Was geen toeval dat Blaise er nu ook was! Wist ook wel dat Nefeli sowieso de Greenie rond had moeten leiden, was niet achterlijk, maar beviel me niet hoe close ze meteen met elkaar waren geweest! Volgens mij had Blaise haar haast wel kunnen knuffelen, alsof hij een oude vriendin weer had gezien. Was gewoon vreemd? Snapte het echt niet, maar snapte vooral niet dat niemand anders het leek te zien! Was toch raar dat de twee nieuwe Greenies meteen zo close waren met elkaar? Alsof ze elkaar al kenden! Misschien wisten ze wel meer dan dat wij wisten, maar deden ze gewoon alsof! Wie weet was het wel de bedoeling geweest dat Nefeli keeper zou worden, zodat ze ons van binnenuit kapot kan maken! En een paar dagen later kwam Blaise! Was echt geen toeval. Volgens mij was het gewoon allemaal zo gepland! ‘Doe niet zo shucking schijnheilig. De anderen hebben het misschien niet door, maar ik wel. Nefeli wordt keeper en toevallig komt er een nieuwe Greenie met wie ze het wel goed kan vinden. Dat prinsesje houdt het liefst iedereen uit de buurt, maar met jou wil ze praten. Valt totaal niet op!’ Het viel heel erg op! Ik had ze door! Anderen misschien niet, maar ik wel! Alby was helemaal dol op dat domme kind, maar ik lette wel op. Iemand moest de Glade en de rest beschermen! Straks zou Nefeli nog onze leider worden! Daar zou ik dan echt wel een stokje voor steken. ‘Ik heb ze allemaal op een rijtje. Goed zelfs. Weet precies wie je bent en wat je van plan bent.’ Wist het totaal niet, maar wist wel dat hij echt niet deugde! Hij hoorde hier niet! Hij kwam ergens anders vandaan. Wist niet van waar, maar om de één of andere reden herkende ik hem wel en dat was echt niet iets goeds! Tenminste, had geen goed gevoel bij hem! Dus hij had vast ooit iets gedaan, of hij en ik hadden ooit een ruzie gehad of zo, maar hij hoorde in ieder geval niet bij de goede kant! Misschien hoorde hij wel bij de mensen die ons allemaal naar boven stuurde? Waarom zou dat niet kunnen?! Misschien hoorde Nefeli daar ook wel bij? Herkende haar niet echt, maar had ook geen goed gevoel bij haar en dat was ook echt niet zonder reden! Ze had vast iets gedaan en wist zeker dat Blaise er ook iets mee te maken had! ‘Als ik jou was, zou ik die plank oppakken en hier heel ver vandaan lopen. Je bent hier misschien omdat je zo goed was in dingen in elkaar zitten, maar ik houd je in de gaten,’ siste ik. Dat zou ik ook echt doen, bij alles wat hij deed! Hij deugde gewoon niet! 

Blaise.
Ik had echt geen idee wat Gally precies tegen me had, maar vanaf het begin was het al wel duidelijk geweest dat hij me niet echt had gemogen. In mijn ogen in ieder geval. Hij had het niet heel erg leuk gevonden dat ik een Builder was geworden. Het had ook gewoon aan mij kunnen liggen, maar dan was zoiets als dit toch ook niet gebeurd. Ik kon niet echt begrijpen wat ik dan mis had gedaan. Ik was hier net! Ik moest ook wennen aan deze omgeving, iets wat voor mij ook niet even makkelijk was. Iedereen was daar doorheen moeten gaan. Al had ik ook wel begrepen dat niet iedereen in de Box naar boven waren gekomen, maar dat er een paar gewoon hier wakker waren geworden met een paar anderen. Daar had Gally volgens mij ook bij gehoord, maar dat betekende toch niet dat hij niet kon begrijpen wat wij door maakten. Het gebeurde al meer dan twee jaar! Het was best wel vreemd, want het was wel duidelijk dat elk jaar één meisje naar boven kwam en de rest jongens waren? Alles was vreemd, maar daar had ik toch ook wel mijn twijfels over? Er gebeurden hier gewoon hele vreemde dingen, die helemaal niemand kon verklaren en dat had ik in het begin misschien ook niet vertrouwd. Iets wat ik nu ook wel was gaan doen? Ondanks dat het allemaal heel erg vreemd klonk en het best kon dat er heel wat mensen waren die dingen achter hielden. Ik trok Gally ook niet in twijfel? Iets wat hij wel bij mij deed en ik snapte niet eens waarom. Omdat ik met Nefeli om ging? Dat sloeg echt helemaal nergens op! Het was gewoon zo geweest dat Nefeli me alles had laten zien, waardoor ik haar als eerste had leren vertrouwen? Meer dan dat was het niet! "Misschien doet Nefeli gewoon heel erg goed haar taak?! En misschien is ze gewoon heel erg aardig en ga ik daarom met haar om! Iets wat mensen ook gewoon een keer tegen haar moeten zijn!" Ze waren vast wel aardig tegen haar, daar twijfelde ik echt niet over. Maar ze hadden wel echt heel erg vreemd gedaan? Ze hadden gewoon gedaan alsof ze een stuk vlees was, waardoor ze gewoon niemand in de buurt had willen hebben! Dat zou ik ook niet willen?! Ik snapte maar al te goed dat ze dat niet leuk vond! En ik zag haar gewoon niet zo? "Ooh daar ben ik heel erg benieuwd naar!" Hij wist precies wat ik van plan was, ik had geen idee waar hij het over had. Ik was echt helemaal niets van plan! Ik wilde hier nu ook gewoon ergens horen en kijken en hier gewoon een leven opbouwen, want dat was iets wat we deden. We moesten allemaal een taak hebben en dat had ik nu ook een paar dagen. Iets wat niet heel erg goed ging als Gally me telkens kwam irriteren? Hij wilde me hier gewoon weg hebben. "Je mag tijd verdoen, door me in de gaten te houden. Als je echt niet beters te doen hebt." Daar leek het wel op, want het was gewoon onzin dat hij dat deed! Ik stapte iets dichter naar hem toe, omdat ik me gewoon niet wilde laten intimideren. Ik wist echter wel dat ik naar hem zou moeten luisteren, want hij was onze Keeper. Dus hij mocht zeggen wat ik deed, maar niet op deze manier. "En denk maar niet dat ik me op deze manier laat kleineren. Ik moet misschien naar je luisteren en dat vind ik echt niet erg. Maar je hoeft me niet te behandelen alsof ik een of andere idioot ben. Ik ben helemaal niets van plan en des te sneller je dat in je botte kop krijgt, hoe handiger het is voor ons allemaal." Het was gewoon heel erg makkelijk, er was niets aan de hand, als hij dat zich bedacht konden we gewoon met elkaar werken. 

Gally.

Ze zouden vanzelf wel zien dat ik gelijk had! Vandaag of morgen zouden Blaise en Nefeli ons iets flikken. Wist niet wat, maar ze zouden iets doen. Misschien had het wel met het doolhof te maken. Misschien wilden ze ons hier niet weg hebben en zouden ze er voor zorgen dat niemand het doolhof in kost. Wist ik veel! Kon van alles zijn wat ze precies van plan waren, maar het was iets! Vond het te toevallig! Greenies werden nooit zo snel close met mensen! Cleo en Newt misschien, maar dat was een heel ander verhaal en wist dat ik Cleo kon vertrouwen? Was niets mis met haar! Zij was niet degene die zich vreemd had gedragen. Nefeli wel, Blaise ook! Vond het gewoon te toevallig dat die twee na elkaar waren gekomen en dat ze meteen zo close waren. Moest iets anders achter zitten en het zou me vanzelf wel duidelijk worden wat dat precies was! Rest had het misschien nog niet door. Waren allemaal veel te verliefd op Nefeli, of in ieder geval verliefd genoeg om seks te willen, maar ik zag wel wat er aan de hand was en ze zouden het vanzelf allemaal zien! ‘Neem het maar op voor je vriendinnetje, maar ze verdient het niet eens om aardig te worden behandeld. Komt hier in de Glade en denkt dat ze meteen eisen kan maken. Jij bent niet veel beter.’ Had hij net niet geëist dat wij aardig zouden doen tegen Nefeli? Volgens mij bepaalden we zelf wel of we dat deden of niet! Daarnaast was iedereen wel aardig voor der. Hoefde niks te doen! Als er iets aan de hand was, waren er zo vijf jongens die het wel voor haar wilden doen! Dus snapte al niet waar die hele opmerking vandaan kwam. Misschien had Nefeli wel zielig gedaan om zijn aandacht te krijgen, wist ik veel. Wilde het ook helemaal niet weten! Wilde gewoon dat die twee terug zouden komen waar ze vandaan waren gekomen! Als het aan mij had gelegen, had ik ze weer terug gegooid in de Box! Kon niet meer, want de Box was al een week weg, maar had het graag gedaan. Waren er vast een paar die me wilden helpen. Cleo sowieso wel! Die wilde ook van Nefeli af, maar al te graag. Ging alleen niet gebeuren nu ze keeper was. ‘Doe niet alsof je niet weet waar ik het over heb!’ Hij wist precies waar ik het over had! Wist best dat hij met Nefeli samenwerkte en ons allemaal iets aan wilde doen! Hij was immers degene die het deed, dus wist vast wel wat zijn plannen waren, of die van Nefeli! Ze waren hier in ieder geval niet om vriendjes te worden met ons en gezellig mee te doen in het dagelijkse leven. Blaise leek duidelijk te denken dat hij me aan kon, aangezien hij een stap naar me toe zette. Ik wist zeker dat ik hem met gemak aan zou kunnen! Dat joch was niks! Dacht waarschijnlijk dat hij heel wat was, net zoals Nefeli. Misschien was dat het wel. Konden ze elkaar mooi vertellen hoe geweldig ze waren! Vond ik in ieder geval niet! Nefeli kon wat medische dingen, nou en. Hadden nog net wat meer aan haar dan aan Blaise, want die kon helemaal niks! Kon bouwen, nou dat konden er wel meer? Hij was niet de enige! Blijkbaar was hij zo slecht geweest in de rest dat hij hier had beland. Precies waar ik hem niet had willen hebben. Als het aan mij had gelegen, had hij naar de slicers gemogen. Had ik ook voor gestemd! Niemand had naar me geluisterd, jammer genoeg. ‘Shuck it, shank,’ siste ik en ik gaf hem een flinke duw naar achteren. ‘Hadden je in de Box moeten latten vallen toen we er de kans voor hadden gekregen.’ Hij was toen bijna gevallen! Wist niet wie hem had geholpen, maar diegene had hem beter kunnen laten vallen! Waren we tenminste van hem af geweest!

Blaise.
Ik snapte echt niet wat Gally tegen ons had. Hij hoefde me echt niet te mogen, het boeide me echt niet of iemand me niet mocht. Het was alleen dat hij er zo moeilijk over deed. Ik snapte echt niet wat hij allemaal dacht, maar er was helemaal niets van waar. Ik kende Nefeli niet, de eerste keer dat ik haar had gezien was toen ik uit de Box was gekomen. Ik had haar gewoon gemogen omdat ze haar best voor me had gedaan? Ze had er in ieder geval voor gezorgd dat ik me rustiger had gevoeld dan ik in eerste instantie had gedaan. Het was gewoon raar om hier naar boven te komen en niet te weten waar je was. Alleen je naam te weten! Bijna iedereen had het meegemaakt en volgens mij had iedereen toch wel een houvast moeten hebben? Nefeli was dat voor mij geweest en door haar had ik meer van de jongens leren kennen. Ik kon het best goed vinden met Minho en Chuck? Het was echt niet alleen Nefeli! Ik schudde mijn hoofd. "Ik maak helemaal geen eisen. En als ik zo naar jou kijk kan je gewoon niet zo heel erg veel hebben." Volgens mij vond hij het gewoon niet zo leuk dat Nefeli een Keeper was geworden. Iets wat ze gewoon was geworden omdat ze goed haar best had gedaan. Ze wist gewoon meer van de medische dingen. Misschien dat Gally het wel gewoon moeilijk vond dat hij nu samen met haar moest werken? Dat was wat Keepers deden wat ik er van had begrepen. Ik snapte ook niet waarom dit over Nefeli moest gaan? Ze had hier echt helemaal niets mee te maken! Ik kende haar niet, ik herkende haar nergens van, als hij dat dacht? Ik zou niet weten hoe ik haar zou moeten kennen! Ik wist echt helemaal niets meer! "Ik weet niet waar je het over hebt!" Ik deed niet alsof! Ik wist ook gewoon niet waar hij het precies over had. Hij dacht echt dingen die helemaal nergens op sloegen! Ik vond het gewoon echt vreemd dat hij die kronkels had? Hij had echt helemaal niets om die dingen op te baseren? Hij zei maar gewoon wat! Ik vond het gewoon echt raar dat hij zoiets ineens zei. Van mij mocht hij dat best denken, maar hij hoefde niet telkens maar weer te zeggen wat hij allemaal dacht te weten! Het was gewoon helemaal niets? Het sloeg nergens op! Ik voelde een behoorlijk duw, waardoor ik een eindje naar achteren ging, maar ik kon mezelf nog makkelijk overeind halen. Gally was behoorlijk sterk! Maar alsnog ik vond niet dat hij me zomaar een duw kon geven. Ik kon hem makkelijk aanals ik dat wilde en hij verdiende gewoon ook ergens te weten dat hij niet zo’n zak hoefde te zijn. Want dat was hij echt niet alleen maar tegen mij. Hij had het over Nefeli alsof ze een of ander vreselijk mens was. Iets wat echt niet zo was! Ze was juist heel erg lief? Ik nam weer een stap naar hem toe en gaf Gally een duw terug. "Het kan best zijn dat je een Keeper bent en veel hebt te zeggen. Maar dat betekent niet dat je van alles over iedereen kan zeggen. Je weet helemaal nergens iets van." Ik had het nu echt gehad en gaf hem dan ook nog een duw. Ik liet me niet op mijn kop zetten. Het was misschien niet zo heel erg slim om als ‘Greenie’ meteen ruzie te zoeken, zeker niet met mijn Keeper, maar ik vond dat Gally het op het moment verdiende! Hij gedroeg zich echt belachelijk! Hij wist van helemaal niets iets af en hij moest niet doen alsof hij dat wel wist. Het irriteerde me echt heel erg! Ondertussen was het volgens mij wel meer mensen opgevallen dat het even niet heel erg goed tussen ons ging. Waardoor er genoeg mensen met hun werk waren gestopt.