Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Newt, calm down" zeg ik dan. "Zolang geleden is het niet dat mijn opa en oma zijn overleden. Misschien een maand voordat ik de maze in ging. Ze waren ziek vandaar die medicijnen. Dat van dat stroom kan toeval zijn en de rest weet ik ook niet. " antwoord ik. "Als je maar niet probeert te beweren dat ons expres in de val daar heb gelokt. Want dat is niet" zeg ik dan. Ik keek even naar hem en schrok me kapot. Ik zag hem als een crank, ik sluit mijn ogen en ga in een beschermende houding zitten. "Echt of niet? Jij als een crank" vraag ik bang. Als ik vervolgens mijn ogen weer opende zag ik hem weer normaal maar twijfelde toch.

Account verwijderd

schreef:
Ik voel mijn gezicht rood worden en kruip automatisch een stukje naar achteren. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk naar mijn handen. Mijn hele lichaam is ontzettend aan het trillen en het zweet breekt mij uit. Misschien heeft ze wel gelijk, misschien ben ik wel een crank. De twijfels beginnen op te spelen. Wat als ik echt ziek ben? Wat als ik echt aan het veranderen ben? Ik had het aldoor wel als een bedreiging gezien, maar nog niet daadwerkelijk overwogen. Moeizaam probeer ik de brok in mijn keel weg te slikken, zonder succes. "Ik weet het niet." Fluister ik uiteindelijk en sla mijn ogen neer. Waarom zou ik, uit al deze proefkonijnen, een crank zijn? Waarom ik? Het zou verklaren waarom mijn vader riep dat ik een monster zou zijn. Dat verklaard waarom ik zo vlug werd meegenomen door de vrouw. Het verklaard zo enorm veel. Maar hoe kan het dan dat het zo langzaam in zijn werking is gegaan? Ik leef al zo lang op de Glade, maar van wat ik gehoord en vlug gezien heb duurt het maximaal een jaar voor je volledig door de ontwikkeling heen bent gekomen en geheel een crank bent. Ik snap het niet meer en ik begin wild met mijn hoofd te schudden. "Nee, nee dat kan niet." Zeg ik uiteindelijk statisch. Mijn lichaam is altijd al slap geweest, het genezen van wondjes verliep nooit soepel. Daardoor zijn de infecties nog zo erg bij mij. Het heeft veel tijd en rust nodig, maar op het moment bevinden we ons niet in een rustige omgeving en krijgt het niet de tijd om te genezen. Dat zal het wel zijn." Zeg ik haastig.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Just nevermind, het was maar een verbeelding" zeg ik dan. "Misschien moeten we de andere maar gaan zoeken. Het wordt alleen maar erger met z'n 2e" zeg ik dan terwijl ik een elastiek uit mijn tas pak waarmee ik een snelle knot in mijn haar maak. Het was goed geweest om bij het huis lang te gaan, ik heb nu zoveel nuttige spullen waarmee veel dingen al veel makkelijker zijn.

Account verwijderd

schreef:
Ik heb het gevoel dat ik het nu helemaal verpest heb. Mijn overhaaste reactie en ongeduldigheid zal er niet erg goed aan hebben gedaan. "Ja, goed idee." Zeg ik dan en kijk even naar de lucht. De zon staat alweer wat lager dus de temperatuur moet wel vol te houden zijn. We halen alle knopen uit de doeken en winkelen deze weer om ons heen. We staan op en gaan weer in de richting van de bunker, al heb ik er niet zo'n goed gevoel bij. Ze zullen vast niet zo lang op ons gewacht hebben. Ook zij hebben niet zoveel voorraden. Het enige voordeel aan de bunker is het goede onderdak en de koele, vochtige lucht daarbinnen. Maar verder kun je alleen maar in het nauw worden gedreven door de cranks. Ik heb niet eens alles van die bunker gezien. Ik zag dat er nog wat gangetjes waren, maar dat heb ik niet onderzocht. Wie weet wat daar allemaal te vinden was. Wie weet zijn ze allemaal wel.. Nee zo mag ik niet denken. Ze zijn er nog en ze lopen vast gewoon ergens rond. Toch wil ik er zeker van zijn dat ze zich daar niet bevinden. Na een tijd lopen zie ik de bunker in de verte al, het zal nog wel een stuk lopen zijn, maar als ze er nu nog zijn en er komt iemand naar buiten zullen we het zien.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Als we bij de bunker aankomen, zie ik de andere naar buiten komen. Brenda komt meteen op me afstormen. Ze geeft me een harde zet waardoor ik op de grond val. Ik probeerde me te redden door mijn handen eerst te plaatsen maar ik hoorde een harde knak in mijn pols die meteen heel veel pijn doet. Waarschijnlijk gebroken. "Wat dacht je wel niet stomme arrogante b*tch?! Een beetje weglopen en Newt achter je aan laten komen waardoor hij zelf in gevaar is gekomen?!" Roep ze meteen. "Ho ho wacht even, ik heb niet gezegd dat hij achter mij aan moest komen? En waarom voel jij je verantwoordelijk?" Zeg ik terwijl ik mijn pols vast houd. "En durf me niet arrogant te noemen, ik ging weg omdat ik als eerst bij de stad aan wilde komen om te kijken of the right arm er zou zijn, en er voor zorgen dat ze er voor jullie zouden zijn" zeg ik dan. Ze slaap me hard op mijn wang "leugenaar! " roept ze. "Ik een leugenaar? Dat kan ik jou beter noemen met je 'ik ben gevlucht van WCKD'. WCKD is eerder van jou gevlucht, en doe maar niet alsof je gek bent, ik weet wie je bent. Je wilde zo graag onderdeel van WCKD zijn, jij wilde ook de maze in. Maar omdat je niet door de testen kwam ben je er maar gaan werken. Zelf dat kon je niet, je bent helemaal doorgedraaid. Toen moesten ze je wel wegsturen" zeg ik dan. Een paar dagen geleden wist ik weer waar ik haar van kende. Ik heb niemand wat verteld omdat ik geloofde dat ze veranderd was. Maar ze is nog steeds de zelfde gek die ze eerst was. Ze reageert simpelweg met een klap en zegt niks. Er liep bloed uit mijn neus en mijn wang was helemaal rood. De andere stonden simpelweg toe te kijken. Ze duwd me helemaal op de grond en gaat op me zitten terwijl de met haar handen mijn keel vastpakt en dichtknijpt. "Hij had je al moeten doden in dat huis, dat zou veel beter geweest zijn!" Roept ze. Ik kon niks zeggen en alles begon steeds lichter te worden. Met de hand die ik nog kan bewegen knijp ik in het zand. Really? De 2e moordpoging op me in 2 dagen? Blijkbaar willen ze me dus echt dood.

Account verwijderd

schreef:
Verlamd kijk ik naar de gehele situatie. Ik ben eigenlijk nogal verbijsterd van wat er zojuist gebeurd is. En Brenda, ze wilde al die tijd gewoon bij WICKED hoorde maar paste er niet in? Ze heeft ook voor hen gewerkt? Niemand van de groep doet iets, iedereen staat er bij en kijkt er naar. Ik trek mijn pistool en zet hem tegen Brenda haar hoofd aan. Ze lacht cynisch waardoor ik haar niet begrijpend aan kijk. "Oké, oké." Zegt ze en laat uiteindelijk Malia los en gaat van haar af. Ze doet een paar stappen aan de kant, maar ik houd het wapen nog steeds op haar gericht. "Wat is jouw kant van het verhaal?" Vraag ik dan. Ze fronst haar wenkbrauwen even en schud haar hoofd. "Ik snap het niet, waarom zou je mijn kant nog willen horen nadat dat mens alles toch op tafel heeft gegooid?" Ze werpt een vuile blik op Malia. "Omdat ik niet meer weet wie ik kan vertrouwen, zo te zien niemand uit deze groep." Iedereen kijkt even geschrokken en Minho kijkt heel verontwaardigd mijn kant uit.
"Ik geef toe dat ik mij bij het project wilde aansluiten. Ik ben immuun." Ze pauzeert even voor ze doorgaat.
"Ze hadden immune nodig, dus ik bood mij vrijwillig aan. Eerst werd ik toegelaten, maar wel geïsoleerd van de rest van jullie. Zij hebben jullie gevonden op basis van statistieken en testen waar jullie niet bij aanwezig waren, maar ik heb mijzelf aangemeld. Jullie werden bij elkaar gezet omdat jullie gekozen waren. Ik moest dezelfde testen en proeven doen als jullie. Een aantal viel uit jullie groep weg, was niet goed genoeg en werd uiteindelijk vermoord, maar dat was iets wat zij liever geheim hielden. Ik heb het allemaal met eigen ogen gezien. Met een beetje kennis is het gemakkelijk om een pasje van een van de werknemers te kopiëren en zelf te kunnen gebruiken zodat je overal toegang tot hebt." Ze graait even in haar broekzak en haalt dar een witkleurig pasje uit. Ik pak het aan en er staat een van de medewerkers. Haar ken ik, toen wij uit de Maze kwamen en naar het gebouw waren gebracht heb ik haar wel eens gezien. Ze ziet er nu wel een stuk ouder uit.
"Met dit pasje kon ik door elke deur en bij enorm veel documenten. Al gauw had ik door dat ik de testen niet zou halen en nooit naar binnen zou worden gebracht om onderdeel van de test te worden. Dat zou betekenen dat ze mij ook zouden vermoorden. Om dat te voorkomen besloot ik zelf bij WICKED te werken."
Ze pakt nog een pasje uit haar zak en geeft die ook aan mij. Hierop is een duidelijke foto van haar zichtbaar en heel wat gegevens. Het is een zelfde pasje als die van de medewerker.
"Natuurlijk voerde ik uit wat ik moest doen, anders was ik daar direct uit gegooid. Maar ik wilde alles een beetje in de gaten houden. Mij zouden ze nooit belangrijke taken laten doen en de werkelijkheid zien. Ik wist wel over de Glade en de Maze en bekeek jullie dan ook regelmatig, mocht jullie hersenactiviteiten registreren en nog meer. Maar de daadwerkelijke plannen werden achter gehouden. Daarom was ik blij met dat andere pasje. Ik hoefde nu niet zelf meer rond te sluipen omdat ik zelf een medewerker was, maar had nog steeds niet toegang tot alles. Door het pasje van die vrouw wel."
Ik luister aandachtig en volg haar verhaal tot hier, het enige wat ik niet begrijp.. "Je bent voor ze gaan werken zodat je niet werd omgelegd, maar hoezo zou je nu tegen WICKED zijn?" Vraag ik achterdochtig.
"Omdat ik uiteindelijk de daadwerkelijke plannen heb gezien. De groepen voor jullie werden allemaal aan apparaten geboden en het bloed werd uit hen gezogen. Men hoopte door middel van het bloed in te brengen bij cranks zij weer normaal zouden worden, of zelfs immuun. Zij zouden nu het bloed van een immuun persoon in zich hebben die tegen de flaire strijden, maar dit bleek niet te werken. Daarom hebben ze jullie, de laatste groep daadwerkelijk de scorsch in gestuurd. Zij hoopten op nog meer informatie, hoopten te kunnen zien hoe jullie reageerde op de werkelijkheid. Maar of jullie zullen blijven leven is nog maar de vraag. Ik vond het walgelijk. Ik wilde weg bij WICKED, maar vrijwillig kon dit niet, dat zouden zij nooit accepteren. Ik heb mij gedragen als een rebel en zij kregen een hekel aan mij en ben gevlucht."

Haar verhaal is een beetje tegenstrijdig met hoe Malia verteld, maar het klinkt zo uitgebreid en geloofwaardig. Ik geef de twee pasjes terug aan Brenda en werp even een blik op de anderen en dan op Malia. Ik weet het niet. Ik weet echt niet wie ik moet geloven en wie ik moet vertrouwen. Plots zak ik door mijn benen en ik krijg extreme steken in mijn hoofd. Met beide handen pak ik mijn hoofd vast en probeer de steken weg te drukken, maar het heeft geen enkele zin. Daar zit ik dan, op mijn hurken. Niet wetend of ik nou aan het veranderen ben of niet. Niet wetend wie ik nou moet vertrouwen. Niet wetend waar we nou heen moeten. Ik berg het pistool weer veilig op en probeer langzaam weer op te staan. "We moeten verder." Zeg ik schor.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik sta meteen op als Brenda van me af is en loop een stukje terug op een veilige afstand. "Stop met alleen de goede dingen te vertellen. Als je dan al alles gaat vertellen, vertel dan ook de slechte dingen die je gedaan hebt en wie je echt bent. En stop met zeggen dat je gevlucht bent. Je was helemaal doorgedraaid en dat was niet alleen geacteerd. Je sloeg door in je plannen voor WCKD. Eerst waren het goede plannen maar ze werden steeds erger. Jij was de gene die bedacht had om de pleuris uit te laten breken. Jij bent de gene met het plan van 2 personlijkheden die tevens op mij uitgeoefend is. Ook jij heb de mensen omgebracht die niet goed genoeg waren en het zag er niet naar uit dat je het heel erg vond. Maar met dat plan om iedereen te doden om al het medicijn te hebben ging echt te ver. En daarom moest je weg. Ik dacht dat je veranderd was en gaf je een kans. Maar als het er op aankomt ben je nog steeds doorgedraaid. Je hebt jezelf niet in de hand" zeg ik dan. "Oh en jongen jullie mogen geloven wie jullie, waarschijnlijk is dat toch Brenda. Jullie zullen haar nog wel leren kennen. Maar dan heb ik het in iedergeval gezegt." Zeg ik vervolgens om misverstanden te voorkomen. Ik ren meteen op Newt af die in elkaar zakte. "Newt, denk er niet aan. Als je denkt dat je verandert gaat het alleen maar in je hoofd zitten. Het zal een stuk makkelijker zijn als je er niet aan denkt" zeg ik dan. Als hij aangeeft dat dat niet lukt druk ik mijn lippen op de zijne. Ik dacht er niet bij na maar hoopte dat hij dan daar aan ging denken. Langer dan een minuut duurde het echter niet. Brende weer. Ze trok me aan mijn haren van hem vandaan. "Stop met hem te verleiden. Je leidt hem veel te veel af. Je bent een monster en de enige die dat niet ziet is Newt. Hij heeft niet eens door dat je hem en zijn vrienden steeds in gevaar brengt." Zegt ze meteen. "Wat is er met jou aan de hand? Ben je geobsedeerd door hem? Newt ziet me inderdaad niet als een monster omdat hij de enige is die tot nu toe daadwerkelijk geprobeerd heeft om me te leren kennen. Ik ik ben tevens ook de enige die geprobeerd heeft hem te helpen. Met mijn eigen bloed nog wel" zeg ik eerlijk waarna er een traan langs mijn wang loopt. Alle dingen die ze zegt raken me echt.

Account verwijderd

schreef:
Zodra haar lippen de mijne raken word ik even licht in mijn hoofd. Het is een fijn gevoel, haar lippen zijn zo zacht. Maar om eerlijk te zijn brengt het mij alleen maar meer in de verwarring. Brenda trekt haar bij mij vandaan. Ik slik moeizaam en probeer alles op een rijtje te krijgen, maar het lukt niet meer. Misschien is het zelfs verstandiger als ik beide even achter mij laat. Of gewoon iedereen. Er ontstaan alleen maar conflicten en ruzies, maar zonder mij lijkt het hen veel beter af te gaan. Ik slinger mijn rugzak weer om mijn schouder en kijk even naar de groep. Iedereen ziet er extreem vermoeit uit en is er klaar mee, maar we moeten nog zo ver. Ik slik even en draai me dan om. Ik moet het los laten en mij er niet meer mee bemoeien. Ze zoeken het zelf maar uit. Of ze nou achter mij aan komen of niet, ik ga naar de stad toe en daar zie ik wel verder. Maar ik moet toegeven, de pijn in mijn hoofd is weg.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Snapen jullie nu waarom ik weg ging? Er ontstaan alleen maar ruzies, en het is een grote gaos. Kijk naar jullie zelf, niemand heeft de energie meer om verder te gaan." Zeg ik dan en da op. Ik veeg mijn traan weg. Is het mijn been niet, is het nu mijn arm wel. Allemaal de schuld van Brenda. Waarom doet ze opeens zo beschermd tegen over Newt? Dat is ons ding al. Hij beschermd mij, en ik hem. Niet dat ik hem anders dan een vriend zie maar toch. Ik weet trouwens niet eens of ik hem als een vriend zie, misschien zelfs dat niet eens. Toch is het ons ding om elkaar te beschermen.

Account verwijderd

schreef:
Ik begin met lopen. Het is nog steeds ontzettend zwaar en uitputtend voor mijn lichaam, maar ik moet en zal die stad bereiken. We hebben al heel veel tijd verloren door al dat gedoe, waarom liep Malia ook weg? We kunnen niet nog meer tijd verspillen. Al gauw komt Minho naast mij lopen, maar hij zegt niets. "Wat is er?" Vraag ik na een tijdje wanneer ik zijn kant uit kijk en zie dat hij aan het peinzen is.
"Vertrouw je werkelijk niemand meer?"
Ik haal mijn schouders op. Natuurlijk zou ik graag willen zeggen dat ik iedereen nog vertrouw en dat ik precies weet waar we aan toe zijn, maar dat kan ik niet. Ik weet echt niet meer wie ik vertrouwen kan. Brenda en Malia lijken eigenlijk best op elkaar. Misschien was Brenda feller in haar acties en de medewerking met WICKED, maar beide hebben ze gewerkt voor WICKED. Beide hebben ze dingen gedaan die direct effect op ons hebben gehad. Maar uiteindelijk zijn beide er in geslaagd om er achter te komen wat de daadwerkelijke ideeën waren en hebben zij zich daar tegen verzet. Malia door middel van gegevens door te spelen, Brenda door middel van het team te belasten en er voor te zorgen dat ze alles verkeerd deed waardoor ze uiteindelijk wel weg moest. Beide verschillen ze niet veel van elkaar, alleen beseffen ze dat nog niet. Maar de jongens uit de Glade hebben geen ander verhaal dan in de Glade en ik weet hoe ze zijn, althans dat mag ik hopen. Wie weet wat zij in hun vorige leven hebben gedaan, misschien ook wel met WICKED gewerkt, maar dat weet ik niet. Maar daardoor kan ik ze ook niet vertrouwen. Al weten zij zelf niet meer wat zij hebben gedaan, dan nog weet ik niet helemaal of zij echt niks weten. Wie weet wat er allemaal met hen is gebeurd en wat hun doorgespeeld is. Mijn hoofd begint te bonken. Alle gedachtes worden teveel.
"Ik weet het niet, Minho. Het liefst zou ik iedereen willen vertrouwen, maar in mijn positie is dat onmogelijk."
Hij fronst zijn wenkbrauwen.
"En ik dan?"
Ik grijns even breed.
"Jij bent al helemaal niet te vertrouwen met die rot kop van je. Je hebt het uiterlijk van een Chinees, dat zijn de grootste oplichters die er zijn." Zeg ik lachend. Ook Minho moet lachen en geeft mij een stomp op mijn schouder.
"Dan is het goed." Zegt hij.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik zou willen dat ik een nieuwe, schone start kon maken. Niet dat ik bekend sta als de werkneemster van WCKD.
Tegen de avond zijn we al een heel stuk verder. We hadden weer een nieuwe plek bij een half vervallen gebouw. Iedereen lag te slapen. Ik lag alleen naar de hemel te kijken. Mijn pols was gebroken dus die heb ik goed ingepakt. Ik dacht na over bij de boom. Het was best gezellig toen we alles aan het opzetten waren. Hij is zo anders als hij alleen is, dan dat we in een groep zijn. In de groep negeert hij me een soort van en lijkt hij me minder te vertrouwen. Misschien wil hij gewoon met de groep meedoen om geen gezeur te krijgen.
Opeens voel ik een hand on mijn mond en een pistool tegen mijn slaap. "Een beweging of gilletje en je bent dood" fluistert ze dreigent. Ze sleept me mee om het hoekje van het afdakje waar we liggen. Ze bind mijn armen achter mijn rug en mijn benen aan elkaar. "Je hebt mijn hele plan verpest! Je had ze dat nooit mogen vertellen. Nu kan ik al helemaal nooit meer het medicijn personlijk uit ze kunnen halen wat ik altijd al heb willen doen" zegt ze boos. "Daar ga je dus voor boete. Jij gaat sowieso dood. Maar voor elke vraag die je niet beantwoord zal een van de andere ook dood gaan. Maar dat is niet nodig als je mij gewoon alles vertelt. " oh en 1 gil en je gaat er meteen aan." Zegt ze daarna. "Wauw Brenda, WCKD heeft je echt door het dolle heen laten gaan. Je bent nu nog erger dan zij. Ik dacht dat je veranderd was toen we je tegen kwamen. Maar je bent nog steeds de zelfde gek die je was. Jammer dat je zo'n mooi en zielig verhaaltje hebt bedacht en dat iedereen je geloofde. " antwoord ik terwijl ik los probeer te komen. Ik was echt heel bang want ik weet dat ze tot veel toe instaat is. Maar ik moet het koel spelen. Dit is nou wat ik bedoel met alleen er voor staan. Niemand zou dit wat uitmaken. En ik heb niemand om deze gebeurtenissen me te verwerken, weet je hou traumatisch deze gebeurtenissen zijn. Ze hurkt naast me neer en drukt het pistool weer tegen mijn slaap aan. "Eerste vraag. Waar bevind je moeder zich op dit moment?" Vraagt ze. "Ik moet haar mijn plaats bij WCKD terug gaan vragen" mompelde Brenda in voorzichzelf.

Account verwijderd

schreef:
Het is prettig om je niet meer in de hitte te begeven, maar hierbinnen is het wel erg koel. Ik trek de lakens wat strakker om mij heen en draai mij op mijn andere zij. Er knaagt een vreemd gevoel aan mij, alsof ik iets mis. Maar wat zou ik nou kunnen missen als ik geen bezittingen heb? Ik probeer het gevoel te negeren en sluit mijn ogen weer. Zojuist heb ik een paar uurtjes geslapen, maar we hebben nogal een luxe en kunnen nog wel langer doorslapen. We hebben nogal veel kilometers gemaakt waardoor we hebben besloten wat langer de tijd te nemen om wat slaap in te halen. Eigenlijk was ik het er niet echt mee eens, we hebben al een dag verspilt bij de bunker, maar in mijn eentje had ik niet veel te zeggen. Maar nu ik hier zo lig vind ik het geen enkel probleem. De meeste liggen in een diepe slaap, sommige slapen echter erg onrustig. Ze bewegen veel, maken geluiden en krimpen soms even in elkaar. Ik denk dat niemand echt een fijne droom heeft in deze tijden, misschien wel nooit meer.
Na een hele lange tijd, althans zo voelt het, ga ik rechtop zitten. Ik heb niet meer kunnen slapen en begin nogal nerveus te worden door het knagende gevoel. Ik pak een zaklamp en pak mijn tas er bij om daar in te kijken. Alles wat ik mee had genomen zit er nog steeds in, alle lakens heb ik nog, het aantal blikken voedsel klopt ook nog. Wat zou ik nou kunnen miss? Zelf al mijn lakens heb ik nog. Ik frons mijn wenkbrauwen en tast langzaam mijn jasje en broekriem af. Hij is weg. Mijn ogen worden groter en mijn hart begint nog hard te bonken. Plots krijg ik het extreem warm en mijn handpalmen worden vochtig van het zweet. Het is weg. Ik hap even naar adem en zoek op de plek waar ik lag, maar daar ligt hij niet. Iemand heeft het pistool gestolen. Zoiets doe je niet voor niets.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Mijn moeder heeft je niet voor niks weggestuurd en aangezien je nog erger bent dan eerst gaat ze je nu al helemaal niet terug nemen." Antwoord ik. "Houd je bek dicht, ik vroeg je wat en je gaf geen antwoord. Moet ik maar een van je vrienden doden? Misschien om te beginnen Newt? " sist ze. " NEE!" zeg ik meteen. "Ze is in het gebouw van Johnson. Tenminste dat is waar ik haar voor het laatst heb gezien" Zeg ik dan meteen. "Goed zo meisie, heb je het nu door? Ik vraag wat en jij antwoord." zegt ze dan. Ik heb haar kansen gegeven maar uit alles blijkt dat ze nog steeds zo gek is. De gedachten dat dit komt doordat ze misschien wel besmet is 1000e keren mijn hoofd doorgegaan. Aangezien ze vroeger ook zo geweest is betwijfel ik dat. "2e vraag. Waar bewaren ze de lichamen waar ze het medicijn uithalen?" vraagt ze dan. "Ook in het bijgebouw waar ze de mensen opvangen die uit de maze komen, In het deel achter de kantine" antwoord ik dan angstig. Ze heeft 1 kogel erin laten zitten en de andere liggen naast me. Na elke vraag haalt ze de trekker een keer over waardoor de kogel dichter bij het schiet gat komt. nog 3 vragen en dan ben ik er geweest.

Account verwijderd

schreef:
Met moeite sta ik op, vlug bekijk ik de wonden maar echt aandacht besteed ik er niet aan. De enige conclusie die ik er uit kan halen is dat het er niet uit ziet. Langzaam loop ik de langs de slapende jongens. Ik heb geen idee waar Brenda en Malia sliepen, maar hier zie ik ze niet tussen liggen. Een naar gevoel bekruipt mijn onderbuik. Die twee vermoorden elkaar nog eens. Zuchtend loop ik door een gangetje en dan naar buiten, maar ook daar zie ik niemand. Ik blijf onder het afdakje staan en kijk zo ver mijn ogen reiken. De zon begint heel in de verte op te komen, maar het licht komt niet in onze buurt. Opnieuw zucht ik diep en sluit even mijn ogen. De afgelopen dagen zijn zo'n chaos geweest, het is heerlijk om hier dan even stil te staan en naar het niets te luisteren. Af en toe komt er een zachte windvlaag die het zand een beetje optilt. Het geluid die de wind maakt klinkt veilig. Er valt een flauwe glimlach om mijn mond, maar dan kom ik weer bij. Ik moet weten wie het pistool gestolen heeft en wat diegene er mee van plan is. En de enige gedachten die door mijn hoofd raast is dat een van de meiden de ander aan het bedreigen is. Ik bal mijn vuisten, dat gaat echt te ver.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Er liep een traan langs mijn wang ik was zo bang. "Brenda just please let me go! This doesn't have to go this way" zeg ik snikkend en bang. "It's to late, you shouldn't have told them. Expecially Newt, he trusts you way to much" zegt ze dan meteen. "Volgende vraag. Wat is het wachtwoord voor alles? " vraagt Brenda opnieuw. "Je kan mijn code gebruiken 12041999." antwoord ik iets harder dan eerst in de hoop dat iemand het zou horen, eerlijk gezegd denk ik niet dat hier iemand is. Iedereen ligt binnen te slapen. Opnieuw hoor ik een klik. Weer een vraag dichterbij mijn dood.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld