Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

Orgp >> met Taylorswift333

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Ik keek met een glimlach naar haar. Ze bloosde, en het leek heel lief.
America omhelsde me en gelijk voelde het vertrouwd. Alsof het altijd al zo geweest was. Alsof we ons in onze brieven ook zo voelden. Terwijl zij nog niet wist dat ik het was. Ik maakte me los uit de omhelzing en keek haar aan. "Ik was de jongen zonder naam." "Ik was degene die zijn brieven liet vliegen over de oceaan." "Ik kon je na de vakantie gewoon niet vergeten, ook al hadden we maar 10 minuten gesproken. " "En ik moest naar je toe, je moet echt beter worden America."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
Het voelde gewoon zo goed en vertrouwd om met hem te knuffelen. Als hij zich los maakte keek ik en luisterde ik naar hem. Ik kon mijn oren niet geloven, was hij dat? Had hij me die brieven gestuurd? Meende hij dat? "Was... was jij dat?" vroeg ik dan en keek naar hem, maar hij leek het te menen. Als hij dan zegt dat ik beter moet worden slik ik. Ik kijk dan weg. "Ik wordt niet beter Jayden, ik wou dat ik er iets aan kon doen maar dit is nu al 1,5 maand zo en ik ben nog niet eens een beetje beter." zucht ik dan en zag dat Lyz teken deed dat ik terug in bed moest gaan zitten en knikte en ging zitten. "Ik zit gewoon hele dagen in bed, leer af en toe, en rust dan weer." zucht ik dan en kijk naar hem. Ik klop zachtjes op de stoel naast m'n bed als teken dat hij daar op kon gaan zitten. "Ik wil beter worden, maar ik heb echt geen hoop meer, hoe kan ik als dit al zo lang duurt nog beter worden?" zei ik dan en keek naar hem.

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Ze had het blijkbaar niet verwacht, dat ik het was. Aan de ene kant heel logisch natuurlijk. Maar nu ze wist dat ik het was, zou ze weten wat ik bedoelde met die brieven? Ik wou het haar vertellen, zodat ze eindelijk zou weten dat ik haar echt leuk vond. Maar als het niet wederzijds was?En nu stond Lyz erbij. Ik vond haar heel aardig hoor, maar het is toch anders om met z'n tweeën te zijn. Misschien kon ik haar morgen ergens mee naar toenemen, desnoods in een rolstoel, gewoon een heel mooi plekje. Dan zou ik het haar vertellen. En als het dan niet wederzijds was hoopte ik dat ze toch nog een vriendschap wou hebben met mij, want ze was veel te bijzonder om te laten gaan.

America vertelde over dat ze dacht dat ze niet beter zou worden. Ik had medelijden met haar, echt heel erg. Ik probeerde dat een beetje te laten zien met mijn blik en mijn ogen. "Ik hoop het zo America." "En je moet de hoop niet opgeven, misschien heeft het gewoon tijd nodig." "Maar als er wat is, of je je rot voelt, ik zal er voor je zijn."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
Lyz keek me aan en ik snapte het niet, ze rolde met haar ogen. "Ik moet wat aan Mae vragen, ik kom zo terug." zei ze dan en pas toen ze me met een betekenisvolle blik aan keek snapte ik haar, waarom deed ze me dit aan? Ik durfde helemaal niet alleen met hem te zijn aangezien ik wist dat ik dan zou blozen. Ik luisterde naar wat hij zei en glimlach dan zwak naar hem. "Je bent erg lief, zoals ik al zei. Dank je dat je het hoopt. Maar waaruit moet ik dan hoop putten? Het heeft al alle tijd gehad, bijna 2 maanden is genoeg. Ik ben het zat zo." zei ik dan en ik keek op bij de laatste zin die hij zei. "Dank je, dat is erg lief van je." zei ik dan en keek hem dankbaar aan. "Maar vertel, hoe komt het dat je naar hier kwam?" vroeg ik dan. "En hoe kwam je aan mijn adres?" grinnik ik dan en keek hem aan.

Account verwijderd

schreef:
Yayden:

Lyz liep weg en aan de ene kant was ik daar wel blij om. "Ik snap dat je het helemaal zat bent." "Maar je moet hoop putten uit de kleine dingen die hopelijk beter zullen gaan." "En om de mensen waardoor je hier wil blijven." Ik lachte even lief naar haar. "En o ja, je adres.' Ik moest nog meer lachen. "Mijn zusje wou met je schrijven omdat ze bij jou in huis kwam als gastgezin." 'En ze had geen email-adres." "Geen idee hoe ze dat hebben geloofd."

Ik keek haar aan en legde een hand op haar schouder. "Maar nu ben ik wel hier." "Ik wou echt weten hoe het met je ging, wat ik voor je kon doen." "En ik miste je."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:

"Uit wat dan?" vroeg ik met een zucht als ik hoorde dat hij zei dat ik uit kleine dingen hoop moest putten. Ik keek op als hij begon over hier te blijven. "Bedoel je jou?" grinnikte ik dan zacht. Als hij dat van mijn adres begon uit te leggen grinnik ik zacht. "Ah zo dus." zei ik dan. Ik haalde zijn hand van mijn schouder maar legde die in mijn hand, omdat dat fijner voelde. "Nu ben je hier ja." zei ik dan met een kleine glimlach. "Wat je kunt doen? Nou ik zou het niet weten, er zijn is al veel." zei ik met een kleine lieve glimlach. "Je mistte me?" vroeg ik dan en plots viel het me op dat mijn stem lichtjes hoopvol klonk, op wat zat ik dan te hopen?

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

America legde haar hand in mijn hand en gelijk begon het in mijn hoofd te draaien. Het was zo raar dat ik haar nu zag maar ook zo fijn. Ik pakte haar andere hand en hield die ook vast.
Mijn gedachten gingen naar de zomer, naar de gesprekken met haar, naar de foto's die ik elke avond bekeek. En mijn ogen gleden over haar gezicht en ik hoopte zo dat ze ooit zou zeggen dat ze mij ook gemist had.
Toen ze vroeg of ik haar had gemist was ik even verbaasd. Haar stem klonk iets anders. Misschien had ik het me verbeeld, misschien was het gewoon toeval. Maar op de een of andere manier was dat de reden dat ik het durfde te zeggen.

΅Ja, ik heb je echt heel erg gemist." Ik keek haar even aan in haar ogen. "En jij mij?"

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:

Ik merkte al snel dat hij mijn andere hand ook vast nam. Het voelde best fijn, mijn hand in de zijne, erg fijn zelfs. Ik had bij die brieven nooit verwacht dat het Jayden zou zijn. Ik was eerst per ongeluk voor zijn camera gekomen, we hadden gesproken en toen ik weer weg moest, kon ik niet anders dan aan hem denken. Als hij dan zegt dat hij me heel erg gemist had glimlachte ik klein. "Ja, ik heb jou ook erg gemist." zei ik dan en wist dat ik begon te blozen dus keek ik heel even weg tot ik het onder controle had. Toen pas keek ik weer naar hem. "Je mag me wel uitleggen hoe je aan mijn adres kwam." grinnik ik dan even om het feit dat hij de gene was die me brieven had geschreven. Ik kon het nog steeds amper geloven. Ik wist dat hij er niet zo maar aan was geraakt.

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Ik zag hoe ze bloosde en mijn buik draaide om. Misschien waren dat de 'vlinders' waar mensen het altijd over hadden. Zou het wederzijds zijn wat ik voor haar voelde? Want dat ik echt verliefd op haar was, was me nu duidelijk. Het was een gevoel dat ik nog nooit zo erg had gevoeld. Een gevoel dat ik bij me wou houden en waarvan ik zo hoopte dat zij hetzelfde gevoel had.

Ik vertelde het verhaal aan America van mijn slechte smoes om aan haar adres te komen. Ik snapte zelf ook niet dat ze dat hadden geloofd.

Ik keek even op de klok. Ik had nog een halfuur om thuis te komen. Ik wou het niet gelijk gaan verpesten bij mijn gastgezin waar ik nog 3 weken was. Maar ik wou ook echt niet weg bij America. Misschien had ik haar in heel mijn leven nu een halfuur of 3-kwartier gezien. Ik wou niet nu al weg.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
Ik hoorde wat hij zei over hoe hij aan mijn adres gekomen was. Ik moest er even door lachen. "Nou, dan heb ik blijkbaar nog een eitje te pellen met de directeur als ik terug kom." grinnik ik maar er volgt een kleine hoest. Ik had nu pas door dat ik had gezegd, als ik terug kom, ik had ergens wel hoop. Na even zag ik hoe hij op de klok keek en keek ik hem bezorgd aan. "Jayden, als er iets mag je het zeggen." zei ik dan.

sorry voor het korte antwoord.

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Ik lachte een beetje om haar antwoord maar toen ze moest hoesten werd ik weer bezorgd. Het was alsof ik me weer besefte dat ze ziek was. Want dat was ze, en het was ook iets om je zorgen om te maken. Ik hoopte zo dat ze beter zou worden. Waarschijnlijk zou ze dat in deze 3 weken niet meer worden. Maar ooit, ooit als ze weer beter zou worden, zou ik met haar naar het strand gaan, zonsondergangen bekijken, leuke dingen doen, hand in hand lopen en.. Mijn gedachten werden verbroken want ik besefte me dat ik niet eens wist of zij wel wat voor mij voelde. En al deze gedachten, ik had haar nog maar 3-kwartier gezien.. 3 kwartier! Ik denk dat niemand dat zou snappen..

Ik was er niet zo goed bij met mijn hoofd en ik hoorde nog maar net dat America wat zei. "Ik moet eigenlijk gaan.." "Ik kan mijn gastgezin niet nu al laten wachten met eten." Ik wist niet zo goed wat ik moest doen maar ik gaf haar een knuffel. "Ik hoop je snel weer te zien."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
Ik zag meteen hoe zijn lachend gezicht veranderde in bezorgd toen ik weer moest hoesten. Ik was aardig ziek, en ik hoopte dat ik beter werd, niet erger maar beter. Nu was ik stabiel, dat wilde zeg dat ik niet erger werd maar ook niet beter. Het was best wel lief van Jayden hoe bezorgd hij was om me. Ergens had ik gevoelens voor hem, vlindertjes zoals ze het soms zeiden, dat had ik toen ook al, alleen wou ik het niet toegeven. Met elke seconde langer dat hij hier zat werd het gevoel alleen maar erger. Dat vond ik wel niet erg. Als hij dat zegt over zijn gastgezin knik ik. Ik knuffelde hem ook. "Ik hoop het ook, ga nu maar naar hen toe." glimlachte ik dan. Als hij weg was kwam Lyz weer naar me toe. "Zozo, gekust?" vroeg ze als ze zeker wist dat hij weg was. "Lyz." zei ik meteen blozend en ze grinnikte.

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Toen ik weer thuis was bij mijn gastgezin was ik behoorlijk in de war. Het was zo lang geleden dat ik haar voor het eerst gezien had. En nu had ik haar weer gezien en ja, het was gewoon vreemd. Ik was mijn gedachten niet meer de baas. En vooral mijn gevoelens.. Ik snapte mezelf gewoon niet. Maar het was niet dat het niet fijn was, allesbehalve dat..

Mijn gastbroer vroeg waar ik was geweest. Ik heb maar gezegd dat ik bij iemand was die ik allang niet meer had gezien. Het was fijn dat hij niet helemaal door ging vragen.

Ik plofte neer op mijn bed in mijn kamer en liet me zelf op mijn kussen vallen. Om al mijn gedachten te laten gaan. Ik kon niet meer stoppen met denken. Ik moest het opschrijven. Ik pakte wat papier en begon..

Lieve America..

Ik kan niet stoppen met denken. Over jou..
Vanaf het moment dat ik je ontmoet heb denk ik aan niemand anders.
Ik wou dat ik het je kon zeggen, dat ik het je kon vertellen.
Maar het is nog te vroeg..
Want ook al kennen we elkaar nog zo kort en snap ik dat echt niet van mezelf, ik voel echt wat voor je.
Over een poosje zal je dit lezen en ik hoop dat je dan blij word, dat je hetzelfde voelt voor mij als ik voor jou.
En ook al zou dat niet zo zijn, ik hoop dat we vrienden kunnen zijn.
Want je bent te bijzonder om te laten gaan..
America, ik hou van je..

Ik stopte de brief helemaal onderin mijn koffer. Ik zou hem eruit halen. Wanneer wist ik nu nog niet maar ik zou hem een keer aan America geven.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
America:
"Ik wist het wel." gilde Lyz en ik keek haar even waarschuwend aan. "Straks schrik je de hele buurt bij elkaar." grinnik ik dan zacht. Ze grinnikte. "America is verliefd, America is verliefd." deed ze net als kleine kinderen dat soms deden, elkaar plagen als ze verliefd waren. "Jezus, ik moet er echt voor zorgen dat hij hier vaker over de vloer komt, of...." zei ze toen en keek toen naar me met een grijns. "Wat bedoel je Lyz?" vroeg ik dan even en moest even zacht kuchen. "Misschien moet ik hem je nummer geven." grinnikte ze dan en ik schudde mijn hoofd. "Dat doe ik wel als ik dat wil." zei ik dan tegen haar en ze knikte dan. "Als je durft." grinnikt ze dan. "Lyz? Wil je blijven eten?" riep mam van onder naar Lyz en Lyz greens. "Ja, dank je." riep ze terug en kwam bij mij op het bed zitten. "Ik vind echt wel dat het eens tijd wordt dat we weten wat er nu juist met je aan de hand is." zei Lyz dan en ik knikte, ik kon niet anders dan haar daar gelijk in geven. Ik zou best ook willen weten wat er nu eigenlijk mis was met mij, alleen lukte dat niet. Nog niet in ieder geval. Morgen moesten mam en ik naar de dokter en zouden we misschien wat meer weten.

Account verwijderd

schreef:
Jayden:

Vandaag weer een dag school. Ik had er echt totaal geen zin in. Maar ik wist dat er nog leuke activiteiten op de planning stonden en daar keek ik wel naar uit. Ik kwam totaal vermoeid mijn bed uit, vermoeid van alle indrukken hier terwijl ik hier nog maar een paar dagen was. Het was allemaal zo anders dan Nederland maar wel erg leuk. Ik ben blij dat ik hier mag zijn.

Met een paar anderen van mijn vrienden liep ik naar school. En natuurlijk wouden ze weten waar ik gister zo snel naar toe moest. Ja, ik heb het hun maar verteld. Anders kreeg ik waarschijnlijk nog veel meer vragen over me heen. Niet zo uitgebreid natuurlijk, gewoon dat ik haar ontmoet had op vakantie en dat ik langs haar ging omdat ze ziek was. Maar er zat natuurlijk wel meer achter. Maar dat hoefden ze niet te weten.

De school was zo groot en ik kon amper mijn klaslokaal vinden. Gelukkig waren er wat mensen die me wouden helpen. Toen ik bij het klaslokaal was zag ik dat bijna alle plaatsen bezet waren. Er waren nog 2 of 3 plekjes vrij en ik besloot dat ik maar naast Lyz ging zitten. Ze was aardig en ze zou me vast goed kunnen helpen als ik iets niet snapte. En ze was toch de vriendin van Amerika. 'Hey Lyz." "Is het goed dat ik naast je kom zitten?"

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld