Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

TMRO☼ If we should die tonight, we should all

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Nefeli wist van heel veel dingen duidelijk iets af! Ik vond het echt leuk dat ze iets wist van de planeten! Het klonk heel erg interessant, misschien had ik ook wel geweten over dat soort dingen, maar waren ze bij mij niet blijven hangen. Er was iemand geweest die er voor had gezorgd dat we niet alles meer helemaal wisten. De een wist meer dan de andere, iets wat ik best wel vreemd vond? Als ik dit op mijn lichaam had staan, daar zelf voor had gekozen had ik daar toch ook wel iets over moeten weten? Wie liet anders iets op zijn lichaam zetten! Ik vond het dom als je dat liet doen als je van helemaal niets afwist! Zoiets was gewoon belachelijk! En het leek me nou niet dat ik iemand was die zomaar iets liet zitten? Ik zou daar nu niet zomaar voor kiezen en het leek me niet dat ik daarin ooit anders was geweest?! Ik hoopte in ieder geval van niet! Ik vond het wel echt heel erg fijn om hier met Nefeli over te praten, want ze leek me echt naar me te luisteren. Ze vond het in ieder geval niet vervelend dat ik haar dingen vroeg en ze vroeg mij ook dingen. Ik probeerde me te bedenken wat ik nog precies wist over de zon. Ik wist niet precies waarom het naar voren was gekomen, maar er was gewoon iets mee. "Ik kan me vooral nog heel erg veel hitte herinneren." Alsof ik aan het woord alleen maar dacht, mijn hele huid begon te tintelen van de warmte. Iets wat volgens mij niet heel erg goed kon zijn. "Heel fel ook." Mompelde ik. ER was iets met de zon, maar ik wist niet precies wat! Maar dat was mijn herinnering aan de zon! Ik hoopte dat zij ook zoiets had, zodat we uiteindelijk op iets uit konden komen. "Vindt je het niet vreemd dat hier geen zon is?" vroeg ik zachtjes. Ik wilde niet dat iemand anders dit hoorde, misschien kwam het wel heel erg raar over. Ik was hier nu al een aantal dagen en ik had nog steeds geen zon gezien. Misschien dat Nefeli het wel had gezien, zij was hier immers al wel langer! Het was wel vreemd, want koud was het hier niet echt en ik had ook nog geen ander weer gezien! Ik keek weer op naar Nefeli toen ze begon te praten, het was zo leuk om haar te horen praten! Ze wist hier dus echt heel erg veel van af! En dat was gewoon best wel leuk om te horen. Ik was gewoon echt benieuwd wat het allemaal op mijn lichaam deed, daar zou ik niet zomaar op uit komen, maar meer informatie was altijd leuk. Ik volgde haar vinger die naar één van de planeten wees. "Saturnus." Zei ik zachtjes, terwijl ik knikte. Zo had zij het net genoemd en ik wilde even voor mezelf duidelijk maken dat het Saturnus was aar ze over praatte en ik probeerde hetgeen wat ze er nog meer over te zeggen had dan ook zo goed mogelijk in me op te nemen. Er zaten ringen omheen, dus daardoor was het waarschijnlijk best wel goed te onthouden! Hij stond er in ieder geval wel tussenuit, hij viel het meeste op, vond ik in ieder geval! "Echt?" vroeg ik verbaasd toen Nefeli zei dat het de oudste planeet was. Dan was het wel iets heel erg bijzonder! Ik had gewild dat ik ze zou kunnen zien! Ze klonken wel echt heel erg anders dan dat ze op mijn lichaam stonden. Dit waren natuurlijk ook plaatjes en die andere dingen hingen ergens in de lucht, als je het zo kon noemen. We zaten nu toch ook ergens op de aarde en op de een of andere manier zouden we de die dingen ook kunnen zien? Al was de zon wel het belangrijkste, ik wist zeker dat die normaal gesproken echt heel erg goed te zien was, net zoals de maan! Die had ik hier in de nacht ook nog niet gezien?

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Blaise nam me echt serieus? Ik had niet het idee dat de anderen dat deden! Jeff en Clint letten ook wel op als ik hen iets vertelde, maar ik had toch het idee dat ze er dan niet helemaal bij waren. Dat ze niet oprecht naar me aan het luisteren waren. Blaise deed dat ook! Blaise herhaalde de dingen die ik zei, hij keek me geïnteresseerd aan als ik dingen aan hem vertelde en de informatie leek hem ook echt iets te boeien. Zoiets voelde gewoon heel fijn! Ik had het idee dat de jongens me hier zagen als een nieuwe kans, een nieuw ding waar ze mee konden spelen. Niet dat ik het toeliet, maar alsnog! Blaise gaf me veel meer het gevoel dat ik ook echt een persoon was, eentje waar je gewoon mee kon praten en leuke dingen mee kon doen, want dat kon ook echt wel! Nu ging het toch ook goed? Daarnaast was ik heel nieuwsgierig naar wat Blaise te vertellen had! Ik wist dat de zon bestond, maar hij leek hier nergens te zijn? Iets waardoor ik de warmte wel mistte! Niet dat het koud was, maar het had gewoon iets om de zonnestrallen op je huid te voelen! Iets wat nu niet kon! ‘Veel hitte?’ herhaalde ik verbaasd. De zon gaf inderdaad veel hitte af en hij was inderdaad ook fel, zoals Blaise had gezegd, maar het klonk niet alsof hij dacht aan de zon die ergens in de hemel stond? Ik wist niet waar hij dan wel aan dacht, maar om de één of andere reden vond ik het gewoon verkeerd klinken! Misschien dacht ik ook wel veel te ver door en kwam hij gewoon uit een deel van de wereld waar het warmer was geweest dan waar ik had geleefd? Al spraken we wel dezelfde taal. Dus ik had ook geen idee! Mijn ogen werden groter toen Blaise vroeg naar de zon hier. Dan was ik dus niet de enige die het op had gemerkt! Ik had echt gedacht dat het gewoon aan mij had gelegen, maar dat was dus niet zo! Blaise had het ook gezien! ‘Ik vind het heel raar. Er is volgens mij ook geen maan?’ Ik sliep natuurlijk binnen, dus het was niet zo dat ik echt de lucht in de nacht zag, maar volgens mij had ik nog nooit een maan gezien? De maan weerspiegelde het licht van de zon, maar als het nacht was, was het ook echt heel donker hier? We hadden dan wel fakkels aan, maar meer dan dat was er niet als het ging om het licht! Dat was toch heel vreemd? Zonder zon was er ook helemaal geen licht om te weerspiegelen, dus waarschijnlijk was er dan ook geen maan? Ik keek naar zijn tatoeages en knikte. ‘Volgens mij was dat een planeet die al in de prehistorie bestond. Dat is echt al heel lang geleden.’ Ik wist niet precies hoe lang. Ik had ook geen idee welke dag het was, of in welke maand we zaten! Ik wist dat als het donker werd, het nacht was en dat als het weer licht werd, een nieuwe dag weer begin, maar meer? Ik had geen idee in welk jaar we leefden! Iets wat toch ook wel heel bizar was! ‘Weet je, Blaise,’ zei ik zacht en ik nam zijn hand voorzichtig vast. ‘Ik ben echt blij dat je hier bent, ondanks dat dit waarschijnlijk de laatste plek is waar je wil zijn.’ Het was niet een plek zoals thuis, wat thuis dan ook was! Ik wist het niet, maar ik stelde me voor dat het een plek was met mijn ouders, misschien wel met broertjes en zusjes. Een plek waar je je zo op je gemak voelde dat je echt alles kon doen. Een plek waar je veilig was. Blaise liet me die dingen wel een beetje voelen? Ondanks dat we elkaar niet heel lang kenden. We konden wel zeggen dat we vrienden waren?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Blaise.
Ik vond het heel erg fijn om te horen hoe Nefeli over de verschillende dingen praatte. Er was echt iets heel prettigs in haar stem, ze praatte rustig, maar ook wel weer heel erg duidelijk! Daarbij merkte ik gewoon aan haar dat ze wist waar ze het over had. Ondanks dat ze ook helemaal niets meer wist van wie ze was geweest, had ze deze dingen wel mogen houden. Ik vond het best bijzonder dat ze het me wilde delen. Er waren vast mensen die haar raar aan hadden gekeken, achterdochtig waren geworden, net zoals Gally. Waarom? Alleen maar omdat ze meer wist dan zij! Zo waren de mensen hier gewoon volgens mij. Gally in ieder geval en ik wist maar al te goed dat hij ook genoeg mensen had die achter hem stonden, misschien wel bang voor hem waren. Ik wist niet precies wat het met die jongen was, maar ik snapte wel dat hij intimiderend over kon komen op sommige momenten. Ik knikte voorzichtig. "Ja dat is wat ik me kan herinneren." Zei ik zachtjes. Ik had het idee dat Nefeli het toch een beetje raar vond dat ik op die manier aan de zon dacht, maar dat was het enige wat ik me echt kon herinneren als ik dacht aan het woord. Warmte en niet zo’n klein beetje. Niet de warmte die je voelde als je bij het kampvuur zat, maar echt de hitte die op je af kwam als je daar te dicht bij was, je hand misschien wel in het vuur was. Alsof de hitte alles kon verschroeien. Ik snapte ook niet precies waarom dat hetgeen was wat in me op kwam, maar in mijn ogen was het zo. Het kon ook zijn dat het nergens op sloeg. Ik vroeg me wel af wat Nefeli er van vond, maar ik vond het heel erg raar om daar naar te vragen op het moment! Gelukkig was ik niet de enige die het vreemd vond dat hier geen zon was en nu ik er zo over nadacht inderdaad ook geen maan! Dat was toch ook wel heel erg vreemd, de maan zei me ook wel iets, meer dan de planeten die ik op mijn armen had. De maan hoorde ook gewoon aan de hemel te staan en dat had ik echt niet gezien! ’s Nachts was het daar boven heel erg duister. Nu was het ook gewoon een rare kleur? Ik snapte eigenlijk niets van het weer hier, als je het zo wilde noemen. "Ik vind het heel erg vreemd. Er klopt iets niet aan." Aan dit alles niet en ik hoopte echt dat Nefeli het ook zo voelde. Al hoefden we het niet uit te gaan zoeken, in mijn ogen in ieder geval niet. Het zou toch niet gaan helpen. Ze hadden hier vast wel bedacht dat sommige dingen niet helemaal klopten, maar ze hadden wel echt een hele samenleving opgebouwd. "Hij is heel erg bijzonder dus?" vroeg ik zachtjes. Als Saturnus echt zo oud was, dan moest het wel echt heel erg bijzonder zijn! Al bestond de aarde dus ook al zo lang, dus ik wist niet precies of het bijzonder was. Ik wist niet hoe lang de aarde bestond, hij lang wij hier al waren. Ik had zelfs geen idee hoe oud ik precies was! Ik keek naar mijn hand, die in die van Nefeli lag en kneep zachtjes in de hare, terwijl ik naar me luisterde. Iets waardoor ik toch wel moest glimlachen. Ze was blij dat ik hier was en dat vond ik toch wel heel erg fijn om te horen, zeker nadat ik van Gally had gehoord dat hij precies het tegenovergestelde van me vond! "Ik ben ook blij dat je hier bent." Zei ik zachtjes. "Zonder jou was het vast heel erg anders geweest." Nefeli had me aan de hand genomen en alles laten zien, door haar had ik me hier iets meer op mijn gemak gevoeld, voor zover dat hier kon!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Een weekje later? (:
~
Nefeli.
Gally had in mijn ogen zijn verdiende loon gekregen. Hij had een paar dagen in de Slammer moeten zitten, zonder eten. Jammer genoeg had niet iedereen zich daar aan gehouden. Ik had Cleo er op betrapt dat ze een paar keer bij hem was gaan zitten en hem wat te eten had gegeven. Ik had het oneerlijk gevonden, dus ik was naar Alby gegaan. De regel was dat hij geen eten had mogen hebben, dus in mijn ogen mocht hij dan ook echt geen eten hebben. Anders leerde hij niets van zijn straf? Dan kreeg hij alleen maar het idee dat er toch wel iemand was die hem eten zou geven, dus dat het dan ook niet uit zou maken als hij Blaise nog een keer in elkaar zou slaan! Alby was het met me eens geweest en volgens mij had hij er ook wel wat van gezegd tegen Cleo. Ik had haar daarna niet meer bij Gally gezien, maar het kon best dat ze midden in de nacht naar hem toe was gegaan om hem alsnog wat eten te geven. Dat zag ik haar zo doen. Ze riep dan wel dat ik dacht dat de regels niet voor mij golden, maar volgens mij dacht ze dat zelf net zo erg! Gelukkig had ik iemand die mijn gedachten een beetje van Cleo af hield en dat was Blaise! Ik kon wel zeggen dat we echt vrienden waren geworden? Misschien kwam het ook wel door vorige week. We hadden dingen met elkaar kunnen bespreken over de Glade, die we waarschijnlijk met niemand anders hadden kunnen bespreken. Op sommige dingen kreeg je hier echt geen antwoord, maar Blaise en ik hadden het er wel met elkaar over kunnen hebben! We hadden het over de zon en maan gehad, die hier niet leken te bestaan, maar ook over andere dingen! Er waren hier geen wolken. Er was nooit regen of wind. Dat was toch onmogelijk? Het kon niet zo zijn dat het nooit regende, dat er nooit een zuchtje wind was! Daardoor hadden we toch het idee gekregen dat we echt opgesloten zaten! We wisten al wel dat we in een doolhof gevangen zaten, maar het leek meer te zijn dan dat! Alsof we in een hele grote ruimte vast zaten, maar dat ze ons wilden laten denken dat we gewoon buiten waren. Iets waar heel wat mensen in waren getrapt! Want ik had tot nu toe niemand anders er over gehoord! Alleen Blaise, maar voor mij was het ook wel goed zo? Ik had iemand met wie ik écht over dingen kon praten! Gelukkig ging het ook al een stuk beter met hem. Zijn schouder deed nog wel pijn, maar die zou ook nog wel een tijdje pijn blijven doen. Ik probeerde hem toch wel zoveel mogelijk te helpen, want het was niet fijn om je aan en uit te moeten kleden terwijl je zo’n last had van je arm! Dus daar probeerde ik hem een beetje mee te helpen, op een normale manier natuurlijk! Ik vond het niet erg om Blaise zonder een shirt te zien, maar puur omdat ik het écht niet erg vond? Het deed me gewoon niet heel erg veel! Er waren hier wel meer jongens die zonder shirt naar me toe waren gekomen, maar het maakte niet heel veel indruk? Natuurlijk was Blaise niet lelijk, maar op dat moment ging dat echt niet door mijn hoofd! Dan was ik puur bezig om voor hem te zorgen! Ik zat samen met Blaise in het gras en keek over mijn schouder naar de groep die al zat te eten. Ik wachtte meestal op Minho en de andere Runners en Blaise deed dat ook. ‘Ik denk dat ze zo wel zouden moeten komen,’ zei ik tegen hem. Ik had een horloge gekregen toen ik Keeper was geworden, waardoor de tijd bijhouden toch een stuk makkelijker was geworden. Toch leek die tijd ook heel nep te voelen.

Newt.
Moest toegeven dat er wel wat dingen waren veranderd sinds Nefeli en Blaise in de Glade waren. Was niet vanzelfsprekend dat iemand zomaar Keeper werd, zeker als ze niet als ze de andere taken niet uit had geprobeerd. Was het er wel mee eens geweest, maar het was niet normaal! Toen was dat gedoe met Blaise en Gally gekomen. Wist niet wiens schuld het precies was geweest, maar had gegokt die van Gally. Blaise had er een stuk erger uit gezien dan Gally! Dus daarom had Gally een paar dagen zonder eten in de Slammer moeten zitten. Cleo was het er niet echt mee eens geweest. Had gevonden dat Blaise ook in de Slammer had gemoeten, of in ieder geval een andere staf. Cleo had verhaal gehaald bij Gally en die had verteld dat Blaise ook wat dingen had gedaan, maar vond niet dat we daar op af konden gaan. Gally vertelde toch alleen maar wat goed voor hem was, zodat hij zelf misschien minder straf kreeg. Dus vond niet dat we zomaar moesten geloven wat hij allemaal had verteld. Cleo had gevonden van wel, maar ik had haar geprobeerd uit te leggen waarom we dat niet konden doen. Was ze nog steeds niet mee eens geweest, had ze ook wel laten zien. Ze had de afgelopen paar dagen haar eten bewaard voor Gally, of wat extra’s gepakt zodat ze dat aan hem had kunnen geven. Had er wel van geweten, maar had het niet nodig gevonden om het tegen iemand te zeggen. Cleo had het goed bedoeld en ik had ook niet gewild dat ze boos op me zou worden, alleen maar omdat ik haar geheim had gedeeld met iemand anders! Jammer genoeg had een ander het wel gezien en was diegene naar Alby gegaan om het te vertellen. We wisten allemaal wel dat het Nefeli was, en Cleo had ook heel duidelijk gemaakt dat ze had geweten dat zij het was. Gelukkig had ik Cleo tegen kunnen houden om naar haar toe te gaan. Snapte namelijk ook wel dat Nefeli het tegen Alby had gezegd! Het was niet eerlijk om de straf van Gally volledig te negeren. Cleo had het niet leuk gevonden, maar volgens mij was ze uiteindelijk gewoon op een ander tijdstip naar Gally gegaan, om hem alsnog wat eten te geven. Soms was ik er zelfs wakker van geworden! Maar goed, Gally was weer vrij en er was geen reden meer voor al dat shucking gedoe. Zaten nu aan ons avondeten, wat zoals altijd wel prima was. Ik had de hand van Cleo vast, terwijl ik at met de ander. Ik zag dat ze naar Blaise en Nefeli keek, net zoals Gally dat ook deed. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. ‘Laat ze toch met rust. Doen niks,’ mompelde ik. Ze zaten daar alleen maar? Was toch niks mis mee? Niemand had zo raar gekeken naar mij en Cleo! Tenminste, niet op deze manier! Ze hadden Cleo misschien vreemd gevonden, maar nu had ik het idee dat Nefeli en Blaise echt in de gaten werden gehouden, terwijl dat nergens voor nodig was. Ze waren misschien veel bij elkaar, maar maakte in mijn ogen helemaal niks uit? Moesten ze vooral zelf weten. Wist ook dat Nefeli wachtte met eten tot Minho er was, dus Blaise deed dat waarschijnlijk ook. ‘Mag die twee niet,’ mompelde Gally. ‘Dat heb je duidelijk gemaakt ja,’ verzuchtte ik. Heel duidelijk zelfs! Hij had Blaise een paar flinke klappen gegeven en ook nog eens een duw. Scheelde dat hij dat niet durfde te doen bij Nefeli. Waarschijnlijk zou Alby hem dan zo verbannen. Zag het in ieder geval wel voor me. We hadden ook degene verbannen die aan Cleo had gezeten? Aan de andere kant, Gally was wel waardevol. Hij was misschien een verschrikkelijke shank, maar we hadden hem wel nodig en Alby wist dat ook wel? Vond gewoon dat Gally wel wat rustiger moest doen. Hij had tijdens het eten nog nauwelijks zijn eten aangeraakt en had vooral heel veel gestaard.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Waren echt belachelijke dingen gebeurd de laatste tijd! Was al heel veel veranderd toen Nefeli hier naar boven kwam, maar was alleen nog maar erger geworden toen ze er ook nog een vriendje bij had gekregen. Begreep wel dat Gally het niet vertrouwde, had zoiets in de tijd dat ik hier was ook nog niet gezien. Dat de oude Greenie en de nieuwe het heel erg goed met elkaar konden. Waren echt wel vrienden van gekomen, maar toch niet zo als Blaise en Nefeli waren. Brachten alleen maar ellende die twee! Gally had me wel verteld wat er was gebeurd tussen hem en Blaise! Greenie had blijkbaar niet uitgekeken waar hij liep en was daardoor met een plank tegen Gally aangekomen! Was vervelend, maar niet het einde van de wereld natuurlijk. Wat hij daarna had gedaan was rondweg belachelijk geweest. Gally had hem gezegd dat dat soort dingen niet konden en dat hij Blaise niet vertrouwde. Had hij best kunnen zeggen?! Vertrouwde het zelf ook niet helemaal? Klopte gewoon niet! Was zoveel veranderd sinds die twee hier waren dat het gewoon heel erg vreemd was! Wilde dat het weer was zoals drie maanden geleden, was het goed geweest! Had wel begrepen dat Gally iets had gedaan toen Blaise dichterbij was gekomen, alsof hij hem had willen bedreigen! Moest ook weten dat zulke dingen niet konden! Uiteindelijk was de verkeerde naar de Slammer gestuurd, had het echt niet leuk gevonden toen ik had gehoord dat Newt diegene was geweest die het had besloten. Had ik ook wel even laten weten, had echter geen ruzie willen hebben, dus was ook wel weer goed geweest. Als hij mij maar gewoon had gelaten met het eten! Gally had geen eten mogen hebben! Voor een paar dagen, wat echt niet goed was? Kon iemands dood worden! Wilde niet dat Gally dood ging, dus was hem gewoon eten gaan brengen. Jammer genoeg was de prinses er achter gekomen en had ze meteen moeten zeuren bij Alby! Vond het belachelijk dat ze hem zo om haar vingers had gewonden! Was echt belachelijk! Deed meteen wat ze van hem vroeg! Had hem dus overdag geen eten meer kunnen brengen, maar had het ’s avonds wel gedaan?! Gelukkig was Gally nu weer uit de Slammer, al voelde het nog steeds niet zoals het ooit had gedaan en dat stond me gewoon niet aan. Probeerde wel echt te doen wat Newt zei. Moest die twee laten, had hij wel vaker gezegd en wilde geen ruzie met hem hebben, dus probeerde ze wel zoveel mogelijk te negeren, was soms echter best wel moeilijk? Als Nefeli weer eens aan het rond paraderen was alsof ze de baas was van de Glade, had ik het wel echt helemaal gehad! Deed echt alsof ze heel wat te zeggen had. Vond het gewoon heel erg vervelend dat ze hier was en haar vriendje maakte het niet veel beter! Zocht ruzie met Gally! "Heeft laten zien dat hij toch wel iets doet." Zei ik terwijl ik van het tweetal naar Gally keek. Was echt belachelijk dat hij in de Slammer had gemoeten en als Newt nog één keer zei dat het zijn eigen schuld was, werd ik echt gek. Als Blaise hier niet was geweest, hadden we ook geen problemen gehad. Ik liet mijn hoofd op de schouder van Newt rusten en sloot mij ogen. De dagen hier werden gewoon steeds langer, vervelender en dat kwam echt door Nefeli. "Vindt het gewoon niet meer leuk." Mompelde ik zachtjes, zodat Newt het alleen hoorde. Gally hoefde het niet te horen! Wist maar al te goed wat hij van die twee vond, vond het ook niet leuk. Maar het stak me gewoon echt dat die twee hier waren. "Hebben de hele Glade veranderd. Is niet meer zoals het hoorde ze zijn. Was helemaal niets mis mee." Nefeli deed misschien alsof dat wel zo was, maar er waren echt geen problemen geweest!

Blaise.
Ik had het heel erg fijn gevonden om met Nefeli te praten over mijn tatoeages, want het had me heel erg geholpen met de vragen die ik had gehad. Ik had echt niet begrepen waarom het op mijn lichaam had gezeten. Nu nog steeds niet, maar ik kon me wel dingen indenken! Dus dat was fijn. Ik herhaalde de verhalen die ze me had verteld nog vaak genoeg in mijn hoofd en af en toe vroeg ik haar nog iets over de planeten als we alleen waren. Andere mensen hoefden hier niet over te weten. Ik wist niet hoeveel mensen wisten over het bestaan van de planeten. Ik wist dat er al genoeg mensen waren die ondertussen hun twijfels hadden bij mij en Nefeli, mede dankzij Gally. Ik wilde gewoon niet dat het vizier vergroot werd door dingen die we zeiden. We wisten net zoveel als de mensen hier, misschien dat Nefeli iets meer dingen wist, maar dat kon ook best zijn omdat ze gewoon wat slimmer was? Dat ze dat hiervoor al was geweest en dat al die dingen waren blijven hangen. Ik genoot in ieder geval wel van haar aanwezigheid! Ik vond fijn dat we over dat soort dingen konden praten. Gelukkig kon ik nu wel weer een beetje weer beginnen met werken, maar de afgelopen week had ik verder toch niet echt heel veel kunnen doen. Iets wat gewoon wel was gaan vervelen? Ik had echt amper iets kunnen doen, omdat mijn arm rust nodig had moeten hebben, daarbij had het vast gezeten in de mitella, zo had Nefeli het in ieder geval genoemd. Ik hoopte echt dat het binnen een week weer helemaal over was en dat ik dan gewoon weer kon werken zoals ik de eerste weer had gedaan. Het zou nu niet eens meer heel lang duren voordat er een nieuwe Greenie zou komen volgens mij. Misschien nog iets van twee weken? Wat betekende dat ik hier al een halve maand was, misschien was ik hier ook wel langer. Ik vond het heel erg lastig om te zeggen. Alles leek hier anders te zijn. Niet alleen de zon en de maan, maar ook de tijd. Waar Nefeli en ik het ook al wel over hadden gehad. Ze had een horloge, maar normaal moest je ook aan de zon kunnen zien hoe laat het ongeveer was, dat was in ieder geval wat ik me had kunnen herinneren. Als ik er zo aan dacht wist ik best wel veel over de zon of dacht ik in ieder geval veel over de zon te weten! Ik knikte, ik wist wel dat Nefeli gelijk had, ze zouden zo wel terug komen. Volgens mij waren ze zelfs al een beetje aan de late kant. Ze hadden nog wel tijd over om terug te komen voordat het doolhof dicht zou gaan. Er was mij verteld dat het niet goed was als iemand binnen dat doolhof zou blijven ’s nachts, blijkbaar had nog niemand dat overleefd! Iets wat gewoon een vreselijke gedachten was, want blijkbaar waren er ook echt vreselijke wezens! Grievers! Minho wilde er niet zo heel erg veel over kwijt, wat ik ook wel snapte want waarschijnlijk was gewoon vreselijke om die dingen tegen te komen! Ik hoorde ineens een vreselijke geluid vanuit het doolhof komen, wat ik niet echt kon plaatsen. Het klonk een beetje als de geluiden ’s nachts, maar zelf daarvan wist ik niet zeker wat het was. Sommigen zeiden dat het de muren waren die verplaatsten, er waren echter ook mensen die zeiden dat het de Grievers waren! Het eerste leek me niet op deze tijd van de dag te kunnen, al was alles hier onvoorspelbaar en kon zelfs dat wel zo zijn! Niemand wist wat er precies aan de hand was in dat doolhof, zelfs de Runners niet volgens mij! "Hoorde jij dat ook?" vroeg ik zachtjes. Al had iedereen het wel gehoord, want ik hoorde ook al dingen vanaf de tafel.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Mensen moesten maar denken wat ze wilden? Het was vooral Gally die dacht dat Blaise en ik hier waren om alles te veranderen, maar dat waren we niet! Ik wist zelf niet eens waarom ik hier was! Als ik het wel had geweten, had ik het graag met die shank willen delen! Ik was hier waarschijnlijk om dezelfde reden als ieder ander en net zoals ieder ander, was ik die kwijt! Daarbij was het gewoon belachelijk om te roepen dat Blaise en ik iets van plan waren, alleen maar omdat we elkaar mochten. Daar was toch niks mis mee? Ik vond Blaise gewoon een heel fijn persoon om mee om te gaan! Hij was rustig en hij luisterde echt naar me! Hij kwam zelfs nog wel eens langs om dingen te vragen, omdat het hem echt leek te interesseren wat ik vertelde. Dat deed niemand anders hier! We waren goed bevriend, dat was alles! Niemand vond het raar dat Gally en Cleo vrienden waren? Dat terwijl die twee net zo erg waren! Waarschijnlijk nog een stuk erger. Ze waren beide echt verschrikkelijke dramaqueens! Ze konden van elk klein iets een groot ding maken. Gally was los gegaan op Blaise omdat hij hem per ongeluk aan had geraakt met een plank! Cleo was boos op mij omdat ze dacht dat ik de hele Glade naar mijn hand probeerde te draaien, maar dat was echt niet zo! Ik kon er niets aan doen dat Alby mij aardig vond? Hij was toch ook gewoon aardig? Dus dan gedroeg ik me ook zo tegen hem! Ik snapte niet hoe Cleo daar uit kon halen dat ik bezig was om alles te veranderen en dat Blaise hier was om me te helpen. Het was gewoon onzin! Ik ging alleen maar met Blaise om omdat ik hem aardig vond. Meer dan dat zat er echt niet achter! Ik speelde een beetje met het gras, tot ik ook het angstaanjagende geluid uit het doolhof hoorde komen. Dat was niet goed! Het klonk als de geluiden die ’s nachts uit het doolhof kwamen, maar niemand wist echt waar het geluid bij hoorde. De meeste zeiden dat het van de muren kwam, maar dit klonk niet als een paar muren die verschoven! Dat kon niet! Blaise had het ook gehoord en volgens mij de rest aan de tafel ook. ‘Het kwam uit het doolhof,’ zei ik tegen Blaise en ik kwam al overeind, waarna ik me haastte naar de uitgang. Iets wat anderen ook al hadden gedaan, om te kunnen zien wat er aan de hand was! Ik had geen idee! Het enige wat ik wist, was dat er wel monsters waren in het doolhof. Dat het verschrikkelijke beesten waren waarvan niemand precies wist hoe ze er uit zagen, maar we wisten allemaal dat ze bestonden! Ze kwamen voor in de nacht, had Minho gezegd, dus eigenlijk kon het nu dan geen Griever zijn? Toch klonk het niet als het verschuiven van de muren, dus wat moest het dan zijn!? Ik zag aan het einde van de gang al een paar jongens verschijnen en ze leken te rennen voor hun leven. ‘Rennen, shucks!’ hoorde ik iemand roepen en ik had gedacht dat het achter me was geweest, maar ik zag nu ook Minho in de gang staan en hij lek er voor te willen zorgen dat de hele groep met Runners hier zou kunnen komen. Opnieuw klonk het vreselijke geluid en dit keer leek het alsof ik de grond onder mijn benen kon voelen trillen. Om de hoek verscheen iets waarvan ik niet eens wist hoe ik het moest beschrijven. Het was groot, slijmerig en het leek alsof het de poten had van een spin, maar ondertussen leek het ook deels een robot te zijn. Het zag er echt walgelijk uit. Het ergste was nog wel dat het achter de Runners aan kwam, en achter Minho! ‘Minho, kom op!’ gilde ik. Hij moest daar weg, net zoals de rest!

Newt.
Vond echt dat het Gally zijn verdiende loon was. Cleo vond van niet, maar had geen zin om die discussie nog een keer met haar te voeren. Had het ook niks gevonden dat ze midden in de nacht uit bed was gegaan om hem wat eten te geven. Was misschien wel lief bedoeld, maar vond het gewoon geen fijn idee! Was Gally zijn straf en die moest hij ook gewoon accepteren. Iets wat niet was gegaan als Cleo steeds maar eten had gebracht en had gedaan alsof er helemaal niets aan de hand was geweest. Was gewoon klunk! Gelukkig was dat alles nu over en konden we weer verder gaan met de normale dingen hier in de Glade. Jammer genoeg lieten Cleo en Gally het niet echt rusten. Ze bleven Nefeli en Blaise maar in de gaten houden. Was nergens voor nodig! Had met beide gepraat en wist precies hoe die twee in elkaar zaten! Nefeli was slim en Blaise was sterk? Waren beide misschien een beetje nieuwsgierig, maar dat betekende niet meteen dat ze probeerden om de Glade te verpesten. Vond eerder dat Gally en Cleo het deden, want zij waren degenen die overal een drama van maakten! Ik zuchtte en probeerde Gally en Cleo te negeren, aangezien het weer over Nefeli en Blaise ging. Cleo was het nog altijd met hem eens. Zou waarschijnlijk ook niet meer veranderen, wat ik er ook aan zou doen. Vond het niet erg dat ze iemand niet mocht, maar Cleo had zich ook niet normaal gedragen in de afgelopen weken! Zelfs toen alleen Nefeli hier was geweest, was het echt slecht gegaan tussen die twee. Al had Blaise het ook niet veel beter gemaakt. ‘Glade veranderd, Cleo. Elke maand als er een nieuwe Greenie komt,’ verzuchtte ik. Dat was gewoon zo! De Glade was ook veranderd toen zij hier voor het eerst was gekomen. Niemand het had leuk gevonden, geen van ons had het echt gewild, maar nu was iedereen dol op Cleo! Nefeli en Blaise waren echt niet zo erg. Vond het alleen klunk dat Gally en Cleo iedereen het idee probeerde te geven dat het wel zo was! Ik schrok van het geluid uit het doolhof en ik was duidelijk niet de enige. Ik wist echter waar dat geluid bij hoorde en dat was niet goed! ‘Dit is niet goed.’ Ik liet de hand van Cleo los en kwam overeind van de bank waar we op zaten, zodat ik ook naar de ingang van het doolhof kon lopen, net zoals de anderen. Ik duwde me tussen een paar mensen door en zag al snel dat de Runners deze kant op kwamen. Normaal renden ze nooit zo hard als ze toch al bijna bij de uitgang kwamen, maar nu leken ze niet te weten hoe hard ze precies moesten rennen! De eersten waren al binnen, terwijl Minho nog steeds aan het einde van de gang stond om de laatsten ook deze kant op te krijgen. Het was maar een seconden, maar het voelde als veel langer toen ik de Griever zag verschijnen. De rest van de Gladers was al begonnen met roepen en schreeuwen en ik hoorde ook Nefeli gillen dat Minho deze kant op moest komen. ‘Iedereen aan de kant, nu!’ riep ik. Ten eerste moesten de Runners hier veilig komen en ten tweede wilde ik niet dat er straks nog iemand in het doolhof belandde! Moesten zorgen dat iedereen veilig was! Terwijl ik probeerde iedereen een beetje naar achteren te drukken, kwamen de eerste Runners al veilig aan. Minho had iedereen voor zich uit geduwd en rende nu zelf ook onze kant op, maar hij viel. Geen idee waarover, maar hij was gevallen! ‘Minho, schiet op!’ riep Nefeli en voordat ik het doorhad, rende ze al het doolhof in om Minho te helpen. Dat terwijl de Griever letterlijk achter hem was! Als Minho het al niet zou redden, zou zij het al helemaal niet redden! We konden echter niets doen. Mochten niets doen!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Doordat er dingen waren veranderd, had ik toch ook wel het gevoel dat alles om mij en Newt heen ook was veranderd. Iets wat ik niet heel erg leuk vond. Hielden natuurlijk nog wel heel erg veel van elkaar en lieten elkaar dat ook wel weten. Kwam echter wel vaker voor dat we het ergens oneens over waren. Was niet leuk? Kwamen discussies van, die uiteindelijk nutteloos waren. Ging echt niet van gedachten veranderen en was ook wel duidelijk dat hij dat ook niet wilde. Hadden het er daarom ook zo min mogelijk over, was beter voor ons beiden. Vond het wel echt vervelend dat het zo was, was gewoon niet de Glade waar ik in terecht was gekomen. Waar ik over had gezegd dat het niet erg was om hier te blijven. Was het ook niet geweest, had het niet erg gevonden als we geen uitweg hadden gevonden. Hoopte er nu toch ook wel heel erg hard op. Waren hier dan wel veilig, maar al mijn plezier hier was ondertussen wel weggenomen. Had nog geluk dat ik nog bij de diertjes kon zitten zonder dat er gezeur kwam. Was ook wel eens gebeurd, maar wilde ik nu ook niet aan denken. Nefeli probeerde alles te verpesten, maar dat kreeg ze echt niet voor elkaar. Merkte dat er iets aan de hand was met het doolhof, wist niet echt wat voor geluid er precies had geklonken, maar Newt wist dat duidelijk wel. Had immers een hele tijd in het doolhof gerend en wist hoe het er daar aan toe ging. Kwam ook overeind van de bank en liep achter Newt aan naar het doolhof. Wist niet precies wat er aan de hand was, totdat ik uiteindelijk bij het doolhof kwam. Gally was achter me aangelopen, er stonden er echter al heel wat mensen voor me en omdat ik nou eenmaal klein was, kon ik niet zien wat er allemaal aan de hand was. Er klonk heel wat ophef, maar ik schrok pas echt toen Gally duidelijk verstijfd leek te staan van de schrik. Doordat Newt zei dat we plaats moesten maken, kreeg ik ook eindelijk te zien wat er aan de hand was. Een groot wezen, dat zo vies was om te zien dat ik niet eens wist hoe ik het moest beschrijven kwam deze kant op gerend. Griever! Was een Griever! Wist het zeker! Newt had me er wel eens over verteld. Dat Gally er van was geschrokken gaf alleen nog maar meer aan. Was natuurlijk gestoken door een Griever! Was er misschien wel heel erg bang voor. Zou’k niet raar vinden! Zagen er ook heel erg eng uit! Vies! Wist niet hoe ik het moest beschrijven! Iedereen probeerde de jongens aan te moedigen, maar gebeurde zoveel meer dan dat. Die stomme idioot van een Nefeli ging het doolhof in! Mocht niet! Wist iedereen! Maakte niet uit hoeveel gevaar er was, kon gewoon niet het doolhof ingaan omdat het dan voor meer mensen verkeerd af zou gaan lopen. Had al gezegd dat ze de regels niet opvolgde net zoals dat vriendje van der, maar dit was toch wel heel erg duidelijk! Wilde echt niet dat ze dood ging, gunde ik niemand! Maar was toch wel echt idioot dat ze zoiets deed! Belachelijk zelfs! Was erg geweest als Minho dood was gegaan, maar nu was het niet alleen zijn dood, maar ook die van haarzelf! Vond het echt belachelijk dat ze zoiets deed! Kon niet eens normaal nadenken! Wilde ze doen dan? Kon echt geen Griever aan, enige was rennen geweest volgens Newt. Zelfs de wapens die ze hadden gehad hadden die monsters niet kunnen vermoorden! Rennen was het enige geweest wat had geholpen! Nefeli kon echt niet zo hard rennen. Wilde niet eens echt kijken, was toch een vreselijk iets dat iemand open werd gereten of zo vaak werd gestoken! Wist niet wat er ging gebeuren, maar hoefde dat nou ook niet echt te zien.

Blaise.
Ik had niet eens echt door wat er allemaal aan het gebeuren was. Het geluid was duidelijk niet echt iets goeds geweest. Er waren meerder mensen die dat hadden gevonden. De mensen die achter ons aan de tafel hadden gezeten hadden zich al snel verplaatst en waren in de richting van het doolhof gelopen. Iets wat Nefeli ook deed. Ik stond ook op, omdat ik nu toch ook wel wilde weten wat er precies aan de hand was. Kon niet heel wat goed zijn! Het klonk in ieder geval niet goed. Volgens mij waren de muren van de doolhof aan het veranderen. Ging de grote deur, als je het zo wilde noemen zo ook dicht. Wat niet goed was, want de Runners waren nog niet terug. Tenminste dat waren ze nog niet geweest totdat ik het doolhof in keek. De eerste mensen kwamen in onze richting gerend. Ik had toen echter ook pas door dat het niet de muren waren die aan het veranderen waren. Het was toch wel een Griever. Het leek me in ieder geval dat het beest dat tevoorschijn was gekomen een Griever was. Ik had er nog heel erg weinig over gehoord. Minho en de nadere runners hadden er niet over willen praten en dat snapte ik ook wel. Het wezen wat om de hoek van het doolhof was gekomen zag er echt vreselijk uit. Er was geen andere benaming uit. Heel erg slijmerig, alsof dat alleen al de dood van je kon zijn. Dan had ik het nog niet over het metaal dat aan alle kanten uitstak. Alsof het een of andere grote machine was, die er zo voor kon zorgen dat je dood was! Iets wat ze ook maar zo konden doen! Daarom was het ook niet goed dat Minho er nog dicht bij in de buurt was! Ik schrok toen hij op de grond viel! Dat was echt vreselijk! Hij moest door rennen! Het kon niet dat hij werd vermoord door de Griever! Ik was duidelijk niet de enige die er van geschrokken was, want Nefeli naast me begon te schreeuwen dat Minho op moest schieten! Iets wat ook echt wel moest gebeuren, want anders ging dat goed! Voordat ik het goed en wel door had, stond Nefeli echter niet meer naast me! Ze was ineens verdwenen "Nefeli!" Riep ik uit, toen ik zag dat ze het doolhof in ging! Iets wat iet mocht! Het was regel nummer één! Al kon ik wel begrijpen dat ze haar vriend niet zomaar dood kon laten gaan. Maar dit kon ook haar dood betekenen! Ik voelde een hand om mijn arm en keek naar Chuck, die me duidelijk tegen wilde houden om ook het doolhof in te gaan. Aan zijn gezicht te zien was hij echt doodsbang! Hij kon het echt heel erg goed met Nefeli vinden, maar dat was vast niet de enige reden! Er kwam een vreselijk wezen op ons afgerend! En er was niet heel erg veel aan te doen! Ik pakte de hand van Chuck vast en duwde hem zo voorzichtig mogelijk achter me, zodat hij in ieder geval nog een beetje in veiligheid was. Chuck was zo jong! Niemand van ons hoorde hier te zijn, maar Chuck al helemaal niet! Hij verdiende het echt niet! Soms zag ik de angst ook echt in zijn ogen naar boven komen en nu was dat weer het geval. Als ik hem dan een beetje het gevoel van veiligheid kon geven, dan deed ik dat. Al was het op het moment niet heel erg handig dat ik echt last had van mijn schouder. Ik kon weinig, maar aan de andere kant. Wie kon zo’n monster als een Griever nou verslaan?! Wie kon daar tegen vechten en winnen?! Volgens mij helemaal niemand! En daarom was ik ook zo bang dat er iets ging gebeuren met Nefeli! Ze was toch wel mijn maatje geworden hier! Ze had me geholpen! We konden over echt van alles praten samen!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Minho was misschien heel dapper om de rest van de groep voor te laten, maar ik ging niet toekijken hoe er iets met hem zou gebeuren! Hij was één van de eerste vrienden die ik hier had gemaakt en ook één van de weinige! Ik had gedacht dat hij het wel zou redden, maar toen was hij in al zijn haast gestruikeld en voordat ik het zelf echt had geweten, was ik al naar binnen gerend. Ik wist dat het niet mocht en letterlijk elke spier in mijn lichaam schreeuwde dat ik me om moest draaien en terug moest rennen, maar ik kon Minho daar niet laten liggen! Het was Minho! Ik vond die hele regel ook echt onzin! Als er echt iets aan de hand was en iemand was zo dichtbij, dan moest je toch dat doolhof in om diegene te helpen!? Het was echt onzin dat het niet mocht! Al besefte ik me maar al te goed dat ik dat ding niet aan kon. Ik wist niet eens precies wat het was! Alleen wat het kon doen en dat was alles behalve goed. Je had nog geluk als je alleen gestoken werd, zoals ze het hier noemden. Als ik Minho niet op tijd weg zou trekken, dan zou die Griever ons waarschijnlijk allebei aan stukken schreeuwen! ‘Minho!’ Ik rende naar hem toe en trok hem zo snel mogelijk overeind. ‘Ben je shucking gek geworden?!’ riep Minho uit. ‘Nu gaan we er beide aan!’ Ik wist ook niet waarom ik hier naar toe was gerend?! Ik had gewoon niet toe willen kijken hoe dat beest los zou gaan op Minho, terwijl iemand hem misschien nog had kunnen helpen. Ik had niet gewild dat hij dood zou gaan, als ik had geweten dat ik er nog wat aan had kunnen doen! Ik voelde de hand van Minho al stevig rond mijn arm en hij probeerde me weg te trekken, maar de Griever was binnen een paar seconden voor ons en hij leek klaar te staan om aan te vallen. Net op het moment dat Minho me naar achteren wilde duwen en de Griever uit wilde halen met één van zijn vele armen, leek het alsof de Griever verlamde. Hij zakte in elkaar en het maakte een geluid dat klonk alsof een computer plotseling af werd gesloten. Tenminste, daar deed het me aan denken. ‘Shucking hel,’ hoorde ik Minho mompelen. Het had de hele tijd geleken alsof Minho en ik alleen in het doolhof hadden gestaan, maar nu hoorde ik plotseling iedereen schreeuwen. Ik had geen idee wat ze precies schreeuwden, maar vanuit hier kon ik zien dat de muren langzaam begonnen te bewegen en dat betekende dat het doolhof gesloten zou worden. Als we niet nu weg zouden gaan, dan zaten we alsnog hier vast en ik wist niet alsof ik dat wilde. ‘Minho, de muren!’ Minho leek nog verbaasd te zijn doordat de Griever zomaar in elkaar was gezakt, maar we hadden nu geen tijd om daar bij stil te staan! Niet als dat betekende dat we hier vast zouden komen te zitten! Dat was niet iets wat ik wilde en Minho waarschijnlijk ook niet! Hij leek eindelijk wakker te worden en begon al snel te rennen, nog steeds met zijn hand stevig rond de mijne, waardoor ik wel mee moest. De afstand die ik net zo snel af had gerend leek nu een stuk langer te zijn, maar uiteindelijk kwamen Minho en ik de muren door voordat ze waren gesloten. Mijn hart klopte in mijn keel en ik had het idee dat ik nooit meer normaal zou kunnen ademen. Ik voelde de sterke armen van Minho om me heen en sloeg mijn armen ook stevig om hem heen. Ik kon echt niet geloven dat ik dit had gedaan! Dat ik zomaar naar binnen was gerend om Minho te helpen, terwijl ik bijna zeker was geweest van mijn dood. Dat terwijl er niets was gebeurd! De Griever was zomaar in elkaar gezakt! Volgens mij was dat niet normaal!

Newt.
Wist echt niet wat Nefeli nu aan het doen was! Snapte dat ze haar vriend wilde helpen, maar we hadden niet voor niets die regel! Wilde Minho ook wel helpen, maar ik wist dat het niet mocht! Het was één van de weinige regels die we hier hadden. Niemand mocht daar naar binnen! Nefeli leek er echter lak aan te hebben, want ze was gewoon naar Minho gerend. Iets wat er voor zorgde dat de meeste mensen wilden blijven kijken. Dat terwijl ik ze weg wilde hebben! Wat als die Griever naar binnen zou komen?! Dan zou hij de eerste pakken die hij zou kunnen vinden en wilde dat echt niet hebben! ‘Wat is er aan de hand?’ hoorde ik Alby vragen. ‘Er is een Griever en Minho is nog binnen, met Nefeli.’ Hij moest ook weten dat Nefeli naar binnen was gerend! Ondanks dat Nefeli een hoop kon flikken en een keeper was, mocht ze dit echt niet doen! Het was niet toegestaan! Gally had een straf gekregen voor het slaan van Blaise en ergens vond ik ook dat Nefeli hiervan zou moeten snappen dat het niet kon! ‘Nefeli is daar? Waarom heeft niemand haar tegen gehouden?’ vroeg Alby. Wist ik veel!? Had er niet naast gestaan toen ze naar binnen was gerend! Vond ook dat we er voor moesten zorgen dat we degene die nu hier waren, veilig zouden houden! Dat was het belangrijkste! Ik keek opzij naar Cleo, die niet eens durfde te kijken naar het doolhof! Ik eigenlijk ook niet, tot het voor een paar seconden stil was. Niemand schreeuwde meer! Ik had gedacht dat het iets ergs was gebeurd, maar toen ik naar binnen keek, zag ik dat de Griever in elkaar was gezakt en dat er niets aan de hand was met Minho en Nefeli. Ze waren oké! De deuren van het doolhof begonnen echter wel te bewegen, wat betekende dat ze snel deze kant op moesten komen! Iets wat Nefeli ook leek te beseffen en zij en Minho renden al snel onze kant op, onder een luide aanmoediging van de hele groep. Toen ze uiteindelijk weer in de Glade stonden en de deuren achter hen dicht gingen, durfde ik weer gerust adem te halen. Ze waren veilig! Iedereen was veilig! Al was ik er niet gerust op dat het nu allemaal goed was. Er waren nooit Grievers overdag, nooit! Nu opeens wel? Dus het kon niet dat dit zomaar was gebeurd! Er moest haast wel een reden voor zijn. Wist alleen niet wat! ‘Ze zijn er,’ zei ik zachtjes tegen Cleo, omdat ze volgens mij nog steeds niet had gekeken. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar zachtjes tegen me aan. Dit was echt doodeng geweest! Had gedacht dat Minho dood zou gaan en Nefeli ook! Was niet gebeurd, wat natuurlijk alleen maar goed was! Snapte er alleen helemaal niks van! Was allemaal nog moeilijk om te bevatten wat er precies was gebeurd! Het belangrijkste was dat iedereen oké was! Dat Minho en Nefeli hier heel aan waren gekomen, was misschien wel het grootste wonder. Had geen idee hoe het had gekund dat die Griever zomaar in elkaar was gezakt! Zoiets was nog nooit gebeurd! Wist ook echt niet hoe het kwam, maar wist wel dat we het hier over zouden moeten hebben met de keepers. Misschien wel met iedereen! Want dit was niet zomaar iets! Dit was iets wat nog nooit was gebeurd! Geen idee! We zouden het er hoe dan ook over moeten hebben, want dit was echt niet normaal! Alby baande zich al verder naar voren, waarschijnlijk om met Alby en Nefeli te praten, wie elkaar nog steeds niet los hadden gelaten. Op dit moment wilde ik Cleo ook niet loslaten! Wilde er niet eens aan denken wat er zou zijn gebeurd als die Griever wel hier naar binnen was gekomen. Misschien was ik Cleo dan wel kwijt geraakt! Iets wat ik echt niet wilde, want ze was ongelooflijk belangrijk voor me!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Grievers waren nooit in de buurt van de ingang gekomen! Hoorde ook niet, was heel erg normaal dat ze ver in het doolhof bleven. Zelfs als de deur bijna dicht gingen, kwamen ze nog niet in de buurt! Waren hier altijd veilig geweest, maar die veiligheid was ineens heel erg ver weg! Ik wilde niet eens kijken wat er gebeurde! Kans was groot dat Nefeli en Minho op het moment al niet meer leefden. Hoorden dan wel niet echt geschreeuw, maar er kon echt van alles gebeuren?! Hadden misschien niet eens tijd gehad om te schreeuwen! Ik trilde gewoon bij het idee. Mocht Nefeli dan niet, maar wilde niet dat ze dood zou gaan?! Hoorde gewoon niemand dood te gaan daar! Doolhof was echt vreselijk. Wilde er niet aan denken wat er daar allemaal gebeurde. Waren echt vreselijke dingen! Er was iets vreselijks met Newt gebeurd daarbinnen! Wist daarbij ook maar al te goed dat Steve daar dood was gegaan, alleen maar door dat grote monster wat op het moment ergens voor ons stond, misschien de Glade wel binnen kon rennen! Daarom hield ik mijn ogen ook zo goed mogelijk gesloten! Ik wilde niet zien hoe er mensen één voor één werden open gereten. Ik wist toch dat ik zelf niet zo snel kon rennen om ook aan de Griever te ontkomen. Was aan de grond genageld door angst. Was het enige gevoel wat ik op het moment voelde! Toen Newt ineens zei dat ze er waren, wist ik niet eens wat ik moest verwachten. Dacht eerst dat de Grievers er waren. Meer dan één! Maar daar klonk hij veel te rustig voor! Opende daarom mijn ogen ook voorzichtig en zag Nefeli en Minho voor ons staan! Ze leefden nog! Nog net voordat de deuren van het doolhof gesloten waren, zag ik denk de Griever op de grond liggen. Dood? Levenloos in ieder geval! Het deed helemaal niets meer. Al snel kwam het geluid dat de muren tegen elkaar aan botsten door de hele Glade. Was ineens heel wat ophef! Wist niet eens wat er precies wat er was gebeurd! Hoe was het gebeurd! Wist wel dat ik nog steeds doodsbang was. Sloeg mijn armen om Newt heen. Wilde niet dat hij ergens naar toe ging, moest hij waarschijnlijk wel doen, want moest natuurlijk weten wat er was gebeurd! Kon toch niet zomaar?! Was vreemd dat de Griever ineens op de grond was gezakt. "Gelukkig." Zei ik zachtjes! Had er echt niet aan willen denken dat Minho en Nefeli niet meer hadden geleefd! Was toch niet hoe het hoorde! Niemand hoorde dood te gaan! Uiteindelijk hoorden we hier allemaal met elkaar. Was nu vast niet ineens zo dat ik Nefeli als mijn beste vriendin ging zien, was wel blij voor haar dat ze nog leefde. "Hoe kan dit?" vroeg ik zachtjes. Was wat iedereen zich afvroeg volgens mij! Niemand leek er iets van te begrijpen! Maar waren wel allemaal wel opgelucht, was ook wel heel erg logisch! Anders waren we twee Keepers kwijt geraakt! Was natuurlijk ook echt vreselijk geweest! Wist echt niet wat ik moest denken nu! Wist helemaal niet wat ik moest doen! Volgens mij had iedereen dat! Klonken wel echt heel erg veel woorden van ongeloof. Hoe was de Griever dood neergevallen?! Was echt wat iedereen zich afvroeg! Wilde ik ook wel weten, misschien werden ze zwakker? Hadden we een grote kans om door het doolhof te komen! Er waren dan vast veel meer manieren om te kijken hoe we er door zouden kunnen komen. Was nu wel echt steeds drukker bezig met de tekeningen die ik had gemaakt van het doolhof er moest uiteindelijk wel een antwoord zijn. Een oplossing waardoor we weer naar buiten komen! Iets wat duidelijk nodig was, als het hier steeds gevaarlijker begon te worden! Als de Grievers al naar de ingang kwamen, was het wel echt heel erg gevaarlijk!

Blaise.
Ik wilde niet dat Nefeli dood ging! Ook niet dat Minho dood ging natuurlijk! Zoiets hoorde helemaal niet te gebeuren. Ik had wel gehoord dat er wel echt mensen dood waren gegaan hier. Er waren zelfs graven voor de mensen. Ik wilde er echter niet aan denken dat zoiets voor onze neuzen gebeuren! Ook nog eens met twee mensen die ik ondertussen echt wel heel erg mocht! Nefeli had me echt geholpen met heel veel dingen. Ze had er voor gezorgd dat ik me hier welkom voelde en daardoor had ze me ook voorgesteld aan Minho en was ik toch ook beter omgegaan met hem. Het was heel erg vreemd om die twee mensen nu daar in het doolhof te zien staan! Er was gewoon een grote kans dat ze niet meer terug kwamen. Er gebeurde echter iets heel erg raars! De Griever stond ineens niet meer op zijn poten, als je het zo wilde noemen. Hij zakte echt helemaal in elkaar. Waardoor Nefeli en Minho verder konden rennen! Ze waren net op tijd terug voordat de deuren dicht gingen. Het was wel duidelijk dat iedereen het heel erg vreemd vond wat er allemaal was gebeurd en dat was het ook echt wel! Ik was hier nog niet zo heel erg lang, maar zelfs ik snapte dat dit niet klopte. De Grievers waren juist hele sterke wezens, die echt niet zomaar neer zakten! Alsof het helemaal niets was! Want ze waren volgens mij echt heel erg sterk! Gelukkig was het allemaal goed gekomen, geen idee hoe precies! Maar het was goed gekomen! Nefeli leefde nog, net zoals Minho! "Het is goed Chuck." Zei ik zachtjes, tegen de jongen die zich nu echt helemaal tegen me aan had geklampt. Bang dat er iets anders zou zijn gebeurd misschien wel, maar vooral omdat hij bang was dat er iets zou gebeuren net Nefeli! Maar er was niets gebeurd! Gelukkig maar! Ik liep iets naar Nefeli en Minho toe. Alby was echter ook al in hun richting gelopen. Minho had zij armen goed om Nefeli heengeslagen! Iets wat ze ook wel nodig was! Maar Minho zelf ook wel, die twee waren echt bijna dood geweest! Ze hadden op het randje gestaan, maar er was gelukkig helemaal niets gebeurd. "Nefeli!" Bracht Alby verbaasd uit toen hij nog even naar de grote muur. "Ik wil weten wat daar net is gebeurd. Maar ik wil ook dat je weet dat je zoiets niet zomaar kan doen! We hebben de regels niet voor niets!" Op het moment moest Alby vooral blij zijn dat Nefeli naar Minho was gerend! Al had ik geen idee hoe de Griever ineens door zijn poten was gezakt. "Je ogen." Hoorde ik Minho tegen Nefeli zeggen. Ik wist niet echt waar het precies over ging. We wisten ondertussen allemaal wel dat Nefeli twee verschillende kleuren ogen had. Ik had er eigenlijk nooit naar gevraagd, omdat ik het niet raar had gevonden. Volgens mij kon dat gewoon? Net zoals mensen meerdere kleuren haar konden hebben? Het kon er doorheen zitten. Daarbij waren er ook wel mensen die een stuk van hun huid een andere kleur hadden. Ik wist niet echt precies waar dat vandaan kwam. Maar ik had het nooit gek gevonden dat Nefeli twee verschillende kleuren ogen had. Maar ik snapte ook echt niet hoe Minho daar nu ineens op kwam. Het was één van de eerste dingen die hij zei. Alsof haar ogen er voor hadden gezorgd dat ze nog leefden? Zoiets klonk toch wel heel erg vreemd? In mijn ogen in ieder geval wel! Maar alles was hier een beetje vreemd. Al kon ik me niet voorstellen dat er iets aan Nefeli vreemd was. Er waren dingen geweest die ze me had verteld waar ik niets over had geweten, maar dat had ik niet vreemd gevonden? De planeten bijvoorbeeld! Zoiets was heel iets anders dan ogen, maar alsnog! Ik wist gewoon niet wat ik hier van moest vinden. Niemand deed dat volgens mij.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik wist ook niet waarom ik dat had gedaan! Ik wist dat het de regel was om niet het doolhof in te gaan, maar ik had Minho daar toch niet in zijn eentje kunnen laten liggen? Hij was mijn vriend! Ik snapte echt niet waarom de andere Runners hem daar gewoon hadden gelaten en hem niet hadden geholpen! Ik vond het echt heel erg gemeen! Zoiets hoorde je niet te doen! Ik gaf om Minho en ik had echt niet gewild dat er iets met hem zou zijn gebeurd! Gelukkig was dat ook niet zo! Al had er makkelijk iets met hem kunnen gebeuren, ook met mij! Ik had geen idee waarom de Griever opeens neer was gezakt en niks meer had gedaan! Het enige wat ik nu wist, was dat ik heel stevig in de armen van Minho stond en dat iedereen om ons heen volgens mij aan het flippen was. Iets wat ik wel begreep, maar het was goed, toch? De deuren waren dicht en de Griever was niet hier. Dat was het belangrijkste! In mijn ogen in ieder geval! Natuurlijk kwam Alby er aan en ik had wel verwacht dat hij me er op zou wijzen dat dit niet kon. Ik wist dat echt wel! Het was een regel en normaal hield ik me er aan, maar dit was Minho! Ik had hem daar niet dood willen laten gaan, terwijl ik er misschien nog iets aan had kunnen doen! ‘Ik wilde Minho alleen maar helpen. Ik besef me heel goed dat het tegen de regels is en dat ik het niet had mogen doen,’ zei ik tegen Alby. Ik ging er echter geen sorry om zeggen! Echt niet! Ik was blij dat ik Minho daar uit had getrokken en dat hij nu veilig hier stond! Dan moest ik maar een paar dagen in de Slammer, dat maakte me echt niks uit! Ik had gewoon niet gewild dat er iets met hem zou gebeuren en hij was gelukkig oké! Misschien geschrokken, maar voor de rest was er niets met hem aan de hand! Ik hoorde Minho iets zeggen over mijn ogen, wat er nu echt niet toe deed! ‘Ja, mijn ogen zijn verschillend van kleur en jij bent een Aziaat. Alsof we dat nog niet wisten,’ mompelde ik. Dit was niet echt het moment om te zeggen dat mijn ogen anders waren dan anderen! Dat wisten we ondertussen ook wel! Ik keek over de schouder van Minho naar Blaise en Chuck. Vooral die laatste leek heel erg bang te zijn. Iets wat ik ook wel begreep, want die Griever had net zo goed in de Glade kunnen komen! ‘Nee, shuck! Je ogen! Je keek dat ding aan en hij viel neer!’ zei Minho. Ik liet hem los en trok mijn wenkbrauwen op. Zou dat echt kunnen? Was dat überhaupt mogelijk? Ik had wel naar dat beest gekeken, maar ik had niet het idee dat ik echt iets had gedaan? Het was in ieder geval niet mijn bedoeling geweest! Het was goed dat het was gebeurd, maar was het echt door mij gebeurd? Dat kon ik me echt niet voorstellen! Dit soort dingen konden niet gebeuren door een paar ogen? Leek mij in ieder geval! Al moest ik toegeven dat alles hier niet echt heel normaal was. Alby keek naar mij en Minho en zijn blik bleef op mij rusten. ‘Iedereen, Homestead. Nu!’ riep Alby, zonder verder nog iets te zeggen. Iedereen moest naar de Homestead? Iedereen! Niet alleen de keepers, niet alleen ik. Echt iedereen! Ik had geen idee wat hij van plan was, maar als Alby dit wilde, dan moesten we het maar doen? Ik zuchtte en liep eerst naar Blaise en Chuck, aangezien ik ze wel een soort van uitleg verschuldigd was? Chuck sloeg zijn armen al meteen om me heen en ik deed hetzelfde bij hem. ‘Het is oké, Chuck. Er is niks gebeurd,’ fluisterde ik zacht en ik aaide door zijn krullen, terwijl ik opkeek naar Blaise. Het was goed dat Chuck iemand zoals hem erbij had gekregen.

Newt.
Was vooral blij dat iedereen nu veilig was! Alle Runners waren binnen en Minho en Nefeli ook. Was echter wel heel vreemd allemaal! Normaal kwam er nooit een Griever, niet rond dit tijdstip en al helemaal niet zo dicht bij de deuren! Dus snapte echt niet waarom hij hier opeens was geweest! Laat staan wat er zou kunnen zijn gebeurd als Minho niet naar buiten was gekomen! Dan waren we hem echt kwijt geweest! Nefeli had hem gered, maar Alby had wel gelijk. Ze hoorde dit niet te doen! Was de regel! Niemand mocht het doolhof in als hij of zij geen Runner was! Ik keek naar Cleo en zuchtte, terwijl ik haar dichter tegen me aan nam. Ondanks dat ze Nefeli misschien niet aardig vond, zou zelfs zij niet willen dat ze daar binnen was gebleven met een Griever. Wist ik zeker! ‘Geen bloody idee,’ fluisterde ik zacht. Had echt geen idee! Wist ook niet zo goed wat we nu moesten doen. Nefeli straffen omdat ze het doolhof in was gerend? Ze had Minho wel gered! Dus ergens was dat heel dubbelop en ergens ook wel gemeen? Ze was wel degene die er voor had gezorgd dat zij en Minho nu hier stonden! De hele groep viel zo goed als stil toen Minho begon over de ogen van Nefeli. Hij leek te denken dat die er iets mee te maken hadden. Wist niet waarom hij dat dacht. Omdat Nefeli naar de Griever had gekeken? Er was natuurlijk wel iets aan de hand met haar ogen! Had natuurlijk twee verschillende kleuren! Niemand wist de reden daarvoor, zelfs zij niet. Misschien was dit hem wel? Als dat zo was, dan hadden we een wapen tegen de Grievers? Niet dat ik Nefeli zomaar het doolhof in zou sturen. Absoluut niet! Ik zou Cleo er ook nooit in sturen? Zoiets deed je gewoon niet! Alby riep al snel dat iedereen naar de Homestead moest gaan, waarschijnlijk omdat hij het hier over wilde hebben. Iets wat ik wel begreep. Ik nam de hand van Cleo vast en kneep er zachtjes in, waarna ik met haar richting de Homestead liep. Volgens mij wist niemand echt wat er precies aan de hand was, of wat ze moesten zeggen. Er waren ook zoveel dingen aan de hand! Nefeli en Minho, het debat over of we haar in de Slammer moesten gooien of niet, maar ook de Griever! Die Griever had binnen kunnen komen als de deuren niet dicht waren gegaan! Dat was niet goed? Grievers hoorden niet hier te komen! Dus er was iets aan de hand. Wisten alleen niet wat! Ik liep naar de ruimte waar we altijd de Gathering hielden en zuchtte. ‘Ik ben aan de andere kant van de kamer,’ fluisterde ik naar Cleo en ik gaf haar een kus, waarna ik naar al richting mijn plek liep. Ik was niet officieel een keeper, maar ik was zo goed als de rechterhand van Alby. Dus had echt wel wat te zeggen! Ik ging naast Zart en Winston staan. Ik had geen idee wat Alby precies wilde doen. Wilde hij Nefeli in het midden laten zitten en haar laten vertellen waarom ze dat had gedaan? Of wilde hij gewoon praten? Had echt geen idee! Minho kwam de ruimte binnen en nam zijn stilletjes zijn plaats naast me in. Ik legde mijn hand op zijn schouder en geef er zacht een kneepje in. Wist niet of hij al helemaal door had wat er net was gebeurd. Misschien wel. Misschien vond hij het ook wel niks dat een meisje hem had gered. Had geen idee! Wist ook niet waar Nefeli was. Misschien nog bij Blaise en Chuck. Volgens mij was ze daar net naar toe gegaan. Ze was wel goed bevriend met die twee? Ondanks dat velen niet echt moeite hadden gedaan om Chuck te leren kennen, had zij dat wel gedaan. Was ergens wel knap van haar? Niet dat Chuck echt verschrikkelijk was, maar toch.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Wist echt niet wat Nefeli had gedaan of wat er was gebeurd, had mijn ogen dicht gehad, maar wist wel dat ze naar binnen was gerend wat niet had gemogen! Aan de andere kant, Minho leefde nog wel! Iets wat misschien niet was gebeurd als Nefeli er niet was gebeurd. Mocht der niet, zou der nog steeds niet mogen, maar had misschien wel iets gedaan wat best wel dapper was. Vreselijk idioot en wilde misschien wel laten zien hoe goed ze was en dat de regels niet voor haar gelden. Was wel zo! Gelukkig was er niemand dood! Veranderde de hele Glade weer en wist zeker dat het dan helemaal de verkeerde kant op was gegaan. Toen Steve daar naar binnen was gedrukt, was het ook dagen lang ongemakkelijk geweest. Was misschien anders, maar alsnog! Dood deed gewoon hele rare dingen! Vond het heel raar dat het ineens om de ogen van Nefeli ging en zoals ze zei, wisten allemaal dat ze twee kleuren hadden! Had ik vaak genoeg aan moeten horen. Jongens zwijmelden er gewoon over. Maar had het iets te maken met Grievers?! Kon dat überhaupt wel? Was helemaal niet logisch dat ogen een wezen kon verslaan, terwijl dat niet kon met een wapen? Moesten ineens allemaal naar de Homstead van Alby. Snapte ik eigenlijk niet zo heel erg goed, normaal mochten we er ook niet bij zijn als ze iets te bespreken hadden. In hele uitzonderlinge gevallen! Iets wat nu zo was, wilden misschien ook wel de mening hebben van andere mensen. Geen idee eigenlijk, vond het echter wel fijn om te weten wat er ging gebeuren. Moest misschien in de Slammer en dan zou ze het vast wel heel erg fijn vinden als iemand haar te eten en drinken kwam brengen. Mocht niet, dus moest ze dan ook niet aannemen! Ik knikte en kneep nog even in de hand van Newt. Ik wist niet of hij iets moest gaan beslissen, maar hij deed wel altijd wat het juiste was. Had ook wel geweten dat hij Gally laatst op had moeten sluiten, was ook niet echt normaal geweest dat Blaise naar de Med-Jacks had moeten gaan omdat hij zo gewond was geraakt. Blaise had het misschien wel verdiend, maar zoiets was raar om over na te denken. Steve had ook gevonden dat ik het er na had gemaakt, misschien wel had verdiend! Hij was niet in de Slammer geëindigd! Het was veel erger dan dat geweest! Was al blij dat Gally hier nog was, was wel mijn beste vriendje hier? Liep naar één van de banken die er waren gemaakt, speciaal voor dit soort dingen. Was toch raar om hier te zijn, wamt hier boven was de kamer waar ik samen met Newt sliep. Kwam hier dan wel iedere dag, maar om een hele andere reden! Was wel echt fijn dat we die kamer hadden, kwam gewoon heel erg goed van pas. Hadden ons eigen plaatsje, wat we wel echt nodig hadden gehad de afgelopen weken. Was niet allemaal even goed gegaan, soms zelfs een beetje stroef! Maar als we daar waren konden we rustig over andere dingen praten! Kon ik het hebben over de diertjes en de dingen die ik die dag had gedaan en deed Newt precies hetzelfde. Was eigenlijk verboden om daar boven over Nefeli en Blaise te praten en was wel een soort van fijne afspraak. Verbaasde me nu wel echt heel erg dat bijna iedereen stil was. Hoorde her en der wel wat gefluister, maar was niet meer dan dat. Alsof iedereen bang was om iets te zeggen. Niemand wist ook precies wat er gebeurd was en moest zeggen dat ik net ook wel heel erg bang was geweest. Newt had me wel verteld hoe Grievers eruit hadden gezien, maar was nog zoveel enger geweest dan ik had gedacht! Kreeg zo weer de rillingen over mijn lichaam heen als ik er aan dacht.

Blaise.
Nefeli had zoveel geluk gehad, net zoals Minho! Ik was echt heel erg blij dat hen niet was overkomen. In de tijd dat ik hier was, waren ze toch wel echt mijn vrienden geworden en het was toch echt vreselijk geweest om hen kwijt te raken! Het was toch best wel vreemd om Minho ineens over de ogen van Nefeli te horen. We wisten ondertussen allemaal wel dat ze twee verschillende kleuren ogen had. Dat viel nogal op. Maar volgens Minho had Nefeli dat ding aangekeken en was hij zo dood neergevallen. Zoiets was toch heel erg vreemd? Kon dat überhaupt? Alles was hier apart, maar van zoiets had ik nog helemaal nooit gehoord. Ogen die iets neer konden laten vallen, dood konden maken misschien wel? Dat was toch wel heel erg apart. Het kon best, alles kon hier blijkbaar! Ik wist echter niet wat ik er van moest denken. Als ze maar niet dachten dat ze daardoor Nefeli het doolhof binnen konden duwen om er maar voor te zorgen dat die Grievers uit werden geschakeld. Het leek me niet heel erg slim. Misschien was het wel toevallig? Was het zo geweest dat ze toevallig naar de Griever had gekeken, terwijl die op de grond was gevallen. Daar was namelijk ook gewoon een hele grote kans toe! En ik wilde niet dat haar iets overkwam? Dat moest iedereen toch wel hebben. We moesten hier voor elkaar zorgen, dat was één ding wat ik hier had geleerd. Niet dat het altijd zo goed ging, zeker niet als je keek naar wat er tussen mij en Gally was gebeurd, maar alsnog! Ik glimlachte om Chuck, die Nefeli volgens mij echt zag als een soort van grote zus. Het was in ieder geval heel erg lief om haar met hem te zien. Niet heel erg veel mensen hadden het hier zo op hem, die indruk had ik in ieder geval gekregen. Ik snapte het niet echt, natuurlijk hij was nog heel erg jonger. Jonger dan de meeste mensen en hij had soms wat rare grapjes, maar ik kon er wel om lachen! Nefeli duidelijk ook! "Ik ben zo bij dat alles goed is gegaan." Zei ik zachtjes en trok Nefeli in een omhelzing, toen Chuck haar eenmaal los had gelaten. Ik wilde haar nu even vast houden! Het ene moment had ze nog naast me gestaan en voordat ik het had geweten was ze ineens het doolhof binnen gerend! Ik had er helemaal niets meer aan kunnen doen! Als ik het had gekund, dan had ik dat waarschijnlijk ook wel gedaan! Minho was misschien in gevaar geweest, maar om nou twee mensen in één keer kwijt te raken, was al helemaal niets. "Ik was echt bang dat er iets met je zou gebeuren." Zei ik zachtjes. Chuck hoefde dat niet te horen, hij was al bang genoeg geweest! Het was nu allemaal over, maar het was wel heel erg vervelend dat het was gebeurd en dat ging er echt niet zomaar uit mijn hoofd! Uit die van niemand. Ik streek even over de rug van Nefeli heen. "Wat ze daar binnen ook zeggen. Je bent echt heel erg dapper dat je het hebt gedaan, misschien een klein beetje gek." Dat was ze wel echt! Niemand rende zomaar hun dood tegemoet! "Maar als ze je daarvoor in de Slammer gooien, zijn ze echt heel idioot." Dat zou al helemaal idioot zijn! Ze moest niet gestraft worden omdat ze iemand had geholpen! Dat zou echt helemaal nergens op slaan! Ik liet haar los. "Ik denk dat we maar naar binnen moeten." Er was helemaal niemand meer en ik vond het niet een heel erg fijn idee om zo dicht bij het doolhof te staan. Ondanks dat de deuren misschien dicht waren op het moment! Ik keek naar Chuck die nog bij ons stond en legde mijn hand op zijn schouder, zodat ik hem ook mee kon nemen richting de Homestead, waar al iedereen aan het wachten was

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ergens was het heel onverantwoordelijk geweest om daar naar binnen te rennen, dat had ik ook wel geweten. Het was echt heel dom geweest! Het was gewoon een soort impulsieve reactie geweest? Ik had Minho willen helpen en daardoor was ik naar binnen gerend! Uiteindelijk had het allemaal goed uitgepakt? Al wist ik ook dat het heel anders af had kunnen lopen. We hadden met gemak opgesloten kunnen zitten en dan had die Griever ons waarschijnlijk aan stukken gereten, tenzij Minho echt gelijk had en ik iets had gedaan met mijn ogen. Ik wist het echt niet! Als het al was gebeurd, dan had ik het niet eens door gehad! Ik streek zachtjes door de krullen van Chuck en gaf hem voorzichtig een kus op zijn voorhoofd. Chuck was wel echt een schatje, ondanks dat hij aan het begin nauwelijks met me had durven praten. Volgens mij had hij het best eng gevonden dat hij mij rond had moeten leiden, maar we hadden heel vaak gepraat? Laatst had hij zich ook ergens aan pijn gedaan en toen was hij ook naar me toe gekomen. Daarna hadden we nog een hele tijd gepraat en sindsdien waren we wel vrienden? Ik vond best dat ik kon zeggen dat ik vrienden was met hem. Hij was misschien een stuk jonger dan de rest, maar dat hoefde helemaal niks uit te maken? Ik vond het ook wel heel erg dat hij hier was! Een jochie zoals hij hoorde hier gewoon niet te zijn! Zodra Chuck me los had gelaten, werd ik al dicht tegen Blaise aangetrokken. Ik sloeg mijn armen stevig om hem heen en liet mijn hoofd tegen zijn schouder aan rustten. ‘Ik weet dat het gek was,’ fluisterde ik zachtjes. Dat wist ik echt wel! Ik wist ook dat het tegen de regels was en dat ik het niet had mogen doen, maar ik had er ook weinig aan kunnen doen? Ik had Minho daar gewoon niet willen laten liggen! Het was ergens wel fijn om te horen dat Blaise bang was geweest dat er iets met me zou gebeuren. Niet dat ik had gewild dat hij bang was geweest, absoluut niet! Er was in ieder geval iemand die het echt verschrikkelijk zou vinden als ik er niet meer zou zijn. Soms kreeg ik gewoon het idee dat ze me niet zouden missen hier? Tenminste, ik had niet het idee dat ik echt een deel was van de groep? Niet zoals Cleo! Waarschijnlijk zouden ze haar allemaal missen. Mij zouden ze misschien voor een week missen, maar meer ook niet? Geen van hen deed immers de moeite om echt een gesprek met me aan te knopen, op Minho en Blaise na dan. ‘We zien wel wat er gebeurd. Ik snap het wel als ze me in de Slammer willen gooien.’ Wat ik had gedaan was immers tegen de regels en daar kon ik weinig tegenin brengen! Ik knikte en nam de hand van Blaise vast. Het voelde gewoon niet fijn om zonder iemand vast te houden daar naartoe te lopen. We liepen met z’n drietjes de Homestead binnen en het werd meteen stil toen de eersten mij in het vizier kregen. Ik zuchtte en kneep zachtjes in de hand van Blaise, waarna ik hem los liet en bij de andere keepers ging staan. Minho stond daar ook, dus ik gokte dat ik er ook bij moest staan? Ik wist ook niet wat Alby wilde? Als hij wilde dat ik op de stoel zou zitten, dan zou ik dat ook wel doen. Alby zei echter niks, dus ik gokte dat het niet hoefde? Ik ging naast Minho staan en keek naar de rest van de Gladers. Het voelde gewoon vreemd. Ik wist zeker dat ze het net allemaal over mij hadden gehad en misschien niet op de goede manier. Misschien hadden ze wel gezegd dat ze vonden dat ik in de Slammer moest. Ergens was dat ook wel logisch.

Newt.
Wist niet precies wat de bedoeling van Alby was. Waarschijnlijk wilde hij het over meerdere dingen hebben. Was niet normaal dat er een Griever deze kant op was gekomen. Daar was iets mee, kon niet anders. Normaal zag je ze niet eens voordat het donker werd! Dus het was vreemd dat er een Griever rond deze tijd rond had gelopen. Was nog vreemder dat het deze kant op was gekomen. We konden niks tegen zo’n beest beginnen als het eenmaal binnen was. Vroeg of laat zou het iemand te pakken te krijgen. Iets wat we natuurlijk niet wilden! Iedereen was hier even belangrijk en we wilden ook niet dat er iets met iemand zou gebeuren, zelfs niet als diegene af en toe bloody irritant was. Mocht gewoon niet. Daarom hadden we ook de regel dat we elkaar geen pijn mochten doen! Dat was nu echter niet echt relevant. Nu ging het om die Griever, maar ook om wat Nefeli had gedaan. Was tegen de regels. Volgens mij wist ze ook heel goed dat ze een regel had gebroken, maar ergens snapte ik wel waarom ze het had gedaan. Ze had Minho willen helpen. Voor nu had het goed uitgepakt, maar we konden dit niet altijd laten gebeuren! Misschien dachten anderen nu ook wel dat ze zomaar het doolhof in konden rennen. Kon niet! Het was niet veilig daar, dat wist ik zelf maar al te goed! We moesten niet iedereen daar rond laten rennen, zelfs niet als het ging om iemand redden. Het was heel dapper geweest dat Nefeli dat had gedaan, maar het was niet iets wat ze vaker zou moeten doen! Gokte dat Alby daar ook nog wel iets over zou zeggen. Dit kon gewoon niet genegeerd worden, hoe aardig hij haar misschien ook vond. Nefeli kwam binnen, samen met Blaise en Chuck, en de rest viel al snel stil. Ik had gedacht dat Alby haar op de stoel zou laten zitten, maar hij deed niks. In plaats daarvan, stond Nefeli gewoon naast Minho. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek afwachtend naar Alby. Wist echt niet wat hij van plan was! Gokte dat hij wilde praten, maar hoopte toch wel dat hij Nefeli heel goed duidelijk zou maken dat dit echt niet zomaar kon. Hoorde gewoon niet! Zoiets kon ze niet zomaar doen, zonder dat er gevolgen aan vast zaten. Alby zette een paar stappen naar voren en schraapte zijn keel. ‘Er is net heel erg veel gebeurd. Wil het graag over beide dingen hebben. Wil eerst Nefeli en Minho hun verhaal horen, daarna hebben we het over de Griever.’ Ik knikte, leek me inderdaad een goed idee. Als iedereen maar niet door het verhaal van Nefeli en Minho zou praten. Hoopte dat iedereen gewoon stil zou blijven. Vooral Gally. Gokte dat hij al een heel betoog voor had bereid waarom dit allemaal Nefeli haar schuld was en waarschijnlijk had hij ook al wel een reden voor waarom Nefeli en Blaise net samen binnen waren gekomen. ‘Nefeli? Wil je uitleggen wat er net is gebeurd?’ vroeg Alby en ik zag Nefeli knikken. Was voor mij wel logisch wat er net was gebeurd. Volgens mij had ze Minho gewoon willen helpen en was ze daarom dat bloody doolhof in gerend. ‘Ik denk dat het gewoon een impulsieve reactie was. Ik weet dat ik niet het doolhof in mag, maar ik kon Minho daar gewoon niet laten liggen. Hij hielp iedereen naar buiten en vervolgens hielp niemand hem. Ik snap dat het dom was en dat ik het niet had mogen doen, maar dat kwam niet eens bij me op toen ik daar naar binnen rende om hem te helpen,’ vertelde Nefeli en ik zag haar opzij kijken naar Minho. Was heel lief dat ze haar vriend had willen helpen, maar het was wel heel onverantwoordelijk! Aan de andere kant, er was wel weer iets gebeurd met die Griever! Dat konden we ook niet zomaar negeren, toch?

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Had nooit verwacht dat de Glade onveiliger zou worden. In mijn ogen was dit juist een goede plaats geweest. Had het niet heel erg gevonden dat we geen uitweg hadden gevonden. Had natuurlijk wel mijn best gedaan om de kaarten zo goed mogelijk te maken en er ook echt logica in te zien! Was nu misschien nog iets meer nodig dan normaal. Konden hier misschien niet meer lang blijven! Als Grievers al bij de ingang kwamen, werd het echt heel erg gevaarlijk. Volgens mij had ik wel iets in de kaarten gevonden. Leek het wel op in ieder geval! Was er nu al een paar dagen mee bezig, maar had nog niet durven te zeggen dat het iets was. Wilde eerst zelf kijken of het echt iets was, maar misschien moest ik er zo wel echt iets over zeggen? Doolhof veranderde, Grievers werden duidelijk brutaler, durfden dichter bij te komen! Was echt gevaarlijk! Ik wist niet zeker of mijn ideeën echt waar waren, maar had wel door dat ik er letters van kon maken. Was misschien vreemd, maar misschien hadden we er wel echt iets aan. Wilde eerst afwachten wat mensen te zeggen hadden over dit alles. Minho en Nefeli kregen het woord, over wat er precies was gebeurd. Snapte maar al te goed dat Alby wilde weten wat er precies van gebeurd. Nefeli zou waarschijnlijk de Slammer in moeten! Verdiende ze ook wel! Kon haar leven niet zomaar op het spel zetten door in het doolhof te rennen! Werd op een gegeven moment haar dood?! Was echt niet gek op haar, maar hoefde nou ook weer niet dood! Was dan ook wel een soort van blij dat ze daar nog geweest stond. Ik snapte haar ergens zelfs wel. Ze had Minho daar zien liggen en ze had niet gewild dat hij dood was gegaan. Toen Newt op een gegeven moment kwijt was geweest in het doolhof, had Gally me echt tegen moeten houden, want anders was ik dat doolhof in gerend! Helemaal toen Alby er met hem aan was komen rennen! Waren beelden die ik nog vaak genoeg in mijn hoofd had, ondanks dat alles goed ging. Wist niet precies hoe het tussen Nefeli en Minho zat, boeide me ook niet veel, maar kon ergens ook wel weer begrijpen waarom ze het had gedaan. Was het niet meteen met haar eens, vond nog steeds dat ze straf moest krijgen! Zag Alby knikken, die zich vervolgens op Minho richtte, om ook zijn verhaal te horen. Was volgens mij best wel duidelijk. "Was eigenlijk wat Nefeli zei? Wilde zorgen dat al mijn Runners veilig terug kwamen. Maar op ’t moment dat ik de hoek om kwam, struikelde ik. Nefeli kwam me helpen." Wist niet of Minho er zo blij mee was. Zo klonk hij in ieder geval niet. Kans was ook groot geweest dat Nefeli niet meer had geleefd. Dat ze samen dood waren gegaan. "Wist haast wel zeker dat we allebei dood gingen." Natuurlijk had het daar op geleken! Snapte nog steeds niet precies hoe het was gebeurd dat de Griever neer was gevallen. Hadden het gehad over de ogen van Nefeli, maar die konden er toch haast niets mee te maken hebben? Waren wel apart, niemand anders had het hier. Maar konden het ook echt wapens zijn? In mijn ogen in ieder geval niet. Was gewoon niet logisch als ze daar Grievers mee kon vermoorden. Aan de andere kant, legde dat misschien wel dingen uit. Gally had het er telkens maar over dat ze niet te vertrouwen was. Had ik ook gevonden, maar Gally had de Changing gehad. Wist dingen van vroeger, wist misschien ook wel dat Nefeli iets speciaals had? Had Blaise dat misschien ook wel? Ik wist het echt niet! Maakten de Glade misschien niet beter, maar kon best dat ze er wel voor konden zorgen dat we hier uitkwamen! Was nu toch wel echt nodig!

Blaise.
Ik had het echt heel erg eng gevonden, ondanks dat het niet eens heel erg lang had geduurd. Er had echter wel van alles kunnen gebeuren en dat was gewoon heel eng idee? Ik had Nefeli echt niet kwijt willen raken. Minho ook niet! Die twee waren allebei wel belangrijk binnen de Glade! Ze waren immers beiden Keepers! Niet alleen daarom, ze waren ook mijn vrienden en ik zou ze echt niet willen missen! Ik hield de hand van Nefeli zo goed mogelijk vast toen we samen naar de Homestead liepen, al moesten we daar al snel uit elkaar, want Nefeli moest bij de rest van de Keepers staan. Al moest ze daar toch ook vooral staan omdat ze moest vertellen wat er allemaal was gebeurd. Ik liep samen met Chuck naar de banken die speciaal voor dit soort dingen waren gemaakt volgens mij. Ik was hier eigenlijk nog nooit binnen geweest. Toen alles met Gally was gebeurd, was er niet eens een Gathering geweest. Newt had besloten wat er moest gebeuren en volgens mij was iedereen het daar mee eens geweest. Nu was er wel echt heel erg veel te bespreken. Ik hoopte natuurlijk dat Nefeli niet in de Slammer eindigde! In mijn ogen had ze dat echt niet verdiend! Ze had juist iets gedaan wat heel erg dapper was. Iets geks, idioots misschien zelfs. De kans dat ze dood was gegaan, was heel erg groot geweest! Het was echt een wonder dat iedereen nog leefde! Hoe het nou precies was gekomen, wist ik ook niet, maar het was echt heel erg bijzonder en ik was ook echt blij dat er niets met die twee was gebeurd. Dit was echter wel iets heel serieus. Ik keek opzij naar Chuck, die het volgens mij al vreselijk vond alleen het woord dood te horen. Het was ook echt een vreselijk woord. Zeker als het over een vriendin ging. Ik wist haast wel zeker dat Chuck, Nefeli als een soort van zus zag en dat was toch wel heel erg lief. Ik legde mijn hand op zijn schouder en kneep er zachtjes in. "Het is allemaal goed gekomen." Zei ik zachtjes. Ik hoopte ook echt dat Nefeli er mee weg kwam zonder een te hoge straf. Maar volgens mij moesten de Keepers daar zelf over oordelen. Iets wat minder goed uit zou pakken, want volgens mij zouden Minho en Nefeli dan zelf niet mee mogen stemmen. Gally wel en ik wist nu al precies wat hij te zeggen had. Hij mocht mij niet, maar volgens mij had hij het ook totaal niet op Nefeli! Dat was wel duidelijk geworden door de dingen die hij ook over haar had geroepen. Ik probeerde Alby zo goed mogelijk in de gaten te houden, hij leek wel heel erg bedenkelijk te kijken. "Ondanks dat je een andere Glader probeerde te helpen en ik dat waardeer, heb je de belangrijkste regel verbroken." Daar kwam het uiteindelijk wel op neer, maar ik vond het echt belangrijk dat ze haar daar voor zouden straffen? Ik hoopte dat we allemaal iets te zeggen hadden. Iedereen kon wel zien dat het iets heel bijzonders was dat ze naar binnen was gerend om iemand te helpen! Voor mij zei dat meer dan dat ze een regel had verbroken. Het was echt niet zo dat ik zo dacht, omdat het Nefeli was. Als iemand anders dit had gedaan, had ik er echt wel hetzelfde over gedacht! Het was heel erg bijzonder dat ze zoiets had gedaan! "Op het moment vind ik het echter wel iets belangrijker wat er nou precies is gebeurd daarbinnen? Wat is er allemaal gebeurd met de Griever." Chuck vond dat woord duidelijk ook niet heel erg fijn. Die jongen hoorde hier echt niet. Het was al vreselijke genoeg dat we hier allemaal moesten zijn, maar zo’n jonge jongen, hoorde niet gevangen te zitten op zo’n plaats!

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Nefeli.
Ik begreep het echt wel als ze me een straf wilden geven! Het was een regel en ik had het verbroken, maar het was toch onzin dat ze Minho niet hadden mogen helpen? Minho was hun vriend! Hij was hier al vanaf het begin, net zoals Alby, Gally en Newt! Dan wilde je toch ook zorgen dat je hier met z’n allen uit kwam! Zeker als diegene binnen handbereik was geweest! Dat was hij echt geweest! Ik had Minho kunnen zien en ik had hem willen helpen! Iets wat toch veel belangrijker was dan die stomme regel? Dat leek mij tenminste! Ik snapte echt wel dat het iets was waar we over moesten praten en ik zou het ook niet erg vinden als ze me een straf zouden geven, maar in mijn ogen was het veel belangrijker dat Minho veilig was, en dat was hij! Ik keek opzij naar Minho en luisterde naar zijn verhaal, wat zo goed als hetzelfde was als het mijne. Ik wist ook niet zo goed wat Alby precies wilde horen. Ik wist ook niet wat er net was gebeurd? Als ik het zou weten, dan had ik dat wel verteld! We probeerden er nu achter te komen en dat snapte ik, maar dat ging moeilijk als ik het ook niet weten! ‘Klunk! Moest zelf de Slammer in toen ik een regel verbrak, dus zij ook!’ hoorde ik Gally zeggen. Natuurlijk was hij het er niet mee eens! Volgens mij was dat joch sowieso paranoïde. Hij dacht dat Blaise en ik iets van plan waren! ‘Ze kwam net ook later binnen, met Blaise! Dit gebeurd niet zomaar en het is tijd dat jullie dat allemaal zien!’ ging Gally verder, wat ik echt niet kon hebben. Ik was later binnen gekomen omdat ik Chuck gerust had moeten stellen en ook Blaise had me even in zijn armen willen sluiten! ‘Ik kan er toch ook niks aan doen dat mijn vrienden blij waren dat ik niet dood ben gegaan omdat ik één van ons probeerde te redden?’ zei ik tegen Gally, die het duidelijk niet leuk vond om te horen. Alby wierp hem echter een blik en daardoor bleef Gally stil, maar anders had hij vast nog wel iets willen zeggen! ‘Nefeli? Wat is er net gebeurd?’ vroeg Alby opnieuw. Ik zuchtte en haalde mijn schouders op. Ik wist het ook niet! Ik zou willen dat ik wist wat er net was gebeurd! ‘Ik weet alleen dat ik Minho probeerde te helpen en dat dat ding opeens in elkaar zakte. Ik denk dat ik wel naar hem heb gekeken, maar ik weet niet of dat de reden is? Het ging allemaal ook zo snel en nog voordat ik echt door had dat de Griever in elkaar was gezakt, trok Minho me al mee. Dus ik weet het niet precies?’ Meer kon ik er ook niet van maken! Ik wist dat Alby er meer over wilde horen, maar dat kon ik echt niet! Ik wilde er zelf ook meer over weten, maar het was niet zo dat ik hier dingen op kon zoeken! We hadden niet eens boeken! ‘Minho?’ Alby richtte zich weer op hem. Ik had geen idee of Minho hetzelfde zou vertellen. Waarschijnlijk wel? Want dat was gewoon wat er was gebeurd! Het was niet zo dat Minho wel wist waarom dit was gebeurd? Hij dacht dat het door mijn ogen was gekomen. Ik snapte de redenering wel. Mijn ogen waren anders dan die van anderen, dus het was logisch om te denken dat er iets mee aan de hand was, maar het leek me heel erg onmogelijk? Waarom zouden mijn ogen daar toe in staat zijn? Hoe konden ze daar toe in staat zijn? Niet, toch? Dat leek mij tenminste! Zoiets kon je niet zomaar bepalen? Ogen waren er om te mee te kunnen zien, maar niet meer dan dat! Het was niet zo dat er ergens in mijn hersens was bepaald dat mijn ogen meer konden dan anderen? Dat leek me tenminste!

Newt.
Ik zuchtte en keek naar de groep voor me. Was ergens onzin dat ze er bij moesten zijn, maar snapte het ergens ook wel weer. Dit ging niet allen ons aan. Dit ging ons allemaal aan. De Griever had hier naar binnen kunnen komen! Hij had ons allemaal aan kunnen vallen. Het was goed dat het niet was gebeurd, maar het zou wel kunnen gebeuren! Zeker als er weer een Griever overdag rond zou lopen. Dan zou hij de Runners weer kunnen volgen. Als er eenmaal eentje hier binnen zou zijn, zou het gewoon over zijn! Konden niet veel beginnen tegen zo’n beest. Tenminste, dat hadden we altijd gedacht. Minho leek echter te denken dat de ogen van Nefeli ons hierin konden helpen. Hij had er net tenminste iets over gezegd en ik vroeg me echt af wat de logica er achter was. Nefeli had wel andere ogen, maar betekende dat dan ook meteen dat ze er iets mee kon? Was dat eigenlijk wel mogelijk? Ik wist het echt niet! Zou natuurlijk mooi zijn als Nefeli zoiets zou kunnen, maar wat zou er dan moeten gebeuren? Zouden we haar het doolhof in moeten sturen? Ging niet gebeuren! Tenminste, niet als ik er iets over te zeggen had. We stuurden niemand zomaar naar binnen en al helemaal niet als het ging om de meiden die we hier rond hadden lopen! Cleo zou er van mij ook niet in mogen, dus Nefeli ook niet. Daarin maakte ik echt geen onderscheid. Terwijl Minho opnieuw zijn verhaal deed, maar dit keer over wat er was gebeurd met de Griever, keek ik naar Cleo. Ze leek het allemaal goed te willen volgen, maar ze leek het ook eens te zijn met wat Gally net had gezegd. Natuurlijk was ze dat. Zij en Nefeli lagen elkaar echt niet en volgens mij zou Cleo het geweldig vinden als ze Nefeli voor eventjes in de Slammer zou kunnen zien zitten. ‘Denk dat we der mee moeten nemen in het doolhof. Kunnen we testen of haar ogen er echt iets mee te maken hebben,’ hoorde ik Minho zeggen, waardoor mijn aandacht er weer bij werd getrokken. Meende hij dat nou? Wilde hij Nefeli meenemen dat doolhof in?! Dat was toch een grapje? Kon niet! Was echt het minst verantwoordelijke wat we konden doen! ‘Geen denken aan. Nefeli kan het doolhof niet in,’ zei ik daarom ook. Ik zou het ook niks vinden als Cleo er in zou moeten? Of het nou was om er achter te komen of ze iets kon met die Griever, of niet. Dat doolhof was niet veilig en niemand moest daar zomaar in worden gestuurd! Zelfs Nefeli niet! ‘Misschien kom je wel geen Griever meer tegen. Misschien gebeurd er wel iets met ‘der daar. Kan gewoon niet,’ legde ik uit. Vond gewoon niet dat dit kon! Er konden zoveel dingen mis gaan, zeker met Nefeli! Ze was geen Runner, ze zou hen nooit bij kunnen houden! Was gewoon geen goed idee! ‘Wat wil je dan? Het risico nemen dat er nog een Griever komt? Dat kunnen we ook niet doen,’ zei Minho. Ik zuchtte en keek naar de groep, die nu ook allemaal begonnen te praten. Waarschijnlijk hadden ze allemaal een eigen idee over wat er zou moeten gebeuren. Daarom was het dus niet handig om iedereen hier bij te hebben! Want nu waren er teveel mensen die allemaal iets wilden doen of zeggen, die allemaal een mening hadden. Ging gewoon niet. Was wel goed dat ze mee probeerden te denken, maar we hadden er gewoon niks aan! Zeker niet omdat ze helft gewoon niet wist waar ze het over hadden! Ik wel, maar dat betekende ook niet dat ik Nefeli daar zomaar in zou sturen! ‘Hé!’ schreeuwde Alby, waardoor iedereen stil werd. Volgens mij vond hij het ook geen goed idee om Nefeli daar naar toe te sturen. Dat leek me tenminste! Al wist ik ook dat dit moeilijk was, want het ging niet alleen om Nefeli. Het ging om zoveel meer dan dat!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Cleo.
Tuurlijk hoefde prinses niet in de Slammer. Kreeg helemaal geen straf! Wist ook wel dat ze iets had gedaan voor Minho! Was ook echt blij dat hij niet dood was, maar was wel iets wat ze niet had mogen doen? Was toch heel erg vreemd dat ze daar zo mee weg kwam, alsof er echt helemaal niets aan de hand was geweest. Was het wel! Behoorlijk veel zelfs nog! Was het echt wel eens met Gally! Vond ook dat ze gewoon een straf moest hebben. Wist echter ook wel dat ik niets te zeggen had, dat ik hier moest blijven zitten met mijn mond voor dicht. Was al een heel wonder dat we hier allemaal zaten en te weten kregen wat er precies aan de hand was. Mochten normaal niet bij een Gathering zijn en snapte ik ook wel. Wilden ook niet dat iedereen zich er mee bemoeide. Kreeg vaak genoeg toch te horen wat er precies was gebeurd. Newt vertelde me dat wel als ik het wilde weten? Luisterde naar wat er precies was gebeurd. Blijkbaar was er echt iets met der ogen, waardoor Nefeli er voor had gezorgd dat de Griever op de grond was gevallen. Ergens was dat iets wat heel erg goed was! Konden daardoor de Grievers verslaan. Maar alleen zijn! Dus moesten dan wel nadenken over het feit dat ze daar naar binnen kon. Moest eigenlijk wel! Was onveilig aan het worden hier als Griever al richting de uitgang kwamen. Kans was groot geweest dat hij gewoon de Glade in was gelopen! Konden we niet hebben! Daarom moesten we er nu ook echt voor zorgen dat de dat doolhof door kwamen. Nefeli was dan wel geen Runner, maar kon er voor zorgen dat de Griever neerzakte! Betekende dat we er nu wel doorheen kwamen. Hadden daarvoor mijn oplossing misschien wel nodig? Minho wilde in ieder geval dat Nefeli de Glade in ging en daar was ik het ergens wel mee eens? Was een goed idee! Newt was het er niet mee eens en Alby volgens mij ook niet echt, maar daarvoor had hij misschien mijn informatie ook wel nodig. Moest daarvoor wel ook het doolhof in! Doolhof klonk wel heel erg eng. Verhalen van Newt waren soms echt vreselijk geweest. Klonk in ieder geval als een vreselijke plaats, maar als het ons kon helpen om hier uit te komen, moest ik er misschien ook wel in. Had dan niet heel erg veel keuze toch? Kon ons helpen! Was ergens misschien best wel logisch? Alsof de Makers de meiden samen iets op hadden willen lossen. Zou echt zomaar vrienden met Nefeli worden, maar als we iedereen konden helpen, waarom konden we niet samenwerken? Er was echt wel heel erg ophef doordat Minho voor had gesteld om Nefeli de Glade in te sturen. Gelukkig kreeg Alby dat weer stil. Wilde echter wel echt iets zeggen, wat in mijn ogen wel van belang was. Stak mijn hand dan ook op. "Alby?" Vroeg ik terwijl ik iets overeind kwam. "Mag ik wat zeggen?" Was duidelijk dat ik Alby hierdoor wel wat irriteerde, maar moest hem gewoon zeggen wat er aan de hand was! "Is’t nodig Cleo?" Vond het nodig, dus begon ook te knikken. "Gaat over het doolhof." Wilde nu gewoon dat hij even naar mij luisterde! Had niet voor niets ons allemaal hier gebracht. Betekende toch dat wij er ook iets over mochten zeggen of denken? Vond van wel en zou er ook wel echt iets over zeggen! Alby leek het nog niet heel erg leuk te vinden dat ik wat wilde zeggen, maar wenkte toch dat ik naar voren mocht komen om te vertellen wat er aan de hand. Liep dan ook voorzichtig voor iedereen langs, zodat ik naar beneden kon lopen en bij de rest kon komen staan. Was toch best wel raar. Hoopte echt dat ze iets hadden aan wat ik te zeggen had! Hoopte misschien wel een klein beetje dat ik mee kon helpen om hier naar buiten te komen.

Blaise.
Het was echt een grote chaos. Het was echt vreemd om ineens te zien. Normaal gesproken liep alles nog best wel binnen bepaalde lijnen. Natuurlijk was het wel eens zo dat het niet helemaal ging zoals het hoorde. Zo was het in ieder geval geweest toen Gally me ineens had geslagen en er waren wel meer van dat soort dingen, waardoor het even niet liep zoals het hoorde te lopen. Al was het wel heel erg normaal dat iedereen naar elkaar luisterde! Nu was het één groot kippenhok! Iedereen was door elkaar heen aan het schreeuwen en dat maakte het er echt niet beter op. Ik snapte ook wel dat er net heel erg veel was gebeurd, maar daar konden we toch ook rustig over praten. Nefeli had genoeg te zeggen. Ik snapte niet echt hoe ze het voor elkaar had gekregen om met haar ogen een Griever te verlammen. Het klonk best vreemd, maar ik geloofde best dat het waar was. Ik was het ergens niet eens met het feit dat ze het doolhof in moest, zoals Minho voorstelde! Het had toeval kunnen zijn dat de Griever op de grond was gevallen! Er had van alles aan de hand kunnen zijn! Iets waardoor het zomaar zo kon zijn dat Nefeli gewond zou raken als ze wel het doolhof in zou gaan! Ze was geen Runner, ik wist ook niet hoe goed ze kon rennen! Maar ze was er nooit naar binnen geweest, wat nou als ze daar ergens zou verdwalen? Iemand kwijt zou raken, waardoor ze nooit meer naar buiten kwam. Het was ergens gewoon een belachelijk idee, alsof ze haar echt dood wilden hebben. Iedereen was er over in discussie, maar Alby kreeg het allemaal stil, totdat Cleo begon te praten. Ik was wel echt benieuwd wat er allemaal aan de hand was? Cleo had blijkbaar iets te zeggen! Ik wist dat ze bezig was met de kaarten van het doolhof en dat ze daar misschien ook wel iets had gevonden? Dat kon best wel toch? Ik wist echter niet waarom ze dit nu zei! Al snel stond ze ook voor de groep, ergens was het een beetje vreemd om haar daar te zien staan. Het leek ergens toch ook wel zo alsof ze zich niet helemaal op haar gemak voelde. "Wat was er zo dringend Cleo?" Vroeg Alby, die duidelijk een klein beetje geïrriteerd was. Ik snapte ook wel waarom, want iedereen verwachtte nu heel erg veel dingen van hem en hij wilde natuurlijk zo snel dat alles geregeld was. Iets wat duidelijk niet heel erg goed ging. "Ben het wel eens met Minho." Natuurlijk was ze dat, ze mocht Nefeli niet, dus ze wilde maar al te graag dat ze hier weg zou zijn. Het maakte haar echt niets uit dat Nefeli niet meer terug zou komen. "Maar wil dan ook mee in het doolhof." Er klonk weer heel wat ophef, wat Alby dit keer heel erg snel onder de hand had, door alleen maar zijn hand op te steken. "Heb wat gevonden in de kaarten. Wilde het eerst zeker weten voordat ik het iemand vertelde. Maar denk dat het echt iets is. Lijkt me goed als ik het doolhof in ga, om te kijken wat ik er mee kan." Volgens mij was iedereen net zo verbaasd als ik dat was. Cleo had wat gevonden in de kaarten? Waardoor we misschien wel echt hieruit konden komen! Al was het geen goed idee om die twee meiden het doolhof in te sturen. Echt niet alleen omdat ze het niet goed met elkaar konden vinden, maar het leek me nou niet echt heel erg verstandig. Cleo kon iemand anders ook wel uitleggen wat ze op de kaarten had gevonden toch? Er waren genoeg Runners, die dat soort dingen ook wisten. Die konden dan met die informatie weer naar binnen. Het was gewoon niet verstandig om die meiden naar binnen te laten? Zeker niet samen, want dan was er aan het einde van de eerste gang al ruzie?

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld