Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte naar hem en sloeg haar armen om hem heen. "Het lijkt alsof je alles prima vindt dat ik prima vind, je bent verdacht bezig Ollie" plaagde ze hem. Ze wist heus wel dat hij haar gewoon gelukkig wou maken, en het was enorm lief van hem. Natuurlijk mocht hij ook zeggen wat hij wou doen, ze was bereid alles te doen. "Oh ja, right" Ze haalde even een hand door haar haren toen Ryan begon over haar broer. Was het normaal dat ze nog steeds nerveus was om haar broer te zien? Ze gaf Oliver een stootje. "Het is vreemd om Al terug op mijn verjaardag te hebben" zei ze eerlijk tegen hem. "Ik weet helemaal niet wat ik ervan moet verwachten" De rest van de groep liep mee naar de achtbaan in de grot. Het was best wel cool, met al die lichtjes. Het had een leuke, ietswat sinistere sfeer, maar ze vond het leuk. En het spookhuis, wel, dat was in feite niet echt zo eng, aangezien de acteurs in het spookhuis hun job (volgens Jason) niet goed deden. Niet dat het Ivy wat uitmaakte, ze vond het stiekem best wel grappig en ze kon de glimlach op haar gezicht niet wegkrijgen. Ze liep vrolijk naar buiten en keek vragend naar de rest. "Dus wat gaan we eten?" Vroeg ze. Ryan schudde zijn hoofd. "Maakt niets uit, kies jij maar, het is jouw verjaardag"Ze begaven zich eerst naar de plek waar ze Suzan en Jules hadden achtergelaten. "Ieuw, gross" Jason trok zijn neus op toen hij zijn zus zag kussen met Jules. Ivy keek even om haar heen en haalde haar schouders op. "Laten we naar dat plaatsje daar gaan, ze hebben alles en iedereen kan nemen wat diegene wilt, en ik trakteer" zei ze met een glimlach. Ze zochten een grote tafel uit en ploften neer. Ivy gaf de menu's door. Het waren de gewone dingen. Hamburgers, frieten, fishsticks, pasta, broodjes,...

Account verwijderd

schreef:
Jason leek altijd enorm veel liefde te hebben voor vrouwen, maar op een of andere manier leek het daar ook bij te blijven. Hij lachte om zijn opmerking over Jules en Suzan, het bewees maar weer dat Jason niet geschikt was voor een relatie. Jason zelf was daar ook vrij duidelijk in, hij zei zelf ook dat hij vrouwen voor even leuk vond, maar ze hem vervolgens weer verveelden. De man nam ze vaak voor een nachtje mee naar huis en de volgende dag gingen ze gewoon weer weg, om vervolgens nooit meer terug te komen.
'Waarom wil jij toch altijd betalen?' vroeg hij lachend. Ivy wilde zelfs op haar eigen verjaardag betalen voor het eten dat ze zelf niet zou eten. Hij vond het niet erg om te betalen, maar zij leek het altijd erg te vinden dat hij dat deed. Zelfs nu wilde ze voor acht man betalen. Nou ja, negen. Derek at wel voor twee. De man bestelde ook voor twee en Elise lachte om zijn bestelling. Hij ging voor friet met een hamburger, waarna ook de rest bestelde en ze rustig op het eten wachtte. Hij sloeg zijn arm om Ivy heen en glimlachte even.
'Hoe is je verjaardag tot nu toe?' vroeg hij met een glimlach. Hij was nog lang niet voorbij, maar ze zaten nu toch zeker wel op de helft. Vanmorgen hadden ze getraind, vanmiddag zaten ze in het pretpark en vanavond, nou ja, vanavond wist hij nog niet hoe alles precies zou lopen. In elk geval zou hij wel zijn best doen om haar hele verjaardag eens plezierig te maken. Hoewel hij niet eens hetzelfde van haar verwachtte, hij had het liefst rust op zijn verjaardag. Als het kon zou hij het liefst de hele dag in bed blijven liggen met Ivy.
Toen het eten kwam, viel iedereen direct aan. Ze hadden niet gegeten na de training, dus ondertussen was iedereen wel toe aan wat eten. Toen hij zijn eten bijna op had, keek hij kort even rond. Een bepaalde haarkleur kreeg zijn aandacht, waarna hij even glimlachte.
'Je broer is er.' zei hij, waarna hij de man dichterbij zag komen. De man kwam met een brede grijns aanlopen, waarna hij zo ongeveer bovenop Ivy dook om haar te feliciteren met haar verjaardag. Iedereen lachte om de man, die overduidelijk om zijn zusje gaf.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en haalde haar schouders op. "I don't know, ik doe het gewoon graag, en het is nu niet alsof ik vaak de kans heb om te betalen, door jou" grijnste ze. Ze had nu eindelijk eens een moment dat ze geld kon uitgeven aan anderen en dat zou hij niet van haar afpakken. Ivy bestelde ook nog een hamburger voor Alistair, want ze was niet zeker of hij al gegeten had en ze wou wel iets voor hem kopen. Ze betaalde via bankkaart en ging toen terug gaan zitten. Ze glimlachte naar Oliver. "Kan niet beter" antwoordde ze eerlijk. Ze moest toegeven, ze was nog nooit zo vrolijk geweest op haar verjaardag als nu. Meestal zat ze maar thuis of op het instituut op haar verjaardag. Niets speciaals. "Hoe vermaak jij je?" Ze ontmoette zijn ogen.Ivy stak haar hand in de lucht toen de serveerster die hun eten kwam brengen vroeg van wie de chickenburger met friet was. Dankbaar nam haar eten aan en genoot van haar eten. Ze nam een slokje cola en veegde meteen haar mond af toen ze Oliver hoorde. Ze had amper de tijd om zich om te draaien toen ze half werd aangevallen door haar grote broer. "Gelukkige verjaardag kleine zus, hopelijk geniet je er een beetje van" Ze gaf hem een vlugge knuffel terug en maakte plaats voor hem om erbij te zitten. "Het geweldig, hier, ik heb nog wat besteld voor je" Ze gaf het doosje met de hamburger aan Alistair, die een wenkbrauw optrok en zijn portefeuille uithaalde. "Nee Ivy, ik weiger geld aan te nemen van je" Ivy fronste even en gebaarde hem zijn portefeuille weer op te bergen. "Ik betaal, punt uit" lachte ze. Ze wierp Oliver een blik toe. "Waarom willen julle twee altijd voor mij betalen, leg me dat eens uit please?"

Account verwijderd

schreef:
Alistair en hij waren waarschijnlijk niet eens zo verschillend, in elk geval hadden ze allebei de neiging om voor haar te betalen. Hij kon er niets aan doen, het was zo veel makkelijker om geld aan haar uit te geven. Zelf had hij het geld niet nodig, waarom zou hij het dan niet uit kunnen geven aan zijn vriendin?
'Het is gewoon iets wat wij mannen doen als ze om iemand geven. Wat een goed teken is voor mij als oudere broer, dan weet ik in elk geval zeker dat hij goed voor je wil zijn en hoef ik niemand om te brengen.' Alistair glimlachte even breed naar haar en liet zijn blik toen over de rest van het team glijden.
'Ik kan er niets aan doen.' verdedigde hij zichzelf lachend. Er waren een hoop dingen die hij gewoon uit automatisme deed. Hij hield haar hand vaak vast zonder dat hij zelf echt door had dat hij dat deed, hij betaalde voor haar zonder erbij na te denken en als ze niet aanwezig was, zocht hij zelfs naar de typische haarkleur in de ruimte waar hij zich bevond. Haar aanwezigheid maakte hem een stuk rustiger, waardoor hij haar graag bij zich had.
'Tijd voor nog een achtbaan.' riep Suzan vrolijk, waarna ze overeind schoot en wachtte tot ze allemaal opgestaan waren. De rest leek het er wel mee eens te zijn, dus al het eten werd naar binnen geduwd en iedereen stond al snel op. Hij liep achter de groep aan naar de achtbaan, een beetje in gedachte verzonken.
'Ik wacht hier wel.' zei hij, waarna hij even glimlachte en een bankje opzocht. Haar broer was er niet zo lang en hij wilde haar de moment die ze met hem had gunnen. Ze hadden nu een oneven getal en hij had er geen problemen mee om te wachten op de rest. Geamuseerd keek hij naar de kinderen die voorbij renden. De attracties waren leuk in een pretpark, maar voor hem was er meer dan alleen de attracties om naar te kijken. Aan attractieparken zaten behoorlijk wat herinneringen voor hem, hij vond het niet erg om daar alleen en in stilte over te denken.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even en gaf de twee mannen een stoot. "Jullie mannen zijn gewoon te erg, een vrouw kan heus voor haarzelf betalen, en het is nu niet alsof ik weinig geld heb" voegde ze eraan toe. 'Oh, en ik wil niet de golddigger zijn van een man"Ze trok even een gezicht. Ze haatte het idee om met iemand te zijn alleen voor het geld. "Dus ik ga af en toe ook eens een taxi betalen" waarschuwde ze Oliver. Ze lachte zachtjes en stond ook op toen Suzan voorstelde om naar nog een achtbaan te gaan. Verbaasd keek ze naar Oliver en knikte toen. "Oh okey, dan zie ik je straks" zei ze terwijl ze een lieve kus op zijn lippen drukte. Ze gingen in de lange rij staan en Ivy fronste even toen Al haar een brede grijns gaf. "Dus tussen Oliver en jou is het best wel serieus he?" Vroeg hij met een brede glimlach. Ivy knikte even. 'Yep, I think so, maar jij bent nu niet meteen de persoon met wie ik graag over relaties praat" lachte ze terwijl ze in de rij aansloot. 'Hoezo ik niet, kom op, je bent mijn kleine zus" Ivy trok een gezicht. "Daarom juist" antwoordde Ivy met een lach. Alistair rolde met zijn ogen. "Wel, ik vind dat Oliver goed voor je is; als mijn mening nog telt" Ivy keek hem nieuwsgierig aan. 'Oh ja?" Alistair had haar nieuwsgierigheid opgemerkt en grijnst. "Oh ja, hij geeft om je, die blikken die hij je toewerpt, die kun je niet misse" legde hij uit. Ivy bloosde even en wuifde het weg. 'Oh kom op, Oliver werpt doodnormale blikken" protesteerde ze. Alistair lachte en schudde zijn hoofd. "Trouwens, ik kan niet te lanh blijven, ik moet nog naar de psychiater" Ivy fronste. 'Psychiater?" Alistair zuchtte. "Na die missie moet ik van Dante elke dag naar de psychiater, om over mijn leven daar te praten"

Account verwijderd

schreef:
Het was best fijn om even wat rust te hebben, hoewel je nooit complete rust zou vinden in een pretpark. Het gegil van mensen in attracties en mensen die langsliepen terwijl ze een gesprek voerden doorbroken die stilte een beetje, maar dat vond hij niet zo erg. Zijn blik volgde de achtbaan en vervolgens keek hij rustig om zich heen. Hij gaf er weinig om dat hij een attractie miste.
Heel even fronste hij toen er een huilend kind voorbij liep, zonder ouders. Hij kwam overeind en ging achter het kind aan, het was maar goed dat hij langer was en dus een stuk sneller. Toen hij eenmaal bij het kind kwam, hoefde hij niet eens iets te vragen. Het kind begon te vertellen over zijn ouders en dat ze ruzie hadden gehad en hij weggelopen was, maar hij ze nu niet meer kon vinden. Typische kinderen om zoiets te doen.
'Heb je misschien het nummer van je ouders?' vroeg hij, terwijl hij gehurkt naar het kind keek. De jongen keek even een beetje verbaasd naar hem, waarna hij voorzichtig zijn arm uitstak. Op zijn arm was met grote letters een mobiel nummer geschreven, in elk geval waren zijn ouders slim genoeg om hem een nummer te geven, zo was het een stuk gemakkelijker om zijn ouders te vinden.
'Het is oké, ze komen je vast zo ophalen. Ik ga ze even voor je bellen.' vertelde hij, toen hij zijn telefoon uit zijn broekzak viste en het nummer intoetste. Al snel werd er opgenomen, waarschijnlijk hadden ze een telefoontje verwacht. Hij vertelde de ouders waar ze waren een paar minuten later waren ze alweer bij hem. Zijn ouders hadden dan misschien ruzie gehad, ze zagen er nu niet uit alsof ze boos op elkaar waren.
'Bedankt voor het bellen, we waren al ongerust dat niemand hem zou helpen.' de moeder van de jongen glimlachte even naar hem en vervolgens namen ze afscheid, waarna hij weer terug naar het bankje ging en de achtbaan bekeek.

Account verwijderd

schreef:
"Je moet naar een psychiater?" vroeg Ivy verbaasd. Alistair knikte even. "Al, wat doe je nu eigenlijk? Kom je terug naar het instituut? En waar verblijf je?" vroeg ze met een frons. Ze had het dan toch aangedurfd om het te vragen. "Oh, ik verblijf in een gehuurd appartement, en nee, ik denk niet dat ik terugga naar het instituut" Ivy keek hem verbaasd aan. Ze had niet gedacht dat hij zou stoppen. "Waarom?" vroeg ze met een raar gezicht. Alistair schudde zijn hoofd. "Ik ben het moe, het vechten en het verdedigen van anderen, ik wil gewoon even rust" zuchtte hij. Ze snapte het, hij was het beu. "Ik zou iemand willen vinden met wie ik de rest van mijn leven kan leven zoals een gewoon mens" legde hij uit. Ivy knikte. "Ik snap je, maar beloof je dat je af en toe eens op bezoek komt?" vroeg ze met een kleine glimlach. Alistair knikte en glimlachte. "Natuurlijk kom ik je vaak opzoeken, je bent nog steeds mijn kleine zusje" Ze gaf hem een por. "Ik ben 22 Al, stop met me je kleine zusje te noemen" lachte ze. Ze stapten in de attractie en kwamen er met bibberende benen weer uit. "Wow, dat was freaking eng" zei Suzan met grote ogen. Ivy lachte met rode wangen. "Oh god, ik geef je gelijk, kan iemand me dragen?" grapte ze. Ivy liep met de groep mee en zag Oliver met een klein kindje en waarschijnlijk de jongens ouders. Ze zag ze weglopen en liep naar Oliver toe. "He, wie was dat?" vroeg ze met een glimlach. Ze drukte een kus op zijn wang en ging vlug zitten voordat ze door haar benen zakte. Ze haalde een hand door haar haar en leunde lichtjes tegen hem aan. Ze glimlachte naar hem. Hij was waarschijnlijk weer de held aan het spelen, dat was typisch hem.

Account verwijderd

schreef:
Toen Ivy begon te praten, keek hij op. Hij glimlachte even naar haar en keek de drie toen na, het was best een schattig joch. Jammer dat hij zijn ouders verloren was door een ruzie.
'Oh, hij was zijn ouders kwijt.' legde hij uit. Het was geen geweldig lang verhaal, er was ook niet zo veel speciaals aan. Wie zou een huilend kind nu niet helpen? Hij lachte even toen Ivy ging zitten en tegen hem aan leunde, er uitziend als een spook. De rest zag er niet veel beter uit, waarschijnlijk was de attractie iets heftiger geweest dan ze verwacht hadden. Daar had hij dus geluk mee gehad. Hij hield wel van attracties, maar er zat natuurlijk een limiet aan.
'Ik heb even een pauze nodig hoor. Hoe laat is het eigenlijk?' Suzan keek naar hen en hij keek even op zijn horloge.
'Vier uur.' hij glimlachte even naar Suzan, ze knikte. Hij zag hoe Derek en Elise even een blik uitwisselde en hoe ook Ryan op zijn horloge keek. Waarschijnlijk betekende dat dat ze niet zo heel veel tijd meer hebben. Ook Alistair keek even zoekend om hem heen.
'Sorry, Iv. Ik moet er weer vandoor. Ik beloof dat ik binnenkort langs zal komen. Zorg goed voor mijn kleine zusje.' Alistair glimlachte breed naar hen en ging er toen vandoor. De rest keek weer op de kaart, ze hadden lang niet genoeg tijd om alle attracties te bezoeken. Normale mensen gingen vanaf 10 uur 's ochtends al het attractiepark in, zij waren pas om half drie aangekomen en hadden dus niet zo lang de tijd.
'Zullen we als laatst nog in het reuzenrad en dan gaan? Elise heeft vanavond nog training en Ivy, jij moest toch nog een pakketje ophalen?' stelde Derek voorzichtig voor. Dat leek iedereen wel aan te kunnen, hij lachte even om de gezichten van de rest. Ze waren allemaal nog een beetje wit. Hij sloeg zijn arm om Ivy heen en keek toen naar het reuzenrad, ze kon in elk geval op haar gemak nog eens naar het attractiepark kijken. De rij was kort en ze konden met z'n alle in één karretje.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even. "Ah, en natuurlijk kwam jij hem weer redden he?" vroeg ze met een lieve glimlach. Ze gaf hem een knuffel. "Lief van je" Ivy gaapte even en fronste toen ze merkten dat het vier uur was. "Nu al" klaagde ze. Ze zuchtte even. "Ik zou hier een hele week kunnen blijven" zei ze met een glimlach. Ivy glimlachte even en keek naar haar broer. "Oh, okey, wel, ehmm, tot morgen" Ze stond op en gaf hem een snelle knuffel. Alistair drukte een doosje in haar handen. "Hier, voor je verjaardag, maar pas openmaken als je thuis bent" zei hij haar met een serieuze blik. Ivy knikte braafjes. "Dankjewel" zei ze met een glimlach terwijl ze het kleine, zwarte doosje in haar zak stak. Pas na een seconde merkte ze dat hij haar alweer zijn kleine zusje had genoemd. Voordat ze kon protesteren, was hij alweer weg. Ze kon de teleurgestelde blik op haar gezicht niet tegenhouden. Ze zou graag meer tijd met hem doorbrengen, maar ze wist dat het niet kon."Het reuzenrad klinkt top" zei Ivy met een glimlach. Ze stond op en knikte. "Yep, ik wil nog vlug dat pakketje ophalen, maar als het nodig is kan ik wel tot morgen wachten hoor" Ryan schudde zijn hoofd. "Haal het maar vanavond op, morgen hebben we minder tijd en ik zou niet willen dat je het niet kan ophalen" Ivy stemde toe en liep met de rest mee. Ze glimlachte toen ze Olivers gespierde arm om haar ouders voelde en drukte een kus op zijn wang. Eenmaal in het karretje haalde Suzan een dekentje uit haar rugzak. Ivy lachte. "He, ik heb altijd een dekentje nodig als het koud is" protesteerde Suzan met een lach. Het deken was groot genoeg voor hen allemaal om onder te kruipen en Ivy liet haar blik over het uitzicht van het pretpark glijden. Het was prachtig. Overal zag je wel vrolijke kinderen en veel, heel veel lichtjes en achtbanen. Ze hield zoveel van hoogtes, ze had altijd zo'n vrij gevoel wanneer ze zich hoog bevond. Ze wou zeker nog eens terugkomen naar het pretpark, daar was geen twijfel over mogelijk. Misschien, later, als ze ooit kinderen zou krijgen, konden ze hiernaartoe komen.

Account verwijderd

schreef:
Vanuit het reuzenrad was vaak het meest te zien, het ging ontzettend langzaam en was altijd vrij hoog. Hij keek over het pretpark, zeker de helft hadden ze nog niet gehad. Ze konden nog altijd later eens terug gaan, dan zou Ivy een volledig pretparkbezoek gehad hebben. Zijn blik gleed even naar Ivy, die nog altijd diezelfde blik op haar gezicht had staan. Zijn blik gleed verder, het was wel gemakkelijk als Ryan en Jason samen waren geweest, dan was niemand alleen geweest. Hij glimlachte even bij die gedachte, dat zou nooit gebeuren. Hoewel hij twijfelde aan Ryan, die nooit echt interesse leek te hebben voor vrouwen. De man had ook geen echte interesse in mannen, op een of andere manier had Ryan nooit echt een duidelijke voorkeur aangegeven.
'In elk geval is Suzan erop voorbereid om bijna dood te vriezen.' Jason lachte zijn zusje even uit. Een deken was inderdaad een beetje overdreven, waardoor hij lichtjes glimlachte. Het was niet alsof het nu zo koud was en zelfs als dat wel zo was, waren ze omringd door mensen die hen zouden helpen. En alsof dat nog niet genoeg was, hadden ze alle acht een gave om zich uit een benarde situatie te bevrijden.
Toen ze beneden aankwamen, borg Suzan haar deken weer op. Jason lachte nogmaals en liep toen richting de uitgang. Een zucht kon hij niet onderdrukken, hij had best langer willen blijven. Misschien een andere keer. Het was handig dat het team alles geregeld had vandaag, ze waren meteen klaar om te vertrekken. Iedereen stapte in het busje dat ze geregeld hadden en hij keek even naar buiten.
'Waar moet je je pakketje ophalen?' hij keek even naar Ivy. Ze had het pakketje al regelmatig genoemd, maar hij wist niet wat het was en hij kon zich ook niet herinneren dat er iets was wat ze had willen kopen. Hij fronste even, misschien was hij het gewoon vergeten.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om Jason. "Wel, ik vind dat dit dekentje best wel handig is" glimlachte ze breed terwijl ze zich nestelde in het deken. Ivy gaf Suzan een stoot en kroop tegen Oliver aan. Ze gaapte even en sloot haar ogen voor een seconde. Ivy keek naar hem met een vrolijke blik. Het was best wel vermoeiend, dat moest ze toegeven. Eenmaal ze gestopt waren sprong ze vrolijk uit het karretje en sloeg haar sjaal wat beter om haar hals heen. Het begon best wel kouder te worden nu, dus moest ze ervoor zorgen dat ze niet verkouden zou worden voor de missie volgende week. Gezond blijven was de missie van nu dus. Ivy pruillipte onbewust toen ze naar buiten liepen en hield het ticketje goed vast, het was een mooie herinnering. Ivy kroop op een zeteltje in de bus en keek naar Oliver. "Central bank" zei ze met een glimlachje. Ze zag de verwarde blik op zijn gezicht en lachte zachtjes. "Geen zorgen, je ziet het straks wel" legde ze uit. Eenmaal aangekomen stapte de rest van het team uit en Oliver en Ivy namen een taxi. Het verwonderde haar niet dat ze niet eens de kans had om weer te betalen. Ze stapten uit en wandelden naar de bank. Ze liep naar één van de locketjes en keek naar de man met zijn baardje. "Goeiendag, kan ik u helpen?" Ivy knikte even. "Het is om een pakketje op te halen dat bedoelt was voor mijn 22ste verjaardag vandaag, in de gesloten kluis van Ivy Elizabeth Winters" legde ze uit. Ze gaf haar identiteitskaart af. De man knikte even en stond op. "Volgt u mij maar" Rustig liep ze mee met de man naar een grote zaal met allemaal lange, metalen boxen. "Ivy Winters?" De man haalde een heel erg grote box uit en zette hem op de tafel. "Ik laat jullie even alleen, als jullie me nodig hebben roept u maar" Ivy knikte even en bedankte hem. "Okey, let's see" Ze opende de doos en haalde er een grote, donkerbruine gitaar uit. Ze keek naar Oliver. "Dit is de gitaar van mijn vader, nah het ongeluk stond op zijn testament dat deze gitaar goed moest bewaard worden tot mijn 22ste verjaardag, aangezien hij deze gitaar had gekregen voor zijn 22ste verjaardag" Ze liet haar vingers over alle snaren glijden.

Account verwijderd

schreef:
Hij had geen idee wat ze van plan was, dus volgde hij maar gewoon. Dat ze naar de bank moest, verbaasde hem. Wat hadden een bank en een pakketje nu met elkaar te maken. Hij vroeg verder niets, hij zou het waarschijnlijk vanzelf wel zien. Het betalen ging zonder dat hij daar ook bewust over dacht, hij dacht er niet bij na dat Ivy wilde betalen. Het was gewoon een automatisme, bovendien was hij een beetje afgeleid door het mysterieuze pakketje van Ivy.
Hij volgde Ivy en de man en keek kort rond, waarna zijn blik naar de box gleed. De man ging er weer vandoor en hij glimlachte even naar Ivy. In elk geval was het geen klein pakketje. Hij hield zijn hoofd ietwat schuin en bekeek de box, waar Ivy een gitaar uit haalde.
'Dan zijn ze er in elk geval nog een beetje bij.' zei hij, terwijl hij naar de gitaar keek. Hij had al zijn verjaardagen met zijn ouders gespendeerd, op die van de afgelopen drie jaar na. Hij besloot dit jaar langs te gaan op zijn verjaardag, het was te lang geleden. Waarschijnlijk zou hij eerst tot in de middag in bed liggen en vervolgens even bij zijn ouders langsgaan. Ivy kon ook mee, als ze dat wilde.
'Speel je ook?' vroeg hij, toen hij zijn blik over haar en de gitaar liet glijden. Hij had Ivy nooit echt een instrument zien of horen spelen, maar hij kon zich herinneren dat ze iets had gezegd over zingen en dat ze dat niet meer deed. Misschien gold datzelfde voor de gitaar, hij wist het niet. Als ze had gezongen, was ze waarschijnlijk wel muzikaal. In tegenstelling tot, hij was niet zo muzikaal. Hij kon niet zingen en hij had nooit moeite gedaan om een instrument te bespelen, hij altijd andere dingen aan zijn hoofd gehad.
'Ik kan wel even buiten wachten als je, nou ja, even alleen wil zijn.' stelde hij voorzichtig voor. Hij wist niet precies hoe het met de gitaar zat en als dit een emotioneel moment was, wilde hij haar de privacy gunnen om dat te uiten. Hij beet even op zijn lip en fronste toen, hij was echt niet goed in emotionele situaties.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even. "Nou ja, voor mijn zijn ze er altijd bij" Ze wees naar haar hoofd. "Elke verjaardag denk ik wel aan hen, ik zou me slecht voelen moest ik dat niet doen" Ivy ging zitten op een stoel en legde de gitaarband over haar schouders. Hij zat goed, hij voelde natuurlijk aan. Ze moest wel toegeven, de band was bijna versleten, misschien moest ze maar eens een nieuwe gaan kopen in een gitaarwinkel. Ze zocht in de gitaarkoffer ook nog naar een plectrum, die ze al gauw vond. Hmmm, hoeveel talloze keren had haar vader hiermee gespeeld voor Alistair en haar. Ze kon hem nog horen wanneer ze haar ogen sloot. Ze kon het beeld voor zich oproepen. Ivy keek naar Oliver en knikte glimlachend. "Yep, dat doe ik, wel dat deed ik, ik heb niet zo vaak meer gespeeld toen Alistair weg was, ik kon de herinneringen niet zo goed aan" Ze onderzocht zijn blik even, zijn gedachten proberend te peilen. Ze speelde een korte intro van Radioheads Street Spirit, een nummer waar ze maar al te dol op was. Zachtjes zong ze de lyrics mee maar stopte al gauw. Ze keek Oliver met een opgetrokken wenkbrauw aan en drukte een vlinderlichte, plagerige kus op zijn lip. "Als ik je weg wou, had ik dat al gezegd Oliver" zei ze met een schuine glimlach. "Je mag heus wel blijven, behalve als je echt graag van me afwilt" grapte ze terwijl ze opstond en voor hem ging staan. "Wil je van me af dan?" Plaagde ze hem. Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze keek hem aan.

Account verwijderd

schreef:
Even dacht hij over haar woorden, waarna een zucht over zijn lippen gleed. Haar ouders waren lang geleden overleden, maar ze dacht nog altijd aan hen. Dat betekende waarschijnlijk dat zijn gedachten ook nooit zouden stoppen. Hij hield van Ivy, maar hij kon zijn vorige vriendin niet volledig uit zijn leven bannen. Het maakte zijn liefde voor Ivy niet minder, maar hij kon het niet vergeten.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze zacht begon te zingen, ze was best goed. Ze zong niet hard en ook niet lang, maar hij kon het horen. Misschien zou hij binnenkort nog vragen of ze nog eens wilde zingen, hij zou er graag naar luisteren. Er was een hoop wat hij graag deed, zo luisterde hij ook graag naar haar. Al helemaal naar haar enthousiasme, naar haar vrolijkheid. Maar hij kon zich voorstellen dat hij ook graag naar haar gezang luisterde.
'Misschien moet je het weer eens oppakken.' zei hij. Alistair was terug en sinds haar vader had gewild dat ze zijn gitaar kreeg, wist hij zeker dat haar ouders dat ook gewild hadden.
Heel even fronste hij toen ze vroeg of dat hij van haar af wilde, hij hield zijn hoofd ietwat schuin en bekeek haar. Hij schudde even zijn hoofd en duwde een kus tegen haar lippen.
'Nee. Er zijn een hoop dingen die ik wil, van jou af komen is niet een van die dingen.' hij glimlachte even. Er waren een hoop dingen die hij nog eens wilde doen met Ivy, voorlopig zou ze niet van hem afkomen. Er zaten een hoop simpele dingen tussen, maar ook dingen die een hoop tijd zouden kosten. En er kwamen constant dingen bij. Als ze doorgingen zoals ze nu, zou ze waarschijnlijk nooit van haar afkomen. Hij hield van haar, hoewel hij haar dat niet verteld had. Er waren zo veel dingen die hij dacht, maar niet zei. Dat was maar goed ook, iedereen vond hen al een vrij klef stel. Daar had hij echter geen probleem mee, hij zou ook niet ontkennen dat hij graag bij haar in de buurt was en dat hij haar graag kuste en aanraakte.

Account verwijderd

schreef:
Ivy hield haar hoofd schuin bij zijn suggestie. "Misschien kan ik inderdaad weer eens de lijn oppakken, het is tijd dat ik stop met naar het verleden om te kijken en doorga met leven" zei ze met een glimlach. Ze stak de gitaar in de gitaarkoffer en glimlachte toen hij zijn wenkbrauwen fronste. "Hmmmhmm" mompelde ze alleen maar. Ze lachte even zachtjes en nam de koffer bij zijn handvat. "Wel, nu we hier toch in de stad zijn kunnen we even goed eens gaan wandelen?" Stelde ze voor terwijl ze samen met hem naar buiten liep en Ivy even vriendelijk knikte naar de man die hen net hielp. "Misschien kan ik dan eindelijk eens iets voor je kopen" glimlachte ze waarba ze zijn hand vastnam. Het begon al wat donker te worden en te schemeren, maar het was nog licht genoeg om langs een paar winkeltjes te lopen. "He, ik wil je nog eens bedanken om mijn dag top te maken" zei ze met een dankbare blik naar hem. Ze trok haar haren uit het staartje en keek door de etalages van de winkels. Nieuwsgierig gleed haar blik langs een heleboel voorwerpen en ze stopte even bij een winkeltje waar ze zonnebrillen verkochten. Ze keek Oliver grijnzend aan en trok hel mee naar binnen. "Hier deze staat denk ik goed bij je" zei ze terwijl ze hem één van de vele zonnebrillen opzette. Ze schudde haar hoofd. "Nee, deze niet" Ze nam een andere. "He, deze is leuk, deze geeft je een mysterieuze look, wat vind jij?" Vroeg Ivy grijnzend aan hem. Ze zette zelf een opvallende bijenzonnebril op met roze montuur. Ze draaide een rondje voor hem en trok een raar gezicht, waarna ze de zonnebril afzette.

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld