Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.

Klik hier om een gratis account aan te maken en ik leg je uit hoe jij je eerste fans en popdollars verdient.

Forum

Startalk

Blog statistieken

Vrienden beheer

Facebook vrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald.

Forum

ORPG < Virtual Popstar

ORPG// Betrayal

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Both of you are the perfect definition of disaster.''

TS » Late Avond

Luidruchtig zong ze mee met de tekst toen ze eenmaal het festival arriveerde. Het was niet haar idee om haar avond te spenderen in een gekkenhuis, maar ze deed het voor Jack. Het was dat hij onlangs met de vraag kwam of zij en de anderen wilde helpen bij het werken achter de bar, vrijwillig en gratis. Met tegenzin zei ze ja en met weinig plezier stapte ze de auto in. Doch had ze geen spijt van haar keuze. Ze was nog geen minuut binnen of ze vermaakte zich al met de lyrics van de nummers die gedraaid werden.

I'm about whatever man
Fuck what they be talkin' about
They opinion doesn't count
We the only thing that matters
So we do it how we do it
All up in your face man, I hate to put you trough it
I be up all night, whole crew's in here
Cause I don't really know who I'ma lose this year
Man I love my team, man I love my team
I would die for them niggas

Lachend beëindigde ze haar vals gezang vooraleer ze zich keerde tot de beheerder van het opgezette feest. ''So, I am going to work with Jack if that's okay,'' wilde ze zeggen, maar ze kwam niet verder dan de helft van het hardop uitspreken van haar gedachtes. De man wist haar wederom te onderbreken. ''I've already chosen your partner, miss Robertson.'' Verward keek ze op. ''You did?'' vroeg ze binnensmonds, klinkend als ietwat verbaasd, maar op een negatieve manier. Haar vrolijkheid verging dan ook binnen een fractie van een seconde bij het horen van zijn antwoord. Ze vreesde namelijk het ergste; werken met Jason als partner. Het werk was niet zozeer wat haar ergerde. Integendeel. Ze hield ervan om gratis op een festival te staan, zelfs al moest ze onderwijl het luisteren door werken. Adoria's relatie met Jason vormde echter het grote probleem. Ze waren beiden niet in staat om een normale conversatie te voeren zonder enig gedonder.
''Yes, I did. You're going to work with Jason.'' Moedeloos slaakte ze een zucht, direct rollend met haar ogen bij het horen vallen van zijn naam. Geheel vrijwillig wilde ze achter de bark werken op een enorm festival en toch werd ze gestraft als het ware door samen te moeten werken met de jongeman, die ze verachtte. Schandalig vond ze het en toch kon ze er geen inspraak inbrengen. Het stond al vast: ze moest wel samenwerken met de mannelijke versie van slet, beter bekend als Jason.
In stilte wierp ze een blik op haar 'partner'. Geen glimlach of grijns was te zien op haar gelaat. Enkel een norse blik, die ze weleens eerder vertoond had bij zijn binnenkomst. ''How am I supposed to work with him, huh? We can't even have a real conversation without yelling to each other,'' murmelde ze.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Feesten, daarvoor was Jack wel bereid wakker te blijven. Plaatsen waar drank geschonken werd, muziek gedraaid werd alsof niemand zich eraan kon storen en er niets meer telde dan plezier. Een festivalterrein betreden vond hij altijd al leuk, of het nu in Mystic Falls was of thuis in Californië. Misschien ging het vooral om de tijden waarin het hem en zijn vrienden verboden werd erheen te gaan, waardoor ze ernaar uitkeken. Voor een stel tieners hadden ze veel in te halen als het aankwam op uitgaan. De grijns op zijn gezicht viel dan ook van afstanden nog af te lezen, maar het gehaast om op tijd te komen bleef bij hem aanwezig. Daarbij hielp zijn taak voor die avond er niet veel meer bij om hem gerust te laten voelen over wat hen allemaal te wachten stond.
"это пиздец."
Met snelle passen verstreek hij de enkele aanwezige mensen, zijn ogen onoplettend op zijn handen gevestigd. De bandages die hij in een raas tevoorschijn haalde, wikkelde hij met om zijn beide handen en polsen. De donkere stof sloot aan bij zijn kleding en maakte het haast aansluitend aan zijn hoody. Versleten waren ze, onbruikbaar daarentegen niet. Ze waren perfect om de achtergelaten sporen van de trainingen, grofweg kleine kneuzingen, te verdoezelen. Vechtsport hoorde tot zijn dagelijkse routine en, graag of niet, bleven er plekken zichtbaar. Opgedroogd bloed dat plakte aan zijn huid viel anders lastig uit het zicht van anderen te houden. Hij wilde geen bezorgdheid wekken voor dingen die hij onnodig vond. De vreemde blikken bij het zien van zijn blessures rondom zijn knokkels had hij tevens ook geen zin in. Niet als hij het kon voorkomen, net als hij deed bij zijn bovenlijf. Niemand had er baat bij om wonden aan te moeten zien die ze, precies zoals bij Jack het geval was, niet konden verklaren.
Het besef dat hij afwezig voor zich uit aan het murmelen was, viel pas zodra hij zijn hoofd ophief van zijn handen en hij in het gezicht van zowel zijn vrienden als een vreemde man keek. Zijn ogen vernauwden zich onbegrijpelijk tegenover Jack. Een wenkbrauw werd opgetrokken, hoewel hij een van de enigste leek te zijn die zich erover verwarde. Jason, evenals Tyler, keek er amper meer van op dat hij soms geneigd was tegen zichzelf te mompelen in een taal die ze niet beheersten. Elk gunde hem een korte glimlach voordat ze beide afdwaalden naar de passerende meiden. De toegeworpen blik van de man vond hij merkwaardig en ongemakkelijk, maar buiten dat besloot hij dat het doelloos was om te vertalen wat hij zojuist tegen zichzelf had gesproken. Excuses voor zijn late komst waren eerder op zijn plaats geweest dan zijn slechte gewoontes.
Zijn hand greep voor een moment naar de zwarte cap om hem beter op te zetten. Zijn warrige haar zat nergens naar en mede door de tijdnood, had hij gekozen voor een pet. De eeuwigheid om het in model te laten zitten had hij er voor nu niet voor over. "Sorry I'm late, I had some engine trouble on the way," loog hij ongeboeid. De man kwam hij voor enkele seconden onder ogen vooraleer hij zich wendde tot Adoria. Haar gedaante negeren kon hij zeker niet, sterker nog; hij kon haar niet uit zijn blikveld laten. Haar glimlachend bekijken werd langzamerhand een beetje een bad habit.
"Well, since you're finally here, mr. Ivashkov, you better get started. You're partner is right over there," werd hem stug verteld. Fronsend keek hij toe hoe er geknikt werd naar een van de aangelopen gasten. De tegenzin was duidelijk merkbaar bij de man, maar hetgeen waar hij zich vooral over verbaasde was de verschijning die traagzaam zijn kant op kwam. Normaal gesproken had hij haar waarschijnlijk niet eens herkend. Haar bruine haar ging teniet naast de andere meiden op de gronden. Grote, gekrulde lokken vielen langs de zijkanten van haar gezicht en bewogen mee met haar looppassen. Haar kleding vond hij niet opvallend tussen de andere mensen; haar bril gaf weg wie het meisje in het donker echt was. En als het nou niet de laatste persoon was die hij had willen zien in zijn vrije tijd. Emily.
"You've got to be kidding me."

это пиздец = this is fucked up

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
E; Zelfingenomen pakte ze één weerzijde van haar bril beet, doende alsof ze eerst tien seconden naar zijn gedaante moest staren vooraleer ze doorhad wie er nu precies voor haar stond. ''Standing in the shadows of a robber, dressed all in black.'' Een cynische glimlach verscheen, bleef enkele seconden staan en verdween daarna in een mum van tijd. ''This young lady has to work with the man who stole her girlfriend. Hmm, I'll take that for granted. You have my forgiveness, Jack.'' Vanuit haar ooghoeken zag ze hoe ze werd aangestaard door Adoria met haar welbekende blik. Een duidelijke ergernis stond op haar gezicht geschreven. ''Miss. Greenfield, can you do me a favour?'' vroeg ze niet veel later. ''That depends on your question, gorgeous.'' Een lichte grijns vertoonde ze bij het gunnen van een blik. ''Can you, please, be nice to him? He's such a grumpy man when he hears very bad news. You have to take care of him, sweetheart. Otherwise, I have to spend the rest of my night with a sourpuss. I don't think I can handle that, my damsel.'' Lachend schudde ze haar hoofd. Ze kon zich nu al bedenken dat deze nacht geen prettige afloop zou hebben. Ze had weinig met Jack. Hij zag er goed uit, maar voor de rest wist ze niet wat ze met hem aan moest. In haar belevenis kwam hij zo ongelooflijk nonchalant en serieus over. Iets wat zij niet was. En toch vertelde ze haar dat ze zou proberen om 'aardig' tegenover hem te zijn. Ze wilde haar niet bezorgd maken over de relatie tussen hun tweeën. ''I don't do promises, but I'll try my best. It is my duty to serve the queen, anyways.''

-

A; ''Thank you, darling. I appreciate your willpower. I really do.'' Ze wist dat Jack en Emily niet goed bij elkaar lagen. Beiden hadden dat wel duidelijk gemaakt, maar ze nam het hen niet kwalijk. Ze kon niet van zichzelf zeggen dat zij wél iedereen te vriend had, want Jack vond ze ook maar een vreemd in elkaar gebouwd wezen.
Vergenoegd wendde ze zich tot Jack. In volledige stilte keek ze naar zijn gezicht voordat ze haar lippen speels op de zijne drukte en haar lichaam tegen hem aandrukte. Ze was zich ervan bewust dat honderden mensen mee konden kijken, maar desondanks kon het haar weinig schelen. Men moest weten dat hij al bezet was en daarnaast was het ook voor haar eigen plezier bedoeld. ''Gonna tell you a secret,'' fluisterde ze in zijn oor toen ze de zoen beëindigde. ''I am a jealous type, so don't get too drunk and don't mess around with other ladies.'' Zachtzinnig liet ze haar vingers over zijn wanghuid glijden, terwijl ze hem breed glimlachend aankeek. Haar opmerking kwam wellicht wat wantrouwig over, maar ze bedoelde het allesbehalve argwanend. Ze vertrouwde hem volledig, nietwaar? Plezierig trok ze haar hand langzaamaan terug waarna ze afstand van hem nam. ''Wish me luck.'' Ze draaide zich om en liep van hen vandaan. Waar Jason was, was voor haar slechts één van de weinige vragen waar ze een logisch antwoord op kon verzinnen. Het zou haar niks verbazen al had hij nu al fix met één van de vele meiden hier. Daarbij kon het haar ook niet veel schelen of hij wegbleef. Ze werkte liever alleen dan samenwerken met Jason. Nogal afstandelijk deed ze, omdat ze het vertikte om in zijn buurt te komen.

-

E; Ze rolde met haar ogen toen Adoria bezig was met zichzelf voldoening geven in haar toezicht. Ze mocht doen wat ze wilde, daar niet van, maar niet alles hoefde zo open en bloot.
''Good luck, best friend,'' zei ze toen ze wegliep. Het was nu alleen zij en Jack. ''Let's be honest. Do I look pretty today?'' vroeg ze nadenkend.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
“And if it isn’t the drama queen of Mystic Falls," sprak hij met lichte ergernis. Zijn glimlach was meteen verloren en anders dan zijn humeur zo goed als mogelijk te houden, gunde hij enkel een strakke blik. “Long time no see.” Een mening om voor zich te houden had hij niet. Zoals iedereen van hem gewend was vertelde hij wat hij dacht, ongeacht hoe het over kon komen. Emily kwam ervoor uit hoe zij over alles dacht en eerlijk was eerlijk; zich laten overlopen door een van Adoria's 'geliefde' vriendinnen stond hij niet op te wachten.
Haar woorden negeerde hij gaandeweg, zijn blik gevestigd op de vele mensen die binnen begonnen te stromen. De toekomende menigte interesseerde hem meer dan Emily ooit had kunnen doen en hij maakte er geen geheim van. Het moeten vragen naar haar aardigheid vertelde al genoeg over hoe het tussen hen zat. Beide konden voor geen minuut met elkaar overweg, wat storend was, maar hij kon het niet uit de weg gaan. Normaal doen tegenover iemand die hij zag als ondankbaar en boven alles arrogant vond Jack niet iets waar hij zich druk om moest maken. Hun karakters botsten al vanaf de eerste ontmoeting, dat ze elkaar nog liever al de tijd ontliepen dan een woord te moeten verwisselen. Hij had er weinig vertrouwen in dat ze ooit vrienden zouden worden of met elkaar om konden gaan zonder het bloed onder elkaars nagels vandaan te halen.
De plezierigheid wist tegen zijn vermoedens in nog even terug te keren. Een zoen die ze op zijn lippen plantte, liet hem vrolijker achter dan hij had kunnen denken. Zijn mondhoeken trokken kleine beetjes omhoog en met het beëindigen van de spontane actie, kon hij niet anders dan glimlachen.
"And even with all of these ladies around here, no one can make me get my eyes of you," mompelde hij terug. Haar vingers over zijn wang liet hij gewillig toe, intussen de zijne een weg zochten langs haar nek. Hij genoot van de seconden waarin ze nog bij hem was. Want hoe kort het ook mocht duren, alles vond hij beter dan het moment dat hij alleen achter werd gelaten met Emily.

“Why don’t you go and ask your boy?” Jack draaide haar al gauw zijn rug toe en, al was het met tegenzin, begon hij op een sloom tempo vooruit te lopen. “I bet he’ll be thrilled to answer that question for you, instead of you hearing the pointless opinion of some robber like me.”

---

Wachten hoorde niet bij iemand als Jason. Hij was er te ongeduldig voor, te impulsief om zich op te laten houden door iemand anders. Waarschijnlijk ook te eigenwijs om te luisteren naar wat iemand ook maar te zeggen had. Vreemd vond hij het dan ook niet dat hij het slechts een paar minuten uit had gehouden bij Tyler en de anderen. Hij werd te snel afgeleid voordat hij iets mee had kunnen krijgen van de gesprekken. Het bevel dat hij voor die avond opgescheept zou zitten met Adoria hielp er niet bepaald bij. Het maken dat hij wegkwam deed hij voor heb allebei zoals hij vol overtuiging door zijn hoofd liet gaan, maar iedereen wist de werkelijke reden achter zijn snelle vertrek. Hij kon de neiging om elke meid die hem passeerde te bekijken, simpelweg niet weerstaan. Welke plek was er beter voor om ongestoord zijn blik langs alle knappe studentes te kunnen laten gaan, dan de bar?
"So, I guess I have to work with the redhead for today, huh?" Het flesje bier klampte hij zachtjes in zijn handen, zich gericht tot de jongeman in het werkuniform. Jason kende hem nergens van, maar de letters op zijn shirt waren het enige dat voor hem telde. Het was een persoon die er ook werkte, met een beetje geluk zelfs de leiding had, en hem hierdoor van zijn 'partner' af kon helpen. Vastbesloten was hij ondanks het toestemmende geknik wel. Een jongen overhalen om hem zonodig in zijn eentje te laten werken kon zo moeilijk nog niet zijn, toch?
"Can't you, like, do something for me so I can switch partners?" ging hij verder, gedaan alsof hij de reactie van de jongen niet mee had gekregen."I don't care who it is I end up with, as long as it isn't that bitch." De gedachte dat hij bereidt was hem om te kopen, ging ook aan hem voorbij. De meesten deden alles als het aankwam op geld. Hij kon tientallen goede deals bedenken die hem over hadden kunnen halen, echter had het geen zin meer. Het felle gelaat die hij onder ogen moest komen liet hem zwijgen.
"No, I can't do that," werd er geantwoord. Een stilte nam vervolgens de ruimte over en binnen de kortste keren viel enkel zijn gezucht nog te horen. Geen gedaante was er meer te vinden en hij bedacht zich dat hij moest genieten van de paar momenten die hij nog alleen had. Het zou nog een lange avond worden.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze haakte af op een afstand van twintig meter tussen haar en Jason toen ze hem hoorde mompelen tegen de 'baas.' Het ergerde haar mateloos dat hij haar amper kende en toch zonder enige twijfels kon zeggen dat ze een bitch was. Wat was hij dan wel niet? In haar oogpunt was de situatie, die nu afspeelde, veel erger voor haar dan voor hem. Hij was degene die geen doorzettingsvermogen toonde en hij was degene die er als een mannelijke hoer bijliep. Zijzelf was onschuldig, buiten het feit dat ze moeite had om zich in toom te houden.
Meteen draaide ze zich om en liep ze terug naar de plek waar Jason momenteel te vinden is. ''There is no reason to hate me in the way you do. You just can't deal with the fact that you can't kill me. Besides, you should be grateful for not being murdered, yet. I could easily tear you a part, but I didn't,'' zei ze. ''And don't tell me the same. We both know I am smarter, stronger and faster than you are. You're just some guy who's pleasuring himself with sex and alcohol. You're not a real vampirehunter, that's one thing I assure.''
Ze kon zich gaan beklagen over zijn houding en taalgebruik en ze kon haar chagrijnige blik tevoorschijn halen, maar daar was niet veel aan te beleven. Op te duur zou ze, hoe dan ook, ingaan op zijn handelingen en uitspraken. Het was namelijk een gewoonte van haar geworden dat ze inging op mensen hun reacties, gezien negeren en doen alsof er niets gaande was niet haar twee sterkste kanten waren. Wat dat betreft kon ze beter gebruik daarvan maken. Ze wist dondersgoed dat een toekomstige vriendschap tussen haar en hem onmogelijk was, maar was het dan echt nodig om vrienden te worden met Jack's huisgenoten?
Uitdagend stapte ze traagzaam naar achteren, terwijl ze op hem neerkeek met een merkwaardige grijns. '’We can play a game. If I get the chance to ask you anything I want to, you may ask me anything you want to.’’
-
Ze had haar best gedaan om zo net mogelijk over te komen in haar woorden en daden, maar de reactie die ze daarop terugkreeg, zorgde ervoor dat ze haar geduld binnen een fractie van een seconde verloor. De arrogantie straalde van haar blik af zonder er erg in te hebben en voor de zoveelste keer sprak ze woorden luidop uit waarin haar mening duidelijk in beschreven wordt. Als haar iets niet zinde, dan bracht ze het uit in het openbaar zonder er baat bij te hebben hoe roekeloos haar woorden over konden komen. Ze wist precies wat ze wilde en wat niet en ze was niet bang om dat duidelijk te maken. Integendeel.
Pedant liep ze achter hem aan. ''I just can't understand what Adoria sees in you. Let me explain why,'' zei ze onderwijl. Haar uitspraak zette ze pas voort toen haar lichaam naast de zijne voortbewoog. Ze wilde hem kunnen aankijken tijdens de woorden die ze wilde uitspreken, want ze wilde zien hoe hij daarop reageerde, te zien in zijn blikken. ''You are way too serious and careless and in my opinion you think you're a tough guy, but you're literally nothing, but a pain in my ass. Those rags you wear is just your way of scaring people away with thoughts like 'oh god, he's a real fighter' and 'damn, I should stay out of his way before he punch me in the face.' Adoria can get better than that. Way better.'' Nijdig keek ze een tijdje naar de zijkant van zijn hoofd, want dat was het enige wat ze in zijn geheel in zicht kon krijgen. Na die paar seconden keek ze terug naar de enorme chaos voor haar. Ze staarde nog eerder naar een stel dronkenlappen dan dat ze nog een paar seconde naar zijn nonchalante gelaat moest kijken. ''And I don't even understand why the hell you're here.''

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Adoria's kleding, omdat het kan en omdat het mooier is dan die ander:

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"The clothes I wear, were the ones I found in my closet," zei hij ergerlijk terug, dan eindelijk ingegaan op haar gezeur. Het loslaten van de beschuldigingen die hij naar zijn hoofd geslingerd kreeg kon hij lastig. De verwaande uitstraling van zowel haar gezicht als manier van doen, liet hem walgen. Haar ideeën over hoe ze hem elk beetje van haar mening bij moest brengen kon hij niet zonder weerwoord langs laten gaan.
"Thanks though. For sharing your opinion about whatever you feel like is wrong with me. Now I remember why I hated you in the first place." Tergend rolde hij met zijn ogen, straks voor zich uitgekeken naar de vele voorbijlopende mensen. Zijn interesse voor haar commentaar lag ver weg en al zou hij het in zich opnemen, kon het hem weinig schelen dat ze hem haatte. Het was allang bekend dat het wederzijds was. Als het aan Jack lag had ze haar ergernissen niet nogmaals uit hoeven spreken; hij wist tenslotte al sinds het begin dat ze hem liever weg uit haar en Adoria's buurt had willen hebben. "And different from you, I am actually here to help a friend of mine. Seems like the only thing that got you here are the cheap booze and boredom. Did you get sick of your 'I know everything the best' intention yet or was it the need for new friends who can stand you, which made decide to you come and ruin the rest of my day?" ging hij verder, ongehinderd om nu zijn eigen gedachten uit te brengen. Intussen zag hij haar vanuit zijn ooghoeken dichterbij komen. Emily's ogen voelde hij op zich branden, maar haar meer aandacht gunnen vond hij teveel gevraagd. Ze verdiende zijn kille, onbetrokken blikken om tegenaan te kijken. Anders zou hij tegen haar liegen en haar misschien het gevoel geven dat haar gezeik hem ook maar iets kon boeien. "But since you're having your nagging moment right now, is there anything else you'd like to add to the insult list?"
Zijn hand reikte hij grommend naar het pakje sigaretten in zijn broekzak. Het feit dat zijn verlangen naar roken vergroot was, was volgens hem de schuld van Adoria's vriendin. Haar gezeur kon hij niet meer aanhoren en het luisteren naar enkel haar stem vond hij al een marteling. Hij begon zelfs respect te krijgen voor de arme jongen die het met haar wist uit te houden, want hijzelf kon haar na een paar minuten al schieten.
"I'm all ears."

---

Vol ongenoegen keek hij het gedaante van de jongeman na. Zijn humeur viel intussen van afstanden nog van zijn gezicht af te lezen. Het vertrek van de werknemer zat hem slecht, niet alleen omdat hij zijn enige kans om weg te komen van Adoria nu wel kon vergeten, maar ook dat een normaal gesprek houden nu wel te vergeten was. Jason had zijn geduld als het aankwam op de vriendin van zijn beste vriend al tijden geleden verloren. De enige reden waarom hij nog haar hart nog niet had doorboord met een houten staak was het protest van Jack. Anders had hij met veel plezier zichzelf ten koste van haar een nieuwe molnija mark bezorgd.
Een stem die hij uit duizenden kon herkennen liet hem omdraaien. Het overtrof de harde muziek in zijn oren met gemak, waarop hij eigenlijk had gehoopt dat hij het zich verbeeldde. Binnen seconden was het namelijk niet meer de leegte waar hij eerst de jongen kon zien staan die hij waarnam, maar Adoria.

If one more label try to stop me
It's gon' be some dreadhead niggas in ya lobby, huh huh

You don't want no problem, want no problem with me, bih
You don't want no problem, want no problem with me

"Oh, damn right there is," zei hij gelijk. "You ain't that wrong 'bout it though. Actually, I would love to see your bloody corpse laying on the floor. You're just lucky Jack doesn't let me do what must be done." Zijn overtuigenis over zijn plannen hield hij niet bescheiden voor zichzelf. Jason had al vaker gedacht dat het hele gedoe voorkomen kon worden door haar weg te vagen van de wereld, want wat moest anders gedaan worden? Een bloeddorstig wezen vrij rond laten lopen vond hij in elk geval geen optie. Jack's bedoelingen hadden hem meer zwakheden dan goede dingen opgeleverd, en het gevaar mocht hij niet uitsluiten. De kans dat Adoria samenzweerde met anderen van haar soort om ze allemaal uit te moorden was groter dan zijn vriend durfde te beseffen. Het doelwit dat ze vormden werd met de dag groter en met hun geweten over de locaties van hun bondgenoten, al was hij de enige die zich er zorgen over leek te maken, kon hij moeilijk aannemen dat Adoria goede bedoelingen had. Daarbij; een vampier die zich enkel voedde op dieren of bloedzakken? Voor wat zag ze hem wel niet aan?
"Please, don't pretend like you're so innocent, little vampire. I'm no fool." Het flesje bier zette hij ondertussen verveeld aan zijn lippen. Hij had nog hoop dat de alcohol snel in zou werken en hij zo een leuke avond tegemoet ging, maar met haar aan zijn zijde zou het enkel slechter kunnen worden. "A vampire who hangs out with a couple of hunters without any betray plans? Hah, what a joke," murmelde hij erachteraan. "He might be buying your stupid act but I don't."
Toch was er iets in hem dat er alles voor zou doen om te kunnen achterhalen wat ze voor hen allemaal verzweeg, wat het hem ook kon kosten. Hij wilde weten wat Adoria verborg achter de grijns op haar gelaat. Jason wilde kunnen bewijzen dat ze voor de gek werden gehouden, of Jack het kon waarderen of niet. De waarheid was dat hij zich niet over liet lopen door een vampier vanwege charmes. Haar glimlach of woorden mochten dan wel voor Jack genoeg zijn haar te vertrouwen, hij zag het heel anders.
Er ontstond al gauw een kleine grijns rond zijn lippen. Jason zag zijn kans schoon om al haar leugens te doorzien, en keek tevreden terug in haar ogen.
"A game? Fine by me."

Ooh, I be comin’, put the hinges in their hands
Countin’ Benjis while we meetin’, make ’em shake my other hand
Milly rockin’, scoopin’ all the blessings on my lap
I know you tried to cheat, you shoulda never took a nap
Fuck wrong with you? What you was thinkin’?
Fuck you thought it was?
You talk that talk, that nigga lame, that nigga fall in love
Not me, though, you can keep those

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''I wasn't talking 'bout the clothes you wear. I was talking 'bout the rags you wear around your fingers. Have you bruised them? I don't think so,'' vertelde ze hem eerlijk, hoewel het er botter uitkwam dan haar vorige uitspraken. ''I am just being honest with you. If you can't handle the truth, you don't belong here in this cruel world.'' Ze hief haar hoofd op en zag hoe hij van haar wegkeek. Ze had al eerder opgemerkt dat hij haar weinig aankeek, maar het wekte eerder zelfverzekerdheid op dan onzekerheid. Het gaf haar het gevoel dat hij enkel wegkeek, omdat hij anders bang was om zijn emotie te verraden of dat hem stoerder over liet komen dan dat hij in werkelijkheid is. Met een suffe blik keek ze terug naar voren. ''I do have some criticism 'bout your black hoodie, but it isn't necessary to tell you all my negative thoughts 'bout your behaviour, rudeness and pronunciations. I only tell you the things that bothers me.'' Voor een moment stopte ze met lopen, haalde ze haar bril van haar gezicht weg en deed ze haar best om haar glazen zo zorgvuldig mogelijk schoon te maken met de onderzijde van haar jurk. Pas nadat ze haar bril weer had opgezet, liep ze weer verder en versnelde ze haar passen opnieuw om hem in te kunnen halen.
''Hmm, what can I say? I am a smart girl so it's very important to me that I know how to use my knowledge in different circumstances so that I can improve my skills. That's the reason why I am actually here.'' Het kon haar als het ware geen ruk schelen dat hij hier was om een zogenaamde vriend te helpen. Ze vroeg zich zelfs af of hij überhaupt de definitie van een 'vriend' kon vertellen zonder daar eerst een uur over na te moeten denken. Daarnaast zag zij het in als slechts één detail van de velen leugens die hij nog zou verspreiden. Er was iets aan hem wat haar liet denken dat hij enorm veel geheimen achter zich hield van de buitenwereld. Een mysterieuze jongen was een bijnaam die ze hem in de loop der weken had gegeven.
Haar blik straalde pure gruwel uit bij het opmerken van een sigaret die hij tussen zijn wijs- en middelvinger vasthield. Walgelijk, vond ze het. Echt walgelijk, omdat het zo ongelooflijk slecht was voor de mensen die hem tegen het lijf liepen, gedurende zijn rookmoment. Dat hij wilde roken, was verder niet haar probleem, maar dat hij wilde roken in haar bijzijn, vond ze wél een probleem. De vunzige rook die vrijkwam tijdens het uitblazen van de ingeademde rook van de roker, was net zo goed slecht voor haar, gezien ook zij de rook onbewust inademde. Ze moest er niet aan denken dat ze opgescheept zat met een tienerroker, die de gehele avond de giftige rook uitademde en heel de ruimte zou vergassen. Vandaar dat ze wederom onbeschaamd haar mond opentrok. ''The toxins from cigarette smoke enter your blood, which makes your blood thicker and increase the chances of clot formation, increase your blood pressure and heart rate, making your heartbeat faster than it should be and it also narrow your arteries, reducing the amount of oxygen rich blood circulating to your organs. All those symptoms increase the chance of your arteries narrowing and clots forming, which can cause a heart attack or stroke. I won't even talk about the condition of your lungs, brain and heart. Did you know you get a bad breath because of the toxins from cigarettes and that it's also really bad for your surrounders if they inhale the second-hand smoke of your cigarette? I don't want to work with a jerk who smells like a burned trash can.''
-
Al de grove opmerkingen die over haar uitgesproken werden, gingen het ene oor in en het andere oor uit. Hij had haar al meerdere keren duidelijk gemaakt dat ze voor hem niets meer was dan een schijnheilige rat, die het gemunt had op drie vampierjagers. Het was onderwijl onmogelijk geworden om hem op andere gedachtes te brengen. Hij bleef hoe dan ook bij zijn standpunt.
Echter was ze verrast toen hij zei dat hij het spel wilde meespelen. Ze trok haar wenkbrauw op. ''Really?'' Grijnzend stopte ze met het naar achteren lopen. ''If you don't trust the answer I will be telling you, just say it and I'll show you the truth by taking you back to the past where the answer is hidden.'' Ze was zich ervan bewust dat er vragen gesteld zouden worden waarvan ze wist dat het vragen waren die veel van haar vereiste. Hoewel ze dit spel al eens eerder had gespeld met Jack, voelde en was het dit keer héél anders. Bij dit spel ging het er niet zozeer om dat ze meer over elkaar kwamen te weten uit nieuwsgierigheid, maar dat de gestelde vragen zo ver gingen dat ze elk detail over hun persoonlijkheid kwamen te weten. Nu waren het enkel verwachtingen en vragen wat ze van elkaar hadden. Aan het einde van deze avond zouden ze meerdere antwoorden gekregen op hun vragen en konden ze zodanig een beeld schetsen, die enkel gebaseerd was op elkaars antwoorden, dat ze beter wisten met wie ze nu daadwerkelijk praatten. Daarbij waren er geen regels die ze vast kon stellen bij het spel. Als zij zou zeggen dat ze geen antwoorden vrij wilde geven over haar mensenverleden, dan zou dat haar enkel verdachter maken dan ze al was. Ze had dan geen reden gegeven waarom ze daar niet over wilde praten, maar Jason was slim genoeg om te denken dat haar verleden volstond met belangrijke informatie als ze dat zou zeggen. Vragen als 'Waarom wilde ze niets over haar verleden vertellen?' en 'Wat precies was er gebeurd in haar leven' zouden zeker bij hem opkomen. Althans, dat dacht ze.
Terwijl ze laag-bij-de-gronds een beker uit een voorbijganger haar hand weghaalde, bleef ze kijken naar Jasons gedaante. Ze dronk en negeerde het gescheld wat ze tegen haar hoofd aankreeg vooraleer ze haar vraag stelde. ''What is it exactly why you think I am so hypocritical?''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I did bruise them. I just figured it wasn't such a good idea to walk around with bloody hands," zei hij, lichtelijk schor terug. "It's not really nice to look at, is it?" Het ongeloof dat hij spotte in haar ogen op het moment dat hij dan eindelijk zijn hoofd haar kant toedraaide, vond hij opvallend. Verwachten dat iemand leugens uitbracht vond hij normaal, maar het leek alsof ze elk woord die hij uitbracht aanzag voor verzinsels. Hij liep immers niet voor de lol rond met bandages rond zijn handpalmen, polsen en vingers. Bont en blauw was zijn huid op zijn zachtst te noemen. De stof die zijn gewrichten voor een deel wisten te beschermen, liet de pijnsteken wegvagen en al zag het er niet echt charmant uit, hielp het beter dan de tientallen pleisters hadden kunnen doen. Het om zijn handen wikkelen om de plekken te verbergen was waarschijnlijk het beste om te doen. Haar bewijs geven dacht hij echter niet aan. Hij had geen trek in commentaar van de rest, niemand die hem namelijk van gedachten kon laten veranderen. Eigenwijs genoeg wendde hij zich niet veel later weer tot het gebouw waar ze naar onderweg waren. Emily's ijdele gelaat aankijken wilde hij liever vermijden, want het leverde alleen maar irritatie bij hem op.
"What do you mean? That you're looking for a squad full of geniuses to join your club?" Gegrinnik kwam bij hem los, al was het eerder uitlachen dan echt vermaak. Rondom Adoria's vriendin zal hij zich nooit op zijn gemak kunnen voelen; enkel de sigaretten en drank zouden hem nog een beetje door de avond heen kunnen helpen. "Oh c'mon Emily. It's a damn festival, not some kind of school trip," vervolgde hij. Moeiteloos stak hij een sigaret op, voordat hij het pakje met de aansteker terugschoof in zijn broekzak. Hij vond het maar vreemd dat sommigen zoveel met school bezig waren. Cijfers waren belangrijk, dat kon hij ergens wel snappen, daarentegen vond hij het apart dat ze zelfs in haar vrije avonden zich daarover druk kon maken. Hijzelf zag het als een feest, geen leermoment. "Well, congratulations, now you're not just selfish and irritating but also a nerd. Do you even know what 'party' means?"

Throw your fingers in the air
Flashing lights moving everywhere
Girls in the club
Falling on the floor
I bet they be falling for me

My homies ordering everything they want
Cash cash money
Floating over my zone
Don't worry I've got this under control
That's right!
That's right!
I do it like that

From the evening till the morning
From the morning till the evening
From the ceiling to the floor baby come on & get it

Commentaar had hij kunnen verwachten van Emily. Vele mensen hadden al verteld hoe slecht het was om te roken, desondanks ging hij er ongestoord mee door. Het was als een verslaving voor Jack, maar meer zodra hij stress had. De drang naar sigaretten werd alsmaar groter en eerlijk gezegd was hij ervan overtuigd dat, als ze wilde dat hij niet zou roken in haar bijzijn, ze een keer op moest houden met haar mond opentrekken.
"I don't need no extra biology lessons. If I die because of cigarettes, so be it." Hij nam een diepe teug, toegekeken hoe de kleine beetjes rook verdwenen in de koude buitenlucht. Het stangen van Emily zorgde er zowaar voor dat een voldane grijns rond zijn lippen verscheen. Hij vond simpelweg dat ze het had verdiend.
"And it looks like you're stuck with me for tonight so you don't have another choice. Can you just stop nagging, please?"

---

Het gegrijns op haar gezicht vond hij onuitstaanbaar. Hoe ze op hem neerkeek, al kwam het eerder door haar hakken dan haar lengte zelf, en het plezier dat ze liet zien bekeek hij tergend. Zijn ogen jachtig over haar gegaan waarna hij dezelfde grijns opzette. Een spel om de avond sneller voorbij te laten gaan klonk zo verkeerd nog niet, daarbij zou hij dan eindelijk bewijs kunnen krijgen dat hij gelijk had. Hijzelf vertrouwde mensen amper op het gezicht zelf en na al de oorlogen die ze hadden moeten vechten, had hij toch wel gehoopt dat hij niet de enige was met een beetje verstand.
Op haar 'speluitleg' knikte hij wat afwezig, de paar meters naar de bar achteruit gestapt. Zijn nonchalante houding zette hij gewoonweg voort. Geleund tegen het oppervlak met zijn armen over elkaar geslagen. Een indruk maken op Adoria vond hij onbelangrijk, want beide wisten dat ze nooit goede vrienden zouden kunnen worden.
"You being a vampire," mompelde hij strak terug op. Het lege flesje bier liet hij op de grond vallen, het doffe geluid onbekommerd langs zich heengegaan. Geen blik werd geworpen op het afval; het was slechts een toevoeging aan de verzameling rommel op de grond. "They can't be trusted. They are all liars, cheaters, serial killers and supernatural monsters. The trail of corpses they left behind are endless, all of them with a cause of death 'animal attack'. Innocent people die just like it doesn't matter. Yet, they are still here, feeding theirselves with the blood that's supposed to keep people alive. They can make you believe whatever the hell they want you to believe, without any punishment and for God's sake, they are the creatures that never should've been on the p-" Opmerkelijk genoeg stopte hij met zijn uitspraken. Zijn ratelende stem, die tot op dat punt met elk woord verharde en woedender klonk, liet niets meer achter dan een stilte. Herinneringen in zijn hoofd dreven zijn gedachten weg van haar eigenlijke vraag. Nee, zijn zus moest hij uit zijn hoofd zetten. Ze was verloren net als elkander, zodra ze in de handen was gekomen van het bovennatuurlijke.
"They are just lying motherfuckers, and I bet you're one of 'em too," herpakte hij zich snel. De hatelijke visie in zijn ogen werd zichtbaar, maar het was van korte duur. Na nog geen minuut vond zijn blik de drank, en zette hij een nieuwe fles aan zijn lippen. De schaamte voor zijn kleine 'uitbarsting' was nergens te vinden. Hij vertikte het te laten merken, ronduit omdat hij geen prater was over het verleden. Het wegdrinken vond hij veel gemakkelijker, evenals zich focussen op een vraag voor Adoria. Nu was het zijn beurt om haar te kraken.
"Why Jack and not one of your vamp friends?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''No, that's not what I meant, you dumbass. I was trying to say that I want to improve my skills by working at different community's. Here, I have to communicate with people, but it's also necessary to do things quickly and know how to work with a partner, even though I hate them so much. I was the one who has made the groups by the way.'' Ze probeerde slim te zijn door haarzelf op te zadelen met de jongeman, die ze na de eerste dag al niet kon uitstaan. Een goede zet, had ze zichzelf wijsgemaakt, want hierbij zou ze moeten leren om een avond door te brengen met een gehate persoon en zou ze daarbij ook nog eens met het moeten samenwerken. In haar gedachtes zag het er heel simpel uit. Echter, nu ze de situatie in het echte leven doormaakte, dacht ze daar heel anders over. Het was harder dan ze dacht en ze had de moed zelfs al een beetje opgegeven.

Once upon a time I was all alone
How you like me now? Do I turn you on?
Now I got you drunk, hot, and vulnerable
Show me what you want, give me what you want, want
Have to make you mine, get you on the floor
Yeah, watch me go to work, I’ll put on a show
Now I got you drunk, hot, and vulnerable
Show me what you want, give me what you want, want

Ze rolde met zijn ogen toen hij haar belachelijk maakte. Hij had het recht niet om zo over haar te spreken, want -in tegenstelling tot hem- wist zij wél wat ze met haar leven aan moest. ''Oh, I am sorry. I should've known that not everyone can accept the fact that I am just smarter than they are. I might be a nerd, mrs. Russian name I forgot, but I'd rather be smart than dumb.'' Ze had de neiging om de sigaret uit zijn handen te grijpen en het ergens tussen de menigte te gooien bij het zien van zijn opgestoken sigaret, maar ze wist zich nog in toom te houden. ''Everyone has their own definition for the word 'party.' There is no correct answer.'' Hoewel ze hiervoor nog met moeite haarzelf in toom kon houden, veranderde de gehele situatie toen hij zijn eerste teug nam en de rook uitblies alsof het niets was. Zijn grijns daarbij maakte het alleen maar erger.Panisch zocht ze naar haar parfum in haar schoudertas, doende alsof de wereld binnen een paar seconde zou vergaan als ze haar parfumfles niet wist te bemachtigen. Pas toen ze de fles in handen had en ze zichzelf van top tot teen had ondergespoten met parfum, kon ze weer 'normaal' doen. Ze had onderwijl zelfs op hem gespoten, omdat ze de rooklucht, die in zijn kledijging zitten, een nare geur vond hebben. ''You're such an egoist,'' murmelde ze. Achteraf had ze spijt dat ze parfum op hem had gespoten, want pas na een paar seconden na haar daad besefte ze zich dat hij haar dure parfum helemaal niet waard was. In haar optiek was hij zowaar helemaal niets waard. 'Gekneusde knokkels,' roken, spijbelen, alcohol en een nonchalante houding. Als hij zo doorging, zou de kans op een carrière in de toekomst minuscuul klein zijn. Hij was niet in het bezit van enige talenten of mogelijkerwijs had hij ze wel, maar showde hij ze niet. Alsof men daar wat aan had.
''How can I stop nagging if you look at me with that filthy grin of yours?'' Geërgerd trok ze haar jurk ietwat omlaag waarna ze haar blazer beetpakte en de stof haar boezem liet bedekken.
-
''So you basically think I am the goddess of darkness and betrayal, because I am vampire?'' Verontwaardigd stapte ze wederom naar voren totdat ze zijn lichaam passeerde. Hardhandig trok ze de bierfles van hem weg waarna ze haar vinger sinister op zijn borst drukte. ''You are one of the most disrespectful persons I've ever met. It's truly disguisting how you lump all the vampires together. I can't say I am not a killer, but I certainly do not kill innocent people and I am anything but a liar. Watch your mouth, you fucking asshole.'' Fel bleef ze een paar seconden in zijn ogen kijken vooraleer ze afstand van hem nam. Zijn woorden deden zeker wel wat met haar, ze had door dat ze iets te overdreven reageerde op zijn antwoord. Ze had niet het recht om zijn drank van hem weg te nemen en een dreigende houding aan te nemen, zelfs al toonde hij geen genade bij het uitspreken van een ronduit belachelijke en roekeloze uitspraak.

And we've been praying, anticipating
Been a long time coming for the road that we had to follow
I'll be here tomorrow

Lichtelijk verbaasd reageerde ze toen hij zijn vraag gesteld had. Waarom Jack en niet haar 'vampier vrienden'? Bedachtzaam haalde ze haar schouders op. ''They aren't a fan of my attitude and civility. I get it if you don't want to believe me, but aside from the other vampires in this town, I do not kill for fun. They think I am boring and too precious.'' De twins verachtte haar houding tegenover niet alleen hunzelf, maar ook tegenover menselijke en bovennatuurlijke wezens. Zwak noemden ze haar niet, maar zachtaardig wel en juist die beschrijving zorgde ervoor dat ze niks met haar te maken moesten hebben. Ze konden enkel plezier maken met vampiers die niet zoals hen waren; meedogenloos en bloedlustig. Zij zat zo niet in mekaar en ze zou zich ook niet laten veranderen door vampiers, die wél zo in mekaar zaten. ''Overall, I am just a plaything for them. I do have a love-hate relationship with the best friend of my brother, but we don't give a damn about each other lives. We were just friends with benefits. That's all,'' verduidelijkte ze, de nadruk leggende op het woord 'were' in de tweede zin. Ze was er direct mee gestopt nadat ze haar gevoelens voor Jack geaccepteerd had en het haar eigenlijk nauwelijks kon schelen wat de andere vampiers van haar relatie met een vampierjager vonden.
Onachtzaam stak ze haar handen in haar broekzakken. ''Have you ever loved a girl?''

Bet on it
Pay no mind to what the doubters all say
I'mma be around for ever, always
You can bet on it

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"The only skill you're improving right now, is irritating me and ruining my night. Is that what you wanted to accomplish today? If so, you can go now. I'll handle everything on my own."
Hij vond het onbegrijpelijk hoe ze hen twee als partners had kunnen indelen, want ze konden het nog geen tien minuten normaal met elkaar volhouden. Beledigingen werden het enige wat het gesprek tussen hen beide inhield, hun karakters botsten flink en als het aankwam op meningen uitspreken, hadden ze geen rem op wat ze vertelden. De botte reacties werden over en weer gegooid zonder enige spijt of twijfels. Zijn verwardheid over haar woorden liet hij dan ook merken, een ontstane frons weergegeven op zijn gezicht terwijl hij een kleine zucht losliet. Soms kon hij zich echt afvragen of ze wel goed bij haar hoofd was. "Argh, Почему я даже при этом.."
Zijn ongenoegen werd voor zijn gevoel met de minuut groter. Het viel bij hemzelf te merken aan zijn denkbeeld, dat al gauw uitging naar zowel de drank als het oproken van de rest van het pakje sigaretten. De rollingen met zijn ogen die eens om de zoveel minuten op kwamen zetten, pikte hij ook op en soms kreeg hij de vage ideeën om haar gewoon ergens te lozen. Hoe dan ook was het beter voor zowel Emily als hem geweest als ze elkaar er nooit waren tegengekomen. "Wow, so now you've become Siri too?" murmelde hij binnensmonds. Zijn sarcasme kwam wederom opzetten en met alle plezier liet hij zijn ergernissen aan haar merken. "Why don't you go and think of the definition of 'shut the hell up'? Thanks, I'd appreciate it."
Dat ze zich stoorde aan het roken was inmiddels al helder; haar gezicht vertelde genoeg over haar gedachten. Dingen die ze tot zijn geluk nog binnen wist te houden, alhoewel hij haar nog steeds onvoorspelbaar vond. Toegekeken hoe ze een fles uit haar tas haalde en haarzelf in een sneltempo onder de parfum spoot, van top tot teen, had hij moeilijk aan kunnen zien komen. De sterke geur hing als een ondoordringbare walm om haar heen. Elke feestganger kon haar van meters afstand nog ruiken, met een lucht die hij flink verafschuwde. Het feit dat ze ook op hem gespoten had maakte het enigszins erger dan het al was geweest. Hij perste zijn lippen strak op elkaar, haar meteen een dodelijke blik toegeworpen. "Just because you want to be smelled from miles away, doesn't mean I need to be gassed too.. Damn, that shit stinks." Dezelfde parfum kon hij om zichzelf heen nog ruiken. Het was zonder aarzelingen nog erger dan de sigaret, hangende tussen zijn lippen, maar het commentaar over hoe ze zijn kleding wellicht verpest had kunnen hebben hield hij binnen. Hij had allang verduidelijkt dat hij niets van haar moest weten.
"Hell, you really do know how to play dramatic, don't you?" Een nieuwe trek van de sigaret verdween in zijn mond, zijn ogen voor kort gesloten om haar laten te verdwijnen. Hij zou er intussen van alles voor doen zodat hij in zijn eentje verder kon werken. Saai kon hij het wel noemen, hij zou zich waarschijnlijk dood vervelen en de slechtste festivalavond ooit hebben, maar hij vond het een beter plan dan uithangen met Emily. Zichzelf dronken voeren en knock-out gaan op een plaats waar hij haar gezeik niet aan hoefde te horen, klonk nu aardig goed in zijn oren. Daartegenover kon hij dat nooit voor elkaar krijgen met haar koppige karakter. De moeite die hij erin zou steken, zou tevergeefs en nutteloos zijn. Jack moest daarom genoegen nemen met haar dwarszitten, al was het door de rook plagerig in haar gezicht uit te blazen met een grijns van oor tot oor.
"You're welcome."

{Почему я даже при этом = Why am I even doing this}

---

"Basically, I think you're not who you say you are. No one can see what goes on behind that smile of yours, and I bet not even Jack can tell who you really are. He doesn't know he's playing with fire yet."
Wat door hemzelf mompelend werd uitgebracht, kon hem niet meer bezighouden. Zijn mening over elk wezen dat volgens hem er niet thuishoorde stond al tijden vast. Doden hoorden dood te blijven, bovennatuurlijke monsters moesten ten onder worden gebracht en als het aan Jason lag mochten ze allemaal rotten in hel. Dat Adoria tot de meest gehate creaties op de wereld behoorde, kon hij verder ook niets aan doen.
Het moment dat ze op hem afstapte keek hij amper van op. Ze straalde razernij uit waarop hij het volledig negeerde, maar zodra ze het waagde om hem te bekijken als een of andere veroordeelde crimineel, verloor ook hij het. Het bierflesje dat genadeloos uit zijn handen werd gerukt, keek hij intussen ontstemd na. "I just don't see the difference between the good and evil when it comes to you bloody creatures. Besides, isn't it the point of this game to be honest?" vroeg hij, haar pols hardhandig vastgepakt en vervolgens bij zijn borst weggeduwd. Zijn afschuw voor vampieren was absoluut merkbaar, echter werd het bij de vriendin van Jack allemaal verergerd alsof het niets was. Hij begon haar meer te zien als een vijand en, of het geaccepteerd werd of niet, zou hij zich niet van de wijs laten brengen door een 'vriendelijke' vampier. Anderen mochten dan wellicht voor haar acteren vallen; hijzelf vertikte te geloven wat ze hem vertelde. "I don't see a reason to lie about this one, just because you feel insulted."

now you're trying to make me feel a way, on purpose
Now you're throwing it back in my face, on purpose
Now you're talking down on my name, on purpose
And you don't feel no way, you think I deserve it

Hij luisterde oplettend naar haar antwoord, zijn concentratie opgepakt om er alles wat mogelijk was uit te halen. Zo kon ze al veel verduidelijken met haar gedachten over haar relatie met Jack of, wat ze hem vertelde, over haar 'vrienden'. Meer dan dingen die hij onmogelijk kon nagaan liet ze jammer genoeg niet weten. De hoop om iets te kunnen achterhalen en te kunnen bewijzen dat ze vol leugens zat, verging traagzaam.
"So you're telling me you don't please yourself with killing, like any other vampire does?" merkte hij ongelovig op. "Do you think I'm stupid?" Net als hij rondom ieder nieuw persoon was, was hij sceptisch. Adoria vond hij geen ander geval; hij vertrouwde haar voor geen meter. Ze kon een seriemoordenaar zijn en voor wat hij wist, had ze plannen om hen allen uit te moorden. Geen persoon kon hem vertellen dat hij verkeerd dacht na de meegemaakte gebeurtenissen.
Hoewel ze een vraag stelde die hij eigenlijk niet verwacht had, trok hij zijn mond vrijwel meteen open. "No." Vastberaden bleven zijn ogen voor even bij de hare rusten. Haar oren waren niet bestemd voor zijn oude 'liefdesleven', want wat moest ze ermee? Niemand hoefde te weten van zijn verleden, zelfs niet door een dom spel.
Zijn gelaat hield hij strak, geen greintje kwetsbaarheid laten zien bij de uitspraak. Geprobeerd om bij zijn punt te blijven en zijn mond verder erover te houden. Pas na enkele seconden liet hij zijn hoofd dan toch ongemakkelijk zakken, tot zijn blik onverstoord bij de grond terecht kwam. "Yes," verzuchtte hij uiteindelijk met tegenzin. "Maybe."
Het weten over hoe het spel in elkaar zat, had hem ertoe aangezet dan toch een ander antwoord te geven. Jason's standaard reactie was altijd een 'nee' geweest. Hij deed niet aan liefde, vond het voor watjes en als er iets was waar hij een hekel aan had, dan was het vastzitten aan één partner. Het kleffe gedoe dat ontstond tussen twee personen wanneer ze een relatie hadden vond hij maar irritant. De genegenheid om elke keer elkaars handen vast te pakken ofwel te zoenen, wilde hij uit de weg gaan. Daarbij vond hij liefde enkel iets voor in de films of in sprookjes; echte liefde bestond volgens hem niet. Iemand waar hij ooit om had gegeven, een meisje natuurlijk, had hij daarentegen wel gehad.
"What made you to not kill any of us, even when you had plenty chances to do so?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Shit? This is one of the most expensive parfums of the world --------'' Direct kwam ze tot stilstand toen een net uitziend, maar al te bekend gedaante opduik uit de mensenmassa. ''Anicetus?'' mompelde ze verbaasd, wetende dat haar avond enkel slechter werd door zijn komst en dan nog te bedenken dat ze hiervoor dacht dat het niet erger kon worden. Duidelijk tonend dat ze zijn aanwezigheid niet in open armen nam, kruiste ze haar armen en keek ze rechtstreeks in de ogen van Anicetus. ''If you're looking for Adoria, you're going into the wrong direction, 'cause my girlfriend has hidden herself in the crowds.'' Maar haar uitspraak werd volledig genegeerd en in plaats van in te kunnen gaan op zijn zwijgzaamheid, werd haar een vraag gesteld.

I feel like I'm a hopeless romantic
I can't help falling in love
I fiend for love
I want it, I crave it
I just can't get enough

''You two friends?'' vroeg hij, overkomend alsof hij zojuist de meest idiote vraag ten alle tijden vroeg. Aan Emily’s houding kon hij al zien dat ze er ongeboeid en zelfs chagrijnig eruitzag. Het zou verbazend zijn als haar emoties, gedachtes en gedrag niet beïnvloed werd door het gedaante tegenover haar, maar door de sfeer die hier op het feest te vinden was. ''You are joking, right?'' Een ironisch lachje kwam bij Emily vandaan. Hierdoor ontstond al meteen een nijdige blik op Anicetus’ gelaat, zelfs al was ervan bewust dat zijn vraag allesbehalve serieus was. Hij vond het gewoon grandioos om te zien hoe hij zo snel iemands plezier om kan zetten in totale negativiteit.''Does it look like I am joking to you?'' Onderwijl vroeg hij zich af waar Jackson was, maar waarschijnlijk hing hij er ergens uit bij een dranktafel.
Verveeld trok hij zijn rechterwenkbrauw op, luisterende naar wat ze te zeggen had. Pas toen verscheen er een brede grijns op zijn gezicht. ''No, we're absolutely not friends. I hate him.'' Zo te zien was hij en Jason zeker niet de enigen die hem niet mochten. Emily mocht niet veel mensen, maar het zei wel wat dat ze Jack nauwelijks kon uitstaan. Anicetus keerde zich tot Jack. ''Well, it seems like the only one who likes you is my own sister.'' En om van onderwerp te veranderen, stelde hij een vraag die doelde op hun verleden. ''So, how you doin'?''
-

Vol ongeloof werd ze afgeleid door twee bekend figuren, die zich in de menigte wisten schuil te houden voor de anderen. Hun warrige haar en hun opvallende looppas was hetgeen wat ervoor zorgden dat ze binnen een mum van tijd wist wie daar precies ronddwaalden. Haar mond stond zelfs een deel open van angst voor wat ze gezien had. Niet omdat ze bang voor hen was, maar omdat ze bang was wat ze met Jack zouden doen als ze hem in zicht kregen. Anicetus had hem al eerder in zijn macht gehad en dat liep allesbehalve goed af.
Niet wetende wat ze moest doen, haalde ze haar telefoon tevoorschijn en stuurde ze een SMS naar Jack.

G and A arved rhe oarty. Mke sure yu dont lse contrul. I am nt in te mood to jump intoo a fight of 2 prescholers who cannot kep ttheir hands of eachother. Just tex or call mme when its gettng out of haand.

Toen ze opkeek van haar mobiel, waar ze in alle haast een haast onleesbare tekst had getypt, zag ze het gedaante van Jackson op haar afkomen. Een duidelijke grijns was zichtbaar op zijn gezicht. Ze probeerde nog met haar hoofd te schudden als teken dat ze geen zin had in zijn aanwezigheid, maar hij negeerde het signaal volledig. Voor ze het wist, stond hij voor haar, neerkijkend op de houding van Jason. ''Who's that? Is that your new boyfriend?'' Rollend met haar ogen keek ze vol walging naar zijn verbreedde mondhoeken. Echter kon ze geen uitspraak doen zoals ze dat wilde doen. Ze was niet meteen rechtstreeks, maar wel beantwoordde ze zijn vraag in het net. ''No, he's my drinkbuddy. We were having a conversation until you ruined it. Get out of here, Jason. I don't need your presence right now.'' In een onverwachte beweging werd ze tegen een houten stang aangedrukt. Het gezicht van Jackson was het enige wat ze op dat moment nog kon zien, maar -in tegenstelling tot de andere keren- vertoonde ze een verveelde blik en probeerde ze van hem weg te kijken. ''Come on, Ad. We can have some fun, right?'' Een slank gezicht waar duidelijk zichtbare jeukbeenderen en een stoppelbaard te vinden waren, straalde pure mannelijkheid uit. Beeldschoon, vond ze het, en toch koos ze eerder voor het uiterlijk van Jack dan van het gedaante wat maar een paar centimeters van haar vandaan stond. Hij had een kinderlijker aanblik dan Jack en wellicht was dat de reden waarom ze hem liet vallen voor haar vriend.
Gekeken in zijn chocoladebruine ogen, zette ze haar kaken op elkaar. ''Saia daqui.'' Ruw duwde ze zijn lichaam van haar weg waarna ze geen enkele sprankel aandacht nog aan hem besteedde. ''I can wait,'' grijnsde hij nog, maar ze had haar aandacht alweer gevestigd op Jason. Ze maakte zich verder niet druk om het feit dat Jackson en Anicetus een beter gehoor hadden dan menselijke wezens. Omdat de geproduceerde geluiden van de aanwezigen en het kabaal van de gedraaide muziek zo luid waren, was het onmogelijk voor hen om Adoria en Jason af te kunnen luisteren. Geen zorg dus dat ze hen zouden afluisteren zoals haar broeder ook deed tijdens het gesprek van Jack en haar. Hij had weliswaar een heks gebruikt om zijn opdracht te vervullen, maar het zou haar niet verbazen al deed hij het nu zelf deed. Zijn likker had ze tenslotte al uitgeschakeld.
''Back to the question, '' mompelde ze, opnieuw doend alsof er net niks gebeurd was. ''It would be unmannerly to kill a baby boy who hasn't bought his pair of balls, yet,'' spotte ze, terwijl haar gezicht strak van de spanning stond. Het gebeuren van net beviel haar voor geen meter. Het waren niet gewoon haar broer en zijn vriend die het feest hadden gepasseerd. Nee. Het waren twee meedogenloze monsters, die hier enkel en alleen kwamen om de perfecte prooi uit te kiezen en mee te nemen naar hun huis. En wat zouden ze wel niet doen als ze Jack in hun zicht kregen? Ze vertrouwde Anicetus' uitspraken voor geen meter. Elk woord wat hij recht in haar gezicht uit durfde te spreken , waren absolute schijn. Hij was een bedrieger en bovenal een leugenaar. Als hij Jack wederom in de gaten kreeg dan zou het een wonder moeten zijn al liet hij hem met rust.
Terneergeslagen kruiste ze haar armen, terug haar aandacht houden bij de gestelde vraag. ''Jack didn't seem like a real vampirehunter and neither does your friend. I haven't killed any innocent people consciously since I turned twenty years old,'' zei ze zelfverzekerd, elk woord menend wat ze uitsprak. ''And since you are very nice to me, you aren't worth to be killed.'' Wederom maakte ze een spottende opmerking, maar dit keer was niet alles wat ze zei onwaar. Al het drama wat zou opleveren als ze hem vermoordde, was het allemaal niet waard. ''Tell me something more about that girl you loved or still love. How can you describe her?''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Opmerkelijk genoeg bleek zijn 'vriendin' hem voor een keer geen duivelse gelaatsexpressie te geven. De boosaardige woorden werden binnengehouden, waarop alleen het getik van haar nagels tegen het mobielscherm klonk. Haar mond leek ver open te staan van schrik. En zelfs dat kon Jason nog niet aan zichzelf eigenen; het was geheel andermans werk geweest. De paniek die er toe leek te slaan vond hij apart, gezien ze anders geen sprankje angst gaf al zat ze bij een stel vampierjagers, maar nu kon hij zijn eigen ogen niet geloven. Starende naar het gedaante waar ze zo verbijsterd naar zat te kijken zonder enig benul wat er precies aan de hand was.

"Oh hell no. She'd wish I was," zei hij, onderwijl hij de jongen een kleine grijns gaf. Zijn blik gleed voor een moment door naar Adoria, maar al gauw besloot hij dat ze zijn aandacht verder niet waardig was en richtte hij zich liever op de fles drank. Staande op de toonbank waar niemand op hen na er toezicht op leek te hebben. Hij hoefde geen extra commentaar te geven tijdens de 'ruzie' gestart door een vreemdeling, om zijn haat te laten blijken. Ze had vanaf de ontmoeting al doorgehad dat hij niets van haar moest hebben; mocht ze de hint nog niet begrepen hebben dan moest ze wel heel dom zijn. Voor een haast een eeuw oude vampier kon hij zich de stomheid verder maar amper voorstellen. Het wezen dat het meisje voor hem bleek te zijn verafschuwde hij zodanig dat hij het liefst meters van haar vandaan liep, alleen al in de poging haar 'levend' te laten, maar haar geweten kon hij niet onderschatten. Ze had het geheugen van een oude dame waarin mogelijkerwijs al meer gegrift stond dan zij momenteel konden bedenken.
De fles greep hij in een raas van de plank af, geen aandacht geschonken aan elk persoon die het opgemerkt kon hebben. De schuld schoof hij daarbij eerder in miss. Robertson's schoenen. Haar actie, hem afhelpen van het halfvolle flesje bier, vond hij overdreven en bovenal kinderachtig. Haar irritaties uiten kon ook op een hele andere, misschien 'normale' manier. Hoewel zijn bedenkingen over een normale reactie anders waren, had hij het in elk geval meer kunnen waarderen dan het wegpakken van het enige middel dat hem door de avond heen kon helpen.
Echter werd zijn frustratie binnen een mum van tijd vervangen door verbazing. De jongeman waar hij en mede Adoria eerder tegenaan moesten kijken, was verdwenen. Zijn gedaante viel nergens meer te spotten in de drukte en, waar hij eerder te vinden was, kon nu niemand weer gevonden worden behalve het meisje die hij als het kon al tientallen keren vermoord had.
"Ha-ha, how funny. You're the one with the supernatural powers here, remember?" antwoordde hij op haar belediging. "You wouldn't feel so confident about yourself without them. Y'all cheaters."
Haar andere uitspraken gingen vreemd genoeg ongehinderd verder. Geen teken van de storing van net kon hij bij haar zien, ofwel de ergernis die ze net had getoond tegenover de jongen. Slechts de vraag die ze uitbracht om hem te 'martelen' met het verleden, precies zoals hij voor haar gepland had. Een diepe zucht rolde dan ook over zijn lippen. De weerzin straalde ervanaf en als hij er geen info voor terug zou krijgen, had ze kunnen verwachten dat ze geeneens een antwoord terug kreeg.
"She knew how to play hard to get, for real. Always teasing, flirting.," begon hij weifelend te praten. "Those beautiful grey eyes.. Damn, she got me staring without me even noticing it myself. But after all I just couldn't get her out of my head." Het glaswerk in zijn hand zette hij gulzig aan zijn lippen. De drank die hij erdoorheen werkte, hoeveel het dan ook mocht zijn, kon hem haar verschijning niet laten vergeten. Ze bleef hem achtervolgen met de vele vragen gaande door zijn gedachten. Waar zou ze terecht zijn gekomen na alles? Zou ze überhaupt nog leven? Niets was voor Jason zeker, maar hetgeen dat hij wel wist was dat zijn vriend er nooit achter mocht komen hoe het tussen hen zat. Wat hij niet wist, kon hem immers ook niet deren.
"I haven't seen her for a couple years though. Every time there was a competition, I couldn't find that pretty girl standing in front of her family, next to her brother, with a big smile on her face," mompelde hij. Haar ogen had hij tot aan nu nog vermeden, overtuigd dat het haar toch geen steek kon schelen hoe het met hem zat. Hij had geen zin in haar nijdige gepraat over hoe hij haar kon ergeren. Nee, hij koos ervoor om zich te wenden tot het enige voorwerp dat niet terugsprak; the bottle of Jack Daniel's in his hand.
"I guess she moved back to Russia without a goodbye. Or well.. at least I hope that's the case." Wederom werkte hij een paar slokken whisky naar binnen. De sterke nasmaak vond hij aardig vies, voornamelijk sinds hij eerder van het bier was, maar hij gaf geen protest. Elk beetje alcohol kon hem helpen zijn gedachten weg te halen van het verloren meisje, met elk doemscenario erbij.

"Her name was.. Kristina. Kristina Ivashkov."

---

Zijn ergernis voor Emily kon hij amper meer begrijpen. Haar egoïsme zat hem vooral dwars, al kon hij bijna elke kant aan het tengere meisje niet waarderen. Hoe ze zichzelf nooit aan kon passen aan iemand anders alleen al vond hij onuitstaanbaar. Ze behandelde hen allen alsof ze beter was in alles wat ze deed, zowel onder de colleges als daarbuiten, en haar manier van praten liet hem walgen. Hij had haar zo aan kunnen zien als een kreng uit de royale families in zijn thuisdorp, maar hoe hij haar ook met heel zijn hart haatte, was er één persoon die er ver boven op zijn blacklist stond. De jongeman die er aan kwam lopen met dezelfde opmerkelijke grijns. Anicetus Robertson.
"Great. The party just arrived," zei hij, een enkele keer gerold met zijn ogen bij het zien van Adoria's broer. Dat hijzelf en de jongen geen echte vrienden waren werd al gauw duidelijk. Net zo negatief als Jack over hem dacht, bracht het figuur voor hen ongeïnteresseerd uit wat er in hem opkwam om hemzelf te beledigen. Veel trok hij zich er niet meer van aan. Hij was wel erger gewend en waarde hechten aan de mening van een gestoord persoon zou gewoonweg nutteloos zijn. "And I thought my night couldn't get any better, but I guess I was wrong about that, wasn't I?"
Vermaakt was hij daarentegen wel. Gezien hoe ook Emily een hekel leek te hebben gecreëerd aan de jongen en met haar kenmerkende blikken hem flink bekeek, zorgde voor een kortdurende grijns op zijn gelaat. Ze mochten dan wel elkaars tegenpolen zijn; voor deze keer kon hij haar toch echt gelijk geven.
"The only one who can handle your childish behavior, is that thumb friend of yours. Do you see him anywhere?" antwoordde hij op zijn opmerking. Uitdagend keek hij in zijn ogen, vooraleer hij doelend op zijn 'vriend' om zich heen keek. Genoeg mensen waren te vinden op het festival terrein tussen de menigte. Dansend op de muziek, schaterend om elkaars slechte grappen en in alle drukte bezig om dronken te worden. De meeloper van Anicetus kon hij echter zoals verwacht, nergens weervinden, waarop hij zich weer tot hem wendde.
"Hm. It seems like he left you all by yourself. I have to admit, I'd underestimated him. He might actually be smart enough to figure out he's nothing more than some trashy toy soldier to you."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''You don't know who I was before I got killed. I was more confident than all those villagers I knew.''
Haar woede en irritate leek in een mum van tijd te verdwijnen. Een ietwat sombere blik vertoonde ze vanzelf en ook haar spraakzaamheid ging in rook op. Terwijl de woorden alsmaar in haar hoofd herhaald werden, sloot ze zich langzaam af van de wereld. Het was dat de glazen bierfles uit haar hand viel, een onheils geluid maakte en juist die tonen haar weer terugbracht in de realiteit. Anders had ze nog minutenlang naar een zwart leegte kunnen staren. Radeloos wendde ze zich tot Jason. ''I am sorry. I think I've -'' Niet wetende hoe ze op zijn verhaal moest ingaan en wat ze moest zeggen, knikte ze peinzend met haar hoofd. Ze was niet zozeer geschrokken over het feit dat hij schijnbaar gedatet had met een jongedame, maar dat hij gedatet had met een familielid van haar vriend waar ze pas nu van haar bestaan afwist. Het was dat Jason ermee kwam. Anders zou ze er waarschijnlijk nooit zijn achter gekomen. Het deed haar dan ook pijn dat Jack eigenlijk weinig tot niets verteld had over zijn familie, met zijn vader als uitzondering. Alhoewel zij haar verleden openbaar maakte alsof het niets was, hield hij zich stil alsof hij zijn familie achter zich had gelaten en hij er nooit meer over wilde praten. Maar waarom? Waarom was hij zo stil als het op zijn familie aankwam?
Op dat moment snakte ze naar alcohol. Ze had geen zin om te gaan werken, terwijl de vragen door haar hoofd spookten en het haar eigenlijk moeite kostte om nog gefocust bezig te zijn met het werk. Doch wist ze de verleiding van alcohol te weerstaan. De gedachte dat alcohol het alleen maar erger zou maken, draaide de knop om. ''I didn't know he had a sister,'' murmelde ze haast onhoorbaar. Het geschreeuw en de muziek maakten het daarbij enkel erger. Het zou een wonder moeten zijn al hadden twee mensoren haar kunnen verstaan. ''She must have been a very special girl.'' Ze deed haar best om een glimlach op te zetten, maar wederom faalde ze in het opzetten van een act. Ze kon niet liegen, noch een blik uitstralen die totaal niet bij haar paste op dat ene moment. Ze voelde zich leeg, somber .. En ze had zelfs voor het eerst medelijden met de jongen die ze verachtte. Nooit had ze verwacht dat hij iemand lief had. Dat hij ooit van iemand had gehouden zoals zij ooit van iemand had gehouden. Ze had gedacht dat het een verwaande jongeman was, die uit verveeldheid maar met verschillende meiden naar bed ging om zo zijn status hoog te houden. En nu, na een lang moment van gedeelde irritaties en haat, durfde hij zijn liefde voor een jongedame openbaar te maken. Ze kon de kwetsbaarheid zien in zijn uitstraling en het horen in zijn opgezette stem bij het uitspreken van een paar pijnlijke woorden. Voor een keer was ze bereid om hem te helpen. Hem te vertellen dat er altijd nog hoop was en ze hem desnoods zou helpen met het beginnen van een zoektocht naar die ene jongedame, maar ze wist niets over zijn grootste liefde. De enige informatie wat haar zojuist verteld werd, was dat ze een familielid was van Jack en haar naam Kristina was.
Stompzinnig zakte ze door haar knieën waarna ze de glasscherven van de grond vandaan haalde. Het was wellicht dwaas om haar eigen veroorzaakte rotzooi van de grond weg te schrapen alsof het haar eigen huis was waar ze nu in stond, maar ze vond het ronduit barbaars om haar vuil zo op de grond te laten liggen.
Met de glasscherven in haar hand stond ze weer op, recht kijkende in het gezicht van Jason. ''I know we both hate each other, but I just want to say that I appreciate and respect the answers you've been telling me. For months, I've thought you were nothing, but a manipulator and a 'fuckboy'. I had convinced myself that you didn't know the word 'respect' and that you didn't have any emotions, but I guess I was wrong all along.''

--

Hij hield zich gedeisd, zweeg en keek. Jackson had zichzelf nog niet laten zien, maar het was dan ook niet nodig dat hij hem nu aan zijn zijde had. Hij was geen puppy meer die hij altijd aan de lijn moest houden.
''And I have to admit I have overestimated you. I never knew you were as dumb as an ordinary teenager. You know nothing about me and Jackson so don't do as if you are as smart as a hundred year old creature, you fucking pig.'' Het gelach van Emily verergerde zijn irritatie. Het klonk zo schels en hard dat hij spontaan de neiging kreeg om haar keel dicht te knijpen. ''Stop laughing. You're literally destroying my ears with that annoying sound of yours,'' zeurde hij. ''If you can't stand the laughter, go -''
''You don't want to argue with me, you dumbass.'' Nonchalant haalde hij het bierflesdopje met gemak van de fles weg waarna hij het naar zijn lippen bracht en zo gulzig van de alcohol dronk. Bier was nooit zijn favoriete drank geweest, maar er was niet veel anders op dit lijpe feest. Hij moest het maar met bier doen.
''Dumbass? Have you any idea how smart I am? I can easily say I know more than anyone else around here.''
''You think way too highly of yourself. I bet I know more things than you do.''
''You're hilarious. I'll assure you I know the answer on your question.''
''How would I describe Jack Ivashkov?'' Uitdagend wierp hij een korte blik op Jack voordat hij weer terugkeek naar de arrogante uitstraling van Emily. Een brede grijns stond op haar gezicht, samengaand met opgetrokken wenkbrauwen. Hij kon alleen al bij het zien van haar uitstraling vertellen dat ze zin had in het beantwoorden van zijn vraag. Alsof ze al haar frustratie kon uiten in het antwoord wat ze zou geven. ''A man of arrogance, apathy, stupidity, affectation and muteness. The outside is almost perfect, but the inside is dominated by darkness.'' Hoewel haar antwoord voor een groot deel klopte, haalde hij nonchalant zijn schouders op, schudde hij met zijn hoofd en dronk hij van zijn alcohol. ''No. No, I wouldn't describe him like that. I guess you failed.''
''What do you mean? Everything I said, was right and you know that.''
''God, you're such a fucking annoying pain in the ass. The only one who's arrogant right now, is you.'' Geërgerd zuchtte hij diep. ''Now I know my sister got a really bad taste in picking out friends. Nevertheless, I feel sorry for you, Jack. She'd already have been dead if I had to work with that little brat. I can't stand her.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

"Would you still be if you knew you'd look into the eyes of an hunter on the loose?"
Al de gesproken informatie en woorden begonnen traag tot hem door te dringen. De gedeelde dingen over een leven waarvan haast niemand wat hoorde te weten, had hij openbaar gemaakt. Verteld, onderwijl hij zich enkel druk kon maken over de naam van het verdwenen meisje. Zijn zorgen waren uitgegaan naar haar toestand, desondanks hij het zich had moeten herinneren hoe het in elkaar zat. Hoe het werkelijk zat, wat erachter verscholen zat, maar hij had gezworen aan niemand te vertellen. Jason had zich enkel drukgemaakt over haar welzijn en locatie sinds hij haar niet meer had kunnen vinden bij de Ivashkov's. De tijden waarin hij naar haar had gezocht, om tenslotte tot de ontdekking te komen dat ze hem niets achter had gelaten. Hij was wederom te naïef geweest voor zijn eigen doen. De verwachting dat hij geheimen kon bewaren tot de dood bleek een leugen te zijn. Een grote, die hij na lang zwijgen had verklapt zonder er ook zich maar iets van te realiseren. Hij werd zodanig versleten door zijn eigen berouw van jaren geleden dat hij het amper op had gemerkt wat hij zojuist had verteld, totdat hij de geschrokken blik van Adoria onder ogen kwam. Nadien verviel zijn somberheid meteen voor wanhoop.
“Wait, what did I j-“ probeerde hij te spreken, maar hij nam het zich niet voor om het af te maken. Zijn mond was inmiddels half geopend, terwijl hij onwetend zijn hoofd een aantal keren schudde. Paniek sloeg bij hem toe en wist hem, zoals amper voorkwam, zo te krijgen dat hij met stomheid geslagen was. "No, no you don't onderstand." Het gebroken flesje bier op de grond bekeek hij vluchtig. De reactie van Adoria had hijzelf geenszins verwacht en, of hij het wilde of niet, was hij haar de verklaring schuldig. Anders schoof hij de schuld in de schoenen van zijn vriend die er niets mee te maken had. Overigens vond hij haar chagrijnige, dodelijke blikken leuker om aan te zien dan de verbijstering op haar gelaat, dat er aardig angstaanjagend uit begon te zien.
Ten einde raad begon hij enkele stappen voort te zetten. Kant naar kant, in een snel tempo zodat hij zich ergens anders op kon focussen dan elke andere waanvoorstelling, afgespeeld in zijn hoofd. “He doesn’t know," zei hij al stamelend. “He doesn't know anything about her. It’s all lies around Nathan, it’s all that he brings with him.” Zijn eerdere haatgevoelens waren nergens meer vindbaar geworden binnenin hem. Alles had plaatsgemaakt voor zijn eigen ontsteltenis. Dezelfde chaos als toendertijd, bij het achterhalen van een geheim dat nooit ontdekt had mogen worden, keerde terug. Zoveel woorden gingen door zijn hoofd om tegen haar te zeggen. Tientallen verklaringen voor zijn fout bij het verhelderen van het meisje, maar geen een leek de weg naar buiten te vinden. Zijn eigen onrust gepaard met een uitleg door haastige poging te wagen werd enkel duidelijk. “I found out by accident,” zei hij, een snelle hand door zijn haar gehaald. “But you know how his father is, right? Once he’s under influence of something, he does whatever appears to him.” Een kerm van zenuwachtigheid rolde over zijn lippen. Hij begon nerveus te worden voor alles dat er kon gebeuren bij het uitkomen van het nieuws; al helemaal wanneer zijn vriend hoorde van zijn zwijgenis. “And as far as Jack knows... she’s a far cousin from his hometown. A girl with the same age as him. He might actually believe she’s the daughter of a friend who wanted to join the competitions just for some fun. Maybe even... I don't fucking know.. some stranger that happens to come from the same country as him.”
De snelheid waarmee hij vol wanhoop het verhaal over wilde brengen, werd naarmate hij verder ging steeds hoger. Zijn gepraat werd merkbaar gemurmel uit frustratie. Jason had nooit goed met geheimen om kunnen gaan, simpelweg omdat hij ze vroeg of laat kon verklappen zonder er erg in te hebben. Precies zoals nu. Adoria had weten van iets dat nooit boven water had mogen komen, en hij bleef ijsberen over de festivalgronden als een of andere gek. Ratelend verstreek hij de meters rondom hem.
“Please.. You have to promise me not to mention this, ever," zei hij tenslotte. Zijn looppas zette hij aan tot een halt, waarna zijn ogen naar de hare zochten. Hoe erg hij ervan gruwelde dat hij gedwongen was haar te vertrouwen was onuitspreekbaar. Echter had hij nu geen andere keuze meer..

“It’ll only make things worse.”

---

Geenszins vermaakt bekeek hij het gestalte voor hen. De vijandigheid in zijn eigen ogen kon hij zonder ze vanuit andermans perspectief te zien, nog opmerken. Zijn gelaatsexpressie toonde wederom zijn ongenoegen aan, maar zijn aandacht werd al gauw naar Anicetus gebracht. Warrig haar, ietwat aan de lange kant, was achteloos gelaten hoe het altijd had gezeten. De kleding die zijn bleke - in sommige opzichten zelfs geheel witte - huid deed verdoezelen vielen op in de lichten uit verscheidene feesttenten. Zijn schoenen waren doorsnee sneakers, een model dat tussen netjes en de smaak van de junkies inzat, en op een paar moddervlekken van de gronden zelf viel er geen spoortje van viezigheid te vinden. Echter was zijn blik Jack's aandacht waardig geweest. Dezelfde verveling straalde de jongeman uit eveneens de walgelijke woorden die hij zijn mond uit liet komen. Terugantwoorden leek moeilijker dan het was, maar voordat hij ook maar een uitspraak los kon laten verstoorde een herkenbaar deuntje zijn voornemens om hem te beledigen. De stappen die hij achteruitzette uit voorzorg terwijl hij zijn mobiel uit zijn broekzak haalde, vielen stilletjes teniet tegenover alle festivalgangers. Geen klanken waren hoorbaar geweest van het breken van gras onder zijn schoenzolen.
"What's the problem?"
Het welbekende geluid van een meidenstem weerklonk in zijn oor. Doordringend, noch kil, werd haar naam verduidelijkt. Het geruis op de achtergrond gaf hem een nadere indruk van de persoon zelf, maar haar stemgeluid zelf verraadde haar identiteit. Zo goed als meteen wist hij met wie hij te maken had en veranderde zijn houding van haatdragelijk naar normaal; zijn gegrom stopte zelfs niet veel later zonder dat hij er wat van mee had gekregen. "The problem, mr. Ivashkov, has been solved for now," sprak het meisje. Het meisje, dat hij herkende als de alchemist uit zijn eerdere woonplaats. Sydney Sage om precies te zijn. Het liet spontaan een zwakke glimlach op zijn gezicht verschijnen. Vermoedelijk met weinig betekenis, maar het was al vooruitgang geweest. "Well, you did a good job Syd," zei hij oprecht. Zijn hand reikte naar de sigaret, hangende tussen zijn lippen, waarna een nieuwe trek in zijn luchtwegen verdween. Een voldane maar bovenal opgeluchte zucht werd duidelijk gemaakt.
"What happened in the meantime?"

Om te kunnen reageren op forum topics moet je niveau minimaal Internationale ster zijn. Lees hier hoe je meer fans verdient.

Automatisch vernieuwen: ingeschakeld